[RPG • 0] Experium || 44 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 28 juni 2021 - 20:24 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Met een zwaar hart keek Adam toe hoe Fox de kamer uit ging. Hij herinnerde zich nog al te goed hoe verloren hij zich had gevoeld toen Merrin hem niet meer kende. Toen kende hij de jongen pas twee weken, terwijl Fox drie jaar samen met Kris was geweest en net zo lang op zijn terugkeer had gewacht. Toch geloofde hij dat het wel goed kwam tussen die twee. Dat moest gewoon, na alles wat ze hadden doorgemaakt.
      ‘Wat rot voor ze,’ zuchtte Adam. ‘Maar Kris is in elk geval terug, dat is al heel wat. En Fayr,’ voegde hij eraan toe. Hij keek even naar het meisje op de bank, dat er spierwit uitzag en hij nog niets had horen zeggen.
      ‘Ging alles goed?’ vroeg hij aan Jester. Het zou hem niet verbazen als Zebediah nog meer akelige trucjes achter de hand had gehad.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Kris hoorde voetstappen achter zich. Hij wist dat het Fox was.
      Zijn blik hield hij op het spandoek gericht terwijl hij al zijn emoties haastig in een hoekje duwde. Hij kende zijn vriend. Hij wist best hoe hij die het gevoel moest geven dat hij nog steeds van hem hield.
      Gewoon jezelf zijn.
      Wetende dat zijn ogen nog pikzwart waren en dat Fox die donkere vibe nooit zo prettig had gevonden, sprak hij zijn gave ietsje aan en liet ze oranje worden.

