[RPG • 0] Experium || 33 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze zat op de heuvel met haar armen om haar knieën geslagen. Een huivering liep over haar rug heen, maar ze wist even niet of het van de koude wind was of haar eigen emoties. Ze voelde zich gek genoeg alleen. Fayr was de zaal versieren - iets wat ze absoluut geen zin in had -, Vienna was de hele dag al pleiten, Fire zag ze vanavond al en Yr, wel... Dat werd ingewikkeld. Fersephone zuchtte. Ze wist niet wanneer ze zo'n zachtgekookt ei was geworden, maar blijkbaar had ze toch behoefte aan mensen om zich heen. Waar ze zich vroeger zich prima redde op dit soort momenten, merkte ze dat ze nu stiekem verlangde om tegen iemand te praten. En echt te praten.
      Voor het eerst in maanden miste ze haar oude vriendin, ze miste Dezi. Ze miste die persoon die nu even tegen haar zou zeggen dat ze zich niet zo aan moest stellen, die haar gewoon even een klap tegen haar hoofd zou geven. Ze miste de persoon die haar nu vierkant uit zou lachen om waar ze nu moeilijk over deed of waarmee ze even af kon geven op de omgeving. Maar die tegelijkertijd er wel voor haar zou zijn en met de oplossing zou komen.
      "Zit je je zonden te overdenken?" Fersephone keek met een ruk op omhoog en maakte een schokkende beweging. Vol ongeloof keek ze toe hoe de blonde jongen naast haar in het gras plofte, daarbij expres nog een stukje van haar wegschoof en controleerde of hij ver genoeg zat. "Dan zit ik hier nog wel tot morgenochtend," zei ze met een onzekere glimlach. De jongen naast haar lachte zachtjes. "Dan doe je er minder lang over dan ik," zei hij grijnzend. Ietwat argwanend keek Fersephone naar Yrla naast haar. De jongen zag haar echter niet kijken of deed alsof hij haar niet zag kijken, hij keek strak vooruit naar de mensen die verderop langs het schoolgebouw liepen. Wat deed hij hier?

[ bericht aangepast op 1 nov 2020 - 14:01 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij had haar van ver zien zitten. In eerste instantie had hij zijn gezicht willen afwenden en had hij weg willen lopen. Maar Fersephone had wel heel erg alleen op die heuvel gezeten en zelfs vanaf deze afstand kon hij zien dat er veel in dat hoofd omging. Anderen zouden de blik misschien als verveeld of bot bestempelen, maar Yrla had het blonde meisje beter leren kennen afgelopen maanden. Uiteindelijk had hij maar gezucht en al zijn moed bij elkaar geraapt en was hij rustig in haar richting gelopen. Yrla had het gevoel gehad dat hij heel duidelijk aan was komen lopen, maar alsnog had hij haar laten schrikken. Daaruit bleek maar hoe ver ze met haar gedachten was. Hij was toch wat aarzelend naast haar gaan zitten. Na hun gesprek van zaterdag hadden ze elkaar helemaal niet meer gesproken en hoewel ze heel hard naar elkaar geroepen hadden dat ze nog vrienden waren, het voelde een beetje ongemakkelijk nu.
