• EXPERIUM - THE PREQUEL

    Voordat de Zuivering begon, speelden er heel andere verhalen...



    LIONS
    ⚜️
    Fire Vuur
    Fox In dieren veranderen.
    Astreal Astral projection.
    Tony Onzichtbaar in het donker.
    Emil Dupliceren
    Onna Ondoordringbare huid
    Vera Vliegen
    Serena Stembeheersing
    Heidi Groene vingers.
    8226 Praten met dieren
    Elephants
    ⚜️
    Vision Met zintuigen spelen
    Dalit Immuniteit voor gaven
    Rai Electriciteit
    [Onbekend] [Onbekend]
    [Onbekend] [Onbekend]
    Kijo Veranderen in een Oni.
    Stella Licht ombuigen.
    Vera Leugendetector.
    Helene Genezing.
    Cherry Voedsel toveren
    Rhino's
    ⚜️
    Romeo Emoties manipuleren
    Damon Dementor
    Peter Spiderman
    Azrael Krachten afnemen en aanvullen
    Darian Objecten materaliseren
    Maaya Hallucinates.
    Melissa Fauna manipulatie.
    Alice Spiegelloper
    Medusa Verstenen onder haar blik
    Naamloos Gedachtenlezer.
    Buffalo's
    ⚜️
    Ednoces Tijd bevriezen voor 10 sec
    Nish Aanwezigheid verbergen
    Goliath Ant-Man
    Klaus Necromancer
    8167 [Onbekend]
    Evelin Reizen tussen werelden/dimensies
    8034 Gevarensonar
    Nemesis Vloeistoffen sturen
    Maevis [Onbekend]
    Sarah Binding



    Oud-studenten
    Conway Lion [Onbekend]
    Raz Lion [Onbekend]
    Ylva Lion [Onbekend]
    Tuuli Lion Wind
    Kris Buffalo Edelstenen manipulatie
    Safira Buffalo Drakengedaante
    Zebediah Rhino Manipulatie
    Thor Rhino Sterk
    Moacir Rhino [Onbekend]
    Adrasteia Rhino Via bloed gave overnemen
    Ryan Panther [Onbekend]

                     
    Eerdere topics
    Speeltopic 1: Klik ^^
    Speeltopic 2: Klik ^^
    Speeltopic 3: Klik ^^
    Speeltopic 4: Klik ^^
    Speeltopic 5: Klik ^^
    Speeltopic 6: Klik ^^
    Speeltopic 7: Klik ^^
    Speeltopic 8: Klik ^^
    Speeltopic 9: Klik ^^
    Speeltopic 10: Klik ^^
    Speeltopic 11:Klik ^^
    Speeltopic 12:Klik ^^
    Speeltopic 13: Klik ^^
    Speeltopic 14: Klik ^^
    Speeltopic 15: Klik ^^
    Speeltopic 16: Klik ^^
    Speeltopic 17: Klik ^^
    Speeltopic 18: Klik ^^
    Speeltopic 19: Klik ^^
    Speeltopic 20: Klik ^^
    Speeltopic 21: Klik ^^
    Speeltopic 22: Klik ^^
    Speeltopic 23: Klik ^^

    ~
    Rollentopic

    ~
    Tijdlijn
    ✧ (2009) - Aankomst 1 (Zebediah)
    ✧ (November 2011) - Aankomst 861 (Fire)
    ✧ (Februari 2012) - Aankomst Romeo
    ✧ (2012) - Aankomst 1694 (Onyx)
    ✧ (2012) - Aankomst 1695 (Maaya)
    ✧ (Juni 2013) - Aankomst 2194 (Fox)
    ✧ (Mei 2015) - Aankomst 4184 (Jester)
    ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4585 (Dezi)
    ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4965 (Vienna)
    ✧ (September 2015) - Aankomst 5666 en 5667 (Fersephone en Fayr)
    ✧ (September 2016) - Aankomst 6445 (Yrla)
    ✧ (Augustus 2019) - Aankomst 7223 (Merrin)
    ✧ (Juli 2020) - Aankomst 8102 (Nenya)
    ✧ (Augustus 2020) - Aankomst 8175 (Adam)



    Three words, large enough to tip the world. I remember you.

    Nish

    Nish grinnikte om Yrla’s boze woorden. Het was goed om te horen dat er nog wat pit in zat, al wist hij nog niet wat hij zou doen als Yrla de jongen écht wat aandeed. Net had hij al willen ingrijpen toen Yrla zijn klasgenoot bij de strot greep, maar Adam had dat zelf niet gewild en hoewel hij het wel aantrekkelijk vond dat die gast voor zichzelf opkwam, kon hij Yrla’s klappen nooit zien aankomen als hij écht pissed off was. Aan de andere kant kon Adam weer teleporteren, dus misschien dat hij juist wel partij tegen Yrla kon vormen.
          Hij hoopte maar dat het niet zover kwam.
          Tegen ieder ander zou hij partij voor Adam kiezen, maar bij Yrla lag het natuurlijk een beetje gevoelig en had hij daar nog een enorme schuld staan die hij toch liever niet nóg hoger maakte.
          Nee – Merrin moest maar gewoon lekker bij Yrla blijven.
          En Adam bij hem. Was iedereen blij.
          Misschien dat Adam even moest slikken, maar uiteindelijk kwam hij daar heus wel overheen. Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar de jongen, die met de andere Panther aan het bellen was.
          Hopelijk zei ie dat hij zich vergist had, dat ie toch bij zijn vriendje bleef. Had ie daar ook geen last meer van en kon Adam ook gewoon verder, in plaats van dat hij nou misschien wel valse hoop ging en straks weer door een teringdiep dal ging.

    [ bericht aangepast op 5 sep 2021 - 21:59 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Adam
    ———

    Dat was goed, toch?
          Het voelde echter helemaal niet goed. Hadden ze het bijgelegd? Had Merrin ondervonden dat zijn gevoelens voor Adam toch niet zo veel voorstelden?
          ‘Dat is eh, fijn,’ zei hij zacht. Met de seconde die verstreek, voelde hij zich echter onrustiger vanbinnen.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Merrin


    “Ik heb hem beloofd dat ik uit ga zoeken wat ik nu precies wil. Of ik met hem verder ga, of.. met jou,” vervolgde hij aarzelend. Als Adam dat wilde. Misschien wilde Adam dat helemaal niet. “Als je dat zou willen althans,” sprak hij toch zijn onzekerheid uit. Misschien wilde Adam wel helemaal niet. Maar wat moest hij dan met zijn gevoelens? Adam mocht dan die andere Merrin leuk hebben gevonden, maar misschien was hij helemaal niet zoals die andere Merrin. Ook al zei Adam dat hij wel eerder een Merrin had gehad met andere herinneringen - iets wat hij niet helemaal begreep -, maar alsnog.. De gebeurtenissen hier maakten hem heel anders dan de Merrin in zijn tijdlijn toch? Of was er inderdaad niet zoveel verschil?
          ”Vandaag ga ik met Yrla op pad. Leuke dingen doen en dan morgen is mijn hele dag speciaal voor jou," ging hij maar snel verder om niet te verdrinken in zijn eigen gepieker. "En dan hoop ik dat ik daarna weet wat ik wil.”
          Merrin glimlachte even verdrietig, ook al kon Adam niet zien door de telefoon wat hij deed. Het voelde stom om af te zeggen en eigenlijk wilde hij Adam helemaal niet afzeggen. Maar hij was het gewoon verplicht naar zijn vriend om hem als eerste neer te zetten. “Dus morgen dan maar zwemmen?” vroeg hij aarzelend.


    It's never gonna happen, Guys.

