[RPG • 0] Experium|| 56 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 4 mei 2023 - 15:21 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Goed, het eerste wat hij die ochtend deed was het updaten van de deur--daargelaten dat een vastberaden Vision er uiteindelijk ook best dwars doorheen kon walsen, maar in ieder geval zou dat dan met flink wat waarschuwend geluid gaan, want de deur opendoen was voortaan voor hem uitgesloten zaak. Tevreden gaf Jester een klopje op het hout en ging weer terug naar binnen om te kijken of Onyx al klaar was voor het ontbijt.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij gaf haar de drie aan elkaar bevestigde edelsteentjes, die licht uitstraalden en liet de ander zien. 'Deze twee reageren op elkaar, maar ik weet niet tot op welke schaal. Aangezien ik niet naar buiten kan, kun jij misschien naar een uithoek gaan en in de gaten houden of en wanneer het licht dooft?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dat was nou ook niet per se haar bedoeling geweest en Fayr aarzelde heel even, en sprak zichzelf daarna vlug vermanend toe dat ze toch echt wel beter was dan dat. Ze knikte en hield haar hand uit. 'Mooi gedaan,' zei ze, toen Kris de gloeiende edelsteentjes aangaf en ze ze van dichtbij kon bekijken. Van zo'n scherp en ruig type als Kris zou je niet verwachten dat hij net zo goed was met het rondgooien van kristallen pegels als het priegelen aan kleine steentjes. Voor hem en Fox, waarschijnlijk? Ze glimlachte bij dat idee.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Kris trok een mondhoek op. Meer dan een jaar had Zebediah hem aan het werk gezet en het voelde als een bevrijding om nu zelf weer met iets bezig te zijn. Iets wat iemand hopelijk heel gelukkig zou maken. 'Thanks.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Yrla knipperde verbaasd met zijn ogen door de bruuske binnenkomst van Onyx. "Oké, fijn. Dus ik kan gewoon mijn gang gaan?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

Onyx aarzelde. Zo in het geniep vond hij niets, maar wat moest dat moest. En Merrin zou eerder hém dan Yrla doodleuk vertrouwen, dacht hij.
'Geef mij anders de naald en het buisje. Dan kijk ik of ik hem zo ver kan krijgen zonder dat hij van jouw rol weet.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin kon een gaap niet onderdrukken. Hij merkte het toch best dat hij die nacht nauwelijks had geslapen en tot zijn frustratie had hij de tekeningen wel gezien, maar had hij er niet bij gekund (?). Zijn ogen gingen door de zaal en hij zag de klootzak verderop aan de eettafel zitten.
      Zonder verdere aandacht aan hem te besteden ging Merrin in de lijn staan. Vanuit zijn zak haalde Merrin zijn INet tevoorschijn. Hij opende vrijwel direct een bericht naar Cherry. Hij had die ochtend met hem afgesproken dat het meisje voor hem zou kijken als Vision in de eetzaal zat. Het zou een hele opluchting zijn als Chery ze nu gewoon vond, dan hoefde hij geen plan B te bedenken. Na een paar minuten kwam er echter al een berichtje binnen.
      Ze liggen er niet.
      Kak… Hij bedankte Cherry voor haar moeite. Blijkbaar nam Vision ze op zijn lijf mee. Op zich zou hij dan naar een docent kunnen stappen, Maxwell ofzo -die wilde vast wel helpen-, en als ze die tekeningen zouden vinden in zijn tas, zou die nog in de problemen zitten ook. Maar dan moest hij ergens wel zeker weten dat hij ze bij zich had.
      ”Hee Merr…” Van achter hem voelde hij een paar armen over zijn schouders heen vallen. Een vlugge blik opzij vertelde hem dat Yrla achter hem stond. “Je hebt me wel nieuwsgierig gemaakt hoor gisteren. Zijn je stiekeme plannetjes een beetje gelukt?” Merrin keek doods naar de blonde jongen die over zijn schouder hing. “Dat neem ik aan als een nee. Wel, als je hulp nodig heb, zeg je het maar.”
      Merrin stootte even spottend een toon uit. “Hulp van jou?” Yrla grijnsde breed. “Natuurlijk! Ik ben de meester in stiekeme dingen doen.” Merrin trok een wenkbrauw op en draaide zijn hoofd weer naar voren. Waar bemoeide Yrla zich mee?

