• MONTREUXE
    “Be careful, only those you trust can betray you”

    STORYLINE

    Na het einde van de eerste wereldoorlog in 1918 bleef het onrustig in Duitsland. De verloren oorlog en het aftreden van Keizer Wilhelm II zorgde voor veel ontevredenheid onder de Duitse bevolking. Daar maakte de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP) dankbaar gebruik van. Hun leider Hitler wist met zijn spreektalent steeds meer leden te werven, waarna hij in 1923 door middel van een mislukte staatsgreep de macht probeerde te grijpen. Nadat Hitler met een relatief lichte straf vrijkwam wou hij de macht op een legale manier veroveren middels politieke wegen en deed dit met veel succes. In de jaren die volgden is Hitler steeds machtiger geworden, waardoor hij zelfs in januari 1933 verkozen werd tot rijkspresident, wat vrijwel direct leidde tot een verdeeldheid in Nazi-Duitsland tussen zijn voor- en tegenstanders. Langzaam maar zeker veranderde Hitler Duitsland van een beginnende democratie in een totalitaire staat, met hemzelf als absolute dictator.

          Ergens op het platteland op de grens van Duitsland en Zwitserland, ver weg van de politieke machtspelletjes, staat Montreuxe; een chique kostschool voor jongens en meiden tussen de 12 en 21 jaar. Montreuxe staat bekend om haar uitstekende educatie en haar excellente leerprogramma's. Al generaties lang worden studenten vanuit heel Europa daardoor naar Montreuxe gestuurd. In deze RPG richtte we ons op de achtstejaars, die na een turbulente zomer thuis - al dan niet geïndoctrineerd, terugkeren naar Montreuxe voor een nieuw schooljaar. Hitler wordt met de dag voelbaar sterker, wat zorgt voor een gespannen sfeer. Toch heeft er al die jaren binnen de muren van Montreuxe rust en vrede geheerst. De ligging van het internaat in the middle of nowhere heeft hierbij een grote rol gespeeld. De studenten hebben daardoor al die tijd maar weinig meegekregen over wat zich in de buitenwereld afspeelt. Technologie is in deze tijd nog amper ontwikkeld, waardoor de leerlingen afhankelijk zijn van de krant en de brieven van hun geliefden die eens in de zoveel tijd worden geleverd.
          De kostschool heeft altijd gefungeerd als veilige haven, maar met een aankomende oorlog in het vooruitzicht lijken de spanningen tijdens de zomer hoog op gelopen te zijn. Er hangt iets in de lucht, dat niemand kan negeren. Iedereen bereidt zich, bewust of onbewust, voor op wat er komen gaat. Zo keren niet alle studenten dit schooljaar terug en worden vriendschappen meer dan ooit op de proef gesteld. Wie is er nog te vertrouwen?


    PERSONAGES

    Damen
    • Eleonore Madeline de Marigny — Ester Expósito — Varian — 1.2
    • Viktoriya Olesya Drozdova — FC — Varian — 1.6
    • Anna Pradl — Imogen Poots — Livgardet — 1.1
    • Suze Mae Polak ✡ — Bogdan Kadritskaya — Reeses — 1.4
    • Aurora Camorra — Cindy Kimberly — calice — 1.4
    • Anastasiya Pelagiya Belova — FC — Epione — 1.5
    • Serilda Marie LaRue — Scarlett Leithold — Rionach — 1.5
    • Eva Mina Maria Reiss — FC — Normandy — 1.6

    Herren
    • Johann Franz Voss — Janis Ancens — Livgardet — 1.2
    • Klaus Kahl — Lucky Blue Smith — calice — 1.3
    • Salvatore Camorra — Tom Cornelisse — calice — 1.6
    • Benjamin Adrian Ziegler — Daniel Brühl — Zemo — 1.3
    • Reiner Artur Birchenfelt — Chris Evans — Normandy — 1.4
    • Finlay Docherty — FC — Varian — 1.6
    • Ingvar Gustav Sernander — Philip Kamper — Livgardet — 1.6
    • Aleksey Belov — FC — Tad — 1.6
    • Oskar Hartmann — FC — Tad — 1.6
    • Niklas Aristide Marquadt — FC — Neaera — 1.6
    • Luca Arthur Stoll-Bernasconi — FC — Starsight — 1.6


    KAMERINDELING

    Herren
    Kamer 801 — Finlay Aurelio Docherty & Aleksey Belov
    Kamer 802 — Johann Franz Voss & Reiner Artur Birchenfelt
    Kamer 803 — Benjamin Adrian Ziegler & Klaus Kahl
    Kamer 804 — Salvatore Camorra & Ingvar Gustav Sernander
    Kamer 805 — Luca Arthur Stoll-Bernasconi & Niklas Aristide Marquadt

    Damen
    Kamer 807 — Hedvig Jung (NPC) & Anastasiya Pelagiya Belova
    Kamer 808 — Eleonore Madeline de Marigny & Anna Pradl
    Kamer 809 — Viktoriya Olesya Drozdova & Eva Mina Maria Reiss
    Kamer 810 — Serilda Marie LaRue & Aurora Camorra
    Kamer 811 — Suze Mae Polak & Sophie Jacobs (Joodse NPC)


    LESROOSTER

    Montag
    08:30 - 09:40 | Duits, Herr Werner
    09:45 - 10:55 | Wiskunde, Herr Müller
    11:00 - 12:10 | Biologie, Frau Zimmermann

    12:10 - 12:55 | Pauze

    13:00 - 14:10 | Geschiedenis, Herr Köning
    14:15 - 15:25 | Muziek, Herr Seidel
    15:30 - 16:40 | CKV, Frau Keller
    16:45 - 17:55 | LO Jungs, Herr Becker
    LO Mädchen, Frau Meyer


    Dienstag
    08:30 - 09:40 | Engels, Herr Schmid
    09:45 - 10:55 | Verzorging, Frau Weiß
    11:00 - 12:10 | Economie, Herr Walter

    12:10 - 12:55 | Pauze

    13:00 - 14:10 | Scheikunde, Herr Kaiser
    14:15 - 15:25 | M&O, Herr Berger
    15:30 - 16:40 | LO Jungs, Herr Becker
    LO Mädchen, Frau Meyer
    16:45 - 17:55 | Eugenetica, Herr Wittmann


    Mittwoch
    08:30 - 09:40 | CKV, Frau Keller
    09:45 - 10:55 | Aardrijkskunde, Herr Günther
    11:00 - 12:10 | Natuurkunde, Herr Krämer

    12:10 - 12:55 | Pauze

    13:00 - 14:10 | Eugenetica, Herr Wittmann
    14:15 - 15:25 | Filosofie, Herr Bergmann
    15:30 - 16:40 | Frans, Frau Vogt



