• Animal hotel      [16+]
    Rollen            Praat            Speel
    @Liesje



    De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
          Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

    Nothing could kill me like you do
    Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

    Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?

    ⋅⋅⋅⋅⋅      DISCLAIMER
    Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.
    Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.
    Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
    teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

    ⋅⋅⋅⋅⋅      BENDE
    De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

    DE MASKERS
    Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.
    The lion, the wolf and the pig
    De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
          Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: de ene de grote leider (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
          De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

    The rabbits
    De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
          In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
          Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

    The cats
    De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
          In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
          Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

    Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

    ⋅⋅⋅⋅⋅      HOTEL
    Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
    Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
    tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks
    Kelder
    De kelder is verdeeld in twee delen, die elk te bereiken zijn met aan aparte trap. Er is geen doorgang tussen de twee delen.
          In het eerste deel is er een luxueus zwembad, met enkele jacuzzi's en een sauna te vinden. De ruimte kan afgehuurd worden voor privéfeestjes en op vrije dagen amuseren de jongens hier zich ook wel eens. Met toestemming mogen de meisjes hier ook gebruik van maken.
          In het tweede deel, aan de straatkant van het hotel, is de nachtclub. Er zijn twee dansvloeren, elk met hun eigen bar. De ene vloer is het werkterrein van de meisjes en daar staan ook meer zetels en andere zitmogelijkheden, als wel een klein podium en enkele metalen palen. De andere dansvloer is echt het feestterrein voor de klanten die zich een avondje komen uitleven op drank en drugs.

    Gelijkvloers
    De belangrijkste ruimte op het gelijkvloers is de 'lobby'. Het hotel is geen echt hotel waar je dagen kan verblijven met eten en entertainment, maar het is wel mogelijk om kamers te huren voor één of enkele nachten. Deze worden exclusief gebruikt voor de elite die hun avontuurtjes met de meisjes in stijl, luxe en discretie willen beleven. De lobby is dan ook niet gewoon een aanmeldpunt, maar bestaat eerder uit een rustigere en chique zitruimte, met een kleine, aantrekkelijke bar en de dames die op dat moment beschikbaar zijn voor de elite.
          Naast de lobby zijn er ook nog enkele zalen beschikbaar voor privéfeestjes en andere gelegenheden. Er is ook een keuken, die niet voorzien is op grote feestmalen, maar wel het ontbijt en de 'hapjes' verzorgt voor de klanten. Al het eten is roomservice.

    1ste verdieping
    Op de eerste verdieping bevinden zich de werkruimtes van de meisjes. Dit zijn kleine, maar stijlvolle en comfortabele kamers met elk hun eigen douche. Er zijn er een 15-tal. Deze zijn niet beschikbaar voor overnachtingen, maar staan in functie van de klanten uit de nachtclub die voor wat extra geld meer services van de meisjes vragen. Tijdens de nachtdiensten staan er altijd mannen discreet en professioneel in de gang om de betalingen te ontvangen. Meestal zijn dit bendeleden in een wat lagere rang.

    2de & 3de verdieping
    Op de 2de en 3de verdieping zijn de grotere en luxueuzere kamers van de gasten die deze op voorhand een nacht of enkele nachten boeken. Er zijn er een twintigtal en ze verschillen een beetje qua grootte en luxe, naargelang de prijs. Bij elke kamer komt standaard 1 meisje voor de nacht ter beschikking. Meer vrouwelijk 'genot' is zeker ook een optie, opnieuw voor een bepaalde prijs.

    4de verdieping
    Op de vierde verdieping is de werkruimte van de bende. Deze verdieping is afgesloten en alleen bereikbaar met speciale sleutels en wachtwoorden. Hier maakt de top hun plannen, regelen ze hun IT en andere zaakjes, en komen ze samen om alles te bespreken. Het is niet bereikbaar voor de meisjes, enkel de top heeft toegang tot.

    5de - 7de verdieping
    Dit zijn de slaap- en leefruimtes van de inwoners van het hotel: de jongens en de meisjes. De jongens hebben een 10-tal kamers op de 5de en een deel van de 6de verdieping. Zij liggen alleen, of wanneer ze dit willen, met twee op een kamer. De kamers zijn ruim en luxueus, met elk hun eigen badkamer en eigen indeling. Zij elk op een eigen verdieping: 5, 6 of 7.
          De kamers van de drie topleden zijn nog een tikkeltje groter en hebben ook elk een kleine leefruimte.
          De 15-tal kamers van de meisjes verschillen niet heel veel van die van de jongens, maar zij liggen met 3 of 4 op een kamer, en hebben minder spullen en luxe. Ook zij hebben per kamer een eigen badkamer. Zij liggen vooral op de 7de en ook een deel op de 6de verdieping.
          Op het einde van elk verdiep is een kleine leefruimte: de 5de is vooral voor de jongens, de 6de is meer gezamenlijk, en op de 7de is het iets kleiner, en meer voor de meisjes. Om enig comfort in hun leventje te geven, mogen ze met die ruimte doen wat ze willen, zo lang het schoon blijft. De meeste jongens laten zich er niet snel zien, tenzij ze iemand of iets nodig hebben.

    Onderhoud & personeel
    De meisjes zorgen overdag voor de schoonmaak van het hotel, maar verder is er ook wat personeel van buitenaf: mensen die het geld nodig hebben en zich bewezen hebben discreet te zijn. Vaak zijn dit bendeleden of mensen met associaties, maar er zijn ook heel wat onschuldige personeelsleden. Zij komen echter enkel overdag in het hotel werken.
    ⋅⋅⋅⋅⋅      NIXTON
    De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.


    ⋅⋅⋅⋅⋅      MASON
    Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
          Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

    Just survive somehow
    ⋅⋅⋅⋅⋅      ROLLEN
    MEISJES - 9
    Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.
    • Naam
    • Leeftijd (16 - 25)
    • Innerlijk
    • Uiterlijk
    • Geschiedenis (hoe in het hotel: verliefd geworden, chantage, geweld, ontvoering...)
    • Extra
    • Relaties (welke pooier)

          Rionach ⋅ Dani Reina Verdad ⋅ 25 ⋅ Ajax ⋅ 2
          Reeses ⋅ Luna Margaret Hale ⋅ 19 ⋅ Ace ⋅ 4
          Frisk ⋅ Mila Addison ⋅ 24 ⋅ Ravi ⋅ 3
          Suriel ⋅ Inez Elizabeth Castillo ⋅ 22 ⋅ Roman ⋅ 3
          Klaus ⋅ Evelyn "Evie" Kay ⋅ 23 ⋅ Pooier ⋅ 4
          Chidi ⋅ Montana "Bambi" Byrd ⋅ 21 ⋅ Ty ⋅ 4
          Exalted ⋅ Malikah El Masry ⋅ 22 ⋅ Roman ⋅ 4
          Rionach ⋅ Kesari Zahira Dahab ⋅ 24 ⋅ Tyrone ⋅ 4
          Suriel ⋅ Honey Billings ⋅ 21 ⋅ Vez ⋅ 5
          WrittenWords ⋅ Audrey Bria Thibaut ⋅ 23 ⋅ Ajax ⋅ 5
          Frisk ⋅ Mila "Millie" Addison ⋅ 24 ⋅ Roman ⋅ 5
          Velns ⋅ Nora Ximena Taylor ⋅ 25 ⋅ Roman ⋅ 6
    JONGENS - 8
    Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!
    • Naam
    • Leeftijd (20 - 30)
    • Masker (cat, rabbit, 1 van de 3)
    • Innerlijk
    • Uiterlijk
    • Geschiedenis
    • Extra
    • Relaties (welke meisjes)

          Frisk ⋅ Juvenalis Pipindorio ⋅ 27 ⋅ Pig ⋅ 4
          Altschmerz ⋅ Ravi Rios ⋅ 29 ⋅ Lion ⋅ 3
          Exalted ⋅ Tyron Price ⋅ 28 ⋅ Wolf ⋅ 5
          Mandolorian ⋅ Roman Damario Sanchez ⋅ 27 ⋅ Rabbit ⋅ 2
          Ambitions ⋅ Ace Brennan ⋅ 27 ⋅ Special kitty ⋅ 4
          Exalted ⋅ Ajax Masters ⋅ 29 ⋅ Cat ⋅ 4
          Reeses ⋅ Abe Gagnon ⋅ 36 ⋅ Scorpion ⋅ 4
          Tad ⋅ Noah Wilkins ⋅ 24 ⋅ Rabbit ⋅ 5
          Tittynope ⋅ Ezra Brody Sallow ⋅ 33 ⋅ Cat ⋅ 6
          Velns ⋅ Thomas Charles Sinclair ⋅ 28 ⋅ Rabbit / Cat ⋅ 6

    teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst
    BEGIN
    Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

    ⋅⋅⋅⋅⋅      REGELS
    • Quizlets huisregels
    • 16+ is toegestaan, in welke vorm dan ook. Geef het misschien wel eventjes aan met een trigger-waarschuwing.
    • OOC & relaties & onzin in praattopics
    • Bij ruzie: wees rustig, denk na over wat je typt en probeer het niet over de topics te smeren. Als het niet met jou te maken heeft, probeer je dan niet te moeien. Vraag eventueel vriendelijk om dit niet in de RPG op te lossen. Heb respect voor elkaar en dan komt het vast wel goed!
    • HAVE FUN!! YOU MUST!! RAUWTCH!!



    • Verhaallijn bedacht en layout gemaakt door : Frisk

    [ bericht aangepast op 23 sep 2020 - 14:25 ]

    Mila 'Millie' Addison
    24      -      Roman's girl      -      outfit      -      w/ Roman      -      Dungeon


    Ze was doodnerveus en pulkte voor de spiegel nog wat aan de doorzichtige stof van haar broekje. Toegegeven, het hele ding stond haar wel goed. Haar heupen kwamen goed uit en zelfs de twee muggenbeten op haar borstkas kwamen mooi uit. Ze zou het nog graag aangedaan hebben, mocht het enkel voor Roman zijn. Maar dat was het niet. Dat was het bijna nooit meer de afgelopen drie maanden.
          Deze avond voelde ze zich extra stom dat ze er was ingetrapt. Dat ze hem geloofde. Hij was maar vaag geweest over wat haar precies te wachten stond, enkel dat het méér was dan ervoor en dat hij een oogje in het zeil zou houden. Ja, hoor. Ze was er misschien nog niet zo lang, maar de machtswissel en de 'nieuwe wind' van de afgelopen week was niemand ontgaan. En Mila had die nieuwe wind al meteen op haar lijf mogen voelen, waardoor haar vertrouwen in Romans woorden nog wat gezakt was.
          Ze ademde diep in en uit en probeerde niet te veel na te denken, maar zoals gewoonlijk was dat nogal tevergeefs. Hoe kon ze zo stom zijn? Een beter leven, ha! Het enige betere was haar bed en daar mocht ze dan nog niet eens in liggen wanneer ze dat zelf wilde. Drie keer. Drie keer had ze verstand gehad en het met hem afgebroken en telkens weer was ze zo dom om...
          Ze was te laat. Ze was véél te laat, omdat ze het vergeten was. Of niet echt vergeten, haar brein had gewoon niet de connectie gemaakt dat het vandaag was. Dus was ze te lang op bed blijven liggen en had ze pas een douche genomen toen ze al beneden moest zijn. Daarna had ze geworsteld met het pakje - hoewel mooi, ze zag er wel weer minderjarig uit in het ding - en moest ze haar haar nog vlechten. Dat laatste ging wel redelijk snel, maar toch.
          Ze was net klaar met de tweede helft strak op te vlechten, toen ze opnieuw zuchtte en een laatste inspectie deed. Ze droeg make-up, maar subtieler dan de meesten in het Hotel. Niet uit keuze of omwille van een standpunt, maar om haar 'sterke kant' uit te spelen. Vandaag kon ze bijna als 16 doorgaan. Hoezah. Ze trok nog één keer aan het kanten broekje en vermande zich toen.
          Onderweg naar beneden hield ze haar blik strak voor zich gericht en haar tanden op elkaar geklemd. Ze zou al op haar kop krijgen, daar konden geen domme woorden bij, hoe graag ze ook haar ongenoegen wilde uitdrukken. Eenmaal in de kelder, haperde ze wel even en keek ze met grote ogen rond. Well, shit. Ze ademde diep in, keek langs enkele vaste klanten heen, en liep verder de dungeon in. Na enkele stappen zag ze Roman zitten en trippelde ze iets sneller zijn richting uit.
          "Ben er," zei ze zachtjes toen ze naast hem stond. Ze keek even naar hem op, en werd toen weer afgeleid door alles om hen heen. "Sorry," zei ze wel nog, doelend op haar timing, maar zonder hem aan te kijken.


