[RPG • 0] Experium || 52 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 7 aug 2022 - 23:14 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Safira werd wakker van een zachte ademhaling. Wat best vreemd was, want meestal sliep ze als een blok en werd ze zeker niet van zo’n zwak geluid wakker.
      Maar nu wel.
      Ze ging rechtop zitten. Hoewel het nog licht was buiten, lag Yrla te slapen. Een tijdje keek ze naar hem. Ze voelde zich een beetje licht in haar hoofd, alsof ze hongerig was. Ze dacht aan de energierepen die ze eerder op had en had zin om er nog eentje weg te werken.
      Of misschien chocola. Ik heb ook echt zin in chocola.
      Het was lang geleden dat die gedachte door haar hoofd was gegaan; het was net alsof ze daarmee een stukje van zichzelf had teruggevonden. De drang naar chocola groeide en het was alsof haar huid tintelde.
      Zou het lukken?
      Ze sloot haar ogen en visualiseerde haar mensenvorm, tikte in haar gedachten ledemaat voor ledemaat aan. Een warme gloed trok door haar heen. Ja! Ze was aan het transformeren – en ze viel van het bed af.
      Met een bons kwam ze op haar achterwerk neer. Verbijsterd staarde naar haar handen en ze slaakte een kreet van ongeloof. ‘Handen! Ik heb handen!’


Met een ruk zat hij overeind. Zijn hart klopte in zijn keel en hij moest eerst twee tellen bijkomen voor hij zichzelf voelde kalmeren. Zijn ogen vlogen direct naar het vreemde meisje dat op de grond van zijn kamer lag. Wat the fuck deed zij hier? Als het maar niet iemand was die van Zebediah kwam ofzo.
      Hij bestudeerde het meisje even twee tellen tot hij door kreeg dat ze wel heel gefascineerd naar zichzelf keek. “Kun je het zien?” Vroeg hij dan ook lichtelijk geïrriteerd.

Safira

‘Zien… zeker.’ Met een grijns keek ze op naar de jongen op het bed, die duidelijk niet wist wie ze was. ‘Maar ik kan na al die jaren ook eindelijk weer práten!’ Ze kwam overeind en plofte weer op zijn bed neer. ‘Ik ben Safira, Azumi’s menselijke kant. Aangenaam. Hoop ik.’ Ze stak haar hand naar hem uit.

Yrla

Yrla schoot lichtelijk achteruit, toen het meisje naast hem op bed plofte. Het was meer een reflex dan dat hij echt van haar schrok. Toch zat zijn hart voor even in zijn keel en leek hij een stuk wakkerder dan net.
      Yrla bekeek het meisje van top tot teen. Ze was stoer, dat zeker. Maar niemand die hij hier eerder op de campus had gezien. Wat zei ze Nu? Menselijke kant van Azumi? Haar woorden leken nog niet echt binnen te komen, zijn hoofd wilde niet meewerken.. “Kun je dat herhalen?” Vroeg hij dan ook. Hij droomde vast nog.

Safira

Nou, helemaal wakker was hij nog niet. ‘Ik was Azumi, de draak van Dezi,’ zei ze ietwat ongeduldig – ze had toch wel gehoopt dat hij iets vrolijker reageerde op het feit dat een ijsdraak stiekem een hete chick bleek te zijn. ‘In die gedaante zat ik al meer dan vijf jaar vast, maar nu is het me eindelijk gelukt om terug te veranderen en ik vermoed dat het door die energierepen van je komt.’

Yrla

Yrla toverde een halve grijns tevoorschijn. “Machtige dingen zijn het niet?” Opnieuw liet hij zijn ogen over het meisje glijden. Ze was absoluut niet lelijk en als hij eerlijk was, beviel het wel wat zijn oog zag.
      Hij zag -of hoorde- echter ook de irritatie. Hij twijfelde of hij haar aan moest raken of niet. Het was bizar te denken dat Azumi -Of Safira zoals ze blijkbaar heette - nu voor hem zat. “Sorry,” verontschuldigde hij zich. “Ik heb een immens zware dag gehad. En de energie mist nog een beetje van het herstellen.” Hij verbrede zijn grijns. “Maar dit is wel een erg leuke verrassing na zo’n dag,” zei hij met een knipoog.