      "Moet je niet helpen met versieren van de zaal?" Yrla keek verschrikt op uit zijn gedachten naar het blonde meisje naast hem. "Nee, ik heb even mijn buik vol van feestjes," gaf hij eerlijk toe. Tja, bijna alle feestjes van de afgelopen tijd waren wel met wat drama afgelopen. Al wist hij nu niet of hij het er nu beter op maakte voor Fersephone naast hem. "Vanavond wordt niet veel beter. Ik heb afgelopen zaterdag met mijn dronken kop tegen Maaya gezegd dat ik met haar naar het feest ga. Wat een drama." Hij rolde even met zijn ogen. Zo, hij maakte er nu maar een soort grapje van. En hij had het gezegd tegen Fersephone, dan wist ze in ieder geval dat het niet was om haar te pesten of iets. Dat was iets wat toch al de hele dag door zijn hoofd gespookt had, dat hij bang was dat deze actie zijn vriendschap zou verslechteren. Hij was echter te zenuwachtig voor haar antwoord, waardoor hij er direct overheen sprak. "Zullen we een Halloween-grap uithalen bij een van de andere houses of zoiets?" Hij keek grijnzend naar Fersephone. "Jester en ik hadden vorig jaar muizen losgelaten in het Elephants house. Je had ze moeten horen gillen," zei hij grijnzend.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze was ergens opgelucht dat Yrla voorstelde om iets te gaan doen. Om nu te gaan praten over wat er dan ook tussen hen zich afspeelde, ze wist eigenlijk niet zo goed wat ze daarover moest zeggen. "Heb je al een idee?" vroeg ze grijnzend. Yrla veerde meteen overeind om zijn tas te pakken. Hij grabbelde er even in en haalde er toen verschillende dingen uit. Een witte plastic zakje, dichtgeknoopt, een zakje met oogjes en oogballen, een zakje vol met nep-spinnen en een spuitfles erbij waarop spinnenweb stond. "Dit is wat ik bij me heb, maar in mijn kamer heb ik nog veel meer. Fles nepbloed, eetbare spinnen en muizen, uh, pompoenen, maskers, weet ik veel wat allemaal nog meer. Halloween blijft de leukste tijd om grappen uit te halen." Fersephone keek over de spullen die Yrla had uitgestald en merkte dat ze zelf enthousiast begon te worden. De laatste keer dat ze een andere house iets geflikt had, was samen met Dezi. Ze greep de witte zak vast. "Wat is dit?" vroeg ze nieuwsgierig. Yrla keek even op van het rommelen in zijn tas en keek grijnzend naar het meisje. "Dat is limonadepoeder. Ik las op internet dat als je dat in de douchekop stopt en er dan water overheen komt dat het net lijkt alsof het bloed regent." Fersephone grijnsde nu ook. "Uitproberen?" vroeg ze uitdagend.

---

It's never gonna happen, Guys.

Niet veel later stonden ze vlak bij het Buffalo house. Het was een van de houses die Yrla al jaren oversloeg, maar nu dingen goed waren met Nish konden ze vast wel een goede Halloweengrap gebruiken. "Hier," Yrla stak Fersephone een Masker toe. "Voor als we betrapt worden, dan weten ze nog niet wie we zijn en kunnen we ze goed laten schrikken." Het feit dat hij Fersephone zag grinniken om het enge masker liet voor heel even het vuur in zijn maag opflakkeren. Meteen sprak hij zichzelf streng toe. We zijn vrienden, meer niet. Direct seinde hij het meisje dat ze hem moest volgen. Ze hadden geluk. Yrla even gauw een rondje rondom het gebouw gedaan. Door de voordeur gaan was te opvallend geweest en te duidelijk dat zij het waren, maar bij een van de slaapkamers stond het raam open. Heel even blikte Yrla naar binnen, maar de kamer was volledig leeg. Yrla liet Fersephone eerst gaan, gooide haar de spullen aan en volgde daarna zelf. Bij de gang bleven ze even luisteren, maar zonder enig problemen konden ze oversteken naar de eerste badkamer. Voor deze keer liet Yrla Fersephone maar checken of de badkamer wel vrij was, dat leek hem wel zo netjes. Pas toen Phone riep dat de kust veilig was, volgde hij haar de badkamer in.
      De actie liep als gesmeerd. Phone bleef wacht houden bij de ingang van de badkamer, terwijl Yrla in de tussentijd de douchekoppen vulde met het poeder. Na dat wisselden ze om. Hij de wacht en Fersephone haalde ondertussen de fles nepbloed uit de tas. Op het muurtje naast de spiegels schreef ze de tekst: We will come for you. Yrla ging even grijnzend naast haar staan en kon net voorkomen dat hij zijn arm op haar schouder legde. Daardoor maakte hij een hele rare beweging, wat Fersephone liet opkijken met opgetrokken wenkbrauw. "Lekker dramatisch," zei hij grijnzend. "Kom op, nu nog boven." Boven was het lastigste, aangezien ze daarvoor over de trap moesten. "Misschien moeten we gewoon doen alsof we hier horen te zijn," zei Yrla peinzend. Normaal zou hij de trap op snellen, maar in zijn eentje was dat al lastig, laat staan met twee. "Ik zeg wel dat ik voor Nish kom of zoiets." Ze kwamen op de gang echter niemand tegen, zelfs boven niet. Waarschijnlijk was iedereen aan het helpen met versieren, al klonken er ook geluiden uit de woonkamer.