    Some people are such treasures you want to bury them


    Mijn brein breint zoals het breint.







    Kesari Zahira Dahab

    "Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. And let it go."

    • Twenty-four • Tyrone's Girl • Dungeon w/ Tyrone & Abe • Outfit

          "Niemand heeft me ooit tactvol genoemd, Kes."
    Kesari tuit licht haar lippen, vormen daarmee geluidloos het woord 'Touché' daar hij inderdaad maar weinig tactvol genoemd werd. Het minieme omkrullen van zijn mondhoeken ontgaat haar echter niet, daar haar blik volledig op zijn gelaat gericht is. Ergens vond ze het masker dat hij droeg maar een vervelend ding, het benam haar het zicht op de vele uitdrukkingen die de man soms wist te tonen. Hetgeen ze vreselijk vond wanneer deze aan het zicht onttrokken waren, waardoor hij moeilijker te peilen werd.
          "Voor mij, persoonlijk, is het te extreem. Volgens mij delen wij die mening wel, niet?"
    Het is dat ze de man achter het wolvenmasker goed had leren kennende, wetende daardoor precies waar hij op doelde en waardoor er tevens zachte blossen over haar wangen heen kropen. Nee, dit hele gebeuren was ook voor Kesari net iets te extreem. Ze had niet de behoefte om geslagen te worden — op een bestraffende wijze niet, maar ook niet tijdens het spel in bed. Ook bondage stond haar niet aan, de behoefte om haar partner aan te raken dusdanig groot dat er voor haar geen plezier te vinden was, evenals de beperking van bewegingsvrijheid. Over de rest besloot ze wijselijk niet verder na te denken, ze had tenslotte geen klagen gehad in de tijd voor dit Hotel — waar de brunette er niks aan kan doen als de zoete herinneringen kortstondig haar gedachten binnensijpelen wanneer ze opkijkt naar de lange donkere man naast haar. Tijd om hem van een reactie terug te voorzien krijgt ze echter niet, wanneer Abe zich bij hen voegt.
          "Waar is iedereen? Heb jij iets van ze gehoord, ze gezien…?"
    Als vanzelf blikt Kesari rond, zoekende naar de rest van de meisjes — waar ze echter al gauw bedrogen van terug komt. De eerste die ze spotte was Dani, in het bijzijn van Ajax, gevolgd door Honey een heel stuk verderop en Mila, welke echter net binnen komt gelopen. Een frons nestelt zicht tussen haar wenkbrauwen als er van zowel Malikah als Luna nog geen spoor te bekennen is, evenals de jonge Inez.
          "Ace zal wel met Luna zijn, maar buiten dat om. . . het lijkt erop dat de heren hun dames weer eens niet kunnen bedwingen. De belofte hen er ditmaal op aan te kijken werkt niet eens. Het lijkt erop dat we onze beloften waar moeten maken. Geen van zijn drie dames zijn er nog."
          Zacht beet Kesari op haar onderlip, blikte van Tyrone naar Abe en weer terug. Prees zichzelf voor heel even de lucht in, ook al was het iets dat ze liever niet deed; de omstandigheden nog altijd iets waar ze niet om gevraagd had. Het werd nogmaals duidelijk dat het jongste lid onder de meisjes seconden geleden pas naar beneden gekomen moest zijn, daar beide heren haar nog niet gespot hadden. Evenals dat het niet te missen was op wie ze precies doelde. Kesari zei niets, nam enkel het glas aan dat voor haar neer werd gezet op de bar. Ze had geen ervaringen met de desbetreffende man en probeerde dat gegeven zolang mogelijk aan te houden — zijn werkwijze voor haar niet geheel onbekend.
          "Ik meende het toen ik zei dat er straffen uitgedeeld zouden worden, dit accepteer ik niet."
    De brunette voelt hoe het bloed uit haar wangen trekt bij het horen van de dreigende woorden afkomstig vanuit Tyrone. Een huivering trok door haar heen. Hoewel dit een zijde was die hij de afgelopen week steeds vaker had laten zien, was het er een waar ze liever niets mee te maken wilde hebben — zijn zachtere kant daardoor veel meer bij haar geliefd. De onrust kolkte daardoor door haar heen, niet specifiek bang voor de man zelf, maar eerder het totale plaatje waar hij zo goed in leek te passen. Opnieuw sprak Kesari daarom niet, nam ditmaal enkel een slok van haar drinken en wist een perfecte glimlach over haar lippen heen te laten glijden als een klant haar begroet in het voorbijgaan.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Malikah El Masry
    "My kisses are not so easily won."
    Roman’s Girl      ♕      Believer      ♕      Fighter      ♕      Lingerie | Bathrobe       ♕      Dungeon, w/ Inez » alone-ish (near Dani & Ajax)





    'Dit is een schending van mensenrechten.'
    De instemming van Inez zorgt voor nog meer hitte, woede en frustratie binnenin Malikah dat zich naar buiten wil dwingen. Het idee dat ze eindelijk een lotgenoot heeft gevonden in iemand doet haar goed. Waar Luna het al op lijkt te geven uit onmacht, en alles dat haar overkomen is en waar Kesari toch nog altijd als een blok voor Tyrone valt weet Malikah zich al zo lang alleen te voelen — Inez is haar eerste lotgenoot. De eerste dame die haar woorden accepteert zonder schaamte of angst, een vreemd gegeven in deze wereld.
          'Niets goeds.'
          Een simpel antwoord, en ondanks dat Malikah intelligent genoeg is te beseffen dat ze meer nog niet wil weten — maar al te goed bekend met haar eigen vluchtgedrag waar ze achteraf spijt van zal gaan krijgen — kost het haar moeite er niet op in te gaan, niet in te haken op de woorden. De toon poogt Malikah te negeren voor nu, het haar niet eens kwalijk nemend dat ze niets behalve de waarheid door laat schemeren.
          Het is Malikah ook zeker niet ontgaan dat dit de eerste avond van Inez zal zijn, dat zij voor het eerst ingezet zal worden op iets dat zo luguber is dat Roman zijn mond wijs gehouden heeft tegenover de Libanese. Er glijdt nog een rilling door haar lijf heen voor haar lichaam tegen die van Inez drukt, en zelfs na haar excuses trekt Inez haar dichterbij — alsof dat nog mogelijk was. De omhelzing voelt zo wanhopig en nodig wat de Libanese alles op alles zet om haar eigen ogen van tranen te ontdoen — knipperend en gefocust op haar ademhaling, terwijl ze poogt te genieten van dit kleine, zeldzame moment dat er heerst.
          Het feit dat Inez een van de eerste dames is die echt door Malikah's teruggetrokken staat heen wist te boren heeft haar altijd beangstigd, maar het feit dat ze bondgenoten zijn in dit verschrikkelijke leven zorgt ervoor dat ze het heeft omarmt, de kleine latina heeft geaccepteerd als een zus als het ware — als iemand die ze kan liefhebben omdat Inez simpelweg zo liefdevol is. Een unieke dame, die veel meer zou kunnen betekenen buiten deze muren.
          'Nu ben ik helemaal een rollade.'
          De woorden doen Malikah zelfs even laten grinniken, al is het deels gedwongen — niet omdat het niet grappig is, want zelf deelt ze diezelfde mening over haar eigen outfit. Het is puur omdat ze weet dat ze zich moeten vermannen, zichzelf gereed moeten maken voor wat er komen gaat. 'Je ziet er fantastisch uit.' Dat Inez een waar plaatje is kan iedereen zien. Er is zeker niet teveel vet te vinden rondom te dame, maar het siert haar dat ze als een van de weinige echt kan eten — dat ze een gezonder figuur heeft dan de meeste meisjes bij elkaar. Nu vreest Malikah niet voor eten, maar vaak wordt er eten voorbereid met varken, wat ze simpelweg misloopt. Ze vreest haast al voor de Ramadan die eraan komt — zoals ze dat tot nu toe ieder jaar heeft gedaan.
          'Dat God zijn ogen mag toeknijpen vanavond. Díos mio.'
          Malikah's mondhoeken krullen lichtelijk op, eerder bij het horen van de term 'God', dan wat anders, maar knikt instemmend. Dat hij dat maar zeker mag, of dat hij ze openhoudt om verandering te gunnen aan hen — want hoe lang moet dit nog doorgaan tot het genoeg is? Tot zij niet meer kunnen?
          'Misschien kunnen we beter gaan, cariño.'
          Malikah zucht diep, maar knikt toch instemmend. Het laatste dat ze willen is dat Roman zich eindelijk eens naar hen zal begeven. Al gauw ziet De Libanese de hand van Inez omhoog gaan, waar ze zacht tegenaan slaat, al houdt ze haar hand vervolgens vast. Een haast moederlijke glimlach glijdt er rond de lippen van Malikah, terwijl ze een stap richting de deur zet. Terugdenken aan Roman's preek wil ze niet, niet aan zijn gedrag of handelingen — niets. Ze weigert het, en na de tijd die zij er al te vinden is weet het haar beter te lukken dan ze toe wil geven. Inez' reactie ontgaat de Libanese dan ook zeker niet, waardoor ze een zacht kneepje geeft in Inez' hand.
          'We zullen niet bang zijn.'
          'We zullen niet bang zijn,' herhaalt Malikah zo rustig als ze kan, terwijl ze haar weg richting de deur maakt. Een korte twijfel haar badjas hier maar achter te laten dringt tot haar door, maar ze besluit dat ze er nog niet klaar voor is. De touwtjes en het ijzer in haar setje drukken in haar weelderige vormen, geven haar het idee dat ze vol rode striemen zal zitten aan het einde van de dag — iets dat haar nu al met een ongemakkelijk gevoel laat zitten.
          Na nog eens diep in— en uitgeademd te hebben opent Malikah de deur en maakt ze haar weg naar buiten. Haar wandeling op hakken heeft ze in de laatste jaren haar weten te perfectioneren, al is het niet zozeer iets waar ze trots op is. 'Wat stond er vandaag eigenlijk op het menu?' Zoveel onderwerpen voelen nu misplaatst, maar eten lijkt Inez altijd goed te doen — alleen maakt het het voor Malikah duidelijk dat ze door de stress van de preek en de avond niets naar binnen heeft weten te krijgen. Het is dat Inez haar deze week enkele keren persoonlijk is komen halen, want anders stond er letterlijk niets op haar eigen menu — de algehele gemoedsrust binnen het hotel weet altijd met de maag van de Libanese te spelen. 'Ik weet zeker dat ik weer iets heerlijks gemist heb.'
          Hun hakken tikken tegen de vloer op de trap aan, terwijl ze hun weg naar beneden maken, klanten komen ze niet veel later tegemoet terwijl ze evenals hen de Dungeon binnenwandelen. Malikah's hart lijkt even te stoppen, haar huid direct bleker bij het zien van de materialen en voorwerpen die er te vinden zijn. Sommige dames zijn al te vinden in sommige van hen, zijn gekleed in domme apenpakjes en worden geslagen met angstaanjagende. . . dingen. Haar onderlip drukt zich angst tussen haar vollere lippen, terwijl haar blik richting Dani glijdt — bij wie ze weet dat ze moet staan deze avond. 'Ik. . . —' Het blijft even stil, terwijl Malikah haar woorden bij elkaar raapt in de bende dat zich haar hersenen noemt. Engels is niet haar moedertaal, en spontaan lijkt het niet eens één van haar talen te zijn. 'Succes.' Malikah werpt nog een geruststellende blik op Inez, al giert de angst door haar eigen lijf heen. 'We zijn sterker dan dit.' Een nieuwe mantra, voor een nieuw moment. Haar blik is nog altijd niet naar de gehele ruimte gegleden, zoeken de mensen die erin te vinden zijn op voor nu, wetende dat ze het nog niet aankan.
          Gezien ze Roman nabij spot, pakt ze nog eenmalig gehaast Inez' hand beet, geeft er een kneepje in om te indiceren dat ze niet alleen is, voordat Malikah zich richting Dani haast — al is deze druk bezig met Ajax, waardoor Malikah zich tegen de muur, een stukje verwijderd van hen, aanplant. Haar blik glijdt kort richting de verscheidene stofjes, voor ze haar ogen richt op enkele klanten — een ongeloofwaardige glimlach siert haar gezicht hierbij die ze poogt recht te trekken.


