[RPG - [16+] - 100] Animal Hotel [Speeltopic 2] - Speeltopics

26 mei 2020 - 20:15 Reeses is offline

Reeses 1333

Animal hotel [16+]
Rollen Praat Speel

@Liesje

De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

Nothing could kill me like you do
Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?

⋅⋅⋅⋅⋅ DISCLAIMER

Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.

Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.

Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

⋅⋅⋅⋅⋅ BENDE

De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

DE MASKERS
Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.

The lion, the wolf and the pig
De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: ~~de ene de grote leider~~ (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

The rabbits
De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

The cats
De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

⋅⋅⋅⋅⋅ HOTEL

Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks

⋅⋅⋅⋅⋅ NIXTON

De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.

⋅⋅⋅⋅⋅ MASON

Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

Just survive somehow

⋅⋅⋅⋅⋅ ROLLEN

MEISJES - 9
Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.

♀ Rionach ⋅ Dani Reina Verdad ⋅ 25 ⋅ Ajax ⋅ 2
♀ Reeses ⋅ Luna Margaret Hale ⋅ 19 ⋅ Ace ⋅ 4
~~♀ Frisk ⋅ Mila Addison ⋅ 24 ⋅ Ravi ⋅ 3~~
♀ Suriel ⋅ Inez Elizabeth Castillo ⋅ 22 ⋅ Roman ⋅ 3
~~♀ Klaus ⋅ Evelyn "Evie" Kay ⋅ 23 ⋅ Pooier ⋅ 4~~
♀ Chidi ⋅ Montana "Bambi" Byrd ⋅ 21 ⋅ Ty ⋅ 4
♀ Exalted ⋅ Malikah El Masry ⋅ 22 ⋅ Roman ⋅ 4
♀ Rionach ⋅ Kesari Zahira Dahab ⋅ 24 ⋅ Tyrone ⋅ 4
♀ Suriel ⋅ Honey Billings ⋅ 21 ⋅ Vez ⋅ 5
~~♀ WrittenWords ⋅ Audrey Bria Thibaut ⋅ 23 ⋅ Ajax ⋅ 5~~
♀ Frisk ⋅ Mila "Millie" Addison ⋅ 24 ⋅ Roman ⋅ 5
♀ Velns ⋅ Nora Ximena Taylor ⋅ 25 ⋅ Roman ⋅ 6

JONGENS - 8
Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!

~~♂ Frisk ⋅ Juvenalis Pipindorio ⋅ 27 ⋅ Pig ⋅ 4~~
~~♂ Altschmerz ⋅ Ravi Rios ⋅ 29 ⋅ Lion ⋅ 3~~
♂ Exalted ⋅ Tyron Price ⋅ 28 ⋅ Wolf ⋅ 5
♂ Mandolorian ⋅ Roman Damario Sanchez ⋅ 27 ⋅ Rabbit ⋅ 2
♂ Ambitions ⋅ Ace Brennan ⋅ 27 ⋅ Special kitty ⋅ 4
♂ Exalted ⋅ Ajax Masters ⋅ 29 ⋅ Cat ⋅ 4
♂ Reeses ⋅ Abe Gagnon ⋅ 36 ⋅ Scorpion ⋅ 4
♂ Tad ⋅ Noah Wilkins ⋅ 24 ⋅ Rabbit ⋅ 5
♂ Tittynope ⋅ Ezra Brody Sallow ⋅ 33 ⋅ Cat ⋅ 6
♂ Velns ⋅ Thomas Charles Sinclair ⋅ 28 ⋅ Rabbit / Cat ⋅ 6

teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

BEGIN
Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

⋅⋅⋅⋅⋅ REGELS

• Verhaallijn bedacht en layout gemaakt door : Frisk

[ bericht aangepast op 23 sep 2020 - 14:25 ]

29 juni 2020 - 17:00 Perseid is offline

Perseid 8184

Inez Castillo
Some girls are just made of sugar and spice and everything nice

Roman's girl • with Noah • dungeon • outfit

Hij mist geen enkele tel als het aankomt op een gevat antwoord. ‘Die trilling die door je lichaam siddert zou je een Oscar moeten opleveren.’ Het maakt dat ze omhoog kijkt, gegrepen door de donkere kolk van zijn ogen. Ogen die haar gevangen houden wanneer ze haar relaas doet over haar kijk op deze sprookjeswereld—en daardoor mist ze de fonkeling van onvervalste pijn die er doorheen schieten niet. De reactie er één die ze niet had bedoeld, noch verwacht, en haar nieuwsgierigheid doet pieken.
Inez heeft altijd een zwakte gehad voor andermans leed, en dit is niet iets waar ze lichthartig mee om springt. Mentaal maakt ze dan ook de kanttekening om dit te onthouden, de veilige keuze makend hem er onder deze omstandigheden niet achter te vragen. Het is duidelijk dat zij niet de enige is die van de huidige afleiding geniet, en als ze hem dat kan geven, net als met het eten, in ruil voor een paar minuten langer—is dat een kleine prijs.
‘Het beest, hm?’ zegt hij. De woorden vibreren tegen haar duim, de warme vingers die zich aan haar pols vergrijpen voorkomend dat ze haar hand weer laat zakken. De verduistering in zijn normaliter al donkere poelen doet haar mond droog worden, maakt haar lichaam bijna rigide onder zijn greep als hij haar onaangekondigd laat draaien, haar lichaam de druk van zijn vingers gedwee volgend, tot hij haar zo bruusk loslaat dat de enige reden waardoor ze haar evenwicht niet verliest de nieuwgevonden houvast van zijn handen op haar volle heupen.
Haar ademhaling stokt hoorbaar en de handen van de Latina schieten als automatisch naar zijn veel grotere exemplaren. Niet alleen heeft ze hierdoor geen enkel zicht meer op zijn gelaat—ook wordt Inez hiermee in één klap geconfronteerd met de heimelijke blikken van de gasten die hen passeren, de manier waarop ze haar bekijken met openlijke perversheid iets waardoor ze zich tegen beter weten in dichter tegen het niet minder gevaarlijke, maar toch bekendere, lijf van Noah duwt.
Dat ze bijna naar voren schiet wanneer ze diens hete adem tegen haar oor voelt laat haar merkbaar huiveren—haar vingers lichtelijk verkrampend door de beroering van die zwakke plek met zijn ontzagwekkende lippen. ‘Jaag ik je angst aan, dan, Nessie?’ De hitte die als een bliksemschicht van haar onderbuik naar haar gezicht en weer terug flitst is onbeschrijfelijk, en het hoorbare plezier dat door de woorden heen schemert draagt enkel bij aan de schaamte die ze voelt ten overstaande van hoezeer haar lichaam op hem reageert. Haar hoofd ontkennend schudden, lijkt dan ook een belabberde poging dat te ontkrachten. ‘Over mijn prestaties in bed kun je immers niet oordelen—’ vervolgt hij terloops, alsof ze lunch bespreken. Maar het moment dat ze zijn tanden in het zachte vlees van haar oorlel voelt, produceert haar verraderlijke keel een geluid dat ze nog niet eerder heeft gemaakt, de nagels die ze in zijn huid zet niet om hem weg te klauwen, maar daar te houden. ‘—al valt daar uiteraard altijd iets aan te doen.’
Inez' oogleden zakken dicht nadat de luchtige belofte wordt nagejaagd door het vederlichte spoor dat zijn lippen via haar hals omlaag afleggen, niet bijstaand aan de onregelmatigheid van haar ademhaling.
‘No—’
‘Maar zoals je al zei: meisjes komen en gaan, dus ik ben niet bang om alleen achter te blijven.’ Ze wordt zich in één klap meer dan bewust van haar halfnaakte status, de vernederende realisatie dat elke vorm van opwinding overduidelijk te bezichtigen is dankzij de zinloze stof die haar meest intieme delen zou moeten bedekken. Inez hoeft geen blik omlaag te werpen om te zien hoe haar tepels inmiddels tegen de foeilelijke BH priemen—wat nog helemaal niets is tegenover de verlegenheid die zijn lichtzinnige plagerijen verder omlaag hebben veroorzaakt. De brunette poogt haar gedachten te ordenen, de wrede verloochening van haar eigen lijf te negeren.
‘Al kan ik je garanderen, lieve Inez, dat ik iemand die Dumbo voor mij maakt niet zonder slag of stoot laat gaan.’ Noah's aarzeling is hetgeen dat haar wakker schudt, de controle over haar ledematen doet hervatten.
‘Dumbo?’ echoot ze, het nerveuze lachje dat volgt een duidelijke vorm voor haar lichaam om spanning kwijt te raken. Dan wordt ze zich gewaar van het feit dat hij zijn greep ondertussen moet hebben verlost en ze heeft het niet door gehad, trekt haar eigen handen schuldbewust terug terwijl ze zich tergend langzaam naar hem terug draait. Haar hals tintelt waar hij de huid heeft beroerd, en de hand die ze er argeloos naartoe brengt terwijl ze de moed verzamelt om hem aan te kijken voelt koud in contrast. ‘Dat klinkt veel beter, zo ga ik het voortaan noemen.’ Ze tracht luchtig te klinken, maar haar stem slaat halverwege over en haar hart bonst nog steeds zo luid dat ze ervan verzekerd is dat iedereen in een straal van honderd meter het geluid kan horen.
‘S—stop,’ brengt ze uiteindelijk uit, weifelend onder haar eigen overredingskracht. ‘Ik bedoel—’ ze heeft hem zelf uitgedaagd, haar eerdere handelingen volledig vrijwillig. ‘Je maakt me niet bang. Je brengt me in de war.’ De waarheid klinkt nog stommer hardop dan het al in haar hoofd deed, waardoor ze haar hand vrijwel direct opsteekt in een afbrekend gebaar.
‘Maar dat is opzettelijk. . . huh?’ mompelt ze, alsof ze de clue van een grap minuten later heeft ontrafeld. Ze kruist zijn blik niet wanneer ze opzij kijkt, de bijna angstaanjagend warme rush van eerder langzaam wegsijpelend, en plaatsmakend voor de realiteit. De beverige ademteug die ze neemt, wordt opgevolgd door een waterig glimlachje.
‘Ik was er bijna voor gevallen,’ geeft ze toe, op bijna triomfantelijke wijze, al zou iedereen die heeft toegekeken kunnen vertellen dat ze flink onderuit is gegaan tegenover zijn charmes, en haar lichaam slechts nauwelijks bekomen is.

♡ ♡ ♡

Feel the fire, but do not succumb to it.