[ bericht aangepast op 15 juni 2021 - 10:53 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox vlocht zijn vingers in elkaar terwijl hij in de deuropening bleef staan. Kris keek de kamer rond, zijn blik bleef op het spandoek hangen. Fox sloeg zijn ogen neer. Hij weet niet meer wie ik ben… Wat dacht hij van dat spandoek? Hij vond het vast stom. En hij wilde vast ook niet met hem op een kamer slapen.
      Voor hij het wist, kriebelden de tranen langs zijn wangen.
      De hele nacht had hij zich de hereniging voorgesteld, maar geen moment was het in hem opgekomen dat zijn vriend hem zich niet meer kon herinneren. Hij vond het verschrikkelijk.
      Zachtjes sniffend veegde hij zijn wangen droog, maar het was al te laat. Kris had zich al naar hem omgedraaid.
      ‘Sorry,’ zei Fox zacht. ‘Jij ehm – je was mijn vriendje. En nu herinner je me niet meer en… ik vind het echt rot.’ Zijn lip begon weer te trillen. Hoe hard hij ook zijn best deed om zijn tranen tegen te houden, het lukte hem niet.
      De jongen kwam naar hem toe. Fox schrok toen hij vlak voor hem stil bleef staan en zijn gezicht omhoog dwong. Met zijn duim veegde hij zijn tranen weg. Fox vroeg zich af of het Kris’ hand was die beefde of dat hij zelf trilde.
      Opeens trok Kris hem in een stevige omhelzing. Fox begroef zijn gezicht tegen Kris’ schouder en greep hem net zo stevig vast.
      ‘Ik heb je zo afschuwelijk gemist,’ snikte Fox.
      Kris zei niets, maar hij liet Fox ook niet los. Een warme druppel viel op zijn oor.
      Huilde Kris ook? Maar hij herinnerde zich hem toch niet?
      Hij wilde opkijken, maar juist toen hij dat wilde doen, gleed Kris’ hand naar zijn achterhoofd en duwde hij Fox nog steviger tegen zich aan.
      Fox sloot zijn ogen en bleef tegen zijn vriend geleund staan. Nu het nog kon.
      Het zou hem niet verbazen als het gewoon een droom van Onyx was. Een lange tijd stonden ze in de omhelzing. Toen Kris hem weer losliet, keek Fox hoopvol naar hem op. ‘Her-herinner je me weer?’
      ‘Nee.’ Kris’ stem klonk schor.
      Fox liet zijn hoofd hangen. Met de rug van zijn hand veegde hij de nieuwe tranen weg.
      ‘Hé, huil niet.’ Kris tilde zijn gezicht weer op en schonk hem een glimlach die hem van onder tot boven liet gloeien. ‘Ik heb geen flauw idee hoe het me gelukt is om zo’n knappe gast als jou aan de haak te slaan, maar mij hoor je niet klagen.’
      Fox bloosde zo hevig dat zelfs de puntjes van zijn oren warm werden. ‘Meen je dat?’
      ‘Ja man.’ Kris sloeg zijn armen om zijn middel en trok hem tegen zich aan. ‘Mijn herinneringen mogen dan wel gewist zijn, maar ik zie hier wel een fucking knappe en lieve jongen staan die dingen met mijn hart doet die niemand anders ooit heeft gedaan.’ Kris’ gezicht was zo dichtbij dat het puntje van zijn neus die van Fox raakte. Zijn hart ging als een wilde tekeer. Fox keek in zijn ogen, die vurig oranje waren. ‘Dus wat jij moet doen, is gewoon de gaten in mijn herinnering opvullen. En dan komen we er wel. Denk je ook niet?’ Fox’ wang tintelde toen Kris een verdwaalde traan wegveegde. ‘Vroeg of laat komen ze vast terug. En tot die tijd doen we gewoon alles over. We hebben vast mooie herinneringen, nietwaar?
Fox knikte een beetje wezenloos. Hij dacht dat hij zou flauwvallen toen Kris zijn vingers door zijn krullen haalde.
      ‘Vertel me eens over onze eerste kus.’
      ‘Oh.’ De hitte trok langs zijn wangen. Praten over een kus met Kris’ lippen zo dicht bij de zijne was een verleiding zoals hij nooit gekend had. Hij richtte zich op zijn ogen, al werd hij daar alleen maar verlegen van. ‘Nou uhm, we zaten in het straflokaal. En ik vond je al een tijdje leuk, maar ik durfde nooit wat tegen je te zeggen. En op een gegeven moment was iedereen het lokaal uit behalve wij. En toen vergrendelde je de deur met steen en zette je me klem en zei je dat ik je moest zoenen als ik dat zo graag wilde. En – en toen deed ik dat,’ hakkelde Fox.
      Er krulde een bekende grijns om Kris’ lippen. Hij trok hem verder de kamer in, liet de deur dichtvallen en duwde hem toen met een glinstering in zijn ogen weer tegen de deur aan. Groen steen verspreidde zich over de deur – net als toen.
      Zijn oogkleur veranderde mee.
      Herinnerde hij zich iets?
      Kris leunde met één hand tegen de deur, vlak naast Fox’ gezicht. Heel even beet hij op de ring in zijn lip. ‘Zoiets?’
      ‘J-ja,’ stotterde Fox.
      Allemachtig, wat had hij het heet.
      En die grijns… de kriebels schoten door zijn buik.
      ‘En toen kuste je me?’
      Fox knikte met hoogrode wangen.
      ‘Nou? Waar wacht je dan nog op?’
      Fox keek de jongen aarzelend aan. Zijn ogen twinkelden plagerig – net als toen.
      Fox sloot zijn ogen. Zachtjes drukte hij zijn lippen tegen die van Kris.
      Toen was de kus stuntelig geweest – deze keer was het anders. Het waren lippen die hij al duizend keer had gekust en waar hij zo naar had verlangd dat het pijn had gedaan.
      Nooit had hij gedacht zijn vriendje nog eens te kussen. Zijn tong gleed langs het koude metaal en werd opgevangen door Kris’ tong, die hem terugzoende op een manier die zo typisch voor Kris was: teder en fel tegelijk. Hij voelde Kris’ handen naar zijn achterwerk glijden. Als vanzelf gleden zijn armen om Kris’ hals waarna zijn vriend hem optilde. Zonder de zoen te verbreken sloeg Fox zijn benen om zijn middel. Puur geluk stroomde door zijn aderen toen Kris hem naar het bed tilde en hem daar op zijn rug neerlegde. Zijn vriendje boog over hem heen. Even kneep Kris’ zijn ogen iets dicht en vertrok zijn gezicht.
