• I KNOW WHAT YOU DID LAST SUMMER




    31 augustus ⦁ 20:15 ⦁ 23 graden


    Na een enerverende zomer hebben de studenten hun weg teruggevonden naar Prescott. Sommigen zullen enkele dagen eerder al zijn gearriveerd, anderen zullen hun koffers nog onaangeroerd in hun dorm hebben staan. Tijd om uit te pakken is er echter niet, want traditiegetrouw wordt het nieuwe academisch jaar geopend met een groots vreugdevuur nabij de campus. Het feest is om exact 20:00 geopend door de directrice, Eloise Johansson, die in een toespraak vooruit heeft geblikt op het komende jaar. Het onderwerp Bethany Young is – al dan niet bewust – vakkundig vermeden. Op een memorial op de binnenplaats van het hoofdgebouw na, is het alsof Bethany nooit bestaan heeft.

    Schijn bedriegt uiteraard, want voor het gros van de studenten zijn hun koffers niet het enige wat ze aan bagage hebben meegenomen dit jaar. Met het tweede studiejaar voor de deur, dat nog uitdagender zal zijn dan het eerste, is het bagage die ze kunnen missen als kiespijn. De brandende vraag is dan ook vooral: wie is er tegen de druk bestand? Lukt het iedereen om de geesten van het verleden te laten rusten of zal de ware toedracht van Beths einde spoedig als een lopend vuurtje rond gaan?

    Cheers to that, and welcome back to Prescott University!






    MESSAGE #001



    I know what you did last summer


    — To all


    [ bericht aangepast op 5 okt 2021 - 22:16 ]


    She's imperfect but she tries

    SHILOH KIMATHI
    age 19
    outfit

    with Victoria
    place close to the campfire



    T

    H

    E



    Q

    U

    I

    E

    T



    K

    I

    D
    HOEWEL      VICTORIA      een poging deed om de luchtige sfeer te behouden, merkte ik aan haar dat het berichtje wat ze gekregen had geen goed gevoel bij haar achterliet. Als antwoord op mijn vraag kreeg ik te horen dat het Jamie was, haar broer, die iets vreemds naar haar gestuurd had. Ik kantelde mijn hoofd en keek haar onderzoekend aan — de manier waarop ze vlug haar telefoon wegstopte en weer van onderwerp veranderde, wees erop dat er toch meer speelde. Echter besloot ik om wijselijk mijn mond te houden. Iedereen had immers zijn geheimen en soms was het niet aan mij om die nu al te openbaren.
          Niet geheel overtuigd, ging ik wel in op het voorstel om nog wat te drinken te halen. Ik kon het niet laten nog aan te geven dat ze altijd haar verhaal bij me kwijt kon als iets haar dwars zat. “Dat weet ik,” antwoordde ze alvorens ze net als ik overeind kwam van het bankje. “Maar er is echt niks. Buiten een dronken broer dan, maar dat moet hij zelf oplossen. Toch bedankt voor je bezorgdheid.” Ik knikte slechts en schoof met mijn voet de Bijbel onder het bankje. Die zou ik later nog wel op komen halen.
          “Tuurlijk,” antwoordde ik schouderophalend. “Daar heb je vrienden voor, nietwaar? Tenminste, dat is wat een wijs mens me ooit geleerd heeft.” Ik wierp een veelbetekenende blik in de richting van Victoria — ze zou wel weten dat ik haar bedoelde. Vervolgens kwam ik terug op het tweede rondje aan alcohol waar ze het zojuist over had en dat zij voor mocht gaan aangezien zij de sociale van ons twee was. Ik zag daar nooit zoveel nut in, op een paar bijzondere mensen na.
          “Volgens mij weet jij perfect met wie je wilt socializen, niet?” Victoria draaide zich om in de richting van Pippa waarop ik betrapt mijn tong liet glijden tegen de achterkant van mijn boventanden. Mijn handen hield ik achterop mijn rug waarna ik schuldbewust nar de grond keek. “Ik heb geen flauw idee waar je het over hebt.” De oogrol van Victoria kon ik haast aan voelen komen.
          “Kom op, rookie. Laten we eerst maar eens die refill fiksen.” Zonder dat ik hier iets tegenin kon brengen, draaide de dame me om door haar handen op mijn schouders te leggen en gaf ze me een duwtje in de richting van de dranktafel. Ik wierp een blik naar achteren en begon zachtjes te lachen. “Je zegt het op een manier alsof je denkt dat ik van plan ben om ook nog iets anders te fiksen, hmm?” Hoofdschuddend liet ik me door mijn vriendin begeleiden naar de tafel waarna ik voor zowel haar als mij een nieuw bekertje bier pakte.
          “Dus, ehh, vertel.” Ik keek naar mijn vriendin op na een slok te hebben genomen van mijn tweede rondje bier en wachtte geduldig tot ze verderging. “Wat betekende die blik naar Pippa van daarnet?” Met een onschuldige gezichtsuitdrukking — die er natuurlijk zo schuldig eruit zag als de pest, keerde ik mijn blik van haar af. Ik zuchtte diep toen ik erachter kwam dat ik er niet zo gemakkelijk vanaf ging komen als ik had gehoopt.
          “Ik. . . ehm. . . ik denk. . . dat ik haar leuk vind?” Mijn stem ging vragend omhoog en ik kuchte lichtelijk om mijn stem weer op de normale toonhoogte te krijgen. Ik wierp weer een blik in de richting van Pippa in de hoop dat ze nog een keer naar mij zou kijken.


    I have seen my own sun darkened

    Ezra Matthias Huntington




    'Life is a game, you can be a player or a toy.'


    22 – Outfit – At the bonfire – With Zack
          Des te verder de gemoederen stegen, des te minder werd de inhoud van Ezra zijn flesje bier. Het voelde vertrouwd aan een bood hem een redding in de huidige situatie. Elke slok zorgde er geleidelijk voor dat het geluid van zijn omgeving en zijn eigen gedachten dempten. Vanbinnen wist hij wel dat overmatig drinken allesbehalve verstandig was op dit moment, alleen werd ook dat tot zwijgen gebracht. Wie weet zou het hem wel door de avond helpen, zou het doffe gevoel blijven totdat alle heisa weer voorbij was.
          Ter geruststelling van voornamelijk zichzelf, had Ezra geopperd dat er een kans bestond dat iedereen dit berichtje had ontvangen. De opmerking leek niet helemaal in de smaak te vallen, maar dat deed Ezra niet zo val. Hij vatte de woorden van Zack niet persoonlijk op. Zijn vriend was bang en had gedronken, een mix dat alleen maar tot felle reacties kon leiden.
          ''Zoals wij? Niet zoiets, in ieder geval. Dat weet ik zeker. Of het is iemand van ons, of iemand heeft iets gezien.” Zag hij het dan echt niet in? Voor Ezra was het idee zo helder; iemand liep gewoon te stangen, zonder te weten dat er daadwerkelijk iets gebeurd was afgelopen zomer. In ieder geval iets wat niet binnen de standaard gossip van de school viel.
          ''Nee,'' begon Ezra nu ietwat geïrriteerd, ''maar dat weet de verzender niet. Die heeft waarschijnlijk iemand zien vreemdgaan en vond dat genoeg gossip voor dit vage bericht.'' Hij hoopte dat dit zijn gedachten gang wat zou verduidelijken, maar desondanks bleef het gevoel kleven dat er een betere manier was om het uit te leggen; betere woorden. Alleen kwam Ezra daar niet op dus siste hij maar dat ze alles moesten blijven ontkennen gevolgd door de herinnering dat ze écht niets hadden laten liggen.
          ''Weet je het zeker?'' Vroeg Zack. De beelden van die specifieke avond keerde terug. Er was genoeg aanwezig wiens toekomst op het spel zou komen te staan mocht dit ooit naar buiten komen. Hierdoor durfde hij te zweren dat er écht niets meer lag. Hij had het zelf gecontroleerd en wist bijna zeker dat de andere 3 dat ook hadden gedaan. Er lag niets meer op de plaats delict. Hij wist het heel zeker, alleen leek Zack hier nog over te twijfelen. ''Júllie zouden alles opruimen. Ervoor zorgen dat niemand erachter kwam.''
          ''En dat hebben we gedaan!'' Bracht hij er verwoed tegening. Hij moest op zijn tong bijten om het niet op te volgen met, ''wij hebben joú rotzooi opgeruimd''. Nogmaals: het was de angst en de drank, geen persoonlijke aanval. Net op dat moment leek het ook tot Zack door te dringen. Hij had het laatste beetje drinken achterover gegooid en zei, ''natuurlijk is het opgeruimd.” Al knikkend bevestigde Ezra het door zijn woorden te herhalen, waarna ook hij het laatste beetje bier in een keer opdronk. ''Het is opgeruimd.''
          Nu ze beiden hadden bevestigd dat de crime scene echt was opgeruimd ging het onderwerp over naar Blake. Als ze dan toch met de vingers naar iemand gingen wijzen, dan stond Blake ergens bovenaan. De rest vertrouwde hij. Sev, had bedacht hoe ze het lijk van Bethany gingen wegwerken, als hij had besloten om zo'n bericht rond te sturen dan kon hij binnenkort zijn eigen lichaam ook wegwerken; Aliz was slim genoeg om haar mond hierover te houden en Zack was vanzelfsprekend dat hij het niet was. Zelf was hij het ook niet, dus dan bleef er nog maar één persoon over: Blake.
          ''Vertrouw je dat Blake haar mond houdt?'' Vroeg Ezra. Er viel een kleine stilte tussen de heren terwijl Zack opzoek was naar zijn antwoord. Toen hij langzaam zijn hoofd begon te schudden kroop er een rilling over Ezra zijn rug. Misschien had hij haar beter te vriend kunnen houden, net als op vakantie, in plaats van te doen alsof ze lucht was zodra ze ook maar een voet Prescott hadden gezet.
          ''Moeten we haar er even aan helpen herinneren dat ze zelf net zo medeplichtig is?” Stelde Zack voor. Het deed Ezra opkijken met opgetrokken wenkbrauwen. Wat was zijn plan? Voordat hij ernaar kon vragen begon hij vurig te typen. Nieuwsgierig keek Ezra mee naar het bericht wat woord voor woord op het schermpje verscheen. ''Niet slecht, zo gemakkelijk kom ze hier niet vanaf.'' Met één druk op de knop was het verstuurd.
          Hij was benieuwd naar haar reactie. Erg ver kon ze dan ook niet zijn tenzij ze dit feest zou overslaan. Het was Zack die haar als eerste had gespot, maar enkele meters van hen verwijderd.
          “Moeten we het haar even helpen herinneren?” Stelde Zack voor.
          ''En wat had je daarvoor in gedachten?'' Vroeg Ezra, niet wetende welke kant Zack precies op wilde gaan. Zijn blik zocht kort Blake weer op die nog nietsvermoedend met die nieuwe gozer stond te praten. Eigenlijk maakte het ook niet zo heel veel uit hoe ze het voor elkaar wilden krijgen, áls ze het maar voor elkaar kregen. Hij ging zijn toekomst niet af laten hangen van Blake. ''Fuck it, let's do it.''


    Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

    JOSEPH MONROE

    De waarschuwende blik van August toen hij over de lijst begon, ontging Sev niet. Enigszins uitdagend trok hij zijn wenkbrauw naar zijn vriend op, al wist deze waarschijnlijk heus wel dat het een loos dreigement was. Hij zou zijn vrienden niet zomaar onder de bus gooien. Zelfs niet als zijn beste vriend het nodig achtte om schaamteloos met het meisje te flirten dat hij leuk vond. Hij schatte de blondine zo in dat ze haar eigen mannetje wel kon staan te midden van alle mooie woorden – Aliz had hem daar het afgelopen jaar, tot het pijnlijke toe, voldoende bewijs ervoor gegeven.
          Als Sev niet beter zou hebben geweten zou hij hebben gedacht dat Aliz bloosde toen hij aangaf dat ze er goed uitzag, maar nog voordat hij er een opmerking over kon maken, had ze zichzelf alweer herpakt.
    “Ook, ik claim alleenrecht op August hier… October te noemen. Tenzij jij graag Sevtember genoemd wilt worden. Maar een lijst? August zeg me alsjeblieft dat je niet als één of andere hormonale, stereotyperende fratboy een lijst hebt gemaakt van alle meisjes met wie je het bed hebt gedeeld.”
          Natuurlijk had ze Aliz het laten vallen van een lijst opgepikt en zou ze hen hier niet zonder meer mee weg laten komen. Hij trok quasi-beledigd zijn wenkbrauw op toen ze suggereerde hem ‘Sevtember’ te zullen noemen, maar in werkelijkheid kon het hem gestolen worden hoe de blondine hem noemde. Nonchalant nam hij nog een slok van zijn bier, waarbij hij wijselijk zijn mond hield. Hier mocht zijn vriend zelf uit zien te raken en dat deed hij met een geveinsde verontwaardiging die zo overtuigend gebracht werd dat Sev hem er bijna een Oscar voor wilde geven.
          Het was echter niet het theaterspel van zijn vriend dat zijn aandacht opeiste. Hoewel ze het goed probeerde te verhullen, was het verschil in houding nadat Aliz op haar telefoon had gekeken niet te missen. De lichte trilling in haar stem deed hem fronsen en ze leek te huiveren. Had ze het koud?
          “Ik wist niet dat je ineens geïnteresseerd was in intellectueel eigendomsrecht, Montague,” kwam hij nog terug op haar opmerking over alleenrecht. “En wat October zojuist al zei: alleen maar goede dingen op die lijst. Je kent ons toch langer dan vandaag?” schoot hij zijn vriend te hulp, als de goede vriend die hij was. Als Aliz al van die lijst te weten zou komen, dan zou het niet uit zijn mond zijn. Nu hij dit brandje geblust had, trok hij zonder aarzelen zijn hoodie over zijn hoofd. Even grimaste hij – soms stak zijn schouderblessure de kop op, maar hij verbeet de pijn.
          “Kom hier, jij,” mompelde hij. Zonder haar antwoord af te wachten trok hij zijn hoodie over haar hoofd, waarna hij in een voorzichtig gebaar een lok van haar haren achter haar oor streek. Zie August? Dat zogenaamde kopietje van de niet-bestaande lijst had hij niet nodig. Op haar vraag of ze hem ook nog een tik moest verkopen voor een of andere lijst verscheen er een jongensachtige grijns op zijn gezicht.
          “Ligt eraan, zeg je dan ook dat je van mij houdt?” Plagerig trok hij zijn wenkbrauw op, de blondine uitdagend om dezelfde woorden te zeggen als die ze tegen August had gezegd. Zijn grijns verdween echter snel van zijn gezicht toen de blik in haar ogen nog altijd gealarmeerd leek. Zonder haar blik los te laten viste hij zijn mobiel uit zijn zak, want dat was waar alles bij haar begonnen was, waarna hij zijn ogen op het display richtte en het bericht van een anonieme afzender las. I know what you did last summer. Voor even was zijn tong bevroren en leek de grond onder zijn voeten weg te zakken.       Fuck.
          “Fuck,” herhaalde hij hardop. Het was weinig subtiel, maar van de reactie van Aliz durfde hij af te leiden dat zij hetzelfde bericht had gehad. Iemand wist het. En diegene dreigde zijn mond voorbij te praten. Zijn ogen schoten rond het kampvuur. Zack en Ezra stonden samen. Blake stond met een jongen die hij niet kende. Alle drie leken ze even aangeslagen. Er was geen twijfel over mogelijk: zij hadden hetzelfde bericht ontvangen. Zouden zij… nee. Niet zij. Hij had het August verteld, maar geen haar op zijn hoofd twijfelde aan zijn vriend, die hij al zijn leven lang kende. Victoria? Hij had haar weggestuurd, maar zou ze… nee. Hij had iedereen die er ook maar iets van mee had gekregen luid en duidelijk verteld dat ze hun bek moesten houden, omdat er anders een tweede lijk bij zou komen. Dat had indruk gemaakt. Niemand had zijn mond voorbij gepraat tijdens de verhoren. De politie tastte volledig in het duister en had te weinig om op dit moment ook maar iemand aan te houden. Een anoniem bericht veranderde daar niets in. Er was geen bewijs. Het was waarschijnlijk iemand die lollig dacht te zijn. Toch?
          Fuck. Hij moest dit fiksen, gewoon voor het geval dat. Mensen eraan herinneren dat als ze hen erbij linkten, zelf ook neer zouden gaan. Sev opende zijn mond om het bespreekbaar te maken, maar realiseerde zich toen dat Aliz niet wist dat hij het August had verteld. En hij had bij August bovendien Aliz – en de rest – buiten beschouwing gelaten. Hij sloeg de rest van zijn bier in één teug achterover en richtte zijn blik op zijn vriend.
          “Drink eens door. Dan halen we nog een ronde.” Hij wierp hem een dringende blik toe. Als buitenstaander zou zijn vriend wel weten wat te doen. Hoewel hij van buiten kalmer leek dan hij was, richtte hij zijn blik ook weer op de blondine. “Trouwens, jij hebt nog een verrassing tegoed.” Sev gokte dat Aliz intelligent genoeg was om te weten dat die verrassing hem op dit moment gestolen kon worden.





