[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 13 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Thee uhm, thee is goed,’ murmelde Ivana. Ze had meteen spijt van de woorden, want eigenlijk had ze het al heel erg warm en de glimlach van Andreas maakte dat er niet veel beter op. Hadden jongens altijd zo’n uitwerking op meisjes? Dan begreep ze wel dat het verstandig was om die twee gescheiden te houden! Straks rook hij nog dat ze zweette, dacht ze met buikpijn.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Gelukkig niet,’ zei Jeremy grinnikend. ‘Vrienden missen vind ik al zwaar genoeg, laat staan ook nog een wederhelft.’
      Een somber gevoel welde in hem op. Hardnekkig duwde hij het weg.
      ‘Ik ga Andreas maar eens gedag zeggen.’ Hij stond op, voor iemand merkte dat er wat mis was. ‘Spreek jullie later weer!’
      Hij stak zijn hand op en liep naar de Gryffindor-tafel, waar hij Andreas een zetje gaf. ‘Hé kerel.’

[ bericht aangepast op 30 nov 2021 - 10:13 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Kom, ik zal je eens een rondleiding geven,’ zei Lee nadat hij een tijd gezellig met Sefu had gepraat.
      Eigenlijk wilde hij Jeremy nog begroeten en kennis met de andere nieuwe jongen maken, maar hij schoof dat maar even voor zich uit. Hij wist hoe makkelijk hij dan afgeleid raakte en dan stond Sefu vast te wachten (of ging hij met iemand anders aan de wandel en had Lee het komende uur nog niets te doen).
      Onderweg naar de uitgang viel zijn oog op een bekend gezicht aan de Gryffindor-tafel. Zijn schouders verstrakten iets. Aleksi. De jongen met wie Nomad zo goed bevriend was geweest in het vijfde jaar. Nomad had het nooit écht gezegd, maar Lee had altijd het gevoel gehad dat de jongen een gat had achtergelaten toen hij terug naar Bulgarije ging en dat Lee dat een beetje opgevuld had.
      Was dát de echte reden dat Nomad hem niet meer nodig had? Had hij geweten dat Aleksi terugkwam en hem alvast aan de kant geschoven? Opeens voelde hij zich misselijk.
      Zo’n leuke gast vond hij Aleksi namelijk niet. Lee had een paar keer zijn best gedaan om vrienden met hem te worden, maar Aleksi had hem ronduit irritant genoemd, was soms gewoonweg van hem weggelopen en had hem eens op een illusie getrakteerd waar hij nog stééds nachtmerries van had.
      Stomme eikel.
      Nou ja – wat dat betreft verdienden Nomad en Aleksi elkaar!

---

Every villain is a hero in his own mind.

Josephine draaide zichzelf wat richting Justin en leunde met haar elleboog op tafel, om haar hoofd op haar hand te laten rusten. Met een zachte glimlach keek ze de jongen van onder haar wimpers door aan.
      'Nouuuu, Justin...' begon ze. 'Ik ben hier stiekem ook omdat een vriendin van mij nog een appeltje te schillen had met iemand hier.' Zei ze wuivend richting de Slytherin tafel.
      'Maar daar bemoei ik me verder niet mee, ze wilde niet in d'r eentje deze kant op en het leek mij wel gezellig,' ze liet even een korte pauze vallen. 'nieuwe mensen leren kennen.' Knipoogde ze naar de jongen.

