December 2016
Fire
Hun hele House kon horen dat Fox verschrikkelijke pijnen leed. Woest staarde Fire naar de jongen die weigerde hem naar de ziekenzaal te brengen.
‘Hoezo kan hij daar niet heen?’
‘Omdat ze niks kunnen vinden.’
Kris had hem de kamer uit gewerkt en de deur achter zich dichtgedaan. Ghost was een tijdje geleden naar hem toegekomen om te zeggen dat het niet goed ging met Fox.
‘Wat is er aan de hand, Kris?’
‘Ik regel het.’
Kris wilde zich alweer omdraaien, maar Fire greep zijn arm. ‘Ik wil weten wat er aan de hand is.’
Kris blik was ijskoud. ‘Ik vertrouw je niet.’
‘Je vertrouwt míj niet?’ viel Fire uit. Dat had iemand nog nóóit tegen hem gezegd. ‘Als iemand hier niet te vertrouwen is, ben jij het wel!‘
Kris bracht zijn gezicht dicht bij het zijne. Dat de hitte zijn gezicht schroeide, kon hem blijkbaar niets schelen.
‘Ik weet dat je een hekel aan me hebt,’ zei hij op een verbitterde toon. ‘En dat je als een of andere overbeschermende moederkip geprobeerd hebt om Fox bij me vandaan te houden. Maar als je na drie jaar nog niet inziet dat ik van Fox hou en dat het mij óók fucking pijn doet als hij ligt te gillen van de pijn, dan ben je echt een blinde imbeciel.’
Fire wist even niet wat hij moest zeggen, hij was zulke woorden niet gewend. Hij zag de tranen in Kris’ ogen heus wel en misschien had hij gelijk en moest hij eens inzien dat Kris werkelijk van Fox hield.
Hij zuchtte. ‘Oké, je hebt gelijk. Laten we niet ruziën. Waarom kan hij niet naar de ziekenzaal?’
Kris keek hem indringend aan. ‘Je bent een slimme jongen en je zit hier net zo lang als ik. Je zou geen vertrouwen in het bestuur moeten hebben. Als ze niet weten wat hij mankeert, schrijven ze hem af. En ik weet dat ze het niet zullen vinden.’
‘Wat heeft hij dan?’
‘Like I said – ik vertrouw je niet. Niks persoonlijks. Als het om het geheimhouden van iets gaat, heb ik nu eenmaal weinig aan iemand die niet kan liegen. Je moet me gewoon vertrouwen. Ik ben ermee bezig.’
‘Je wordt onder druk gezet,’ concludeerde Fire.
Kris trok een gezicht, daarna verkrampten zijn kaken. ‘Stop met vissen. Hoe meer jij weet, hoe groter het gevaar voor Fox. Ik regel dit. Met een beetje geluk is het morgen voorbij. Ik vraag dat grietje van de Panthers wel of zij op z’n minst zijn pijn kan verzachten tot ik gedaan heb wat ik moet doen.’
Fire voelde iets zwaars in zijn maag afdalen. Het was niet moeilijk om de puntjes met elkaar te verbinden. Kris liet zich niet zomaar voor een karretje spannen. Iemand had ondervonden dat Fox’ Kris zwakte was en gebruikte hem nu om dingen gedaan te krijgen. Hij kon een hele afdeling bedenken die daarvoor ziek genoeg was.
‘Kan ik iets doen om te helpen?’ vroeg hij aarzelend.
‘Zorg dat niemand doorheeft hoe slecht Fox eraan toe is. Het is beter als niemand er verder lucht van krijgt.’
Dus hij moest zijn klasgenoten voorliegen. Dat was best een opgave als je niet kon liegen. Toch gaf hij een voorzichtig knikje.
‘Mooi. Ik zal die Panther uit de eetzaal trekken.’
Kris draaide zich om en verdween al snel uit zicht.
Fire bleef besluiteloos voor de deur staan. Hij kon Fox nog steeds horen huilen. Na een korte aarzeling stapte hij toch naar binnen en ging op de rand van zijn bed zitten.
‘Kris?’ fluisterde Fox.
‘Kris haalt hulp voor je.’
Met lodderige ogen staarde Fox hem aan. ‘Waarom mag ik niet naar de ziekenzaal, Fire?’
‘Omdat Kris een beter plan heeft.’
Hij verbaasde zich over zijn eigen woorden, hij had niet geweten dat hij daar echt in geloofde.
Er krulde een hele zwakke glimlach om Fox’ lippen.
‘Als jij het voor een keer met hem eens bent… Dan moet het wel echt waar zijn.’
Zijn ogen zakten weer dicht.
Every villain is a hero in his own mind.
ProngsPotter