    Adam
    ———

    ‘Oh, oké,’ zei Adam. Toen hij hoorde hoe teleurgesteld hij klonk, kon hij zichzelf wel voor zijn hoofd slaan. Hij moest blij zijn dat Merrin hem überhaupt een kans wilde geven. Maar het was gewoon iets waar hij naar uit had gekeken. Daar kwam bij dat hij eigenlijk maar één keer een dag zonder Merrin had doorgebracht en dat vond hij vreselijk. ‘Natuurlijk wil ik heel graag met jou verder. Was dat na gisteren nog niet duidelijk?’ vroeg hij plagend en hij glimlachte flauwtjes. ‘Toen liet je er zelfs een traan om omdat ik het zo graag wilde. Maar goed, dan spreken we morgen af.’ Het leek hem een beetje voorbarig dat Merrin zo snel een conclusie zou kunnen trekken, maar daar zei hij maar niets van.
          Hij voelde dat Nish een arm om hem heen sloeg.
          ‘Zit ie je nou toch aan het lijntje te houden? Afspraak is afspraak hoor.’ De jongen grijnsde naar hem. ‘Bij mij sta je in elk geval wel op nummer één, Adam. Wie weet vergooi je je kans nu wel, knul,’ zei hij vlak bij Adams oor.
          Adam duwde hem geïrriteerd weg. ‘Let maar niet op hem,’ mompelde hij. ‘Nou eh, veel plezier denk ik dan maar? Al hoop ik stiekem dat je me wel gaat missen,’ kon hij niet nalaten om te zeggen.’


    Every villain is a hero in his own mind.

    Merrin


    Dat was niet helemaal de reden waarom hij een traan had gelaten. Maar dat durfde hij echt niet aan Adam te vertellen. De jongen leek er blij mee te zijn en hij was bang dat de reden die blijheid weg zou halen. “Sorry,” verontschuldigde hij zich tegenover Adam. “Ik weet gewoon niet waar ik aan toe ben en ik moest het gewoon zeker weten. En ik weet gewoon niet.. Het is gewoon...” Merrin kon niet uit zijn woorden komen. Hij wilde zoveel tegen Adam zeggen, maar hij kon gewoon niet de goede bewoording ervoor vinden. Merrin voelde om een of andere reden een vreemde onzekerheid aan hem knagen. Al glimlachte hij desondanks bij het idee dat Adam wel samen met hem wilde zijn, dat ze misschien meer konden zijn dan wat ze nu waren. En hij vond het fijn dat dat idee hem niet tegen stond.
          Dat idee werd echter met een flinke klap uit zijn hoofd geslagen, toen hij Nish stem door de telefoon hoorde. Hij voelde een enorme buikpijn opkomen bij het horen zijn woorden. Opnieuw stonden er tranen langs zijn ogen. Wat als Nish gelijk had? Had Adam tegen hem gelogen? Was hij dan nu toch stiekem met Nish aan het daten en ging hij er dan vandoor? Merrin probeerde zijn onzekerheid van zich af te schudden, een onzekerheid die erg nieuw voor hem was. Adam wilde met hem zijn en niet met Nish. En je moet Nish woorden niet geloven, probeerde hij zichzelf te overtuigen.
          En toch.. Toch knaagde het. “Het spijt me dat het niet door kan gaan. En ik vind het echt jammer dat we niet kunnen zwemmen. Ik wil graag tijd met je doorbrengen, maar Yrla is mijn vriend. Dus, nou ja... “ Hij komt eerst. Hij wilde zijn vriend absoluut niet passeren. Het voelde ergens als zijn verplichting dat hij eerst aan zijn relatie dacht en dan pas aan een ander. “Zeker doe ik dat,” zei Merrin met een glimlach. En hij wist dat hij met die woorden niet loog. “Tot morgen!”


    It's never gonna happen, Guys.

    Adam
    ———

    ‘Ik snap het,’ zei Adam voor de zekerheid, want hij wilde niet dat Merrin zich er schuldig over voelde, zelfs al voelde het wel een beetje alsof hij aan de kant werd geschoven. Toch krulden zijn mondhoeken om bij de gedachte dat Merrin wel echt tijd met hem wilde doorbrengen. Hij hoorde aan zijn stem dat hij het niet zei om hem gewoon tevreden te stellen, al was Merrin sowieso niet iemand die anderen naar de mond praatte. Dat oprechte vond hij juist zo leuk aan hem. ‘Tot morgen!’
          Adam stopte zijn iNet weg en keek Nish afkeurend aan. ‘Van zulke opmerkingen vind ik je heus niet leuker, hoor. Je wist dat ik hem ruimte wilde geven. Ik wil niet dat hij overhaaste beslissingen neemt omdat hij denkt dat jij me anders voor mijn neus wegkaapt, want dat gaat niet gebeuren.’

    [ bericht aangepast op 5 sep 2021 - 22:28 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Nish