---

- thank you for existing -

Ivana besloot toch nog wel een kopje thee te lusten. Andreas pakte de kan met het hete theewater van tafel en schonk een kopje in, waarna hij hem haar kant op schoof.
      'Alsjeblieft, madame.' Glimlachte hij haar kant op. 'Nou, Elena, deze school is best wisselvallig. Het ene moment is het hartstikke leuk, dik feest, en de volgende dag is er ineens wat raars aan de hand waardoor de professoren zich allemaal schichtig gedragen, het is hier nooit saai.' Vertelde hij waarna hij zijn broodje verder op at.
      'Vorig jaar hadden we een raar wijf hier op school, die dacht ineens even alles te kunnen veranderen in haar roze pakkie. Dolores Umbridge, bah.' Hij schudde zijn hoofd bij het uitspreken van haar naam.
      'Maar die is gelukkig erg snel weggepest.' Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen. Hij had actief meegedaan met het wegpesten van dat mens. Andreas draaide zich abrupt om toen hij een duw tegen zijn schouder voelde en sprong enthousiast overeind toen hij Jeremy zag.
      'Gast!' Kwam er dan ook enthousiast over zijn lippen terwijl hij zijn armen kort om de jongen heen sloeg als begroeting. Hij had Jeremy echt té lang niet gezien.
      'Ik wist niet dat jij ook zou komen!'

[ bericht aangepast op 30 nov 2021 - 12:24 ]

---

- thank you for existing -

      'Het toverschooltoernooi? Tof, deed je zelf mee of kwam je kijken?' Vroeg Vivienne nieuwsgierig. Ze was zelf niet meegeweest met Beauxbatons, ze was veel te laat met aanmelden. Maar, gelukkig was ze nu toch in staat geweest om naar Hogwarts te reizen, voor een heel jaar zelfs. Dat was veel beter dan een paar dagen.
      'Hoe is Durmstrang?' Vroeg ze terwijl ze een sapje voor haarzelf inschonk.

---

- thank you for existing -

Zodra Casper over Nora begon verdween Evan's glimlach weer als ijs voor de zon. Hij schudde dan ook zijn hoofd.
      'Ze vertelde het de avond er voor, ik heb d'r alleen een knuffel kunnen geven en toen moest ze naar bed, omdat ze heel vroeg vertrokken.' Bracht hij dan ook teleurgesteld uit. Hij haalde even diep adem en probeerde de gedachten los te laten.
      'Maar, ik kan d'r nog schrijven...' Twijfelde hij. 'Ze is niet van de aardbodem verdwenen, zoals ik een paar jaar terug.' Er kwam een quasi lachje tevoorschijn.

---

- thank you for existing -

Geen flauw idee op wat hij valt? Dacht Prudence dat Melody daarom om die Casper had gevraagd? Ze gniffelde zachtjes. Casper was absoluut niet haar type. Lelijk jong. Het verhaal van Prudence werd echter steeds sterker en Melody vroeg zich af wat ze werkelijk van de roddels moest geloven. Ze moest echt een betere informatiebron gaan zoeken. "Nou nou, dat is wel heel wat. Ik zal het onthouden." Melody leunde naar voren en glimlachte sluw tegen het meisje. "Wil je nu mijn geheim weten?" Melody keek even om zich heen en vervolgde zacht. "Gewoon goede genen, dat is mijn geheim."
      Achter zich hoorde Melody een zachte lach en met opgetrokken wenkbrauw keek ze om naar de blonde jongen die schuin achter haar zat. "Amuseer ik je?" vroeg ze met opgetrokken wenkbrauw. De blonde jongen keek haar echter niet aan en pakte gewoon zijn koffie op, die hij naar zijn mond bracht. "Zeer zeker," zei hij met een kleine lach om zijn eigen mond heen. Even keek Melody peilend naar de jongen die aan de tafel zat. Lekkerding was het zeker. Melody sloeg haar benen over de tafel heen, zette haar voeten haast bovenop de leerling daar en liep aan die kant van de tafel weg. Melody vergat totaal de dramaqueen aan de andere kant van de tafel.
      Vlak naast de blonde jongen zakte ze neer, met haar rug tegen de tafel. "Je weet dat het niet beleefd is andermans gesprekken af te luisteren he?" vroeg ze met een kleine lach. De blonde jongen keek even vanuit zijn ooghoeken op haar neer. "Nieuwe mensen maken me nieuwsgierig," gaf hij toe, voor hij weer een nieuwe slok van zijn drinken nam. Melody keek peilend naar de blonde jongen. Zijn donkere stem was ergens best sexy en Melody kon niet ontkennen dat haar beviel wat ze zag. Melody keek even met een verleidelijke glimlach zijn kant op. "Dan kan je ook gewoon vragen wat je wil weten," zei ze bijdehand. Ze stak haar hand naar hem uit. "Melody," stelde ze zichzelf voor. De blonde jongen keek opnieuw uit zijn ooghoek naar haar hand, voor hij zijn koffie neerzette. Hij nam haar hand in de zijne, draaide hem om en voor ze het wist, drukte hij een kus op de wreef. "Thomas," stelde hij zichzelf voor.