Safira

‘Een zware dag of een zware nacht?’ vroeg ze met een veelbetekenende grijns, aangezien hij niet in zijn kamer was geweest en ze wel wist hoe hij dan doorgaans zijn nachten doorbrachten. Wat haar betrof, hoefde hij daar nu zijn kamer niet meer voor uit.

Yrla

“Beiden,” zei hij met een zucht. Yrla rekte zich iets uit, waarbij zijn spieren meteen begonnen te protesteren. Desondanks voelde hij zich beter dan die ochtend. Zij maag rommelde gevaarlijk. Aarzelend beet hij op zijn onderlip. Zijn voorraad had Safira dus opgeknaagd en het bord boerenkool van vanmiddag was lang niet genoeg. Maar zin (of misschien de energie) om naar de eetzaal had hij niet.
      Hij wilde net vragen of Safira iets voor hem kon betekenen, toen hij achter haar een dienblad zag liggen. “Mag ik mijn eten van jou?” vroeg hij met een kleine glimlach. Beetje meer energie zou wonderen doen. Toen Safira zijn spullen aangaf, zag hij een klein briefje bij zijn eten zitten. Eet smakelijk. Het handschrift herkende hij meteen. Vienna. Ergens voelde hij een schuldgevoel knagen, zeker toen hij zag dat Vienna er zelfs aan gedacht had een nieuwe voorraad energierepen erbij doen.
      Hij stak er eentje uit naar Safira. “Een suikerbom voor mevrouw.” Daarna lifte hij zijn eigen deksel van zijn pan. Nasi. Lekkerder als het warm was, maar Yrla at het net zo lief koud. Tevreden lepelde hij zijn eten naar binnen en begon zich met elke hap beter te voelen. Na een paar happen, at hij eerst zijn mond leeg, voor hij naar Safira grijnsde. “En wat wil je heel graag nu doen nu je weer mens bent?”

Safira

Safira was in kleermakerszit op zijn bed gaan zitten. ‘Een van de dingen die me speet dat ik nooit gedaan had, was dat ik nooit seks had gehad.’ Ze schonk hem een veelbetekenende blik. ‘Dus daar wil ik wel verandering in brengen.’ Ze wiebelde met haar wenkbrauwen.

Yrla

Yrla stopte even met zijn eten, terwijl hij verbaasd over zijn lepel naar het meisje keek. Oke, die had hij niet verwacht. De jongen legde zijn armen over de pan heen en leunde iets in de richting van Safira. “En had je ook al bedacht met wie je dat wilde doen?” Hij grijnsde breed. “Als ik op je lijstje sta, moet ik je wel vragen om het meeste werk te doen, want ik ben nog herstellende.”

Safira

Safira kende Yrla goed genoeg om in te schatten dat hij snel op haar uitgekeken raakte als ze het hem te makkelijk maakte.
      ‘Bij m’n eerste keer wil ik toch wel een partner die wel een beetje z’n best doet om er wat van te maken, dus ik sla jou voorlopig over.’ Ze trommelde op zijn knieën. ‘Wie zou je aanraden?’

Yrla

Yrla moest lachen om haar opmerking. “Wie zegt dat ik er niets van kan maken? Je moet alleen beetje geduld hebben,” zei hij met wiebelende wenkbrauwen. Al moest hij eerlijk toegeven dat seks niet echt op zijn to-do list stond op het moment. Als hij zelfs heel eerlijk was, had hij al behoorlijk wat panda-punten gespaard, maar hij vond het ergens ook wel oké zo. “Val je ook op dames? Want ik denk dat ik alleen in die categorie aanbevelingen kan doen,” zei hij met een halve grijns.

Safira

‘Neh. Al zal ik daar waarschijnlijk wel mijn kansen mee vergroten, want het zal toch een Panther moeten worden en de rest van de jongens hier heeft al een relatie – en dan vallen de meesten ook nog eens niet op meiden. Dus ik vrees dat ik dan toch moet wachten tot jij weer een beetje opgeknapt bent.’ Ze grijnsde naar hem. ‘Gelukkig heb ik je vaak genoeg in actie gezien om te weten dat het het wachten waarschijnlijk wel waard is.’
      Zo gelukkig was dat niet geweest – ze had het afschuwelijk gevonden, elke keer dat Dezi met hem aan de haal ging, maar dat ging ze hem toch ook weer niet aan z’n neus hangen.