    Juist. Een beetje opgelaten keek Nish uit over het meer. Adam leek de plek niet zo adembenemend te vinden als hij gehoopt had. Hij had niet echt nagedacht over die opmerking tegen Merrin, hij had er gewoon uitgeflapt. Niemand sprak hem eigenlijk ooit op zijn gedrag aan en hij voelde een vreemde vorm van teleurstelling.
          Ongemakkelijk schraapte hij zijn keel. ‘Sorry. Het is gewoon…’ Hij haalde zijn schouders op en wist niet zo goed wat hij verder wilde zeggen. ‘Ik dacht dat je je er rot over zou voelen dat Merrin je aan de kant schoof.’
          ‘En je wilde dat Merrin zich daar schuldig over zou voelen.’ Adam zuchtte. ‘Nou goed, aangezien je alleen maar met stomme mensen omgaat, is het je vergeven. Maar ik hou niet van zulke achterbakse acties, dan weet je dat.’
          Nish glimlachte flauwtjes. ‘Goed dat je dat zegt,’ zei hij oprecht. ‘En dat je het gewoon laat merken als iets je niet zint.’
          Er waren hier op school zo veel leerlingen die over zich heen lieten lopen, hij vond het wel lekker dat Adam dat niet deed.
          Nish ging aan de oever van het meer zitten en keek naar beneden. Adam zakte naast hem neer. Hij keek om zich heen, maar zijn gedachten leken ver weg.
          ‘Volgens mij ben je hier al eerder geweest.’
          ‘Ja, Fox heeft het me laten zien. Ik ben er ook met Merrin geweest.’ Zijn mondhoeken bogen omhoog bij het noemen van de laatste naam.
          Oh fantastisch. Hij had net een plek uitgekozen die hem aan zijn ex deed denken.
          ‘Het is een beetje dubbel. Het is ook de plaats waar Onyx zelfmoord pleegde,’ zei hij zacht.
          ‘Onyx heeft zelfmoord gepleegd?’ vroeg Nish verschrikt.
          ‘Ja.’ Adam staarde voor zich uit. ‘Hij had enorme ruzie met Jester en hij had verschrikkelijke dingen gezegd waar iedereen bij was. Hij dacht dat Jester het hem nooit zou vergeven en sneed zijn polsen door, hier. Het was dat Nenya een visioen kreeg, anders was hij er niet meer geweest.’
          Vanuit zijn ooghoeken zag Nish dat de jongen over zijn eigen arm wreef en hij dacht terug aan de wonden die hij daar eergister had aangebracht.
          ‘Ik ving hem toen op en sliep zes weken bij hem op de kamer. Zo werden we heel close. En in die tijd leerden jullie elkaar kennen.’
          ‘Hoe ging dat eigenlijk?’ vroeg Nish zich af, die de jongen niet te lang stil wilde laten staan bij het doorsnijden van polsen. ‘Onze ontmoeting?’
          ‘Ik hielp Onyx om socialer te worden. Hij wilde graag veranderen. Een van de uitdagingen was om naar het zwembad te gaan, want dat had hij nooit gedaan. Te veel mensen. Dus we kochten een zwembroek en jij kwam toen op de stoel naast hem liggen.’ Hij grinnikte zacht bij de herinnering. ‘Je zat hem nogal te bewonderen, maar Onyx had niks door.’
          Nish had Onyx vaak zat in het zwembad gezien, het afgelopen jaar. Hij kon zich moeilijk voorstellen dat dat in die andere tijdlijn zo’n drempel voor hem was geweest.
          ‘Daar kan ik me iets bij voorstellen,’ antwoordde hij grijnzend op Adams woorden.
          ‘Uiteindelijk gingen we het water in – Onyx en ik. Onyx merkte dat iedereen naar hem zat te staren en hij wilde alweer weggaan, en toen stond jij ineens achter ons en zei je dat je nooit verwacht had dat hij zich wat van anderen zou aantrekken. Je zei toen dat er een roddel rondging dat Jester hem gedumpt had omdat hij te ruig was geweest tijdens, ehm…, je weet wel…’
          ‘Seks heet dat,’ vulde Nish lachend in, terwijl hij zag dat de jongen een kleur op zijn wangen had gekregen.
          ‘Ja,’ mompelde hij met een afgewend gezicht. ‘Nou ja – jij zei tegen hem dat jij in elk geval niet geloofde dat hij zichzelf van kant wilde maken omdat de... seks tegenviel en dat je nieuwsgierig was waarom hij dat dan wel had gedaan.’ Hij keek weer opzij. ‘Volgens mij waardeerde Onyx dat wel aan je. Dat je zo recht voor z’n raap was. Daarna bedachten jullie een plan om wraak te nemen op degene die de roddel had verzonnen .’
          Nish schoot in de lach. ‘Oh, ik geloof best dat dat werkt.’
          Hij betwijfelde of het hier ook zou werken, want Jester en Onyx waren natuurlijk nog wél samen. Maar hé, hij kon het proberen door gewoon recht voor zijn raap te zijn. Misschien ook wel gewoon in het zwembad, dat was wel een ontspannen omgeving.
          ‘Mooi verhaal. Ik hou het in gedachten.’
          Er viel een stilte. Adam schommelde met zijn voeten boven het water. ‘Mag ik je wat vragen?’ vroeg de jongen na een tijdje.
          Nish wist dat er een serieuze vraag zou komen en hoopte maar niet dat die knul wéér over Merrin begon. ‘Uhu.’
          ‘Nou… ik heb natuurlijk weinig herinneringen van mijn tijd hier. Maar ik hoorde wel dat Toph, Vienna en Nemesis me vlak na mijn aankomst bijna lieten verdrinken – en dat ze anderen levend hebben begraven. Waarom ben je vrienden met iemand die zulke dingen doet?’
          Ai.
          Opgelaten wreef Nish in zijn nek. ‘Nou… Ze hebben ook een andere kant.’
          Adam keek fel opzij. ‘Ze traumatiseren mensen.’
          Nish keek weg. Hij wist niet wat hij daarop moest antwoorden.
          ‘Zelf heb je vast ook mensen gepest, of niet?’
          ‘Ja,’ gaf hij morrend toe.
          ‘Waarom dan?’
          Nish frunnikte aan zijn nagels. Hij vond het een ongemakkelijk gesprek. ‘Ik weet het niet. Het… was gewoon een soort gewoonte. Het hoort erbij.’
          ‘Wat een slap excuus,’ snoof Adam. Hij had zijn vuisten gebald.
          Voorzichtig raakte Nish zijn arm aan. ‘Hé… Ik probeer echt te breken met zulk gedrag. Ik weet dat het niet oké is. Maar het is gewoon moeilijk om eruit los te komen als je enige vrienden wél zulke dingen doen. Ik… Weet je, ik heb me echt klote gevoeld nadat ik Kris verraadde. Ik miste hem enorm. Hij was de enige vriend die ik had. En ik wilde gewoon niet alleen zijn, dus ik vond een soort van vrienden bij de Rhino’s en Toph en Vienna en nou ja, op een gegeven moment ga je gewoon meedoen omdat je niet alleen wil zijn.’ Hij beet op zijn wang. Helemaal eerlijk was dat ook niet. Ook ver voor Kris hun vriendschap verbrak, had hij zich niet echt als een engeltje tegen Fox gedragen. Samen met Kris had hij ook dikwijls vervelend naar anderen gedaan, al waren dat niet mensen die een makkelijke prooi waren. Niet zoals ze nu vaak deden.
          Adam staarde naar zijn knieën. Zijn kaak was gespannen. ‘Ik ben vroeger gepest. Voor Experium. Ik krijg soms flashbacks. En ik heb gister ontdekt dat ze me zo kapotmaakten dat ik zelfmoord probeerde te plegen. En sinds ik dat weet, stuit het pestgedrag hier me nóg harder tegen de borst en voelt het verkeerd om tijd door te brengen met iemand die net zo is als… als Brad. En aan de ene kant vind ik je aardig en lief, maar aan de andere kant…’ Er glipte een traan langs zijn wang. ‘Zie ik nu Brads gezicht als ik naar je kijk.’
          Het schuldgevoel brandde akelig. Hij pakte Adams hand vast. ‘Dat vind ik echt kut, Adam. Ik – ik probeer echt aan mezelf te werken. Zoals Onyx in je verhaal, weet je? Daarom wilde ik Yrla mijn excuses aanbieden. Ik voel me ook echt wel schuldig. Gisteren probeerde ik daar nog met Toph over te praten, maar zij begreep het niet. En ik weet niet – het voelt soms gewoon alsof ik tussen de good guys en de bad guys in sta en dat is best eenzaam.’ Hij streek met zijn duim langs die van Adam. ‘Maar ik heb iemand als jij nodig. Die grenzen aangeeft, die me laat nadenken over dingen.’
          Adam keek opzij. Een traan drupte langs zijn wang.
          ‘Dat wat je bij Onyx deed in de andere tijdlijn, dat doe je hier bij mij. Ik ken je nog maar zo kort, maar ik voel dat ik al verander en dat komt door jou, Adam. Je bent begripvol en lief en je laat niet over je heen lopen… en ik vind je gewoon echt een topgozer.’
          Nish voelde dat hij een kleur kreeg, maar Adam gaf een bepaald soort veiligheid waardoor hij dat tegen hem durfde te zeggen. De jongen bloosde zelf ook.
          ‘Dus heb alsjeblieft nog een beetje geduld met me. Ik doe echt m’n best. Voor jou.’
          Adam veegde de traan van zijn wang en glimlachte toen waterig. Hij gaf een kneepje in Nish’ hand. ‘Ik zal geduldig met je zijn. Onyx veranderde ook niet in een dag. Ik… wist niet dat je zo over me dacht.’
          Nish grijnsde. ‘Nou – ik denk nog veel meer over je. Met je leuke humor en je domme dronken acties en die schattige blozende wangetjes.’ Hij schoot in de lach toen die laatste woorden werkelijkheid werden. ‘Volgens mij kun je wel wat verkoeling gebruiken. Zullen we d’r in springen?’
          ‘O-oh,’ hakkelde Adam. ‘Ik heb geen droge kleren bij me. En het is niet zo ontzettend warm dat mijn ondergoed snel opdroogt.’
          Nish bewoog zijn wenkbrauwen op en neer. ‘Zonder ondergoed dan maar?’ Hij gaf Adam een schouderduwtje. ‘We zijn toch allebei jongens, zo anders is het niet dan gelijktijdig douchen.’


    Every villain is a hero in his own mind.

    (16+)

