[Rpg • 0] Experium || 19 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam kwam naast hem op het bed zitten. ‘Ik droomde dat je doodging,’ zei hij zacht. Hij sloeg zijn ogen neer. ‘Dat Dezi terugkwam, ons allebei in haar klauwen vastgreep en je hoog in de lucht losliet. Ik kon je nog net vastgrijpen, maar uiteindelijk hield ik het niet en liet ik je los.’ De herinnering zorgde voor een doffe pijn in zijn borst, die hij vlug van zich af probeerde te schudden. ‘Het was maar een nachtmerrie, dat weet ik wel. Maar zij – zij sliep in deze kamer. In jouw bed,’ mompelde hij. ‘Dus ik… ik wilde gewoon even de kamer uit en de rust opzoeken. Bij het meer. Dat heb ik wel vaker gedaan de afgelopen week.’ Een klein glimlachje kwam om zijn lippen. ‘Er was een hond die me daar wel vaker gezelschap hield – en je zus had ook een nachtmerrie gehad en wilde frisse lucht. Dus we hebben een tijdje met elkaar gepraat.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Hé.’ Fox zag wel aan haar gezicht dat haar iets dwarszat. Wilde ze praten over wat haar gisteravond was overkomen? Hij kon zich wel voorstellen dat ze dat van zich af wilde praten. ‘Zullen we binnen wat eten halen en het daar opeten?’ Hij knikte naar het heuveltje ietsje verderop. Het zonnetje scheen al en hoewel het niet ontzettend warm was, vond hij het ook niet koud.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Oke, dat kwam wel vrij heftig binnen. Dromen dat hij dood ging? Dat moest een verschrikkelijke nachtmerrie zijn, andersom zou Merrin ook niet weten wat hij zou moeten doen als hij Adam in een droom dood zag gaan. Terwijl hij luisterde naar Adam schikte zijn herinneringen weer steeds meer op hun plek. "Jij en mijn zus? Jullie gaan beter met elkaar om de laatste tijd of niet?" Hij kon zich vaag voorstellen nog dat Adam en Vienna elkaar niet echt lagen, maar in zijn nieuwe herinneringen leek daar helemaal geen sprake van te zijn. "Ik vind het fijn dat jullie beter met elkaar kunnen opschieten dan eerder," zei hij met een glimlachje. Er stoorde zich echter nu al iets in zijn verhaal. De hond, bedacht hij twee tellen later. Sinds wanneer leefden hier dieren?

---

It's never gonna happen, Guys.

