[RPG • 0] Experium|| 56 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 4 mei 2023 - 15:21 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Nou, op naar de keuken dan.’ Fox zette het raam open, veranderde in een uil en wachtte tot Merrin zich in een spin had veranderd. Een proefvlucht was sowieso niet verkeerd, want hij had eigenlijk geen idee of een spin niet gewoon van zijn vleugels werd geblazen als hij eenmaal vloog.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Op Fox rug zitten was niet heel makkelijk als spin zijnde, maar de jongen was er gelukkig al snel genoeg achter dat hij ook echt een web kon spinnen. Op die manier had hij zijn poten aan de vleugels van Fox vastgemaakt, waardoor de vlucht eigenlijk best wel meeviel.
      Eenmaal in de keuken veranderde Fox terug in zichzelf. Merrin besloot dat hij maar beter een spin kon blijven. Omtoveren naar Fox en dan zijn gave gebruiken zorgde er elke keer voor dat hij zijn kleding kwijt raakte. En hoewel Fox zichzelf vast wel naakt had gezien, voelde Merrin zich er toch niet helemaal comfortabel bij.
      Dus liet hij Fox de spullen pakken die ze nodig hadden en kroop daarna weer op zijn rug. De jongen vloog vrijwel direct door naar het Elephants house. Daar streken ze op het dak neer. Nu was het wachten tot de naar binnen konden. Dus moest Merrin toch terug veranderen, want te lang een spin blijven leek hem ook geen goed idee.
      Dus zat hij uiteindelijk als een naakte Fox naast Fox zelf. "Je hebt toevallig geen extra shirt mee genomen?" Vroeg hij hoopvol.

[ bericht aangepast op 4 mei 2023 - 21:32 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox knipperde even met zijn ogen toen hij zichzelf naakt op zijn hurken zag zitten. Daar was hij even niet op berekend geweest. Dit was nou ook niet een hoek van waaruit hij zichzelf dagelijks zag, dus hij liet even zijn blik over zichzelf heen glijden. ‘Lekker jong ben ik toch.’ Hij grijnsde. ‘Maar ik geloof dat je me tussen je benen toch wat schamel bedeeld hebt, hoor.’
      Grinnikend klom Fox nog iets dichter naar het raam waar ze vlak naast geland waren. De gordijnen waren dicht. ‘Weet je eigenlijk wel welk raam we moeten hebben? Ik heb geen shirt mee trouwens, maar je kan vast wat van die gast aantrekken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Met Yrla liep het contact een beetje stroef, al wilden ze hun plan nog steeds uitvoeren. Darian had de afgelopen week veel tijd in het bos doorgebracht om het schuilhuisje te maken. Emil hadden ze ook bij het plan betrokken – die had inmiddels lichamen weten te kopiëren die nu bijna 24 uur zo bleven. Hij moest ze wel aansturen, maar als hij dat niet deed leken ze gewoon dood.
      Inmiddels was het huis af en klaar om bewoond te worden. Hij had Vienna ermee naartoe genomen en liet het haar zien. ‘We denk je? Zie je het zitten om een nachtje proef te draaien?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik kan niet in je broek kijken," Probeerde Merrin zich niet uit het veld te laten slaan door de manier waarop Fox naar hem keek.
      Merrin stak zijn hand vooruit en beeldde zich in dat hij in de gang van de Elephants stond. "De indeling is hetzelfde als bij ons. Rai heeft het me laten zien van de week. Zijn kamer zat op dezelfde plek als die van mij en Adam en Vision zat volgens mij ernaast," mompelde hij. Merrin keek even naar de kamers. "Dat moet hem zijn," zei hij, terwijl hij naar een raam wees.

[ bericht aangepast op 4 mei 2023 - 21:58 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

DINSDAG 8 November

Na de avondklok zat ze samen met Yrla op de bank, doodgewoon een film te kijken. Tot haar grote verbazing had Yrla het zelf voorgesteld, al zag ze daarbij wel de schuldige ogen die naar haar keken. Het was prettig om gewoon even iets normaals met haar beste vriend te doen, al bleef het gesprek van die middag - die ze met Safira had gehad - door haar hoofd spoken. Ze had alleen geen idee hoe ze dat onderwerp opeens moest aansnijden. Nu ging hun gesprek vooral over wat er in de film gebeurde en wat ze die dag hadden gedaan. Yrla zat vooral te klagen over hoe gruwelijk zijn partner wel niet was, dat Peter vooral naar Nenya had zitten vissen. “Ik zweer je, Vie. Als hij ook maar een keer met zijn fikken aan Nenya zit, verbouw ik zijn hele gezicht.”
      Vienna moest grinniken om die opmerking, waardoor ze een opgetrokken wenkbrauw terug kreeg van Yrla. “Ik dacht dat jij en Nenya het niet zo goed met elkaar konden vinden?” Yrla draaide zijn hoofd weer weg en keek nogal mopperend naar de tv. “Dat betekent niet dat ik die smerige pervert op haar loslaat.” Met een kleine glimlach keek ze hoofdschuddend naar Yrla. Hoewel hij vaak een grote mond had, was er toch wel een heel klein hartje dat veel om de mensen om zich heen gaf.
      Vienna aarzelde even, maar vertelde toen kort over haar dag en bracht toen toch maar het onderwerp op. “Ik sprak Safira vanmiddag en die gaf aan dat het even niet zo lekker tussen jullie ging.”

Yrla

Yrla schoot spottend in de lach. Ging ze nu ook al beklag doen bij Vienna? Wat een afgang. “Nou, dat is zacht uitgedrukt. Denk ik eindelijk eens goed mijn best te doen, is het WEER niet goed.” De frustratie die hij de dag ervoor gevoeld had, kwam in volle hevigheid weer omhoog. Hij zag Vienna een wenkbrauw optrekken, die hij chagrijnig negeerde.
      “Hoe bedoel je?” vroeg ze zacht. Yrla had helemaal geen zin om die vraag te beantwoorden, maar toen ze zijn naam nog een keer zei, zuchtte hij eens diep. “Weet ik veel. Ze zat te zeiken.” Yrla wist ook heus wel dat hij met die woorden niet wegkwam, dus zocht hij besluiteloos naar een begin. “De avond was gewoon leuk, gezellig. Ze had een soort van.. spelletjes bedacht om te doen. En dat eindigde zeg maar met de kleren uit.” Hij keek even vanuit zijn ooghoeken naar Vienna. “Maar ze gaf toe dat het haar eerste keer was. En toen wilde ze geen duidelijkheid geven over haar grenzen. Dus kapte ik ermee.”