    Donnerstag
    08:30 - 09:40 | Techniek, Herr Dietrich
    09:45 - 10:55 | Informatica, Herr Schreiber
    11:00 - 12:10 | Duits, Herr Werner

    12:10 - 12:55 | Pauze

    13:00 - 14:10 | Wiskunde, Herr Müller
    14:15 - 15:25 | LO Jungs, Herr Becker
    LO Mädchen, Frau Meyer


    Freitag
    08:30 - 09:40 | Engels, Herr Schmid
    09:45 - 10:55 | Kunst, Frau Brandt
    11:00 - 12:10 | Verzorging, Frau Weiß

    12:10 - 12:55 | Pauze

    13:00 - 14:10 | Informatica, Herr Schreiber
    14:15 - 15:25 | Levensbeschouwing, Herr Vogt
    15:30 - 16:40 | LO Jungs, Herr Becker
    LO Mädchen, Frau Meyer
    [/font]


    MONTREUXE

    S C H O O L J A R E N
    ONDERBOUW
    Eerstejaars — twaalf tot dertien jaar
    Tweedejaars — dertien tot veertien jaar
    Derdejaars — veertien tot vijftien jaar

    BOVENBOUW
    Vierdejaars — vijftien tot zestien jaar
    Vijfdejaars — zestien tot zeventien jaar
    Zesdejaars — zeventien tot achttien jaar
    Zevendejaars — achttien tot negentien jaar
    Achtstejaars — negentien tot twintig jaar
    Negendejaars — twintig tot éénentwintig jaar
    Tiendejaars — éénentwintig tot tweeëntwintig jaar

    V A K K E N
    De studenten uit het zevende jaar volgen minimaal 9 vakken, waarvan sowieso de algemene vakken verplicht zijn. Naast de verplichte vakken moeten de studenten daarnaast nog uit minstens drie keuze vakken kiezen, maar mogen altijd meer vakken volgen als ze daar interesse in hebben.

    ALGEMENE VAKKEN
    CKV
    Duits
    Engels
    Lichamelijke Opvoeding
    Wiskunde
    Verzorging

    KEUZE VAKKEN
    Aardrijkskunde
    Biologie
    Economie
    Filosofie
    Frans
    Geschiedenis
    Informatica
    Kunst
    Levensbeschouwing
    Muziek
    M&O
    Natuurkunde
    Scheikunde
    Techniek

    EXTRA VAKKEN
    Etiquette
    Klassieke talen

    BUITENSCHOOLSE ACTIVITEITEN
    Dames bakclub voor theekranjes
    Debat Club
    Gentlemen's Club
    Gymnastiek
    Hockey
    Korfbal
    Newspaper club
    Paardrijden
    Polo
    Schaken
    Tennis
    Voetbal

    U N I F O R M S
    Montreuxe is een school voor iedereen en richt zich voornamelijk op educatie. Toch zijn ze zich er maar al te bewust van dat er altijd wel een statusstrijd gaande is, hierdoor heeft de Raad besloten voor verplicht dragen van een uniform, zodat de verschillen in rijkdom/afkomst kan worden gemaskeerd.



    R E G E L S
    ACHTSTEJAARS
    • Iedere schooldag tussen 7:30 en 8:00 wordt het ontbijt geserveerd in de eetzaal, iedereen is verplicht hierbij aanwezig te zijn
    • Iedere schooldag tussen 18:30 en 19:30 wordt het avondmaal geserveerd in de eetzaal, iedereen is verplicht hierbij aanwezig te zijn
    • In het weekend mogen de leerlingen te allen tijde naar het nabij liggende dorp Schreibourgh, nadat ze zich bij een docent netjes hebben afgemeld. Bij terugkomst worden ze geacht zichzelf bij diezelfde docent weer aan te melden
    • Om 22:00 uur moet iedereen in zijn of haar kamer zijn, om 23:00 uur moeten alle lichten gedoofd zijn
    • Studenten moeten tussen 22:00 en 07:00 uur in hun kamers blijven en mogen deze alleen verlaten bij noodgevallen
    • Alcohol, sigaretten en drugs zijn streng verboden
    • Studenten zijn leerplichtig en worden verwacht te allen tijde bij de lessen aanwezig te zijn, spijbelen wordt gestraft
    • In het weekend hoeft het uniform niet gedragen te worden
    • De keuken en de vleugel waar de slaapvertrekken van de docenten zich bevinden is verboden terrein
    • Leerlingen mogen het schoolterrein nooit zonder toestemming verlaten
    • Een ongepaste relatie tussen een student en een docent is ten strengste verboden
    • Geweld, vandalisme, schreeuwen in de gangen en schunnige taal is niet toegestaan en wordt zwaar gestraft
    • Leerlingen moeten te allen tijde respect hebben voor hun docenten

    S F E E R I M P R E S S I E
    VILLAGE
    Zo ver het oog kan reiken is platteland te vinden. Het enige dorp dat in de buurt van Montreuxe ligt is Schreibourgh.


    INTERNAAT


    GANG


    BIBLIOTHEEK


    CLASSROOM
    De klaslokalen zijn buiten schooltijd verboden terrein voor de leerlingen.


    DINING ROOM
    Hier wordt elke dag drie maaltijden geserveerd.


    BEDROOM
    Ieder leerjaar heeft een eigen verdieping met slaapvertrekken. Jongens en meiden slapen apart. Per kamer slapen 2 studenten, de verdeling wordt aan het begin van het jaar gemaakt.


    REGELS

    • Er is een minimum van 150 woorden
    • De hoofdregels van Quizlet gelden ook hier
    • 16+ is toegestaan, gelieve wel boven je post vermelden
    • Houdt het gezellig en leuk voor iedereen
    • Vermeld de naam van je char, de plek waar hij/zij is en het gezelschap boven je post
    • Alleen Tad maakt nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven.                 

    shout out to Deems/Starsight voor de layout, to Lot voor de fantastische wereld van Montreuxe en to Cherry voor de bergen werk die verzet zijn én nog verzet gaan worden om alles in goede banen te leiden