Adam ———

1473, dat was het jaar waar hij Toph naartoe had gebracht. Ergens in het Byzanthijnse rijk. Hij wist dat hij haar nooit meer zou zien, dat niemand haar ooit nog zou zien en het schuldgevoel prikte als een rol prikkeldraad in zijn vlees.
      Laat het alsjeblieft de moeite waard zijn geweest.
      Hij keerde terug naar het heden. Door de plotse zenuwen zakte hij in het gras neer. Voor hem stond de campus van de Lions. Ongeschonden. Een traan van opluchting gleed uit zijn ooghoek. Dat was in elk geval íéts.
      Nu was het hopen dat Onyx nog in leven was – en dat Merrin hier was. Onveranderd.
      Hij keek op zijn iNet en zag dat het ontbijt inmiddels begonnen was. Op een drafje liep hij naar de eetzaal toe. Hij was pas net de deur door toen hij stil bleef staan en om zich heen keek, op zoek naar het zwarte haar van zijn vriendje. Als het hier zijn vriendje was. Binnen een paar tellen zag hij hem staan, achteraan de rij om een bord op te halen.
      Yrla stond achter hem, met zijn armen om Merrins schouders.
      Als versteend bleef Adam staan. Néé. Niet wéér. Hoe – hoe kon dat nou? De tranen sprongen hem in de ogen. Hij had net zó gehoopt dat alles weer was zoals het hoorde en nu… nu was er wéér iets mis. Nu moest hij wéér voor Merrin vechten. En ja – hij wist inmiddels dat dat niet hopeloos was. Dat hij Merrin waarschijnlijk wel weer voor zich kon winnen. Maar hij wilde zíjn Merrin terug. De jongen met wie hij vanaf het begin een kamer had gedeeld, die hij in zijn rolstoel voortgeduwd had, die ieder detail van zijn leven kende en hem elk moment had bijgestaan. Die dezelfde herinneringen had als hij.

Yrla

Yrla grijnsde. Hij ging weer overeind staan om iets tegen Nish te zeggen, toen hij het zwartharige figuur zag in de deuropening. Was dat.. was dat Adam? Yrla’s grijns werd nog breder en hij leunde naar Merrin. “Vertel je het me wel als ik je nu de gelukkigste persoon op aarde kon maken?” vroeg hij plagend. Merrin keek haast woest naar hem om, waar Yrla om moest grinniken. “Kijk daar, Slimpie.”

Merrin

Merrin keek met een dodelijke blik naar Yrla. Toch was er iets in zijn woorden wat Merrin nieuwsgierig maakte. Hij volgde de kant waarheen Yrla wenkte. Van schok liet hij zijn iNet uit zijn handen vallen. Hij knipperde verwilderd meerdere keren met zijn ogen. Dit kon niet.. Was het echt? Nee, nee dit was vast weer een van zijn dromen.
      Merrin voelde een tik tegen zijn achterhoofd. “Au!” Riep hij beledigd tegen Yrla. “Waarom deed je dat?” Au… Het deed pijn. Hij droomde niet. Adam.. Adam was hier echt. Zijn ogen werden nog groter en toen trok hij zich los uit de rij en rende zo hard als hij kon in de richting van Adam. In volle vaart botste hij tegen Adam op en sloeg zijn armen wanhopig om zijn vriendje heen. Dikke tranen liepen over Merrin zijn wangen heen. “Je bent terug, je bent terug!” schreeuwde hij gesmoord in Adams schouder. Zo mogelijk trok hij Adam nog dichter tegen hem aan, van plan zijn vriendje nooit meer los te laten.