Vienna

Vienna knikte. Tot nu toe klopte het verhaal met wat ze zelf al vermoed had en wat ze ook tegen Safira had gezegd. Ergens wilde ze inhaken op het verhaal, maar Yrla zijn frustratie denderde onverminderd door. “Dus ik zag ook heus wel dat ze gekwetst was, want het was geen handig moment. Dus dat probeerde ik recht te zetten door haar te vragen voor een echte date en te vertellen dat ik eigenlijk meer op zoek was naar iets serieus dan dit. Maar mevrouw was blijkbaar teveel op haar staart getrapt ofzo, want ze kon daarna alleen nog maar zeiken en knorren.”
      Vienna toverde een kleine glimlach op haar gezicht. “Tja, je hebt haar wel een beetje gekwetst, denk ik.” Yrla keek haar ongelovig aan. “Maar dat heb ik dan toch ook proberen recht te zetten? Maar toen ik haar uitvroeg op een echte date ging ze daar totaal niet op in.”
      Daar had Safira niet over gesproken, dat Yrla haar gevraagd had. Maar het feit dat Yrla alleen al sprak over het feit dat hij het serieuzer wilde nemen dan alleen seks, was een ENORME stap voor hem. En veelbelovend voor Safira.
      ”En het feit dat je haar de kamer uit gezet hebt?” vroeg ze nieuwsgierig door. Yrla schudde even zijn hoofd. “Het was gewoon akward daarna. En ik probeerde gewoon eerlijk tegen haar te zijn dat ze me een beetje de kriebels geeft nu ze zo hard over me heen walst, maar NATUURLIJK was dat ook weer niet goed genoeg voor mevrouw.”
[tav]Vienna moest even lachen om de brommende Yrla. “Klinkt alsof jullie met zijn tweeën gewoon in een heel groot misverstand zijn belandt.” Een misverstand dat zo opgelost kon zijn en dan kon ze misschien wel Safira en Yrla op een date sturen en zou Nish vanzelf meer naar de achtergrond verdwijnen. “Weet je wat, ik help wel even. Ik ga straks nog even met Safira praten. Jij zegt even sorry tegen haar en zij zal zeggen als je iets doet wat ze niet fijn vindt en zo hebben jullie allebei je weg.” Yrla keek haar met zo’n glasharde blik aan, dat als het zou werken, Vienna dood neer op de bank zou vallen. “Waarom moet ik nu weer sorry zeggen?”
      Vienna keek met een strenge blik terug naar Yrla. “Omdat je best op een kut moment gestopt bent, en het meisje wel gekwetst heb. Wil je dit oplossen of niet?” Yrla trok zijn mond al open, maar voor hij iets kon zeggen ging Vienna al verder. “Wil je een leuke vriendin straks of niet?” Die zin zou normaal nooit gewerkt hebben, maar dit keer leek Yrla zich te bedenken en zweeg. Hij zat tegen zichzelf aan te mopperen, maar Vienna wist allang dat ze gewonnen had. “Mooi, morgen na schooltijd. Datetijd.”

Vienna - Safira.

Vienna

Vlak voor ze naar bed toe ging, liep Vienna toch even naar boven. Bij de kamer van Safira bleef ze staan. Vanuit de stoel haalde ze een klein kussentje tevoorschijn en gooide die naar Safira die op het bed zat. “Jij hebt morgen een date! Na schooltijd. Ik regel wel iets leuks.”

Safira

Safira keek verdwaasd opzij. Ze had Yrla niet eens meer gezien sinds gisteren.
      ‘Dat heb je snel geregeld. En hij weet ook dat het met mij is?”

Vienna

“Natuurlijk gek,” zei ze tegen haar, en ze stootte Safira even aan tegen haar arm. “Blijkbaar heeft hij dat zelf ook drie keer aan je gevraagd of je dat wilde, maar was je te druk bezig met andere dingen om dat door te hebben.”
      Vienna keek Safira even veelbetekenend aan. “Plus, hij heeft tegen mij gezegd dat hij bij je heeft aangegeven dat hij graag juist iets minder hard van stapel wilde lopen, dat hij hoopte dat je dat zou waarderen als hij daar eerlijk over was, omdat hij voor het eerst in zijn leven eens iets serieus wil aanpakken.” Vienna grijnsde breed en hoopte dat haar woorden nu wel langzaam bij Safira binnendrongen. “Ik heb Yrla nog nooit horen zeggen dat hij iets serieus met een meisje wil doen. Dus dat zeg genoeg toch?”

Safira

‘Hij wil het serieus aanpakken?’ Ze keek het meisje onderzoekend aan. ‘Dat klonk meer als een soort van excuus. Geloof je dat echt?’

Vienna

Vienna keek Safira ietwat ongelovig aan. “Meid. Ik ken Yrla al vier jaar. En in die vier jaar heb ik hem nog nooit het woord serieus en meisje in een zin horen zeggen. Hij leek er echt een beetje gepikeerd over dat je er niet op in was gegaan.” Vienna knikte om haar volgende zin nog extra kracht bij te zetten. “Dus ja, dat geloof ik echt.”

Safira

‘Oh.’ Safira was nog steeds een beetje flabbergasted. ‘Nou. Jij zal het wel weten inderdaad.’ Haar mondhoeken bogen om in een grijns. ‘In dat geval – laat die date maar komen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het einde van de week naderde en hoewel ze het beiden zo lang mogelijk hadden uitgesteld, wisten ze ook wel dat die opdracht zich niet vanzelf schreef. En dus hadden ze – via hun iNet – toch afgesproken om vanmiddag aan het werk te gaan. Nadat hij zijn schoolboeken op zijn kamer – of eigenlijk die van Yrla – had gelegd, liep hij naar de woonkamer toe, ervan uitgaand dat zij daar ook heen zou komen.



Vienna zuchtte diep. De opdracht met Nish was absoluut iets waar ze geen zin in had, maar het was voor het goede doel toch? Met een zucht had ze haar tas van zich afgegooid in haar kamer, Fayr verteld wat ze ging doen en haar eraan herinnerd dat zij die ook die opdracht nog moest doen. Daarbij vermeed ze elk woord dat ook maar te maken had met Fayr haar gemoedstoestand of een hulpaanbod. Ze deed gewoon wat ze normaal ook zou doen. En tja, die opdracht moest wel gewoon gebeuren.
      In de woonkamer zag ze Nish al staan. Hoewel ze er echt geen zin in had, was ze ergens stiekem ook wel opgelucht dat ze de donderwolk van Fayr even achter zich kon laten. Met een zucht stapte ze over de drempel. “Laten we dit gewoon maar doen, dan zijn we er ook snel vanaf.”

Nish

‘Mee eens.’ Hij ging aan de hoek van de tafel zitten. ‘Welke onderwerpen vind je leuk?’

Vienna

Dat was zo’n brede vraag dat ze niet goed wist hoe ze ermee uit de voeten moest. Dus gooide ze het eerste onderwerp eruit wat de kon bedenken. “Griekse mythes en verhalen?”

Nish

Nish knikte goedkeurend. Dat moest nog wel wat afgekaderd worden, maar hij vond dat op zich ook wel een interessant onderwerp. ‘En dan de helden? Mythische wezens? Goden en godinnen?’