Yrla

Jemig. Een beetje ongemakkelijk haalde hij een hand door zijn haren heen. Meestal was hij degene die de ander versierde, maar Safira was wel heel duidelijk in wat ze wilde. En het voelde alsof de rollen een beetje omgedraaid waren. En hij had overduidelijk geen idee wat hij daarmee moest doen. Hij was het niet gewend om versierd te worden of misschien was hij het vooral niet gewend dat iemand heel duidelijk tegen hem zei dat ze seks van hem wilde. Terwijl hij niet eens echt wist wie Safira was.
      Want er werd een ding tegelijkertijd enorm duidelijk. Safira was bij enorm veel momenten in zijn leven aanwezig geweest, zonder dat hij het wist. Alles met Dezi had ze meegemaakt en hij had in een paar zwakke momenten zijn hart bij het beestje geuit, omdat hij had gedacht dat het een dier was. Dat idee maakte hem nogal ongemakkelijk.
      “Om een of andere reden heb ik het idee dat je meer van me weet, dan me lief is. Dus voor je me bespringt. Misschien kun je me iets meer vertellen over wie Safira nu precies is dan.”

Safira

‘Fair enough,’ gaf Safira toe. ‘Het is wel zo dat mijn geheugen een gatenkaas is hoor, zeker in de eerste jaren. Vanaf het moment dat ik van Dezi werd gescheiden, na haar schorsing, is alles me veel beter bijgebleven.’ Ze stond op en zette een paar onstabiele stappen. Het strekken van haar benen ging wat moeizaam. ‘Vraag maar wat je wil. Ondertussen doe ik een poging om te ontdekken hoe het ook al weer is om op twee benen te lopen.’

Yrla

Ergens luchtte dat hem op, dat ze niet alles van hem herinnerde wat hij met Dezi had gedaan. “Moment,” zei hij tegen haar, terwijl hij nog een paar happen naar binnen werkte. “Als ik mijn eten op heb, kunnen we wel een klein rondje doen. Ik moet eigenlijk ook mijn benen even strekken.” Yrla lepelde in de tussentijd zijn eten naar binnen, terwijl hij tegelijkertijd nadacht over een vraag. “Hoe lang ben je al geen mens meer geweest?” vroeg hij nieuwsgierig.

Safira

‘Ik kan deze kamer niet echt uit,’ verzuchtte ze. ‘Wel als ik terug verander en ergens heen vlieg natuurlijk, maar ik ben veel te bang dat ik dan weer vastzit, dus dat moment wil ik nog zeker een dag uitstellen. Dus sorry bro, maar je zit nog wel een dag met me opgescheept.’ Ze was bij de wasbak met de spiegel aangekomen en bestudeerde haar gezicht. Haar gezicht leek harder, ouder – ze was nu duidelijk geen tiener meer. Ze draaide zich weer om, met haar handen leunend op het koele steen van de wasbak. ‘In december 2014 werd ik van school verwijderd, toen kwam ik al een paar weken niet meer uit mijn drakengedaante. Ze hebben me toen uit ieders geheugen gewist en me in een nieuw experiment aan Dezi verbonden.’

Yrla

2014, dat was alweer zes jaar terug. Yrla wist niet zo goed wat hij hierop moest zeggen. Dat hij het vervelend voor haar vond? Dat klonk dan ook wel weer een beetje afgezaagd. “Hoe oud ben je dan als ik vragen mag?”
      ”24,” antwoordde het meisje. Dat was toch wel een stukje ouder als hem. Niet dat het echt uitmaakte. Yrla kwam overeind van zijn bed, merkte dat ook hij nog een beetje wiebelig was en zette het dienblad terug op zijn bureau. Hij had genoeg gegeten voor dit moment. Even liep hij achter Safira langs en draaide zijn deur in het slot, om te voorkomen dat er iemand als verrassing kwam binnen donderen.
      ”Nou goed dan,” zei hij instemmend op haar keuze. “Dan moeten we het maar op de ouderwetse manier doen.” Yrla greep het meisje om haar middel en trok haar met een ruk tegen zich aan. Ze was net iets kleiner dan hem. “Mag ik deze dans van u, mevrouw?” zei hij met een halve grijns.