      Fersephone ging dit keer als eerste aan de slag. "Nog inspiratie voor een tekst?" vroeg ze. Yrla keek naar het blonde meisje, ze leek helemaal opgeleefd te zijn. "Wat dacht je van Be afraid, be very afraid.." Fersephone haalde haar schouders op en begon de bloederige tekst op de muur te kalken. Ze gooide nog wat extra over de spiegels heen en daarna wisselden ze de rollen weer om. Dat ze nog niet betrapt waren was een werkelijk waar wonder. "Oké, nu nog wegkomen." Yrla wilde de deur al opendoen, toen Phone deze tegenhield. Ze trok haar masker over haar hoofd heen en Yrla keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan. "We zouden ze goed laten schrikken, toch?" zei ze grijnzend.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze stond er al klaar voor, tot ze Yrla in haar oor hoorde fluisteren. "We zijn bijna weg, we laten ze straks wel schrikken." De jongen knikte naar de deur en hoewel ze het ergens jammer vond had hij een punt. "Mag ik?" hoorde ze hem zachtjes vragen. Fersephone aarzelde voor een seconde, maar knikte toen toch maar. Hij had het dit keer netjes gevraagd toch? Ze voelde hoe Yrla zijn armen om haar middel sloeg en hoewel dat haar de kriebels op leverde van top tot teen, was het ook zo weer klaar. Voor ze het wist stond ze met haar neus voor de voordeur, op weg naar vrijheid en had de jongen haar alweer losgelaten. Grijnzend liep ze voor de jongen uit het huis uit, om recht tegen een roodharig meisje aan te lopen. "Evelin, hai." Yrla kwam uit de deuropening tevoorschijn, wat het meisje voor haar gepiekerd op liet kijken en haar bijna boos langs hen heen weg liet stampen door de gang. Fersephone keek met opgetrokken wenkbrauw op naar Yrla. "Ik heb het idee dat ze je niet zo mag," zei ze met een lach, terwijl ze de trap af liep. Yrla zuchtte en haalde even een hand door zijn blonde haar heen. "Uh ja. Ze was mijn date voor het feest en ze was niet heel erg blij toen ik vanmorgen vertelde dat ik met mijn dronken kop op Maaya haar aanbod in was gegaan. Ik beloofde haar nog een dans, maar ik denk niet dat ze daar echt oren naar had."
      Fersephone schoot in de lach. "Je bent hopeloos, weet je dat?" Yrla haalde zijn schouders op. Ze keek hem even peilend aan toen hij stil viel. Ergens vroeg ze zich af of hij zich schuldig voelde. Wat ze niet helemaal bij hem vond passen. "Ah, kom op, Yr. Dat kind moet niet zo zeuren. Alsof je voor je lol met Maaya naar het feest gaat. Je vraagt haar straks gewoon alsnog ten dans, beetje charmes ertegenaan en klaar." De blonde jongen keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan, maar ze zag tegelijkertijd dat hij een lach op zijn gezicht had staan.
      "Kom op, we doen er nog een," zei ze enthousiast en ergens om hem op te vrolijken. Ze vond het fijn dat blijkbaar alles gewoon weer normaal ging tussen haar en Yrla. Ze hadden er dan wel niet over gesproken, maar het voelde ook niet alsof dat nog moest. Ze hoorde Yrla naast haar zachtjes lachen. "We moeten naar het banket. Ik wil dat eten niet missen." Fersephone sloeg tegen zijn arm aan. "Dan wacht die maag van je maar even tien minuten. Ik wil dit schatje in Fire zijn kamer hangen." Fersephone toverde een levensechte spin uit haar zakken tevoorschijn en grijnsde gemeen. Dit zou de jongen haar niet in dank afnemen, maar ach. Geintje moest kunnen toch?

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Hmm-hmm,' zei Jester, op een toon die duidelijk maakte dat hij van dat excuus niks geloofde. 'Ik ben je beste vriend dude. I see riiiiight through your armour. En dat was een reference naar Mulan en een mooie ook. 'T is oké als je het niet over wil hebben hoor. Ons kennende zijn we dan nog drie uur zoet met soul-searching en dat zou pas jammer zijn voor je date.' Hij glimlachte.
      En weetje. Soms deden Jesters handen iets heel anders dan zijn hoofd in gedachten had. Die opereerden soms gewoon compleet buiten zijn hersenstam om ofzo, want voor hij het wist legde hij zijn hand even tegen Onyx' kaak en wreef zachtjes over zijn wang.
      En waarom?
      Waaróm dat een goed idee leek?