    I'm your little ray of pitch black.

    Roman Damario Sanchez
    27 • Rabbit • With Mila

    Kort had ik mijn ogen gesloten terwijl ik zo nu en dan de fles naar mijn lippen bracht. Als ik weer om mij heen kijk zie ik nog steeds niemand van mijn dames. Nou ja, een paar. Maar de dames waar ik het best aan verdiende nog niet. Dit is iets waardoor ik licht frons, ik dacht toch echt dat ik heel duidelijk was geweest. Een diepe zucht rolt over mijn lippen terwijl ik langzaam opsta. Blijkbaar was ik toch niet duidelijk genoeg geweest, en nu moest ik er nog wat aan gaan doen ook. Great.
    Dan valt mijn blik echter op een bekende blondine en onbewust kruipt er een klein glimlachje op mijn lippen. Deze valt echter wat weg als ik mij besef dat ze alsnog wat te laat is. Ze trippelde snel mijn richting op en ik kijk op haar neer. "Ben er," zei ze zachtjes en ik knik lichtjes. "Sorry," vervolgde ze al snel en ik zucht lichtjes, waarna ik haar gezicht zachtjes vast neem in mijn handen. ''Goed dan, princesa..'' zeg ik zachtjes en ik laat mijn blik langzaam over haar heen gaan. ''Je ziet er goed uit, zoals altijd.'' prevel ik. Dan zucht ik weer en kijk op in haar ogen.
    ''Zorg dat je de volgende keer op tijd bent ja?'' mompel ik dan wat duidelijker en haal mijn wenkbrauw wat op. ''Het is dat jij het bent, maar ik kan dat niet altijd laten gaan. Dat begrijp je toch?'' vraag ik haar. ''En voor je het weet heb je de verkeerde voor je, en dat moeten we al helemaal niet hebben.'' eindig ik zachtjes. Ik streel zacht over haar wangen en druk dan een zachte kus op haar hoofd, een gebaar dat je zowat teder kan noemen.
    Kort kijk ik om me heen en vernauw mijn ogen wat. ''Denk je dat je het aan kan vanavond?'' vraag ik haar zacht, waarna ik mijn blik weer op haar richt. ''Zoals ik al zei, ik kijk uit voor je. Wat de andere vrouwen ervan mogen vinden boeit me niet, maar bij jou moet ik het weten.'' Mijn hoofd hou ik wat schuin. ''We hebben altijd iemand nodig om te serveren.'' bied ik haar aan.


    El Diablo.

    Mila 'Millie' Addison
    24      -      Roman's girl      -      outfit      -      w/ Roman      -      Dungeon


    Automatisch keek ze verder op toen hij haar gezicht vastpakte. Ze wilde op z'n minst geïrriteerd zijn, maar in een omgeving als deze, had het allemaal vooral iets geruststellend. Zeker omdat hij niet eens boos leek te zijn.
          "Goed dan, princesca," zei Roman zachtjes en Mila ontspande net iets meer. Zie, niet boos. Het was nog oké. "Je ziet er goed uit, zoals altijd."
          Nu, dat deed haar wel met haar ogen rollen en tegen dat ze door had wat ze deed, had ze de achterkant van haar brein al gezien. "Oh, ja, ik ben duidelijk de queen van het feest," mompelde ze, waarna ze maar snel een glimlach liet zien. Het stoorde haar normaal niet, dat had het al jaren niet meer gedaan, maar toen ze erachter kwam wie nog van Roman was, had ze wel even moeten slikken. Ze kon bijna niet nog meer verschillen van zijn blijkbaar gewoonlijke type.
          Roman zuchtte, terwijl Mila op die scherpe tong van haar beet. "Zorg dat je de volgende keer op tijd bent ja?" Ze knikte moeizaam en beet nog wat harder, al klaar om te protesteren of met een excuus te komen. Of erger nog, de schuld bij hem te leggen. "Het is dat jij het bent, maar ik kan dat niet altijd laten gaan. Dat begrijp je toch?"
          "Ja," antwoordde ze, al klonk het alsof ze stikte in de woorden die ze eigenlijk wilde zeggen. Ze fronste, blies even haar wangen dik en keek hem dan toch even aan. Hoewel ze het antwoord wel al wist en zelfs vreesde, liet ze dan toch haar idee naar buiten komen. "Al is dat probleem natuurlijk opgelost als ik hier gewoon niet werk en je me laat gaan," ratelde ze, waarna ze hem met grote ogen aankeek. Haar woorden kon ze niet altijd tegenhouden, maar ze had wel al geleerd om er niet meer bij te kijken alsof ze klaarstond om iemands teennagels uit te trekken. Was er toch nog een voordeel aan dat onschuldige snoetje van haar.
          "En voor je het weet heb je de verkeerde voor je, en dat moeten we al helemaal niet hebben." Ze knikte opnieuw en sloeg haar blik naar beneden. Het was nu al bijna een week geleden, maar ze voelde nog altijd de straf van Abe op haar lijf branden. Nu bleef ze zo ver mogelijk uit de buurt van de man, wat voor haar meteen de makkelijkste manier was om niet gehoord te worden. Dat of ze liet haar mond dichtnaaien. Mila keek niet op toen Roman naar voren boog en sloot enkel haar ogen toen ze zijn lippen op haar hoofd voelde. De charmeur. Verdomme.
          "Denk je dat je het aan kan vanavond? Zoals ik al zei, ik kijk uit voor je. Wat de andere vrouwen ervan mogen vinden boeit me niet, maar bij jou moet ik het weten." Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze hem aan.
          "Oh, ja, no biggie, joh," antwoordde ze overdreven vrolijk en met een glimlach die niet bepaald tevreden was. Toch bleef ze hem aankijken, op zoek naar de leugen - of de waarheid - in zijn gezicht, maar wist uiteindelijk niet wat ze ervan moest denken. Zou hij dat tegen de anderen ook verteld hebben? Of was het omdat ze nu eenmaal nieuw was. Nieuw of niet, ze had wel al begrepen dat ze meer had gewerkt dan een van zijn andere vrouwen, dus ze wist niet hoeveel dat betekende.
          "We hebben altijd iemand nodig om te serveren," bood hij aan, waarop Mila spontaan een lachje liet horen en haar hoofd schudde.
          "Met deze twee jongens?" Ze tilde haar handen op en schudde haar hoofd nog eens. Ze was niet perse echt onhandig. Gewoon snel afgeleid. "Nee, thanks. Ik speel wel het lieve, kleine meisje vanavond, zoals ik al zei, no biggie. Zolang ik niet op een van die dingen terecht kom," Ze wees naar het kruis in een andere ruimte die ze van daar kon zien. "is het wel ok. Ik denk niet dat mijn ledematen de juiste maat hebben."