1 juli 2020 - 0:46 Novilunium is offline

Novilunium 1529

A C E - B R E N N A N
I must also have a dark side if I am to be whole

You have

been warned

and you did

not listen,

Now choke

on the

consequences

Kitchen — Honey — 27 Years Old — Police Detective & Leader — Black Cat — Outfit — 16+ Sexual Content

Haar overweging is een duidelijke, de ogen welke zoeken naar een antwoord op haar dilemma de conclusie trekkend wanneer ze zijn gestalte weer vind — hetgeen hem kortstondige tevredenheid brengt. Hoewel haar lichaam haar verraad, is er uiteraard altijd de mogelijkheid dat ze zichzelf in veiligheid wil brengen — daar ieder ander hiervoor zou kiezen. Honey werkt zichzelf echter met de nodige gratie overeind en trakteert hem op het aanzicht van haar derrière, heupen wiegend op aanlokkelijke wijze, terwijl ze zich richting de bar begeeft. Ace twijfelt er niet over of ze weet exact wat ze doet, haar bewegingen gecalculeerd verleidelijk met een natuurlijke suaviteit.
Zijn houding blijft onveranderlijk — ogen echter pogend iedere beweging in kaart te brengen, van het deinen van haar borsten wanneer ze zichzelf soepel omhoog hevelt tot het wijken van haar lippen wanneer haar billen de ongetwijfeld koele bar treffen. Haar twijfeling bij het losmaken van haar enigszins complexe outfit is niet-bestaand, kundige vingers geen moeite hebbend met het uitdoen van het slipje om hem een glimp te geven op haar naaktheid.
Ace kan het subtiele heffen van zijn kin niet voorkomen, goedkeuring overduidelijk in het krampachtig rechten van zijn postuur wanneer de blonde minx haar benen van elkaar beweegt — ogen geen moment wijkend van de zijne en het gebrek aan schaamte iets wat hem bijna meer weet op te winden dan waar ze hem zicht op geeft. Bijna. Waar ze haar rechter been over de bar laat hangen, brengt ze haar linker omhoog, plant haar voet juist over het randje van haar podium en geeft hem een ongehinderd beeld op haar vrouwelijkheid.
Grijze ogen aanschouwen de visie welke zich voor zijn neus ontkiemd — de vingers waarmee ze zichzelf beroert overduidelijk zoekend naar genot. Goudblonde haren dansen langs haar rug telkens wanneer haar hoofd iets kantelt in een poging de convulsies van haar lichaam op te vangen, de tanden welke Honey in haar onderlip begraaft een beeld wat zijn ballen samen doet trekken en zijn lid met hernieuwde interesse wakker schudt. Het bevochtigen van zijn lippen gaat geheel op eigen akkoord, zijn ongedurigheid groeiend terwijl hij haar vingerspel volgt met haviksogen — hem niet ontgaand dat er één zeer aanlokkelijke plekje is welke haar beweging angstvallig vermijden.
Haar kreun schiet regelrecht naar zijn kruis, het geluid iets rauws op bijna dierlijke wijze, en Ace ziet het in haar door lust bezeten ogen, het schokken van haar lichaam nog te gecontroleerd om haar climax toe te horen maar wel op weg hiernaartoe — hand terugtrekkend om te voorkomen dat ze over het randje tipt. Het bewijs van haar opwinding glanst aan de vingers welke ze richting haar lippen brengt, intentie al duidelijk nog voor ze hem met hese stem om toestemming vraagt.
"Mag ik?"
"Nee."
Hij overbrugt de afstand tussen hen ongehaast, ontvouwt zijn armen uit hun ondertussen rigide geworden kruising en komt pas tot stilstand wanneer hij tussen haar benen staat, heupen tegen de rand van de bar. De vingers van zijn rechterhand vinden de binnenkant van haar omhoog-gebrachte dijbeen, de streling richting de gevoelige huid rond haar meest intieme zone iets bijna niet bestaands.
"Als je komt—" waarschuwt hij, stemhervormer wreed opklinkend door het raspen van zijn stem, "—is betrapt worden wel het minste van je zorgen." En de duim van zijn linkerhand vind blindelings haar gevoeligste plekje, het knopje onder zijn vinger fluweelzacht onder de wrede druk welke hij uitoefend en met rechts haar heup grijpend om haar lichaam op zijn plek te houden.
Ace doet verder niets, kijkt enkel neer op de reactie welke zowel haar lijf als haar gezicht geven — irissen bijna volledig verduisterd door haar pupillen en haar spieren aanspannend onder zijn aanraking. Zodra hij het idee heeft dat ze zichzelf weer onder controle heeft vermindert hij de intensiteit van het contact, maar mocht ze hier al blij mee zijn dan zal haar dat echter snel vergaan. Tergend langzaam brengt hij zijn duim in beweging, omcirkelt haar genotspunt op martelende wijze terwijl hij haar een scherp knikje geeft ten teken dat ze met haar vingers mag doen wat ze van plan was — de intensiteit waarmee hij haar bewegingen gade slaat iets bijna tastbaars ondanks het masker.
Haar lippen zijn zondig, nog steeds gezwollen van haar eerdere inspanning naast het feit dat ze normaliter al uitnodigend voluptueus zijn. De tong waarvan hij onderhand weet hoe behendig deze is onderwerpt hem aan nieuwe beloften op genot — maakt het verleidelijk zichzelf daar gewoonweg weer te begraven nu hij weet hoe bekwaam ze is. Terwijl de blondine zijn onuitgesproken order volgt laat hij zijn duim verder afdwalen naar beneden, vind het bewijs van haar opwinding daar vochtig en uitnodigend. Ace zijn eigen opwinding spant onderhand met hernieuwde kracht tegen de binnenkant van zijn kleding — smachtend opnieuw verlost te worden, de drang zichzelf op een hele andere plek te begraven groeiend met de seconde. Haar compleet onsamenhangend krijgen is echter een te mooi spel en zonder enige waarschuwing laat hij zijn duim in haar warmte wegzinken, ademt zelf scherp in door zijn neus bij het zien van haar reactie en hetgeen het met zijn eigen lichaam doet.
De verve waarmee Honey zojuist haar eigen opwinding heeft geproefd maakt dat Ace deelgenoot wil zijn van die sensatie — de overweging welke hij maakt een korte en in zekere maten gestuurd door hetgeen er momenteel door zijn lichaam raast. Hij betwijfeld echter dat de dame voor hem dom genoeg is om haar leven op de waagschaal te stellen — schat haar slimmer in dan dat en raakt ergens nog verhitter bij het idee haar dit in handen te leggen. Zijn lichaam wint het van zijn geest.
"Masker," eist hij, er niet aan twijfelend of ze begrijpt wat er van haar wordt gevraagd, "—tot mijn bovenlip." En dat ze ditmaal beter geen spelletjes kan spelen is meer dan duidelijk.

Marrow deep, soul deep, essence deep

1 juli 2020 - 9:45 Kefe is offline

Kefe 5051

Malikah El Masry
"There is nothing worse than becoming a watered down version of someone else."
Roman’s Girl ♕ Believer ♕ Fighter ♕ Lingerie ♕ Her room w / Luna

De blik die Luna haar toewerpt zorgt ervoor dat Malikah een steek in haar maag voelt, de gal haast naar boven voelt komen — de branding al haast in haar keel weet te voelen. Na alles dat Abe zojuist bij haar gedaan heeft is het de kleine blondine die haar de meeste pijn weet te bezorgen. Waar haar longen nog branden van de chemicaliën in het zwembad, en haar lijf rilt van de kou, is het Luna die haar maag weet om te keren.
'Ja, vast.'
De woorden klinken na een verontschuldiging vanuit de Libanese, waardoor haar kaken zich samenklappen om geen grote teug adem in te nemen — zich beseffend dat dit ervoor zal zorgen dat haar maaginhoud haar zal verlaten. Eén wenkbrauw van Malikah trekt op, afwachtend naar wat Luna nog meer te vertellen heeft.
'Ik zit niet op je excuses te wachten. Het is mij al duidelijk.'
De vijandige toon waarmee Luna spreekt voelt vreemd, niet zoals de Libanese de blonde dame kent. Haar blik glijdt daarom kort weg van haar, waar haar lippen niet precies weten hoe ze moeten handelen. Woorden blijven daarom achter. Het verbaasd haar dat Luna haar op dit moment in de steek lijkt te laten — wanneer zij eens iemand nodig heeft. Toch heeft Malikah haar kin, spreekt hierbij uit dat ze niets verteld heeft.
'Je hebt niets gezegd. Vandaar dat Juve zeker weg is? Dat die Black Cat mij bijna dwingt om te eten? Jij hebt hem zeker vertelt dat ik dit werk haat en dat dit de beste manier is om mij te straffen, hè?'
Het sarcasme, hoe subtiel ook, gepaard met de tranen zorgt ervoor dat Malikah zichzelf af laat leiden door haar schoenen — welke ze uiteindelijk in haar ene hand laat rusten, de touwtjes ervan tussen haar vingen bungelend. 'Luna, het spijt me dat te horen —' De Libanese zwaait even met de hand waar haar schoenen zijn de gang rond, vervolgens wijzend naar haar eigen lijf en het water uit haar haren. '— maar niet alles draait om jou. Ik heb ook mijn eigen zorgen, Luun. Vervelend toeval, meer niet. Waarom Juve weg is weet ik niet, waarom Black Cat je dwingt te eten begrijp ik maar al te goed. Je eet bijna nooit mee. Je eet bijna nooit.' Malikah's moederlijke toon speelt op, poogt de blondine hiermee te laten zien dat ze niets veranderd is, dat ze duidelijk moet luisteren naar wat ze te zeggen heeft.
'Ik ga het hem toch wel vertellen. Het kan me niks meer schelen. Hij vermoordt me maar, dan ben ik tenminste overal vanaf.'
'Luna,' bijt de Libanese haar dan waarschuwend toe, 'spreek zo niet.' Haar wenkbrauwen schieten waarschuwend omhoog, al staan haar ogen zacht, gepijnigd bij het horen van wat haar vriendin te zeggen heeft. 'Dat ga je niet doen, beloof het me, Luna.' Ditmaal klinkt Malikah haast smekend, poogt de kijkers van Luna op te zoeken om haar door middel van een welbekende moederlijke blik duidelijk te maken dat dit geen uitweg is — dat ze er voor haar is.
Malikah zucht voor ze spreekt, zorgt ervoor dat haar keel geschraapt is, zodat ze verstaanbaar is. 'Ik moet me even gereedmaken, kom.' De toon in de stem van de Libanese duidelijk, maakt de blondine hiermee duidelijk dat ze simpelweg mee moet komen en hier geen tegenspraak bij verwacht. Op en redelijk tempo maakt ze haar weg richting haar kamer, waar ze de deur uitnodigend openhoudt voor Luna, voor ze zelf volgt en deze achter haar sluit. 'Luun, ik ben er voor je, dat weet je toch.' Haar stem zachter en zorgzamer, maakt de andere dame hiermee duidelijk dat ze echt niet alleen is, hoezeer dat ook zo kan voelen.

I'm your little ray of pitch black.

1 juli 2020 - 10:54 Syaoran is offline

Syaoran 12962

Kesari Zahira Dahab

"Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. And let it go."