      ‘Heb je pijn?’ vroeg Fox verschrikt.
      ‘Het is niks,’ mompelde Kris.
      Voor Fox verder kon vragen, vonden Kris lippen de zijne weer.
      Fox kuste hem terug, al ging de bezorgdheid niet weg. Zelfs als zijn arm uit de kom hing, zou Kris beweren dat er niets aan de hand was. Toen hij na een lange kus zijn ogen weer opende, zag hij echter dat de pijn in Kris’ gezicht gegroefd was. Fox hief zijn hand en streelde zijn kaak. Zijn lange haar viel voor zijn heldergroene ogen en Fox streek het opzij.
      Kris keek hem recht aan, zuchtte toen en liet zich naast hem op het bed zakken. Fox rolde op zijn zij en liet bezorgd zijn blik over hem heen glijden. Kris meed oogcontact en staarde naar het plafond.
      Fox slikte moeizaam. Zoenen was makkelijker dan praten.
      Kris was geen prater, dat wist hij ook wel. Nu hij had gezien hoeveel Jester en Onyx, en Adam en Merrin met elkaar deelden, wist hij dat hun relatie veel minder openheid had gekend. In elk geval van Kris’ kant. Fox had dat nooit vervelend gevonden – hij had er niet eens bij stilgestaan – maar nu was hij ouder en nu wilde hij wel een steun voor zijn vriend kunnen zijn.
      Hij wist echter niet goed wat hij moest zeggen of vragen.
      ‘Heb je een wond?’ vroeg hij uiteindelijk. ‘Of… is er iets gekneusd?
‘Gewoon wat schrammen,’ bromde Kris.
      Schrammen. Ja ja.
      Van een paar schrammen verkrampte zijn gezicht niet.
      ‘Mag ik ze zien?’
            Kris draaide zijn hoofd opzij. ‘Waarom?’
      De felle blik in zijn ogen liet Fox die van hem neerslaan. ‘Je bent drie jaar weggeweest, Kris,’ zei hij zacht. ‘Als je – als je wonden hebt wil ik voor je zorgen. Dat doe je toch als je van elkaar houdt? Of – of hou je niet meer van me? Dat is natuurlijk logisch als je niet meer weet wie ik ben,’ fluisterde hij.
      ‘Het is echt niet nodig, Fox.’
      Zijn stem klonk hard.
      Fox kromp iets in elkaar. Hij kwam overeind en schoof naar de zijkant van het bed. Er hing een gespannen stilte in de kamer. Zijn ogen begonnen weer te jeuken. Hij wenste dat Kris van achteren zijn armen om hem heen zou slaan en hem stevig zou vasthouden, maar dat deed hij niet. Toen hij over zijn schouder keek, staarde de jongen nors naar het plafond.
      Hij heeft drie jaar gevangen gezeten en hij weet niet meer wie je bent, Fox. Je moet geduld hebben.
      Dat was waar, dat wist Fox heus wel. Maar hoe moest hij dat dan aanpakken? Moest hij eerst zijn vertrouwen winnen?
      ‘Sorry,’ zei hij zachtjes. ‘Ik wilde me niet opdringen.’
      ‘Weet ik.’ Kris zuchtte, kwam overeind en schoof naast hem. Fox was verrast toen hij zijn hand pakte. Kris’ vingers haakten zich langs de zijne. Zwijgend staarde de jongen ernaar.
      Fox liet zijn hoofd tegen Kris’ schouder zakken en staarde ook naar hun verstrengelde vingers.
      Misschien was dat wel wat de jongen nu nodig had. Niet iemand die vragen stelde, in zijn geheugen wilde wroeten of die hem wilde verzorgen. Maar gewoon iemand die zijn hand vasthield. Die bij hem was, na al die jaren van eenzaamheid.
      Fox gluurde even opzij, drukte een snelle kus tegen zijn kaak en nestelde zijn hoofd toen weer tegen zijn schouder.
      Kris streek met zijn duim langs de zijne.
      ‘Ik hou echt wel van je, Foxie.’ Kris’ stem klonk geëmotioneerd. ‘Twijfel daar nooit aan, oké? Hoe erg ik ook met mezelf in de knoop zit.’
      Fox keek opzij. Kippenvel had zich over zijn armen verspreid toen Kris hem Foxie noemde. Er stonden tranen in Kris’ ogen.
      ‘Je weet toch wat ze zeggen? Dat je met heel je hart van iemand houdt? Niet met je verstand – met je hart.’ Kris bracht Fox’ hand naar zijn hart. Hij voelde het gestaag bonzen. ‘En dat hart is er nog steeds. Niemand kan ooit weghalen wat ik voor je voel. Ik gaf je mijn hart, al jaren geleden. En het zal altijd de jouwe blijven. Wat ze ook met mijn hoofd doen, welke herinneringen ze er ook instoppen of uithalen. Hier,’ hij drukte Fox’ hand nog wat dichter tegen zijn hart, ‘kunnen ze nooit bij.’
      Kris’ woorden raakten hem tot diep in zijn ziel. Verwarmden hem van binnenuit en lieten de twijfel en de angst oplossen. Het was onvoorstelbaar dat iemand zoveel van hem kon houden, maar Kris deed het. En zelfs al was alles verre van perfect – hij voelde dat dat afschuwelijke gat dat daar sinds Kris’ verdwijning was geweest eindelijk weer werd opgevuld. Hij was eindelijk weer heel.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Er waren wat complicaties.' Jester voelde zich uitgewrongen als een vaatdoek, maar hief toch zijn hoofd weer op. 'Er ging wat mis bij het ophalen van Romeo. Onyx is al zijn emoties kwijt nu, of in ieder geval het overgrote gedeelte. Normaal gesproken is het effect van Romeo's gave tijdelijk, dus voor nu is het afwachten wat er gebeurt. Dus schrik niet als hij ineens bot uit de hoek komt ofzo, hij meent het niet zo.' Vienna en Fayr zaten verderop op de bank, zag hij. Daar moest hij ook nog mee praten. Daarna kon hij instorten en slapen. Dat klonk wel goed.