    Some people are such treasures you want to bury them


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Noah Wilkins


    24 • Rabbit • With Inez
    ________________________________________________________________________________________________________________
    Ik mis je nu al. Het bericht op de display van zijn mobiel werd vergezeld met een gewaagde selfie van een blondine die wulps de camera in tuurde. Terwijl Noah de kelder van het hotel inliep, tuurde hij naar haar prominent aanwezige decolleté. Zonder stevige push-up bh zou het plaatje er een stuk minder indrukwekkend uitzien, wist hij, maar die wetenschap maakte het uitzicht er niet minder om. Vrouwen deden altijd alsof ze sterk waren en onafhankelijk waren, maar Blondie toonde hier hun ongelijk: nog geen anderhalf uur geleden waren hun wegen gescheiden en ze deed nu al wanhopige pogingen om zijn aandacht te heroveren. Zie daar, dacht hij spottend, dé trotse vrouw die zich in allerlei bochten wrong om zijn goedkeuring te kunnen krijgen.
          Zijn vingers zweefden kort boven de toetsen, maar enkele seconden later verliet een brom zijn keel en liet hij het onding weer in zijn zak glijden. Ze moest maar wachten. Hij had nu wel iets beters aan zijn hoofd dan zoetgevooisde berichtjes te versturen. Daarnaast hadden zijn ogen wel iets beters te aanschouwen dan het kunstmatig in tact gehouden decolleté van slechts één blondine. Noah liet zijn ogen door de kelder glijden. Blondie, zoals hij May in zijn hoofd noemde, zou hier niet misstaan, maar hij wist dat hij dit keer degene was die daarin geduld moest hebben. Helaas voor Blondie was dit een avond die hij niet graag wilde missen, ook niet zonder haar aanwezigheid. Hij speurde de ruimte af naar Tyrone of Ace — bij voorkeur in ieder geval niet Abe — om zijn aanwezigheid te melden, toen zijn blik op een dame in een weinig verhullend, roze lingeriesetje viel. Met haar had hij nog een appeltje te schillen.
          In enkele seconden had hij de afstand tussen hen overbrugd. Ietwat bruut greep zijn hand haar schouder, waarna hij haar met een stevige greep dwong om te draaien — haar gezicht naar hem toe. “Waar was je gisteren?” Zijn toon was beschuldigend en moeite om het verwijt te verhullen deed hij niet. God mocht weten dat hij Inez kon waarderen. Correctie: god mocht weten dat hij haar kookkunsten kon waarderen. Maar daar had hij bar weinig aan als ze er niet was om die kunsten te tonen. Weliswaar waaide Noah de laatste tijd steeds minder op gewoonlijke tijdstippen de keuken in om te eten. Naarmate de tijd vorderde eiste Blondie immers meer en meer van zijn tijd op, waardoor hij vaak buiten Hotel Aphrodite te vinden was. Maar Inez woonde zo’n beetje in de keuken en het was niet alsof ze iets beters te doen had, dus hoeveel was het dan gevraagd dat ze óók in de keuken verbleef op momenten dat hij trek had?
          “Een man laten verhongeren is wreed, Nessie.” Hij liet zijn hand van haar schouder zakken en bewoog deze in een theatraal gebaar naar zijn hart. “Doet dat me niet meer aan, oké?” Zijn beschuldigende houding van zojuist was als sneeuw voor de zon verdwenen en er was een geamuseerde fonkeling in zijn blik geslopen, al schuilde er nog altijd een kern van waarheid in zijn woorden.
          Om aan te tonen dat hij niets kwaads in de zin had, zette hij een pas naar achteren; Inez zo iets meer ademruimte gunnend. Dit bood hem tevens de mogelijkheid om de dame in kwestie in zich op te nemen, iets waar hij dan ook uitgebreid de tijd voor nam. Traag gleed zijn blik vanaf haar tenen langs haar lichaam naar boven. Niet keurend of hunkerend. Puur observerend; de blik in zijn ogen neutraal. Toen hij eenmaal weer bij haar ogen aanbeland was, opende hij zijn mond pas weer. “Je hebt je krullen weggewerkt,” constateerde hij, alsof dat het enige was dat hem aan haar voorkomen was opgevallen. “Zonde.”


    Oh darling, now you say 'no', but soon you'll moan 'ah'

    [ bericht aangepast op 2 juni 2020 - 15:22 ]


    She's imperfect but she tries









    Dani Reina Verdad

    "Sin with me."

    • Twenty-five • Ajax' Girl • Dungeon w/ Ajax • Outfit

    Dat de ferme tik zijn werk lijkt te doen wanneer Dani hem uitdeelt, is een gegeven waar de kleine haartjes in haar nek zelfs overeind door gaan staan — wetende dat dit niet kwam omdat Ajax naar haar luisterde, in tegendeel zelfs. De glimp welke ze weet op te vangen bij het toewerpen van een schuine blik vertellen haar dat de man zijn zelfbeheersing hierdoor is geknapt. De Spaanse brunette beeft zacht tegen zijn grote lichaam aan, sluit haar ogen voor de paar seconden die ze voor zichzelf nodig heeft, poogt zich gelijktijdig te herstellen, maar faalt bij de eerste pogingen direct. Zijn handelingen roepen een reactie op zoals nooit te voren, overstegen zelfs het verlangen dat ze eens gekend had en maakte de toenemende buikpijn laag in haar onderbuik alleen maar erger.
          "And you like it."
    Dani gromde zacht, liet ingehouden adem tussen haar tanden door glippen en voelt hoe haar nagels zich in de palm van haar hand drukken — steunend nog altijd tegen de muur aan, omdat de brunette vocht tegen elke drang in haar binnenste, weigerde te wankelen ook al was het daarvoor te laat. Het ergste aan zijn woorden was niet eens de toon waarop hij ze uitsprak, of de fluisterende manier zo dichtbij, maar toch ook weer net te ver weg. Het was de triomfantelijkheid die haar tegen de borst dreigde te stuiten, omdat Ajax verdomme wist dat hij gelijk had. Hij had gelijk, en zij wilde niet eens meer dat het niet zo was — ook al poogt ze het tegenovergestelde over te laten komen.
          Wanneer Dani haar vingers weer over zijn wang heen laat glijden, tussen zijn baardje door, merkt ze op hoe hij onbewust wellicht tegen haar aanrakingen aanleunt. Het meest simpele gebaar wat de spieren in haar buik doet samentrekken. Haar donkere kijkers glijden over zijn gelaat heen, nemen alles in zich op tot in een laatste detail toe — van het trekje in zijn kaak tot de donkerblauwe blik die volledig op haar is gericht. Ze prevelt de woorden hem toe, nog voor ze het daadwerkelijk door heeft; een stille smeekbede er in verweven die over weet te brengen hoe wanhopig ze tracht te worden. Zijn naam zoeter, doch heser dan anders uitgesproken. Het is de handeling die Dani daarna uitvoert, welke haar met een gelijke munt wordt terug betaald.
          "Ik kan de belofte ook terugnemen, zodat je hoopvol mag zijn dat één van hen minder egoïstisch is dan elk ander."
    Bijna ruw te noemen drukt Ajax resoluut zijn onderlichaam hard tegen haar billen aan, alvorens Dani hem op deze wijze van zich af wil duwen. Vrijwel direct laat ze haar hoofd iets hangen, vallen haar donkere lokken als een gordijn langs haar gezicht, haar ogen dichtgeknepen en de knokkels van haar enige vuist spierwit — zijn harde lengte in een duidelijk opwinding voelbaar tegen haar achterste aan. De drang om hem te bezitten golft verwoed door haar heen. De twijfel in zijn stem weet echter haar mondhoeken iets op te krullen.
          "Maar dat gun ik je niet."
    Zacht kammen zijn vingers door haar bruine lokken heen, waarop Dani haar hoofd weer recht en enigszins vertroebelt naar de man opkijkt. "Een man van zijn woord, toch?" weet ze uit te brengen, haar kin iets geheven om kracht bij te zetten daar waar haar klanken hun toon verloren. Ze twijfelde er geen seconden aan dat Ajax zijn woorden terug zou nemen, hoe woest hij ook mocht zijn op haar — wetende dat ze er voor een deel zelf om vroeg. Ajax was niet het type dat loze beloftes maakte, tevens hetgeen waar ze zo bang voor was; los van de wetenschap dat ze zich in hem zou gaan verliezen, eens hij haar te pakken had.
          In een haast niet mis te noemen teder gebaar vlecht Ajax haar lange lokken tot een verwilderde vlecht, alvorens hij wijselijk poogt afstand te nemen voor hen beide. "Je moet je haar vaker zo dragen." Losjes hangt de vlecht over haar schouder heen. Dani kijkt echter enkel en alleen naar de man voor haar, iets anders deed er tenslotte niet toe, terwijl haar vingers zacht over de vlecht heen stroken. Subtiel kantelt ze haar hoofd vervolgens iets.
          "Kom jij ze vlechten dan?"
    Het is een stille uitdaging, subtiel verpakt in een geveinsde onschuld zoals alleen de brunette dit wist te doen. Haar vingers woelen de vlecht resoluut los, een simpel gebaar waarmee ze duidelijk maakt zijn bevel teniet te doen, mits hij er echt op zou staan. De seksuele spanning tussen hen in had een hoogtepunt bereikt, de frustratie een grens waar niet meer mee te spelen viel. Wanneer de ontlading zou volgen hoopte Dani maar dat ze er tegenop gewassen was, the cherry on top meer dan duidelijk in haar achterhoofd. Vanuit haar ooghoeken ziet de brunette hoe Malikah hen ongezien nadert, maar voor het moment dat er nu nog heerste wist Dani aan haar nog geen aandacht te geven — ze moesten uiteindelijk de hele avond samen. Het is hierdoor dat Dani de korte afstand tussen haar en Ajax tijdelijk weer overbrugt, nog éénmaal opzoek gaat naar het lichamelijke contact voor ze daadwerkelijk afstand moet nemen, voordat ze zich echt niet meer kan bedwingen.
          "Tenzij je van plan bent om eindelijk daden aan je woorden toe te voegen, stel ik voor dat je gaat," fluistert Dani zacht, haar lippen vlak bij zijn oor als ze over zijn schouder heen naar het niets kijkt. Een donkere, veelzeggende gloed trekt door het uiterste diepe bruin van haar ogen heen, wanneer ze zich iets terug trekt om Ajax aan te kunnen kijken — veegt vederlicht met haar lippen over de ruwheid van zijn kaak heen en haakt haar blik kortstondig aan de zijne vast. "Of je moet in zijn voor een leuk rollenspel, welke je uiteraard mag delen met de rest."

    [ bericht aangepast op 2 juni 2020 - 15:12 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Roman Damario Sanchez
    27 • Rabbit • With Mila

    "Al is dat probleem natuurlijk opgelost als ik hier gewoon niet werk en je me laat gaan," ratelde ze en ik had haar met vernauwde ogen aangekeken. Even was ik stil en schud dan licht mijn hoofd. ''Dat zal best darling, helaas voor jou heb ik je nodig aan mijn zij.'' zeg ik simpel en duidelijk dat ik geen tegenspraak wou hebben. ''Wie weet, misschien komen er ooit betere dagen.'' zeg ik vervolgens luchtig. Natuurlijk had ik mijn eigen plannen, maar wie zegt dat ik daar geen mensen aan toe kan voegen? Mila is nou eenmaal my girl, en dit zal ze hoe dan ook blijven.
    "Oh, ja, no biggie, joh," antwoordde ze overdreven vrolijk op mijn laatste vraag. Kort haal ik mijn wenkbrauw op en kijk weer naar haar, maar de glimlach op haar gezicht zegt mij al genoeg. Dan knik ik lichtjes, als zij het zegt. Ze moest toch wel aan me zien dat ik het meende? Een spontaan lachje rolt over haar lippen na mijn voorstel, waardoor ik automatisch licht moet grijnzen. "Met deze twee jongens?" Ze tilde haar handen op en schudde haar hoofd nog eens. Even moet ik oprecht lachen en toon haar een parelwitte glimlach. ''Hmh, het zou in ieder geval zorgen voor wat amusement no?'' grijns ik.
    "Nee, thanks. Ik speel wel het lieve, kleine meisje vanavond, zoals ik al zei, no biggie. Zolang ik niet op een van die dingen terecht kom," Ik volg haar blik naar het kruis en hou mijn hoofd wat schuin. "is het wel ok. Ik denk niet dat mijn ledematen de juiste maat hebben." Ik knik en richt dan mijn blik weer op haar. ''Geen zorgen, ik was ook niet van plan je daar in de buurt te laten.'' zeg ik. Langzaam laat ik mijn handen van haar gezicht afglijden naar haar heupen, waarna ik haar wat dichterbij trek. ''Maar ik meen het, geef een kik en je staat gewoon aan mijn zij de rest van de avond, yes?'' zeg ik dan wat serieuzer. ''Daarover gesproken, blijf bij mij vannacht.'' prevel ik wat zachter en glimlach lichtjes. Het was een voorstel, al was het niet echt een vraag, dat ik haar vaker gaf.
    Ik kijk kort om me heen en zie dan ook Inez en Malikah verschijnen in de ruimte. Dat werd tijd. Zachtjes schud ik mijn hoofd en zucht diep. ''Kijk eens aan, twee die het erger hebben gemaakt dan jou.'' mompel ik, al klonk het niet helemaal als een verwijt haar kant op. ''En maar denken dat ik duidelijk was.'' ga ik verder en kijk weer naar Mila. ''Oh well.''