• Twenty-four • Tyrone's Girl • Dungeon w/ Tyrone • Outfit •

Het is wanneer Elizabeth tussen beide komt dat Kesari besluit zich te focussen op de taak die ze gekregen heeft — de zaken die de blondine met de Wolf te bespreken heeft niet iets wat haar aangaat. Desondanks weet ze enkele vlugge woorden onsamenhangend op te vangen, waardoor een frons zich nestelt tussen haar wenkbrauwen in en haar blik afglijdt naar de plek waar eerder Malikah en Abe nog hadden gestaan alvorens een zekere Spaanse met een klant er van tussen ging. Een huivering trekt door Kesari heen, zichzelf maar al te bewust van de ruwheid waarop sommige klanten de dames wisten te behandelen. Haar eigen verwondingen mochten wellicht niet meer zichtbaar zijn, de onzichtbare littekens bleven voorgoed in haar ziel gekerfd.
Uiteindelijk weet Kesari op te gaan in de menigte, voert haar werkzaamheden op een tevreden wijze uit — meer dan dankbaar voor het feit dat ze enkel hoeft te hosten, en niet daadwerkelijk in actie is met de vele klanten om haar heen. Toch ontkomt ze niet aan enkele subtiele verzoekjes, de een nog geniepiger dan de ander, maar weet de brunette zich staande te houden door ze geheel op haar eigen manier af te wijze; de onzekerheid in haar binnenste dusdanig onderdrukkende in de hoop dat er niks van dat zichtbaar is in haar woorden.
Kesari is net bezig met het opstellen van een nieuwe afwijzing als ze voelt hoe iemand haar onverwachts van achteren benadert, een hand om haar middel heen geslagen wordt en deze haar pols aan de tegenovergestelde beetpakt. In een behendige draai verdwijnen de klanten voor haar en verschijnt het lange gestalte van Tyrone voor haar neus — een grijns breeduit over zijn lippen heen, welke onder zijn masker vandaan komen. "Tijd voor een pauze."
Wanneer de Wolf haar hand beetpakt verstrengelen haar vingers zich haast als vanzelf met de zijne. Een zweem van een glimlach speelt op haar lippen terwijl Kesari haar blik op de donkere man gericht houdt en zijn gelaat tot zich neemt. "De meesten zijn toch hard aan het werk, dus je verdient even een momentje voor jezelf — of beter gezegd voor mij." Geamuseerd trekt de brunette haar wenkbrauwen op, vormt een zachte "Oh?" met haar lippen, alvorens ze de rest van haar woorden uitspreekt.
"Een momentje voor jou, hm?"
Hoofdschudden volgt Kesari Tyrone naar de bar, waar zijn hand de hare al gauw weer loslaat. Behendig leunt ze daarop volgende tegen de bar aan, laat haar groene kijkers kort rondgaan tot ze de streling in tussen haar donkere lokken voelt. Als vanzelf heft ze haar gezicht naar de man op, haakt ze haar blik vast in de zijne en tracht haar lippen ondertussen niet vaneen te laten wijken. Het bleef een bizar gevoel voor de brunette dat ze, ondanks de vele pogingen hem te haten, zich zo gewillig naar hem bleef opstellen. De pogingen om het af te wijten aan enkel simpel weg een onderdeel van haar plan gebeurde de laatste tijd veel te vaak.
"Vanavond kom je mij vergezellen?"
Uitgesproken op zelfverzekerde toon waar een vraag het haast bijna niet te noemen is, is het de optrekkende beweging van zijn wenkbrauw die het stilzwijgend alsnog over laat komen. Kesari vormt haar lippen tot een glimlach, voelt hoe het ritme van haar hartslag reageert zodra de Wolf dichterbij lijkt te komen. Ze zou hem moeten weigeren, hem haar bed ontzeggen, maar het kwaad was allang geschied — vanaf het allereerste moment dat ze hem weer toestond tussen haar lakens, of de zijne.
"Wolf, ben je nu een dame aan het claimen?"
Onbewust voelt Kesari hoe haar lichaam lijkt te verstarren. Het tussenbeide komen van een van de gasten iets wat geheel ongewenst is, niet enkel en alleen vanuit haar. Waarom ze bang is dat Tyrone haar doorschuift weet ze niet, tenslotte is zijn aandacht niet meer van haar afgeweken nadat ze tot een overeenkomen zijn gekomen het verleden te laten voor wat het is. Het is een angst die ze wellicht zal blijven behouden, terecht of niet. Tyrone weet er voor het moment echter korte metten mee te maken — waar drie woorden meer dan genoeg voor zijn. "Ze werkt niet."
Het zachte, ontevreden mompelen wat de man achter hem nog laat horen verdient zijn aandacht niet meer, daar Tyrone deze weer terug op Kesari weet te richten; zijn mondhoek speel opgetrokken, met een bijpassende blik in zijn donkere kijkers. "Laten we er een spelletje van maken, wie zal de volgende zijn die binnen komt wandelen?"
"Een spelletje?" Bedenkelijk blikt Kesari naar de ingang waar de meeste door zullen komen, waarna het glas beetpakt dat op de bar voor haar is geplaatst. "En wat krijgt de winnaar?" Op een vragende wijze kantelt ze haar hoofd iets, laat haar glas klinken met het zijne alvorens ze deze aan haar lippen plaatst zodat ze er een klein slokje van kan nemen — de alcohol een brandend spoor in haar keel achterlaat, maar de behoefte naar meer desondanks niet geminderd. De onbeantwoorde vraag hangt nog altijd tussen hen in en hoewel de donkere schone zeer waarschijnlijk toch wel ingeeft, besluit ze er een prijskaartje aan vast te nieten.
"Ik kom je vergezellen als je het juist hebt," met een zoete uitdrukking op haar gezicht neemt Kesari nog een slokje van haar drinken, waarna ze het glas terug op de bar plaatst. "Ik gok op Mal of Luna."

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

1 juli 2020 - 11:58 Kefe is offline

Kefe 5051

───────────────────────────────────── Tyrone Price ─────────────────────────────────────

" Do not listen with the intent to reply, listen with the intent to understand. "
The man behind the Wolf ♦ Owner of Kesari ♦ Outfit ♦ Dungeon ♦ w/ Kesari

'Oh? Een momentje voor jou, hm?'
De woorden klinken na het vermakelijk optrekken van haar wenkbrauwen, waar hij haar nog kort speels aankijkt, voor hij zijn weg al richting de bar maakt — haar hierin geen moment gunt om echt na te kunnen denken en nee te zeggen. Eenmaal bij de bar aangekomen laat hij haar alweer gaan, wil niet te opvallend gaan lopen vervelen met alle klanten nabij, ondanks dat Kesari vandaag niet eens werkzaam is op dat vlak.
De vraag een persoonlijke, althans mocht ze het zo opnemen, laat hem haar benaderen. Voordat Kesari echter hoorbaar kan maken wat haar daadwerkelijke antwoord is, waar hij al een vermoeden op heeft, onderbreekt een of andere klootzak hun gesprek — welke Ty op duidelijke wijze weg weet te wimpelen, wanneer zijn interesse in de man ook verloren raakt ergens tijdens het uitspreken van zijn eigen drie woorden.
'Een spelletje? En wat krijgt de winnaar?'
De bedenkelijke blik in haar ogen ontgaat hem niet, ziet haar hersenen al haast werken vanachter het masker door — waar zijn ogen geen seconde haar gelaat verlaten. Waar Kesari haar blik kort op de ingang weet te werpen, waarschijnlijk hoopvol dat er iemand binnenwandelt die hij nog niet gespot heeft, ontgaat geen enkele minieme reactie de donkere man. Op haar tweede vraag grijpt Ty zijn kin vast, tikt er subtiel tegenaan alsof hij nadenkt. 'We komen vast wel op iets interessants.' Zijn grijns groeit langzaamaan, terwijl hij zijn wenkbrauwen optrekt in vermaak.
Het tikken van hun glazen een indicatie dat de belofte naar een onschuldig spel van start zal gaan, bezorgd hem een tevreden uitdrukking wanneer hij een slok neemt.
'Ik kom je vergezellen als je het juist hebt.'
Ty leunt uitdagend dichterbij, een grijns rond zijn lippen en een speelse fonkeling in zijn ogen te vinden. 'Ik win toch wel, want dat staat al vast.' Zijn tong glipt kort tussen zijn lippen door, waar hij zijn tanden zacht op plaatst, voor deze weer naar binnen glipt.
'Ik gok op Mal of Luna.'
Zijn wenkbrauwen trekken op bij het horen van twee namen. Ditmaal kijkt hij kort naar de ingang, nadenkend wie de volgende twee voor de hand liggende personen zullen zijn. 'Ajax of Honey, dit is hun playground.' Zijn grijns groeit lichtelijk wanneer hij alle verhalen die de blonde man hem toegeworpen heeft ophaalt. Dit was zeker zijn plekje, lang zal hij niet weg willen blijven. En voor Honey geldt precies hetzelfde.
'Het is duidelijk dat we geheel andere technieken hebben,' begint Tyrone grijnzend, 'waar jij gaat voor gehoorzaamheid, ga ik voor vermaak.' Zijn wenkbrauwen glijden soepel omhoog, de speelse twinkeling in zijn ogen onmiskenbaar wanneer hij dichterbij leunt. 'Zegt misschien ook iets over ons?' Om haar duidelijk te maken dat de woorden niet oprecht bedoeld zijn, fatsoeneert hij enkele denkbeeldige plukken van Kesari, tot hij uiteindelijk een echte lok achter zijn oren plaatst. 'Maar ik ben benieuwd.'
De situatie tussen Inez en Noah houdt hij intussen subtiel in de gaten, al deert dat soort dingen hem nu nog maar weinig. De klanten lijken allemaal tevreden met het aanbod, zelfs ondanks dat de meeste dames niet eens aanwezig zijn. Waar sommige hongerig richting Kesari kijken, weet Ty hen subtiel weg te wuiven — zijn wolvenmasker en donkere ogen hierbij gebruikend. Het masker, dat al irritant tegen zijn hoofd rust, laat hem dan kort fronsen. Het kreng heeft hij nooit gemogen, en het enige dat hem tegenhoudt is het feit dat het de regels zijn waar hij zelf aan meegewerkt heeft deze te maken.
'Kes, kun je even de knoop beter leggen?' met een vragende blik kijkt hij haar even vragend aan, voor hij al omdraait en wat door zijn knieën zakt zodat ze er beter bij kan. Het masker drukt hij tegen zijn gezicht aan, zodat deze niet per ongeluk af kan vallen wanneer de knoop los is.
Pas wanneer Kesari de knoop gestrikt heeft, en deze niet van zijn neus af lijkt te willen glijden, draait hij zich soepel om — de ruimte tussen hen verdwijnend door de snelle handeling. Ty plaatst zijn handen op de rondingen van de donkere schoonheid, terwijl zijn ogen vermakelijk haar reactie peilen. Het feit dat hijzelf ook gelukkiger is met hun vernieuwde relatie, eentje die hij niet onder stoelen of banken steekt. Dat deze dame zijn zwakte is, evenals zijn sterkte blijft een vreemd concept, eentje die hij niet wil verhelderen voor zichzelf. 'Wat kan ik je ervoor terug geven?' Een zoete toon in zijn stem duidelijk hoorbaar voor ieder die luistert. Ietwat uitdagend kijkt hij haar aan, zijn hoofd onbewust wat gekanteld.

I'm your little ray of pitch black.