      De goden mochten het weten. Jester glimlachte nog eens, hield zich voor dat ze altijd intieme shit deden en dat het heus niet raar was, trok zijn hand weer terug en schoof van het bed af.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

En wéér gloeiden die vervloekte wangen als kooltjes. Het was haast alsof Jester het erom deed.
      ‘Ik wil er niet over praten,’ bromde hij. ‘En als je me zo goed kende als je beweert, zou dat niet eens nodig zijn.’
      Al moest hij dat misschien wel doen. Zeggen dat hij zulke aanrakingen niet prettig vond, dat het hem gigantisch in de war maakte. Dat het totáál niet hielp om te leren Jester inderdaad alleen als zijn beste vriend te zien.
      Hij schoof opzij om zijn gitaar uit de standaard te halen en wierp een blik op een wekker.
      ‘En ik wilde nog een droom voor Nish maken voor na de marathon, dus ik heb geen tijd om nog langer te praten.’
      Hij positioneerde het instrument op zijn schoot en streek langs de snaren. Geen Disney-shit, deze keer. Hij zou wel iets van een spookhuis creëren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze was bezig met de haren van Fayr in model te doen voor haar kostuum. Haar eigen had ze voor de verandering een keertje los over haar schouders hangen, met de kroon tiara erin gewikkeld. Vienna had dit keer ervoor gekozen om als Cleopatra te gaan. Het jurkje was wat aan de korte kant, maar ze was direct verliefd geweest toen ze het kostuum had gezien in de app. Het meisje onderdrukte een gaap. De hele dag in de keuken staan had haar toch vermoeid, maar ze wilde niet onderdoen voor Fayr. Ze gingen gewoon gezellig samen naar het feest een paar uurtjes en daarna kon ze wel slapen. "Jullie hadden de zaal mooi versierd trouwens," complimenteerde ze haar beste vriendin.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij was blij dat hij voor een vrij gemakkelijk kostuum gegaan was dit jaar en niet het ingewikkelde ding dat hij het jaar ervoor had gehad. Merrin knoopte de jas van nek tot teen dicht met knoopjes. Hij had de capuchon al over zijn hoofd getrokken en trok daarna gauw de handschoenen aan. Niemand zou hem herkennen vanavond en alleen dat idee al liet hem grinniken. Hij was wel eens benieuwd hoe mensen zouden reageren als ze niet wisten dat hij het was. Hij liet zijn masker nog even achterwege, maar zette alvast wel zijn hoed op. Alleen Adam mocht weten wie hij was vanavond. Ze hadden zich apart van elkaar omgekleed, Merrin in de badkamer en Adam in hun kamer. Zo bleef het het een verrassing tot het einde. Met een glimlach liep Merrin naar hun kamer en klopte op de deur. "Ben je al klaar?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish had zitten gamen toen hij stemmen op de gang had gehoord. Stemmen die hij zo één twee drie niet met zijn huisgenoten had kunnen rijmen. Hij had zijn spel op pauze gezet, zijn gave aangewend en was daarna stilletjes de gang op gelopen. Met een halve grijns had hij gezien hoe een blond Panther meisje op de uitkijk bij de bandkamer stond. Heel even had hij een flits van Yrla opgevangen, genoeg om te weten dat hij niet als eerste moest gaan douchen.
      Het was Rai die hij een uur later hoorde vloeken. Aangezien hij niet zo veel zin had om geëlektrocuteerd te worden stapte hij de doucheruimte niet in, maar door de kier van de deur ving hij wel een glimp op van de rode smurrie waar de jongen helemaal onder zat en dat niet zo makkelijk weg te wassen bleek te zijn.