    Adam
    ———

    Adam wist niet wat hij moest antwoorden. Hij had helemaal geen behoefte om naakt te gaan zwemmen. Douchen deed hij normaal ook alleen met zijn vriendje erbij en zelfs daar werd hij nog steeds ongemakkelijk van. De keren dat anderen hem naakt hadden gezien, waren niet vrijwillig geweest. Ergens vond hij het ook maar raar om nu met een andere jongen naakt te gaan zwemmen terwijl Merrin hem een kans wilde geven. Als Yrla en Merrin dat vandaag zouden doen, dan zou hij het nóg rotter vinden dan in de dagen ervoor, dus hij geloofde ook niet dat Merrin het leuk zou vinden dat hij nu in zijn blootje ging rondlopen bij een jongen die hem leuk vond.
          ‘Dat eh, vind ik niet zo prettig,’ mompelde Adam. Gek genoeg schaamde hij zich er een beetje voor. Hij wilde niet overkomen als een watje.
          ‘Ah joh, daar is toch niks aan? Skinny dipping hoort op een bucketlist, hoor.’ Nish grijnsde naar hem.
          ‘Nou ik heb dat al eens gedaan. Hier, zelfs, een paar weken geleden.’ Hij keek naar de rots. Hand in hand waren ze daar vanaf gesprongen. Daarna had hij in het water gewacht tot zijn vriendje nog een keer ging, toen helemaal alleen. ‘Met Merrin,’ zei hij zacht. ‘Het voelt niet goed om met iemand te gaan naaktzwemmen terwijl Merrin wil uitzoeken wat hij voor mij voelt en ik beloofd heb om op hem te wachten.’
          ‘Ah. En die zelfde Merrin ligt nu ergens te bekken met Yrla. Die probeert nu vast wél die laatste stap te zetten, die weet ook wel dat dat dé manier is om de boel weer op te spicen.’
          Adam voelde een knauw in zijn maag. Hij sloeg zijn armen om zijn opgetrokken benen heen en rustte met zijn kin op zijn knieën. Het was wel waar. Yrla kon veel meer doen dan hij, hij mocht Merrin niet kussen en Yrla kon alles doen wat hij maar wilde. Hij kon hem op veel manieren laten voelen hoeveel hij van Merrin hield. Dat bleef veel beter bij dan een goed gesprek. En waarschijnlijk had Nish gelijk. Waarom zou Yrla niet álles uit de kast trekken om zijn vriendje ervan te overtuigen bij hem te blijven? De eerste keer seks zorgde vast voor een nieuwe dimensie van hun relatie.
          ‘Dat — dat doen ze vast niet,’ zei Adam. ‘Zo’n stap…’
          ‘Nou, zo’n grote stap is het nou ook weer niet,’ reageerde Nish schouderophalend. ‘Het kwam in elk geval niet door mij dat ze het nog niet hadden gedaan, zei Yr. Ze waren gewoon nog niet helemaal toe aan het allerlaatste stapje.’
          ‘Allerlaatste stapje?’ reageerde Adam. Het was alsof zijn hart barstte. ‘Bedoel je dat ze wel… dingen hebben gedaan?’ Hij schudde wild zijn hoofd. ‘Nee, Merrin had gezegd dat ze geen seks hebben gehad. Dat ze alleen gezoend hebben en een beetje gevoeld. Niet — niet meer.’
          Toch?
          Dat had hij toch gezegd? Of alleen het allerlaatste niet?
          Opeens voelde hij de paniek opkomen. Wat als hij ernaast zat? Als ze wel gedaan hadden waar Toph op gezinspeeld had? Maar dat heette toch niet voor niets orale seks? Opeens drongen de beelden weer tot hem door die hem zondag zo hadden laten panikeren. Nee, ze hadden alleen gezoend! Niet meer! Zijn ademhaling versnelde en hij probeerde de gedachte van Merrins gezicht terwijl hij Yrla pijpte uit zijn hoofd te bannen. Maar het beeld was haarscherp, hij kon zien hoe Yrla’s vingers door Merrins haren gleden terwijl hij zijn vriendje al kreunend aanmoedigde. Daarna was het Merrins extatische uitdrukking die hij voor zich zag, zijn hoofd naar achteren gekanteld en zijn ogen half gesloten terwijl hij Yrla’s naam kreunde.
          Adam drukte zijn nagels in zijn armen, dieper in dieper, en begon zijn huid open te krabben.

    [ bericht aangepast op 7 sep 2021 - 12:49 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Toph

    Blijkbaar had Toph een gevoelige snaar geraakt, want na haar opmerking aan de ontbijttafel waren Yrla, Merrin en de Naamloze alle drie niet in de les verschenen.
          Dat verbeterde haar humeur een klein beetje.
          Het nam echter niet weg dat haar ogen regelmatig naar Jester afdwaalden, die aan de andere kant van het gangpad zat. Zoals verwacht trok hij zich weinig aan van haar grimmigheid en gaf hij haar zelfs een vrolijke knipoog die ervoor zorgde dat ze de grond liet rommelen.
          Ze haatte het zich zo te laten kennen.
          Maar ze haatte het ook dat ze niet zomaar wat kon terug doen, en dat ze ook niet níéts terug kon doen.
          Ze kneep haar lippen samen en wendde zich weer tot Vienna. Ze moesten samen een presentatie maken, blijkbaar viel dat onder sociale vaardigheden. Er waren ongetwijfeld van die sneue figuren die gingen stotteren zodra ze voor de klas stonden, maar Toph was daar niet één van – en Vie ook niet – dus het was een volslagen nutteloze opdracht en het hielp haar onvoldoende afleiden van halfslachtige wraakacties.
          Het moest echt iets góéds zijn, iets wat het waard was wanneer Jester het haar weer betaald zette. Het ontbrak haar echter aan creativiteit.
          Iemand levend begraven was haar specialiteit, maar dat maakte het ook wel weer saai. Dat had ze al tientallen keren gedaan. Was dat iets waar Jester zich uit zou kunnen werken? Door de grond ervan te overtuigen om voor hem opzij te gaan? Ze zag hem ervoor aan. Onyx levend begraven dan?
          Dat voelde ook zinloos. Die stuurde zijn vriend een droom om te vertellen wat er was gebeurd en dan was hij ook zo bevrijd. Hoe zijn gave precies werkte, wist ze niet, maar het zou hem niet verbazen als zijn gave ook telepathisch werkte en hij sowieso Jester zou kunnen vinden. Soms was de grens tussen waken en slapen flinterdun – of niet eens bestaand.
          Kon ze hen weer in een put met water flikkeren?
          Jester kon niet al te best tegen kou, dat had ze vorig jaar al meegemaakt. Maar wanneer ging het te ver? Hij hoefde nou ook weer niet dood. En dan had ze Rhyn nodig – en die ging zich daar echt niet mee bemoeien. Die vond het toch al idioot dat ze gisteren überhaupt in dat geintje was getrapt.
          Wiens gave kon ze dan gebruiken?
          Romeo? Zou die ervoor kunnen zorgen dat Onyx op iemand anders verliefd werd? Nish misschien?
          En dan Nish met een wraakzuchtige Jester opzadelen? Ja, dat is echt een topplan.
          Gefrustreerd beet ze op haar wang. Ze bleef het gevoel hebben dat Romeo dé oplossing was. Hij hoefde alleen maar een beetje liefde weg te halen, een beetje kwaadheid op te laten laaien…
          Maar hoe kreeg ze Romeo zo ver om te helpen? Kon ze daarmee een dealtje sluiten?
          Vanuit haar ooghoeken keek ze naar Vienna.
          Romeo zou haar niet zomaar opgeven. Misschien kon zij een handje helpen, kon ze…
          Inwendig schudde ze haar hoofd. Dat was wel heel laag. Ze wilde het Jester betaald zetten, maar ging daar geen vriendschap voor opofferen. Of heel misschien – als Romeo ervoor kon zorgen dat Jester permanent bij haar bleef…
          Doe niet zo wanhopig.
          Alsof ze dat nog wilde, na gisteren.
          Ergens, diep vanbinnen, wist ze dat het wel zo was. Als hij Onyx dumpte voor haar, zou ze geen ogenblik twijfelen – ook niet na gisteren. Of dat iets was waar ze trots op zou moeten zijn, was een ander verhaal.
          Ze wierp een blik op haar schrift, waar ze alleen nog maar woeste krabbels had achtergelaten. Ze sloeg de bladzijde om toen ze Vienna’s opgetrokken wenkbrauw zag en deed weer een poging om zich op de les te concentreren.
          Ze bedacht nog wel wat.
          Tenslotte was het alleen maar beter om te wachten, dan waren de jongens er niet op berekend. En wie weet, misschien wilde Romeo over een tijdje wel iets anders dan Vienna en kon ze het zo klaarspelen…


    Every villain is a hero in his own mind.