1 juli 2020 - 12:16 Kefe is offline

Kefe 5051

Ajax Masters
"That smirk is going to get you fucked, Princess."
Owner of Dani ♕ High function Cat ♕ Brawler ♕ No outfit ♕ Dani's room w/ Dani ♕ 16 +

Opnieuw bijt Dani op zijn onderlip, waardoor hij haar dwingt onder de douchestraal vandaan te gaan, al is het op rustige wijze. De druppels op zijn huid voelen aangenaam, waar hij de temperatuur vreemd genoeg prettig kan noemen. Normaliter neemt hij zijn douches veel warmer, maar samen met een dame is hij er wel gewend aan dat deze kouder staat — en hier vooral koel genoeg om niet teveel stoom te ontwikkelen.
'Ja, vast.'
De geamuseerde toon doet hem laten grijnzen, terwijl één wenkbrauw op weet te trekken vanuit de dame die hem vier jaar lang geteisterd heeft. De enige die het ooit gelukt is, en zal lukken. Het spelletje was wederzijds, iets dat hij eerder zeker beseft heeft, maar nu in deze situatie enkel meer tot hem door lijkt te dringen.
De huivering na zijn beet, welke gevolgd wordt door zijn fluistering in haar oor, zelfs de tik op haar billen weten allemaal duidelijke reacties op te wekken vanuit de aantrekkelijke Latina. Wanneer haar handen, over zijn lichaam glijden, ontgaat het hem niet dat ze een pad richting zijn lid maakt, maar deze afwijkt wanneer deze haast benaderd is. Er klinkt een afkeurend geluidje vanuit de man. Waar hij normaliter haar bij haar haren had gegrepen, haar wang tegen de koude tegels had gelegd en haar had genomen besloot hij subtieler aan de gang te gaan, deels om de opbouw erheen voor haar soepeler te maken, maar vooral omdat dit ook een veel te lange ontwikkeling heeft gemaakt — eentje van vele jaren.
'Op elke mogelijke manier die er is. Ik neem geen genoegen met minder.'
De woorden zorgen voor een tevreden geluid vanuit de blonde man ditmaal, waar hij haar handelingen gevolgd heeft en zichzelf ingehouden heeft om haar niet zo aan te vallen. Niet nu Juve weg is, het enige reddingsmiddel dat ze had. Zijn respect voor de man te groot om een dame onder zijn neus weg te kapen.
Wanneer zijn ogen de hare vinden, merkt hij haast op hoe ze zich erbij voelt — hoe haar blik hem poogt te vertellen dat hij zich niet in hoeft te houden. Nu besluit hij dat toch wel te doen, al is het maar voor nu, zodat ze eraan kan wennen. Nu hij tegen haar aanstaat, voelt hij hoe haar lichaam rilt, iets dat hij als niets anders kan bestempelen dan het feit dat ze opgewonden is. Zijn lid pulseert even voelbaar tegen haar schaamstreek, voor hij zijn hand af laat dwalen.
Wanneer zijn vingers in de weer gaan met haar vulva, en daarbij zijn favoriete knopje, hoort hij een tevreden zucht vanuit Dani. Haar hand omklemt zijn pols, nadat deze langs zijn arm af omlaag gegleden is. Ondanks dat terugtrekken nu aardig verleidelijk is, doet hij het niet — nog niet.
'Ik vond het anders nog lang duren.'
De woorden zie ze hem hees, doch plagend toe weet te fluisteren, na zijn eigen fluistering, zorgen ervoor dat zijn handelingen met zijn vingers wat ritmischer worden, haar meer opbouw pogen te bezorgen hiermee. De vier jaar zijn inderdaad lang te noemen, maar daar mag eindelijk een einde aan komen. Wanneer Ajax vervolgens haar hand voelt vergezellen, dwingt hij deze weg met zijn andere hand, de vrije hand die de gehele tijd van haar hare over haar rug is gegleden. Het gekreun wordt luider, meer aanwezig, waardoor hijzelf ook al goedkeurende geluiden begint te maken.
Al gauw weet Dani haar hand in haar hals te leggen, terwijl haar billen tegen zijn strelen, waardoor deze spieren ongecontroleerd in beweging komen, deze opnieuw uit vrij wil haar aanrakingen tegemoet komt — terwijl hij zelf vrijwillig meegaat in de handelingen. De uitnodiging die ze hem biedt eentje die ervoor zorgt dat hij haar wil laten wachten — zelfs nog een gevoeligere handeling verricht rond haar clit.
'Waar wacht je nog op, Ajax?'
'Geduld is een schone zaak, Dani,' antwoord hij, zonder er ook maar een seconde tussen te laten. Hij zet zijn handelingen voort, waar hij even mee gestopt was om de woorden haar opnieuw toe te fluisteren, en een pauze in te schaffen om haar te plagen. Pas na enkele tellen, dwingt hij zichzelf tussen Dani en de muur — tilt de dame moeiteloos op, ondanks de natheid van hun lichamen. Zijn beide handen geplaatst onder haar billen, terwijl hij haar even aankijkt, hierbij geen twijfel lijkt te laten zien, voor hij zijn lid naar binnen laat glippen — zacht om mee te beginnen, centimeter voor centimeter tegemoetkomend.
Pas dan laat hij zijn heupen het werk doen, terwijl hij haar ondertussen poogt tussen zijn eigen lichaam en de muur te klemmen. Nadat dit verricht is, worden zijn stoten consistenter, beginnen hiermee een ritme me maken dat een start laat zien naar meer. De opbouw erin niet even subtiel, terwijl hij sneller gaat — hierbij de stroming van het water enkel nog over zijn rug voelt. Nu Dani tussen hem en de muur te vinden is, heeft hij wat meer speling, waardoor zijn bewegingen duidelijker worden. Waar zijn mond zich niet in haar hals begraaft, maar richting haar oor gaat, zodat ze alle geluiden kan horen die hij produceert. De kreunen duidelijk hoorbaar, terwijl zijn gehijg haar oorlel hoogstwaarschijnlijk zal strelen. 'Let op waar je naar verlangt.' Uiteraard terugkomende op haar eerdere woorden, gesproken met een hese toon nabij haar oor, terwijl zijn ogen duisterder gekleurd zijn door hetgeen waar hij zolang opgewacht heeft. De situatie waardoor dit voorgekomen is poogt hij weg te wuiven voor nu, het drukkende gevoel daarbij hoopvol laat verdwijnen naar de achtergrond.

I'm your little ray of pitch black.

1 juli 2020 - 18:46 Syaoran is offline

Syaoran 12962

Dani Reina Verdad

"Sin with me."

• Twenty-five • Ajax' Girl • Dani's room w/ Ajax • Naked •

16+

"Geduld is een schone zaak, Dani."
"Ik heb geen geduld," murmelt de brunette tussen haar hijgende ademhaling door. "Vieze zaakjes meer mijn ding."
Hoewel Dani haar woorden standvastig tracht over te laten komen, wordt deze klank al gauw vervangen door een eerder smekende toon — vooral wanneer Ajax zijn handelingen tussen haar benen stopt, de plagende wijze een die ze haast met een nijdige blik probeert af te keuren. Lang test de dominante man haar geduld echter niet. Zijn handen plaatsen zich al gauw onder haar billen, zodra Ajax hen beide zo van positie weet te veranderen dat het nu zijn lichaam is welke tegen de muur aan komt te staan, waarop hij de Spaanse behendig van de grond af tilt en zij haar benen om hem heen weet te klemmen.
Nu het moment daar is vallen alle laatste twijfels bij Dani weg, waar tevens ook geen enkele spoor van te bekennen is bij de blonde man wie haar in zijn armen heeft. De angst dat ze verknocht aan hem raakt ergens aan de wilgen gehangen, niet meer dominerend nu Ajax de teugels daadwerkelijk in handen heeft gekregen. Een siddering rolt door Dani heen als ze zijn tip tegen haar ingang voelt, bevend van verlangen om zichzelf direct op hem te laten zakken, maar waar Ajax echter anders bepaalt door zijn lid op een trage wijze in haar te laten glijden — zachter dan verwacht, maar zeker niet ongewenst. Dani verwelkomt hem met zachte kreunen, haar wanden vormen zich direct naar zijn dikte, waar haar spieren genietend om hem heen samentrekken.
Eens hij haar volledig vult zet Ajax een tempo in, weet tussen zijn bewegingen door hun posities opnieuw te veranderen waardoor de koelte van muur als een schok door haar heen trekt — zijn bewegingen echter duidelijke, dieper. Kreunende geluiden galmen door de badkamer heen, drijven tegen elkaar op en werken eveneens als stimulans voor elkander. Dani geeft zich volledig over, geeft toe aan het verlangen in haar binnenste en ontketend de terughoudenheid die al die jaren tussen hen in heeft weten te heersen.
"Je houdt je in," prevelt Dani zacht tussen de geluiden van genot door, buigt haar gezicht dicht naar het zijne toe, terwijl een hand over zijn natte lichaam glibbert — over zijn borstkas heen, waar de scherpte van haar nagels zich een keer laten gelden, in de richting van zijn hals en naar zijn haren toe. Het elastiekje wat de blonde haren bijeen weet te houden, verwijdert Dani met een simpel rukje waarop deze in een soepele handbeweging aan haar pols komt te hangen — vingers daardoor verdwijnend in zijn haren, waar ze zich vast groeven terwijl ze zijn lippen hongerig besluit op te eisen met de hare.
"Let op waar je naar verlangt," weet Ajax uit te brengen tussen de kus door die ze gretig van hem gestolen heeft. Een siddering trekt door de brunette heen. De stille beloften in zijn woorden haar niet onbekend, maar waar ze hem toch op besluit uit te dagen, wetende wat wellicht daarop de consequenties kunnen zijn.
"Geef het me dan," gromt Dani hem toe, dwingt haar onderlichaam tegen het zijne aan tussen de stoten door, om meer wrijving evenals druk te creëren. Haar nagels ditmaal klauwend in zijn rug, eens ze haar hand over zijn schouder heeft weten af te laten dwalen — trekken hierbij ruw een spoor, waar het vallende water eveneens over zijn huid heen blijft stromen. De heesheid in zijn stem, de intonatie waarop zijn woorden klinken, strelen niet enkel op een fluisterende wijze langs haar oor af, maar weten zelfs tot in het uiterste van haar kern te komen. Dani slaakt een kreun van genot, de diepte waarop Ajax haar neemt een die haar laat huiveren in zijn armen. Een verloren "Fuck," weet haar mond te verlaten, waar ze met haar benen tracht het tempo te versnellen door Ajax dwangmatig vast te klemmen — mee te bewegen op zijn ritme door zijn stoten tegemoet te komen.
Dani laat haar hoofd terug in haar nek vallen, drukt haar lichaam op deze wijze iets meer van de muur af door haar rug te hollen, haalt met de nagels van haar rechterhand een laatste spoor over zijn schouder heen, waarna ze de hand volledig terug trekt — om deze vervolgens in haar eigen haren te groeven naarmate de extase in haar binnenste lijkt toe te nemen. Het pad naar een hoogtepunt wordt opengelegd, waardoor hesere kreunen zich met de kermen van genot vermengen. Zijn naam als een zoete liefkozing haar mond weet te verlaten.
Wanneer Dani haar haren weer loslaat, dwalen haar aanrakingen af; via haar pijnlijke hals, naar haar over gevoelige borsten en kneed een van hen zacht terwijl de brunette met de andere hand Ajax blijft vasthouden ter ondersteuning. De brunette is zich pas bewust van haar gesloten ogen als ze deze opent om naar de man voor haar te kijken, om hem te laten zien wat hij nu al met haar doet, maar eveneens de weerspiegeling daarvan terug te vinden in het veel te donkere blauw van zijn kijkers.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

3 juli 2020 - 14:22 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ; Joggingpak ▢ 19 years old ▢ Ace's girl ▢ Malikahs room --> Malikah ▢

