[RPG • 0] Experium || 43 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish maakte zich duidelijk niet net zoveel zorgen als hij en Jester begreep niet echt waarom. Misschien was hij te paranoïde aan het doen? Maar het was niet alsof zij enig idee hadden van langdurige effecten van Romeo's gave—ervan uitgaande dat het inderdaad daardoor kwam—en na alles waar ze doorheen gegaan waren zag Jester het opzich best zitten om nou eens een paar weken te kunnen daten zoals dat fucking hoorde. Wie wist hoe lang dit ging duren? Kwamen Onyx' emoties überhaupt nog wel terug?
      Hij mompelde iets onverstaanbaars ter antwoord en blikte even bezorgd opzij naar zijn vriend. Natuurlijk had Nish wel een punt dat er wel een voordeel in zat dat Onyx nu Zebediah niet in een vlaag van woede zou aanvallen, maar eerlijk gezegd was Jester er sowieso al vanuit gegaan dat Onyx zichzelf uiteindelijk wel in de hand gehad zou hebben. Het kwam nu vast ook wel goed. Het was immers nog steeds Onyx. Alleen... nouja, een versie van hem die Jester niet echt met zekerheid durfde te zeggen wat hij zou doen of laten.
      Misschien werkte Romeo's gave wel helemaal niet alleen maar via contact. Dat hadden ze immers ook van Maaya gedacht, maar hij herinnerde zich een bepaald feest dat in een vlammenzee was geëindigd terwijl het kreng in de hal gestaan had. Waarom vertrouwden ze eigenlijk überhaupt op het idee dat Romeo contact nodig had? Er waren genoeg mensen die schijnbaar hun limieten hadden die ze met genoeg training rustig konden doorbreken. Als je zeven weken in je eentje in isolatie had gezeten dan had je wel geleerd om hypergevoelig te zijn voor alles, of niet?
      'We kunnen er nu toch niks aan doen. Dit zijn de kaarten die ons gedeeld zijn, dus we maken het er maar het beste van.' Jester rechtte zijn rug en deed een dappere poging zijn zorgen eventjes in de vrieskast te zetten. Onyx en Vienna stonden een klein stukje verderop en Romeo lag met een vettige baard uitgeteld aan hun voeten. Klootzak.
      'Showtime, y'all. Straks komt Zebediah via zijn teleporteur naar het dak als ik hem de locatie heb doorgegeven. Onyx en ik zullen dan schijnbaar op hem staan te wachten, met een slapende Romeo. Nish en Vienna, jullie staan achter ons voor zowel praktische back-up waarvan onze Voldemort niet weet dat die er is en om Fayr, Kris en Romeo van kant te laten wisselen. Het is het plan dat jullie überhaupt nooit zichtbaar worden, en daarmee zijn jullie ook automatisch veilig voor enige invloed van Zebediah's gave. Onyx gaat een zonnebril dragen, en ik niet. Stel dat het allemaal misloopt gebruikt Nish zijn gave om ons allemaal onzichtbaar te maken, of gebruikt Onyx de zijne om gewoon iedereen te laten slapen tot we alles weer uitgevogeld hebben. Ik ga er misschien ten onrechte vanuit dat ik hem best aankan, maar ik zit al in een rolstoel en gezien mijn gave draait om overtuigen is bluf een best belangrijke kaart om te kunnen blijven spelen. Opnieuw; gaat er iets fout maakt Nish ons onzichtbaar en speelt Onyx alle problemen lekker naar dromeland. Eventuele hulp van jou, Vie, om mensen snel ook onder Nish' schild te kunnen krijgen is daarbij van harte welkom. Tot slot, een soort... weetikveel, heads-up. Zebediah kende mij al voor Experium en ik hem. Daar hoor je gegarandeerd ook iets over, dan weet je dat alvast. Zijn er verder nog vragen, opmerkingen of aanvullingen?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish

