[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 15 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rafael struikelde bijna over zijn eigen voeten toen Rhae die vraag stelde. Beschaamd haalde hij een hand door zijn haar. "Dat was anders. Denk ik." Wat moest hij zeggen? Hij wilde liever niet over Blythe kletsen, zonder dat hij eerst met haar gepraat had. Wat hij nog steeds uitstelde. Hij had geen idee hoe hij dat moest doen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze wist niet wat ze moest zeggen. Dat Jeremy was weggegaan, had ze verschrikkelijk gevonden. Het was het begin geweest van meerdere vriendschappen die ze verloren had. Natuurlijk wist ze ook wel dat een groot deel daarvan haar eigen schuld was, dat ze mensen maar op afstand had gehouden, zodat niemand zag hoe het werkelijk ging. Dat Thomas hen niets kon maken. Dat Jeremy terug was, zette alles op zijn kop. Het voelde alsof iemand het voetstuk onder haar vandaan had geslagen en ze nu viel.
      ”Moet ik nu medelijden met je hebben?” vroeg ze schouderophalend, in een poging nog iets terug te vuren. Haar stem was echter zacht, alsof hij haar al verslagen had. Ze vond dit helemaal niet prettig. Ze wilde helemaal niet dat hij haar zo zag.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Zoals wat? Er met je over praten? Je een knuffel geven als je erdoorheen zit?’ De tranen sprongen in zijn ogen. ‘Was dat allemaal zo verschrikkelijk dat je me liever ontzettend kwetste? Dat je onze vriendschap weggooide, dat je me het gevoel gaf dat ik niet goed genoeg ben?’ Hij haalde scherp adem en probeerde zichzelf onder controle te krijgen.


Nomad Morphew

'Al die dingen kúnnen dus niet...' zei Nomad. Hij voelde frustratie opborrelen. Nu hij het verteld had, voelde het ineens nog tien keer erger dat Lee kwaad op hem was. 'Om elke hoek staat een huiself, een leerling, een docént, om me in de gaten te houden! Wat als m'n pa erachter komt dat jij - wat als hij hoorde wat jij tegen mij zei?! Wat als hij - al onze discussies...' Het kwam er niet uit zoals hij het wilde. Hij wou dat hij rustig was, maar hij voelde zich niet rustig; hij voelde zich wanhopig. 'Hij is ertoe in staat om jou -' Zijn stem brak toen hij het beeld van Lee, levenloos, weer voor zich zag. Hij schudde zijn hoofd; zijn schouder zakten naar beneden en hij boog zijn hoofd.

[ bericht aangepast op 10 jan 2022 - 11:02 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Maar dat had je dan toch kunnen zeggen! Wat is er mis met “Hé Lee, ik heb een klootzak van een vader die zijn poten niet kan thuishouden en razend is omdat ik met je omga. Zullen we het komende jaar gewoon een beetje bij elkaar uit de buurt blijven?” Hij slaakte een zucht toen Nomad zijn blik neersloeg – ook zijn stem sloeg over. Aarzelend pakte hij zijn hand vast, hopend dat hij hem niet terugtrok. ‘Ik begrijp wel dat het niet makkelijk was,’ zei hij op een wat mildere toon. ‘Het is gewoon… Je hebt écht nare dingen gezegd – in zoverre dat onze hele vriendschap als een leugen voelde.’ Een traan rolde over zijn wang. ‘En ja – ik was ook nog eens op je verliefd. Daardoor kwam het nog tien keer harder binnen. Maar ik wenste gewoon… dat je dit meteen had gezegd. Zodat ik niet een week lang met mezelf in de knoop had gezeten. Ik vind het gewoon heel moeilijk dat je bewust al die nare dingen tegen me hebt gezegd – waarvan ik nog steeds niet weet wat je meende of niet – en het is kut dat je me liever pijn deed dan dat je erop vertrouwde dat ik ook het beste voor jou wil.’ Hij gaf een kneepje in Nomads hand. ‘Want ik wil echt niet dat je vader je pijn doet, Nomad. Zeker niet omwille van mij. Dan blijf ik gewoon bij je vandaan, maar het is zoveel fijner om te weten dat ik je dan bescherm dan dat ik geloof dat je van de een op andere dag een hekel aan me hebt gekregen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Evan Hale Herbology - Casper Evan keek Casper even zwijgend aan, hij geloofde er geen bal van dat het hem niet interesseerde.       'Maar, het gaat dus goed tussen jou en Rosalie?' Vroeg Evan twijfelend. Rosalie leek niet tegen te stribbelen toen Casper haar weg had gebracht, dus zou ze het geaccepteerd hebben? Het hem zijn vergeven?       'Ze wist dat jij het was, toch?' Rosalie leek Evan een slimme meid, ze had vast wel doorgehad dat Casper het was. Het maakte in principe ook niet echt uit. Al was Evan wel benieuwd wat Rosalie's broer hier van zou vinden. Het was hem al opgevallen dat hij als een soort schaduw over haar heen waakte.