    Nish


    Nish had niet écht geweten wat hij met die opmerking wilde bereiken — waarschijnlijk dat hij Merrin toch een beetje uit zijn hoofd zette en zich iets meer voor hem kon openstellen — maar hij had in elk geval níét verwacht dat de jongen een paniekaanval zou krijgen.
          Adam haalde schokkerig adem terwijl hij zijn ogen stijf dichtkneep en op een haast obsessieve manier met zijn nagels langs zijn armen bewoog, waar rode strepen ontstonden waar al gauw bloed uit opwelde.
          ‘Hé — hé niet doen!’ Hij greep Adam bij zijn arm, maar die ging onverstoord verder.
          Kut, wat moest ie nu doen? Wat had ie zondag ook al weer gedaan?
          ‘Hé!’ riep hij in de hoop de jongen los te trekken uit wat er dan ook in zijn hoofd omging. Hij schudde hem door elkaar.
          ‘Blijf van me af!’ schreeuwde Adam opeens hysterisch. ‘Blijf met je poten van me af!’
          Hij dook in elkaar en begon te huilen.
          Oh fúck.
          Hij dacht terug aan wat hij gisteravond had gezegd — dat Dezi hem verkracht had. Dacht hij daar om de een of andere reden aan terug?
          Hij zag dat de wonden op zijn armen alleen maar groter werden en greep hem bij de pols. ‘Adam hou op. Hier berei-’
          Plotseling haalde Adam met zijn elleboog uit, recht in zijn oogkas. Vloekend deinsde Nish achteruit. Met een verwilderde blik keek Adam hem aan. ‘Laat me met rust! Ik — ik…’ De rest van zijn woorden raakten bedolven onder snikken.
          Hij kon toch niet echt weggaan? Wie wist wél hoe je met paniekaanvallen omging? Vienna en Toph in elk geval niet. Moest hij Yrla bellen, zodat hij het aan Merrin kon vragen? Yrla was er vast niet blij mee als hij hun date onderbrak. Dan maakte Merrin zich vast zorgen om zijn vriend. Nee, hij hoefde niet nóg meer te verpesten. Fox wist er waarschijnlijk ook wel raad mee, maar diens nummer had hij niet.
          Uiteindelijk liep hij toch bij Adam vandaan, bang dat hij het anders nog erger maakte. Hij plofte een eind verderop in het gras neer en staarde naar zijn handen.
          Hoe kon iemand zo in paniek raken van de gedachte dat iemand wat met zijn vriend uitspookte? Natuurlijk had hij het niet leuk gevonden om te weten dat Fox en Kris seks met elkaar hadden, maar hij had er nou eenmaal weinig over te zeggen.
          Bijtend op zijn lip keek hij opzij.
          Adam snikte nog steeds, hij wiegde zichzelf heen en weer.
          Nish wendde zijn gezicht af. Het greep hem opeens ontzettend aan en hij kreeg een brok in zijn keel. Die jongen had al zoveel doorgemaakt, waarom deed hij nou zo achterlijk? Wat had ie gedacht, dat Adam plotseling voor hem zou gaan? Hij dacht aan wat hij gisteren tegen Yrla had gezegd; dat hij van zijn fouten geleerd had.
          Nou — niet dus.
          Hij was nog steeds een egoïstische klootzak.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Adam
    ———