Safira

Safira had altijd gevonden dat Fox zich als een idioot gedroeg toen hij verliefd was en ze was er heilig van overtuigd geweest dat zoiets haar niet zou overkomen.
      Ergens klopte dat wel, want Fox had hier met knikkende knieën en stotterend en blozend gestaat, bazelend over de meest onbenullige dingen.
      Safira godenzijdank niet, al kreeg ze het wel wat warmer nu ze zo dicht op Yrla stond.
      Maar dansen?
      Nah, ze had een hekel aan dansen. Kon het ook niet.
      ‘Is dat niet een klein beetje afgezaagd?’ vroeg ze met een grijns.

Yrla

“Afgezaagd?” vroeg hij een beetje uit het veld geslagen. Hij keek even verbluft op het meisje neer. Ze noemde zijn hobby zojuist afgezaagd. Oke dan… Yrla toverde hij een halve glimlach tevoorschijn. Hij zette een stap achteruit en stak zijn handen omhoog. “Oke, dan niet.”
      Yrla plofte terug op zijn bed en liet zijn ogen over het meisje glijden. Ze zou in ieder geval niet de makkelijkste zijn om om zijn vinger te winden, iets wat hem ook wel weer beviel. “En wat doe jij voor de fun dan?”

Safira

‘Meestal wat sportiefs. Voetballen, basketballen… ik had ook een skateboard, ooit.’ Al die dingen had ze al zo lang niet gedaan… ‘Maar aangezien we hier beperkt zijn tot jouw kamer… heb je iets van games ofzo?’
      Niet dat ze dat vroeger vaak had gedaan, want ze trok meestal met Fox op en die bedacht altijd zelf allerlei maffe dingen, van vliegers maken tot hutten bouwen en speurtochten uitzetten.
      Dingen die hij inmiddels wel ontgroeid is, besefte ze met een weemoedig gevoel in haar borst.

Yrla

Skateboard.. vet… “Sorry, ben niet echt een gamer. Ik ben het liefst buiten. Maar ik kan de console van Nish even lenen, als je dat wil?” Yrla boog even door zijn knieën om onder het bed te kijken. “En anders heb ik…” Yrla pakte een doosje onder zijn bed vandaan. “Exploding kittens??” Yrla keek een beetje raar op van het spelletje in zijn handen. Schouderophalend gooide hij het op zijn bed, had Vienna vast laten liggen. “Monopoly.. en Catan.” Yrla was niet echt een spelletjes mens, meer sportief zoals Safira zei. Af en toe speelde hij wel iets met Vienna, maar alleen omdat zij dat wilde.

Safira

‘Exploding kittens?’ herhaalde Safira. ‘Dat klinkt… interessant.’ Ze grijnsde. ‘Nou, ik ben benieuwd!’

Yrla

Yrla zocht even wat kaarten uit het dek en legde aan de hand van de verschillende plaatjes uit hoe het spel ging. “Deze moet je dus niet tegenkomen, want dan is het einde spel en heb je verloren. Behalve als je dan nog een ontmantelkaart hebt natuurlijk.”
      Hij verdeelde de kaarten en legde de overige op een stapel in het midden. “Het legt zich verder wel vanzelf uit als we spelen. Vaak staat ook nog op de kaart wat het betekent.” Yrla begon. Hij gooide gewoon een simpele kaart weg en trok een nieuwe. “Goed, jij.”

Safira

Het was best een geinig kaartspelletje, maar toch niet echt Safira’s ding. Doorgaans hielden spelletjes niet heel lang haar aandacht vast.
      ‘Welke Buffalo’s zijn er nog?’ vroeg ze na een tijdje. ‘Weet je dat? En welke Rhino’s?’
      Het was al een tijd geleden dat ze met Dezi in de eetzaal was geweest; haar herinneringen eraan waren vaag. Ze wist niet welke van haar vrienden hier nog waren, behalve Fox. De belangrijkste. Dat wel, maar toch was ze benieuwd wie er van haar voetbalmaatjes over waren gebleven.