    HET VERHAAL

    Huidige skip
    10 november 1938, 01:25 – Duitsland
    Het was stil op straat. Heel stil. Maar wat een vreedzame en rustige nacht in november leek te zijn, werd ruw verstoord door het luid gerinkel van gebroken glas. Er klonk een ijzige gil, gevolgd door een oorverdovend kabaal, dat hard en vreemd aanklonk in de stilte van de nacht. Het joelende geschreeuw werd luider en het geluid van brekend glas bleef aanhouden. Een storm van geweld raasde vervolgens door heel Duitsland, waarin duizenden synagogen in vlammen opgingen en de Joodse winkels en bedrijven de hoogste prijs betaalde. Alles werd kort en klein geslagen en ook de huizen, scholen, begraafplaatsen en ziekenhuizen van de Joodse gemeenschap moesten het ontgelden. Brandjes die die nacht ontstonden mochten door de brandweer niet geblust worden en ook was het de politie, SS en Gestapo (Geheime Staatspolizei) verboden om in te grijpen. Deze werden alleen door de staat ingezet voor het voorkomen van plunderingen - omdat de staat de bezittingen van de Joden zelf wilde toe-eigenen.
          De nacht van 9 op 10 november 1938 zal voor altijd bekend staan als de Kristallnacht, een pogrom georganiseerd door de Nazi’s, wat de eerste grote aanval op de Joden sinds Hitler zijn machtsovername in 1933 bleek te zijn. Op straat werden Joden in elkaar geslagen, hun bezittingen vernield en tienduizenden van hen gearresteerd. En naast het vele glaswerk dat die nacht sneuvelde, waar Kristallnacht tevens zijn naam aan te danken heeft, kostte deze terreurgolf van geweld het leven van zo’n 236 Joodse burgers.

    13 november 1938, 10:31 – De grote zaal van Montreuxe
    Ver weg van al het geweld, ergens op het platteland in Zwitserland, waren de leerlingen van Montreuxe zich nog van geen kwaad bewust. Het alledaagse leven was vanochtend op deze zondag in november zo als iedere zondag van start gegaan: rustig en ontspannen. Toch hing er een spanning in de lucht die niet te missen was. Docenten gedroegen zich meer dan vreemd en de post was al dagen niet meer binnengekomen. Een mededeling dat Herr Hartmann, het schoolhoofd, alle leerlingen bijeen wilde hebben in de grote zaal op een zondagochtend om 9:30 uur kon vervolgens alles behalve goed nieuws betekenen.
          Het schoolbestuur had het nieuws over de Nacht van het gebroken glas een aantal dagen geleden ontvangen, samen met tientallen boze brieven van ouders die zich nu nog meer zorgen maakte over het welzijn van hun kostbare kroost. Niet langer pikte zij dat hun kinderen les kregen en onder één dak woonde met het Joodse gespuis. Er moest iets gebeuren, er moest iets veranderen; en wel nu.
          Herr Hartmann opende zijn speech met een aantal algemene woorden, maar sneed al gauw het onderwerp aan waarvoor hij de leerlingen had laten komen: Kristallnacht. Kort, koud en zakelijk – en zonder in al te veel detail te treden – vertelde Hartmann over wat er in de nacht van 9 op 10 november in het Derde Rijk zich had afgespeeld. Emotieloos somde hij alle gruwlijkheden op die die nacht hadden plaats gevonden, waarbij er geen greintje medelijden van afkon. Hartmann sloot zijn speech af met de woorden dat dit – nu ze hier toch waren – daarnaast ook een goed moment was om de nieuwe schoolregels bekent te maken. Het waren schoolregels die het schoolbestuur naar aanleiding van de boze brieven die ze van de ouders hadden ontvangen, opgesteld hadden.
          Na het opsommen van de nieuwe schoolregels, gleden de ogen van Herr Hartmann nog éénmaal door de zaal. ‘Dit was het voor vandaag, jullie kunnen vertrekken.’ Deelde hij de leerlingen mee, die de gehele tijd ademloos aan zijn lippen hadden gehangen. Hartmann daalde het kleine podium af en samen met de aanwezige docenten verliet hij de grote zaal. Na het vertrek van het schoolhoofd en diens gevolg, laaide het geroezemoes op. Stemmen vulde de ruimte en stoelen werden naar achter geschoven.

    Herr Hartmann en de rest van de docenten hebben zojuist de ruimte verlaten. De leerlingen mogen nu doen en laten wat ze willen, zolang ze zich maar aan de (nieuwe) schoolregels houden. Voorzitter van de Gentlemen’s Club Klaus Kahl had Hartmann zijn speech woord voor woord gevolgd en wist wat hij moest doen. De club moest zo snel mogelijk bijeenkomen. Het was tijd dat de club actie ondernam. Het schoolbestuur had nieuwe regels gemaakt en zij konden niet achterblijven. Het was namelijk nog steeds de Gentlemen’s Club die in de gangen van Montreuxe de diensten uitmaakten. Met de komst van de nieuwe regels, moesten er wat zaken op orde worden gesteld. Daarom verspreidde Klaus het woord onder zijn leden dat de clubvergadering over vijf minuten van start zou gaan in hun hoofdkwartier. Aanwezigheid was verplicht.
          De reacties onder de leerlingen na het horen van Hartmann’s speech zullen verschillend zijn. De een is in shock, de ander sprakeloos. Maar aangedaan door het nieuws of niet; de dag gaat door en het leven verder.


    13 november 1938, 12:03
    De toespraak van Herr Hartmann is slechts enkele uren geleden, maar heeft zijn effect niet gemist. De gevolgen van Kristallnacht dringen tot ver binnen de muren van Montreuxe door en of de studenten willen of niet; de nieuwe regels beïnvloeden hen allemaal.
          Het duurde dan ook niet lang voordat de heren van de Gentlemen’s club gehoor gaven aan de oproep van hun voorzitter en zich verzamelden in het hoofdkwartier van de prestigieuze club. De sfeer die heerste tijdens deze spoedbijeenkomst was grimmig. Hoe kan het ook anders? Juist op dit kantelpunt lijkt de club van binnen te wankelen. Waar eerder Ryker Montreuxe al noodgedwongen moest verlaten en daarbij de positie van secretaris onvervuld liet, is vicevoorzitter Wolfgang bij het ochtendgloren door zijn vader van de Zwitserse kostschool afgehaald en herplaatst op een voorname nazi-school in het hart van Duitsland.
          Het verlies van twee van zijn vertrouwelingen maakt het kloppende hart van de club echter alles behalve vleugellam. Klaus Kahl was bij aanvang van deze bijeenkomst vastbesloten om orde op zaken te stellen binnen de school, te beginnen bij de club zelf. De benoeming van Ingvar als secretaris stond aanvankelijk voor een latere bijeenkomst gepland, maar is gezien de situatie en de noodzaak om als één front naar buiten te treden naar voren gehaald. Echter niet voordat hij de Zweed en vervolgens Finlay, Salvatore, Luca, Niklas, Aleksey en de andere buitenlandse studenten zichzelf heeft laten uitspreken over de gebeurtenissen om zo genadeloos het onkruid eruit te kunnen halen. Voor twijfelaars of zwakkelingen is niet langer plaats binnen de befaamde club. Hoewel de positie van vicevoorzitter openstaat, is besloten niemand overhaast te benoemen. Gegadigden voor de functie kunnen zich bij hun geliefde voorzitter melden. Wie geschikt wordt bevonden en ook in de nieuwe realiteit van Montreuxe loyaal blijft, zal de tijd moeten uitwijzen… Nog voordat de volgende bijeenkomst plaats zal vinden, zal de knoop worden doorgehakt. In deze bijeenkomst is hoe dan ook overduidelijk de toon van de rest van het academisch jaar gezet: de tijd van neutraliteit is voorbij. Sta je niet met hen, dan ben je tegen hen. En voor wie tegen hen is, kent de club geen genade.
          Het lijkt er daarmee op dat Dagmar juist op tijd de dans is ontsprongen door gehaast haar koffers te pakken nadat zij door een lagerejaars is ingeseind dat Aleksey tijdens deze clubbijeenkomst het geheim van haar ware identiteit in openbaarheid heeft gebracht. Dat doet de fluisteringen echter niet stoppen en ook Herr Hartmann is ter ore gekomen dat een Joodse aan het hoofd van de schoolkrant stond. Nog zo’n fout zou hij zich niet kunnen veroorloven tegenover de ouderraad die de ontwikkelingen binnen de school van hun oogappels met haviksogen volgen. Daarom heeft Herr Hartmann zijn zoon Oskar eigenhandig aangesteld als nieuw hoofd, om er via die weg censuur op uit te kunnen oefenen en er zeker van te zijn dat de inhoud van de schoolkrant in lijn is met het schoolbeleid.
    Het is momenteel even na twaalf en het zal niet moeilijk te raden zijn wat het onderwerp van gesprek zal zijn tijdens de wekelijkse zondag brunch. Studenten die geen hap door hun keel krijgen kunnen hun toevlucht zoeken elders in Montreuxe, maar deze struisvogeltactiek zal niet voor lang werken. Buiten schijnt een waterige novemberzon als een soort baken van hoop, al is dit voor sommigen slechts een schrale troost: het leven op de kostschool zal nooit meer hetzelfde zijn.