Vienna

Dat ging simpel. “Doe maar Goden en Godinnen.” Onderling maakten ze een taakverdeling wie welke god of godin deed, zonder echt enige moeite. Het verbaasde Vienna dat ze zo makkelijk aan de slag gingen, maar tegelijkertijd was het ook wel jammer dat de sfeer telkens om te snijden was. Er hing totaal niets gezelligs tussen hen, ook al had ze daar nu ook weer niet echt behoefte aan met Nish. Die klootzak had haar ooit staan uitjoelen, toen het uit was met Thor en daarnaast had hij ook nog met zijn fikken aan Yrla gezeten. [i/] Dat probeerde ze zichzelf voor te houden, ook al zag op het moment niets van dat terug. Toch waren er tientallen anderen waar ze deze opdracht liever mee gedaan had, daar had ze in ieder geval nog iets van een gesprek kunnen voeren.
      In stilte werkten ze aan de opdracht, waarbij af en toe een hoognodige vraag gesteld moest worden aan elkaar. Af en toe keek Vienna naar de deur, maar zolang ze geen bericht had van Yrla of hem niet binnen zag stormen, ging ze ervanuit dat de date van haar beste vriend goed ging. Toen na een uur Yrla nog steeds niet terug was en ze geen bericht had om Safira op te halen, keek ze met een grijns terug naar haar papier. Zo te zien was haar plan geslaagd.
      ”Morgen zelfde tijd?” vroeg ze, terwijl ze haar boeken dichtsloeg.

Nish

Nish was opgelucht dat Vienna’s eerdere vijandigheid verdwenen was. De sfeer was evengoed gespannen, maar het was allemaal lang niet zo erg als hij gevreesd had. Hij wist dat haar excuses verschuldigd was, dat hij haar in elk geval liet merken dat hij er spijt van had, maar dit leek hem geen goed moment om het onderwerp aan te snijden. Het was een nare herinnering voor haar, eentje die hij liever niet naar boven bracht.
      ‘Ja, dat is goed. We zijn lekker opgeschoten.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

WOENSDAG 9 november

Yrla had toch echt geen zin in de date die Vienna voor hem had voorbereid. Dat gezeik van Safira was wel het laatste waar hij op zat te wachten. Maar goed, Vienna had erop gestaan en had notabene ook nog eens Nish ingepikt, omdat ze die opdracht nog moesten doen voor de tweede opdracht. Veel andere excuses had hij dus ook niet meer.
      Het meisje had Yrla verteld dat hij Safira moest ontmoeten in het bos. Ergens was hij toch opgelucht geweest dat ze niet weer opgesloten zouden zitten in zijn kamer, krap op elkaar. Hij zag Safira dan ook al staan, toen hij aan kwam lopen. Sinds maandag had hij haar niet meer gesproken en hij voelde toch een beetje lichtelijke schaamte over zich heen komen. Gewoon normaal doen sprak hij zichzelf tegen.
      Yrla begroette Safira met een zachte ‘hoi’ en een kleine glimlach. Ze groette hem terug en voor twee seconden was daar weer die akward stilte, waarin ze beiden even naar een vervolg leken te zoeken. Hij moest dit maar gewoon doen. “Sorry nog van maandag. Het was niet mijn intentie je te kwetsen.” Zo, taakje gedaan. Toch? Yrla glimlachte kleintjes naar Safira. “Nieuwe ronde, nieuwe kansen?” probeerde hij hoopvol.

Safira

‘Je hebt wel vaak genoeg sorry gezegd,’ vond ze. ‘Het is oké. Het spijt mij ook. Ik moet ook weer even wennen aan… menselijke emoties, zullen we maar zeggen.’

Yrla

Ergens was het toch fijn dat Safira ook haar excuses aanbood. Het bezorgde Yrla een glimlach op zijn gezicht, maar bracht hem ook terug naar de orde van de dag. “Zullen we kijken wat Vienna voor ons geregeld heeft?” vroeg hij met een grijns. Yrla liep naar de bruine mand toe, die iets verderop tegen een omgevallen boom stond. Nieuwsgierig spiekte Yrla in de mand, om er daarna vol ontzag een paintball geweer eruit te halen. “Wajoo. Hoe komt ze hier nu weer aan?”
      Yrla zette het geweer tegen zijn schouder en keek voor een moment door de lens. Daarna pakte hij het andere geweer uit de mand en bood die aan Safira aan. Een briefje hing aan de deksel van de mand.

Lieve allebei,

Tijd voor een potje paintbal. Ik heb het veld voor jullie afgezet. Voorbij de bomen met de rode stip mag je niet komen, dat is de grens. Wie de ander het meest raakt wint. En als jullie klaar zijn, ligt er nog wat lekkers voor erna in de mand.

Groetjes,
Vie.

Oh en Yrla. Niet valsspelen! Je gave mag je niet gebruiken.

Yrla keek grijnzend op naar Safira naast hem. Dit noemde hij nu nog eens leuk om te doen. Hij gaf haar een masker aan. “Potje van tien minuten? Of schieten we ons magazijn helemaal leeg?”

Safira

Opwinding verspreidde zich door haar lichaam. Ze kon zich niet herinneren dat ze dit ooit had gedaan, toch had ze het gevoel dat dat wél zo was – lang geleden, voordat ze hier op Experium terecht was gekomen. Ze moest het Vienna nageven: dit was toch wel echt superleuk om te doen en aan Yrla’s grijns zag ze dat hij dat ook vond.
      ‘Tien minuten is goed,’ antwoordde ze. ‘Anders is het ook zo snel voorbij. En je wil straks vast nog wel revanche.’
      Ze wierp hem een zelfverzekerde grijns toe, daarna zette ze het masker op haar hoofd en ging ervandoor. Het was toch even wennen aan dit lichaam. Haar blik was veel minder scherp, op haar reuk kon ze al helemaal niet vertrouwen en het ze ving ook niet zoveel geluid op als in haar drakengedaante. Ze voelde zich er beperkt door en daardoor kwam het dat ze het eerste schot totaal niet zag aankomen. Vlak boven haar heup spatte een groene verfvlek uit elkaar. ‘Au!’ Safira was verrast door de pijn die ze voelde. Razendsnel draaide ze zich om, maar Yrla was al uit het zicht verdwenen, hoewel ze hem wel hoorde grinniken. Het zwengelde haar fanatisme aan en ze rende om een paar bomen heen, zoekend naar het donkerblauw van Yrla’s shirt.
      Haar arm schuurde langs de verf en toen ze er een blik op wierp, zag ze dat de houthakkersblouse die tot het stapeltje kleding had behoord dat Vienna voor haar gehaald had, al weer rijp was voor de wasmachine.
      Een tak kraakte. Safira gluurde tussen twee bomen door en spande haar vinger om de trekker toen ze Yrla naar voren zag sluipen. Met een grijns schoot ze een paar keer en ze uitte een triomfantelijke kreet toen ze hem raakte, voor ze de benen weer nam.