Adam ———

Adams twijfel verdween onmiddelijk, nog voor Merrins woorden echt binnenkwamen. Aan alles voelde hij dat zijn vriendje hem net zo erg gemist had als omgekeerd. Snikkend klampte hij zich aan de jongen vast. Alles voelde zo anders dan toen hij de andere Merrin net had omarmd. Alsof hij daar echt een inbreker in een andere realiteit was geweest.
      En dit was waar hij hoorde. Bij wie hij hoorde.
      ‘Het – het was allemaal zo afgrijselijk,’ zei hij gesmoord. Hij hief zijn hoofd en keek zijn vriendje aan. Zijn gezicht was vlekkerig van het huilen en hij had donkere kringen onder zijn ogen. Eén oog was opgezwollen, alsof iemand hem geslagen had. Zijn haren leken wel van goud, zo erg fonkelden ze. ‘Ik kan niet… ik kan niet geloven dat…’
      Hij kwam niet uit zijn woorden. In plaats van die naar buiten te forceren, bracht hij zijn lippen naar die van Merrin en liet hij die doen wat ze eigenlijk wilden doen. Hij kuste hem – verslond hem was misschien een beter woord. Al het gemis en alle wanhoop vervlocht zich met de liefde die ze voor elkaar voelden en zijn hele lijf tintelde door de onstuimige kus.

Merrin

Merrins hart sprong op, timmerde voor zijn gevoel haast zijn borst uit. Hijgend moest hij zijn vriend loslaten, om er voor te zorgen dat hij toch nog wat lucht binnenkreeg. Merrin legde zijn voorhoofd tegen die van zijn vriendje. Hij was blij dat ze vandaag vrij waren, dat hij de hele dag samen kon zijn met Adam, want hij zou de jongen niet meer los laten.
      ”Heb je honger?” vroeg hij zachtjes lachend. Gewoon iets doodnormaals zoals eten leek Merrin nu fijn om te doen, gewoon samen zijn. Hij gaf Adam nog een kus, en nog een, en nog een, en nog een. Genoeg tot hij de tel al vlug kwijt was.

Adam ———

Er had veel te veel spanning in zijn lijf gezeten om iets als honger te voelen, maar nu Merrin het hem vroeg, realiseerde hij zich dat hij een enorme trek had. Nog geen uur geleden had hij paniekerig naar Merrin gezocht, die onder schot werd gehouden en nu…
      De gedachten werden onderbroken doordat iemand achter hen floot.
      ‘Hé, nu moeten jullie niet Jes en mij van de troon stoten als meest sexy koppel van de school hè?’
      Adam draaide zich met een ruk om. Onyx en Jester stonden een meter of twee bij hem vandaan. Onyx’ haar was korter dan in de andere tijdlijn en zijn kleding was niet gitzwart. Het opvallende litteken dat boven Jesters oog begon en tot aan zijn jukbeen liep, was ook verdwenen. Eén blik op hun leider overtuigde hem ervan dat hij hier geen monster was.
      Onyx leefde nog.
      Hij begon weer te snikken en rende naar de jongen toe om hem te omarmen.
      ‘Hé, wow,’ klonk het wat verbouwereerd. ‘Het is oké man.’
      ‘Je – je was dood,’ snifte hij. ‘Ik zag je lijk en ik – ik kon niks doen.’
      Ietwat onhandig sloeg Onyx ook een arm om hem heen en trok hem tegen zich aan. ‘Nou, nu ben ik in elk geval springlevend, hm?’ Onyx liet hem weer los en zocht zijn blik.
      Het ijzige blauw was niet langer ijzig.
      ‘Ga eerst wat eten met Mer, straks praten we, oké?’
      Adam knikte en veegde wat tranen uit zijn ogen, voor hij terugliep naar Merrin en zijn hand pakte. ‘Sorry, ik — hij was dood. In de tijdlijn waar ik vandaan kom. Maar laten we gaan eten, ja.’ Hij glimlachte trillerig naar zijn vriendje, het voelde nog steeds alsof één diepe zucht deze hele realiteit kon wegvagen.

