Jester Madcap
Jester keek de jongen beneden hem onbegrijpend aan en haalde bij gebrek aan een beter plan maar gewoon nog een keer uit met zijn vuist. Een beetje van de zijkant, want hij had er niet zoveel aan als hij de tijdreiziger met zijn hoofd tegen de tegels aan ramde en hij vervolgens voor altijd twaalf uur op het heden zou achterlopen.
Hij vloekte gedempt en checkte of ze nog steeds alleen waren. Wat er nou met Adam aan de hand was begreep hij voor geen meter, maar misschien dat dit als een soort reset werkte. Opnieuw aan-en-uitzetten zegmaar.
Net toen hij zich begon af te vragen of hij weer op de jongen zijn wang moest gaan zitten tikken, hoorde hij achter zich ineens een zacht geluid. Achteraf wist hij niet eens precies meer wat het was waardoor hij zich omdraaide, maar over de rand van het bubbelbad zag hij ineens iemand anders in het zwembad staan.
Jester bevroor.
Het was moeilijk te zien in het schemerige licht, maar de lange figuur stond in zijn eentje naast de waterkant. Te wachten? Jester had geen idee waar hij vandaan gekomen was, want voetstappen had hij niet gehoord. En was dat... Zebediah?
Voordat hij de kans kreeg om er zeker van te zijn, veranderde het scenario voor zijn ogen. Vlak voor de vreemdeling verscheen Maaya ineens vanuit het niets, een tengere jongen naast haar. Het meisje kwam languit op de grond terecht, haar voeten boven het water. Jester keek toe hoe de langste van de twee jongens voor haar neerknielde, en daarna hoefde hij diens stem al niet eens meer te horen om er zeker van te zijn.
'Hallo, Maaya,' zei Clive. 'Dat is lang geleden.'
Het meisje schoot met een ruk overeind, maar Clive was sneller. Hij stak een mes in haar handpalm en beviel haar direct erna om zich niet te verroeren. 'Nog niet,' voegde hij er grijnzend aan toe.
Maaya deed wat haar gezegd was.
‘Je vraagt je vast af waarom je hier bent. Zo’n hekel heb ik immers nooit aan je gehad. Vat het dan ook niet persoonlijk op. Ik verleen iemand een gunst, dat is alles,' zei Clive schouderophalend. Hij wierp een blik op het mes in haar hand. 'En helaas voor jou, ben je net aan de verkeerde persoon gebonden. Tragisch, wel. Vooral omdat je nooit een tweede kans hebt gekregen, in tegenstelling tot mij.’
Met groeiende verwarring luisterde Jester mee naar de galmende woorden. De tijdreiziger lag nog altijd volledig van de kaart aan zijn voeten, maar dat zou ook niet bar lang meer duren. Wat als hij straks een geluid maakte en hun positie verried? Jester vond dat hij veel kon, maar Clive trotseren ging een stapje te ver. Hoe was die gast überhaupt in leven? Het laatste wat hij van de jongen gehoord had was hij van school verwijderd en morsdood.
Clive keek geringschattend op Maaya neer. 'En eerlijk gezegd,' zei hij, 'is jouw leven maar een schamel offer als ik Fox daarmee terugkrijg.' Hij reikte haar het mes aan. 'Snijd je keel door.'
Haar vingers sloten zich om het heft.
Als ik Fox daarmee terugkrijg.
Jester fronste.
Maaya bracht het mes omhoog.
Helaas voor jou, ben je net aan de verkeerde persoon gebonden.
Het zachte geluid van metaal door vlees, gevolgd door spetters op de grond. Clive stond op. Met zijn voet gaf hij Maaya een zet en Jester schrok bijna van de luide plons galmde door de ruimte toen ze het water in viel. Om het meisje heen kleurde alles rood.
'Vaarwel, Maaya. Zo’n slecht einde is het niet, toch? In de naam van de liefde?’ Clive keerde haar de rug toe en wendde zich terug tot de andere jongen met een tevreden grijns. 'We kunnen terug.'
De andere jongen pakte zijn schouder, en een seconde later waren ze verdwenen.
[ bericht aangepast op 4 maart 2023 - 17:33 ]
Three words, large enough to tip the world. I remember you.
ProngsPotter