    Overzicht personages (dikgedrukt betekent aan de beurt om te posten. Ik probeer dit overzicht zo actueel mogelijk te houden, maar mocht er iets niet kloppen, laat het me dan vooral weten)
    Binnenruimtes
    • Aurora en Reiner (sportzaal)
    Klaus en Ozzy (vergaderzaal)
    Aleksey en Eleonore (bibliotheek)
    • Ingvar en Eva (eetzaal)

    Gangen
    • Salvatore, Johann en Viktoriya
    • Luca en Finlay

    Buiten
    • Suze, Anna en Serilda

    Nog niet in het verhaal/inactief: Benjamin, Niklas, Anastasiya


    [ bericht aangepast op 22 april 2022 - 17:03 ]


    She's imperfect but she tries

    MINI SKIP
    Vorige grote skip
    10 november 1938, 01:25 – Duitsland
    Het was stil op straat. Heel stil. Maar wat een vreedzame en rustige nacht in november leek te zijn, werd ruw verstoord door het luid gerinkel van gebroken glas. Er klonk een ijzige gil, gevolgd door een oorverdovend kabaal, dat hard en vreemd aanklonk in de stilte van de nacht. Het joelende geschreeuw werd luider en het geluid van brekend glas bleef aanhouden. Een storm van geweld raasde vervolgens door heel Duitsland, waarin duizenden synagogen in vlammen opgingen en de Joodse winkels en bedrijven de hoogste prijs betaalde. Alles werd kort en klein geslagen en ook de huizen, scholen, begraafplaatsen en ziekenhuizen van de Joodse gemeenschap moesten het ontgelden. Brandjes die die nacht ontstonden mochten door de brandweer niet geblust worden en ook was het de politie, SS en Gestapo (Geheime Staatspolizei) verboden om in te grijpen. Deze werden alleen door de staat ingezet voor het voorkomen van plunderingen - omdat de staat de bezittingen van de Joden zelf wilde toe-eigenen.
          De nacht van 9 op 10 november 1938 zal voor altijd bekend staan als de Kristallnacht, een pogrom georganiseerd door de Nazi’s, wat de eerste grote aanval op de Joden sinds Hitler zijn machtsovername in 1933 bleek te zijn. Op straat werden Joden in elkaar geslagen, hun bezittingen vernield en tienduizenden van hen gearresteerd. En naast het vele glaswerk dat die nacht sneuvelde, waar Kristallnacht tevens zijn naam aan te danken heeft, kostte deze terreurgolf van geweld het leven van zo’n 236 Joodse burgers.

    13 november 1938, 10:31 – De grote zaal van Montreuxe
    Ver weg van al het geweld, ergens op het platteland in Zwitserland, waren de leerlingen van Montreuxe zich nog van geen kwaad bewust. Het alledaagse leven was vanochtend op deze zondag in november zo als iedere zondag van start gegaan: rustig en ontspannen. Toch hing er een spanning in de lucht die niet te missen was. Docenten gedroegen zich meer dan vreemd en de post was al dagen niet meer binnengekomen. Een mededeling dat Herr Hartmann, het schoolhoofd, alle leerlingen bijeen wilde hebben in de grote zaal op een zondagochtend om 9:30 uur kon vervolgens alles behalve goed nieuws betekenen.
          Het schoolbestuur had het nieuws over de Nacht van het gebroken glas een aantal dagen geleden ontvangen, samen met tientallen boze brieven van ouders die zich nu nog meer zorgen maakte over het welzijn van hun kostbare kroost. Niet langer pikte zij dat hun kinderen les kregen en onder één dak woonde met het Joodse gespuis. Er moest iets gebeuren, er moest iets veranderen; en wel nu.
          Herr Hartmann opende zijn speech met een aantal algemene woorden, maar sneed al gauw het onderwerp aan waarvoor hij de leerlingen had laten komen: Kristallnacht. Kort, koud en zakelijk – en zonder in al te veel detail te treden – vertelde Hartmann over wat er in de nacht van 9 op 10 november in het Derde Rijk zich had afgespeeld. Emotieloos somde hij alle gruwlijkheden op die die nacht hadden plaats gevonden, waarbij er geen greintje medelijden van afkon. Hartmann sloot zijn speech af met de woorden dat dit – nu ze hier toch waren – daarnaast ook een goed moment was om de nieuwe schoolregels bekent te maken. Het waren schoolregels die het schoolbestuur naar aanleiding van de boze brieven die ze van de ouders hadden ontvangen, opgesteld hadden.
          Na het opsommen van de nieuwe schoolregels, gleden de ogen van Herr Hartmann nog éénmaal door de zaal. ‘Dit was het voor vandaag, jullie kunnen vertrekken.’ Deelde hij de leerlingen mee, die de gehele tijd ademloos aan zijn lippen hadden gehangen. Hartmann daalde het kleine podium af en samen met de aanwezige docenten verliet hij de grote zaal. Na het vertrek van het schoolhoofd en diens gevolg, laaide het geroezemoes op. Stemmen vulde de ruimte en stoelen werden naar achter geschoven.