Merrin

Merrin begreep niets van wat Adam zei. Dood, andere tijdlijn? Hij legde zijn hand op Adams arm. “Leg het straks maar in alle rust uit oké? Dan trekken we ons gewoon even terug op onze kamer.”
      Merrin trok Adam terug naar de lijn, maar zijn aandacht werd getrokken door iemand die riep. Yrla zat aan tafel, en stak een dienblad in de lucht. Blijkbaar had de jongen hun eten meegenomen. Even keek hij naar Adam en liep toen terug naar de Panthers tafel. De andere jongens schoven de dienbladen voor hun neus. “Welkom terug, gast,” zei Yrla met een knipoog naar Adam. Daarna liet de blonde jongen hen voor wat het was. Wat Merrin wel kon waarderen.
      Even keek Merrin naar zijn eten. Hij had echt honger merkte hij. Hij stak zijn eerste broodje in zijn mond, keek terug naar Adam en legde toen genietend zijn hoofd op de schouder van zijn vriend.

[ bericht aangepast op 14 mei 2023 - 13:42 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Natuurlijk was Onyx meer dan blij dat Adam terug was – toch zaten zijn woorden hem niet lekker.
      Hij was ergens geweest waar Onyx dood was.
      En aangezien hij zich op het moment nog springlevend voelde, kon dat toch alleen de toekomst zijn? De jongen was overduidelijk blij dat hij terug bij hen was, maar hij kon zien dat de afgelopen week zwaar voor hem was geweest.
      ‘Denk je dat ie een manier heeft gevonden om naar de toekomst te reizen?’ vroeg hij Jes.
      Speculeren had weinig zin, dat wist hij ook wel. Toch was wachten niet echt zijn sterkste kant en nou ja, samen met Jes was toch altijd best een aardige bezigheid.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester had geen flauw idee. 'Misschien? Als jij jou gezien heeft zat hij in ieder geval niet ergens in de dertiende eeuw, tenzij Toekomst-Onyx daar nog een tripje naartoe gaat maken.' Hij keek de twee jongens na die aan de tafel aanschoven en eruit zagen alsof ze elkaar nooit meer los gingen laten. Toen ze Adam voor hen uit de hoek om hadden zien slaan had hij eerst gedacht dat het Merrin was, maar toen die vervolgens huilend van vreugde de jongen in de armen vloog kon het niet anders. Adam was terug.
      Jester kon het nauwelijks geloven, maar het was echt zo. Godenzijdank.
      Hij brandde van de vragen en de zorgen nog--Waar had de jongen in hemelsnaam gezeten de afgelopen week? Was hij wel oké? Wist hij dat zeker? Wat was er met Onyx?--maar had nou ook wel weer de helderheid van geest om in te zien dat het misschien daar nú niet per se het beste moment voor was. Onyx en hij sloten aan in de rij voor het ontbijt.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Zo te horen maakte future-Onyx nog maar weinig tripjes.’ Onyx wreef met zijn duim over de ring om zijn andere duim, maar hield daarmee op zodra hij zich daarop betrapte en liet zijn handen in zijn zakken glijden terwijl de rij langzaam opschoof.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Een future-Onyx,' verbeterde Jester direct. 'En jij mag lekker een ander padje inslaan hoor!'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx trok zijn mondhoek iets op, maar hij wist dat het er fake uitzag en keek geërgerd vooruit omdat het maar niet opschoot. Hij propte zichzelf liever vol met zijn ontbijt dan met loze gedachten.