    She's imperfect but she tries

    𝗠𝗔𝗧𝗜𝗦𝗦𝗘 𝗔𝗟𝗟𝗔𝗥𝗗
    with Blake | outfit | at the fire


    Blake glimlachte nadat Matisse had verteld wat hij hier nou eigenlijk kwam doen. Hij had geen idee hoe het was om hier nou echt te wonen en studeren, dus het was best spannend. Gelukkig hield hij wel van een uitdaging.
          'Wat cool zeg! Nou welkom! Ik hoop niet dat je thuis te erg gaat missen maar ik weet wel zeker dat dat goed komt hier.. genoeg afleidingen!' Zei Blake terwijl ze naar het kampvuur en de mensen er omheen wees. Onderweg naar de dranktafel had Matisse een raar berichtje gekregen, waarvan hij niet zo goed wist wat hij er mee moest doen. Hij besloot het voor nu maar te negeren en sloot zich weer aan bij Blake. Ze had ondertussen al een beker gevuld met drank, dus hij volgde haar voorbeeld.
          'Dus eh, welke studie volg jij?' Vroeg hij nieuwsgierig. 'Ik volg het programma van algemene rechtsleer gecombineerd met notarieel recht!' Vertelde ze. 'Heb je altijd al een passie gehad voor milieurecht?'
          'Ah, dat klinkt goed! Ik ben zelf niet erg goed met cijfers, maar ik vond rechten altijd wel erg interessant. Gelukkig kon ik dat combineren met mijn passie,' begon hij te vertellen. Tussendoor nam hij een paar slokken van zijn drankje.
          'Ik woon in Frankrijk dicht bij het strand, daar ging ik als kind altijd flesjes enzo verzamelen.' Hij moest lachen bij de gedachte van zijn jonge zelf, die plastic flesjes en zakjes van het strand raapte.
          'En daar ben ik eigenlijk nooit mee gestopt, ik doe het nu ook op de bodem van de zee, tijdens het duiken. Ik verzamel zo veel mogelijk troep om de zee op te ruimen.' Voor Matisse verder kon met vertellen, had Blake even haar mobiel gepakt. Dat wat ze zag moest vast intens zijn, want ze verslikte zich in haar bier en proestte het over haarzelf uit. Ze verontschuldigde haarzelf en probeerde het bier van haar kleren te vegen.
          'Shit, heb je een schoon shirt nodig?' Hij legde zijn hand even op haar schouder, ze was echt ergens van geschrokken. 'Alles oké?'


    - thank you for existing -

    ZACKARY MARIUS KASEY REEDHAM


    ● ● 19
    ● ● The populair boy
    ● ● Outfit
    ● ● @ Bonfire, w/ Ezra

    De alcohol, in combinatie met het sinistere berichtje, maakten dat de houding tussen hem en Ezra gespannen was. Toch dacht Zack er niet aan te minderen met de alcohol, gezien hij de drank echt nodig had. Het hielp hem… Nou ja, niet echt om kalm te blijven. Maar dan had de jonge Reedham in ieder geval nog érgens controle over. Dacht hij.
    Hoewel Ezra en hij vaak op één leken te zitten, was die lijn nu ver te zoeken. Hij leek overtuigd van het feit dat de anonieme afzender er geen idee van had wat er daadwerkelijk die zomer was. Dat bleek in ieder uit zijn woorden.
    “Nee.” Hij klonk geïrriteerd. “Maar dat weet de verzender niet. Die heeft waarschijnlijk iemand zien vreemdgaan en vond dat genoeg gossip voor dit vage bericht.”
    Zack staarde met een nietsziende blik naar het vuur, waar de vlammen een wedstrijdje leken te doen wie het hoogst kon flakkeren. Wat Ezra zei klonk niet alleen logisch, maar ook aannemelijk.
    Er zaten inderdaad genoeg leerlingen op Prescott University die zo’n stunt zouden flikken. Maar waar Zack niet over uit kwam, was dat hij, Ezra en blijkbaar ook Blake zo’n berichtje hadden ontvangen. Alle drie betrokken bij Bethany’s moord… Hadden de anderen ook zo’n berichtje ontvangen?
    “Hmm,” mompelde Zack afwezig. “Het klinkt… Aannemelijk. Maar ik blijf het toeval vinden dat uitgerekend wij zo’n berichtje ontvangen. Denk je dat de ánderen…” Daarmee doelde hij op degenen die ook betrokken waren bij de moord. “Ook dit berichtje hebben gekregen? Blake is duidelijk, maar de rest…”
    Of de afzender nu wel of niet wist wat er die zomer daadwerkelijk was gebeurt, toch benadrukte Ezra dat alles was opgeruimd. Hoewel Zack wist dat dat ook zo was, moest hij het toch benadrukken. “En dat hebben we gedaan!,” klonk Ezra’s weerwoord, zijn toon fel. Zack haalde diep adem waarop hij wat inbond en bevestigde dat dat inderdaad het geval was – het was niet eerlijk om alles op de jongen naast hem af te schuiven.
    Dat bracht hen bij het onderwerp Blake. Van alle betrokkenen was zij misschien de enige die niet haar mond zou houden. Ondertussen tikte hij een berichtje in naar de desbetreffende dame, terwijl Ezra meekeek. “Niet slecht, zo gemakkelijk komt ze hier niet vanaf.”
    Zack grijnsde terwijl hij het berichtje verstuurde. Zijn frustraties afreageren op iemand anders deed hem al beter voelen. “En wat had je daarvoor in gedachten?” Zack haalde zijn schouders op en volgde Ezra’s blik naar Blake en de nieuwe.
    Voor hij echter antwoord kon geven, zei de andere jongen: “Fuck it, let’s do it.”
    Zack gaf een korte, krachtige knik en kwam overeind. Het laatste restje bier goot hij achterover en herhaalde: “Let’s do it.”
    De twee stonden aan de andere kant van het kampvuur en met Ezra in zijn kielzog liepen ze naar het tweetal toe.
    Blake.” Zijn stem klonk koel en zelfverzekerd. “Ik geloof dat wij even moeten babbelen.” Zack gaf een kort, niet onvriendelijk knikje naar de nieuwe maar richtte zijn aandacht toen weer op het meisje voor hem.

    ALESSANDRA CAIOMHE MONTAGUE
    Standards only scare off people not meant for you
    twenty • at the bonfire • with sev and august • outfit+ sev's sweater

    “Je kent me toch?!” bracht August verontwaardigd uit. “Dat zou ik nooit doen?”
          Het duurde even voor zijn reactie tot haar doordrong, haar aandacht volledig afgeleid door haar telefoon. Iemand wist het. Het kon een grap zijn, van een complete buitenstaander die geen enkel idee had van wat er gebeurd was en simpelweg wat drama wilde veroorzaken. Bijna iedereen spookt wel iets uit in zijn of haar zomer waarvan ze niet willen dat anderen het weten, toch? Of was het een van de andere, denkende dat dit een leuke grap was? Haar bruine ogen gleden naar Sev’s gezicht. Nee, zelfs hij had betere humor dan dit. Zach zou zich er niet aan wagen, te riskant, en een van de anderen zag ze er ook niet voor aan.
          ”Ik wist niet dat je ineens geïnteresseerd was in intellectueel eigendomsrecht, Montague,” kwam Sev er tussen. “En wat October zojuist al zei: alleen maar goede dingen op die lijst. Je kent ons toch langer dan vandaag?” Hij had zijn woorden amper gesproken, of hij trok zijn sweater over zijn hoofd heen. Voor even bleef haar blik hangen op het kleine streepje huid dat zichtbaar werd doordat zijn shirt mee omhoog gleed, maar zodra ze het door had verplaatst haar aandacht al snel weer naar zijn gezicht, die ze nog net zag vertrekken van de plan. Voor ze er naar kon vragen trok de jongen zijn sweater al over haar hoofd heen. De stof was nog warm van zijn lichaam en rook prettig. Aliz glimlachte dankbaar naar hem. Sev reikte zijn hand uit om een blonde lok achter haar oren te strijken. Ze gaf zijn hand een zachte tik. Moest hij dat daadwerkelijk doen waar August bij stond?
          De blondine rolde met haar ogen. “Ah ja, niks verwarmt mijn hart meer dan dat, het is een ware passie.” Het was eerder een van haar minst favoriete onderwerpen. Haar interesse lag meer bij immigration law en family law, waar haar ouders het nog altijd niet mee eens waren. ”Ja, ik ken jullie, vooral Augie, dat is het precies het ding,” wist ze plagend te zeggen. Hij had een reputatie en het zou haar niet veel verbazen. Ze grapte dat ze hem een tik zou moeten geven, maar liet het in plaats daarvan bij een por in zijn zij.
          ”Nee, nee.” De onschuld spelende stak August zijn handen omhoog. “Het is een lijst hoe je met tact met vrouwen om kan gaan, ik ben Sev nog steeds een kopietje verschuldigd.”
          Aliz schudde haar hoofd. “Ik denk dat je dat kopietje beter achterwege kunt laten, tenzij je plan is om Sev de verdoemenis in te helpen wat meisjes betreft zodat je zelf charmanter lijkt.” Misschien moest ze hem maar niet op enige ideeën brengen. Dat bracht haar op het volgende punt: had Sev zelf ook een lijst.
          “Ligt eraan, zeg je dan ook dat je van mij houdt?” Hij was overduidelijk aan het flirten.
          Ze kneep haar ogen iets samen. “Enkel als ik jou dan ook tik verkopen mag,” kaatste ze terug. “Ik houd wel van je warme trui, deze krijg je niet meer terug.” Het absoluut onzinnige gesprek had voor heel even geholpen haar gedachtes weg te leiden van het berichtje, tot het moment dat Sev luid vloekte. Subtiel, als altijd. Lichtelijk maniakaal gleden zijn ogen rond het kampvuur. Nee, Sev, dit viel echt absoluut niet op. Op een of ander manier zorgde de paniek in Sev’s ogen er voor dat zelf kalmer werd, net zoals het enkele maanden geleden had gedaan. Aliz was er niet overuit of dit een goede of slechte eigenschap was. Een normaal mensen zou panikeren bij het zien van een lijk, hoewel de paniek en het onprettige, drukkende gevoel bij haar pas later op was komen zetten, toen ze alleen was.
          Sev leek zich bewust te worden van zijn gedrag en goot de rest van zijn bier achterover. Alcohol, dat was ook nog een ding. Het leek nu nog een minder goed plan dat Zack al meerdere biertjes naar binnen had gewerkt. Moest ze Sev hier over vertellen? Misschien niet, hij zich alleen maar meer druk maken. “Drink eens door. Dan halen we nog een ronde.” Sev keek August doordringend aan. “Trouwens, jij hebt nog een verrassing tegoed.” Wilde hij hun wegleiden? Een andere belangrijke vraag die brandde of August het bericht ook ontvangen had, of dat het groepje betrokkenen de enige waren.
          ”Jullie hebben allemaal zoveel haast met drinken, de avond is nog jong.” Ze moest zelf überhaupt haar eerste drankje nog nemen. Met haar hand tikte ze tegen August’s schouder. “Geen eens een verrassing voor je beste vriend? Dat is ook niet lief.” Aliz richtte haar ogen op Sev’s gezicht. “Ik hoop dat het een goede verrassing is, Sevvie. Paarse vlag,” was haar subtiele manier om hem te laten weten dat het nog redelijk ging, dat het erger kon. Enkele weken geleden hadden samen het derde seizoen van You gekeken, tijdens het eten van ijs, en sindsdien gebruikten ze zelf ook het vlaggensysteem.