    El Diablo.

    Ajax Masters
    "That smirk is going to get you fucked, Princess."
    Owner of Dani      ♕      High function Cat      ♕      Brawler      ♕      Outfit      ♕      Dungeon w/ Dani

    De wijze waarop haar hand tegen de muur rust, gebald in een vuist, maakt hem enkel gekker — als dat nog mogelijk is. De manier indiceert enkel hoe het zou zijn als er minder kleding tussen hen in te vinden zou zijn, als ze op andere wijze tegen de muur aan zou leunen — als haar handen een wanhopige poging zouden doen zich stevig vast te grijpen aan de muur door zijn handelingen. Toch mag het nog niet, kan het nog niet. Ondanks dat hij er geen geld op zou durven leggen, hoopt hij dat dit het allemaal waard zal zijn, dat ze misschien wel zal gaan smeken voor hem — naar hem.
          Zijn woorden hebben niet de kracht die ze normaal bezitten, hij is te slim om dit nu hoorbaar te maken. Hoe gekker Dani hem maakt, hoe zwaarder het wordt zijn fellere kant niet op te wekken — hoe harder het wordt om niet in te geven en alles aan de kant te schuiven. Hoe dichtbij hij is, vreet aan hem. De aanrakingen worden al hongeriger, terwijl zijn Dom kant overduidelijk tracht de overhand te nemen. Het doorschemeren ervan wekt niet de reacties op die hij verwacht, maar ook zeker weer wel — het is immers Dani. En Dani. . . Dani is een dame die zeker gedomineerd wil worden, maar kent haar limieten. En deze wil Ajax opzoeken, dolgraag.
          'Een man van zijn woord, toch?'
          Zijn mondhoeken krullen lichtelijk op, maar niet omdat haar woorden zo grappig zijn — omdat ze beide weten hoe hij is. Nee, Ajax maakt geen loze beloftes, in alle eerlijkheid beloofd de man maar weinig aan ook maar iemand, zich maar al te goed beseffend dat mensen bekend zijn met wie hij is. 'Dat zullen we nog wel zien.' Het schrapen van zijn keel voor de woorden maakt weinig goed aan de lust die er duidelijk hoorbaar in is. De hese tonen zijn nog niet gezakt, en het interesseert hem niets meer — ze weten beide immers wat er gaat gebeuren. Niet nu, maar zeker later.
          Na het vlechten neemt hij weer eens wat afstand, maar hij verwacht niet dat Dani hem die kans geeft te behouden. Als een stel hongerige magneten vinden hun lichamen elkaar keer op keer, met uiteindelijk eens de belofte naar meer — hoe veel de brunette ook poogt te beloven en bewijzen dat dat niet het geval is.
          'Kom jij ze vlechten dan?'
          De onschuld zoals alleen Dani dat kan verkopen zorgt ervoor dat Ajax met zijn tong klakt, voor hij zijn hoofd weer lichtelijk kantelt. De wijze waarop ze de vlecht losmaakt is haast soepel te noemen, waardoor zijn ogen zich er kort op focussen, onbewust vernauwen deze echter door de handeling. De boodschap erachter luid en duidelijk, dat ze echt niet besluit te luisteren — ondanks dat het geen waar bevel was. Zijn handen zijn intussen weer veilig opgeborgen in zijn jas, pogen hiermee om haar niet nogmaals aan te raken, niet nogmaals toe te geven aan zijn duistere kant. De enige echte reactie die hij geeft is een grom, voor hij vervolgens toch maar spreekt. 'Ik zal er dan wel knopen in leggen.' Zijn mondhoeken krullen op bij het beeld dat zich voor hem vormt, en dat is zeker niet Dani's vlecht.
          Het ontgaat Ajax niet dat intussen Malikah zich nabij hen heeft gevoegd, maar niet dichtbij genoeg om alles mee te krijgen. Als zelfs zij klaar is voor het werk zal hij zich echt terug moeten trekken, wat een diepe zucht oplevert — al is het zeker beter voor zijn gemoedsrust afstand te nemen van de dame tegenover hem. Veel meer afstand. Het is net bij die gedachte dat Dani hem weer nadert, waardoor zijn donker gekleurde ogen zich opnieuw vernauwen, terwijl hij haar volgt met zijn ogen — geen beweging missend.
          'Tenzij je van plan bent om eindelijk daden aan je woorden toe te voegen, stel ik voor dat je gaat.'
          Hij staat het toe dat ze de woorden in zijn oor fluistert, terwijl hij ditmaal degene is die een glimlach forceert richting één van de mannen. Net na het uitspreken van de woorden geeft hij haar ditmaal een perfecte tik, tegen haar billen echter welke een aangenaam geluid rond laat galmen haast. De man lijkt er tevreden mee te zijn, en het is een goede straf voor Dani. De ogen van de verouderde man glijden kort over Dani heen, voor hij weer doorwandeld — om nog een snelle blik over zijn schouder te geven richting de brunette.
          'Of je moet in zijn voor een leuk rollenspel, welke je uiteraard mag delen met de rest.'
          Haar handelingen, vooral degene waarbij haar lippen weer langs zijn baardje glijden en de donkere, alles betekenende blik in haar irissen ontgaan hem zeker niet. Ook het gebrek aan contact zeker niet, maar dat laatste omarmt hij nog — al zal dat echt op het randje zitten intussen. Hun ogen vinden elkaar, waardoor zij evenals kan zien hoe hij zich aan het inhouden is — wat ze zeker als compliment moet zien. 'Het enige rollenspel dat wij gaan doen is degene die is bepaal — ken je plaats.' De woorden glippen tussen op elkaar geklemde kaken heen. Een stille waarschuwing, maar ook zeker een indicatie dat ze niet aan moet komen met een speling op zijn eigen woorden. Het is duidelijk welk "rollenspel" Ajax voor kiest, het is namelijk niet iets dat hij onder stoelen en banken schuift — eentje waarbij Dani een grotere submissive rol aanneemt dan ze nu doet, en waarbij hij lang niet zo gemakkelijk over zich heen zal laten lopen. Niet zelfs.
          Ajax pakt een krul van haar haren vast, draait deze tweemaal rond zijn vinger voor hij zijn rug tegen de muur plaatst — hierbij de pluk loslatend. Zijn voet plaatst hij tegen de muur aan, waardoor zijn knie wat omhoog getrokken wordt. Zijn eigen kattenmasker hangt nog rustig aan zijn broek, wat hem niet deert — Ajax is zelf niet zo van zijn masker dragen binnen deze muren. Wanneer zijn blik nogmaals over Dani heen glijdt, hierbij het masker inspecteert — en vooral haar sprekende ogen, groeit zijn grijns. 'Ik wil dat je telt hoe vaak je vandaag bijna komt. Ik wil dat je aan het einde van de dag mij een nummer geeft — ik bepaal wat ik ermee doe.' Zijn wenkbrauwen trekken uitdagend op, juist omdat zijn stem opnieuw heser klinkt. Het idee dat hij de touwtjes in handen heeft zorgt overduidelijk voor meer vermaak binnenin hem, maar ook zeker meer onrust, iets dat hij overduidelijk poogt te verbergen. Zijn donkere ogen krijgen een uitdagende fonkel erin, eentje die haar haast uitdaagt het niet te doen — dat hij dan zelf wel met een veel interessantere straf zal komen.








    I'm your little ray of pitch black.

    Inez Castillo
    Some girls are just made of sugar and spice and everything nice