“Luna, het spijt me dat te horen, maar niet alles draait om jou. Ik heb ook mijn eigen zorgen, Luun. Vervelend toeval, meer niet.”
Luna bijt op haar lip, reageert niet meteen op die woorden. Haar vijandigheid een beetje laten varend. Natuurlijk heeft Malikah haar eigen problemen, net zoals zijzelf dat heeft – zoals ieder meisje dat in dit Hotel heeft. Maar ís het vervelend toeval? Luna weet het niet, al weet ze ook niet waarom ze aan Malikah twijfelt. Als er iemand te vertrouwen is, is het de jonge Libanese die druipend tegenover haar staat. Toch? “Waarom Juve weg is weet ik niet, waarom Black Cat je dwingt te eten begrijp ik maar al te goed. Je eet bijna nooit mee. Je eet bijna nooit.” Luna wendt haar blik van Malikah af, haar laatste restje vijandigheid als sneeuw voor de zon verdwijnend door de duidelijk bezorgde, moederlijke toon in Malikahs stem.
“Sorry,” mompelt Luna uiteindelijk. Een enkele traan weet zich over haar wang te rollen, Luna’s blik nog altijd op de grond gericht. Waar het gemompelde excuus voor is, weet Luna niet eens. Voor het niet eten of voor haar gedrag, misschien wel allebei. “Ik kan gewoon niet… Ik heb gewoon geen honger.” Met een haast gekwelde blik staart Luna naar de grond en flapt er uiteindelijk de woorden uit die al langere tijd door haar hoofd spoken – haar bekentenis opbiechten.
“Luna,” reageert Malikah haast waarschuwend en ditmaal kijkt Luna wel op. “Spreek zo niet.” De Libanese kijkt haar haast waarschuwend aan, voor ze haar volgende woorden uitspreekt, zij het van een andere aard dan de woorden die ze eerder heeft uitgesproken. “Dat ga je niet doen, beloof het me, Luna.” De smekende toon is duidelijk, maar Luna kan enkel haar hoofd schudden. “Dat kan ik niet, Malikah. Het spijt me. Ik kan het je niet beloven.” Het is waar, niet eens gelogen. Zelfs al komt het weer goed tussen haar en Malikah, Luna weet niet hoe lang ze dit nog volhoudt. Het niet kunnen eten en slapen is al een ding op zich, zonder dat Mason zich ook nog eens op de meest ongewenste momenten in haar geest opdringt.
Een zucht rolt over Malikahs lippen. “Ik moet me even gereedmaken, kom.” Luna aarzelt even maar volgt dan de Libanese naar haar slaapkamer – geen energie om er tegenin te gaan en juist dat het enige wat ze echt nodig heeft. Luna stapt naar binnen en wanneer Malikah de deur heeft gesloten, vervolgt ze: “Luun, ik ben er voor je, dat weet je toch.” Langzaam knikt Luna, laat zich verslagen op Malikahs bed zakken. “Weet ik,” mompelt Luna. Pas dan kijkt ze op naar de nog altijd doorweekte Libanese. “Ik kan het gewoon niet meer, Malikah. Black Cat is boos, want hij krijgt alleen maar klachten. En ik moet van hem eten, maar ik spuug het toch steeds weer uit. En M.Mason…” De tranen beginnen nu echt te rollen, terwijl de wanhoop van de blondine afstraalt. “Hij… Hij is er steeds, Malikah. Ik zie hem steeds. Ik ben gewoon zo b.bang.”

3 juli 2020 - 16:31 Syaoran is offline

Syaoran 12962

Kesari Zahira Dahab

"Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. And let it go."

• Twenty-four • Tyrone's Girl • Dungeon w/ Tyrone • Outfit •

Kesari lacht zachtjes om de opmerking die Tyrone maakt, doelend op de winst waarvan hij denkt die allang te hebben behaald. Toch is de keuze voor de dames die de brunette maakt er al gauw een waarvan ze spijt lijkt te hebben, daar deze in het niet lijken te vallen met de opties die de man voor haar op tafel legt.
"Ajax of Honey, dit is hun playground."
Hoewel Kesari het niet wil toegeven, althans niet hardop, moet ze bekennen dat Tyrone een punt heeft. Wetende vooral ook dat deze plek er inderdaad geen was waar de door haar genoemde dames graag zouden verblijven, vooral niet nu met de verandering die doorgevoerd zijn. De brunette besluit zich echter nog niet direct gewonnen te geven, poogt haar winst ergens anders nog vandaan te halen. "Misschien hebben ze hun playground wel naar elders verlegd?"
"Het is duidelijk dat we geheel andere technieken hebben," grijnst Tyrone gelijktijdig, waarop Kesari een van haar wenkbrauwen op een vragend wijze omhoog trekt. "waar jij gaat voor gehoorzaamheid, ga ik voor vermaak." De speelse twinkeling in zijn donkere poelen is er geen die de brunette ontgaat en waar hij iets dichterbij lijkt te komen verandert de man hiermee eveneens het ritme van haar hart. "Zegt misschien ook iets over ons? Maar ik ben benieuwd."
Zijn woorden spelen in op het visuele aspect binnen haar brein en hoewel de oprechtheid misschien niet volledig aan bod komt, kan Kesari er niks aan doen dat het desondanks toch kortdurend door haar heen trek. "Misschien," is het enige dat mede daarom haar mond weet te verlaten. Ondertussen veegt Tyrone enkele donkere plukken van haar haren goed, duwt een laatste losse lok zelfs achter haar oor. De hongerige blikken om haar heen ontgaan de brunette, haar blik volledig gefocust op de donkere man voor haar — evenals haar onverdeelde aandacht.
"Kes, kun je even de knoop beter leggen?" vraagt Tyrone dan, doelend op het Wolvenmasker dat hij draagt en welke vermoedelijk niet geheel naar wens lijkt te zitten. Kesari had een hekel aan het ding, deels omdat het zijn gezicht ook voor haar onttrok en ze daardoor niet volledig voorbereid kon zijn op wat zijn uitdrukkingen normaliter veel sneller wisten te verraden. De brunette knikt, plaatst haar glas op de bar en maakt met een subtiel handgebaar duidelijk dat hij zich kan omdraaien.
Het duurt niet lang voor Kesari de stik opnieuw in de linten van zijn masker gezet heeft, waar ze zelfs haar blik een keer rond laat glijden nu de man door haar knieën gezakt van haar afgekeerd is. De manier waarop hij terug overeind komt gaat haar echter wel te vlug, waardoor ze enigszins verrast is als Tyrone in een behendige draai vlak voor haar staat, de afstand tussen hen in volledig verdwenen — zijn beide handen op haar heupen. Als vanzelf belanden haar eigen handen op zijn onderarmen en wordt het snelle ritme van haar hartslag opnieuw opgedreven.
"Wat kan ik je er voor terug geven?"
Oh, ze zou haar afstand terug moeten terug winnen. Zichzelf pogen herpakken op hetgeen ze zich enkele weken geleden had voorgenomen, maar het lukte Kesari steeds moeilijker — steeds vaker niet dan wel. De zwakte die ze voor de man jaren geleden had gekregen nog altijd overheersend, zelfs in de periode dat ze helemaal niets van hem moest hebben; enkel en alleen onder het stof gewaaid door de gebeurtenissen op dat moment. Kesari kon niet op tegen de verleidingen die Tyrone haar bood. Hetgeen de donkere tint van haar ogen al verried, nog voor ze haar lippen vaneen liet wijken alvorens haar mondhoeken op te trekken tot een zweem van een glimlach. Het was aanlokkelijk om een kus van hem te vragen, het simpele verlangen er na overduidelijk aanwezig, maar daar ze hun spelletje leek te verliezen besloot Kesari de man daarom te plagen.
"Alles wat ik wil?" brengt de brunette dan ook vragend uit, laat haar handen iets omhoog glijden over zijn armen, waarbij ze miniem haar hoofd iets kantelt — haar blik geen seconde van de zijne geweken. Zachtjes bijt ze dan in haar onderlip om de grinnik tegen te houden die haar anders wellicht zou verraden. "Een nieuw glas drinken zou anders wel fijn zijn." De verandering in haar klanken is niet te misstaan, de licht hese ondertoon subtiel er in verweven, maar de plagerij er een die ze niet kan laten gaan.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

3 juli 2020 - 18:01 Perseid is offline

Perseid 8184

Honey
Vez' slavetoy ✬ Good girl ✬ Naked ✬ Kitchen with Ace
16+ explicit sexual description

✬ ✬ ✬

Nee.
Het woordje is voldoende om haar zelfgenoegzaamheid als sneeuw voor de zon te laten verdwijnen, haar lichaam iets oprichtend in de meedogenloze tijdsveeg die het hem kost de ruimte tussen hen in te doorkruisen.
Honey voelt de haast elektrisch geladen atmosfeer die hij meebrengt, die haar aan de bar genageld houd zelfs als hij zich tussen haar royaal gespreide benen nestelt. Haar rug holt zich al voordat de impact van uitheemse vingers registreert—bekken geheel onbeheerst kantelend om zijn aandachtige strelingen te ontvangen. Het geluidje dat de allereerste aanraking haar ontfutseld heeft hij dan ook zelfgewonnen.
‘Als je komt—’ klinkt de emotieloze klank toebehorend aan het masker, hetgeen er eveneens voor zorgt dat ze zichzelf ervan weerhoud dichter naar zijn vederlichte beroering te duwen, ‘—is betrapt worden wel het minste van je zorgen.’ Kans om te onderhandelen geeft hij haar niet—toeslaande op het bundeltje hoogsensitieve zenuwen met een precisie die haar naar adem doet happen—de zuurstof scherp tussen haar tanden verdwijnend en er geen geheim van makend dat hij de touwtjes volledig in handen heeft. Het enige dat een verdere, fysieke reactie voorkomt de vingers die in de welving van haar heup gronding vinden en haar streng op haar zelfgekozen display houdend.
Honey kronkelt enkele, ademloze seconden onder de withete overstimulatie alsof ze bovenop schrikdraad zit—maar bij gewenning lijkt ze opnieuw tot zichzelf te komen, hijgend onder de plotselinge inspanning, en kijkers glazig in het masker blikkend in de hoop dat gij het wrede spelletje ontknoopt.
Tevergeefs. Op het onbewaakte moment dat ze zijn volgende actie probeert te achterhalen—slaat de zwarte kat onverbiddelijk toe, de hoogtonige klanken die langs haar tong sputteren onmogelijk tegen te houden. Desondanks oogt de onvoorspelbare man voor haar neus onaangedaan, is zelfs het knikje dat hij haar geeft een scherp geslepen gebaar dat haar eraan herinnerd dat ze haar hand als vergeten vuist tegen haar borst heeft gedrukt in een hardvochtige poging niet ten prooie te vallen aan haar eigen orgasme.
Voltallig onderworpen aan zijn onverdeelde aandacht brengt ze haar vingers omhoog, de niet onbekende smaak van haar eigen genot tegemoet. Ze verkend de binnenkant van haar open palm eerst, weet dat het haar ongeduld is dat ervoor zorgt dat ze vluchtiger lang de lengte van haar vingers likt. Het onvermogen weg te kunnen kijken van het stoïcijnse masker iets dat haar danig meer begint te doen dan de nood om verlost te worden van haar zelf gecreëerde predicament. Het is de waarschuwing vers in haar gedachten die zichtbaar vecht met de zinderende smaak van haar eigen vocht.
De blondine is nog niet klaar wanneer de indringende aanwezigheid van zijn duim haar tanden pijnlijk in haar vingers laat zetten, het schokken van haar onderlijf iets dat een eigen leven heeft gekregen—verraad van wat hij heeft kunnen aanrichten met slechts oppervlakkige penetratie.
Haar handen zoeken houvast tegen de spieren die voelbaar spannen bij de druk achter haar grijpgrage vingers, de zwarte trui een barrière die ze het liefst op eigen attentie zou verwijderen. ‘Masker,’ doorklieft de stilte, de verwarring vrijwel direct overschaduwt door brute realisatie, ‘tot mijn bovenlip.’ In plaats van een direct en hoogstwaarschijnlijk mondig antwoord—stuwt ze zich een fractie dichter tegen de hand die haar in gijzeling heeft, het gelukzalige gespin hierbij de enige respons die ze hem geeft voor ze haar handen aan weerszijden van het masker plaatst.
De adrenaline die door haar lijf giert voelt als iets surrealistisch—het begrip dat dit een zeldzaam moment is iets dat zelfs de brutale blondine niet ontgaat. Heel even verstillen haar kundige vingers, de donkere gedachte dat er geen weg meer terug is hierna een onverlette—maar dan schuift ze de gladde barricade voorzichtig omhoog, elke millimeter die bloot komt te liggen hierbij opnemend. Als er al een angst was geweest dat de man achter de zwarte kat onaantrekkelijk zou kunnen zijn—is die hiermee ten ruste gelegd.
De lippen welke omlijst worden door onberispelijk getrimd gezichtshaar verleiden haar bijna tot actie, laten haar onwillekeurig net dat beetje verder voorover leunen, om te worden tegengehouden door de beroering in haar meest intieme zone. Haar aanrakingen verplaatsen zich weg van het masker, de veel te grote aantrekkingskracht die het heeft om zijn volledige gezicht te ontluiken er één waarmee ze zichzelf absoluut niet vertrouwd.
Het is een wolkbreuk in haar opwinding die haar erop wijst dat dankzij de nieuwe positie van het masker de man tussen haar benen een zeer belangrijk zintuig kwijt is. Onheilspellend is de trilling van haar mondhoeken te noemen wanneer het idee haar bekruipt—het immense risico dat hieraan vastkleeft er één die ze ongetwijfeld enkel neemt onder invloed van de lustige roes die haar in zijn macht heeft. Vliegensvlug ontdoet Honey zich van de lederen riempjes en de geringe hoeveelheid stof die haar bovenlijf tot noch toe schaars hebben bedekt—laat de lederen banden rondom haar middel en hals de enige accessoires zijn die haar nog decoreren.
Het doet niets af aan de frustratie die inmiddels door haar zenuwuiteinden zingt als een duiveltje op haar schouder, zich uitend in de ultieme overreding om haar mond ongevraagd naar de geurige zachtheid van zijn hals te verplaatsen, de onberoerde huid daar slachtoffer van de provocerende zuigkracht waarvan de rest van zijn lijf geen vreemde is—maar meer dan dat wil ze dat hij weet hoe dichtbij ze is, hoe gereed ze is om te worden verlost, met als onmisbare aanmoediging de borsten welke ze tegen de inktkleurige stof van zijn trui wrijft. De minste aandacht genoeg om haar tepels bijna pijnlijk te laten verstijven—en Honey twijfelt er niet aan dat hij het kan voelen.
‘Claim me,’ fluistert ze schor tegen adamsappel naast haar lippen als haar handen gevaarlijk doelbewust naar zijn onderbuik afdwalen. ‘Hard.’