[ bericht aangepast op 15 juni 2021 - 13:56 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam keek verschrikt naar Onyx, die even verderop tegen de muur geleund stond en verveeld rondkeek. Hij vond het vooral rot voor Jester, die er niet echt goed uitzag en ook nog eens verzorgd moest worden. Gisteren was Onyx heel zorgzaam geweest en week hij geen ogenblik van Jesters zijde, maar iets gaf hem het gevoel dat de jongen zomaar kon weglopen en zou vergeten dat zijn vriend hem nodig had.
      ‘Hopelijk is dat effect inderdaad snel voorbij.’ Hij aarzelde. ‘Kan ik nog iets voor iemand doen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester trok zijn lippen op in een flauwe glimlach en schudde zijn hoofd. 'Nee, het is oké zo. Gewoon naar de les gaan, en er een normale dag van maken. Kris heeft wat tijd nodig om hier zijn draai te kunnen vinden en Fayr net zo goed. Hopelijk voelt Phone zich snel weer goed genoeg om thuis te komen en dan kunnen we allemaal proberen een beetje bij te komen in het weekend. Het is- het is vrijdag vandaag, toch?' Hij wist het oprecht niet. 'Afhankelijk van hoe het gaat plannen we een meeting met het House op zondag. Kris maakte de opmerking dat hij-en jullie natuurlijk net zo min- niet kan weten of ik niet gewoon met jullie vrije wil heb lopen klooien, wat eigenlijk een best terechte vraag is. We hebben afgesproken dat we daar naar zouden kijken om daar zonder dat ik bij mijn gave kan erover te praten, wat mij betreft kunnen jullie daar ook gewoon bij zijn.' Hij trok een mondhoek op. 'Kunnen jullie mij eens een keertje uithoren, in plaats van dat ik dat steeds bij mensen doe. Wordt vast leuk. Teambuilding, en van die dingen. Maar vandaag is het vooral bijkomen. Als je graag iets zou willen doen, zou je tussen de lessen door kunnen proberen naar de campus te flitsen om even te checken hoe het met Fayr gaat, en om zelf te oefenen met je gave. Meer kan ik niet echt verzinnen, maar je aanbod wordt gewaardeerd. Fijn ook dat jullie er hier voor Fox waren.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam wist zeker dat Jester nooit met hun vrije wil had geklooid, maar hij begreep Kris argwaan wel. ‘Dat is goed, ik zal af en toe kijken hoe het met Fayr gaat.’ Hij glimlachte en keek toen zijn vriendje aan. Inmiddels was het toch wel tijd om te ontbijten. ‘Zullen wij alvast naar de eetzaal gaan?’ Dan konden ze inderdaad zo veel mogelijk doen alsof dit een normale dag was. Hij bedacht zich iets en keerde zich weer tot Jester. ‘Wat kunnen we het beste zeggen als de leraren vragen waar Fayr, Onyx en jij zijn?