Yrla

Een scherpe steek ging door zijn zij, toen hij daar geraakt werd door een paarse verfkogel. Hij vroeg zich af of Vienna expres voor paars had gekozen, om hem dwars te zitten, maar bleef er niet al te lang bij stil te staan. Vlug verdween hij weer achter een paar bomen, liep in de richting waar de kogel vandaan was gekomen en ging op zoek naar Safira.
      Uiteindelijk vond hij haar iets verderop. Ze stond met haar rug naar hem toe, waardoor ze hem andersom nog niet gezien had. Er lag een brede grijns op zijn gezicht, terwijl hij zijn wapen richtte. Hij moest moeite doen om zijn lachen in te houden, voor hij twee kogels afvuurde en zo een op elke bil schoot. Hij schoot in de lach, toen hij Safira zag opspringen. Maar daardoor was hij ook zijn focus kwijt, waardoor hij al vlug een kogel op zijn borst had en een op zijn masker.
      ”De kleur groen staat je prachtig, Safira,” schreeuwde hij grijnzend. Hij kwam weer achter de boom vandaan en schoot nog een paar kogels af. Een paar kogels schoten ook rakelings langs hem heen, waardoor hij vlug weer achter de boom vloog.
      Na tien minuten ging de timer af in zijn broekzak. “Ho! Pauze! Tien minuten zijn voorbij!” riep hij richting Safira. Yrla liep terug naar de mand en trok zijn masker van zijn gezicht. Niet veel later kwam ook Safira aanlopen en Yrla moest grijnzen toen hij zag dat ze onder de groene vlekken zat.

Safira

Safira wreef over haar achterwerk terwijl ze naar Yrla terugliep. ‘Ik hoop dat Vienna straks ook nog een relaxed bijkom-ding verzonnen heeft want ik ben één grote blauwe plek.’

Yrla

Yrla grinnikte. “Ik kan wel masseren,” stelde hij voor met een knipoog. De jongen pakte een fles uit de mand en keek er even goedkeurend naar. Hij reikte een glas naar Safira, schoot de kruk uit de fles en schonk een fles bubbels voor zowel Safira als hemzelf in. “Proost,” zei hij tegen haar, terwijl ze de glazen tegen elkaar lieten klinken.

Safira

‘Proost. Op mijn eerste alcoholische drankje.’ Ze nam een slok van de bruisende drank en knikte goedkeurend.

Yrla

Yrla keek haar met een stralende blik aan, maar besloot maar dat het slim was om niet te vragen of die echt haar eerste alcholische drankje was. Hij zette de fles weg en keek in de mand. Vienna had echt aan alles gedacht. Yrla zette zijn glas even aan de kant, haalde het kleed uit de mand en spreidde die voor hem en Safira uit. Daarnaast pakte hij een kleiner mandje eruit, waarin een doosje met kaasstengels zat, eentje met kaas zelf, komkommer en natuurlijk aardbeien.
      Yrla zette de dingen neer op het kleed en plofte erop neer. Hij pakte een aardbei uit het bakje en stak die Safira toe. “Ik hoop toch niet dat dit ook je eerste aardbei is toch?” vroeg hij met een grijns.

Safira

Grinnikend gaf ze hem een stomp tegen zijn schouder. ‘Nee. Al zou het wel de eerste aardbei zijn die me gevoerd wordt.’

Yrla

Yrla haalde het kroontje van de aardbei af. “Nou, mondje open dan maar, mevrouw.” Hij schoof iets dichter naar Safira toe, zodat hun zijdes elkaar raakte. Hij hield de aardbei vlak voor haar neus en liet haar blik geen enkel moment los, terwijl hij de aardbei heel rustig aan haar voerde. Er lag een ondeugende glans in zijn ogen, terwijl hij de aardbei los liet en voor heel even met zijn duim langs haar lip en kin streek.

Safira

Jemig. Ze wist niet wat haar hart allemaal aan het doen was, maar chill was het niet. Nog even en ze begon te giechelen. Ja, echt niet.
      Ze sloot haar lippen om de aardbei en liet hem naar binnen glippen, zonder haar blik van Yrla af te nemen. Eten was nog nooit zo spannend geweest. Hopelijk zag ze er ook nog een beetje sexy uit. Een zoete smaak verspeidde zich door haar mond en ze keek hem ondeugend aan. ‘Als je van zoenen-met-een-aardbeien-smaakje houdt, kan je nu je kans grijpen.’

Yrla

Yrla keek grijnzend naar Safira. Achter zijn rug om pakte hij nog een aardbei uit het bakje, terwijl hij tegelijkertijd iets dichterbij Safira schoof. Met zijn ene hand ving hij haar wang. Voor een paar tellen keek hij haar aan en verschoof toen zijn blik naar haar lippen. Met zijn neus wreef hij langs de hare heen en vlak voor haar lippen bleef hij hangen met de zijne. Hij liet zijn adem over haar lippen glijden en haakte toen af met zijn gezicht en nam een hap van de aardbei die hij in zijn andere hand had zitten. “Nah, ik ben meer van de sinasappels,” zei hij met een grijns.

Safira

‘Hè bah. Dan vrees ik dat er geen toekomst voor ons is.’ Als er één stuk fruit was dat ze smerig vond, was het sinaasappel.

Yrla

Yrla grinnikte. “Mango mag ook. Of Ananas.” Yrla nam nog een slok van zijn glas bubbels en keek geamusseerd vanuit zijn ooghoeken naar Safira om te zien hoe ze daarop reageerde.

Safira

‘Oehh ananas.’ Ze boog zich over het bakje met fruit en viste er eentje uit, waarna ze die in haar mond stopte en er Yrla ook eentje voorhield.

Yrla

Yrla keek naar het ananasblokje dat Safira hem voorhield en toen naar Safira. “Ik wil die,” zei hij met een halve grijns. “Laat hem eens zien.” Hij leunde voorover naar Safira. Het meisje liet het blokje tussen haar tanden zien en Yrla leunde dichterbij. Met zijn tong viste hij de ananas tussen haar tanden vandaan en at hem toen tevreden zelf op. “Lekker,” zei hij met een grijns.

Safira

Jemig, hij wist wel hoe hij haar gek moest maken, zeg. Zijn tong had langs haar lippen gestreken en liet een tintelende sensatie achter. Het was vast niet de eerste keer dat hij dit deed – of wel? Want volgens Vienna was daten niet standaard voor hem. Verlangde hij inmiddels net zo naar een kus als zij? Of kan zij ook iets doen om de spanning op deze manier voort te zetten.
      ‘Nou, eens kijken of ik dat ook kan zonder het klunzig te laten vallen.’ Ze bood hem nogmaals het stukje ananas in haar hand en en toen hij dat tussen zijn tanden zette, boog ze naar voren en streek ze met haar lippen langs die van hem, voor ze met haar tong over de zoetzure ananas gleed en hem stubiel tussen zijn tanden vandaan probeerde te trekken. Even schoot er een horrorscène door haar hoofd waarbij het ding losschoot en ze erin stikte.
      Een tragischere dood kon ze niet bedenken.
      Ze moest er zacht om grinniken, waardoor ze niet goed grip kreeg op de ananas en uiteindelijk haar gezicht wat terugtrok. ‘Dat vraagt blijkbaar om flink wat oefening. Ben je wel bekend met de Heimlich-greep, mocht dat ding in mijn keel schieten?’