[ bericht aangepast op 14 mei 2023 - 19:50 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox was niet heel erg gemotiveerd geweest om zijn bed uit te komen, zo met Kris’ armen om zich heen en zijn lippen die zo eisend over zijn nek en schouder hadden gegleden dat er waarschijnlijk een paars spoor te zien was. Hij had dan ook tot het allerlaatste moment gewacht en had zijn vriend – nee, verlóófde – beloofd om snel terug te keren.
      Onderweg naar de eetzaal vroeg hij zich af of het niet verstandiger was geweest als hij eerder was gegaan. Gisteren had het allemaal erg geinig geleken, met Vision, maar hij twijfelde er niet aan dat die eikel wraak wilde nemen en straks had Merrin dat in zijn eentje over zich heen gekregen.
      Aan de andere kant – er was een tafel vol Panthers en aanhang.
      Waarschijnlijk was Vision niet zo dom om wéér in vol zicht op Merrin af te gaan.
      Hij wilde net de eetzaal binnengaan toen hij Merrin eruit zag komen. Overdonderd bleef hij stilstaan toen hij zag hij iemands hand vasthield. Natuurlijk kon dat maar één iemand zijn en hij sperde zijn ogen wijd open.
      ‘Adam! Je bent terug!’
      Adam leek een beetje te schrikken van zijn luide stemgeluid – en nog meer van de knuffel waar Fox hem onder bedolf, maar daar trok Fox zich niks van aan. Had ie maar niet zo lang weg moeten gaan.
      ‘Waar ben je geweest, man?’
      ‘Het is een lang verhaal.’ De jongen keek langs hem heen, maar er blonken tranen in zijn ogen. ‘Ik… ik vertel het later, goed? Tegen iedereen.’
      Fox knikte aarzelend.
      Opeens schoot Adam weer naar voren en trok hem opnieuw in een knuffel. Nu hoorde hij hem zacht sniffen. Een beetje bezorgd wisselde hij een blik met Merrin.
      ‘Sorry,’ murmelde Adam tegen zijn schouder. Hij liet hem los en veegde langs zijn ogen. ‘Ik ben nogal een emotioneel wrak.’
      ‘Nou, na je schrijnende aanwezigheid nemen we genoegen met een wrak hoor.’ Hij gaf de jongen een knipoog. ‘Doe rustig aan. Je… ziet eruit alsof je beter eerst kunt bijslapen.’
      Adam liet een trillerig glimlachje zien en verstrengelde zijn vingers toen weer met die van Merrin.
      ‘Of… andere dingen doen natuurlijk,’ antwoordde Fox met een grijns, denkend aan de spicy tekeningen. Een opmerking daarover brandde op zijn lippen, maar hij wist beter dan dat hardop uit te spreken. ‘We spreken elkaar later wel. Na een week zonder Kris zou ik ook wel weten hoe ik mijn tijd wilde besteden.’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen en zag tot zijn tevredenheid dat ze beiden bloosden. Schattig toch. Hij zond ze een veelbetekenende grijns en liep naar binnen toe.
      Nadat hij zijn bord had gehaald, schoof hij – inmiddels zonder ook maar te overwegen naar zijn eigen afdeling te gaan – naast Jester aan. ‘Nou, Adam is weer terug zag ik? Hij trommelde met zijn vingers op tafel, waarbij de ring nogal opzichtig schitterde. ‘Vast omdat hij mijn bruiloft niet wil missen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Hoewel Jester en Onyx hem overtuigd hadden dat hij Merrin beter niets kon doen, was hij die nacht weer gaan twijfelen. Hij deed dit juist om de anderen te beschermen, en daarvoor moest je soms ook dingen doen die anderen niet leuk zou vinden. Dat zou hem ook alleen maar geloofwaardiger maken toch? "Is het wel handig dat hij hiervan weet? Ik weet... dat jullie het niets vinden stiekem. En Merrin mag me haten hiervoor. Maar..." Yrla kwam niet uit zijn woorden. Jester en Onyx waren de dag ervoor heel stellig geweest en ergens wenste hij nu dat hij gewoon niets had gezegd. Dan waren ze maar even boos op hem.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

'Maar?' drong Onyx aan. 'Wat is dan het voordeel als hij het niet weet?'

---

Every villain is a hero in his own mind.