Yrla

“Uh,” hij keek even peilend naar Safira, maar waarschijnlijk wilde ze gewoon horen of er bekenden waren. “Bij de Buffalo’s heb je nog Nish, Ednoces en Goliath denk ik dan? Al is die er nog niet zo lang. En Sarah en Nemesis. Maevis?” Hij had geen idee hoe lang iedereen hier was, maar dat leken hem mensen die langer dan hem hier waren.
      ”En bij de rhinos. Maaya, Melissa, Medusa en Alice. Darian en Damon? En ergens loopt Romeo nog rond.” Hij keek even naar Safira of ze ergens herkenning had.

Safira

Het luchtte Safira op dat Sarah er nog was – de enige vriendin die ze ooit gehad had, zelfs al was het maar van korte duur. Niet dat ze haar nog zou herkennen, maar het was toch wel fijn. Met Melissa had ze het ook wel kunnen vinden, ze was vooral goed bevriend geweest met haar vriend. Zo te horen was Mike er niet meer.
      ‘Oké. Sarah ken ik wel. Fijn dat ze nog leeft.’
      Ze beet even op haar wang. Ze had niet echt nagedacht over wat ze nu moest doen.
      ‘Fox vertelde dat Kris in een extra kamer hier zit. Er is nog een kamer toch? En weet iedereen dat Kris hier nu woont?’
      Ze had geen idee in hoeverre ze de rest van de Panthers kon vertrouwen. Zeker die Naamloze niet. Zou hij haar uitleveren, als wraak op Dezi? Een andere vorm van wraak zou hij niet meer kunnen nemen, nu Dezi dood was…

Yrla

Oke.. Misschien had Fox ook iets te veel informatie gedeeld. Niet echt handig, al verwachtte hij niet echt van Safira dat ze met die informatie te koop ging lopen. Hij had Azumi vertrouwd, als kleine draak. Al was het toch wel even wennen om nu iemand te vertrouwen, iemand die ook kon praten, lopen en haar eigen wil duideiljk had.
      Al was het natuurlijk ook zo, echt aangeven bij de school kon ze natuurlijk ook niet, dat zou haar zelf de das omdoen. Al vroeg hij zich af of de school niet blij zou zijn als een experiment ongedeerd zou terugkeren. Maar hij wilde het niet uitproberen dat ze het bij het verkeerde eind zou hebben.
      Hij wist ook niet zo goed wat hij dus moest antwoorden, als hij zou bevestigen dan wist Safira zeker dat Kris hier zat. Al moest hij eerlijk bekennen dat het hem op het moment niet zoveel kon schelen wat er met Kris gebeurde, nadat hij gisteren een paar kristallen in zijn lichaam had gepompt. En hij vertrouwde Az.
“Ja, de anderen weten dat hij er is. Waarom vraag je dat?”

Safira

‘Ik ken Kris langer dan vandaag. Erg scheutig is ie nooit met z’n vertrouwen geweest, ik kan me amper voorstellen dat hij na drie jaar Zebediah nog íémand vertrouwt. Dus als hij hier toch blijft…’ Ze haalde haar schouders op. ‘Dat geeft me wat hoop. Ik weet niet of ik die jongste jongens kan vertrouwen, zeker die nieuwste niet. Misschien projecteert hij z’n haatgevoelens voor Dezi wel op mij.’

Yrla

“Merrin heb je echt niets van te vrezen hoor.” Waarschijnlijk kon die nog niet eens een een mug dood slaan. Adam vond hij soms nog wel onvoorspelbaar, al had hij niet het idee dat hij wat zou doen. Dus hij zei daarover maar gewoon niets.

Safira

Blijkbaar had ook Yrla zijn twijfels over die andere jongen. ‘Misschien dat hij zich met een beetje van Jesters overtuigingskracht netjes gedraagt. Als die me al laat blijven.’
      In haar drakenvorm hadden Onyx en Jester nooit echt wat tegen haar gehad – ze vond zelfs dat ze best een band met Jester had gekregen – maar misschien was het toch anders nu ze een mens bleek te zijn. Ze wisten niks van haar.