    Herr Hartmann en de rest van de docenten hebben zojuist de ruimte verlaten. De leerlingen mogen nu doen en laten wat ze willen, zolang ze zich maar aan de (nieuwe) schoolregels houden. Voorzitter van de Gentlemen’s Club Klaus Kahl had Hartmann zijn speech woord voor woord gevolgd en wist wat hij moest doen. De club moest zo snel mogelijk bijeenkomen. Het was tijd dat de club actie ondernam. Het schoolbestuur had nieuwe regels gemaakt en zij konden niet achterblijven. Het was namelijk nog steeds de Gentlemen’s Club die in de gangen van Montreuxe de diensten uitmaakten. Met de komst van de nieuwe regels, moesten er wat zaken op orde worden gesteld. Daarom verspreidde Klaus het woord onder zijn leden dat de clubvergadering over vijf minuten van start zou gaan in hun hoofdkwartier. Aanwezigheid was verplicht.
          De reacties onder de leerlingen na het horen van Hartmann’s speech zullen verschillend zijn. De een is in shock, de ander sprakeloos. Maar aangedaan door het nieuws of niet; de dag gaat door en het leven verder.


    13 november 1938, 12:03
    De toespraak van Herr Hartmann is slechts enkele uren geleden, maar heeft zijn effect niet gemist. De gevolgen van Kristallnacht dringen tot ver binnen de muren van Montreuxe door en of de studenten willen of niet; de nieuwe regels beïnvloeden hen allemaal.
          Het duurde dan ook niet lang voordat de heren van de Gentlemen’s club gehoor gaven aan de oproep van hun voorzitter en zich verzamelden in het hoofdkwartier van de prestigieuze club. De sfeer die heerste tijdens deze spoedbijeenkomst was grimmig. Hoe kan het ook anders? Juist op dit kantelpunt lijkt de club van binnen te wankelen. Waar eerder Ryker Montreuxe al noodgedwongen moest verlaten en daarbij de positie van secretaris onvervuld liet, is vicevoorzitter Wolfgang bij het ochtendgloren door zijn vader van de Zwitserse kostschool afgehaald en herplaatst op een voorname nazi-school in het hart van Duitsland.
          Het verlies van twee van zijn vertrouwelingen maakt het kloppende hart van de club echter alles behalve vleugellam. Klaus Kahl was bij aanvang van deze bijeenkomst vastbesloten om orde op zaken te stellen binnen de school, te beginnen bij de club zelf. De benoeming van Ingvar als secretaris stond aanvankelijk voor een latere bijeenkomst gepland, maar is gezien de situatie en de noodzaak om als één front naar buiten te treden naar voren gehaald. Echter niet voordat hij de Zweed en vervolgens Finlay, Salvatore, Luca, Niklas, Aleksey en de andere buitenlandse studenten zichzelf heeft laten uitspreken over de gebeurtenissen om zo genadeloos het onkruid eruit te kunnen halen. Voor twijfelaars of zwakkelingen is niet langer plaats binnen de befaamde club. Hoewel de positie van vicevoorzitter openstaat, is besloten niemand overhaast te benoemen. Gegadigden voor de functie kunnen zich bij hun geliefde voorzitter melden. Wie geschikt wordt bevonden en ook in de nieuwe realiteit van Montreuxe loyaal blijft, zal de tijd moeten uitwijzen… Nog voordat de volgende bijeenkomst plaats zal vinden, zal de knoop worden doorgehakt. In deze bijeenkomst is hoe dan ook overduidelijk de toon van de rest van het academisch jaar gezet: de tijd van neutraliteit is voorbij. Sta je niet met hen, dan ben je tegen hen. En voor wie tegen hen is, kent de club geen genade.
          Het lijkt er daarmee op dat Dagmar juist op tijd de dans is ontsprongen door gehaast haar koffers te pakken nadat zij door een lagerejaars is ingeseind dat Aleksey tijdens deze clubbijeenkomst het geheim van haar ware identiteit in openbaarheid heeft gebracht. Dat doet de fluisteringen echter niet stoppen en ook Herr Hartmann is ter ore gekomen dat een Joodse aan het hoofd van de schoolkrant stond. Nog zo’n fout zou hij zich niet kunnen veroorloven tegenover de ouderraad die de ontwikkelingen binnen de school van hun oogappels met haviksogen volgen. Daarom heeft Herr Hartmann zijn zoon Oskar eigenhandig aangesteld als nieuw hoofd, om er via die weg censuur op uit te kunnen oefenen en er zeker van te zijn dat de inhoud van de schoolkrant in lijn is met het schoolbeleid.
    Het is momenteel even na twaalf en het zal niet moeilijk te raden zijn wat het onderwerp van gesprek zal zijn tijdens de wekelijkse zondag brunch. Studenten die geen hap door hun keel krijgen kunnen hun toevlucht zoeken elders in Montreuxe, maar deze struisvogeltactiek zal niet voor lang werken. Buiten schijnt een waterige novemberzon als een soort baken van hoop, al is dit voor sommigen slechts een schrale troost: het leven op de kostschool zal nooit meer hetzelfde zijn.



    [ bericht aangepast op 22 maart 2022 - 13:02 ]


    She's imperfect but she tries

    MT.


    That is a perfect copy of reality.

    Mt, mooi opgevangen jongens en mooi geschreven deze skip! Dankjewel! Reiner moet nog even aan de bak voor die vice-president positie zie ik..


    ars moriendi

    MT.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    MT


    What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

    Mine.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    MT!


    "We can disobey suicidal orders? Why wasn't I told?"

