[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 15 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tilly James

'Informeer hem dat je niet zo goed kunt lopen door een ongelukje en laat hem dan zijn best doen om iets nieuws te bedenken!' zei Tilly direct. 'Hij mag best wat werken voor je.' Het was haar niet direct goed bevallen dat Justin en Rosalie meteen weer leken op te pakken waar ze waren gestopt. Niet alleen omdat die jongen een player was geworden, maar omdat hij nooit bij haar op bezoek was gegaan. Dat was toch wel het minste wat hij had kunnen doen. Rosalie was een romanticus en vond het heel lief dat hij haar zoveel had geschreven, maar Tilly vond het maar een laf alternatief.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

justin Trelawney

'Ja, ze is wel uniek,' zei Justin. 'Ik weet niet zo goed wat ik verwacht. Het wordt sowieso gezellig.' Daar was hij van overtuigd. Dat had hij ook op het feest wel weer gemerkt. 'Ach, ik maak me vast te druk. Ben ik ook niet zo van mezelf gewend.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Rosalie schrok een beetje van Tilly haar felheid, maar moest er stiekem ook om grinniken. Dat was duidelijk. "Oke," stemde ze toe. "Heb je perkament en mijn veer voor me?" Misschien moest ze maar eens luisteren naar wat haar vriendinnen tegen haar zeiden. Het was overduidelijk dat Tilly en Novalie het beste met haar voor hadden. Ze hoorde Novalie aarzelend antwoorden. "Oh, ik denk dat je spullen nog in de kassen staan. I-ik ga ze zo wel even halen."
      Rosalie baalde er een beetje van dat haar spullen er nog stonden, maar ze snapte ook dat ze daar niet aan gedacht hadden. "Dank je," Knikte ze haar vriendinnen dankbaar toe. Ze zou haar brief voor Justin kunnen citeren en vragen of Noof of Tilly het zou willen opschrijven, maar dat voelde ook zo gek. Het voelde toch aardig privé de brieven die ze heen en weer met Justin had gestuurd. Ze zou straks wel een brief schrijven, als ze haar spullen weer had. "Is Lee er al?" vroeg ze bezorgd. Het duurde nu toch wel aardig lang naar haar idee.

---

It's never gonna happen, Guys.

Lee hield zijn adem in. Opeens stonden ze wel heel dicht op elkaar, als hij iets naar voren leunde zou hij Nomads borst raken. Hij keek op, in die stormachtige grijze ogen die hij al vanaf het begin zo mysterieus had gevonden. Ogen waarin hij nu pijn zag – pijn omdat zijn vader hem mishandelde.
      Lee voelde zich een lul omdat hij had willen weglopen nadat Nomad hem dit vertelde en sloeg zijn ogen neer.
      ‘Waarom vertelde je me dit niet meteen?’ vroeg hij zacht. ‘Ik zou nooit willen dat iemand pijn lijdt omwille van mij.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Je weet dat ik stronteigenwijs ben en dan de rest van het jaar doodleuk achter je aan blijf lopen tot je me op zijn minst een fatsoenlijk gesprek met me hebt gevoerd.’ Met zijn schouder leunde hij tegen de boekenkast aan, zodat hij de doorgang grotendeels versperde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella pakte een random boek uit de kast en stopte die onder haar arm. Ze wilde weg hier, boeiend wat ze had gepakt. Ze draaide zich even om naar Jeremy, om haar hoofd bijna angstvallig te kantelen. Wat was hij gegroeid!! Isabella slikte even een brok in haar keel weg, bij het zien van hun lengte verschil. “En jij weet net zo goed dat ik net zo eigenwijs ben en me daar niets van aantrek.” Isabella stapte iets naar links, zodat ze daar langs Jeremy kon lopen naar haar spullen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Jeremy deed een stap opzij, zodat ze er niet langs kon. ‘Dus dat lijkt me zonde van onze tijd. Ik wil op zijn minst horen waarom je opeens doet alsof je een grafhekel aan me hebt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Toen Lee zijn ogen neersloeg, was hij weer teruggezet op aarde. 'Ik wist niet of je er genoegen mee zou nemen,' gaf hij eerlijk toe. 'Ik was bang -' Bang dat Lee tegen zijn vader in had willen gaan. Nu hij erover nadacht, was dat een heel idiote gedachte. Alsof Lee dat risico voor hém zou nemen. 'Hij heeft overal spionnen. De avond van het feest heb ik een huiself betrapt dat hij me volgde.' Hij schoof aarzelend een stukje opzij, zodat er weer iets meer afstand tussen hen was - zodat hij in ieder geval nog helder kon nadenken.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Tilly James