Feel the fire, but do not succumb to it.

5 juli 2020 - 10:35 Kefe is offline

Kefe 5051

Ajax Masters
"That smirk is going to get you fucked, Princess."
Owner of Dani ♕ High function Cat ♕ Brawler ♕ No outfit ♕ Dani's room w/ Dani ♕ 16 +

'Ik heb geen geduld. Vieze zaakjes meer mijn ding.'
De woorden, welke klinken als een smeekbede, tussen gehijg door, spelen vrijwel direct spelletjes met zijn hoofd. Het zorgt er zodoende voor dat zijn handelingen staken, en hij vooruitgaat. Zijn volgende handelingen rustiger dan hijzelf gewend is, maar zeker niet iets waar je hem over hoort klagen. Waar hij Dani's spieren direct voelt samentrekken wanneer hij zichzelf diep in haar begraaft klinkt een gesmoorde kreun vanuit Ajax — gezien hij zijn hoofd net tegen haar kaak drukt, gezien hij moeilijk haar hals kan benaderen.
De lange opbouw, tezamen met de gebeurtenis niet zolang geleden zorgt ervoor dat er wat inwendig dilemma gaande is, ondanks Dani's overduidelijke wensen. Het moeilijke aan dit alles is wanneer Ajax eenmaal op gang is, hij zijn vertrouwde ritme aanneemt. Het omwisselen van houding is daarom een klein, mager stapje in de juiste richting — welke hem ook helpt. Terwijl de kreunen en gehijg de doucheruimte vullen, sommige niet eens hoorbaar door de stromende douche, geniet Ajax van hetgeen dat eindelijk gebeurt — voelt hiermee de seksuele spanning haast verminderen, althans voor nu.
'Je houdt je in.'
Dani's hand glijdt kundig over zijn lijf heen, zorgen ervoor dat spieren samenspannen onder haar aanrakingen waar dat mogelijk is. Vooral bij het voelen van haar nagels neemt hij een teug adem in, welke op sissende wijze zijn mond weten te verlaten. De woorden, welke hem zoet toegefluisterd worden wanneer haar gezicht nabij is, terwijl zijn bewegingen rondom zijn heupen zorgeloos doorgaan. De waarschuwende wijze waarmee hij haar aankijkt kan ogen alsof hij doelt op het loshalen van het elastiekje, maar heeft eerder met het feit te maken dat Dani met vuur lijkt te spelen.
Haar lippen vinden de zijne wanneer haar handen door zijn haren gaan, deze vastgrijpen alsof het teugels zijn. Ajax verdiept de kus direct, drukt haar hierbij net wat harder tegen de muur aan, stoot als extra waarschuwing wat dieper, voordat hij de kus breekt en hij haar poogt duidelijk te maken dat ze op moet letten met wat ze vraagt, voordat hij de kus weer hongerig voortzet, de grip op haar billen hiermee wat versterkt — zijn nagels in de volle rondingen drukt.
'Geef het me dan.'
Het kan Ajax niet ontgaan dat de Latina haar onderlichaam gebruikt om hem te laten zien dat hij er simpelweg voor moet gaan, waardoor een lage grom zijn keel weet te verlaten, voor hij zo al poogt zijn tempo te versnellen, evenals net wat harder te gaan — maar beseft al gauw dat deze wijze in de douche niet de beste mogelijkheden biedt. 'Ik verwacht geen eisen van jou, Dani.' Zijn stem hees, maar zijn woorden duidelijk — zelf spreekt hij op eisende wijze. De nagels over zijn bovenrug bezorgen hem een aangename rilling, waardoor hij enkele keren net wat dieper in haar weet te glijden, zijn stoten harder.
De wijze waarop Dani lijkt te genieten iets dat ervoor zorgt dat hij alles beter wil maken, vindt deze Dani stukken beter dan de eerdere variant. Haar hand glijdt van haar eigen natte haren naar haar hals, waarna deze eindelijk zijn weg vindt richting één van haar borsten. Haar ogen de gehele tijd gesloten door het genot, waar de twee elkaar telkens tegemoet blijven komen — waardoor Ajax beseft dat hun aanrakingen haast iets te synchroon gaan, hij voorspelbaar wordt. Bij het openen van haar ogen staren zijn lust doorweekte ogen de hare aan, waardoor er een grijns rond zijn lippen begint te spelen.
Ajax stopt even met bewegen, terwijl zijn blik verder lijkt te veranderen — de waarschuwende blik weer in zijn ogen vindbaar. Haar om toestemming vragen hoeft niet meer, waardoor hij onder de straal vandaan wandelt, Dani hierbij meeneemt richting de wastafel. Haar billen plaatst hij er op, terwijl hij zichzelf opnieuw diep in haar begraaft. Het samenvoegen van haar haren is niets meer dan een snelle beweging met zijn hand, waardoor hij Dani kort dwingt omhoog te kijken — haar hiermee kort ontnemend van haar blik. Zijn andere hand zoekt de borst op die ze zojuist zelf genegeerd heeft, draait tergende rondjes rond haar tepel, tot hij er dan toch zacht mee begint te spelen. Ajax gebruikt hiermee haar lichaam als indicatie. Het samenvoegen van hun geluiden van genot doen hem goed, zorgen ervoor dat de grip op haar haren ietwat versterkt. 'Daag me niet uit, Dani.' De woorden fluistert hij laag in haar oor.
Zijn heupen bewegen ongestoord verder, hebben nu een wat onregelmatiger tempo om ervoor te zorgen dat Dani hem niet tegemoet kan komen. 'Wie weet tref je —' Ajax begraaft zichzelf dieper en harder in haar voor één stoot. '— diepere verlangens.' Intussen speelt zijn duim nog altijd een spelletje met haar tepel, knijpt er soms zelfs in om net wat meer reactie te ontvangen. De ruwheid wordt stukje bij beetje omhoog gegooid, iets dat hij soms ook gewoon een vermakelijk spelletje vindt. Het onverwachte. De hand welke haar haren beet heeft genomen, laat hij gaan voor nu, maar deze trekt al gauw haar ene been wat omhoog om net die andere hoek te kunnen maken — waardoor zijn stoten harder komen.

I'm your little ray of pitch black.

5 juli 2020 - 14:48 Kefe is offline

Kefe 5051

" Do not listen with the intent to reply, listen with the intent to understand. "
The man behind the Wolf ♦ Owner of Kesari ♦ Outfit ♦ Dungeon ♦ w/ Kesari

'Misschien hebben ze hun playground wel naar elders verlegd?'
Tyrone's gezicht staat even bedenkelijk, wat haast onzichtbaar is vanachter het masker, waar hij haar woorden poogt te geloven. Al gauw haalt hij echter zijn schouders op, gezien hij Kesari's woorden niet tot waarheid kan toveren in zijn hersenen. Ajax verwacht hij terug nadat hij voor Dani gezorgd heeft, en Honey ziet hij ongetwijfeld binnen enkele minuten aan het kruis hangen. De kans dat Luna aan zal komen, of Malikah terug zal keren is veel kleiner — al verwacht hij hen ergens deze avond nog wel. Anders zal Tyrone sowieso eens met Roman moeten spreken en zullen hij en Ace eens een oplossing voor Luna moeten bedenken.
Het zijn echter zijn gelijktijdig uitgesproken woorden die ervoor zorgen dat ze ergens anders op in gaan. Het optrekken van haar wenkbrauwen op vragende wijze, zorgt ervoor dat de donkere man de uitleg besluit te geven. Om zijn woorden verzachten, evenals haar zachte 'misschien' wat te laten minderen, speelt hij wat met haar haren.
Wanneer hij haar vraagt het lint te knopen, seint ze hem na het wegzetten van haar glas, dat hij zich om kan draaien, wat hij uiteraard doet. Het knikje al indicatie genoeg, al weet hij dat Kesari het geen probleem vindt te doen. Niet sinds deze laatste week althans, waar alles veranderd lijkt te zijn. Eenmaal omgedraaid lukt het de schoonheid met gemak om het voor elkaar te krijgen.
Nadat hij spontaan omgedraaid is, zichzelf weer tot zijn normale lengte heeft gebracht en haar aankijkt ontgaat het hem niet hoe haar ogen net dat kleine beetje donkerder zijn gekleurd, waardoor zijn ogen dat voorbeeld weten te volgen. De subtiele glimlach rond haar lippen weet kort zijn aandacht te trekken, voor zijn kijkers de hare vinden — het enige eerlijke dat hij haar nu kan bieden, gezien andere delen van zijn gezicht verborgen zijn.
De vraag die hij haar toewerpt ontlokt niet snel een antwoord, maar in plaats van ongeduld is er nieuwsgierigheid te vinden in zijn eigen donkere poelen — welke ongegeneerd in de hare staren. Tyrone, die benieuwd is naar haar doordachte antwoord, trekt subtiel zijn wenkbrauw op, ondanks dat het onzichtbaar is achter het zwarte masker.
'Alles wat ik wil?'
De handen op zijn onderarmen vinden hun weg naar boven, wat hij door zijn dikkere trui heen voelt, wat zelfs wat kippenvel weet te onttrekken op de betreffende plekken. Gezien haar lichte ogen de zijne niet verlaten, ontgaat het lichte kantelen van haar hoofd hem niet — hoe subtiel ook — waardoor zijn eigen ogen al in een zelfvoldane staat te vinden zijn. 'Alles wat je wilt.' Hij verwacht niet dat Kesari met vreemde eisen komt, vertrouwd haar hier volkomen in de vrijheid die hij biedt. Wanneer ze op haar onderlip bijt kantelt Tyrone onbewust echter zijn hoofd — mist door de afleiding die ze hem biedt hoe haar sprekende ogen trachten te verbergen dat ze een geheel andere kant op zal gaan.
'Een nieuw glas drinken zou anders wel fijn zijn.'
Een zachte lach rolt over de volle lippen van Tyrone, voor hij de barman al seint voor een nieuw rondje. Zijn ogen glijden daarom kort naar de Cat achter de bar, om vervolgens zijn kijkers weer op Kesari te werpen. Zijn ogen pogen haar duidelijk te maken dat hij meer verwacht, gezien hij de hese tonen zeker niet gemist heeft in haar stem, voor hij zijn eigen glas opdrinkt.
'Je hebt toch geen alcohol nodig om me te tolereren?' met een vermakelijke toon kijkt hij haar kant op, voor hij zijn blik even rond laat glijden — de ingang waakzaam in de gaten houdt door middel van vlugge blikken erheen zo nu en dan. Wanneer zijn ogen de hare weer vinden, kantelt zijn hoofd lichtelijk. 'Ik wil je best een tweede poging geven —' De speelse ondertoon in zijn stem onmiskenbaar. 'Maar ik weet niet of ik je daarmee kan vertrouwen.' Na nog een slokje plaatst hij zijn lege glas op de bar, en vervangt hij deze met het glas van het tweede rondje.
Tijden zijn veranderd tussen Tyrone en Kesari, iets waar de donkere man niet blind voor is — wat hij meer waardeert dan hij wil bekennen. Meer dan hij haar durft te bekennen uit de angst dat de adembenemende dame zichzelf weer terugtrekt, net nu hij zijn eigen wensen lijkt te volgen. De veranderingen hebben hem op een ander pad gebracht, waar hij niet van plan is vanaf te wijken. 'Want anders blijf ik je gewoon van alcohol voorzien.' Zowel zijn uitdrukking als zijn toon niets anders dan speels te noemen.
Het zijn de lustige blikken van de mannen om hem heen die hem echter niet deren. Het is niet zo dat Tyrone Kesari claimed, dat recht heeft hij jaren geleden verloren. Het feit dat dat soort types niet gauw langs hem af zullen kunnen glippen echter een belofte die hij naar zichzelf heeft gemaakt. De verschijning die Kesari biedt, waar de exotische eigenschappen naar voren dringen en mensen zichzelf afvragen waar ze precies vandaan komt, is vaker een vreemde voor nieuwe bezoekers van het hotel. Haar uiterlijk maakt hen vaak al te wild, waardoor het voorval van enkele weken terug bij eenmalig blijft — als het aan hem ligt.