Yrla

Yrla moest de neiging onderdrukken om de lippen van Safira te vangen met de zijne. Hij vond het te leuk om te zien hoe Safira reageerde op zijn avances, het probeerde terug te doen, waardoor hij zichzelf nog even tegenhield. Ze was een leuke meid en vergeleken met zijn andere dates, ging dit al een stuk smoother, leuker en vooral zonder gedoe.
      Bij het horen van haar woorden schoot hij in de lach en haalde snel het stuk ananas tussen zijn tanden vandaan. Hij schonk haar een brede grijns. “Dat gebeurt heus niet zomaar. Maar ik kan de Heimlichgreep, mocht het nodig zijn,” zei hij met een knipoog. Hij leunde iets dichter naar haar toe. “Maar ik ben ook goed in mond-op-mond,” zei hij met een zachte, uitdagende toon.

Safira

Ze schoot in de lach. ‘Het was mijn eerste kus, weet je nog? Dus als ik er dan toch een beetje de hand in heb, voel ik die lippen van jou liever niet voor het eerst als ik aan het stikken ben en ik iets andere dingen aan mijn hoofd heb.’ Ze grijnsde en viste een stukje fruit uit het bakje vandaan. ‘Hoe was jouw eerste kus eigenlijk?’

Yrla

Yrla verslikte zich haast in het ananasblokje, dat hij toch maar zelf opgegeten had, bij het horen van die vraag. Hoestend kwam hij overeind, terwijl hij met zijn arm zichzelf op de borst sloeg. Het was een hele opluchting, toen hij de brok in zijn keel wegslikte. Er stonden tranen langs de rand van zijn ogen.
      ”Oei, daar hadden we bijna een demonstratie nodig van de Heimlich,” zei hij met een kleine glimlach, in een poging eroverheen te spreken.
      Safira’s vraag spookte door zijn hoofd heen en direct vloog de zoen met Nish in zijn blikveld. Eerder zou hij de herinnering eraan direct verbloemd en weggestopt hebben, maar Yrla merkte dat hij niet zo heel erg meer gruwelde van de herinnering als vroeger. Er kwam zelfs een kleine glimlach op zijn gezicht te staan. Misschien had Vienna gelijk en werd het steeds makkelijker als hij er juist over praatte, zelfs het denken erover.
      Haast tevreden ging hij op het kleed liggen, zijn handen onder zijn hoofd. Hij draaide zijn hoofd naar Safira. Op zijn lippen lag al haast het antwoord dat hij jarenlang had gegeven, dat hij met Dezi op zijn bed had gezeten en daar zijn eerste kus had gegeven, maar de leugen voelde allang niet zo goed meer als vroeger. En het zou Nish tekort doen.       “Ik kreeg een dare,” zei hij dus toen, voor het eerst naar waarheid. “Het was op een feestje. Maar er was wel veel drank in het spel en we hadden gerookt en… sigarettensmaak is nu niet echt een aanrader,” zei hij met een grijns, stiekem tevreden met zichzelf dat hij eindelijk eens de waarheid had kunnen zeggen. Hij keek op naar Safira met een grijns. “Dan kan je toch beter voor de sinasappels gaan, ook al vind je dat niets.”

Safira

Ze grinnikte. ‘Dat klinkt inderdaad nog ranziger. Maar een dare dus. Nou, lekker romantisch hoor.’ Ze stak haar tong uit. ‘Wie was het?’ vroeg ze nieuwsgierig. ‘Vond je haar wel leuk?’ Ze had zich afgevraagd of het Dezi was geweest – en was ergens wel blij dat zíj niet zijn eerste was geweest – maar die rookte niet.

Yrla

Hardop toegeven dat hij ooit met een jongen gezoend had, ging hem nog net iets te ver. Hij kreeg het antwoord op die vraag ook totaal niet over zijn lippen heen. Vond je haar wel leuk? Nee, nee.. Nee natuurlijk had hij Nish niet leuk gevonden. Dat… dat Mocht niet.
      ” ‘K herinner me haar naam niet meer, een oud-student” loog hij met een kleine glimlach. “Dus dat zegt genoeg toch?”

Safira

Safira schudde grinnikend haar hoofd. ‘Dus al vroeg een player, huh. Dan begrijp ik wel dat je ondertussen wat anders zoekt.’ Ze schonk hem een klein glimlachje. ‘Heb je wel eens eerder een date gehad?’

Yrla

Yrla had een paar dates gehad, afgelopen maanden. Maar of hij dat nu echt dates had kunnen noemen? ”Hoogstens twee misschien? Maar om een of andere reden eindigden ze allebei met het feit dat ik het ben die de lul is.”
      Ook al waren het gewoon allebei zeikwijven geweest. Deed hij eindelijk eens zijn best om er iets van te maken en om en of andere reden ging het dan nog niet goed. Yrla schudde even afkeurend met zijn hoofd. Als dit met Safira ook niet zou werken, dan moest hij maar weer teruggaan naar zijn oude gewoontes of zoiets. Al had hij daar nu ook niet echt zin in.
      Ergens in zijn achterhoofd zat er een stemmetje te zeuren - dat verdacht veel op die van Fox leek - dat hij zijn date met Nish vergat en dat dat helemaal prima was gegaan. MAAR… hij had helemaal geen date met Nish gehad, ze waren gewoon als vrienden wezen schaatsen.
      Om er maar niet aan te denken, kwam hij iets overeind, trok hij Safira iets dichterbij aan haar arm en keek met een halve grijns haar aan. “Dus.. hoe doe ik het nu tot so far? Is het lulgehalte al wat verminderd?”

Safira

‘Nou scheelt het dat je een fantastische vriendin hebt die leuke dates kan regelen,’ zei ze met een grijns. ‘Maar goed. Dat je zulke vrienden weet te vinden zegt ook wel wat.’ Ze keek in zijn blauwe ogen, die iets in haar binnenste deden roeren. ‘Maar we zijn dan ook nog niet bij het einde van de date, dus ik weet niet hoe je daar iedere keer het lulcertificaat hebt gehaald.’ Ze trok een mondhoek op. ‘In elk geval niet door die er – ongewenst – letterlijk bij te halen.’

Yrla

Yrla schoot in de lach. Het duurde even voor hij weer tot zichzelf kwam en haar opnieuw met een grijns aankeek. Door dit gesprek begon Safira al meer aan te voelen als een echt persoon en het ongemak wat hij eerder nog had gevoeld, begon al meer en meer weg te trekken.
      Hij ging weer zitten, pakte Safira haar hand en drukte er een kus op. “Ik ben niet van plan hem nu te halen. Maar er is ook genoeg spannends wat we kunnen zonder.” Hij drukte er nog een kus op en liet een klein spoor van kusjes achter tot aan haar pols. Toen hij naar haar opkeek, grijnsde hij breed. “Denk je dat je nog een rondje met me aankunt?” vroeg Yrla, terwijl hij met zijn hoofd naar de geweren knikte. “Misschien kunnen we het dit keer spannender maken door er een prijs aan te hangen.”

Safira

‘Wisselen we dan van pistool? Dan kunnen we de kleuren tellen om te zien wie er gewonnen heeft.’ Safira stond op, de huidige blauwe plekken protesteerden tegen een nieuwe ronde, maar daar trok ze zich niets van aan. ‘En aan wat voor prijs zat je te denken?’