'Klinkt als een prachtplan, Jester. Met helaas wel de kleine kanttekening dat ik maar twee mensen tegelijk onzichtbaar kan houden tenzij een derde op mijn rug klimt.' Hij keek de jongen peinzend aan. 'En ik vind het nou niet echt chill dat je geen zonnebril draagt.' Hij geloofde ook echt niet dat Onyx daarmee akkoord was gegaan als zijn emoties niet ergens bevroren op de noordpool lagen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Haar gave? Die droom kon hij steken waar de zón niet scheen! Fayr balde haar vuisten en stond al op het punt te zeggen dat ze hem nooit zou helpen, toen ze zijn blik ving en zich realiseerde wie ze ook alweer tegenover zich had. Als ze weigerde, zou hij haar gewoon dwingen. Hij had het nu niet gedaan, anders had ze er vast niet eens over kunnen nadenken om het niet te doen.
      Het verzet stroomde uit haar weg als de lucht uit een ballon. Schichtig wendde Fayr haar blik af en keek naar de grond. In de stilte kon ze de blikken van alle anderen voelen branden. 'Oké,' fluisterde ze lamlendig, zo verslagen als ze maar voor elkaar kon krijgen terwijl haar gave vonkte onder haar vingers. Net alsof ze zelf ook wel wist dat ze geen keuze had, opdracht of niet, en zich daar maar bij neerlegde omdat ze toch niet veel anders kon.
      Het was immers nu of nooit. Kris kon haar nu niet helpen, maar ze zou haar eigen afleiding wel spelen. Kleine, zwakke Fayr bij de grote boze wolf deed gewoon netjes wat haar gevraagd werd om te kunnen overleven. Daarom zat ze ongeketend in een cel. Daarom had Zebediah zijn gave niet eens geprobeerd te gebruiken om haar hulp te krijgen. Nou, dat was zíjn fout.
      Ze had haar hand nog steeds in haar zak, om het mes. De mouw van haar vest verborg dat misschien nog iets, maar die kon ze nu natuurlijk niet loslaten of juist proberen te verbergen zonder dat het op zou vallen. Maar wat moest ze er dan in hemelsnaam mee? Gewoon maar zo houden? Misschien dat als ze deed alsof er niets aan de hand was dat Zebediah het niet eens zou merken. Of de transporteur.
      Ze knikte nog eens en waagde een afwachtende blik naar boven en wenkte halfhartig.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ai, dat was dan wel weer jammer. Jester haalde zijn schouders op. 'Nouja, dan lekker onzichtbaar blijven en zo snel mogelijk naar Adam om ervoor te zorgen dat hij ons waarschuwt het allemaal anders aan te pakken. En gezien dat nu nog niet is gebeurd, heb ik goede hoop.' Het tweede punt van Nish... tja, heel comfortabel voelde hij zich er zelf ook niet onder. 'Nee, ik ook niet,' gaf hij dus ook maar toe. 'Maar precies wat ik zei, die bluf kan ik wel ontzettend goed gebruiken.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Zebediah