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Fayr... heeft een ontzettend zware nacht gehad in verband met vrouwelijke problemen,' begon Jester, met zijn gezicht zo zorgvuldig mogelijk in de plooi, 'en Onyx en ik zijn gewoon aan het spijbelen ofzo. Anders kwamen we wel naar de ziekenboeg, toch?' Hij draaide zich vragend om naar Onyx die alweer terug was. 'Wat is een mooie smoes voor ons? Dit wordt de derde dag deze week dat we er niet zijn.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

'Ik was eigenlijk wel van plan om weer te gaan. Zeg ik wel dat ik gisteren uit het raam flikkerde en halfdood was, en dat jij en Fayr daardoor compleet gesloopt zijn.'
'Maar iemand moet toch bij Jester blijven?' vroeg Adam.
'Kan Fayr toch doen? Die kunnen we toch niet alleen laten. En als Jes moet pissen en zij te preuts is om te helpen, stuurt ie maar een appje, kan jij mooi heen en weer flitsen om z'n leuter vast te houden. Heb je destijds ook bij Mer gedaan toch?'
Hij grijnsde toen Adam een kleur kreeg en wat onverstaanbaars mompelde.
Onyx keek weer naar Jester. 'Prima plan toch?'

[ bericht aangepast op 15 juni 2021 - 14:44 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester klemde zijn kiezen op elkaar. Onyx had zijn emoties niet. Hij meende het niet zo. Het was een ontzettend bot voorstel, maar daar kon hij nu ook niet heel veel aan doen. Jester draaide zijn hoofd om zijn vriend onverzettelijk aan te kunnen kijken. 'Als je gisteren halfdood was omdat je uit een raam geflikkerd was, hadden we je wel naar de ziekenboeg gedragen. Dus daar trappen ze niet in.' Hij wachtte even zodat die woorden konden landen en bedacht zich toen iets nieuws. 'Als jij wil gaan is dat best, dan zeg je maar dat je mij spoorloos kwijt bent. Gebeurt de laatste tijd toch vrij regelmatig, meestal gaan ze pas na een week echt zoeken en tegen die tijd ben ik wel weer boven water. We bellen Yrla wel als we hulp nodig hebben. Hou je verder een beetje gedeisd en laat geen docenten struikelen omdat dat grappig klinkt, en niemand merkt er wat van dat je jezelf niet bent. En gast,' Jester keek Onyx streng aan, 'die laatste opmerking was niet oké.'
      Jester vond ook dit helemaal geen "prima plan" en had natuurlijk veel liever dat Onyx weer net als gisteren bij hem zou blijven. Maar dat zou deze Onyx toch niet doen en uiteindelijk kostte het waarschijnlijk meer energie om met zijn botheid en sarcasme om te gaan dan als iemand anders hem hielp. Hij schaamde zich heus nergens voor. Niet dat hij het Adam zou vragen, maar anders flitste Yrla maar heen en weer ofzo. Hij kon Fayr wel vragen hem te bellen als dat nodig was.