I'm your little ray of pitch black.

9 juli 2020 - 0:58 Novilunium is offline

Novilunium 1529

A C E - B R E N N A N
I must also have a dark side if I am to be whole

Begging

suits

you

so

well

Honey

Kitchen — Honey — 27 Years Old — Police Detective & Leader — Black Cat — Outfit — 16+ Sexual Content

Honey haar vingers tegen zijn buikspieren stillen bij het horen van wat hij van haar verwacht, het korte moment van realisatie er een welke hij met scherpe ogen gade slaat en waarvan hij misschien meer geniet dan zou moeten. De emoties, beredeneringen en overwegingen van anderen fascineren hem, eeuwig op zoek naar patronen die verraden wat iemands volgende stap zal zijn — hoeveel twijfel hieraan vooraf gaat, wat diegene in staat is te doen en hoe weloverwogen dit wordt gedaan.
De twijfel van de speelse blondine is bijna niet-bestaand en Ace vraagt zich af of het haar eigen doelbewustheid is, of dat Rollins zodanig onder haar huid is gekropen dat ze gewoonweg gedachteloos orders opvolgt — het dichterbij bewegen van haar lichaam iets wat haar een krols geluid ontlokt wanneer zijn vinger dieper in haar wegzinkt. Zijn duim beweegt hierop op eigen akkoord, de draaibeweging subtiel in een poging haar nogmaals iets soortgelijks te ontlokken, daar het geluid recht naar zijn onderbuik poelt en hem zijn lippen vluchtig laat bevochtigen. Waar hij haar tergende stem eerder niet meer aan kon horen, loopt hij nu toch aardig warm voor de meer dierlijke klanken welke haar keel verlaten.
Ondanks dat hij de order zelf heeft gegeven is er toch het korte moment van reflex wanneer haar handen zich om zijn masker sluiten — het verstarren van zijn lichaam iets wat gemakkelijk door kan slaan naar het ondernemen van drastische maatregelen al zou dit in een andere context gebeuren. Ace weet wat hem dit gaat kosten, weet dat zodra ze haar beweging voortzet hij zijn belangrijkste zintuig verliest aan het duister van zijn masker en dat hij in zoverre is overgeleverd aan de vrouw voor hem dat hij eventueel niet tijdig kan ingrijpen — op wat dan ook. Hij onderschat haar intelligentie echter niet, vertrouwt er op dat ze in haar tijd binnen het hotel wel heeft opgestoken met welke situaties ze wel en geen spelletjes moet spelen. Nog heel even heeft hij beeld op het bevallige gezichtje van zijn persoonlijke kwelgeest, en dan wordt hem dit ontnomen — behoedzaam op een wijze waarbij hij niet in hoeft te grijpen.
De agent heeft geen idee van haar reactie, al tergt hem dit meer door de manier waarop zijn brein werkt dan dat hij zich zorgen maakt over dat wat ze er vind haar niet zal bevallen. Ze laat het masker los zodra de aangegeven positie is bereikt en hij tast op slag in het duister waar het haar verdere handelingen betreft, het besef iets wat hem rusteloos maakt op een opwindende en zenuwprikkelende manier. Het staat bij aan de hernieuwde paraatheid van de evidente omlijning in zijn broek, de stoffen barrière iets wat hem onderhand begint te irriteren en waarvan hij zich maar wat graag weer wil ontdoen.
Honey beweegt nog die fractie dichter naar hem toe, de plek waar ze zijn verbonden tegemoet-tredend zonder schaamte — de lippen die zijn hals beroeren niets waarom hij heeft gevraagd maar de administraties zeker niet minder welkom. Wanneer ze zich echter kortstondig vastzuigt in zijn hals, kan haar het wederom samentrekken van zijn spieren niet ontgaan — de waarschuwende grom iets waarover hij geen controle heeft. Hier zal er niet gek opgekeken worden van de bewijzen van lust in iemands hals, maar om het op het bureau te moeten verklaren is een geheel andere situatie en geen een waarin hij zin heeft.
"Uitkijken," sist hij, stem onverwacht raspend wanneer ze haar borsten vol verve tegen zijn lichaam plaatst, de gezwollen knopjes van haar tepels verleidelijk op zondige wijze.
"Claim me," fluistert ze schor tegen zijn hals, handen eindelijk hun weg terugvindend tegen zijn lichaam en afdwalend richting zijn overduidelijke opwinding — adem warm langs zijn gevoelige huid. "Hard."
En waar zijn erectie ongeduldig samentrekt bij die belofte, krullen zijn lippen zich om tot iets wreeds bij het bemerken van haar ongeduld — de gepaarde blik in zijn ogen niet nodig om die invulling te geven. De borsten welke zich gewillig tegen zijn lichaam bewegen verleiden hem het gewicht ervan in zijn handen te willen voelen, te ondervinden of ze daadwerkelijk het recht heeft die temptatie alwetend aan te prijzen.
Ace onttrekt zijn vinger uit haar omvattende warmte, heft zijn kin iets om voldoende afstand tussen hen te creëren en brengt zijn duim linea recta richting zijn vrijgekomen mond. Hij moet haar uitdrukking zelf in het leven roepen voor zijn geestesoog terwijl hij zijn lippen eromheen sluit, de smaak van haar opwinding zijn tong laat strelen terwijl hij de digit tergend traag weer bevrijd en deze vervolgens gebiedend voor zich ophoudt in een duidelijke uitnodiging voor haar de handeling te herhalen. Niet alleen ontlokt het hem een goedkeurende grom wanneer haar satijnen lippen gehoor geven aan de onuitgesproken order — het verteld hem ook waar haar gezicht zich bevind, het vinden van haar hals hiermee iets vrijwel moeiteloos. Hij maakt er geen geheim van haar geur tot zich te nemen terwijl het puntje van zijn neus vederlicht langs de lengte van haar keel streelt, zijn tijd nemend haar oorlelletje te bereiken en het contact te vervangen door die van zijn lippen — tong tweemaal klikkend in iets wat afkeuring zou kunnen zijn.
"Beleefdheidsvormen," waarschuwt hij zacht, haar attenderend op het feit dat ze eisen stelt tegenover wat hij van haar verwacht — smeken. Zijn duim in haar mond drukt haar tong naar beneden, de rest van zijn vingers haar kin omvattend om de controle welke ze af heeft geprobeerd te troggelen terug te nemen. "Wat zeggen we als we graag iets willen?"
Ondertussen bewegen zijn heupen haar zoekende vingers met enthousiasme tegemoet, als om haar aan te sporen zijn broek wederom te ontknopen. Het kuiltje van de overgang van haar oorlelletje naar haar kaak bevind hij een mooie plek om zijn lippen te plaatsen, tanden kort kenbaar makend tegen de gevoelige huid en zijn vrije hand eindelijk toegevend aan de drang één van haar perfecte borsten te omvatten — welke hij tot zijn plezierige verassing aantreft zonder enige barrière. De tevreden neurie welke hem verlaat vibreert tegen haar kaak, zijn duim welke hij terugtrekt uit haar mond geen contact verliezend terwijl ook deze hand zijn weg naar beneden vind — onderlip kort teisterend en een klam spoor trekkend over haar kin en langs haar sleutelbeen verder naar omlaag. Hij omvat haar borsten zo volledig als mogelijk is — kneed ze in een bijna wreed te noemen handeling alvorens zijn duimen plagend over haar tepels te laten strelen en besluit dat, ja, ze heeft absoluut het recht hiermee te pronken.