    [ bericht aangepast op 6 nov 2021 - 22:41 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    VICTORIA ➹ GRIFFIN
    20 • The Observer • outfit • at the bonfire • with Shiloh


    “To acquire knowledge, one must study;
    but to acquire wisdom, one must observe.”


    Victoria had Shiloh bedankt voor haar bezorgdheid. Natuurlijk was het fijn om te weten dat er mensen waren die om je gaven. Alleen kon Vic deze keer niet vertellen wat er echt aan de hand was.
          'Tuurlijk,' antwoordde haar vriendin schouderophalend. 'Daar heb je vrienden voor, nietwaar? Tenminste, dat is wat een wijs mens me ooit geleerd heeft.' De blik in haar ogen was duidelijk en Victoria grinnikte zachtjes. Het was leuk dat ze elkaar dingen konden bijbrengen.
          Shiloh dacht waarschijnlijk dat ze subtiel was, maar de blikken die ze in de richting van Pippa bleef gooien begonnen nu echt wel op te vallen. De eerste keer dat ze er iets over opmerkte, wuifde het meisje haar woorden weg. Samen wandelden ze naar de tafel met drank terwijl Vic nog vlug een sms'je naar August wist te versturen. Shiloh leek erg gelukkig niks van gemerkt te hebben. 'Je zegt het op een manier alsof je denkt dat ik van plan ben om ook nog iets anders te fiksen, hmm?'
          'Ik heb zo m'n vermoedens, ja,' antwoordde ze grijnzend waarna ze het bekertje met drank van haar vriendin aannam. Ze bracht het meteen naar haar mond en nam een slok, alsof ze het sms'je van daarnet probeerde weg te spoelen. Al zou ze daar nog heel wat meer alcohol voor nodig hebben. 'Dus, ehh, vertel,' kwam Vic ter zake. 'Wat betekende die blik naar Pippa van daarnet?'
          Haast als betrapt weigerde Shiloh vervolgens om haar nog aan te kijken. Het was niet haar bedoeling geweest om het meisje zich ongemakkelijk te laten voelen, maar vooraleer ze zich kon verontschuldigen kwam er toch een antwoord. 'Ik. . . ehm. . . ik denk. . . dat ik haar leuk vind?' Een brede glimlach verscheen op Vic's gezicht. De bekentenis had eerder als een vraag geklonken, maar dat detail negeerde ze moeiteloos.
          'Echt? Maar dat is super leuk!' bracht Victoria dan ook enthousiast uit. Zo mogelijk nog enthousiaster dan Shiloh zelf was. 'Dan moet je zeker een praatje met haar gaan slaan, dit is de perfecte gelegenheid.' De start van een nieuw schooljaar in combinatie met wat alcohol en een kampvuur was genoeg om een leuke conversatie mee te beginnen. Al hadden ze het hier natuurlijk wel over Shiloh.
          Victoria stak haar hand de lucht in, alsof ze haar vriendin het zwijgen op wou leggen. 'Ik weet wat je gaat zeggen, maar als je met mij een conversatie gaande kan houden, dan kan je dat ook met Pippa.' Een bemoedigende glimlach verscheen op haar gezicht. 'Toon gewoon interesse. Sport bijvoorbeeld. Ze rent wedstrijden, dus daar kan je wel iets mee.' Gelukkig kende Vic Pippa goed, dus kon ze Shiloh wel wat vooruit helpen. Zonder het meisje verder nog een kans tot tegenstribbelen te geven, greep ze haar bij de hand om zonder pardon in de richting van Pippa te wandelen.


    Nothing is impossible in my own powerful mind.


    Blake Maeve Johnson
    20 | Chanel number 4 | With Matisse & Zack & Ezra | @Bonfire | Outfit


    ”Yeah alright make me your villain."

          Blake had verteld wat voor studie zij deed. 'Ah, dat klinkt goed! Ik ben zelf niet erg goed met cijfers, maar ik vond rechten altijd wel erg interessant. Gelukkig kon ik dat combineren met mijn passie,' Passie Hoe kon iemand nou passie voelen voor milieurecht? De blondine snapte sowieso niet hoe mensen passie voor rechtenstudies konden hebben. Ja nee ik voel echt passie voor contractrecht. Ja al die regels uit m'n hoofd leren en weten hoe je wel en geen contracten moet afsluiten daar geniet ik echt van.. Blegh, het sloeg nergens op. Het was voor haar puur een middel om doelen te bereiken. Toch liet Blake niets van deze afkeer merken. Ze was een meester in echte gedachtes en gevoelens verborgen houden. Ze had zelfs geïnteresseerd gevraagd of Matisse altijd al deze passie gevoeld had. 'Ik woon in Frankrijk dicht bij het strand, daar ging ik als kind altijd flesjes enzo verzamelen.' De jongen moest lachen. Blake glimlachte, dit keer oprecht. Als het niet om het strand was gegaan, had ze het waarschijnlijk lame gevonden. Maar het ging wel over het strand en Blake vond het verschrikkelijk om te zien hoeveel troep er tegenwoordig in het zand en in het water lag. Het was goed dat iemand daar iets aan probeerde te doen.
    'En daar ben ik eigenlijk nooit mee gestopt, ik doe het nu ook op de bodem van de zee, tijdens het duiken. Ik verzamel zo veel mogelijk troep om de zee op te ruimen.'
    Blake keek de jongen goedkeurend aan. Ze wilde hem complimenteren maar ontving het vreemde berichtje van de onbekende afzender. Haar pokerface had haar in de steek gelaten en ze had zich verslikt in haar slok bier waardoor ze haar bier over haar shirt uitproestte. 'Shit, heb je een schoon shirt nodig?' Hij legde zijn hand even op haar schouder. 'Nee, het is toch redelijk donker en de vlek is niet heel groot. Ik gooi het vanavond wel in de was.' wuifde ze de jongen zijn vraag weg. 'Alles oké?' De dame knikte met een neppe opgezette glimlach. 'Never better! Ga lekker door met je verhaal!' opperde ze om de aandacht van haarzelf af te krijgen. Precies op dat moment ontving de dame opnieuw een berichtje. Dit keer was de afzender bekend. Het was van Zack. "Wacht een seconde. Ik moet hier even op reageren." verontschuldigde de dame zich tegenover Matisse.

    From: Zack
    Dat berichtje is niet van mij. Maar weet je zeker dat je je mond houdt?