    Adam rilde. Hij had het koud. Voelde zich verdoofd — en heel erg moe. Er zat een scherpe pijn achter zijn slapen. Wel was zijn ademhaling weer normaal, hoewel een ondefinieerbare angst nog steeds in zijn borstkas rond cirkelde.
          Vaag zag hij nog de contouren van Dezi’s gezicht terwijl ze grijnzend naar hem opkeek, met zijn geslachtsdeel in haar mond.
          Snotterend haalde hij adem. Waar waren die plotselinge herinneringen vandaan gekomen? Hij keek om zich heen. Was hij alleen? Was Merrin niet in de buurt? Hij verlangde naar de armen van zijn vriendje.
          Toen hij opzij keek, zag hij Nish een eind verderop zitten.
          Nish.
          En de bittere waarheid wurmde zich zijn hoofd weer in.
          Merrin was hier zijn vriendje niet meer. Terwijl hij hier een paniekaanval kreeg, zat hij ergens romantische dingen met Yrla te doen.
          Yrla.
          Hij ademde diep in en uit. Het laatste wat hij wilde, was wéér meegesleurd worden door allerlei smerige beelden die hem uiteindelijk compleet in paniek lieten raken.
          ‘Mag ik weer dichterbij komen?’ vroeg Nish vanaf een afstandje.
          Adam keek schuchter opzij en knikte toen. Er kwam een naar gevoel in zijn maag toen hij zag dat de jongen een gezwollen oog had. Had hij dat gedaan? Hij herinnerde zich er niets van.
          Nish kwam weer naast hem zitten.
          Adam keek naar beneden. Hij zag zijn openkrabde armen — het zag eruit alsof hij in gevecht was geraakt met een groep wilde katten. Schaamte brandde op zijn wangen. Wat moest Nish wel niet van hem denken?
          ‘Sorry,’ murmelde Adam. ‘Je moet wel denken dat ik gek ben.’
          ‘Nee,’ antwoordde Nish. ‘Ik denk dat je gewoon heel veel hebt meegemaakt. Komt het ehm, door Dezi? Raakte je daarom in paniek toen we iets over seks zeiden?’
          ‘Zo begon het niet.’ Hij slikte moeizaam. Daarna legde hij uit hoe zijn gave — en daardoor ook zijn brein — werkte. Dat hij een extreme beelddenker was en dat nare beelden zich aan hem bleven opdringen. ‘Ik had dit zondagavond ook,’ zei hij zacht. ‘Ik dacht aan Merrin en Yrla en meteen kreeg ik allerlei beelden van hoe ze seks hadden. Ik — ik kan er niets aan doen. Het voelde natuurlijk alsof Merrin vreemdging — en ook nog eens met iemand die mij veel pijn heeft gedaan. Die avond, nadat jij weg was, vertelde ik Merrin over die beelden. Hij zei toen dat Yrla en hij geen seks hadden gehad. Dus — dus toen verdwenen de beelden en ging ik ervan uit dat Merrin en Yrla niet verder waren gegaan dan Mer en ik. Dat zij het ook gewoon heel rustig opbouwden.’ Hij sloeg zijn ogen neer. ‘Om de een of andere reden was dat genoeg om de beelden te stoppen. Maar — nu zei jij opeens dat ze bijna alles hebben gedaan, behalve het laatste, en toen kwamen al die beelden weer terug. En toen voelde ik weer die walging, en de pijn en het onbegrip…’ Hij haalde trillerig adem.
          ‘Ik had dat niet moeten zeggen,’ mompelde Nish. ‘Sorry Adam. Het was niet eens waar.’
          Verward keek Adam op. ‘W-wat?’
          ‘Yrla zei niet dat ze alleen nog het allerlaatste stapje moesten nemen. Hij zei alleen dat ze geen seks hadden gehad omdat Merrin daar nog niet aan toe was en hij zijn grenzen wilde respecteren. Ik heb geen idee wat ze verder gedaan hebben. Misschien wel helemaal niets dan zoenen. Tot slot is die Merrin wat, vijftien ofzo, en volgens mij amper met zulke dingen bezig, en het is nou ook niet zo alsof ze niet van elkaar kunnen afblijven, zoals Onyx en Jester, of Vienna en Romeo. En ondanks de dunne muurtjes heb ik ze eigenlijk nooit bezig gehoord. Misschien knuffelen ze wel alleen, ofzo. Vind ik ergens ook wel meer bij ze passen. Zo’n eerste onschuldige liefde met af en toe handjes vasthouden en hooguit een spannende tongzoen. Maar heel veel meer zie ik ze niet doen. Geen stomende seks ofzo.’
          Nish zei zo veel dingen die verschillende vragen opriepen dat hij Adam eerst even helemaal stil was. ‘Je — je lóóg tegen me?’ bracht hij uiteindelijk ongelovig uit. Zodra hij de vraag hardop uitsprak, kwam de irritatie opzetten. ‘Waarom zou je dat in vredesnaam doen?!’
          ‘Omdat ik een lul ben,’ bromde Nish. ‘Eentje die jou heel graag voor zichzelf wil en die het helemaal kut vindt dat je zo in de wolken van Merrin bent. En ik weet dat het een naaistreek was, maar een idioot deel van mij dacht dat je Merrin wel uit je hoofd zou zetten bij de gedachte dat hij en Yrla op dit moment seks hebben. Dat jij vond dat je ook wel een beetje plezier met mij mocht maken en dat je geen rekening met Merrin hoeft te houden zolang hij een vriend heeft die hij nog boven jou verkiest. Ik bedoel — waarom zou jij rekening houden met wat Merrin ervan vindt als wij naaktzwemmen of met elkaar zoenen als hij nog een vriend heeft met wie hij zelf zulke dingen kan doen? Dat voelde niet echt fair. Maar ik zie nu ook wel in dat het een stomme gedachte was — zeker met je voorgeschiedenis, en dat jij een van de weinigen bent voor wie seks iets heel speciaals is wat je niet zomaar aan iemand weggeeft.’ Hij glimlachte flauwtjes. ‘Wat best wat heeft.’
          Adam opende zijn mond om hem van repliek te dienen, maar eigenlijk wist hij niet wat hij moest zeggen. Natuurlijk was hij boos dat Nish gelogen had. Tegelijkertijd was Nish er nu wel heel eerlijk en open over en zag hij duidelijk dat de jongen inzag dat hij het niet had moeten doen.
          Ergens begreep hij wel dat Nish vond dat hij geen rekening met Merrin hoefde te houden omdat Merrin vandaag heus wel met zijn vriendje zou zoenen, ongeacht hoe Adam zich daarover voelde, maar hij betwijfelde of hij zich er beter door zou voelen als hij daarom ook maar met Nish ging zoenen. Hij kon zich daar niets bij voorstellen.
          Hij dacht na over wat Nish net gezegd had over Merrin en Yrla. ‘Geloof je dat echt? Dat ze niet verder zijn gegaan dan zoenen? Of zeg je dat alleen maar in een poging me op te beuren?’
          ‘Nou ja, zeker weet ik het ook niet natuurlijk. Maar Yrla zei dat Merrin jong was — en dat is natuurlijk ook wel zo. En nou ja, officieel is seks niet eens legaal tot Merrin zestien is. Dat zegt ook niks natuurlijk, aangezien er nou niet echt toezicht is, maar hij lijkt me nou niet echt een jongen die erg vooruitstrevend is op dat vlak. En gezien wat ik Yrla op zijn vijftiende heb aangedaan — wat zelfs strafbaar was geweest als hij het wél had gewild — geloof ik wel dat hij extra voorzichtig met zijn vriendje is.’
          ‘Hij is eind augustus zestien geworden,’ antwoordde Adam. Dus dat zei niet zo heel veel. En hoewel hij wist dat Merrin graag de regeltjes volgde, betwijfelde hij of Merrin daar verder echt over na had gedacht. De school ging Yrla echt niet aangeven omdat hij dingen deed met een minderjarige. ‘Maar misschien heb je gelijk.’
          Hij besloot dat maar gewoon te geloven. Een onschuldige eerste liefde. Nish’ argumenten klonken wel aannemelijk. Hij fronste lichtjes toen hij die in gedachten herhaalde. ‘Hoe bedoel je trouwens — je hebt hen nooit gehoord? Je hebt toch helemaal geen contact met de andere jongens?’
          Er trok een rode gloed langs Nish’ wangen en hij wendde zijn gezicht af. ‘Vraag maar niet verder. Het antwoord zal je niet bevallen.’
          Wat bedoelde hij? ‘Zeg het nu maar gewoon,’ bromde hij. ‘Voor ik me allemaal gekke dingen in het hoofd haal.’
          ‘Nou, het is nog gekker dan jij je in het hoofd kunt halen,’ mompelde de jongen.
          ‘Heb je een keer iemand gehoord?’ Zijn ogen werden groot. ‘Toch niet mij? Nou ja — de andere Adam?’
          Nish grinnikte. ‘Nee, in tegenstelling tot je ex ben je muisstil.’
          Adam wreef in zijn ogen. ‘Daar wil ik al helemáál niet aan denken.’ Hij kromde zijn vingers.
          ‘Ik kijk soms. Bij Onyx en Jester.’
          Met een ruk draaide Adam zijn hoofd opzij, Fox spontaan vergeten. ‘Wát?!’
          De jongen hield zijn gezicht afgewend. ‘Ja ja, noem me maar een smeerlap.’
          ‘Nou inderdaad!’ Adam schoof iets opzij. Hij kon het niet geloven. ‘Zit je echt tóé te kijken terwijl ze… met je gave aan?!’
          ‘Nou, zo raar is het toch niet? Zat mensen kijken porno.’
          ‘Ja, die acteurs krijgen ervoor betaald!’ Adam kwam overeind. Wat een smeerlap! ‘Jester en Onyx weten het niet eens!’
          ‘Nou — wat hebben ze er dan voor last van? Ze terroriseren iedereen alleen maar, zo vermaken ze in elk geval nog iemand.’ Nish haalde zijn schouders op. ‘Ik snap heus wel dat jij ervan walgt, aangezien je Onyx en Jester als je vrienden ziet, maar hier vernederen ze iedereen. Niemand kan ze wat maken doordat Jester je met een paar woorden je eigen vingers laat afsnijden of Onyx je gevangenzet in een nachtmerrie waarvan de sporen bij het ontwaken nog stééds op je lichaam staan, dus dit voelt in elk geval nog een beetje alsof iemand ze een hak zet.’
          Ongelovig schudde Adam zijn hoofd. Hij vond het echt ongelofelijk smerig.
          ‘Maar goed — ik ben dus echt vaak genoeg op de gang geweest om te concluderen dat het er bij Merrin en Yrla nou niet echt heftig aan toe gaat — in tegenstelling tot bij die andere twee.’
          ‘Dat is écht te veel informatie,’ bromde Adam. Met een rilling schudde hij de gedachte van Onyx en Jester van zich af. Hij probeerde er maar het positieve van in te zien. Hij had de jongens weleens horen zeggen dat het te horen was als Yrla iemand mee naar bed nam — wat hij gelukkig nooit had hoeven meemaken, van niemand — dus daaruit trok hij maar de conclusie dat er tussen Merrin en Yrla ook weinig was gebeurd wat gekreun kon veroorzaken.
          Het strakke gevoel in zijn borst nam weer iets af. Hoewel hij het walgelijk vond dat Nish dat deed, hielp zijn stomme verhaal wel iets bij het blokkeren van de ongewilde beelden.
          Hoofdschuddend keek hij op Nish neer.
          ‘Nou, je wil veranderen toch? Stop dan met zulke vieze dingen. Zeker als je vrienden met Onyx wil worden.’
          Nish grijnsde scheef. ‘Ja, goed punt. Ik zal een nieuwe hobby gaan zoeken. Ik opteer nog steeds voor jou als mijn nieuwe hobby.’ Hij stak zijn tong uit.
          Jakkes.
          Hij merkte echter wel dat Nish probeerde om het onderwerp luchtiger te maken. Zelf had hij daar ook behoefte aan, zodat hij weer aan wat anders zou denken dat de beelden die hem net in paniek hadden laten raken en de zware onderwerpen die daaromheen hingen. Hij dacht na over Nish' woorden, zoekend naar een comeback. Toen kreeg hij een idee.
          ‘Nou misschien laat ik mezelf je nieuwe hobby wel worden.’ Zijn mondhoeken kropen omhoog in een voorzichtige grijns en hij liep naar de jongen toe.
          ‘Oh?’ Nish keek hem verrast aan.
          ‘Hm-hm. Ergens heb je wel gelijk over Merrin. Misschien moet ik me er niet te erg op vastpinnen en mijn opties openhouden.’
          Nish keek hem onderzoekend aan.
          Adam plofte op zijn knieën naast hem neer en keek Nish aan, zijn gezicht oncomfortabel dichtbij. ‘Want hoewel ik je maar een smeerlap vind, kan ik niet ontkennen dat ik je wel onwijs knap vind.’
          Verrast keek Nish hem aan. Adam onderdrukte een grinnik.
          ‘Dus één kusje kan wel, als je zweert dat het niet bij Merrin terechtkomt? Als bedankje dat je een paar uur straf voor me over hebt?’
          ‘Nou — in dat geval hou ik mijn mond,’ grijnsde Nish.
          Adam legde een hand tegen zijn kaak. ‘Eén klein kusje dan, als je je ogen dichtdoet.’
          ‘Je gaat me toch geen dreun geven hè? Twee blauwe ogen voor de symmetrie?’
          Adam grinnikte. ‘Nee, je ogen zijn mooier als ze niet dichtzitten.’
          Nish lachte om zijn woorden en deed zijn ogen dicht. Hij tuitte zijn lippen. ‘Nou kom maar dan.’
          Adam grijnsde en zette toen zijn volle gewicht tegen Nish aan, zodat hij hem over de rand duwde en de jongen in het kratermeer viel.
          Hij schoot in de lach toen de jongen met een enorme plons in het water terechtkwam en daarna naar adem happend weer bovenkwam. Adam stond aan de rand en zwaaide naar beneden.
          ‘Dat verdiende je door je stomme leugen!’ riep hij.
          Nish stak zijn middelvingers op, maar grijnsde toch.
          Adam grijnsde terug. Hij schopte zijn schoenen uit, trok zijn shirt en broek uit en dook ook het water in.