Yrla

Yrla stemde in. Hij liet zijn hoofd even gaan over de vraag wat voor prijs hij graag wilde hebben, als hij won. “Ik wil graag een schoudermassage als ik win,” zei hij met een grijns. Hij draaide met zijn schouders als een soort demonstratie. “Wat wil jij?”

Safira

‘Je had me natuurlijk al een bilmassage aangeboden,’ antwoordde ze met een veelbetekenende blik. ‘Dus als ik win… wil ik wel een diner voor twee.’

Yrla

Yrla knikte goedkeurend. “Toe maar, hoog inzetten. Oke, vijf tellen uit. En dan start ik de tijd.” Yrla en Safira gingen elk weer hun eigen weg. Nu nog fanatieker om te winnen, probeerde Yrla echt van boom tot boom te gaan en zodra hij iets zag, erop te richten en te schieten. Een aantal keer werd hij geraakt, maar hij hoorde Safira ook een paar keer een kreet slaken, zodra hij haar raakte.
      Na een minuut of tien kwamen ze weer nader tot elkaar en werd het tellen geblazen. Op een verfvlek verschil had hij verloren van Safira, iets waar hij stiekem gruwelijk van baalde, maar vooral niet probeerde te laten zien. “Nou, dat wordt dus een diner voor twee,” zei hij met een grijns. “Gefeliciteerd.”

Safira

Safira grijnsde zelfingenomen. Het had haar heel wat blauwe plekken gekost, maar het was toch wel lekker dat ze nu meteen een soort tweede date hadden staan. ‘Thanks. Ik ben benieuwd of je een culinair wonder blijkt te zijn.’ Ze wierp hem een veelbetekenende blik toe. ‘Ik zorg wel voor een toetje.’

Yrla

”Nou, ik denk dat je niet moet willen dat ik ga koken,” zei hij lachend. “Of je moet echt heel graag de hele verdere avond boven de wc willen hangen.” Bij het horen van haar opmerking over het toetje trok hij alleen zijn mondhoek op tot een brede grijns.
      ”Ik vond vandaag in ieder geval heel leuk,” zei Yrla, die wel een beetje aanvoelde dat ze aan het einde van hun date waren gekomen. “Zeker voor herhaling vatbaar.”

Safira

‘Ach, het gaat om het idee. Ik neem ook met een broodje ei genoegen als dat is hoever je kunnen reikt.’ Ze glimlachte naar Yrla. ‘Ik heb het ook zeker naar mijn zin gehad.’ Al zou een onstuimige afscheidskus het nog beter maken. Ze zei het echter niet hardop, voor het geval het om de een of andere manier toch verkeerd zou vallen.

Yrla

Yrla lachte. “Nou, ik zal er eens goed over nadenken dan.” Voor twee tellen aarzelde de jongen, maar al gauw stond die jongensachtige grijns weer op zijn gezicht. “Ik heb nu nog wel een klein cadeautje voor je, als afsluiter.” Yrla leunde voorover richting Safira. “Maar daarvoor moet je wel je ogen dicht doen.”

Safira

Safira kneep haar ogen tot spleetjes. ‘En dat wordt dan de langverwachte kus of de ultieme prank door er razendsnel vandoor te flitsen, terwijl ik met getuite lipjes sta te wachten?’

Yrla

Yrla schoot in de lach. “Goeie. Dat zou ik een keer moeten doen,” zei hij met een grijns. Hij stapte naar voren en streek een hand door Safira haar haren heen. Hij liet hem rusten op haar achterhoofd. Zijn andere hand liet hij over haar heup glijden en trok haar daarmee dicht tegen zich aan. “Nee, dat zou ik alleen doen als de date rampzalig was,” zei hij met een halve grijns.

Safira

‘Dan ben je echt een eikel,’ zei ze hoofdschuddend, maar grijnzend. ‘Maar goed. Ik heb wel een zwak voor eikels denk ik.’ Ze sloot haar ogen. ‘Dus kom maar op met je cadeautje.’

Yrla

Yrla moest grinniken om Safira haar woorden en bijna was hij in staat om echt weg te rennen. Maar ergens ging het zo goed dat hij het ook weer niet voor zichzelf wilde verpesten. Met een halve grijns keek hij naar het meisje dat afwachtend met haar ogen dicht voor hem stond. Hij besloot even een paar trage, lange seconden af te wachten, voor hij voorover boog en zijn adem langs haar lippen liet glijden. Hij voelde onder zijn handen dat het meisje toch iets huiverde onder zijn gebaar, iets wat hem zeer tevreden stelde.
      Met de brede grijns op zijn gezicht nog drukte hij zijn lippen op die van het meisje, trok haar tegelijkertijd tegen zich aan en verdiepte vrijwel direct de zoen tot een hevige kus.

Safira

Safira sloeg haar armen om Yrla heen. Het bleef niet bij een mager kusje, maar hij leek zich letterlijk op haar te storten en ze zoende hem vol overgave terug; alle opgekropte passie kwam eruit. Naar wat ze begrepen had, waren zijn ervaringen de afgelopen maanden niet al te best geweest en ze was vastbesloten hem te laten merken dat zij wél girlfriend material was.

Yrla

Yrla moest toegeven dat hij de passie die hij in de zoen voelde, niet verwacht had. Voor een moment verloor hij zichzelf helemaal in de kus, waarbij een verlangen naar meer begon op te borrelen. Ergens wilde hij haar hier de kleren van het lijf trekken, haar nemen op het kleed hier, maar nog net op tijd herinnerde hij zichzelf eraan dat hij het rustiger aan zou doen. Dat hij meer wilde dan alleen die lust en juist daar de tijd voor wilde nemen.
      Dat wilde niet zeggen dat hij nu rozegeur en maneschijn ging spelen. Safira had hem op een idee gebracht en met alle liefde voerde hij dat voor haar uit. Ze had zelf gezegd dat hij ervandoor zou gaan. Met een tevreden grijns liet hij het meisje haar dus ook los en voor ze haar ogen open kon doen, was hij al met een flits verdwenen.

Safira

‘Toch een eikel,’ zei ze hoofdschuddend toen hij opeens verdwenen was.
      Ergens verwachtte ze dat hij na een paar minuten terug zou komen en een geintje had uitgehaald, maar blijkbaar was dit dan toch echt het einde van de date. Ze kon er de humor wel van inzien, nadat ze de vorige keer had duidelijk gemaakt dat ze niet als een tienermeisje behandeld wilde worden. Daar hoorde haar thuis afzetten natuurlijk ook bij.
      Het enige nadeel was dat ze het niet zag zitten om in haar eentje over het schoolterrein te gaan zolang het licht was, dus ze zou het hier de uren totdat het donker werd nog even moeten uitzingen. Niet dat ze dat erg vond – ze had de afgelopen dagen genoeg binnen gezeten. Ze vermaakte zich wel.