    Are you kidding me? Meende de jongen dit? Dit moest een grap zijn. Twijfelde hij nu oprecht of ze stil zou blijven? What the fuck moest ze doen? Naar de politie gaan en dan? Hey, een of andere psycho highschool doucheback heeft zijn ex vriendin vermoord. Oh en ik heb meegeholpen om het allemaal te verbergen. As if. Ze had niet eens zin om hierop te reageren. De blondine stopte haar telefoon dus maar weg zonder te antwoorden en keek Matisse weer aan. "Sorry, waar was je gebleven?" Opnieuw werd de poging voor de jongen om zijn verhaal af te maken onderbroken want voor ze er erg in had stonden daar dumb and dumber voor hun neus. “Blake.” greep Zack koel en zelfverzekerd haar aandacht. “Ik geloof dat wij even moeten babbelen.” De blondine liet een koude lach horen. "Ik heb niets om met jou te bespreken." antwoordde ze koel. "Maar als jij iets aan mij kwijt wilt, ga je gang. Ik heb geen geheimen voor Matisse." verwees ze naar de nietswetende jongen naast haar met een geniepige glimlach. Blake haar ogen gleden van Zack naar Ezra die als een soort pitbull achter zijn vriend stond. "Hey Ezra, nooit gedacht dat jij zo publiekelijk met mij zou willen praten. Ben ik nu opeens wel goed genoeg? Voel je je wel helemaal lekker? Misschien maar even langs de schoolzuster?" bracht ze met een bitchy glimlach uit terwijl haar blik op oorlog stond.



    "Look what you made me do"

    ​​

    LEIGHTON JAMES VIJVERBERG
    19 • mr. second best • with pippa & liv • at bonfire

    Leighton merkte vrijwel direct dat zijn harde woorden Olivia hadden geraakt. Haar gezicht stond verdrietig en hij dacht tranen in haar ooghoeken te bespeuren. Vrijwel direct ontstond er een schuldgevoel in zijn maag, zelfs al had ze de uitbrander dik verdiend. Olivia moest echt leren dat niet iedereen in God geloofde en dat haar favoriete boek niet de waarheid sprak. “Wil je het er echt later nog over hebben? Weet je dat heel zeker?” vroeg Leighton aan zijn vriendin. Hij waardeerde het dat ze niet in het openbaar ruzie wilde maken, maar erg veel zin om vanavond in bed een uitbrander over God te krijgen had hij ook niet. Dat zou alleen maar zorgen voor een verslechterde sfeer tussen de twee geliefden.
          Gelukkig kwam Pippa teruggelopen van het vuur, voordat het gesprek tussen de twee lovebirds nog meer verkoelde en de rest van de avond verpest zou zijn. Hoewel Leighton nu al het idee had dat er niet meer veel viel te redden. “Ik denk dat iedereen hier zin heeft om weer hard aan het werk te gaan, anders doe je wel heel erg de verkeerde studie,” zei hij, waarna het onderwerp overging naar de moord van afgelopen zomer. Degene waar Leighton verdacht van werd. Hij gaf een schaapachtige glimlach bij het zien van Pippa’s verwarde frons. Zelf snapte hij wel waarom hij verdacht was, ondanks dat hij geen bloed aan zijn handen had. “Ik hoop ook dat de politie zich snel realiseert dat ze hun tijd verspillen aan de verkeerde, maar mijn mogelijke motief is sterk en mijn alibi bestaat niet. Daarnaast zijn de Reedham’s een smear-campaign begonnen om mij weg te zetten als moordenaar. Je zou haast denken dat Zackary iets met Bethany’s dood te maken heeft,” zuchtte Leighton. Hij drapeerde zijn arm om Olivia’s middel en trok de dame naar zich toe, terwijl hij nadacht over zijn eigen woorden, daar deze helemaal nier zo onaannemelijk waren.
          Zou Zackary iets te maken hebben gehad met de dood van Bethany? Hij was er zeker ‘bad boy’ genoeg voor. Helaas werd hij ruw uit zijn gedachten getrokken door een volgende vraag van Pippa. Leighton knikte kort. “Yup, ik had elke week wel minstens een keer een verhoor. Ze hoopten dat ik op een gegeven moment zou breken, denk ik. Daardoor heb ik Liv de hele zomer moeten missen,” zei hij, waarna hij naar zijn vriendinnetje keek. Haar gezicht stond nog altijd ongelukkig, verdrietig. Misschien had hij minder hard moeten zijn voor haar, maar zou ze dan de hint hebben gesnapt? Leighton hoefde er verder niet meer over na te denken, want er kwamen drankjes aan en het onderwerp van het gesprek veranderde weer.
          Lichtelijk verbaasd keek Leighton naar zijn vriendin toen deze met een té opgewekte stem begon over zijn drinktempo en voorstelde aan Pippa hem te volgen. Ja, dit vertrouwde hij dus absoluut niet. Er zat Olivia duidelijk iets dwars, maar de vraag was of het zijn woorden waren of Pippa die haar ‘hulp’ had geweigerd. In ieder geval voelde Leighton weinig behoefte om tussen dit beginnende katten gevecht terecht te komen. Hij nam een grote slok van zijn bier en pakte zijn telefoon uit zijn zak, waarna hij een berichtje naar zijn beste vriendin stuurde.

    Aspen
    SOS.
    Liv is weer losgegaan met haar Bijbel-bullshit.
    De spanning tussen Liv en Pip geeft me maagkrampen en de sfeer hier is nog kouder dan de noordpool.
    Kom alsjeblieft hierheen om wat leven in de brouwerij te gooien.

    Leighton keek pas weer op toen Olivia begon over het spelen van een drankspelletje. Ergens kon hij het wel waarderen dat zijn vriendinnetje zo hard probeerde het wat gezelliger te maken, maar er heerste een onoplosbare spanning tussen de twee dames en tussen Olivia en hem dat Leighton er ongemakkelijk van werd. Nou ja, hij speelde het spelletje maar mee. In ieder geval totdat Aspen hem van deze situatie zou verlossen. “Nee, ik heb ook nog nooit in een plantenbak gekost,” antwoordde Leighton op Olivia’s Never Have I Ever vraag. Hij bekeek zijn vriendinnetje voor enkele tellen. Het schuldgevoel dat zich al een tiental minuten aan het opborrelen was, begon hem zwaar aan te voelen. Hij beet op zijn onderlip en legde zijn armen over haar middel heen, waarna hij het meisje tegen zijn borst aan duwde. Daarna boog hij zich voorover om wat kleine kusjes rond haar oor te drukken.
          “Ik geef je vanavond een van mijn oversized sweaters, oké? Daar lijk je zo klein en schattig in. Dan kunnen we daarna in bed knuffelen. En misschien gun ik je zelfs een klein pleziertje,” fluisterde Leighton in haar oor, terwijl hij glimlachte. Hij wikkelde zijn armen steviger om Olivia’s middel heen en stond op het punt om zijn vriendin een laatste kus te geven, toen zijn telefoon weer klonk. Zou dat Aspen zijn? Leighton wilde het negeren. Echter, na Pippa’s woorden raakte hij wel heel benieuwd. Daarnaast was het moment nu toch al verpest. Met tegenzin liet hij Olivia los en pakte hij zijn telefoon erbij. Het bericht dat op zijn scherm zag staan, liet hem ook fronsen.

    Unknown
    I know what you did last summer.

    “Maar ik heb niks gedaan afgelopen zomer? Behalve veel tijd doorgebracht op het politiebureau,” zei Leighton. Tenzij de afzender dacht dat hij de moord had gepleegd en hem daarom dit stuurde. Langzaam trok hij wit weg, terwijl hij alsof verdoofd naar zijn scherm bleef staren. Als de persoon achter het bericht dacht dat hij de moordenaar was, en Zackary en zijn familie ook, wie was er dan nog meer? Straks zou Leighton nergens meer welkom zijn door de onterechte reputatie die hij met zich meedroeg. Een een paar grote slokken dronk hij zijn tweede biertje op en bestelde hij een nieuwe. “Zijn.. Zijn wij de enige die dit bericht hebben gekregen denk je?” vroeg Leighton aan de twee dames, al wachtte hij niet op zijn antwoord voordat hij een bericht de klasgroep in stuurde.

    Prescott’s Best Lawyers
    Wie hier heeft er een bericht van Unknown gehad?
    “I know what you did last summer”
    Pip en ik kunnen niet de enigen zijn.




    [ bericht aangepast op 15 nov 2021 - 21:18 ]


    That is a perfect copy of reality.