Yrla

Yrla keek even peilend naar Safira. Dat ze zo sprak over Jester en over het gebruik van Jesters gave zat hem niet helemaal lekker. Natuurlijk kende ze die jongens helemaal niet, maar dat ze maar beweerde dat Jester met zijn gave iemand in toom moest houden, dat gaf hem ergens de kriebels. “Waarom ben ik zo anders dan?” vroeg hij nieuwsgierig.
      Het was duidelijk dat Safira elk persoon om zich heen wantrouwde, maar toch had ze zichzelf aan hem laten zien. Terwijl zij verder ook geen enkele band hadden.

Safira

‘Jij bent niet verkracht en bedreigd door iemand die je met mij associeert,’ bromde ze. ‘Dezi en jij waren vrienden. Dat is anders.’

Yrla

Waren vrienden… Yrla wist helemaal niet of dat wel waar was, of ze echt vrienden waren geweest. Hij herkende Dezi helemaal niet meer terug na haar aanval op Adam en de laatste tijd kwam hij achter steeds meer dingen, waardoor hij begon te twijfelen of hun vriendschap wel echt was geweest. Of dat hij zich gewoon had laten misleiden. Het was dan ook Dezi haar stem die hij nog altijd in zijn hoofd hoorde, als hij weer in paniek was. En hij wist niet of dat een goed of slecht teken was.
      Om niet te laten zien wat er door zijn hoofd heen ging, legde Yrla maar een kaart op en ging in de aanval. Hopelijk konden ze zo hun aandacht weer naar het spel brengen, in plaats van dit ongemakkelijke onderwerp.

Safira

Een tijdje speelden ze het spelletje, zonder nog veel te zeggen. Eigenlijk wilde Safira naar Fox, maar tegelijkertijd vond ze het ook ontzettend confronterend dat hij haar niet zou kennen en daarom stelde ze het moment toch nog een beetje uit.
      Ze schrok op toen er op de deur werd geklopt. Gelijk spanden haar spieren aan. Was dat iemand die ze kon vertrouwen? Ze wilde op dit moment liever niet door iemand anders gezien worden, maar teruggaan naar haar drakengedaante… dat durfde ze ook niet. Wat als ze er niet meer uitkwam?