[ bericht aangepast op 15 juni 2021 - 15:02 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx rolde met zijn ogen. 'Zeikerd.'
      ‘Ik zie wel,’ zei hij uiteindelijk. Hij vond zijn raamverhaal beduidend beter. Het zou niemand verbazen als hij liever zijn afdelingsgenoten uitputte dan dat hij in de ziekenzaal ging liggen. Dat hij Jester spoorloos kwijt was, geloofde niemand.
      Hij draaide zich om en liep naar boven om zijn schooltas te pakken.

[ bericht aangepast op 15 juni 2021 - 15:11 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vanaf een afstandje was Nish de anderen gevolgd, totdat ze naar binnen gingen. Hij bleef buiten en keek door het raam naar binnen. Het duurde maar even voor Kris weer vertrok en Fox even later ook de kamer uitging. Hij zuchtte zachtjes.
      Kris herinnerde zich Fox niet meer.
      Deze hele bevrijdingsactie voelde daardoor ten dele mislukt.
      Hij stak zijn handen in zijn zakken, niet wetend wat hij moest doen. De campus van de Panthers voelde nu als een plek waar hij niet meer mocht komen, want Kris zou woest worden als hij wist dat Nish er ook sliep.
      Yrla’s blik flitste door de woonkamer. Pas na een paar tellen realiseerde hij zich dat het Yrla was die hij zocht, maar die was er niet. Hij besefte dat hij zijn gezelschap best prettig had gevonden, vooral nu Onyx toch niets voelde. Maar naar zijn kamer gaan voelde als een brug te ver en dus draaide hij zich van de campus af en slenterde een willekeurige richting op.

---

Every villain is a hero in his own mind.

De strenge uitdrukking gleed sneller van zijn gezicht dan ijs van een gloeiende plaat. Onyx' voetstappen galmden nog na op de trap en Jester staarde nog steeds als bevroren naar de nu lege hal. Zeikerd? Wat- wat was dat nou weer? Gekwetst wendde Jester zijn blik af en probeerde zijn gedachten weer bij elkaar te rapen, voor Adam en Merrin die nu nog steeds voor hem stonden. Zijn eigen waarschuwing niet te schrikken als Onyx bot uit de hoek kwam echoede nog in zijn oren, maar hielp vrij weinig.
      Onyx had nog nooit zo gereageerd als Jester hem op een sociale regel had gewezen. Zelfs in het allereerste begin niet.
      Hij tilde zijn kin weer op en glimlachte kort en waarschijnlijk weinig overtuigend. 'Zoals ik zei. Hij bedoelt het niet zo. Morgen weer, althans. Sluit je maar gewoon aan bij het verhaal dat hij straks vertelt, oké? Dat is het makkelijkst.' Hij blikte weer naar de twee meiden op de bank. 'Zou een van jullie me misschien naar hen toe kunnen rijden?' vroeg hij zo vriendelijk mogelijk. Dan kunnen we daar ook voor een plan overleggen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam was nogal geschrokken van hoe Onyx niet alleen tegen hem gesproken had, maar ook tegen Jester. Was dit echt maar voor één dag? Het leek hem verschrikkelijk als dit blijvend was, maar hij durfde er niet naar te vragen, wetend dat dat voor Jester nog een veel groter horrorscenario was dan voor hem. Hij gaf een knikje, pakte de rolstoel en reed die naar de twee meiden toe.

---

Every villain is a hero in his own mind.

You're doing fine, everything is fine, you're almost done.
      'Hé, meiden. Is het goed als ik nog even controleer of Fayr geen opdracht heeft?' vroeg hij voorzichtig. Hij keek beiden om beurten aan. Fayr haalde alleen haar schouders op en zei niets. Ze zag bleek en moe, en behalve dat ze af en toe een hapje nam van de fruitreep die Vienna blijkbaar gevonden had, zag ze eruit alsof ze elk moment in slaap kon vallen. 'Wil je straks terug naar je eigen kamer?' vroeg Jester zachtjes aan haar. 'Als je wil kan je ook bij mij op de kamer, dan ben je niet alleen.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.