    [ bericht aangepast op 21 sep 2021 - 14:17 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Nish


    Het was de eerste keer dat Adam een oprechte lach op zijn gezicht had toen hij weer boven water kwam. Tot even geleden had hij gedacht dat hij het voorgoed verpest had bij de jongen, maar volledige openheid leek te helpen. Hij kreeg het gevoel dat Adam hem, ondanks de kanten die hij duidelijk minder leuk vond, toch accepteerde.
          Met een paar slagen zwom hij naar de jongen toe. Zijn kleding plakte onaangenaam tegen zijn lijf en vooral zijn schoenen leken vijf kilo te wegen.
          ‘Een beetje hypocriet ben je wel hè?’ Al watertrappelend liet hij zijn armen om Adam heen glijden en hield hem zo gevangen. Zijn lichaam voelde warm en Nish’ ademhaling haperde even. Hij had nog nooit het naakte bovenlijf van een andere jongen gevoeld. Ook rustten zijn handen slechts lichtjes op Adams onderrug, met zijn vingertoppen op de rand van zijn boxer. ‘Door zo met mijn gevoelens te spelen.’
          Adam grinnikte. ‘Dat was welverdiende wraak.’
          Nish had niet écht een kus verwacht — al had hij niet geweten wat hij wél moest verwachten. In elk geval had hij er geen seconde over nagedacht dat de jongen hem het meer in zou duwen.
          ‘Wraak siert je niet,’ vond Nish. ‘Nou, ik laat je pas los als ik die beloofde kus heb gehad.’
          Adam schoot met zijn hand over het water, zodat er een hele golf in zijn gezicht terechtkwam. Zodra Nish in een reflex zijn gezicht wegdraaide, probeerde de jongen zich uit zijn armen vandaan te worstelen, maar Nish gaf niet toe.
          Hij liet zich iets zinken, waardoor de jongen zijn armen om zijn schouders sloeg en zichzelf probeerde op te drukken terwijl hij wild met zijn benen schopte. Nish liet echter niet los.
          ‘Eén kusje,’ hield hij plagend vol.
          ‘Nope.’
          Nish ving voor de zekerheid zijn blik, niet wetend of dit iets triggerde, maar de jongen lachte terwijl hij zich uit zijn greep los probeerde te werken.
          ‘Zo krijg ik het gevoel dat je het wel gewoon lekker cozy vindt om zo samen met mij te staan.’

    [ bericht aangepast op 10 sep 2021 - 17:20 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Adam
    ———

    ‘In je dromen,’ grinnikte Adam. Hij probeerde Nish’ armen weg te duwen, maar de jongen was behoorlijk sterk Het koude water verdoofde.de pijn in zijn eigen armen, waardoor hij het toch wel een goede beslissing vond dat hij naar beneden was gesprongen.
          ‘Nou in mijn dromen doen we hele andere dingen hoor.’
          Adam mepte met een vuist tegen zijn borst, maar hij begon inmiddels wel een beetje aan Nish’ opmerkingen te wennen en begreep wel dat hij het niet te serieus moest nemen. Ergens had hij de opmerking zelfs wel verwacht.
          ‘Wat is de leukste droom die je ooit hebt gehad?’
          De jongen keek hem wat verrast aan. ‘Over jou?’ vroeg hij daarna plagerig.
          ‘Een échte droom. Ik geloof er niks van dat je over mij hebt gedroomd.’
          ‘Oké oké,’ gaf Nish toe. ‘Hmm, eens denken.’
          Terwijl Nish door zijn geheugen groef, probeerde Adam van de afleiding gebruik te maken door zich naar achteren te laten vallen en tegelijkertijd Nish onder te duwen, maar de jongen trapte er niet in en trok hem mee naar beneden. Er kwam water Adams neus binnen en zodra hij bovenkwam, hoestte hij een paar keer over Nish’ schouder.
          ‘Dacht je echt dat dat zou werken?’ vroeg Nish met een opgetrokken wenkbrauw.
          Adam ademde wat zwaarder door de inspanning. Uiteindelijk gaf hij het even op en leunde hij met zijn onderarmen op Nish’ schouders. ‘Het was te proberen.’
          ‘Wil je het antwoord überhaupt wel weten?’
          Adam knikte terwijl hij op adem probeerde te komen.
          ‘Ik onthoud de meeste dromen niet. Maar ik heb weleens gedroomd dat ik samen met Fox onzichtbaar uit de school ontsnapte en dat we op zoek gingen naar Kris. We werden onderwijl door aliens aangevallen en vluchtten op een tyrannosaurus en uiteindelijk bevrijdden we Kris uit een oude waterput vol spinnen.’ Nish glimlachte wat meewarig terwijl zijn blik zich op een punt achter Adam richtte, alsof hij Kris daar kon zien staan. ‘Zodra we hem bevrijd hadden, gaf hij me een knuffel. En vergaf hij me.’
          Adam zag de kwetsbaarheid op Nish’ gezicht. Hij kon zich niet voorstellen hoe het moest zijn om zo’n enorm schuldgevoel rond te torsen. Het liet wel zien dat hij enorm weerbaar was. Hij dacht aan Onyx, die het na één dag al ondraaglijk had gevonden en had besloten dat hij er maar beter niet meer kon zijn.
          ‘Is dat waarom je genoegen neemt met mensen als Toph en Vienna? Omdat je vindt dat je geen betere vrienden verdient na wat je Kris hebt aangedaan?’
          Nish keek hem vluchtig aan. ‘Ja, misschien wel,’ mompelde hij. ‘Onbewust, ofzo.’
          ‘Maar door jezelf te blijven straffen, gaat Kris je echt niet vergeven. Daar word je nou niet echt een aangenamer persoon van.’
          Die woorden leek hij even te overdenken, voordat zijn mondhoeken weer omhoog krulden. ‘Wat een wijze woorden voor zo’n broekie.’
          ‘Ik weet gewoon dat er veel meer in je zit dan je nu aan anderen laat zien.’ Hij liet zich weer wat meer in het water zakken en zocht met zijn voeten naar die van Nish. Hij nam een hap lucht en reikte verder naar beneden, totdat zijn voeten Nish’ enkel vonden en hij zo zijn schoen uit probeerde te duwen. Dat leek hem wel een mooie strategie om te ontsnappen.
          Net op het moment dat Adam dacht dat het lukte, bewoog Nish zijn handen naar zijn zij en kietelde hem, zodat hij de schoen vergat en vooral bezig was om op tijd boven water te komen voor hij lachte door het gekietel.
          ‘Wilde je nou echt mijn schóén uitdoen? Je hebt mijn iNet al gesloopt, is dat niet genoeg?’
          ‘Die kan Fayr wel maken,’ wuifde Adam het weg.
          Zijn knieën botsten tegen die van Nish tijdens het watertrappelen. Hij merkte dat hij moe begon te worden, de paniekaanval had energie gevreten en het gestoei deed dat ook. Adam deed nog een paar pogingen om zich uit Nish’ armen te bevrijden, maar Nish was onverbiddelijk en uiteindelijk kreeg Adam alleen de slappe lach.
          ‘Oké, ik geef het op,’ grinnikte hij.
          ‘Dat werd toch eens tijd, ik heb overal blauwe plekken.’
          Adam grinnikte. ‘Je denkt toch niet dat je zomaar een kus krijgt?’
          ‘Ik hoop dat je drie gekneusde ribben wel een mooie prijs vindt. Straks verzuipen we hier nog.’
          Adam glimlachte flauwtjes terwijl hij zijn polsen losjes over Nish’ schouders had gehangen. Er zat een comfortabel, warm gevoel in zijn borstkas en hij besefte dat hij voor het eerst sinds de sprong weer echt gelachen had.
          Kon hij het maken om Nish die kus te geven?
          Voor hem betekende het niets. Het was niet veel anders dan het flesje draaien op Merrins naamfeestje, toen hij Jester en Vienna een kus had moeten geven. Zou Merrin het vervelend vinden? Het was gewoon een beetje onschuldig geinen, daar hoefde hij zich toch niet schuldig over te voelen? Merrin zoende vandaag ook wel met Yrla, daarbij dacht hij vast ook niet aan hem. En die zoenen betekenden wél wat.
          Het voelde een beetje kinderachtig om er een heel punt van te maken en hij wilde de ontspannen sfeer ook niet verpesten door moeilijk te doen.
          ‘Nou, hier heb je dan je kus.’ Met een overdreven smakgeluid drukte hij zijn lippen tegen die van Nish. ‘Mag ik nu, eindelijk, even zwemmen?’
          Nish pruilde. ‘Dat was alles?’
          ‘Jep. En als je me nu niet loslaat bijt ik keihard in je neus.’
          Nish schoot in de lach en liet hem los. ‘Zullen we dan maar een wedstrijdje doen wie er als eerste aan de overkant is? Dan trek ik wel die natte zooi uit.’
          Adam knikte en zwom met hem mee naar een plek waar de oever wat lager was. Nish hees zich op de kant en stroopte zijn natte kleding af. Adams gedachten dwaalden al snel naar Merrin af, zich afvragend hoe zijn dag verliep.
          In plaats van zich voor te stellen wat Yrla en hij nu aan het doen waren, wilde hij iets leuks voor henzelf bedenken. Algauw begonnen de twijfels echter weer toe te slaan. Wat als Merrin na vandaag helemaal geen behoefte meer had om zijn gevoelens voor Adam te onderzoeken? En als hij morgen nog wel de dag met hem wilde doorbrengen, wilde Merrin dan gewoon naar het zwembad? Of kon Adam hem meenemen naar deze plek en het vlinderveld? Of vond Merrin dat laatste veel te romantisch overkomen?
          Hij was opgelucht toen Nish naast hem in het water plonsde en hem dwong om bij het hier en nu te blijven.
          Nish telde af van vijf — daarna begonnen ze hun wedstrijdje naar de overkant.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Nish