    Roman's girl • with Malikah > Noah • dungeon • outfit








          De eerdere woorden van de Libanese blijven door haar hoofd spoken lang nadat ze uitgesproken zijn. Je ziet er fantastisch uit. Het compliment zou haar normaliter van kleur hebben laten verschieten, maar nu is de harde realiteit dat Inez het liefst onzichtbaar zou worden. Ze wil de aandacht helemaal niet op zich vestigen vanavond; vrijwel naakt, al haar rondingen op een presenteerblaadje dankzij de stof die te soepel is om daadwerkelijk iets te ondersteunen. Om nog maar te zwijgen over alle uitgesneden vakjes die hun doel om haar te bedekken volledig voorbij zijn gegaan. Ze vraagt zich onbewust af of Roman het pakje expres te klein heeft gekozen, of dat hij gewoonweg geen weet heeft van haar echte maat.
          Lang heeft ze de kans niet om er bij stil te staan, want Malikah neemt haar uitgestoken hand aan en gaat hen voor naar de deur. ‘Wat stond er vandaag eigenlijk op het menu?’ wil de zwartharige weten. Inez knippert enkele malen met haar ogen, verrast doch dankbaar voor de overduidelijke afleidingsmanoeuvre die haar lotgenote gebruikt. Met het oog op de avond en gevreesde aangrenzende nacht heeft ze zich buitengewoon uitgesloofd in de keuken. Hoe meer tijd ze nodig had, hoe minder ze de zenuwen vrij spel hoefde te geven. Nodeloos te zeggen dat ze er de hele dag te vinden was, in tegenstelling tot gisteren. . . ‘Ik weet zeker dat ik weer iets heerlijks gemist heb.’
          ‘Eh, enchiladas op z'n Mexicaans, die zijn een grote favoriet.’ Ze doet alsof ze diep na moet denken over de rest terwijl ze naar hun gesynchroniseerde passen kijkt. ‘Paprika salade voor de meisjes die. . . niet eten.’ Inez trekt een gezicht, ondanks haar ijverige aanmoedigingen zijn er dames bij die amper een maaltijd per dag naar binnen krijgen. Ze kan het zich niet voorstellen op drie blaadjes ijsbergsla leven en content te zijn. Op een plek als deze moet je ergens kracht uit putten, zeker naast de roofbouw die ze op hun lichaam laten plegen. Haar blik wordt zo mogelijk nog donkerder bij de gedachte wat haar boven het hoofd hangt. ‘Herinner me er alsjeblieft aan dat ik meer avonden halal kook. De jongens zouden het toch niet merken.’ Ze duwt haar schouder tegen die van Malikah, een bijna—glimlach bloeiend op haar gezicht.
          Tot ze daadwerkelijk de kelder binnen wandelen—of. . . dat was het ooit. Haar lippen maken een smakkend geluidje wanneer deze vol verbazing van elkaar af bewegen. De brunette weet niet waar ze moet kijken, naar de aanwezige mannen die tussen attributen doorwandelen die ze normaliter met een rood hoofd zou wegklikken, of de inmiddels bekende gezichten van de vrouwen die aan diverse grillen worden blootgesteld. Inez slikt hoorbaar, haar blik neerslaand voor de horror van haar gezicht af te lezen is.
          ‘Ik. . .’ hoort ze Malikah beginnen, de stilte die volgt bijna voldoende om te proberen die zin af te maken, maar ook aan haar kant blijft het ongelovig stil. Wat is er nog te zeggen? ‘Succes.’ Ze ziet haar lippen bewegen, raad het woord meer dan dat ze het hoort over het slaan van haar eigen hart heen. De kleine latina knikt, poogt haar hetzelfde toe te wensen met een verontruste schittering in haar kijkers. ‘We zijn sterker dan dit.’
          Inez is zo zeker nog niet, in haar vluchtige scan van de ruimte is ze erachter dat er meer dingen zijn die haar pijn zullen doen dan. . . genot zullen bieden. De gedachte alleen al maakt dat ze zich vies begint te voelen en de schaamtevolle hitte in haar wangen lijkt permanent.
          ‘Tot straks,’ fluistert ze zo zacht dat de enige manier waarop ze weet dat Malikah haar heeft gehoord, het bemoedigende kneepje in haar hand is. Naar Roman durft ze al helemaal niet te kijken; blij dat deze druk bezig lijkt te zijn met de nog kleinere blondine Mila. Wanneer de Libanese haar verlaat, kijkt ze haar na, zich plotseling zo bewust van haar naaktheid dat haar blik richting de hoek met touwen schiet. Misschien had ze niet zoveel moeten eten, want haar maag trekt zo protesterend samen dat ze haar lippen op elkaar perst en—
          En bijna letterlijk omhoog schiet door de plotselinge vingers die zich als een bankschroef rondom haar schouder vouwen. De schreeuw die daarbij eveneens komt opzetten slikt ze in zodra de eigenaar van de hand haar hardhandig omdraait en ze zijn gezicht te zien krijgt. Geruststelling is niet helemaal het goede woord voor wat er door haar heen schiet—maar enige opluchting doet haar toch voorzichtig glimlachen, haar armen enigszins onwennig voor haar borstkas gekruist om de naaktheid met weinig slagingskans te verkleinen.
          ‘Waar was je gisteren?’ valt hij uit. De reactie verrast haar zodanig dat haar ogen langzaam vergroten terwijl zijn eigen, donkere poelen zich beschuldigend in de hare boren.
          ‘Ik was bij Roman.’ Haar toon maakt de illusie niet dat het vrijwillig was, en ze slaat haar blik dan ook enkele seconden af terwijl ze de herinnering naar haar achterhoofd bant.
          ‘Een man laten verhongeren is wreed, Nessie.’ De druk op haar schouder verdwijnt en ze tuurt naar hem op vanonder haar gekrulde wimpers. Het is de bijnaam die haar wangen doen opbollen in een oprechte glimlach. ‘Doet dat me niet meer aan, oké?’ Inez scheurt haar armen los uit hun ijzeren houding en duwt een wijsvinger tegen de hand die hij melodramatisch over zijn hart heeft geschoven.
          ‘Ik zou willen dat ik je dat kon beloven.’ Ze laat haar hand zakken en Noah neemt een respectvol te noemen stap achteruit, weg uit haar persoonlijke ruimte hoewel ze hem nog altijd kan ruiken. Het is een vreemd soort comfort op deze plek. De waarheid is nu eenmaal dat het niet aan Inez is wanneer ze zich waar bevind; maar dat hoeft ze hem niet uit te leggen, nieuw als ze zijn. . . Ze begrijpen hoe dit werkt.
          Haar blik glijdt met ontzag terug naar de hoek waar ze verwacht wordt, de felrode en glimmend zwarte touwen reden genoeg om haar handen klam te maken, maar wanneer het opvallend stil blijft aan Noah's kant schieten haar ogen als vanzelf terug. Hij bekijkt haar alsof het de eerste keer is dat hij haar ziet, ongehaast, en ondanks de weinig erotische manier waarop voelt de brunette zich toch ongemakkelijk genoeg om haar friemelende vingers voor zich te vouwen. Het schaamrood op haar jukbeenderen en inmiddels haar nek vallen haar nog amper op.
          ‘Je hebt je krullen weggewerkt,’ zegt hij nadat hun blikken elkaar wederom hebben gevonden. Inez' hand glipt omhoog, alsof ze vergeten was dat ze haar lokken met geweld in een knot heeft gestopt, en hij haar er nu weer aan heeft herinnerd. Ze pakt een losgeraakte krul vast, wanneer hij daar aan toevoegt, ‘Zonde.’
          ‘Vind je?’ vraagt ze schaapachtig, voor ze zich bedenkt dat het niet haar eigen idee was. ‘Eh, instructies voor de avond,’ voegt ze daar schoorvoetend aan toe, hoewel ze nog steeds niet precies weet waarom. Een klein stemmetje achterin haar hoofd schreeuwt dat ze daar ook helemaal niet achter wil komen.
          Noah ziet eruit zoals altijd; casual gekleed, alsof hij rechtstreeks door zal lopen naar de keuken. Ergens is het. . . vreemd, bijna idyllisch, om hem hier te zien. Inez heeft altijd kunnen doen alsof dit alles niet bestond als ze in de keuken was met hem, alsof ze gewoon iemand thuis uitnodigde die haar gezelschap hield onder het koken en haar dingen vertelde over alledaagse zaken. Bovendien gedraagt hij zich niet anders dan normaal; ondanks het feit dat ze zich bijna naakt voor zijn neus bevindt en elke welving prominent zichtbaar is. Toch lijkt de brunette de enige die zich daardoor opgelaten voelt.
          ‘Blijf je. . . Ga je vanavond kijken?’ Ze strijkt een krul achter haar oor, maar laat haar hand daar vervolgens liggen. Ze heeft enkele andere mannen ook al zien rondhangen, en het zou haar niet moeten verbazen dat Noah even graag aanwezig wil zijn als de rest.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Honey
    Vez' slavetoy ✬ Good girl ✬ Outifit ✬ Kitchen with Luna & Ace

    ✬      ✬      ✬




          Meerdere minuten passeren terwijl Honey in stilte naar het zwarte kruis loert, met haar armen demonstratief in haar zij gezet. Vastgebonden worden tot het punt van complete immobilisatie is geen onbekend vaarwater meer voor de jongedame—maar het uitgebreide arsenaal aan speelgoed dat zich rondom het beloofde schouwspel bevindt, en een terloopse blik op de aanwezige gasten, doet weinig goed voor de zenuwen die door haar lijf beginnen te gieren.
          Misschien moet ze dankbaar zijn dat het niet Vesper is die de zwepen hanteert vanavond—hij kent elk geluidje en elke reactie die ze produceert , en weet daardoor precies hoe toe te slaan. Maar het idee dat ze de komende tijd met vuurrode striemen zal moeten rondlopen, om nog maar te zwijgen over wat ze nog meer in petto voor haar hebben, maakt toch dat ze een stapje opzij zet. Honey laat haar grote kijkers aarzelend naar de trap glijden, zich bewust van Roman en Mila die zich op enkele meters van haar af bevinden, maar zodanig met elkaar bezig zijn dat ze betwijfeld of anderen haar hebben opgemerkt. Veel verder van zich af staat Inez in een jaloersmakend roze outfitje, de aandacht op zich vestigend door enkel haar exotische pruilmondje te tonen aan begerige voorbijgangers.
          Honey snuift. Haar act zal ongetwijfeld pas interessant worden zodra het publiek groot genoeg is, en ze heeft water nodig voor de woestijn die haar keel is geworden. Bovendien missen er nog andere meisjes, en is Vez op dit moment waarschijnlijk al mijlenver uit de buurt van het hotel. De blondine heeft geen idee hoeveel excuses ze zichzelf heeft aangemeten wanneer ze zich heupwiegend terugtrekt uit de kelder, de menigte ontglippend om terug naar boven te klimmen.
          Het voelt alsof ze de regels breekt, iets doet wat uit den boze is, en ze kan Vesper's gevaarlijk lage stemgeluid bijna in haar oren horen spinnen als ze de hoek naar de keuken omslaat. Ze loopt zo snel dat haar haken even snel tegen de grond tikken als haar hart.
          Maar de keuken is niet verlaten zoals ze voor ogen had. De adrenaline sterft weg in haar benen als ze tot stilstand is gekomen op de drempel, Luna signalerend voor haar kijkers naar haar metgezel schieten. Even is ze doodsbenauwd dat het getatoeëerde gezicht van haar duivel voor haar staat—maar het zwarte kattenmasker laat haar bijna hoorbaar zuchten ter opluchting.
          ‘Hey, darlin',’ begroet ze Luna, de ruimte verder binnen paraderend alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat ze meer leer dan stof om haar lichaam heeft. Bij de koelkast komt ze tot stilstand, een karamelkleurige lok uit haar gezicht blazend zodat ze de gemaskerde man een knipoog kan schenken. ‘Jij mag er ook wezen, James.’ Haar blik hangt net iets langer op zijn bovenlichaam, wachtend of de naam enige reactie zal uitlokken, maar wanneer deze zoals gewoonlijk uitblijft, haalt ze haar schouders op en helpt ze zichzelf aan een pak chocolademelk dat ze eerder op de dag heeft gezien.
          ‘Ga je dat nog opeten?’ mijmert ze, elk woord zo zorgvuldig uitsprekend dat haar accent bijna verdwenen lijkt. Honey pakt een mok uit één van de keukenkastjes voor ze zich aan de bar laat zakken, het pak luid klokkend uitschenkend. Voor ze een slok neemt, brengt ze haar roodgelakte wijsvinger samenzweerderig naar haar lippen in een ssssh—gebaar. Mede dankzij de voltallige aanwezigheid van Vez vandaag heeft ze niet meegenoten van Inez' kookkunsten en aan chocomel heeft ze helemaal niet moeten denken in zijn bijzijn, maar wat niet weet wat niet deert. Ze zal het verdienen met de avond die zij tegemoet gaat.
          ‘Wil je mijn lipgloss lenen, sugar?’ oppert ze als ze uit haar gedachten is teruggekomen, haar blik peinzend op het lichtblonde meisje gericht. De vriendelijke toon in haar warme stemgeluid kan niet verbloemen dat ze denkt dat Luna het kan gebruiken, hoewel het waarschijnlijk weinig zal doen aan de lusteloze blik in haar prachtige, blauwe ogen. ‘Slokje?’ vraagt ze haar dan ook, de inmiddels halfvolle mok bemoedigend naar haar uitstekend.
          Het zijn haar zaken niet waarom de zwarte kat zich hier met Luna bevindt—maar toch glippen haar nieuwsgierige poelen kort over zijn onberispelijke ensemble heen, voor ze de restjes chocolademelk met verve van haar lippen likt.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Dani Reina Verdad

    "Sin with me."