[ bericht aangepast op 15 okt 2022 - 17:10 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Nen heeft net onze spinnenvriend een gebroken neus bezorgd, dus die was best goed geluimd.' Hij grijnsde. 'Maar goed, Adam vanavond dus weer terug. Merrin werd nog niet heel vrolijk van dat nieuws, helaas.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nathaniel stemde in. In stilte keerde ze terug naar hun hotelkamer, waar ze allebei op hun eigen manier zich voorbereiden op die avond. Hoewel hij wist dat ze hiervoor kozen, kon Nathaniel toch de zenuwen voelen groeien. Hopelijk deden ze hier goed aan. Hopelijk hadden ze echt iets gevonden en zou hij snel zijn broertje zien. Dat leek zo onwerkelijk na zoveel jaar dat hij daar nog niet eens over na durfde te denken. Stap voor stap..
      Vlak voor ze vertrokken, liet Nathaniel toch nog een kleine aanwijzing op het dark web achter. Voor het geval ze niet terugkeerden. Nathaniel keek Rory even aan en knikte zelfverzekerd. Met Rory in zijn kielzog liep Nathaniel naar de kleine scooter die ze die middag gehuurd hadden. Nathans auto zou sowieso veel te erg opvallen, maar het was nog een best stuk naar het bos voor ze echt erin konden trekken op zoek naar wat ze die middag ook gezien hadden. Nathaniel keek naar de coordinaten op zijn hand en voerde het in op zijn mobiel, waardoor ze een route konden uitstippelen in de richting van het bos. Sinds het moment dat ze besloten hadden te gaan, was er geen woord meer gewisseld. En die kwam ook niet toen ze aan de rand van het bos stonden en Nathaniel Rory zijn wapen aanreikte. Uiterste stilte was vast gewenst als ze op zoek gingen naar een geheime locatie, dus ze zouden op moeten passen waar ze straks liepen.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Go Nenya,' lachte Jester bewonderend. Hij liep naar Onyx toe en drukte een korte kus tegen zijn lippen, om vervolgens naast hem te gaan zitten. 'Nee, dat zal wel niet. Adam moet wel lang in het verleden vastgezeten hebben, dat gaat niemand in koude kleren zitten. En dan hoe hij dat afreageert...' Hij schudde zijn hoofd. 'Mer is vast gek van de zorgen nou, of niet?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Jep. Ik zei dat ie maar wat moest bedenken waarmee ie Adam zo kon opvrolijken, maar dat viel niet echt in goeie aarde.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Nog een paar uur doorbijten.’ Zelf wilde hij er liever ook niet te veel aan denken. Het had geen zin om te speculeren over waar Adam was of wat hij meemaakte. 'Hoe ging het met die dodenbezweerder?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Auwtch,' kreunde Jester. Hij schudde even zijn hoofd. 'Iets over planken en misslaan. Lief dat je z'n gedachten op een wat positiever pad probeerde te zetten, tho. Met Klaus ging het verrassend goed, trouwens. Denk een beetje... crazy scientist vibes? Zweverig typ, met ongeveer evenveel morele bezwaren als de gemiddelde sociopaat. Hij kon aan me ruiken dat ik bijna het loodje gelegd had, ofzo. Hij vroeg waar het lijk was, en of hij ermee mocht spelen. Hij leek niet echt geschokt bij het idee dat ik iemand gedood zou hebben. Eerder teleurgesteld toen ik zei dat ik ziek was geweest. Eerlijk? Ik vind het wel een grappige gast, maar zodra Zebediah zich realiseert wat voor winst er te behalen valt met een crazy scientist necromancer zijn we fucked. Klaus wil zijn gave los kunnen laten gaan, en... tja. Maar één van ons is bereid over lijken te gaan, en wij zijn het niet. Maar wat hij doet is compleet aards, niets spiritueels. Hun "ziel is heengegaan". Dus ik denk dat we goed zitten.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Zo… dat klonk nog eens gestoord. ‘Dus als we hem niet aan onze kant krijgen, nemen we het straks nog tegen een zombieleger op?’ Eerlijk was eerlijk – hij zag ze liever op Zeb en co afwaggelen dan dat ze achter hén aankwamen. In elk geval kon Dezi hem niets meer vertellen, dat luchtte hem op.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Als Zeb zijn potentie inziet? Ik ben er bang voor van wel.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna had verbaasd opgekeken toen ze een berichtje van Yrla had gehad, maar ze was vooral heel erg opgelucht. Ze had geen idee wat er nu allemaal aan de hand was gisteravond, maar het berichtje klonk alsof Yrla in ieder geval weer met haar wilde praten. “Dit is allemaal met jou begonnen, ik trap er niet nog eens in!” De zin denderde nog steeds door haar hoofd heen en ze kon zo weer tranen ervan in haar ogen krijgen.
      Deze dag was ze vooral met Darian samen geweest en hoewel hij haar best had kunnen afleiden, waren haar gedachten de hele dag bij Yrla en Fayr geweest. Ze wist ook niet zo goed of ze er goed aan deed nu toch weer Yrla op te zoeken. Maar ze vond het vervelend dat het niet lekker tussen hen liep en ze wilde gewoon heel graag weten hoe het met haar vriend ging.
      Met dat ze naar binnen liep, zat Yrla rechtop in zijn bed. Hij zag er best energiek en vrolijk uit, een schril contrast met gisteravond. "Hi," begroette ze hem ietwat ongemakkelijk. "Hi," kreeg ze zacht terug. Ietwat ongemakkelijk ging Vienna naast Yrla zitten. Een beetje ongemakkelijk keken ze elkaar aan, al merkte Vienna dat Yrla haar blik ontweek. Even zocht ze ongemakkelijk naar een start van hun gesprek. "Hoe.." Vienna schrok lichtelijk toen Yrla zijn hand opstak en haar het zwijgen oplegde. Op het moment dat hij sprak, keek hij haar voor het eerst recht aan. "Het spijt me, Vie. Van de dingen die ik gisteren tegen je zei. Ik... ik zat gewoon niet lekker met mijn hoofd en heb dingen gezegd die ik niet had moeten zeggen." Vienna voelde hoe Yrla een hand over de hare heen legde. Ze kon aan zijn houding en ogen zien dat hij het werkelijk meende. "Ik vind het fijn dat je er bent. Echt."
      Dat waren de woorden die Vienna gewoon eigenlijk al de hele dag wilde horen. Met opnieuw tranen langs de rand van haar ogen viel ze haar beste vriend om de hals om hem in een diepe knuffel te trekken.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Dus dan moet we maar een Panther of Lion vinden die vriendjes met hem kan worden?' opperde hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester aarzelde. 'Ik weet niet of vriendschap--of zelfs meer dan dat genoeg zal zijn. Hij... Hij is geïntrigeerd door zijn gave, net als... net als ik eigenlijk. Als Zebediah hem genoeg lijken belooft om een zombieleger mee te kunnen maken denk ik dat de nieuwsgierigheid, die mogelijkheden het wint van persoonlijke relaties. Zoals ik zei, crazy scientist. Hij is nieuwsgierig, en gretig. Ik weet niet of iets hem tegen zal houden om die uitdaging op te zoeken.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Dus hem er dan maar van overtuigen dat die lijken hem gaan opeten?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hoewel het fijn was dat hij Vienna weer kon knuffelen, was hij er zelf hoog bewust van dat hij gisteravond echt een kut vriend was geweest. Iets wat Vienna niet verdiende, nadat ze hem zo door dik en dun gesteund had. Hij moest het echt goed maken. Met dat Vienna losliet, viel er even een stilte. "Wat is er gebeurd?" Yrla ademde even scherp in. Die vraag had hij kunnen verwachten, maar was het niet juist Vienna die juist dat antwoord verdiende?
      Er was alleen een probleem. Yrla was zich opeens hoog bewust van het feit dat Safira zich achter Vienna in de kast verstopte. En ergens wilde hij niet zo'n intiem gesprek voeren waar zij bij was. Yrla sloeg de dekens van zich af, zich bewust van het feit dat hij in zijn gewone kleding lag. "Kom, we gaan een rondje. Mijn spieren zijn zo stijf, die kunnen wel wat beweging gebruiken." Yrla liet zich door Vienna overeind helpen en hoewel hij wist dat het geen groot rondje zou worden, voelde het toch prettig om dit gesprek wel onder vier ogen te kunnen doen. Eenmaal buiten was het lastig om de draad weer op te pakken, maar Yrla wist dat hij Vienna een uitleg verschuldigd was. "Onyx... hij had een opmerking gemaakt. Ik weet niet, het.. triggerde gewoon alles. Mijn angsten, ik hoorde gewoon weer die stem in mijn hoofd. Dat het.. ik.." Yrla wist niet zo goed hoe hij woorden moest geven aan de stem die hij gehoord had. Het voelde alsof iemand drek over hem uitstrooide.
      Hij schrok op van Vienna's hand die zich in de zijne wurmde. Yrla keek even met een glimlach op haar neer. Om een of andere reden was het toch makkelijker geworden met Vienna te praten en na de hele dag de angst gevoeld te hebben, was het toch fijn er ergens woorden aan te geven.