    MT

    MT! Ziet er heel goed uit, fijn dat het zo is opgepakt! ;D

    AURORA CAMORRA
    Being a bitch is my kink, what the fuck else did you think?
    W. Reiner • Sportzaal • Stato


    "Birchenfelt!"
    Aurora sloeg de twee grote deuren naar de trainingszaal van Montreuxe met veel bombast open. Voor de brunch had ze geen tijd. Wie had er nu zin in een laffe, Zwitserse lunch, wanneer je ook ja favoriete Ariër kon uithoren over het oh zo geheime Gentlemen's Club overleg? Later zou ze vanzelfsprekend ook een verslag van broerlief krijgen, maar wat kon het kwaad om een ander perspectief te krijgen?
    De aanblik van Reiner volledig geconcentreerd op de gewichten die hij in zijn handen had was geen verkeerde. Al zou Aurora durven zweren dat die jongen nog dezelfde stoïcijnse en serieuze blik zou hebben wanneer hij een meisje boven op zich zou hebben zitten. Vrij automatisch rolde Aurora haar ogen, maar verscheen er ook een kleine glimlach op haar volle lippen. De afgelopen weken op Montreuxe hadden haar ogen nog nooit zo vaak datzelfde rondje gedraaid en ze gaf Reiner daar de schuld van.
          "Hoe was het?" kwam ze met de spreekwoordelijke deur in huis vallen, aangezien de deuren van de sportzaal zojuist al pompeus waren geopend. "Was je neefje boos?" De afstand die ze normaliter tussen hen hielden negeerde Aurora volledig. Ze ging recht tegenover Reiner zitten op het kleine sportbankje waar hij met zo'n grote inspanning zijn spiermassa probeerde te vergroten. "En hoorde ik nu iets over een nieuw vrijgekomen positie binnen jullie hengstenbal?" Nieuwsgierig gleden Aurora haar grote donkere ogen van Reiner zijn gezicht naar zijn lichaam. Niet verkeerd. Oordeelde Aurora bij zichzelf over de jongen tegenover haar. Alleen jammer van zijn slechte humeur. "Daar ben je zeker wel in geïnteresseerd of niet?"


    Haar lippen likkend verschoof Aurora zich langzaam op het bankje in de richting van de Duitser. Ze was hier niet naar toegekomen om zich te vervelen. Traag liftte Aurora haar hand en legde deze op Reiner's bovenbeen neer. "Waarom vertel je me niet in geuren en kleuren over jullie gezellige vergaderingetje?" Ze zocht Reiner's ogen op, keek daarna naar zijn been en vervolgens weer in zijn blauwe kijkers. "Je zou geen geheimpjes voor me houden, toch?" Vroeg ze met een zielig stemmetje. Aurora haar manier van doen had niets te maken met mogelijke avances die ze aan het maken was tegenover de blonde jongen. Ze wist zeker dat Reiner haar van de hand zou wijzen en daar was ze eigenlijk ook op uit. Beneden in de hal had ze zich zo verveeld. Haar gesprekje met Ingvar was leuk, maar hij was zo berekend geweest in de buurt van de andere vrouwelijke studentes... Het was zonde. Ingvar liet zich tegenhouden te genieten van het leven door een of andere saaie muts. Maar hier. Reiner en zij waren helemaal alleen. Reiner zijn reactie zou er puur eentje zijn tussen hem en haar. En de geschiedenis leerde haar dat Reiner op de kast jagen een prima tijdverdrijf was.
          "Ga je Wolfgang missen?" vroeg ze vervolgens abrupt. "En ben je jaloers dat jij niet naar een of andere topschool bent gestuurd door je papà?"

    [ bericht aangepast op 22 maart 2022 - 14:41 ]

          KLAUS KAHL      
    Most people like flying kites, riding bikes in the woods, baking cake 'cause its good, I mean I would if I could...
    Ozzy • Vergaderzaal • It be true


    Klaus zijn handen rusten op de rug van de stoel waar hij zojuist op had gezeten. Inmiddels was hij als enige nog over in de ruimte en genoot hij in stilte na van zijn eigen leiderschap. Hij verkeerde nog altijd in de tevreden roes waar hij was ingebracht door het horen van het geweldige nieuws die ochtend. Zijn hoofd voelde aangenaam kalm. De bespreking met de Gentlemen's Club was precies gegaan zoals hij deze voor ogen had. Iedereen had zich verzameld in de statige zaal waar de vergaderingen plaatsvonden en het was aan de buitenlandse studenten om hem ervan te overtuigen geen ratten te zijn. Finlay zijn woorden waren acceptabel. Het was jammer dat de jongen voor de helft besmeurd bloed had, want Klaus zou durven zweren dat Finlay anders een interessante toekomst zou kunnen hebben. Luca leek niet op te houden met praten en hoewel Klaus zijn woorden kon waarderen, stond iets aan de jongen hem nog steeds tegen. De blonde gast was sinds vorig jaar lid van de Gentlemen's Club, maar Klaus had het gevoel dat hij hem nog steeds aan de tand moest voelen. Verder was Ingvar lovend over het Derde Rijk en had Klaus geen verdenkingen over de Zweed lopen. En dan was er nog Lexie.... Aleksey Belov zijn terugkeer op de school was een cadeautje. Helemaal in combinatie met de informatie die hij aan het licht bracht over Dagmar. Dat uitgerekend zij een jood was, wauw, het had Klaus zijn theorie alleen maar versterkt. In zijn vroegere jaren op Montreuxe had hij een zwak gehad voor de brunette, maar zo zag je maar dat je nooit wist wie die gore joden konden zijn. Ze waren zo geniepig, zo glibberig, het waren de slangen van de samenleving en vanaf nu zou Klaus nóg voorzichtiger moeten zijn om zich nooit in te laten met een van hun soort. Juist om die reden kwam een idee naar de voorgrond welke al een aantal maanden in zijn hoofd spookte: de Gentlemen's Club moest gezuiverd worden. Hij moest alles weten van iedereen, alle informatie die er maar te verkrijgen was over de leden en hun familie moest hij in handen zien te krijgen. En het kwam ontzettend goed uit dat hij precies wist welke persoon hij hiervoor moest inzetten.
          Van de tafel bracht Klaus zijn blik naar de houten deur in de hoek van de kamer. Met grote passen stapte Klaus weg van de tafel en liep hij naar de deur toe. Resoluut bracht hij zijn hand op de deurklink en opende de deur met een top snelheid. Een grinnik verliet zijn lippen toen het zware gestalte van niemand minder dan Oskar Hartmann binnen kwam vallen. Met één opgetrokken wenkbrauw observeerde Klaus het hoopje mens op de grond.
    "Oskar," Sprak Klaus met zijn gebruikelijke kilte. "Wij moeten eens praten."

    [ bericht aangepast op 22 maart 2022 - 15:53 ]

    Serilda Marie LaRue
    "Don't reveal too much. Let them assume. Let them wonder."

