[RPG • 0] Experium || 41 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 8 maart 2021 - 19:07 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Wat een feestje.' Damon duwde Nish de schep in zijn handen en viste zelf zijn iNet uit zijn broekzak. Terwijl Nish opzoek ging naar een goede plek voor het gat, zette hij vlug een playlist in elkaar en duwde het apparaatje vervolgens met het geluid op honderd in zijn zak met dat hij omhoog klom. De eerste tonen van Wintersun klonken al door het bos heen en Damon ontspande een beetje. Heel ver droeg het geluid natuurlijk niet, maar het ging om het idee.
      Eenmaal binnen had hij de zaklampfunctie nodig om te zien. Er hing een koperachtige geur in de lucht, zo sterk dat hij het haast op zijn tong kon proeven. Er lag inderdaad een lichaam. In een grote, glinsterende poel donker bloed. Hij verblikte of verbloosde niet bij een dood lichaam. Ze waren dood. Dat was het punt. Maar zijn gave wiegde heen en weer onder zijn huid, zoekend naar wat fatsoenlijk goud om te verslinden als een hongerige wolf, en ongedurig kneep Damon zijn handen samen. Opsplitsen was een goed idee geweest. Hierbinnen stonk het naar koper en roest, en naar nog een paar dingen die Nish in ieder geval nooit opgemerkt zou kunnen hebben. Pijn, haat en wanhoop kleefden op dezelfde manier aan de houten planken als de donkere bloedspetters.
      Ze was er niet eens en toch kon hij Melissa's scherpe blik haast in zijn rug voelen branden. Het was maar een lijk. Wees geen baby. Direct schudde hij zijn hoofd en keek even om zich heen waar hij zijn iNet het beste neer kon zetten zodat hij ten miste wat licht had. Met behulp van een doorgewinterd boek en een extra rand had hij licht en zijn beide handen vrij. Hij stapte op Tony af en pakte zijn polsen beet en—gatver, het lichaam was nog lauw. Damon klemde zijn kiezen op elkaar, negeerde het glibberige bloed dat tussen zijn vingers door sopte, en trok het lijk richting de opening van de boomhut.
      Een horrorthema, inderdaad. Ze moesten straks iets aan dat bloed gaan doen. Straks haalde Experium zodra ze hoorden dat er nog twee leerlingen verdwenen waren nog ergens een stelletje honden vandaan ofzo, dan waren ze flink de klos. Zulke fijne gedachten. Zou Romeo ook de pijp uit zijn, op deze manier? Dat zou verklaren waarom hij zo plotseling was verdwenen. Damon zette zijn voet tegen het hoopje mens aan en duwde het zonder veel ceremonie de boomhut uit. Het lichaam plofte met een misselijkmakende smak op de grond en hij wenste dat hij gewoon zelf had aangeboden te beginnen met graven.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Tja – wat was een goede plek om een lijk te begraven? In een bos waar niemand hoorde te komen maar toch heel wat mensen kwamen… En waar blijkbaar zelfs boomhutten waren. Wie had die in vredesnaam gebouwd?
      Na een meter of honderd bleef hij stilstaan en keek om zich heen. Nu het aardedonker was, leek alles een goede verstopplaats. Of dat ook bij daglicht was, viel nog te bezien. Moest hij toch op zoek gaan naar de rivier en het aan de andere kant van de oever dumpen?
      Hij wist zeker dat niemand daar de lijken kon vinden. Daar stond wel tegenover dat hij geen flauw idee had hoever dat nog lopen was. Misschien wel een uur. En hij wist ook niet of de doorgang die hij vier jaar geleden had gebruikt, nog steeds bestond.
      Uiteindelijk besloot hij toch nog een eind verder te lopen. Hij had geen idee of die boomhut betekenis had voor Jester of Onyx – of juist voor Dezi of Tony. Hoe dan ook waren zijn vingerafdrukken daar nu te vinden, dus hoe verder weg, hoe beter.
      Bij een redelijk open plek bleef hij stilstaan. Ervan uitgaand dat zijn vriend zijn spoor wel kon oppikken door het gebrek aan andere mensen in de buurt, zette hij de spade in de grond en begon te graven.