    • Twenty-five • Ajax' Girl • Dungeon w/ Ajax • Outfit

          "Ik zal er dan wel knopen in leggen."
    Dani wist een huivering te onderdrukken, wetende dat Ajax met het knopen van niet op haar donkere lokken doelde. Ze klakte daarop enkel afkeurend met haar tong, verschoof haar blik van de man voor haar voor een kort moment naar de gasten een stukje verderop — puur om Ajax niet nog meer plezier te gunnen in het zien van de reactie die het in haar teweeg bracht.
          Haar lange, slanke vingers glijden over de revers van zijn jack heen wanneer Dani nog eenmaal de afstand tussen hen in overbrugt — de drang hevig onderdrukkende om het kledingstuk niet van zijn lijf af te rukken. De geur van zijn parfum dringt hierdoor diep tot bij haar in, vermengd met zijn eigen mannelijke geur welke nijdig lijken te trekken aan de draden van lust en een intens verlangen. De woorden die ze hem toespeelt zijn prevelend, doelgericht desondanks. Het kost Dani eveneens de nodige moeite om haar lippen niet ruw op de zijne te drukken, om alvast op een subtiele wijze van de man te mogen proeven — hetgeen ze zichzelf eveneens ontzegde, voor nu. Het is daarom dat de brunette enkel vluchtig met haar tong langs haar lippen af glijdt.
          De ferme tik op haar billen, welke Ajax haar tactisch tussen haar woorden door weet te geven, doet de adem tussen haar tanden door sissen. De handafdruk op de ene bil gloeide daardoor feller op, brandde feilloos nog wat langer na. Dani slikte, vernauwde haar ogen voor luttele seconden als deze die van Ajax ontmoeten. De oudere man wie langs hen afloopt volledig aan de aandacht ontgaan nu de blonde man voor haar alles naar zich toe getrokken had.
          "Het enige rollenspel dat wij gaan doen is degene die is bepaal — ken je plaats."
    Furie stuwt door haar aderen heen bij het horen van zijn laatste woorden. Een reeks verwensingen dreigen haar mond te verlaten. Dani spreekt echter niks hardop uit, maar een veelzeggende blik wist precies de twee woorden over te brengen; Fuck you. Desondanks golft er een verlangen door haar heen, welke ze lang geleden onder het stof gestoken had. Het zat niet volledig in haar aard, maar een groot deel hunkerde er naar nu het weer terug op het pad voor haar was. Voor vier veel te lange jaren binnen handbereik, maar altijd geweigerd om de meest simpele reden.
          Terwijl Ajax zijn afstand neemt door tegen de muur aan te leunen, zijn knie iets opgetrokken en voor een kort moment met een donkere lok van haar haren speelt rondom zijn vinger, tracht Dani wanhopig haar kalmte te vinden. Haar vingers glijden onder de rand van de zwarte stockings door om ze goed te schikken, waarna ze de strik van het kanten masker achter op haar hoofd verstevigd — alles om zichzelf af te leiden van wat er nu door haar heen raast, verwoed als een storm zonder einde in zicht. Tussendoor blikt ze over de toestromende gasten heen, maar zelfs deze weten haar niet de afleiding te bieden die ze nodig heeft. Het is te veel, hetgeen nu door haar lichaam heen slaat viel niet meer te onderdrukken.
          "Ik wil dat je telt hoe vaak je vandaag bijna komt. Ik wil dat je aan het einde van de dag mij een nummer geeft — ik bepaal wat ik ermee doe."
    De hese toon in zijn stem bezorgt Dani kippenvel. Haar donkere blik glijdt over zijn gelaat heen, een van haar mondhoeken trekt ze subtiel op. Ze wist niet zeker of het eindresultaat iets ging zijn dat Ajax teleur zou stellen, of juist veel te goed ging doen. De brunette gokte op het laatste, te weten dat dit een zet was die hij puur tactisch uitgespeeld had. Quasi-onaangedaan door zijn woorden veegt de Spaanse haar donkere lokken over één schouder heen, ontbloot daarmee de nog zichtbare tandafdruk in de andere schouder, en laat haar vingers afdwalen naar de rand van haar slipje — welke ze met een simpele handeling goed over haar heupen heen legt. Bijna alsof Dani benadrukken waar Ajax allemaal heeft mogen komen en waar hij tot noch toe de kans niet voor gekregen heeft.
          "Ik denk niet dat ik in deze staat toe kom aan het tellen," brengt de brunette dan uit. De leugen perfect gevormd tussen de woorden door, terwijl haar uitdrukking niks meer verried dan hetgeen ze eerder al getoond had. Ze was niet van plan om bewust te gaan tellen, deels omdat ze weigerde Ajax van een antwoord te voorzien en eveneens ook omdat ze deze avond zeker niet aan een orgasme toe ging komen — niet wanneer het de klanten betrof. Een glimlach trekt op subtiele wijze over haar lippen heen. Voor een paar tellen kijkt Dani op naar Ajax, houdt zijn blik voor luttele seconden vast, de stille sluimeringen ongeremd, waarna ze van hem wegkijkt alsof het niets is.
          "Maar ik zal je een ruwe schatting geven, als dat is wat je zo graag wilt."






    [ bericht aangepast op 5 juni 2020 - 11:25 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    A C E - B R E N N A N
    I must also have a dark side if I am to be whole






    You only

    see what I

    choose to

    show you




    Kitchen — Luna&Honey — 27 Years Old — Police Detective & Leader — Black Cat — Outfit

          Haar verwarring omtrent het diëten geeft des te meer weer dat ze het niet meer is gewend dat er voor haar wordt gezorgd en zijn kaken verstrakken onder zijn masker — haar omdraaien naar hem iets wat haar dichterbij brengt dan ze in lange tijd is geweest. Een poëtischer man dan Ace zou het waarschijnlijk mooier kunnen verwoorden en het minder cru over doen komen, maar tact is niet een van zijn sterkere punten, zelfs niet op momenten als deze.
          "Je moet aankomen." Hij hoeft het niet verder te onderbouwen, is haar niets verschuldigd. Hij kan de werkelijke reden van zijn woorden ook niet door laten schemeren en maakt het zichzelf alleen maar moeilijker als hij meer praat — opent meer paden om de mist in te gaan. Ze haat hem waarschijnlijk hoe dan ook wel, beseft hij zich terwijl ze voor hem langs de gang op stapt, en hij denkt niet dat hij het haar kwalijk kan nemen al zou hij al zo in elkaar steken.
          Ze vinden hun weg naar de keuken in stilte, waar hij toekijkt hoe ze haar maaltijd bij elkaar sprokkelt vanaf zijn positie bij het aanrechtblad, heup er nonchalant tegenaan geplaatst en armen over elkaar. Haar maaltijd is uiteindelijk hooguit treurig te noemen en ongetwijfeld iets waarvan een zekere Latina haar nekharen overeind zullen komen. Het is zijn volgende order die haar op doet kijken van de yoghurt.
          "Hoezo? Ik heb je de hele week niet gezien."
    En daarin heeft ze gelijk. Hij zou zichzelf kunnen vertellen dat hij slechts druk is geweest met werk en het laten bezinken van zijn nieuw aangestelde rol binnen de organisatie. Hoewel grotendeels waar heeft hij er ook heel doelbewust voor gekozen deze week vanuit huis te werken, waar de stad ligt uitgestrekt aan zijn voeten en waar niemand per ongeluk zijn kamer in kan lopen — zij het Malikah of zijn nieuw verworven dame. De zucht die hem ontglipt is een zeldzame, het kreukelen van zijn hersenen iets wat met de dag meer moeite vergt. Hij begint geagiteerd te raken dat hij over iedere invalshoek zo diep na moet denken, bij iedere stap die hij maakt weloverwogen moet handelen. Gevaarlijk, dat is wat het is — emoties bij hem afwezig of plotsklaps allesoverheersend.
          "Ik had het druk. Heb het altijd druk, dus ik weet niet wat je gewend was met Juve, maar ga er niet vanuit dat je mij iedere dag zal zien." Hij vermijd woorden als andere taken en werk, vermijd het ook maar inzicht te geven op de andere invullingen van zijn leven. Luna speelt lusteloos met het schilmesje zonder aanstalten te maken echt aan de appel te beginnen en vermijd het hem aan te kijken.
          "Ik heb geen honger."
    Hoewel hij onbewogen blijft staan lichten zijn ogen vervaarlijk op in de duisternis van zijn masker — zijn geduld omtrent haar gezondheid nu al danig op de proef gesteld. Ace zal zich juist tot haar richten om haar te vertellen dat ze beter het fruit opeet, of een derde persoon betreed de keuken — haar kleding, ofwel het gebrek eraan, iets wat direct duidelijk maakt dat Luna inderdaad buiten de boot zal vallen al mochten de dames er allemaal zo bijlopen.
          "Hey, darlin."
    Hij zou niet eens hoeven kijken om te zien wie het is, zou aan enkel die twee gesproken woorden al genoeg hebben om te weten wie de keuken betreed — het accent hoewel onderdrukt nog steeds hoorbaar voor oplettende oren. Het is dat zijn irritatie hoger ligt dan anders, dat zijn aandacht bij de blonde dame aan de bar is, want anders weet de zuidelijke schone altijd een meer luchtige kant in hem aan te wenden. Echter is dat geen kant welke hij Luna wil tonen, om meer redenen dan hij kan bevatten op het moment. Zijn blik richt zich op de in leder geklede Honey, haar schaamte vanwege haar uitdossing niet-bestaand en haar knipoog in zijn richting speels als altijd.
          "Jij mag er ook wezen, James," speelt ze hem zoetjes toe, de blik die op hem blijft hangen langzaamaan welbekend. Onbewogen neemt hij haar in zich op, kan het niet in zich vinden een groet terug te plaatsen, of reactie te veinzen bij de gok op zijn naam, en zodra haar aandacht met een schouderschokje naar de koelkast verdwijnt richt hij zijn blik weer op Luna — wiens appel vooralsnog onberoerd op de bar ligt. Honey verschijnt echter ook al snel weer in zijn blikveld wanneer ze eveneens aanschuift en haar blik op de blauwogige haar yoghurt richt.
          "Ga je dat nog opeten?"
          "Dat gaat ze," bromt Ace zonder een seconde te missen of ook maar enigszins te bewegen, de toon in zijn stem kordaat en onderlijnt met een waarschuwing tot beide dames. Hierna zet hij zich eindelijk af van het aanrecht, vind zijn eigen weg naar de koelkast en luistert slechts mee met de wending die het gesprek vervolgens neemt, poogt zich niet te mengen in vrouwenzaken waarvan hij geen weet heeft.