[ bericht aangepast op 30 nov 2021 - 18:32 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Aleksi dacht daar even over na. De sfeer was heel anders hier. Veel lichter, vrolijker.
      ‘Er hangt een hele andere vibe hier. Beetje chaotisch.’
      Hij keek even de zaal rond.
      ‘Toen ik hier was, kreeg ik het idee dat men op Durmstrang sneller volwassen wordt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ik ook niet,’ antwoordde Jeremy met een brede grijns, terwijl hij de jongen stevig omarmde. ‘De kans was maar klein.’
      Hij liet zijn armen weer zakken en liet zijn blik over zijn vriend heen glijden. Hij leek wel vijf jaar ouder te zijn geworden, hij kwam heel wat mannelijker over dan Lee of Raf.
      ‘Maar het is lekker om terug te zijn.’ Hij sloeg de jongen op zijn schouder. ‘We gaan er een mooi laatste jaar van maken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ja, dat is iets…’ Casper wist verder niet echt wat hij daarover moest zeggen. Schrijven was overduidelijk niet zijn ding, ook als hij niet kwaad op Evan was, zou hij niet weten wat hij hem moest schrijven.
      Hij nam een trek van zijn sigaret. Hij moest zo maar eens richting het Arithmancy-lokaal gaan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

---

"Nou, ik zou het wel fijn vinden als jullie me willen laten zien waar het Arithmancy lokaal zit. Dat is namelijk mijn eerste les." Feliks haalde even ongemakkelijk een hand door zijn haar. Hogwarts was zo groot, hij verwachtte niet dat hij ooit de weg hier zou vinden in het kasteel. Al kon Rosalie dat blijkbaar blind.

[ bericht aangepast op 30 nov 2021 - 20:19 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Andreas bekeek zijn vriend even goed, hij zag er weer heel anders uit dan de laatste keer dat hij hem had gezien. Hij was vorig jaar in Afrika geweest, maar zelfs in dat ene jaar is er echt nog veel veranderd. Zijn haar was in ieder geval een stuk langer.
      ’We gaan er zeker een mooi jaar van maken!’ Glimlachte hij tevreden. Andreas draaide zich om naar de dames.
      ’Mag ik je voorstellen aan Ivana en Elena?’ Andreas wees met zijn hand richting de twee dames.

---

- thank you for existing -

Vivienne dacht even na over zijn woorden. Sneller volwassen, of sneller minder kwetsbaar? Ze kon zich er wel wat bij voorstellen dat de heren daar streng behandeld werden. Vast heel anders dan op Beauxbatons of Hogwarts.
      ’Voel je je wel op je plek dan? Of heb je het gevoel dat je nu tussen allemaal kleuters zit?’ Bracht ze met een lachje uit.

---

- thank you for existing -

Ohja, de lessen… hij had nu al geen zin om die school weer in te gaan. Hij zag het al gebeuren, dat Melody naast hem kwam zitten bij de lessen. Evan volgde Caspers voorbeeld en nam ook weer een hijs van de sigaret, waarna hij hem uitdrukte op de grond.
      ’Dit gaat een lange dag worden,’ begon hij. ‘Of jaar…’

---

- thank you for existing -