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester schudde zijn hoofd. 'Nee, ik denk dat dat het ene oor in zal gaan en het andere uit. We kunnen er wel iets mee, denk ik. Moet alleen nog even verzinnen hoe.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'We komen vast ergens op.' Onyx knikte overtuigd.

'Yrla heeft een oproep gemist van Zebediah, trouwens. Hij vroeg wat hij kon zeggen straks, en wat hij wel en niet "weet" als Zebediah hem naar dingen gaat vragen, zoals waar Kris is enzo.'



'Nou, onze vriend zet er haast achter.' Onyx slaakte een zucht. Het was toch best een kritieke situatie zo. 'Yr kan doen alsof hij niet van de geheime kamers afweet? Dan kan hij straks Fox straks een paar keer schaduwen en beweren dat ie ergens in het bos slaapt.'

'Ja, dat zou kunnen werken? De vraag is hoe je Fox weet te schaduwen zonder dat hij je hoort natuurlijk, maargoed. "Ergens in het bos" is ook niet zo specifiek, dus dat klinkt lekker als een Zebediah-probleem en niet die van ons.'



Onyx haalde zijn schouders op. ‘Dat kan ie dat tegen Zebediah zeggen. Dan zoekt die lul het verder maar uit.’

[ bericht aangepast op 15 okt 2022 - 16:53 ]

[ bericht aangepast door een moderator op 15 okt 2022 - 16:41 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.