    20 • Transfer student • Outside w/ Asya
    Serilda had zich slechts de eerste paar minuten wat vreemd gevoeld toen Johann aangaf om apart naar buiten te gaan; zij via de ene uitgang en hij de ander. Wilde hij niet met haar gezien worden? Lag het aan haar? Was hij bang voor roddels, misschien? Of was er een andere reden? Zou het nu al met verdeeldheid te maken hebben? Op weg naar buiten toe stond Serilda zichzelf toe het te overpeinzen, om haar gedachten secondelang op hol te laten slaan, alvorens ze besloot het van zich af te zetten. Wat het ook was, het was het niet waard om er nu nog over te beginnen. Voor nu was ze allang blij de ruimte te hebben verlaten, waar de buitenlucht haar een veel vrijer gevoel gaf dan de bedompte sfeer dat op sommige plekken binnen Montreuxe leek te hangen. Hoeveel erger zou het mogelijk nog gaan worden? Serilde huiverde lichtjes.
          Natuurlijk vond de blondine haar weg naar het standbeeld niet meteen feilloos en sloeg ze uiteindelijk een of twee afslagen te vroeg of laat af, tot ze het adelaar standbeeld vond — waar Johann zoals ze vermoedde al op haar stond te wachten. Een dezer dagen hoopte Serilde haar weg foutloos en zonder verdwalingen recht naar het einddoel te vinden, al wist ze zich binnen het kasteel steeds soepeler te verplaatsen en kende ze voor haar de meest belangrijke routes inmiddels redelijk uit haar hoofd. De rest van het voorbijgaande uur spendeerde de française en Johann samen, al pratend over van alles en nog wat terwijl de minuten voorbij streken en de Gentleman’s club zijn vergadering voortzetten.

          ”Asya,” glimlachte Serilde, enkele minuten nadat zij en Johann ieder hun eigen weg weer zijn gegaan. Een warme glimlach glijdt over haar lippen heen als ze haar inmiddels goede vriendin in de verte spot. In de afgelopen twee maanden was het de blondine gelukt om een paar vrienden te maken en de Russische schone was een van de eerste die in de buurt kwam van een beste vriendin. De band die de twee dames de afgelopen weken ontwikkeld hadden steeds hechter te noemen, waardoor Serilda er meer en meer waarde aan is gaan hechten. Asya een van de weinige waar ze zich niet bij hoeft te schamen als ze er weer eens iets ondoordacht uitflapt.
          ”Ga je mee lunchen?” vraagt ze ondertussen, waarbij ze een van haar armen in dat van Asya weet te haken, zodra Serilda de blondine bereikt heeft. Het zachte gerommel van haar maag was een van de redenen geweest om terug het grote kasteel weer naar binnen te gaan. Na slechts een klein ontbijt in de ochtend had Serilda niets meer kunnen eten — onrust en zorgen hetgeen resulteerde in een gebrek aan eetlust, hoe hard haar buik ook rammelde. Samen slenteren de dames het pad af, waarbij de française het niet kan laten eens een zijdelingse blik op haar vriendin te werpen. Iets in diens uitdrukking gaf prijs dat ze niet enkel voor een frisse neus naar buiten was gekomen.
          “Alles goed? Je ziet er bijna uit alsof je wel een stevige borrel kan gebruiken,” klinkt het vervolgens. Miniem gekanteld Serilda haar hoofd iets, een van haar wenkbrauwen subtiel iets naar omhoog getrokken als ze de zorgen in haar ogen laat spreken. Enkele blonde lokken krullen lichtjes langs haar gezicht af, waarop ze deze weer zorgvuldig met haar vingers terug achter haar oor weet te duwen. Na al die maanden was Serilda nog altijd niet volledig gewend aan haar kortere haar. Hetgeen waar ze vlak voor haar komst op Montreuxe resoluut de schaar erin had gezet om met een nieuwe start op een nieuwe school te beginnen.



    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    MT.


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    SALVATORE CAMORRA
    It never was about the money or the drugs. For you there's only love
    It never was about the party or the clubs For you there's only love
    W. Vika • Hallways


    Salvatore liep met een zwaar gevoel in zijn maag door de gangen van Montreuxe. De bijeenkomst van de Gentlemen’s Club was hem niet in zijn koude kleren gaan zitten. Hij vond het moeilijk te bevatten hoe de andere jongens over de Joodse studenten hadden gepraat. Alsof ze niets waren... Nee, het was erger. Er werd gesproken over de Joden alsof zij iets monsterlijks waren. Alle problemen van de school werden afgeschreven op de studenten met een Joodse afkomst, maar Salvatore zag het verband niet. Ook de verdere uitleg van voorzitter Klaus leek eerder op wartaal dan op een goed onderbouwde redevoering. Verslagen had Salvatore de bijeenkomst verlaten. Niet alleen omdat de woorden die de andere jongens spraken pijn deden, maar ook omdat hij er zelf aan mee had gedaan. Hij had geen idee dat er een soort beoordeling zou plaats vinden, maar de ogen van Klaus hadden zo waakzaam op hem gerust, dat Salvatore de kudde laf was gevolgd.
          Het voelde verkeerd. Hij was een zwakkeling. Een verrader. Verwoed probeerde Salvatore zich de woorden van zijn zus te herinneren. ‘We zijn hier tijdelijk. We moeten ons niet mengen in de levens van de mensen hier. Zo snel als we kunnen zijn we hier weer weg.’ Aurora zei het wel, maar tegelijkertijd vermengde zij zichzelf prima met de heren van Montreuxe. Salvatore haatte het om aan tafel te moeten zitten met Aleksey Belov, wetende dat zijn zus meer nachten te vinden was in zijn bed dan in haar eigen. En dan was er nog Reiner, naar wie zijn voorkeur uitging, maar om met Lexie en hem aan één tafel te moeten zitten voelde verkeerd.
          Toch waren dat allemaal bijzaken vergeleken met de voornaamste reden van Salvatore zijn verdrietige staat. De overgang naar Montreuxe was niet makkelijk geweest. Hij had zich alleen gevoeld en de enige personen met wie hij een connectie leek te hebben, waren verdwenen voordat er een echte band kon ontstaan. Eerst Inez, toen Dagmar en nu ook Wolfgang, ze hadden allemaal de school verlaten en voor zijn gevoel bleef Salvatore eenzaam achter. Een tijd terug op een eveneens verdrietige avond na het vertrek van Inez, had Salvatore een poging gedaan zijn gevoel te delen met zijn zus. Hij was op weg gegaan naar Aurora haar kamer, maar in plaats van zijn tweelingzus aan te treffen, was daar Suze geweest. Salvatore wist dat Aurora het goed met haar kon vinden en uit beleefdheid had hij een praatje gemaakt met het meisje. Inmiddels was hun woordenwisseling even geleden en had Salvatore haar nog vele malen meer gesproken. En die keren daarna was het niet uit beleefdheid geweest. Hij raakte op haar gesteld, meer dan dat zelfs... en juist daarom deden de woorden tijdens de toespraak en de Gentlemen’s Club pijn.
          Na alle trappen van de school te hebben beklommen vond Salvatore zijn weg naar kamer 811, Suze haar nieuwe kamer. Tot zijn teleurstelling was de brunette niet aanwezig, maar daar was hij al op voorbereid.
    Hee. Wat een rot ochtend. Ben je oke? Ze zijn allemaal gek, dat weet je, he? Zullen we vnv praten? Laat maar weten waar. Leg een briefje onder mn kussen.
    Salvatore liet het opgevouwen briefje achter op Suze haar bed. Hij had het expres niet ondertekend, dat leek hem te riskant. Als er één ding was dat hij wel had geleerd de afgelopen maanden op Montreuxe, dan was het dat de muren hier oren konden hebben. Dus hoopte hij maar dat Suze wist dat de woorden van hem afkomstig waren.
          De doel van zijn wandeling niet te hebben gehaald, liep Salvatore met zijn hart onder zijn arm terug naar de eetzaal van de school. Hij had er ook niks aan om in zijn eentje te gaan zitten mokken op zijn kamer, bovendien zou Ingvar daar kunnen zijn en na de manier te hebben gezien waarop zijn zus die ochtend over hem heen had gehangen had Salvatore geen zin in de Zweed. Normaliter maakte het gedrag van zijn zus niet uit, maar vandaag wel. Vandaag maakte het uit omdat al die jongens stuk voor stuk meelopers waren en als ze dat niet waren, dan was het eigenlijk nog erger. Dan zouden de jongens waar zijn zus zich mee inliet pure, hatelijke racisten zijn en die realiteit kon Salvatore nog niet onder ogen komen.
          Nog voordat Salvatore de eetzaal kon bereiken verschenen de lange haren van Vika in zijn blikveld.
    Vika!” Riep hij het meisje na.
    Die ochtend had hij zich best goed met de dame vermaakt en hij hoopte maar dat ze ook nu weer zijn humeur kon verbeteren. Terwijl hij achter de Russin aanliep zochten zijn ogen in de drukke hal naar Johann. Hij wilde maar wat graag een gast spreken die niet lid was van de befaamde, en voor Salvatore nu ook besmeurde, Gentlemen's Club.

