[RPG • 0] Experium || 41 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 8 maart 2021 - 19:07 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was alsof haar dilemma voor haar opgelost werd, zodra Merrin belde. Vienna liep iets bij de anderen vandaan, voor ze opnam. "Met mij gaat het goed. Maar Wel, uhm." Ze viel even stil en wist niet zo goed waar te beginnen. "Dezi heeft Jester aangevallen. Als blijkbaar een soort wraakactie op Onyx." Ze wist nog steeds niet helemaal of dit wel was zoals het gegaan was, ze vertrouwde Nish nog altijd niet. Maar een beter deel van het verhaal had ze niet. "Ze heeft hem laten bevriezen, dus Fayr en Fire zijn druk aan de slag hem weer erbovenop te helpen." Ze kon wel vertellen over Sarah, maar Merrin kende het meisje niet eens. Plus, ze wilde niet dat hij zich teveel zorgen om Jester maakte. Ook al waren die zorgen terecht. Ze hadden al genoeg aan hun hoofd met Dezi.
      "Heb je iets van Dezi gehoord of gezien?" vroeg ze benauwd. Ze hoorde Merrin tot haar opluchting antwoorden dat ze nog niets van Dezi hadden gezien. Dat maakte dat ze zich al iets rustiger voelde. "En Yrla?" vroeg ze dwars door Merrin heen, die ook iets had willen vragen. Ze hoorde een welbekende stem op de achtergrond reageren. Blijkbaar had Merrin haar op de speaker gezet. "Ik leef nog!" Ook dat was iets wat haar tot haar verrassing opluchtte. En hoewel ze eigenlijk het antwoord al wist, vroeg ze Merrin of hij even de telefoon aan Yrla over wilde geven. "Zeg het eens," klonk zijn stem ineens harder door de telefoon. "Yr, denk je dat je naar het bos kan flitsen en dan weer naar school? Jester moet straks echt naar de ziekenzaal." Ze hoorde Yrla zuchten aan de andere kant van de telefoon. "Wat denk je zelf, Vie? Ik kwam met moeite de trap af." Vienna knikte, ook al zag niemand dat. Ja, dat was eigenlijk wat ze al verwacht had. "Ik kon het in ieder geval proberen."
      "Vie?" klonk Merrins stem weer door de telefoon. "Denk je dat je hierheen kan komen? Ik denk dat geen van ons vier nu iets tegen Dezi kan beginnen als ze echt naar het Panthers house komt." Vienna zuchtte even. Ze wilde eigenlijk hier niet weg, dat voelde niet goed. Maar hier helpen kon ze toch niet, en Merrin had gelijk. Ze was waarschijnlijk daar harder nodig. "Ik kom eraan," zei ze met een kleine glimlach. En met die woorden hing ze op. Voor een moment stond ze twijfelend met haar iNet in haar handen en liep toen terug naar het groepje.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze heeft hem laten bevriezen.
      De gedachte maakte Adam misselijk. Dat was geen opwelling van gewelddadigheid geweest, ze had Jester willen laten lijden. Wat betekende dat ze niets veranderd was en misschien juist wel meer berekenend was geworden.
      En als ze wraak op Onyx wilde nemen, dan wilde ze dat vast ook op hem.
      Hij wierp een blik op Yrla, die er ziek uitzag en net gezegd had dat hij amper de trap af had kunnen komen. Wat was er met hem gebeurd? Hij vroeg er echter niet naar. ‘Ik ga toch even naar Nenya,’ zei hij.
      Het leek hem beter als ze bij elkaar bleven, dus hij liep naar de kamer van het meisje toe en klopte op de deur.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin liet Adam gaan en keek even nieuwsgierig naar Yrla. Hij wist niet zeker of hij het wel durfde te vragen wat er aan de hand was. Yrla leek echter door te hebben dat hij wat wilde vragen, want hij keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan. "Ben je ziek?" vroeg hij zachtjes. Yrla glimlachte even op zijn vraag. "Soort van. Ik heb mezelf vandaag te ver gepusht. Te weinig geslapen de afgelopen nachten en niet goed gegeten, dan hakt mijn gave er heel snel in."
      Merrin keek even naar de jongen die er erg bleek uitzag. Hij ging zitten naast Yrla op de bank, al hield hij er een duidelijke meter tussen. "Hoe werkt jou gave eigenlijk?" vroeg hij nieuwsgierig - en om een gespreksonderwerp te hebben wat niet over Dezi ging.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij was verrast door de vraag. En knipperde even met zijn ogen, want eigenlijk wist hij het antwoord niet. Zijn snelheid was voor hem altijd zo natuurlijk geweest dat hij nauwelijks hoefde na te denken over hoe het te gebruiken. "Wel, ik moet mijn conditie goed op peil houden. Als ik niet goed eet of slaap, of mijn dagelijkse rondje in de avond over sla, dan heeft dat effect op mijn uithoudingsvermogen. Nu ben ik zo getraind dat ik op zich wel een dag een rondje over kan slaan, maar stel ik zou nu stoppen met rennen, dan heeft dat effect op hoe snel ik kan zijn, maar vooral hoe lang ik kan rennen."
      Yrla fronste even zijn gezicht, terwijl hij over zijn gave nadacht. "Voor de rest is het denk ik gewoon rennen. Het is net alsof ik in een auto rij, denk ik. Ik kan gas bijgeven, maar ik kan ook afremmen. Ik hoef alleen maar te bepalen hoe hard ik wil gaan." Vandaag had hij zichzelf gewoon gepusht en niet eens naar zijn lichaam geluisterd toen het schreeuwde. Maar af en toe was de vlucht in zijn gave te verleidelijk. Merrin knikte, alsof hij over de woorden nadacht. En Yrla vroeg zich af wat hij met die informatie wilde gaan doen. Hij gaapte, hij kon er echt niets aan doen. De pil tegen zijn spierpijn maakte zijn vermoeidheid niet beter. Normaal knapte hij wel op na een paar uur slaap. Maar Merrin was niet de eerste die hem vandaag was komen wekken. Al moest hij zeggen dat hij zich wel een stuk beter voelde dan toen vlak voor het avondeten. Hij was al iets opgewekter, als je de spierpijn niet meetelde.