'Nee.' Tilly had zichzelf in de afgelopen jaren aangeleerd om altijd alles in woorden uit te drukken, want hoofdschudden kon Rosalie niet zien. 'Maar die komt vast snel. Geen zorgen.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Isabella zette haastig een stap achteruit en keek geïrriteerd op naar Jeremy. Ze wilde hem niet aanraken, absoluut niet. “Hebben ze het je niet verteld dan? Ik heb tegenwoordig een hekel aan alles wat een lul heeft. Kan je ook niets aan doen dat je er zo eentje gekregen hebt, maar neem het niet te persoonlijk.” Om heel eerlijk te zijn, was die stelling niet meer waar. Ze had niet een hekel aan alles met een lul, gek genoeg waren Casper en Vinnie onderhand een uitzondering op de regel die ze al twee jaar hanteerde. Maar als ze vriendelijk bleef doen naar iedereen, zou dat beeld heel hard gaan wankelen. Iets wat ze niet kon gebruiken. Jongens waren kut. En elke jongen mocht dat ook weten, dan bleven ze ten minste uit haar buurt.

---

It's never gonna happen, Guys.

Rosalie hoopte het maar. Ze kreeg zelf al snel te horen dat ze weer weg mocht uit de ziekenzaal. Even aarzelde het meisje, maar liet uiteindelijk zich door Tilly het bed uit helpen. Haar enkel voelde wel zwak aan, maar gelukkig ging lopen nog oke. Als ze rustig aan deed. Rosalie verbeet de pijn toen ze er even op leunde, maar liet dat niet merken aan Tilly of Novalie. Het was nu meer een doffe pijn, waar ze het maar gewoon even mee moest doen.
      Op de terugweg pakte Novalie en Tilly het gesprek weer op. Zelf was ze erg stil. Gedachten bleven maar door haar hoofd vliegen, terwijl ze achter de meiden aan bleef lopen in de richting van de common room. Vandaag was werkelijk de ergste dag van de hele week. Eerst Enzo, toen die plant, toen Casper. Natuurlijk waren er ook leuke dingen, zoals Feliks terugkeer. Maar ook dat bracht een lading met zich mee. Zelfs het feit dat haar vriendinnen nu voor haar liepen en een of ander geinig gesprek hadden over iets wat Rosalie niet in zijn geheel kon volgen. En haar date leek ook nog eens op losse schroeven te staan door dit ongeluk.
      Voor het eerst deze week vroeg Rosalie zich af of het wel een goed idee was geweest om terug te keren naar school. Er leek een zware steen op haar maag te liggen en een knauw in haar borst. Maar ze had geen idee hoe ze dat Novalie of Tilly moest uitleggen. Of een van haar andere vrienden. Iedereen was zo blij geweest dat ze terug was, ze was zelf zo blij geweest. Maar de twijfel was toch daar, voor het eerst deze week.
      Had ze thuis moeten blijven?

[ bericht aangepast op 9 jan 2022 - 17:30 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Je dacht dat ik zou zeggen dat je je niet moet aanstellen, dat ik wel een paar klappen waard ben?’ Lee deed hoofdschuddend een stapje terug. ‘Dacht je écht dat ik zo was?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

'Nee, natuurlijk niet! Ik - ik dacht dat je - dat je er - weet ik veel, iets tegen wilde doen.' Hij schudde zijn hoofd. Nu hij het hardop zei, klonk het nog idioter en hij schoof ongemakkelijk met zijn voet.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Zoals wat? Er met je over praten? Je een knuffel geven als je erdoorheen zit?’ De tranen sprongen in zijn ogen. ‘Was dat allemaal zo verschrikkelijk dat je me liever ontzettend kwetste? Dat je onze vriendschap weggooide, dat je me het gevoel gaf dat ik niet goed genoeg ben?’ Hij haalde scherp adem en probeerde zichzelf onder controle te krijgen.

[ bericht aangepast op 10 jan 2022 - 11:00 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘D-dat ik weet ik niet,’ mompelde Vinnie. ‘Ik ehm – p-praat gewoon n-niet zo makkelijk met men-mensen.’ Nerveus kneep hij zijn vingers tot vuisten, bang dat Feliks dat ook vervelend vond. Als je nieuw was op school, was het veel handiger om een vriend als Lee te hebben – dan kreeg je er gelijk nog tien andere vrienden bij.

---

Every villain is a hero in his own mind.