Marrow deep, soul deep, essence deep

13 juli 2020 - 12:20 Perseid is offline

Perseid 8184

Honey
Vez' slavetoy ✬ Good girl ✬ Naked ✬ Kitchen with Ace
16+ explicit sexual description

✬ ✬ ✬

Het is voor het eerst dat ze iets van zijn expressie ziet—de blootgelegde mond uitrekkend tot een weinig sympathieke grimas die rechtstreeks tot haar onderbuik lijkt te spreken. Zo dichtbij, nog een kleine stimulans meer en dit bijna zenuwslopende spel zal haar over de rand duwen.
Uiteraard bespeurd de slechts half versluikte zwarte kat dat ze dat punt nadert—of hij bezit een buitengewoon fantastisch gevoel voor timing—want zonder enige waarschuwing trekt hij zich terug van het plekje dat momenteel naar de meeste aandacht snakt, daarbij een tegensputterend geluidje aan haar zijde ontlokkend dat dienst zou moeten doen als protest.
In ongebruikelijke stilte spreidt kippenvel zich willekeurig uit over haar gehele lichaam wanneer ze de duim tussen zijn lippen ziet verdwijnen en zich volkomen laat verleiden door het sensuele beeld dat hij opvoert—wetend dat hij zich zonder enige twijfel volledig bewust is van de uitwerking die dit op haar heeft. En hoe het haar enkel gretiger maakt hem aan te nemen zodra hij haar ertoe aanspoort.
Honey laat haar tanden ditmaal achterwege, de eerder uitgesproken uitkijken iets dat haar voor nu de wateren laat testen in plaats van er meteen in te duiken. Niemand heeft ooit gezegd dat ze niet leert—enkel het tempo waarop is zeer toepasselijk voor hetgeen waarnaar ze vernoemd is. De blondine laat zich verder aansporen door de tevreden geluiden die hij produceert, totdat hij zich ondanks zijn verblinde staat naar haar hals buigt en het haar beurt is te verstijven.
Een flits van hete adem en wrede tanden die een explosie van withete pijn veroorzaken laten haar sidderen—maar zo snel als die herinnering opkomt, lijkt hij ook weer verdwenen. De flashback naar de achterkant van haar warrige gedachten duwend in de luttele seconden die het hem kost om haar te doen ontspannen door zijn mond vrijelijk over haar keel omhoog te laten dansen, de sensatie van zijn getrimde gezichtshaar iets onbekends en des te meer aangenaam.
‘Beleefdheidsvormen,’ zegt hij. En ze voelt elke letter, en hoe het onbeschermde geluid van zijn stem ervoor zorgt dat ze haar knieën naar elkaar toe beweegt om hem precies te houden waar hij zich op dit moment bevindt. ‘Wat zeggen we als we graag iets willen?’ De honende ondertoon staat in contrast met de motiverende toenadering waarop hij zich beroept, zich gewillig tegen haar handen stuwend en geen enkele misvatting bestaand over wat hij wil.
‘A—’ het is zijn hand rond haar zelf ontklede borst die haar rug als instinctief laat hollen, de vaardige greep waarmee hij haar vastheeft iets dat de vlammen van eerder in volle regalia laat wederkeren. ‘—ah’ poogt ze opnieuw, ditmaal zonder blokkade van vinger in haar mond maar opnieuw onderbroken door de volledige aandacht die hij nu op haar boezem richt, elke handeling weloverwogen en geoefend om haar exact dat te ontlokken wat hij wil horen.
Honey kronkelt tegen het oppervlak van de bar, de spieren in haar benen spannend— en ontspannend op hun eigen akkoord en het onmogelijk makend om zich nog om iets anders te bekommeren dan de nood om bevrijd te worden; de volledig hernieuwde erectie onder haar handen minstens even klaar als zijzelf om te worden ontvangen.
‘Alsjeblieft,’ murmelt ze, vingers iets bevend terwijl ze deze gebruikt om de barrière tussen hen in te laten verdwijnen. Dit is niet de manier waarop ze gewend is te smeken, zijn aanpak beduidend anders en daardoor in staat haar van alle kanten te verrassen. Dat maakt het niet makkelijker om te begrijpen hoever ze kan gaan, waardoor ze dat gegarandeerd met harde hand zal moeten ondervinden.
De blondine bevochtigd haar lippen iets, hart bonkend in haar keel wanneer ze zich dichter naar hem toe vleit, haar mond tegen het ruwe oppervlak van zijn kaak drukkend en een perfecte lijn naar de lippen makend welke haar hebben geroepen vanaf het moment dat ze onder het masker vandaan kwamen. Ze wacht echter tot hij begrijpt dat ze geen kwade bedoelingen heeft, zich te bewust van het feit dat hij een zintuig mist en eerstehands bevattend hoe intens dat kan zijn.
‘Alsjeblieft,’ fluistert ze, amper verstaanbaar voor ze haar tong over zijn onderlip laat glijden zoals ze veel vaker bij zichzelf heeft gedaan terwijl hij toekeek. Haar nagels glijden automatisch af, de spieren welke hem kenmerken verkennend alsof het een landkaart is, maar zijn lid doelbewust mijdend. ‘Ik zal braaf zijn,’ beloofd ze, ogen fonkelend ondanks dat hij geen benul heeft van de uitdrukking die haar gehele gezicht beslaat. Ze kantelt haar hoofd iets, de perfecte hoek om zijn lippen te kunnen beroeren op hetzelfde moment dat ze de eerder onaangeroerde ballen in haar handen aandachtig kneed.
Het geluid dat hij hierbij produceert daadwerkelijk proevend.

Feel the fire, but do not succumb to it.

17 juli 2020 - 1:39 Novilunium is offline

Novilunium 1529

A C E - B R E N N A N
I must also have a dark side if I am to be whole

I

want

to

hear

you

moan

Kitchen — Honey — 27 Years Old — Police Detective & Leader — Black Cat — Outfit — 16+ Sexual Content

Zijn verraderlijke lichaam kan nauwelijks dichter bij het hare komen, al tracht het dat uit eigen beweging en zonder enige bewuste aansturing — heupen in haar richting kantelend in een uitnodiging welke gretig wordt beantwoord, haar knieën die zich om zijn lichaam klemmen indicatie genoeg van het feit dat Honey geen protest heeft. Haar eerste poging tot het magische woord waarnaar hij heeft gevraagd is niet meer dan een hapering, de rest van wat ze wilde uiten verloren wanneer zijn hand haar borst omvat. De tweede inspanning slaat over tot een geluid wat hem als vloeibare hitte door het lijf schiet — handen knedend rond haar volle boezem, aangespoord door hetgeen het haar ontlokt en hem enkel meer opruiend.
Het lichaam van de zuidelijke schone begint haar eveneens te verraden, het schokken zodanig wispelturig dat Ace zich afvraagt of ze haar spel nog wel onder controle heeft, of nu tevens is overgeleverd aan de lust welke hem ook heeft aangegrepen — de beweegredenen achter het ontstaan van deze situatie iets wat slechts nog op de achtergrond sluimert. Zijn duim en wijsvinger sluiten zich op bijna wrede wijze rond het knopje van haar rechter borst en hij knijpt kortstondig, verlangend naar hetgeen haar lippen verlaat in zijn verduisterde wereld, zijn gehoor scherper nu hem zijn zicht is afgenomen. De handen welke over de strakgespannen stof van zijn broek strelen ontlokken hem zelf een goedkeurende grom, lippen open-mondig tegen haar hals rustend boven de zwartlederen band welke daar nog is gevestigd.
"Honey," waarschuwt hij zacht tegen de huid daar.
"Alsjeblieft."
Hij siddert, de combinatie van wat hem ter oren komt en het eindelijk bevrijd krijgen van zijn mannelijkheid hetgeen hem weer meer op doet richten, ongedurigheid wat hem de baas wordt. Op slag is hij kwijt waar exact haar gezicht is, al wordt deze gewaarwording bijna direct opgelost door de blondine zelf, het korte verstarren van zijn lichaam in reflex niets wat hij kan verhullen wanneer haar lippen zijn kaak vinden. De baan welke ze richting zijn mond maakt geeft hem het kortste moment om dit te overdenken, een aantal luttele seconden om zich bewust te worden van het doel wat ze waarschijnlijk voor ogen heeft en het feit dat hij nooit zoent, normaliter voorkomt dat zijn bedpartner ook maar in de buurt van zijn gezicht komt om zoiets te initiëren.
"Alsjeblieft." Het tegen zijn lippen gefluisterde woord is voor haar niets dan een herhaling van hetgeen hij eerder van haar heeft gevraagd, maar in zijn optiek zou het een smeekbede kunnen zijn met betrekking tot het vergankelijke dilemma in zijn hoofd. Haar tong heeft zijn onderlip al gevonden voor hij zelf tot een besluit is gekomen en daar hem dat vrijwel nooit overkomt laat hij zich kortstondig overrompelen, de vingers welke hun verkenningstocht verleggen naar lager gelegen regionen zeker nergens aan bijstaand waar het zijn concentratie betreft. "Ik zal braaf zijn."
En als hij haar toon al zou geloven dan zouden haar handelingen die woorden wel tegen gaan, de zondige manier waarop ze zijn testikels omvat hetgeen zijn lippen laat wijken op hetzelfde moment dat de hare contact maken — de rauwe kerm die het hem ontlokt duidelijk buiten zijn controle. Hij begint het gevoel te krijgen dat alles langzaamaan buiten zijn controle begint te raken, de connectie van hun lippen iets waarover hij niet zeker was, maar wat hem nu naar voren drijft, haar mond claimend met een geestdrift welke hem vrijwel onbekend is.
Ace zijn handen verlaten hun positie rond haar borsten, het gewicht per direct een gemis, maar niet langer in staat de situatie verder van zich af te laten drijven. Zijn vingers zoeken hun weg over haar huid, gestaag richting de hals welke naar zijn ongenoegen nog steeds wordt omvat door de leren band. Niets wat hij er verblind aan kan doen, al zou hij er de tijd al voor willen nemen. Hij omvat haar nek, vingers spreidend om zo veel mogelijk controle te krijgen over de bewegingen van het bekoorlijke gezicht wat zijn grijze ogen momenteel niet kunnen aanschouwen en dan houdt hij haar op haar plek, laat zijn tong tussen haar lippen verdwijnen alsof hij al het recht van de wereld heeft.
Ze proeft naar chocomel, de muntige tonen van haar tandpasta en — hetgeen hem goedkeurend doet brommen — naar wat hij vermoed zijn eigen genot. Haar vingers welke hun kneden trachten voort te zetten doen hem scherp inademen door zijn neus, het verbreken van de korte kus gepaard met het tussen zijn tanden nemen van haar voluptueuze onderlip alvorens zich van haar los te maken door haar hoofd verder naar achteren te dwingen, verder, verder, verder — tot zijn handen van haar nek los moeten komen en links zich zonder contactverlies tussen haar borsten vestigt om haar vlak te houden, terwijl rechts afdwaalt naar zijn nu door haar aanrakingen verlaten mannelijkheid. Zijn elleboog duwt beduidend haar knie verder opzij, de robuuste knik welke hij geeft ervoor zorgend dat zijn masker zich herpositioneert tot waar deze hoort.
Honey ligt uitgestrekt op de bar als een visioen, blos op de hoge punten van haar wangen, lippen gezwollen en rood, ademhaling onregelmatiger dan voorheen en haar vrouwelijkheid uitnodigend en overduidelijk klaar voor hem. Haar borsten laten niets over aan de verbeelding waar het haar opwinding betreft, tepels slechts kleine knopjes en de huid rood waar zijn vingers haar hebben geteisterd. Zijn lid trekt kort en heftig samen bij het beeld, keel duidelijk werkend wanneer hij slikt en verder in haar richting buigt.
"Eens kijken wat voor geluiden je nog meer kan produceren," waarschuwt hij haar, stem schor, de laatste millimeters tussen hen overbruggend alvorens hij zijn opwinding tegen de hare plaatst, zijn eikel heel doelbewust vanaf haar venusheuvel naar beneden laat dwalen en poogt zichzelf in de hand te houden wanneer hij voelt hoe gereed ze is. Zijn lichaam siddert en hij—
Het indringende geluid van zijn werktelefoon vult de keuken, het trillen tegen de achterkant van zijn bovenbeen indicatie van waar het apparaat zich bevind. Ace verstart, het rigide stillen van zijn spieren in eerste instantie zijn enige reactie. Nog even kijkt hij op haar neer, de overweging iets wat bijna valt te proeven in de statische lading om hen heen, en dan reikt zijn hand naar achteren en versplinterd die lading. Hij stapt van haar weg, heft met links zijn broek en grist met rechts zijn telefoon uit zijn achterzak, ogen geen moment wijkend van de vrouw op de bar. Met nauwelijks te overwinnen tegenzin en een woest oplaaiende frustratie neemt hij op.
"Met—" hij onderbreekt zichzelf scherp, zijn hersenen nog net op tijd ontwakend uit hun roes en zijn gezonde verstand ingrijpend, "—mij."

Marrow deep, soul deep, essence deep

Index RPG Actieve Topics Zoek