---

It's never gonna happen, Guys.

Net toen er op de deur geklopt werd deed ze hem al open en keek recht in Adam's gezicht. 'Hé,' zei ze, ondanks haar eigen visioenen toch nog een beetje geschrokken. De jongen zag er nerveus uit en ze schonk hem een klein glimlachje. 'Morgen zitten wij drieën gewoon aan de ontbijttafel. Yrla en Phone en Vie ook, en Dezi heb ik nergens gezien.'

[ bericht aangepast op 13 maart 2021 - 17:39 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

Natuurlijk luchtte het hem op dat zij in elk geval in orde waren, maar er waren er nog drie die er niet waren. 'En we zaten er niet bij alsof er iemand dood was ofzo?' vroeg hij voorzichtig.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Haar glimlach (als je het dat al had kunnen noemen) zakte weer weg. 'We zaten er niet bij alsof iedereen er gewoon heelhuids doorheen gekomen was,' antwoordde ze uiteindelijk zwakjes. 'Jester was er niet bij, net als Onyx. Fayr ook niet, maar van haar heb ik nog een flits gezien op haar kamer, dus die is waarschijnlijk vooral aan het bijkomen.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

Adam aarzelde. 'Maar waren wij ook echt in een grafstemming? Al zou ik vast niet aan tafel zitten morgenochtend als een van hen dood of in levensgevaar was.'