Nish

Peinzend keek hij naar beneden, naar waar hij de onzichtbare stof in zijn hand hield. Hoe zou Kris erop reageren? Nam hij überhaupt íéts van hem aan? Misschien lachte hij hem wel uit, hij kon zich zijn snerende stem zo inbeelden. Alsof dit iets zou goedmaken. Het was dan ook niet bedoeld als een goedmakertje. Als Kris iemand anders was geweest, had hij het waarschijnlijk ook gedaan.
      Hij keek op toen de deur openging en Yrla binnenkwam, met een tevreden uitdrukking op zijn gezicht. Nish liet zijn handen op de onzichtbare mantel rusten. ‘Waar ben jij de hele middag geweest?’ vroeg hij zich af.

Yrla

Yrla schrok van de stem van Nish. Oh ja, kamergenoot. Right. Dat werd nog even wennen. Zijn vraag echter was er eentje waar Yrla ongemakkelijk van werd, om een of andere reden. Hij had nu niet echt de behoefte om aan de grote klok te hangen dat hij met Safira op date was geweest. Toch zou liegen hem ook niet veel doen.
      ”Op pad geweest met Safira. Vienna vond dat we het goed moesten maken, so. Yeah. Dat…” Yrla liep naar zijn kledingkast toe en trok een nieuw shirt en een joggingsbroek uit de kast. Aarzelend keek hij naar een van zijn handdoeken. Nu een douche nemen was wel een van de dingen die hij dolgraag zou doen, maar hij vond het nog steeds een ongemakkelijk idee dat de andere jongens zo op hem konden inlopen. Misschien ging hij gewoon wel weer bij de Lions dames douchen, dat was hem de vorige keer ook bevallen. Yrla grijnsde en pakte een handdoek van de stapel. Fersephone hier zou hem zijn nek breken als hij het zou doen, dus misschien was het nog niet eens zo’n slecht idee.

Nish

‘Oh? Hoe liep het deze keer af?’ Hij zag dat de jongen onder de verf zat. ‘Hebben jullie samen geschilderd ofzo?’

Yrla

Yrla grijnsde breed bij dat idee. Samen schilderen was vast niet goed afgelopen. “Prima, het was in ieder geval een stuk minder gezeik en gewoon even leuk.”
      Yrla pakte zijn shirt vast bij zijn schouder en trok hem iets omhoog. “We hebben paintball gedaan in het bos. Was echt super.” Yrla grijnsde en draaide zich om naar Nish. “Oh, misschien ook wel leuk om eens samen te doen! Maken we een team. Wij tegen Jester en Onyx of zoiets.”

Nish

Nish betrapte zich erop dat hij het helemaal niet zo leuk vond dat zijn vriend het zo leuk had gevonden met Safira. Beschaamd duwde hij het gevoel weg. Safira was vast een leuke meid. En Yrla had wel laten doorschemeren dat ie wel op een leuke meid zat te wachten waar het serieus wat mee kon worden.
      ‘Klinkt vet,’ antwoordde Nish met een grijns bij het horen van Yrla’s laatste woorden. Dat leek hem inderdaad wel wat. Normaal was het alsof ze alleen nog maar over serieuze dingen konden praten met elkaar – een beetje stoom afblazen konden ze allemaal wel gebruiken.
      Hij werd zich weer bewust van de stof onder zijn handen.
      ‘Ik heb een soort onzichtbaarheidsmantel gemaakt. Voor Kris. Wil jij hem eens proberen? Ik heb hem zelf al aangehad, maar het is lastig inschatten of hij echt werkt met mijn gave.’

Yrla

”Waarom…?” De vraag lag al op zijn lippen. Hij vroeg zich echt af waarom Nish in vredesnaam zoiets zou doen, maar bij het zien van Nish gezicht hield hij de rest varen. Hij had er vast een goede reden voor. Hij stak zijn hand uit naar de jongen en nam de zachte stof van de jongen over. Ergens was hij ook wel nieuwsgierig of Nish zoiets voor hen kon maken. Dat zou midden in de nacht weg sneaken ineens een stuk makkelijker maken. Yrla sloeg de mantel om zijn schouders en trok daarna de capuchon over zijn hoofd. hyg

Nish

Eerst zag Nish alleen aan de bewegingen van Yrla dat hij het kledingstuk aantrok. Daarna verdween de kleding op zijn schouders – en een ogenblik later ook over de rest van Yrla’s lichaam. Nish werd vuurrood toen het tot hem doordrong wat er gebeurde. De mantel verborg de drager niet – alleen zijn kleren. En nu stond Yrla nietsvermoedend voor hem, met alleen nog een waas van stof rond zijn middel waar hij dubbel gekleed was. En zelfs dat was doorschijnend.
      Zodra zijn blik daarop bleef rusten, sloeg er een hittegolf over hem heen. Vlug draaide hij zich met zijn rug naar zijn vriend om. Zijn stem klonk onvast toen hij zei: ‘Doe - doe ‘m maar gauw uit. Hij uh, hij werkt nog niet helemaal.’
      Beschaamd klemde hij zijn lippen op elkaar, hoewel er door de spanning toch ook een lachstuip omhoog kwam die hij krampachtig probeerde te bedwingen. Waarom reageerde hij ook zo idioot? Hij hád beter kunnen lachen. Of kunnen doen alsof er niets aan de hand. Maar niet wéér dingen fucking ongemakkelijk maken? Misschien werd het tijd dat hij een nieuwe naam krijg – mister awkward ofzo.

Yrla

Yrla trok een wenkbrauw op toen hij zag dat Nish met een rood hoofd zich hem de rug toe keerde. Hij keek even naar zijn handen. Zolang hij zijn handen en armen onder de mantel hield, waren ze niet te zien. Nou ja, tot zijn shirt begon dan. Daar kwam zijn schouder opeens weer tevoorschijn, en met dat Yrla naar zichzelf keek, besefte hij opeens dat hij naakt was! Haastig sloeg zijn zijn handen voor zijn zaakje, wat nergens op sloeg wat hij voelde direct al dat hij gewoon een broek aan had.
      Vlug sjorde hij de mantel van zich af. Ergens voelde hij een blos van schaamte dat Nish dat van hem had gezien, maar aan de andere kant was het prettig dat de jongen gewoon zijn hoofd had afgewend. En niet was begonnnen met lachen. Yrla frommelde de mantel op in zijn handen en keek een beetje ongemakkelijk naar Nish rug. “Wel, ik gok dat Kris daar niet de humor van kan inzien?” probeerde hij een beetje met een grapje de opgelaten sfeer te doorbreken.

Nish

Nish grinnikte kort. ‘Waarschijnlijk niet nee.’ Hij draaide zich om, maar voelde zijn wangen nog steeds gloeien. Hoewel de kleding weer zichtbaar had, leek de afdruk van Yrla’s lijf zih wel op zijn netvlies gebrand te hebben. ‘Goed.’ Hij probeerde het beeld letterlijk uit zijn hoofd te schudden en wreef in zijn nek. ‘Kris kan het dus alleen dragen als hij er niks onderaan heeft. Dan is een broek en lang shirt toch handiger. En een bivakmuts of zo,’ peinsde hij.