      Grinnikend keerde hij zich van de boze jongen af, wetend dat die nooit een link met Yrla of zijn partner in crime zou leggen. Eenmaal terug op zijn kamer zakte Nish weer op zijn bed neer. Op een avond als deze mocht er ook best eens een geintje met hem uitgehaald worden. Een plan vormde zich in zijn hoofd. Onyx vond het vast geen ramp om íétsje later weg te gaan. Hoewel… Hem bij het plan betrekken was waarschijnlijk geen heel fantastisch idee. Zo goed bleek hij niet tegen drank te kunnen en hij zag hem er wel voor aan om er met zijn dronken hoofd iets tegen Yrla uit te flappen. Eens kijken of hij dat kon regelen voor hij Onyx zou ophalen… Hun kamers waren toch vlak bij elkaar, dus zo moeilijk kon dat niet zijn.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester glimlachte. 'Met iemand praten over wat je dwarszit is niet altijd om hen te laten begrijpen waar je mee zit.' Hij liep naar de deur en bleef daar nog even kort staan. 'Succes met die droom voor Nish. Dat vindt-ie geweldig, let maar op.' Met een knipoog trok hij de deur open en liep naar buiten.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij wist niet of het door de glimlach kwam, of door de knipoog, of door het gezeik over met iemand praten of dat Nish zijn droom geweldig zou vinden – er ging een vlaag woede door hem heen. Hij wilde schreeuwen dat Jester zijn bek moest houden, dat het kutopmerkingen waren als hij al wist hoe erg zijn gedrag Onyx in de war bracht. Dat hij moest kappen met zijn hand vasthouden of zijn gezicht strelen als hij hem verdomme niet wilde en dat die realisatie keer op keer fucking pijn deed. Met een klap kwam de gitaar tegen de muur aan, vlak naast de deur. Een scherpe pijn sneed op hetzelfde moment door zijn schouder en het was alsof er een rib uit zijn lijf werd gerukt. Tranen sprongen in zijn ogen. Aangezien Jester de klap vast gehoord had, snelde hij vloekend naar zijn deur en deed die op slot. De tranen brandden in zijn ogen. Hij wist niet of het van de fysieke pijn kwam of doordat Jester keer op keer zijn hart eruit rukte, maar zijn benen voelden krachteloos en hij zakte met zijn rug tegen de muur op de grond. Zijn vingers trilden toen hij ze langs de zwarte body van zijn gitaar streek. In welke staat hij ook was geweest, hij was nooit zo met zijn instrument omgegaan. Hij trok het op zijn schoot, sloeg zijn armen eromheen en rustte met zijn voorhoofd tegen de kop. Een stille traan gleed langs zijn wang. Hij wist niet hoe hij dit moest doen, hoe hij vrienden met Jester kon blijven als hij steeds weer opnieuw die teleurstelling en dat gemis voelde. Het kon niet meer zo worden als vroeger en iedere keer dat hij dacht van wel, was de klap alleen maar harder als hij weer bij zijn positieven kwam. Met zijn schouder veegde hij de traan weg. Hij wilde Nish een berichtje sturen, maar tegelijkertijd voelde het zwak om zijn vriend steeds maar weer te belasten als hij erdoorheen zat. Om steeds hetzelfde, notabene. Voor Nish kon het ook niet makkelijk zijn om hem steeds te zien janken om zijn ex, terwijl Nish zelf gevoelens voor hem had. Kon hij ze maar gewoon beantwoorden, dat zou alles zoveel beter maken. Dan kon hij met Jester terug naar hoe het was voor al dit klotegedoe en dan maakte dat Nish ook gelukkig.
      Misschien was dat gewoon de oplossing. Tegen Nish zeggen dat hij zijn vriend wilde zijn. Bij hem voelde hij zich volledig op zijn gemak, hij kon prima zoenen en hij was inmiddels nog de enige tegen wie hij écht alles kwijt kon. Waarom zou hij die stap niet nemen? Dan liet hij aan Jester zien dat hij geen gevoelens meer had en hopelijk zouden die vlinders dan echt eens voorgoed opsodemieteren.
      Onyx haalde diep adem. De oplossing gaf hem ietwat rust en hij slaagde erin om kreunend op te staan en op zoek te gaan naar een nieuwe snaar. Zodra hij die vervangen had, zou de pijn wel weer wegtrekken en zou hij vanavond niet een blok aan Nish’ been zijn.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij was bloednerveus merkte hij. Yrla had zijn pak aangetrokken en was daarna gehaast naar beneden gelopen om bij de meiden aan te sluiten. Vienna zou zijn Schmink doen en dat zou wel even duren. Hij deed de deur op een kier. "Mag ik binnenkomen?" vroeg hij zonder dat hij iets zag. Vienna had hem een paar weken daarvoor verzekerd dat hij zou vragen voor hij binnen kwam stormen. Waarom ze er opeens weer zo moeilijk over deed, wist hij niet zo goed. Maar hij deed maar gewoon even braaf wat er van hem gevraagd werd. Waarschijnlijk had het iets te maken met Fayr die nog altijd heel kwetsbaar leek na deze weken. Hij mocht haar vast niet huilend zien of iets, of misschien maakte hij haar wel aan het schrikken.