Tevreden stapte Zebediah dichterbij. Hij kon nog wel een boost gebruiken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx vond dat een heel slecht idee.
      ‘Je kunt vast bluffen als een baas, maar er is ook nog zoiets als gezond verstand, vriend.’ Hij zette zijn zonnebril op en pakte daarna die van Jester. ‘Ik zit er niet echt op te wachten dat hij jou zo de opdracht geeft om ons allemaal van het dak te laten wandelen.’ Hij boog zich over zijn vriend heen en haakte de pootjes achter zijn oren voor hij de bril voor zijn ogen schoof. ‘En geloof me, zo met die zonnebril zie je er ook best bad-ass uit.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ergens had Onyx gelijk en zag Jester er inderdaad wel badass uit, ondanks zijn krappe één meter zestig – wat dan weer minder opviel in een rolstoel. Het kwam vooral door de grimmige uitdrukking op zijn gezicht.
      Nish dacht aan wat de jongen had gezegd; dat Zebediah en hij elkaar al kenden van vóór Experium. Betekende dat dat Jester zich dingen van die tijd herinnerde? En hoe kenden ze elkaar dan. Herinnerde Zebediah zich dat ook?
      Het gaf het feit dat Zebediah Dezi had opgedragen om hem te vermoorden nog een hele andere dimensie. Misschien was dat wel de reden dat Jesters kaak nu zo strak stond en dat hij er dubbel van baalde dat Onyx weinig steun gaf en de indruk wekte dat hij gewoon te lang in de rij voor het eten stond. Waar hij ook al nooit zijn beurt afwachtte.
      Hoewel de vragen op zijn lippen brandde, wist hij ook wel dat dit niet het moment was om ze te stellen. Daarom gaf hij een knikje naar de jongen dat hij er klaar voor was – al was dat nauwelijks waar.
      De zenuwen gierden door zijn lijf en hoopte maar dat hij die kon indammen voor Zebediah en Kris straks voor zijn neus stonden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hoe cru zou dat wel niet zijn…
      Zebediah die tegen alle verwachtingen in had besloten dat hij terug mocht naar Experium, naar Fox, maar dat Kris het tóch nog wist te verknallen door een onschuldig meisje dusdanig op te hitsen dat ze hun kidnapper zo neerstak?
      Als ze het kon en wilde, kreeg ze nu de uitgelezen kans.
      Zebediah was het mes al lang en breed vergeten, blijkbaar had hij heel andere dingen aan zijn hoofd. Hij hurkte nietsvermoedend bij de Panther neer.
      Ze kon het doen – het mes door zijn slaap naar binnen rammen. Dan was het gedaan met die klootzak.
      Ze kon het ook doen op iets minder definitieve manier: door hem niet dodelijk te verwonden en vervolgens te ontsnappen. Ook daar was dit dé ultieme kans voor.
      Maar hoe de fuck kwamen ze dan terug op Experium? De teleporteur was hun enige kans, maar waarom zou die helpen? Die kon binnen één tel aan de andere kant van de wereld zijn en Kris zou hem nooit meer kunnen vinden.
      Nee – hij wilde niet dat ze ingreep.
      Niet nu hun terugkeer zo dichtbij was.
      Het was niet zonder reden dat Zebediah Fox uit zijn geheugen had willen wissen. Hij was echt van plan om hen terug te brengen. Daar moest hij dan wel iets heel belangrijks voor terugkrijgen – en hij kon maar één iemand bedenken die hun levens waard was.
      Romeo.
      Dat was de deal die Zebediah was voorgesteld en hij was ermee akkoord gegaan.
      Kris probeerde Fayrs blik te vangen, haar duidelijk te maken dat ze gewoon moest doen wat hij zei, voor ze hem pissig maakte en hij terugkwam op zijn besluit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Is goed,’ zei Yrla en hij streek even langs haar kop.
      Safira gromde spinnend van genoegen, schurkte even met zijn kop langs zijn kaak en vloog toen op. Het zoeken van een geschikte plaats kon wel even duren. Ze wist niet waar het voor bedoeld was, maar het was vast iets waarvan hij de Naamloze niet op de hoogte wilde stellen, dus ze zou haar best doen de perfecte plek te vinden, blij dat ze iets nuttigs kon doen – en iets waar ze Yrla blij mee kon maken.
      Tijdens haar vlucht fantaseerde over hoe de dingen nu verder konden gaan. Misschien dat Fox haar inderdaad uit dit lichaam kon helpen – of iemand anders vond die dat kon. Ze kon niet wachten om weer op twee benen rond te lopen en weer mensendingen kon doen. Zoals eindelijk haar lippen tegen die van Yrla drukken.

[ bericht aangepast op 22 mei 2021 - 11:23 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Dat hoop ik ook niet," zei Merrin met een zucht. De jongen zakte neer op het picknickkleed en volgde nieuwsgierig alle handelingen die Adam deed. "Waar heb ik dit allemaal aan verdiend?" Vroeg hij grinnikend, terwijl hij nog een laatste keer verbluft om zich heen keek.

---

It's never gonna happen, Guys.

[/center]