[ bericht aangepast op 13 maart 2021 - 17:55 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Een beetje machteloos haalde ze haar schouders op. 'Hoe ziet een grafstemming eruit? Ik- ik weet het niet. Een visioen vaker proberen te zien maakt hem alleen maar grijzer, dus daar schoot ik niet zoveel mee op.' Ze liepen samen ondertussen weer terug naar de woonkamer. 'Ik heb geprobeerd een glimp van ze op te vangen. Allebei, maar ik kreeg alleen maar dat afschuwelijke grijs te zien.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Iemand raakte hem aan. Langzaam tilde Jester zijn kin op (want dat deed je toch wel in zo'n situatie en als iemand hem kon aanraken, dan viel hij ook vast niet plotseling door de muur heen) en zijn lippen krulden al geheel op eigen initiatief om in een glimlach toen hij de jongen herkende. [/i]Onyx.[/i] Maar zijn vriend lachte niet. Tranen stonden aan de randen van zijn ijsblauwe ogen en er lag zoveel emotie in die ene blik dat Jester er haast op slag zelf verdrietig van worden zou.
      Een beetje verward liet hij zich meetrekken in een omhelzing en sloeg meteen ook zijn eigen armen om Onyx heen. 'Hé, Scary Vibes,' zei hij zachtjes, terwijl hij geruststellend kleine rondjes over zijn rug wreef met zijn duim. 'Het is oké,' antwoordde hij. 'Ik ben hier.' In eerste instantie begreep hij niet eens waar zijn vriend het over had. Waarom zou Onyx hem kwijt zijn? Hij was gewoon... nouja, hier. In de droom die Onyx gemaakt had. Was hij weggeweest dan ofzo? Er was wel iets met de boomhut. Langzaamaan kwamen er weer een paar herinneringen terug, maar nog helemaal logisch was het allemaal niet.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Jesters stem was het mooiste geluid dat er bestond.
      Hij had het zich nooit eerder gerealiseerd, maar geen snaren- of pianospel trof hem zo diep in zijn ziel als Jesters stemgeluid. Hij nam Jesters gezicht in zijn handen en rustte met zijn voorhoofd tegen het zijne. Tranen trokken nog steeds hete sporen langs zijn wangen, maar dat kon hem niks schelen.
      ‘Je stierf,’ fluisterde hij met bevende stem. ‘Je stierf in mijn armen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Waarschijnlijk zat ik dan eerder te huilen dan te eten,’ mompelde Adam. Het klonk niet best, dat grijs. Stel je voor dat ze morgen allebei dood waren… Of straks al… Er liep een rilling langs zijn rug. Gelukkig kun je terugreizen en ze waarschuwen. Dat liet hem zijn schouders weer rechten. ‘Gelukkig is niets definitief,’ zei hij en ze stapten de woonkamer binnen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij was—wat?
      Er flikkerde een herinnering op. Van een kou die zich als zuur door zijn lichaam heen had gebeten. Van zijn gevoelloze vingers. Van zijn voeten glinsterend onder een dikke laag loodzwaar ijs. En Onyx' stem die langzaam was weggestorven in het donkere bos. Hij had het gehad over Afrika en over alle plekken waar ze later samen naartoe zouden gaan, dat herinnerde hij zich nog.
      'Nu?' vroeg hij in de war. 'Ik ben... dood?' Dat was wel een onaangenaam concept om aan te wennen, en ook eentje waar hij helemaal niet aan wennen wilde. Verdorie, hij had veel belangrijkere dingen te doen dan ineens het loodje leggen en Onyx wéér alleen achter te laten. Jester knipperde nog eens en probeerde de gedachte aan de kant te schuiven en daarmee ook alle geschrokken en gestreste stemmetjes in zijn hoofd die het helemaal niet eens waren met doodgaan. Hij begreep niet waar hij nu dan wel was, of hoe Onyx tegen hem kon praten, maar beter maakte hij gebruik van deze tijd. Om er toch nog een paar memorabele laatste woorden uit te krijgen, enzo.
      'Afrika klonk wel ontzettend gaaf,' zei hij zachtjes. Hij sloeg zijn ogen op en glimlachte, terwijl hij voorzichtig een traan van Onyx' wang veegde. 'Drie liter zonnebrand langs de douane krijgen is een beste queeste.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Met Adam's gave inderdaad niet nee. Zijn opmerking stelde haar weer een beetje gerust. Yrla en Merrin waren nu allebei in de huiskamer en ze vertelde hen ook kort wat ze gezien had. Of vooral... wat niet.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Fijn om te weten dat ik morgen nog leef," zei hij grijnzend. Het was een poging iets de sfeer te verlichten, al wist hij dat hij de plank finaal missloeg. Maar misschien... "Hee, hopelijk betekent dat dat de school zijn ogen geopend heeft en dit keer Dezi voor goed van school stuurt. Zou prettig zijn als ze gewoon niet meer terugkomt." Al kon dat ook betekenen dat ze recht in de open armen van Zebediah liep. En of hij dat nu zo'n goed plan vond...

---

It's never gonna happen, Guys.