---

Every villain is a hero in his own mind.

How to royally fuck up a crime scene 101.
      Deze kleren moest hij straks maar ritueel verbranden ofzo. Damon stak zijn iNet met zijn wijsvinger en duim weer terug in zijn broekzak en klom vervolgens moeizaam weer naar beneden in een poging geen roestbruine vingerafdrukken achter te laten die hem onherroepelijk aan deze moorden zouden verbinden. Hij had ze dan wel niet gepleegd, maar vanaf nu was hij wel mooi medeplichtig.
      Eenmaal op de grond stond hij echter—letterlijk—voor het volgende probleem. Hij kon het lichaam van Tony natuurlijk niet gewoon bij de pols pakken en wegslepen over de bosgrond. De sporen van zijn hakken zouden recht naar het graf leiden. Dan had een graf een stuk verderop natuurlijk ook geen zin meer. Dus hij moest ze tillen. De lijken.
      Pas toen hij de kou over zijn eigen armen voelde rollen, merkte hij dat hij aan het gruwen was en niet oplette. En dat noemde zich een fucking Rhino. Dezi had al een minuut lang geen vinger verroerd en ze had geen hartslag. Hij kreeg heus geen woedende draak op zijn rug. Ze was dood. Einde verhaal. In zijn hoofd zong hij zo nadrukkelijk als hij kon iedere toon van de melodie mee, en trok haar lichaam van de grond.
      Het was alsof hij een zak aardappelen over zijn schouder probeerde te krijgen. Damon bezweek bijna onder het gewicht en tegen de tijd dat hij het lichaam van het meisje nog enigszins degelijk over zijn schouder had gekregen, stond het zweet hem op het voorhoofd. Ikhaatditikhaatditikhaatditikhaatditikhaatdit. Maar hij was geen baby. Hij ging op zoek naar Nish.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Gelukkig waren Dezi en Tony allebei geen reuzen, maar het kostte toch flink wat werk om een gat uit te graven dat diep genoeg was. Tegen de tijd dat Damon met Dezi kwam aanzetten, stond er een flinke laag zweet op zijn rug. Damon kwakte het meisje erin neer zodat Nish zag dat het toch nog ietsje wijder moest en ging daar zwijgend mee aan de slag totdat zijn rugspieren brandden.
      ‘Ik haal Tony wel,’ stelde hij voor, inmiddels toch wel zo moe dat het hem niet meer lukte om zich luchtig voor te doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Als jij nou zn schouders neemt en ik zijn voeten, laat je geen sporen achter en vermijd je een bloed-douche.' Hij had zijn hand al opgetild om door zijn haren te halen, voordat hij het bloed erop zag en zich bedacht. Hij knikte naar achteren. 'Daarna moeten we nog iets verzinnen voor de hut.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish knikte, waarna ze samen terugliepen naar de hut. ‘Volgens mij krijg je dat niet weg met een sopje,’ zuchtte hij. ‘Denk dat je het er zo onderhand af moet schuren. Misschien moeten we dat ding gewoon in de fik steken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Damon grinnikte. 'Tuurlijk, midden in de nacht een groot vreugdevuur bouwen op het zwaarbewaakte terrein in het verboden bos.' Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen. 'Als we echt ons best doen hebben we zelfs sausijsjes om te roosteren voor je.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish

Nish haalde zijn schouders op. 'Als ze iets om dit deel van het terrein gaven, hadden ze er wel voor gezorgd dat we hier niet konden komen. In elk geval zijn al onze sporen dan weg. Enige nadeel is dat Fire op het matje geroepen wordt en dat die lul niet kan liegen en weet dat ik Jester uit het bos gesleept heb.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Dit verhaal wordt met het detail interessanter,' zei Damon met een opgetrokken wenkbrauw. 'Wat deed Fire hier nou weer dan? Behalve gaten smelten in het prachtige hek van de school. Zo'n subtiele gast.' Grijnzend liep hij een stukje voor Nish uit en draaide zich toen ineens enthousiast om. 'Oeh, dat hek is ook nog best een probleem. Als je toch voor die rooie bezig was, dan kunnen we daar best een andere Panther voor om hulp vragen, denk je niet? Voor wat, hoort wat. Fayr zou dat hek best wel weer kunnen oplappen.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish

Ach ja. Damon kon het hele verhaal wel horen. 'Voor Dezi stierf heeft ze Jester half bevroren. Fire heeft hem geprobeerd op te warmen en Fayr probeerde de rest fiksen. Ze kan morgen vast dat hek weer maken ja.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Auwtch.' Damon trok een gezicht. 'Dat ging vast niet van een leien dakje.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish

'Niet echt.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Damon

‘Denk je dat Experium dat gat zal laten gaan? Want een oncontroleerbare bosbrand daargelaten, dat gat heeft ook wel Fire’s naam erover geschreven staan.’

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish haalde zijn schouders op. ‘Als hij slim is, vraagt hij Fayr inderdaad om het te dichten. En over het algemeen is hij toch best slim. Het zal wel even duren voor het bestuur doorheeft dat er weer twee leerlingen missen. Het zijn nou niet echt twee brave studentjes. Maar goed – ik kan morgen een balletje opgooien bij Fayr.’
      Als hij vannacht toch bij de Panthers sliep, zag hij haar vast wel.

---

Every villain is a hero in his own mind.

De volgende dag begon zoals alle anderen. Alsof er die nacht niets gebeurd was, werd Merrin wakker naast Adam, ging het ontbijt gewoon door zoals altijd en waren de lessen bijna saai. Het grote verschil was dat bijna de helft van hun klas miste.
      Jester was (gelukkig) de nacht doorgekomen, maar zou nog moeten herstellen. Onyx bleef vanzelfsprekend bij hen. Fayr had van Vienna niet naar de lessen gemogen. En Dezi.. Tja...
      Maar zelfs de sfeer onder de anderen die er wel waren was anders. Vienna zei ze hele dag geen woord, terwijl je haar normaal wel met Fayr hoorde giechelen of praten. Merrin, Adam en Nenya probeerden de les wel te volgen, maar Merrin had het gevoel dat zijn concentratie werd opgeslokt door de gebeurtenissen van vannacht. Iets wat voor Adam en Nenya vast ook geldde. Ze wilden echter laten blijken dat ze van 'niets' wisten, vandaar dat iedereen hier zat. Maar het was niet hetzelfde. Het was alsof Merrin de gebeurtenissen van vannacht op zich voelde drukken.
      Merrin keek voor een moment over zijn schouder naar Fersephone en Yrla die achter hem zaten. De blonde jongen leek de hele dag al afwezig. Hij had geen woord door de lessen gezegd en soms hadden leerkrachten hem uit zijn gedachten moeten halen, iets wat zeer ongebruikelijk was voor hem. Normaal schade er wel een grapje of opmerking door de les, maar Yrla leek vandaag besloten te hebben er niets van te moeten weten.
      Fersephone leek de enige die onaangedaan was door het nieuws. De blik op haar gezicht was neutraal en ze liet niets zien van wat ze dacht. Al kon dat ook een ding zijn, om ermee om te gaan.
      Op het moment dat de bel van de laatste les ging, pakte Merrin gehaast zijn spullen. Alles moest doorgaan alsof er niets gebeurd was en dus nam hij afscheid van Adam en liep met de tas over zijn schouder naar de bibliotheek. Hier had hij met Cherry afgesproken voor hun opdracht. Hij hoopte maar dat ze dat niet vergeten was.

[ bericht aangepast op 22 maart 2021 - 7:32 ]

---

It's never gonna happen, Guys.