    𝗠𝗔𝗧𝗜𝗦𝗦𝗘 𝗔𝗟𝗟𝗔𝗥𝗗
    with Blake | outfit | at the fire


    Het leek Blake niet zoveel uit te maken dat ze drinken over haarzelf heen had gemorst. Ze probeerde het een beetje weg te vegen, maar daar hield het ook mee op.
          'Nee, het is toch redelijk donker en de vlek is niet heel groot. Ik gooi het vanavond wel in de was.' Matisse glimlachte. 'Ja, natuurlijk.' Hij nam nog een slok van zijn drankje. Ze leek toch echt ergens van geschrokken te zijn, waardoor Matisse vroeg of het wel goed ging.
          'Never better! Ga lekker door met je verhaal!' Zei ze niet heel erg overtuigend. 'Ehm, ja oké, ik weet niet meer waar ik was gebleven...' Er kwam een twijfelend lachje van af en hij ging met zijn hand door zijn haar.
          'Wacht een seconde. Ik moet hier even op reageren.' Zei Blake terwijl ze weer gefocust verder ging op haar mobiel. Matisse knikte in stilte. Hij beet op de binnenkant van zijn wang, niet wetend wat hij nu moest doen. Hij besloot maar gewoon nog een slok te nemen van zijn drankje, die ondertussen bijna op was. Blake keek gefrustreerd naar haar mobiel, maar stopte hem uiteindelijk toch weer weg.
          'Sorry, waar was je gebleven?' Vroeg ze, waarop Blake schaapachtig glimlachte. 'Ja goeie vraag...' grinnikte hij. Nog voor ze verder konden met hun gesprek, kwam er een jongen naast ze staan.
          'Blake - Ik geloof dat wij even moeten babbelen.' Bracht hij uit, waardoor Matisse de jongen even vragend aankeek. Blake moest lachen om zijn opmerking, ze was blijkbaar niet onder de indruk.
          'k heb niets om met jou te bespreken.' Bracht Blake uit richting de jongen. 'Maar als jij iets aan mij kwijt wilt, ga je gang. Ik heb geen geheimen voor Matisse.' De wenkbrauwen van Matisse gingen de lucht in en hij slikte even. Wat moest hij hier nou weer mee. Hij besloot een stap vooruit te doen om de jongen een hand te geven.
          'Hi, ik ben Matisse.' Zei hij in de hoop dat deze kerel zijn hand aan zou nemen. 'Hey Ezra, nooit gedacht dat jij zo publiekelijk met mij zou willen praten. Ben ik nu opeens wel goed genoeg? Voel je je wel helemaal lekker? Misschien maar even langs de schoolzuster?' Hoorde hij Blake naast haar tetteren. Hij keek even naar Blake en vervolgens naar de dame die achter de jongen stond. Oké dan...


    - thank you for existing -

    SHILOH KIMATHI
    age 19
    outfit

    with Victoria, Philippa, Olivia & Leighton
    place close to the campfire



    T

    H

    E



    Q

    U

    I

    E

    T



    K

    I

    D
    "IK      HEB      ZO      mijn vermoedens, ja.” Victoria grijnsde erbij alvorens ze de rode plastic beker van me overnam die ik haar kant uitstak. “Oh, echt?” vroeg ik op een overdreven verbaasde toon. “Dan weet je weer dan ik.” Ik schonk haar een knipoog en nam een flinke slok van mijn eigen beker tot de rand gevuld met bier. Natuurlijk was het valse hoop geweest te denken dat daarmee het onderwerp afgedaan was.
          Ik moest nog enorm wennen aan het gehele sociale gebeuren. Buiten mijn familie om had ik geen contact met anderen mensen. Vaak werd ik geconfronteerd met situaties waarin ik geen idee had welk sociaal wenselijk gedrag ik moest laten zien — niet echt handig als je ervan droomde om een Rechter te worden. Dit was dan ook de reden dat ik de blik van mijn vriendin vermeed. Met moeite kon ik eruit krijgen dat ik dacht Philippa leuk te vinden, maar ik zat zelf nog met mijn gevoelens in de knoop omtrent Eleonore dat ik het niet zeker wist.
          “Echt? Maar dat is superleuk!” wist Victoria enthousiast uit te brengen. Ze klonk haast enthousiaster dan ik was en ik merkte dat ik me iets meer terugtrok in mijn schulp. “Dan moet je zeker een praatje met haar gaan maken, dit is de perfecte gelegenheid.” Verbluft knipperde ik met mijn ogen. Het duurde even voordat haar woorden goed en wel tot me doorgedrongen waren. “Je wilt dat ik. . . wat? Nee, nee nee. Straks was het niks en had ze slechts een vuiltje in haar oog.” Ik refereerde naar de knipoog die Philippa me eerder gegeven had.
          Mijn protesten schenen echter niets uit te halen. Ze stak haar hand in de lucht waarmee ze me het zwijgen oplegde, dus ik nam nog een slok uit mijn beker. “Ik weet wat je gaat zeggen, maar als je met mij een conversatie gaande kan houden, dan kan je dat ook met Pippa.” Ik trok mijn wenkbrauw ongelovig naar Victoria op maar ze ging onverstoorbaar verder. “Toon gewoon interesse. Sport bijvoorbeeld. Ze rent wedstrijden, dus daar kan je wel iets mee,” vervolgde ze vooraleer ze me bij de hand pakte en meenam in de richting van Philippa.
          De dame was echter niet alleen. Zowel Leighton als de eerdergenoemde Olivia bevonden zich in haar bijzijn. Dit waren echt te veel mensen naar mijn smaak. Echter had ik weinig keus aangezien ik meegesleurd werd door Victoria en als die haar zinnen ergens op gezet had, kon niets haar er meer vanaf laten wijken.
          “Dusss, hallo daar,” begroette ik het drietal knullig waarna ik mezelf wel voor mijn hoofd kon slaan. Tot zover de goede indruk. Ik boog mezelf iets meer in de richting van Philippa zelf en fluisterde: “Klopt het dat ik zojuist een knipoog van je toegeworpen kreeg? Dan ben ik hier gekomen om je er een terug te geven,” zei ik op de meest charmante toon die ik op kon brengen. Ik voelde de hitte naar mijn wangen stijgen — iets waar je door mijn gebruinde huidskleur weinig van kon merken.

    [ bericht aangepast op 10 nov 2021 - 22:52 ]


    I have seen my own sun darkened

    Ezra Matthias Huntington




    'Life is a game, you can be a player or a toy.'


    22 – Outfit – At the bonfire – With Zackary, Blake & Matisse
          ''Hmm,'' had Zack gemompeld nadat Ezra zijn blik op de hele situatie had uitgelegd. ''Het klinkt...Aannemelijk.'' Precies, hij vond het zelf een ijzersterke verklaring zelfs. Voldaan knikte Ezra, alsof hij enorm veel moeite had moeten doen om de jongen te laten instemmen met zijn verklaring. Alleen was hij nog niet uitgesproken. ''Maar ik blijf het toeval vinden dat uitgerekend wij zo’n berichtje ontvangen. Denk je dat de ánderen…”
          Zijn mondhoeken zakten weer naar beneden. Zijn ijzersterke verklaring was zojuist in elkaar gestort als een kaartentoren. Waarom moest Zack nou alles rationaliseren? Nu kon hij weer hierover panikeren, terwijl hij de gehele situatie het liefste op een grote afstand hield, ergens ver weg uit zijn gedachten. Op dat moment baalde hij enorm dat Alicia het gesprek vroegtijdig had beëindigd. Hij had behoefte aan afleiding en had behoorlijk het idee gekregen dat hij dat bij haar kon vinden.
          Mooi niet dus.
          De woorden van Zack bleven door zijn hoofd spoken. Wat als zij inderdaad als enige het bericht hadden gehad? Dan waren zeker weten fucked. Met een twinkeling in zijn ogen keek hij weer op naar Zack Er was namelijk maar één manier om daarachter te komen. ''We moeten iemands telefoon zien te krijgen. Iemand die er niet bij was.''
          Er stond eerst nog een andere taak op hen te wachten. Namelijk Blake zover krijgen dat ze haar mond hield. Vastberaden kwam Zack overeind waarna hij zijn laatste beetje bier achterover gooide. Ezra volgde zijn voorbeeld en deed hetzelfde, hem op de voet gevolgd naar het tweetal bij het kampvuur.
          Eenmaal bij Blake en de nieuweling aangekomen was het Zack die het woord nam. Zwijgend keek Ezra toe, zijn armen had hij over elkaar geslagen.
          ''Blake, Ik geloof dat wij even moeten babbelen.''
          "Ik heb niets om met jou te bespreken." Spuwde Blake terug na een koude lach. Dit ging nog vermoeiend worden ook. "Maar als jij iets aan mij kwijt wilt, ga je gang. Ik heb geen geheimen voor Matisse." Kort wisselde hij een blik uit met Zack. Dit ging ze niet menen toch? Een nieuweling als schild gebruiken was wel erg laag. Bovendien viel dit niet te ontkomen, zeker niet nu iemand er weet van leek te hebben.
          Vanuit zijn ooghoeken zag hij hoe de nieuweling – Matisse - zijn hand uitstak naar Zack. Zien of Zack de begroeting in zijn huidige staat ging accepteren kon hij niet, want net op dat moment begon Blake tegen hem tekeer te gaan.
          "Hey Ezra, nooit gedacht dat jij zo publiekelijk met mij zou willen praten. Ben ik nu opeens wel goed genoeg? Voel je je wel helemaal lekker? Misschien maar even langs de schoolzuster?" Een glimlach sierde haar lippen maar verborg niet de woede in haar blik. Alleen had een boze blik hem nog niet eerder tegengehouden.
          ''Hmm,'' Het geluid kwam er verwrongen uit terwijl zijn lippen zich opkrulden tot een grijs. ''Het klinkt nu bijna alsof je me gemist hebt.'' Mocht Zack er later naar vragen dan zou hij ter plekke wel iets bedenken om zich eruit te lullen, want ja, hij had tijd doorgebracht met Blake in de zomer. Bethany's oude slaaf. Als Beth daarvan zou horen dan zou ze zich omdraaien in haar graf, wat precies een van de redenen was waarom hij niet publiekelijk met Blake praatte.
          Maar dit was een belangrijke uitzondering.
          ''Maar als je me naar de schoolzuster wilt brengen,'' begon hij nadat hij een stap naar voren had gezet en met een plukje van haar haar begon te spelen, ''dan mag je dat ook gewoon zeggen.'' Zijn blik gleed omhoog van haar haar naar haar gezicht voordat hij zijn hand weer liet zakken, de grijns nog even breed.
          Dat ze zojuist het gesprek tussen Matisse en Blake hadden verstoord deed hem vrij weinig. Dit was belangrijker.


    Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

    OLIVIA HARMONY HARPER
    JUDGY JUDY
    mood ❁ with gay Shiloh and Pippa, holding boyfriends Leighton's hand ❁ at the bonfire
    ready to party!


    De woorden van Leighton waren een dolksteek in haar rug. Olivia haar vrolijke humeur was in één klap verdwenen toen ze de woorden van haar vriend hoorde. Eerder die avond had ze het advies van haar vriendinnetjes nog afgeslagen om het uit te maken met hem, omdat ze ervan overtuigd was dat ze wel met Leigh hoorde te zijn, maar nu was een kleine twijfel teruggekeerd.
    “Wil je het er echt later nog over hebben? Weet je dat heel zeker?” vroeg Leighton nog.
    Olivia wendde haar blik af. Ze wilde het helemaal nergens meer over hebben. Leigh zou het toch nooit begrijpen en dat beangstigde haar nu juist zo erg. Hoe zou haar vriend ooit een goede husband kunnen zijn voor haar en haar toekomstige kinderen, als hij dit simpele, maar absolute fundamentele principe niet begreep. Misschien was Leigh wel echt alleen dat: een vriendje. Vriendjes waren als vakanties. Ze zijn leuk, spannend, afleidend, maar ze zijn niet real life en Olivia zocht een man die haar kon leiden door het echte leven. Over hoge bergen en door diepe dalen. Was de jongen wiens hand ze nu vasthield wel geschikt voor die taak?
          Door Pippa haar terugkeer werd Olivia uit haar gedachten getrokken en teruggebracht naar het kampvuur. Ze wist een optimistische, maar neppe glimlach op haar gezicht te toveren en staarde voor zich uit. Haar huisgenootje en vriendje praten tegen elkaar, maar Olivia voelde zich nog te verdoofd door de pijn die Leigh zijn woorden hadden achtergelaten om te horen wat ze zeiden. Pas toen Leigh Olivia dichter naar zich toe trok en een arm om haar middel heen sloeg wist ze zichzelf echt weer bij de les te brengen. Pippa vroeg iets en Leigh vertelde over de verhoren die hij had gehad die zomer. “Daardoor heb ik Liv de hele zomer moeten missen,” sloot hij zijn verhaal af.
          Olivia keek haar vriendje aan en ze kneep bemoedigend in zijn hand. Leigh zijn zomer was te rot geweest om zijn eerste avond terug op school te laten verpesten. Na alle moed bij elkaar geraapt te hebben opperde Olivia dat ze een drankspel moesten spelen met elkaar. Thank the lord dat Pippa instemde met haar plan. De meisjes gooiden hun drankjes achterover en bestelden beiden een nieuw biertje. Voor nu zou Olivia zich inhouden om ervoor te zorgen dat Leigh zich kon ontspannen vanavond. Liv probeerde de sfeer erin te brengen, maar zag uit ongenoegen hoe Leigh meteen zijn telefoon erbij had gepakt nadat zij het woord nam. Ze vroeg zich af wie hij op dit moment moest appen, maar ze had al een vermoeden... Aspen.
          “Nee, ik heb ook nog nooit in een plantenbak gekost,” zei Leigh toen hij blijkbaar klaar was met berichtjes sturen. Liv glimlachte meteen; natuurlijk had hij nog nooit in een plantenbak gekotst. Deze keer was haar glimlach oprecht en ze zette haar eerdere twijfels over hun relatie opzij.
    Leigh bracht zijn armen om Olivia heen en zij nestelde zich comfortabel tegen zijn borst aan. De glimlach die zojuist was verschenen werd alleen maar groter toen Leigh kleine kusjes rondom haar oor drukte.
    “Ik geef je vanavond een van mijn oversized sweaters, oké? Daar lijk je zo klein en schattig in. Dan kunnen we daarna in bed knuffelen. En misschien gun ik je zelfs een klein pleziertje,” fluisterde hij zacht in haar oor. Ook hij glimlachte.
    Olivia haar hart maakte een sprongetje en ze keek hem met verwachtingsvolle ogen aan. Hier had ze de hele zomer op gewacht. Hier had ze zichzelf voor in de hand gehouden. Eindelijk zou haar wachten worden beloond.
    Ze knikte en kuste Leigh zijn zachte lippen.
          De kus was helaas van korte duur.
    “Hebben jullie ook een vaag bericht gekregen van een geblokkeerd nummer of alleen ik?” vroeg Pippa.
    Leigh zijn telefoon ging opnieuw af en Olivia voelde haar vriend zijn armen van haar afglijden.
    “Maar ik heb niks gedaan afgelopen zomer? Behalve veel tijd doorgebracht op het politiebureau,”
    Olivia begreep niets van die woorden. Waar had hij het over? En waar had Pippa het over?
    Met haar ogen bezorgd op Leigh zijn gezicht gericht zag Olivia hoe de jongen wit wegtrok. Automatisch deed Olivia een stap naar Leigh toen en pakte zijn arm stevig vast. Hij bleef verdoofd naar zijn scherm staren en Liv ging op haar tenen staan om het scherm zelf te kunnen zien.
    I know what you did last summer.
    “Wat een onzin!” bracht Olivia op afkeurende toon uit.
    “Zijn.. Zijn wij de enige die dit bericht hebben gekregen denk je?” vroeg Leighton bezorgd.
    Olivia haalde haar eigen telefoon te voorschijn en ook zij had het dubieuze berichte ontvangen.
    “Ik heb hem ook.” deelde ze de anderen mede. “Sowieso denkt iemand dat die grappig is.” zei Olivia , terwijl ze met haar ogen rolde. “Je moet je niet druk laten maken door een of andere treurpijp met te veel vrije tijd, Leigh.” drukte ze haar vriend op het hart.
          Liv had al haar aandacht bij haar vriend willen houden, maar iemand had zich zojuist bij hun groepje gevoegd.
    “Dusss, hallo daar,” klonk de stem van Shiloh Kimathi knullig.
    Met een gepijnigd gezicht keek Olivia toe hoe Shiloh zich naar Pippa toe boog en iets in haar oor fluisterde. Liv ving iets op over een knipoog en zag een flirterige glimlach op Shiloh haar gezicht, terwijl ze naar Pippa keek.
    Ew!” bracht Olivia hoog piepend, maar gedempt uit. Het was een automatische reactie geweest. Het geluid was eruit voordat ze er erg in had. Was dit hoe meisjes met elkaar flirten? Het hele gebeuren liet Olivia haar maag samentrekken. Het was zo verkeerd. De manier waarop Shiloh naar Pippa keek was niet hoe je naar een andere vrouw hoorde te kijken, zulke blikken waren slechts weggelegd voor het andere geslacht.
          Liv moest iets doen! Voordat deze situatie uit de hand liep en de meisjes fouten zouden begaan waar ze later spijt van zouden krijgen.
    “Hoi Shiloh!” zei Olivia dan ook enigszins opzichtig. “Heb je een leuke zomer gehad?” ze sprak luider dan nodig was, in de hoop haar op die manier wakker te schudden. Voor iedereen was hoop, zo ook voor de meisjes die voor haar stonden. “Wil je meespelen met ons drankspel?” vroeg ze snel verder, in de hoop de focus terug te brengen naar de groep. Liv verstrengelde haar vingers in die van Leighton en haar ogen vonden een lange jongen in de menigte. Alleen zijn aanzicht al liet Olivia al haar zorgen rondom Pippa, Shiloh en Leigh vergeten. Voor één korte minuut was ze volledig afgeleid door niemand minder dan haar favoriete dagdroom: August Murray.