Yrla

”Nou ja, als hij ergens heen moet. Dan zou hij zich eerst weer helemaal om moeten kleden, om dan weer zichtbaar te zijn.” Yrla keek naar de mantel in zijn hand. “En als hij nu heel snel ontzichtbaar moet worden, is een shirt of broek ook weer niet heel handig.”
      Yrla gaf de mantel terug aan Nish en ging naast hem op bed zitten. “Kun je de onzichtbaarheid in de mantel niet nog iets sterker maken, of zoiets?”

Nish

‘Denk het niet. Het was gewoon dom dat ik niet zelf bedacht had dat het zo zou gaan. Mijn gave zit in die mantel en geeft het alleen door aan wat het meteen raakt. Als ik jou onzichtbaar maak, kun je dat ook niet doorgeven aan iemand anders.’ Hij ging weer op de rand van zijn bed zitten. ‘Ik wil het aan hem geven zodat hij ook eens naar buiten kan enzo. Dus het gaat er niet om dat hij zich snel kan verbergen.’ Hij trok een mondhoek op. ‘Maar naakt rondlopen heeft toch een averechtse uitwerking als je geen aandacht wil trekken.’

Yrla

Yrla glimlachte bij dat idee. Niet echt nee. Yrla keek even bedenkelijk naar Nish. “En zijn ogen dan?” Op zich was alles in je lichaam wel te bedekken, maar een muts voor je ogen langs zou waarschijnlijk ook weinig helpen als je niets kon zien. En als het ervoor langs ging, raakte het niets aan. En een muts IN je ogen was nu ook weer niet echt prettig. Yrla schudde de gedachte van zich af. Waarschijnlijk was het een domme vraag.

Nish

Nish schoot in de lach toen hij zich inbeeldde dat Kris over het terrein liep en dat alleen zijn ogen zichtbaar waren. ‘Dat is wel een recept voor een hartaanval. Misschien kunnen we dat nog eens gebruiken.’

Yrla

Yrla grijnsde ook. Er waren best wat mensen die hij nog graag de stuipen op het lijf joeg. De jongen kwam van het bed af en dook onder zijn bed om een tas ervandaan te plukken. Daarna stopte hij zijn spullen erin en liep naar de deur. “Ik ben douchen. Laat maar weten als het gelukt is.”

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna voelde een hoogrode blos naar haar wangen stijgen. Het was alsof alle haren op haar huid overeind gingen staan en in de buurt alle kachels aangezet waren, want het was opeens bloedheet. Wilde.. Wilde Darian de nacht met haar doorbrengen? Haar oren leken haast te jeuken van haar rode blos. Het leek haar heerlijk om tegen Darian aan te kunnen kruipen, in plaats van alleen in bed te liggen. Maar ze.. ze was ook wel benieuwd of hij dat.. dat andere dan wilde doen. Want zo ver waren ze nog niet gekomen.
      "Lijkt me enig," zei ze met een glimlach. En ze drukte snel een kus op Darians wang in een poging haar blos nog een beetje te verstoppen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Darian pakte Vienna's hand en ze liepen samen naar binnen toen, waar hij haar een korte rondleiding gaf. Er waren twee kamers met twee stapelbedden, een kleine zithoek en een keuken. Alles zat erop en eraan. 'Er is alleen nog geen stromend water en we moeten ook nog wat verzinnen om het een beetje op temperatuur te houden.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna keek haar ogen uit. Had Darian dit allemaal gebouwd? "Wauw!" zei ze onder de indruk, terwijl ze een rondje keek om alles nog een keer te bekijken. Vienna keek breed grijnzend naar Darian. "Kan ik ook mijn eigen huisje bij jou bestellen," grapte ze. Bij het horen van zijn woorden, moest ze toch even grinniken. Opnieuw ging er een beeld door haar hoofd heen dat ze Darian haar hier ergens tegen de muur aan zou zetten en zoenen, waardoor ze het plotsklaps warm had.
      Vienna keek even naar Darian en greep de jongen bij zijn polo om hem dichter tegen haar aan te trekken. Een klein tipje van haar fantasie kon ze wel met hem delen toch? "Maar jij kan me warm houden toch?" fluisterde ze zachtjes de jongen toe.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Jou wel.' Hij bleef staan en sloeg zijn armen om haar middel. 'Maar al die andere dames mogen een ander kacheltje zoeken.' Hij glimlachte naar haar en streek langs haar gezicht voor hij haar kuste.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna grinnikte onder zijn kus, maar verloor al snel al haar gedachtes in de zoen die erop volgde. Darian kon haar elke keer weer laten voelen alsof ze op wolkjes liep. De vlinders in haar maag gingen nu ook dan wild tekeer en eigenlijk wilde ze Darian niet loslaten. Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en moest uiteindelijk toch lichtjes hijgend de zoen met Darian loslaten. "Het lijkt me geweldig om hier een nachtje met jou te spenderen."

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox grinnikte om zijn weerwoord en op handen en voeten bewoog hij zich naar het raam dat Merrin aanwees. Hij veranderde zich in een piepklein spinnetje en vond een weg langs het raam naar binnen. Eenmaal in de kamer van Vision – waar gelukkig maar één bed beslapen was – veranderde hij terug in zijn eigen gedaante. Hij deed de oordoppen in en zocht het bestand op Merrins iNet op dat Onyx hun gestuurd had. Na een minuut of drie deed hij het raam open om Merrin ook binnen te laten. De Elephant reageerde niet op zijn stappen. Om te checken of hij echt diep sliep, kneep hij in Visions neus. Brommend schudde de jongen zijn hoofd, daarna draaide hij zijn hoofd om en sliep hij verder.
      Met een grijns keek hij Merrin aan. ‘Nou, let’s go. Als jij nou het bureau uitkamt, kijk ik boven de plafondplaten.’ Hij sprong op het lege bed en duwde een plafondplaat weg, waarna hij de zaklampfunctie van de iNet aanzette, het ding neerlegde en daarna in een klein uiltje veranderde om de ruimte te kunnen afzoeken naar papieren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het voelde nog steeds een beetje onwerkelijk dat Vienna dat graag wilde, dat ze hém graag wilde. Het zorgde ervoor dat hij zich levendiger voelde dan hij in jaren had gedaan. Hij sloeg zijn arm om haar heen en leidde hij naar de bank. ‘Dan gaan we er een mooie avond van maken. Kan ik een glas wijn voor je inschenken?’
      Hij had aan Cherry gevraagd om wat eten en drinken, al was er verder geen alcohol. Deze fles had hij speciaal voor Vienna en hem geregeld. Zeker met de avondklok en het feit dat ze hun relatie geheimhielden voor hun afdelingsgenoten – en in elk geval de zijne, bij de Panthers lag het probleem eerder bij het feit dat ze hem waarschijnlijk niet zouden toelaten in hun campus – viel het niet mee om een romantische avond te organiseren. Iets wat Vienna absoluut verdiende na haar horkerige ex. Nu moest Darian bekennen dat hij niet + erg romantisch wás, maar hij deed zijn best er wat leuks van te maken.

---

Every villain is a hero in his own mind.