Nadat Adam alles had uitgestald, zakte hij naast Merrin op het kleed neer. Hij pakte zijn hand en streek langs zijn knokkels. Een beetje verstrikt tussen alle vlinders die binnen in zijn lijf net zo aanwezig waren als erbuiten, tilde hij Merrins hand op en drukte een zachte kus tegen de grootste knokkel voor hij zijn vriendje aankeek.
      ‘Je hebt dit verdient omdat je de allerleukste jongen op aarde bent en omdat je me zo gelukkig maakt, ieder moment dat je tijd met mij wil doorbrengen.’ Hij verstrengelde hun vingers en liet hun handen toen weer zakken.
      ‘Je weet dat ik soms van die angstvlagen heb waarin ik bang ben om je kwijt te raken – en dat jij dan zegt dat we in het moment moeten leven. Iets wat ik moeilijk vindt. Maar na wat er de laatste dagen gebeurd is; na wat Jester overkomen is, en Fayr… speelt die angst weer op en wil ik eigenlijk gewoon zo veel mogelijk herinneringen maken samen. Zodat we – als we ooit van elkaar gescheiden raken – veel mooie momenten hebben om aan terug te denken, en zelfs plekken waar die herinneringen nog ietsje tastbaarder zijn. Ik heb gezien hoe dierbaar die voor Fox waren. En… ik hoop natuurlijk dat we hier uiteindelijk samen weggaan… maar als dat niet zo is… Dan wil ik gewoon dat we zo veel mogelijk herinneringen hebben die ons laten glimlachen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Nouja, dan speel je me toch in slaap, Klaas Vaak?' wierp Jester tegen, maar de zonnebril stond al op zijn neus en het zag er ook niet echt naar uit alsof Onyx hem daar weer vanaf ging halen. Hij ging het ook maar niet proberen, want de zorgen van Onyx en Nish waren eigenlijk best terecht. En wat maakte het ook uit wat Zebediah ervan dacht? Die had vijf jaar extra ervaring en oefening gehad. Ergens liep toch de grens tussen moedigheid en oerstom. 'Oké, zonnebril it is. Hou jij je verder wel aan het plan, nou dat dracula al je emoties gejat heeft? Of dingen nou praktischer lijken te kunnen of niet, wijsneus?' vroeg hij nog aan Onyx. 'Want dan, als de anderen d'r ook klaar voor zijn, kunnen we onze grote vriend eens gaan informeren waar hij mag komen opdraven.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Zijn emoties gejat? Wat was dat nou weer voor onzin?
      ‘Zeg, wil jij die gluiperd daar niet de credits geven voor het feit dat ik eindelijk mezelf eens een beetje in de hand heb?’ Hij duwde zijn lippen tegen die van Jester aan en keek hem daarna zelfverzekerd aan. ‘Zie je? Nog steeds smoorverliefd. En waag het niet ooit nog mijn second nickname voor die smiecht te gebruiken.’
      Hij ging weer overeind staan en trok de telefoon uit zijn broekzak.
      ‘Sms-je sturen of wil je hem persoonlijk spreken?’

[ bericht aangepast op 24 mei 2021 - 13:13 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Klinkt als een goed plan," stemde Merrin zachtjes toe. Herinneringen maken was zo verkeerd nog niet, zeker niet leuke herinneringen. Hij hoopte dat hij die dan kon laten overwinnen van de donkere herinneringen die hem soms plaagde. Merrin schoof iets dichter naar Adam toe en nam zijn gezicht in zijn rechterhand vast. Voor een paar seconden nam Merrin de tijd om het prachtige gezicht van Adam te bestuderen. Hij liet zijn ogen over de sterke kaaklijn gaan, ving voor luttele seconden die heerlijke herfstogen, voor hij ze liet afdwalen naar de dunne lippen van Adam. Voorzichtig boog Merrin voorover en drukte eerst zacht zijn lippen op die van zijn vriend voor hij de kus iets verstevigde. Het was perfect zo.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam was verrast door de kus. Nog steeds lieten Merrins lippen zijn bloed borrelen. Zijn vingers weefden zich door Merrins haren terwijl hij de jongen terug zoende. Hij dacht terug aan hoe ze eerder deze week zoenend op bed hadden gelegen en hoe Merrins hand langs zijn middel was gegleden. Zijn wangen gloeiden toen het verlangen om dat weer te voelen opkwam – of om het bij Merrin te voelen.
      Maar niet nu.
      Ze zouden zo gaan eten. Nu was vast een raar een veel te willekeurig moment. Hij kreeg het er ongemakkelijk warm van en trok zich iets terug voordat hij naar zweet stonk.
      ‘Ik eh – heb nog iets voor je gemaakt,’ zei Adam om zijn gedachten weer terug te brengen op normale dingen. ‘Wil je het nu? Of na het eten?’
      Hij was een beetje zenuwachtig, al wist hij niet zo goed waarom, en beet verlegen op zijn lip.

[ bericht aangepast op 24 mei 2021 - 13:54 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.