    [ bericht aangepast op 19 nov 2021 - 20:43 ]

    Aspen Hill
    "Time is everything we have and don't."

    19 • The Rebel • Outfit • Bonfire w/ Leighton, Olivia, Shiloh & Pippa
    Aspen was van plan geweest om op zoek te gaan naar Sev, gezien hij eerder aangegeven had wat drankjes te gaan halen, maar was in plaats daarvan — zoals ergens ook wel verwacht — onderweg weer eens werd afgeleid. Desondanks had de blondine niet staan wachten op de jongen en was ze op zoek gegaan naar een paar vriendinnen, wie ze gedurende de vakantie maar weinig heeft gezien zodat ze wat kon bijpraten met hen. Het was een warm welkome na een paar lange weken, waarop ze samen een drankje dronken. Tot ze een berichtje kreeg van haar beste vriend, Leighton. De wanhoop is haast voelbaar door het scherm heen bij het lezen van de woorden dat hij stuurt en Aspen kan het niet over haar hart verkrijgen om er niet op te reageren, iets wat ze nooit zal doen wanneer het vrienden of familie betreft. Maar wanneer ging hij eindelijk eens inzien dat de relatie tussen hem en Olivia op deze manier nooit geen stand ging houden? Dat er dames rondliepen die beter bij hem paste?
          Met haar mondhoeken twijfelachtig naar omhoog getrokken stuurt Aspen snel een berichtje terug.

                To: Leigh.
          Ohjeej, is het weer zover? Geen zorgen, ik kom je redden. Geef me vijf minuutjes en dan ben ik er!


    Lang duurde het niet vooraleer Aspen haar beste vriend spotten, tezamen met zijn lieftallige vriendinnetje Olivia, Shiloh en Pip — een eindje verderop van waar de blondine zich bevindt. Met een bijna leeg bekertje inmiddels tussen haar vingers geklemd slenterde Aspen dan ook hun kant op, waarbij ze haar mobieltje uit de kontzak van haar spijkerbroek vist als deze opnieuw zachtjes trilt. Bij het lezen van het korte berichtje 'I know what you did last summer', afkomstig van een anonieme afzender, fronsen haar wenkbrauwen licht.
          Wat had zij deze zomer gedaan? En wie was de grapjas die dit bericht verstuurd had? En waarom? Echter, wanneer Aspen opkijkt van haar mobiel, in de richting van haar beste vriend, sijpelt er een ijskoud gevoel door haar aderen heen. Er had maar één ding plaatsgevonden afgelopen zomer en hoewel ze verschillende verhalen gehoord had over wat er gebeurd zou zijn, was de beschuldiging aan het adres van Leighton dat beslist niet. Volkomen onschuldig, dat wist ze zeker.
          Wanneer Aspen het groepsbericht van Leighton leest, welke seconden later binnenkomt na het anonieme geval, reageert de blondine direct. Zij had eenzelfde berichtje gekregen en bij het zien van meerdere reacties waren ze niet de enige. Met een ietwat onrustig gevoel van binnen versneld ze haar pas iets en bereikt Aspen al gauw het kleine groepje, net wanneer Olivia een vraag aan een van de twee andere dames binnen het gezelschap stelt.
          "Wil je meespelen met ons drankspel?"
          "Oeh, hoor ik dat goed, een drankspel? Volgens mij kom ik dan precies op het juiste moment," brengt Aspen uit, geheel op een nonchalante toon gesproken — een van haar wenkbrauwen op subtiele wijze lichtjes opgetrokken als ze naar Olivia kijkt. Ze begroet de brunette met een kleine glimlach, Shiloh en Pippa met een iets warmere variant — blij de dames na een lange vakantie weer terug te zien. Vooral na alles wat er afgelopen zomer gebeurd is. De tactvolle flirtpoging van haar kamergenote aan Pippa's adres hetgeen Aspen net niet heeft meegekregen. Dan richt ze zich tot Leighton, de enige waar ze uiteindelijk deze kant voor op is gekomen en waarop haar blik verzacht als ze de vage lijntjes van irritaties nog weet te herkennen in zijn gelaat.
          "You oké?" vraagt ze hem, de klanken in haar stem enigszins dubbel omdat ze niet alleen doelt op het allerlaatste berichtje dat ze hebben gekregen, maar ook de redenen van haar komst. "Wat voor drankspel zijn jullie aan het spelen?" vraagt ze Olivia vervolgens, oprecht geïnteresseerd. Vooral als ze daarmee de afleiding kan bieden die het koppel nodig heeft.


    [ bericht aangepast op 20 nov 2021 - 12:07 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    AUGUST ASHER MURRAY
    Bad boys ain't no good, but good boys ain't no fun
    22 • august murray • with sev and aliz • at bonfire

          ‘Ik wist niet dat je ineens geïnteresseerd was in intellectueel eigendomsrecht, Montague,’ kwam Sev nog terug op Aliz haar opmerking over alleenrecht. ‘En wat October zojuist al zei: alleen maar goede dingen op die lijst. Je kent ons toch langer dan vandaag?’ Schoot zijn beste vriend hem te hulp, wat hem een broederlijke schouderklop opleverde. ‘Zie je wel, Aliz? Niets om je zorgen over te maken.’ Lachte August geruststellend zijn perfecte rij witte tanden bloot, terwijl Sev zijn hoodie over zijn hoofd trok. ‘Kom hier, jij,’ mompelde hij, waarna hij zijn hoodie over haar hoofd trok om vervolgens voorzicht een lok van Aliz haar haren achter haar oor te streken. Aliz glimlachte, maar gaf hem vervolgens wel een zachte tik op zijn handen. August moest toegeven, ze waren wel schattig samen.
    ‘Ja, ik ken jullie, vooral Augie, dat is precies het ding,’ was vervolgens haar plagende antwoord. Onschyldig stak August zijn handen omhoog. ‘Nee, nee, het is een lijst hoe je met tact met vrouwen om kan gaan, ik ben Sev nog steeds een kopietje verschuldigd.’
    Aliz schudde met haar hoofd. ‘Ik denk dat je dat kopietje beter achterwege kunt laten, tenzij je plan is om Sev de verdoemenis in te helpen wat meisjes betreft zodat je zelf charmanter lijkt.’
    ‘Je hebt me door!’ Grijnsde hij en gaf haar een knipoog.
          Op Aliz haar vraag of ze ook Sev nog een tik moest verkopen voor een of andere lijst verscheen er een jongensachtige grijns op zijn beste vriend zijn gezicht. ‘Ligt eraan, zeg je dan ook dat je van mij houdt?’
    ‘Enkel als ik jou dan ook tik verkopen mag,” kaatste Aliz terug. ‘Ik houd wel van je warme trui, deze krijg je niet meer terug.’ Ging ze verder. Geamuseerd stond August heel de situatie die zich voor zijn neus afspeelde gade te slaan. De grijns op Joseph zijn gezicht verdween echter als sneeuw voor de zon toen hij zijn telefoon erbij pakte. ‘Fuck.’
          Vragend zocht August de ogen van zijn beste vriend op. Wat was er aan de hand? Ook hij haalde zijn telefoon erbij. Fuck.
    ‘Drink eens door. Dan halen we nog een ronde.’ Zonder verder iets te zeggen sloeg Sev zijn bier achterover en August volgde zwijgend zijn voorbeeld. ‘Trouwens,’ Joseph richtte zich nu weer tot Aliz. ‘Jij hebt nog een verrassing tegoed.’
    ‘Jullie hebben allemaal zoveel haast met drinken, de avond is nog jong.’ Sprak Aliz echter, waarna ze met haar hand tegen August zijn schouder tikte. ‘Geen eens een verrassing voor je beste vriend? Dat is ook niet lief.’
    ‘Wat niet is, kan nog komen.’ Haalde August alleen maar mysterieus zijn schouders op. ‘Ik hoop dat het een goede verrassing is, Sevvie. Paarse vlag,’ richtte het meisje zich weer tot Joseph. August besloot van het moment gebruik te maken en griste de beker uit de handen van zijn vriend. ‘Nog een biertje, Sev?’ vroeg hij hem, terwijl hij aanstalten maakte om een nieuwe ronde te halen. ‘Aliz? Kan ik wat voor jou meenemen?’ ging hij verder, alvorens hij het duo alleen liet. De tortelduifjes verdiende wel even wat alone time.

    "Here comes trouble"

    [ bericht aangepast op 20 nov 2021 - 21:02 ]


    someone out there feels better because you exist