      Na toestemming van de andere kant van de deur liep hij rustig naar binnen. Vienna had haar handen in het haar van Fayr. Het meisje was nog niet omgekleed, maar Vienna stond al wel in haar kostuum, Egypistche prinses of zoiets. "Oke, wissel," zei Vienna vrolijk. Yrla knikte even in het voorbij gaan naar het blonde meisje, waar hij onbewust de afgelopen weken toch voorzichtiger mee omgegaan was. Hij had wat minder kut opmerkingen gemaakt en was toch ietsje voorzichtiger geweest in zijn zinnen. Daarna ging hij in de stoel zitten voor Vienna haar neus.
      Ze spoten zijn haar spierwit, net als Vienna zijn gezicht en nek ook wit maakte. Daarna maakte ze met zwart de ogen, de mond en de schaduw rond zijn neus. Ook zijn handen deed Vienna verven met schmink. Hoewel dit zijn eigen idee was, merkte Yrla dat hij met de minuut dat het duurde ongeduldiger werd. Het schminken nam toch best wat tijd in beslag en hij kreeg een aantal keer een waarschuwing van Vienna dat hij stil moest zitten. Iets wat hij verschrikkelijk lastig vond, wetende dat hij straks op deze manier naar het Rhino house moest lopen om Maaya op te halen. En hij wilde alles behalve te laat komen. Yrla lachte in zichzelf. Te laat komen. Normaal boeide hem dat geen ene reet en iedereen wist ook dat hij overal te laat kwam. Maar met Maaya wist je het maar nooit en hij moest deze avond zonder kleerscheuren doorkomen. Toen Vienna klaar was, stond hij op en vloog bijna naar de spiegel. Zwaar onder de indruk knikte hij even met zijn hoofd. "Wauw, Vie. Nice." Yrla veegde even zijn pak recht en keek op de klok. Hij had nog een ruime vijf minuten. Die kon hij echter beter niet treuzelen, hem kennende kwam hij alsnog te laat.
      "Goed, ik ga gauw. Voor deze avond echt in een nachtmerrie veranderd." Hij knipoogde even naar Vienna en vloog de deur uit. Op de weg naar buiten complimenteerde hij Fayr even haastig met hoe ze eruit zag en verdween door de buitendeur. Bang dat flitsen alles meteen weer verpestte, ging hij maar op een gewoon tempo in de richting van de Rhinos. Daar ging hij met zijn rug tegen de balustrade staan en wachtte tot Maaya naar buiten kwam.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij liep pas stilletjes weer door het gat terug naar zijn eigen kamer toen hij Onyx hoorde opstaan. Na de klap was hij geschrokken omgedraaid, maar voordat hij de deur open had kunnen doen, had Onyx hem vanaf de andere kant op slot gedraaid. De boodschap was wel duidelijk. Waarom had hij dat dan ook gedaan? Die hand? Goden wat stom. Hij had hem willen bemoedigen, maar waarschijnlijk had hij alles alleen maar erger gemaakt.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Bijna,’ antwoordde Adam. Hij knoopte een zakdoek om zijn elleboog en daarna om zijn hals en sjorde nog een beetje aan het wat vreemd vallende shirt, dat toch wat meer van zijn borst liet zien dan hij gedacht had. Hij klikte de neppe oorbel vast en deed het ooglapje voor.
      Daarna bekeek hij zichzelf in de spiegel en haalde een hand door zijn haar, dat anders zat dan normaal. Verder voelde hij zich wel comfortabel in wat hij droeg. Hij deed nog een poging tot een piraatachtige grijns en schudde toen grinnikend zijn hoofd waarna hij de deur opendeed.
      Nieuwsgierig gleed zijn blik over Merrin heen. Hij droeg een pikzwart outfit dat hem een beetje aan een gelaagde regenjas deed denken. Wat hij precies moest voorstellen wist hij niet helemaal. Magere Hein? Hij had een veel te lief gezicht om voor iets engs door te gaan.
      ‘Jij zult het vanavond wel warm krijgen,’ zei hij en hij liet zijn handpalmen tegen Merrins borst rusten. De stof voelde echter minder dik dan hij verwacht had, dus misschien viel het mee. ‘Ben je een specifiek karakter? Anders ben ik bang dat ik je niet ken,’ gaf hij aarzelend toe en hij voelde een lichtte blos opkomen omdat hij Merrin niet wilde teleurstellen. Feit was alleen dat hij nog niet zo veel films en series kende als de anderen.

---

Every villain is a hero in his own mind.