    [ bericht aangepast op 23 maart 2022 - 16:58 ]

    Johann      Voss
    19      •      With Salvatore & Vika      •      hallways

    Who will stop all this madness that has consequences no man understand?




         

    Het had Johann goed gedaan om er tussenuit te kunnen glippen en samen met Serilda de tuinen op te zoeken. Om ongestoord met haar te kunnen praten, terwijl alle zichzelf heel wat vindende heren blijkbaar een vergadering hadden. Zo wist hij in ieder geval zeker dat zijn meest vervelende klasgenoten hem met rust zouden laten. Ze hadden over van alles en nog wat gepraat en het gaf Johann een moment om even alle ellende te vergeten.
          Helaas kwamen de herinneringen wel weer terug op het moment dat Serilda hem verlaten had om andere vrienden op te zoeken. Shit, het leven ging nu echt anders worden hier. Vervelender, vooral voor de Joden. Voor Suze... Daarnaast waren ook nog eens twee goede vrienden van hem van school afgehaald. Bij het nieuws over het vertrek van Wolf had hij gemengde gevoelens gehad, was hij vooral bang dat dit voorgoed hun vriendschap zou breken. De jongen zou vast volledig veranderd terugkomen van zo'n nazi kostschool. Het vertrek van Dagmar vond hij echter nog erger. Het kon hem geen bal schelen dat ze Joods bleek te zijn en het was juist verschrikkelijk dat door het uitkomen van dit nieuws haar ouders het veiliger hadden geacht haar veilig terug naar huis te halen. In Noorwegen viel al die Jodenhaat hopelijk nog mee en was het daar inderdaad beter voor haar, hoe hard hij haar ook ging missen.
          Uiteindelijk wist hij zichzelf alsnog in beweging te krijgen. Het was bijna lunchtijd en zijn maag begon ondertussen ook te knorren. Op het moment dat hij de hal nabij de eetzaal inliep, zag hij verder de ondertussen bekende gedaante van Salvatore staan. Na die ene keer dat ze in een les bij elkaar zaten, had Johann hem vaker opgezocht. Hoewel de jongen bij de Gentlemen's Club zat, was hij niet zoals de rest. Hij was niet echt een people pleaser, probeerde alleen maar deze school te overleven, iets waar hij succesvoller in was dan Johann. Juist zijn eerlijkheid op momenten dat ze alleen waren, was prettig. Als hij de roddels over hem had gehoord, dan leek hij hem er in ieder geval niet over te veroordelen. Daarnaast was het prettig om met iemand te kunnen praten over hoe gek de Duitsers geworden waren en na de toespraak van vanochtend voelde hij al helemaal die behoefte.
          Nu zag hij alleen wel hoe Salvatore op een meisje toestapte en direct begon Johann te twijfelen of hij zich wel met hen moest gaan bemoeien. Hij wilde anderen ook weer niet lastigvallen en hij moest op zijn woorden passen in het bijzijn van anderen. Toch voelde hij nu na dit alles wel wat behoefte aan gezelschap, ondanks dat hij net een tijdje met Serilda gesproken had. Goed gezelschap was schaars geworden in de afgelopen jaren van toegenomen extremen, dus moest hij maar genoegen nemen met het feit dat er ook anderen bij zouden zijn die hij niet echt kende. Van wie hij niet wist of hij hen wel kon vertrouwen. Op hoop van zege dan maar, anders zou hij vast vandaag een ander moment kunnen vinden om met Sal te praten.
          'Hé, kan ik me bij jullie aansluiten voor lunch?' vroeg hij Sal toen hij eenmaal de moed had gevonden om op hem af te stappen. Vervolgens keek hij ook vragend naar het meisje, wie hij ondertussen herkende als de ook nieuwe Vika. 'Ik hoop dat ik niet stoor,' verontschuldigde hij zich nog. Hoe graag hij ook wat gezelschap wilde, hij kon zich ook niet aan mensen gaan opdringen.
          Hij had vandaag wel echt iets met het opzoeken van de mensen die nog redelijk nieuw waren hier op school. Al was dit ergens ook wel logisch, zij hadden niet al jaren de tijd gehad om een beeld van hem te krijgen, om hem te gaan haten. Nu zelfs Reiner niet meer met hem om wilde gaan, voelde hij zich een beetje vriendloos. Iedereen had hem ondertussen in de steek gelaten. En de enige die hem niet in de steek had gelaten, moest hij enigszins in de steek laten als hij niet wilde dat daadwerkelijk iedereen zich tegen hem keerde. Sorry Suze. Hij wilde haar niet aan haar lot overlaten, nu al helemaal niet, maar hij vermoedde dat zodra Klaus of ander tuig hem met het Joodse meisje zag, hij uitgemaakt ging worden voor jodenvriend en hij klappen kon gaan verwachten. Helaas was hij niet populair genoeg om zich een semi openbare omgang met Suze te kunnen veroorloven zonder daarvoor kapot gemaakt te worden.

    [ bericht aangepast op 24 maart 2022 - 20:34 ]


    "We can disobey suicidal orders? Why wasn't I told?"