    De eerste kus had hij in elk geval binnen, hij mocht niet klagen. Na het wedstrijdje zwemmen – die hij had gewonnen, wat op zich niet verwonderlijk was doordat hij een stuk langer was – hesen ze zich op de kant om zich te laten opdrogen. Zijn blik dwaalde even over Adams getinte bovenlijf, waar paarse druppels over naar beneden rolden. Zijn vingers tintelden, hij wilde ze maar wat graag over die strakke buik laten glijden.
          Adam schopte tegen zijn voet. ‘Staar niet zo.’
          ‘Schoonheid is er om bewonderd te worden’
          De jongen rolde met zijn ogen, maar Nish grinnikte toen er een blos langs zijn wangen trok en hij wat onverstaanbaars mompelde.
          Nish liet zich achterover in het gras zakken en schoof een hand onder zijn hoofd. Hij wenste dat het zonniger was geweest. Steeds meer wolken veroverden de lucht; zo droogden ze nooit op.
          ‘Dus het waren geen poëtische wonderen waarmee Merrin jouw hart veroverde?’
          ‘Die clichézin noem jij een poëtisch wonder?’
          ‘Recht uit mijn hart.’
          Hij hoorde Adam naast zich grinniken. ‘Volgens mij heb je dat Fox gewoon eens tegen Kris horen zeggen.’
          Nish grijnsde. ‘Betrapt.’ Hij rolde zich op zijn zij en keek Adam nieuwsgierig aan. ‘Hoe heeft jouw Merrin je wel aan de haak geslagen?’
          Het was toch best handig om te weten waar Adam een zwak voor had.
          ‘Wie zegt dat ik hém niet aan de haak heb geslagen?’
          Nish haalde zijn schouders op. ‘Daar heb ik minder aan.’
          Adam stak zijn tong uit. Daarna gleed er een weemoedige glimlach over zijn lippen. ‘Hij hoefde me alleen maar aan te kijken. Het was echt liefde op het eerste gezicht.’
          ‘Baaaah, wat een klef cliché.’
          ‘Sorry?’ grinnikte Adam.
          ‘En toen?’
          ‘Deed ik heel hard mijn best om het te verbergen, want Merrin dacht dat hij iemand anders leuk vond en Yrla en Dezi zeiden dat het feit dat ik op jongens viel een teken was dat mijn experiment mislukt was. Dus ik probeerde het te verdringen. Totdat Jester en Onyx elkaar voor mijn neus zoenden en ik inzag dat Yrla en Dezi tegen me gelogen hadden.’
          ‘En toen heb je hem groots de liefde verklaard?’
          ‘Toen was Dezi zo kwaad dat ze door de mand was gevallen dat ze ons probeerde te vermoorden. Midden in het klaslokaal. Zij werd van school gestuurd – tijdelijk – en Merrin en ik belandden allebei in de ziekenzaal. Merrin raakte onder zijn middel verlamd en hij was zijn geheugen kwijt.’
          ‘Wauw. Dat ging rap van een cliché naar een dramatische romance. Heftig man.’
          ‘Ja.’ Adam zuchtte. ‘Nou ja, om uit te leggen waarom Dezi ons had aangevallen, heb ik toen tegen hem verteld dat ik verliefd op hem was. En al vrij snel daarna merkte Merrin dat hij ook meer voelde.’ Weer begon hij te blozen. ‘We zoenden vlak daarna, nadat ik hem had helpen douchen.’
          ‘Mezelf invalide laten maken door een gek voor de eerste zoen, check.’
          Adam schoot in de lach. ‘Toewijding is het wel.’


    Every villain is a hero in his own mind.

    Onyx


    Sinds die nacht die ze in een poel water hadden doorgebracht, had zwemmen een hele andere betekenis voor hem gekregen. Het was niet iets wat hij voor die tijd had gedaan. Na een jaar zag hij nog steeds helder voor zich hoe Jes en hij daar samen hadden gestaan, nog maar net vrienden. Jes was bang geweest – híj was bang geweest. Nare herinneringen zou je denken – maar het was ook de plaats waar ze naar elkaar toe waren gegroeid. Waar Onyx zich had gerealiseerd wat hij voor zijn kamergenoot voelde.
          Wie weet hoe lang dat anders geduurd had…
          Onyx gooide zijn handdoek neer. Vandaag kon hij een duik wel gebruiken, het voelde alsof de spieren in zijn nek en schouders helemaal vastzaten door wat er vanochtend was gebeurd. Hij was blij dat die snotaap niet in de les was geweest, maar aangezien dat ook voor Yrla en Merrin gold, betwijfelde hij of híj de reden was.
          Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar zijn vriend. Hij had zijn best gedaan om te verbergen dat iets hem dwarszat, maar hij wist wel dat Jester daardoorheen prikte. Toch hoopte hij dat Jes aannam dat het kwam door het hele verhaal dat die Naamloze gisteren had opgehangen – en niet door het feit dat hij de knul had willen bedreigen en die lul dat al bij hem had gedaan voor hij er maar aan kon beginnen.
          Toen Jes ook zijn spullen had neergezet en hij zich naar Onyx toe draaide, sloeg Onyx een arm om zijn middel en trok hem tegen zich aan, zodat ze borst tegen borst stonden (of nou ja, buik tegen borst, als je er kritisch naar keek). Hij dacht terug aan de vorige avond, aan hoe ze Toph te pakken hadden genomen en de flarden toekomstbeelden die door zijn hoofd spookten sinds 8175 had gedreigd Jes in de Middeleeuwen te dumpen, gleden weer naar de achtergrond.
          Hij keek in Jesters ogen. Altijd een klein beetje berekenend, op zijn hoede, analyserend, maar soms verdween dat volkomen als Onyx in zijn ogen keek en was er alleen iets wat zijn knieën week maakte – maar wat hij verdomde om ooit aan iemand toe te geven.
          Hoewel hij een enorme aandrang voelde om zijn lippen tegen die van Jes te drukken, weerstond hij dat. Voor nu. Puur omdat hij wist dat Jes diezelfde drang ook voelde en het soms een stilzwijgend spelletje was wie als eerste toegaf. Hij hief zijn hand, streek met zijn vingertop langs een krul.
          ‘Zullen we eens kijken wie er heldhaftig in het water springt als we die ex van jou ervan overtuigen dat ze niet kan zwemmen?’
          Hij had Sarah net al gezien, bij binnenkomst.
          Onyx wist dat hun relatie niet veel had voorgesteld, maar altijd wanneer hij haar zag, had hij zin om haar de nek om te draaien. Voor zover hij zich kon herinneren had Jes haar altijd met rust gelaten en eigenlijk vond hij het wel tijd dat daar verandering in kwam.
          Gewoon, omdat hij de behoefte voelde om te zien dat Jes helemaal niets meer om haar gaf en er geen cel in z’n heerlijke lijf was die haar nog op de een of andere manier liefhad.


    Every villain is a hero in his own mind.