    Marrow deep, soul deep, essence deep

    Ajax Masters
    "That smirk is going to get you fucked, Princess."
    Owner of Dani      ♕      High function Cat      ♕      Brawler      ♕      Outfit      ♕      Dungeon; bar, alone

    Hoe meer ze het poogt te verbergen, hoe harder Ajax dwars door haar act heen begint te kijken — of dat beloofd hij zichzelf althans. Het klakken met haar tong door vervolgens weg te kijken, ergens richting wat klanten, vermaakt hem meer, maar ook dat probeert hij zichzelf te laten geloven. Wanneer Dani opnieuw toenadering zoekt, haar slanke vingers mengt met de stof van zijn jasje, om vervolgens na iets dat oogt als een twijfel, haar lippen af te likken bezorgd hem ditmaal een rilling — een kleine, maar zeker voelbare om precies te zijn.
          Het vernauwen van haar ogen na de tik ontgaat hem zeker niet, zorgt ervoor dat Ajax ditmaal zijn meest onschuldige blik opzet die er in zijn arsenaal te vinden is. Pas na zijn volgende opmerking, waar hij inderdaad aardig hun limiet op heeft gezocht, merkt hij het vuur achter haar ogen op. Hoe ontevreden ze is met de woorden, wat hem enkel meer weet te vermaken. Hij poogt zijn gezicht in de plooi te houden, maar het voelt onmogelijk. De duidelijke fuck you in haar blik zorgt er echter voor dat Ajax een hand naar zijn mond laat glijden, alsof hij zijn lach poogt te verbergen zonder dit daadwerkelijk in zijn geheel te doen.
          Eenmaal tegen de muur aan ontgaat het hem niet hoe Dani zich kort weet te focussen op haar stocking, gevolgd door haar masker. Het is duidelijk dat ze zich bezig poogt te houden en af laat leiden door simpelere dingen, en hij kan het haar alles behalve kwalijk nemen. Het is dat haar handelingen juist een onrustig gevoel opwekken bij hem, laten hem zijn keel schrapen nu er iets van afstand te vinden is. Hij doet een serieuze poging zijn ademhaling onder controle te krijgen, werpt tussentijds nog een korte blik op Malikah, voor zijn ogen weer langs de klanten glijden — hierbij probeert hij wijselijk Dani te negeren, al vangen zijn ooghoeken haar onbedoeld toch op.
          Na zijn woorden valt het Ajax zeker op hoe Dani opnieuw poogt zijn woorden te melken, of althans de boodschap erachter. De wijze waarop ze haar lange lokken over één schouder veegt en de handeling met haar slipje laten hem op zijn lippen bijten om woorden in te slikken, om zichzelf te dwingen zijn mond wijselijk gesloten te houden tot ze hem antwoord. Tot ze ingaat op zijn opmerking, bevel of eis — hoe je het ook wilt noemen. Hij weet zelf niet eens meer of hij het echt wil horen of niet, maar kan er vast en zeker een leuk spelletje van maken uiteindelijk. Zijn ogen glijden opnieuw over haar gevormde lijf heen, genieten voor een zorgeloos moment van haar rondingen op de juiste plekken terwijl hij zijn hoofd kantelt in goedkeuring ditmaal.
          'Ik denk niet dat ik in deze staat toe kom aan het tellen.'
          Zijn wenkbrauwen trekken kort op, terwijl hij zijn armen over elkaar slaat. Zijn tong glijdt haast on ontevreden staat over zijn bovenste tanden, terwijl er een ontevreden geluidje zijn keel weet te verlaten. In plaats van het echter zo te maken dat hij haar woorden hetzelfde opvat als zij ze bedoeld, begint er een grijns rond zijn lippen te groeien. De staat waar hij haar in heeft weten te krijgen — daar zit een compliment in verstopt. Toch spreekt hij het niet uit, zijn haast jongensachtige grijns zal genoeg betekenis bieden over de andere opvatting van haar woorden.
          'Maar ik zal je een ruwe schatting geven, als dat is wat je zo graag wilt.'
          Het feit dat ze wegkijkt betekend dat hij zichzelf opnieuw eens richting Malikah laat kijken, hoopvol dat dat hem wat zal kalmeren. De blik die de dame hem toewerpt laat hem echter glimlachen — al heeft het ook te maken met het feit dat ze er nog te vinden is in een satijnen ochtendjas. Op trage wijze zoeken zijn ogen Dani weer op. 'Het zal eerder zijn wat jij zo graag wilt.' Zijn woorden duidelijk en simpel uitgesproken, een stille uitdaging naar wat zij kan doen — dat de bal in haar hoek ligt maar dat hij deze evengoed kan ontnemen. Het is al een wonder dat hij in deze toestand, of überhaupt in wie hij is, de bal aan iemand over wil geven. Als ze er echter op deze wijze mee blijft spelen, gaat hij dit ontnemen, hij kan niet anders. Maar dat is een probleem voor later, eentje die niet gepaard moet gaan met de duistere kant die naar boven dreigt te vechten.
          Op soepele en gemakkelijke wijze duwt Ajax zichzelf van de muur af, zet hierbij een extra stap naar Dani toe. Alsof hij haar wil helpen pakt hij beide bandjes van haar bh vast, trekt deze vervolgens wat van haar lichaam af om deze weer los te laten. 'Zo, perfect.' Zijn mondhoek krult op, al ontneemt het opnieuw de kleur van zijn ogen weer. De geluiden die haar lichaam maken bij bepaalde handelingen maken hem hongeriger dan ooit. Hij likt langs zijn onderlip af, voor hij zich naar haar toe buigt. 'Ga jij Malikah maar eens laten zien wat de bedoeling is, niemand anders zal het doen. Bovendien is dat vandaag de laatste keer dat je de baas gaat spelen.' De woorden ontglippen hem alsof het doodnormaal is wat zojuist zijn mond verlaten heeft. De kippenvel over zijn gehele lijf, omdat hij zichzelf in moet houden, duidt er enkel op hoe onveilig Dani deze avond zal zijn. Hij prijst zichzelf voor zijn zelfbeheersing, die op deze wijze wel heel erg getest wordt.
          'Denk maar alvast na over een safe word,' bijt hij haar vervolgens toe, net hard genoeg voor Malikah om het te horen. Vervolgens laat hij zijn duim over haar volle lippen heen glijden — van boven naar beneden. Het kost hem al zijn moeite deze niet naar binnen te dwingen ditmaal, waardoor hij zijn hand terug in zijn zak stopt. 'Veel succes dames.' Hij werpt Dani een knipoog, Malikah een simpele vriendelijke knik, gezien haar kijkers op hem gericht zijn voor nu, voordat hij zich soepel omdraait en er vandoor wandelt — op weg naar de bar. Alcohol is het enige dat hem wat kan kalmeren.






    I'm your little ray of pitch black.

    Dani Reina Verdad

    "Sin with me."

    • Twenty-five • Ajax' Girl • Dungeon w/ Ajax —> Malikah • Outfit

          "Het zal eerder zijn wat jij zo graag wilt."
                "Hm, we zullen het nog wel gaan zien dan," humde de brunette, haar blik kortstondig vastgeklonken aan dat van Ajax, nog voor ze deze weer van hem afwendt. De zelfgenoegzame grijns op zijn gezicht is er een die Dani zacht laat tandenknarsen. Ze wist waarom hij het deed, waarom hij zijn lach poogt te verbergen door zijn hand ervoor te houden. De dubbelzinnigheid van haar eigen woorden was haar niet ontgaan, de waarheid die er in lag niet te missen, maar hoe kon het op dit punt ook anders? Lichamelijk verried de brunette al zoveel, dat het steeds moeilijker werd om ook haar woorden schoon te houden van alles wat veel meer wist te openbaren. Onbewust kantelt Dani haar hoofd subtiel van links naar rechts, tracht te spanning te verdrijven die daar vast is komen zitten, gelijktijdig met dat Ajax van de muur los komt — zijn vingers onder de bandjes van haar BH heen glippen en deze voor het oog goed leggen. Zijn aanraking, hoe licht ook, laat een spoor achter dat ze nog lang zal voelen tintelen op haar huid.
          "Zo, perfect."
    Dani kan het niet laten, blikt nog een keer schuin op naar de man vlak naast haar en ontmoet opnieuw het donkere in zijn anders zo heldere blauwe kijkers. Haar hart versneld zich, haar lichaam smeekt voor zoveel meer en hoewel een zachte zucht haar lippen verlaat, weet ze meer niet uit te brengen. De manier waarop ze op een knappen stond een groot risico naarmate ze langer in zijn aanwezigheid bleef. De vlugge beweging van zijn tong lokt enkel meer uit, kleurt het bruin in haar ogen naar wederom naar het zwarte toe.
          "Ga jij Malikah maar eens laten zien wat de bedoeling is, niemand anders zal het doen. Bovendien is dat vandaag de laatste keer dat je de baas gaat spelen."
    Geheel als vanzelf dwingt Dani haar dijen tegen elkaar aan, de druk daaronder zo intens hoog dat ze niets anders meer wist te verzinnen om het onder controle te houden. Toch heft ze haar kin iets naar Ajax op, laat daarbij een van haar wenkbrauwen omhoog gaan alsof ze hem er van wil verzekeren dat hij het altijd kon proberen, maar dat ze zich niet zomaar de baas liet spelen — betwijfelde echter enigszins in hoeverre het haar eerder ging lukken om die teugels in eigen handen te houden, ze faalde nu al bijna grandioos.
          "Denk maar alvast na over een safe word," bijt Ajax haar vervolgens hard genoeg toe om het zelfs voor Malikah hoorbaar te maken. Het deerde Dani op dit moment niet meer wie het nog kon horen, haar donkere blik poogt ze met gif te vullen, maar worden vertroebelt door de hunkering dat aanwezig weet te blijven.
          "Ik denk dat ik voor bolsillo incompetente* ga," brengt Dani even hard uit, haar blik volledig op dat van Ajax gericht als zijn duim opnieuw over haar lippen heen glijdt. De inwendig strijd duidelijk te lezen in haar poelen, een gevecht zo groot en anders dan anders.
          "Veel succes dames."
    Dani gunt het de man niet om hem na te kijken als hij dan toch besluit om te vertrekken. Haar blik volgt Ajax de eerste tellen, waarna ze zich met een grom om weet te draaien en steun zoekt met beide handen tegen de vlakke muur aan. Beverig ademt de brunette diep in en weer uit — wiebelt wat met haar benen om een overkomen weg te geven alsof ze haar voeten opnieuw herplaatst in de centimeters hoge hakken, terwijl de werkelijkheid geheel iets anders blijkt te zijn. Voor luttele seconden sluit ze haar ogen, rolt haar donker gestifte lippen over elkaar heen, waar het puntje van haar tong tussendoor glipt om de aanraking te volgen, welke Ajax met zijn duim gemaakt had.
          Het is een kort moment waarin Dani haar best doet zichzelf bijeen te rapen, om het temperament terug te halen die ze anders zo feilloos weet te bezitten, maar wanneer ze haar donkere kijkers opent en deze op Malikah richt kan ze niet voorkomen dat alles sporen volledig gewist zijn — dat er onbewust nog zoveel te lezen is in de diepte van haar poelen, dat het zelfs de Libanese niet ontgaat hoe het met haar innerlijke strijd gesteld is. Dani glimlacht flauw wanneer ze zich terug recht zet, haar handen van de muur af haalt om vervolgens heupwiegend naar de donkere schone te lopen. Subtiel steekt ze eenmaal bij haar aangekomen een hand uit, strookt vederlicht met haar vingers over het satijnen stof waarin de zwartharige nog gehuld is — teveel stof wat haar prachtige figuur aan het zicht onttrekt. De twee mochten wellicht nog niet op één lijn liggen samen, Dani deed zich niet veel anders voor dan bij andere; zij het wellicht met wat meer woorden gedompeld in sarcasme.
          "Tijd om je badjas uit te trekken, Belleza," prevelde de Spaanse haar vervolgens op een zoete wijze toe. Liet haar vingers afdwalen naar de strik om haar middel en hoewel de neiging oversteeg hem los te maken, liet Dani in plaats daarvan het lint tussen haar vingers door glippen — vergeten, alsof het op dit moment niet belangrijk meer was. Het was een simpel gebaar dat ze toonde een ieder op hun eigen tempo te laten handelen, vooral op een avond zoals deze; met de nieuwe veranderingen overduidelijk heersende. "We hebben werk te doen."



    *Incompetente zak







    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'