---

- thank you for existing -

Vivienne Lyon Herbology met Elsie Vivienne kreeg een zoete glimlach op haar gezicht na de vraag van Elsie. Ze had op Beauxbatons nog nooit een oprechte knuffel gehad van vriendinnen, vooral omdat ze daar nogal buiten de boot viel, met haar rode haar en haar neuspiercing. Ze was niet het perfect gemanicuurde plaatje dat je zou verwachten op Beauxbatons.       'Natuurlijk,' zei ze terwijl ze haar armen ook om Elsie heen sloeg. Na een paar seconden liet ze haar weer los. Elsie was echt puur, dat had Vivienne meteen al opgemerkt. Misschien was ze wel een volledige tegenpool van Vivienne, maar het voelde in ieder geval fijn.       'Die knuffel kon ik ook wel gebruiken,' glimlachte ze. 'Zullen we ons spul maar inpakken? Ik denk dat we wel genoeg hebben gedaan voor vandaag.' Niemand had nog concentratie en de helft had het lokaal al verlaten.

[ bericht aangepast op 10 jan 2022 - 11:35 ]

---

- thank you for existing -

‘Ja, jullie waren eerst vrienden toch?’ Ze glimlachte. ‘Dat zorgt wel een voor stevige basis, in ieder geval.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Goed?’ herhaalde Casper fronsend. Nou ja, zo goed als hij mocht hopen, wellicht. ‘Ik deed wat elke fatsoenlijke kerel zou doen.’ Hij liet zich van het bed glijden en strekte zijn been iets. Eigenlijk moest hij nog langer wachten, maar hij wilde hier weg en de aandacht van de zusters lag toch op Mosh. ‘Ga je mee naar de leerlingenkamer of moet je Mosh zo nog ondersteunen?’ Die laatste vraag negeerde hij maar – hij had geen idee wanneer Rosalie erachter was gekomen dat hij het was en hij vond het verder ook niet relevant voor Evan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Evan Hale Herbology - Casper Evan knikte, ja, hij had opzich gelijk. Hij deed inderdaad wat elke fatsoenlijke kerel zou doen. Al stond hij wel heel snel naast Rosalie. Hij besloot er verder niet op in te gaan en kwam ook in beweging.       'Neuh, Mosh redt zich wel met de zusters denk ik, die blijft hier nog wel ff liggen.' Zei hij terwijl hij naar Caspers been keek. 'Kan jij zelf lopen of moet ik ff krukken voor je regelen?' Vroeg hij wijzend naar de nare plek op Caspers been.       'Ik heb ook zin in een sigaret, jij dan?' Door de stress en het gezeik kon hij wel even een rustmomentje gebruiken buiten.

---

- thank you for existing -

‘Nah, ik red me wel.' De pijn was zeurend, hij kon het best aan. 'Een peuk doen klinkt wel best.' Naar beneden moesten ze toch al, vanwege de kerkers, dus dan konden ze net zo goed een sigaret roken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Evan Hale Buiten - Casper       'Alright,' hij kwam overeind, keek nog snel naar Mosh, die ondertussen plat lag van pijnstillers, en liep kalmpjes de ziekenzaal uit. Op een rustig tempo liepen Evan en Casper naar de grote deur, om vervolgens buiten om het hoekje tot stilstand te komen. Evan haalde twee sigaretten uit een pakje en gaf er één aan Casper. Hij stak die van hemzelf aan en gaf vervolgens de aansteker door. Na een diepe hijs leek hij weer even tot rust te komen.       'Ik krijg het niet uitgevogeld, waardoor die planten ineens zo groot zouden zijn geworden.' Hij zag eerst in zijn ooghoeken die van Rosalie groeien, daarna had Lee de plant verdubbeld en ook die van hemzelf was ineens gegroeid. Alleen aan die tafel.       'Ik denk wel dat iemand het met opzet heeft gedaan,' hij zuchtte even diep. 'Mijn gedachten gaan uiteraard direct naar dat rotwijf, Melody.'

[ bericht aangepast op 10 jan 2022 - 12:48 ]

---

- thank you for existing -

Casper nam een hijs van sigaret en leunde naar achteren. ‘Om jou te fucken? En hetzelfde bij iemand anders doen zodat het niet zo opvalt. Klinkt best legit. Ik zag d’r al bij Daphne aan tafel zitten tijdens de lunch, dat kan nooit een goeie invloed zijn.’ Aarzelend keek hij Evan aan. Serieuze gesprekken voelden nog steeds een beetje als iets wat verleden tijd was, al had hij die deze week wel vaker voor d’r kiezen gekregen. ‘Dus ze was niet al vanaf het begin zo?’

[ bericht aangepast op 10 jan 2022 - 13:33 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Je hoeft niet te doen alsof, hoor,’ reageerde Jeremy met een flauwe glimlach. ‘Je was mijn beste vriendin en ik heb je altijd gewaardeerd om je oprechtheid.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella zuchtte. Ze draaide zich om terug naar Jeremy en trok een mondhoek op tot een halve glimlach. Ze had geen idee meer hoe ze nu moeilijk moest doen. Misschien wilde ze het stiekem ook wel niet. “Je bent echt kut, weet je dat?” Ze had er echter een geamuseerde toon onder liggen. Ze stapte iets dichter naar Jeremy toe en ging op de rand van de tafel zitten. “En wat nu?”

---

It's never gonna happen, Guys.

Jeremy stak zijn handen in de zakken van zijn gewaad. ‘Wat wil jij? Ik zou toch verdomd graag mijn beste vriendin terug willen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.