"Klinkt als een goed plan," zei ze met een nerveus glimlachje. Ze liep voor Fox uit naar de rij, die gelukkig heel kort was door het vroege moment. Toen ze beiden hun ontbijt hadden, liep ze uiteindelijk achter hem aan naar het heuveltje. Ze ging naast Fox zitten, nog steeds niet wetende wat ze nu moest zeggen. Voor heel even viel het stil. Ze zocht naar woorden en keek uiteindelijk Fox even aan. Op het moment dat hij zijn mond opende, flapte ze ineens de vraag eruit die ze dolgraag wilde weten. En waar ze eigenlijk het liefste naast zat. "Jij was de hond vannacht, is het niet?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam glimlachte. ‘We hebben onze excuses allebei aangeboden voor ons gedrag voor eerder.’ Hij sloeg zijn ogen neer. ‘Het scheelt dat je nu weet dat ze je zus is. En dat je niet – ander soort gevoelens voor haar hebt.’ Hij voelde dat hij een kleur kreeg. Het was nog steeds een beetje gênant en dus besloot hij maar door te praten. ‘Ik ben samen met de hond – ik noemde hem Rex – het bos in gegaan. Dat hebben we al eens vaker gedaan.’ Hij was even stil, wist niet zo goed hoe hij moest uitleggen wat er was gebeurd waarbij hij Merrin ook duidelijk kon maken waarom hij hem vergeven had. ‘Rex liet me een kratermeer zien. Toen we daar waren, begon het te regenen. Hij bracht me naar een landschap vol met enorme kristallen. Daar was een klein hutje met een deken waar we schuilden.’ Hij beet even op zijn lip. ‘Uhm – ik viel toen in slaap. En toen ik wakker werd… toen lag Fox daar ineens. Dus ik schrok me rot. Blijkbaar was hij al die tijd die hond.’ Hij voelde zich een beetje opgelaten. Was het zo dom dat hij het niet had doorgehad? ‘Ik had het al eens eerder voor de grap gevraagd, de eerste keer dat ik hem ontmoette. Of hij geen leerling was. Maar daar reageerde hij niet op, dus ik dacht… ik dacht er verder niks van. Ik dacht dat de school misschien vroeger dierenexperimenten had gedaan en dat hij daar een overblijfsel van was. Hij was best slim voor een hond. Voor zover ik wat weet van honden dan.’ Hij sloeg zijn ogen naar Merrin op. Hij had gezegd dat hij niet alleen met Fox zou gaan praten, maar door de omstandigheden was dat uiteindelijk wel gebeurd en hij was bang dat Merrin nu vond dat hij zijn vertrouwen had beschaamd. Hij had het immers beloofd.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox knikte. 'Ja... Bedankt dat je me niet verraadde. Dat was nogal een pijnlijke manier om door de mand te vallen. Hij eh, weet het inmiddels wel.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Wacht wat?! " vroeg hij. Hij kreeg het verhaal niet helemaal rond. Het hielp ook niet dat zijn herinneringen aan Fox aan hem opdrongen. Opeens kwam hun vage vriendschap weer omhoog en het stond in scherp contrast met de afgelopen dagen. De herinneringen rondom Fox verwarden hem zo erg dat hij niet zo goed wist hoe te reageren. Hij kreunde even onder de vage herinneringen. "Dus het was een zoveelste poging om bij je te komen? Om je weer te manipuleren tot iets?" zei hij verward. Hij voelde een lichte woede onder zijn huid sidderen. Waren ze net van Fox af en dan flikte hij zoiets. "Ik doe hem echt iets, Adam! Heeft hij weer aan je gezeten? Heeft hij je weer tot dingen gezet die je niet wil! Ik doe hem echt iets, die jongen is niet goed! Hij spoort niet. Iemand moet hem eens leren dat je zo mensen niet behandeld!" zei hij woest. Hij kroop naar de rand van zijn bed en zette zijn rolstoel zo neer dat hij er zo in kon klimmen. Hij zou eens een hartig woordje met die Fox spreken. Hij was een verschrikking! Er zou niet nog eens een keer zoiets gebeuren met Adam. Dit keer kon hij het voorkomen, hij zou het niet nogmaals toestaan dat ze aan Adam zouden zitten...

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Wacht – ik was nog niet klaar met vertellen.’ Adam legde vlug een hand op Merrins bovenbeen en duwde hem zachtjes weer terug. Hij schrok een beetje van Merrins felheid, al had hij zelf waarschijnlijk ook zo gereageerd. ‘Hij heeft me niet aangeraakt. Ik was eerst ontzettend boos… maar hij wilde me iets uitleggen over dinsdag en ik besloot te luisteren naar wat hij te zeggen had zolang hij me niet aanraakte.’ Adam streelde met zijn duim langs Merrins knieschijf, hopend dat de jongen iets zou kalmeren. ‘Hij heeft heel lang gepraat,’ zei hij toen. ‘Het was behoorlijk aangrijpend. Zelf is hij zijn vriendje kwijtgeraakt en de vriend die hij daarna had, heeft hem vreselijke dingen laten doen. Hij ehm – zijn gave is een beetje als die van Jester. Hij kan je dingen… laten doen. Die avond, dinsdag… toen heeft Onyx hem uitgehoord en Onyx gelooft dat Fox… onbewust mij gemanipuleerd heeft. Omdat hij zelf zo erg gemanipuleerd is, dat hij het onbewust heeft overgenomen. Hij vindt het heel erg wat er gebeurd is. Het was echt heel sneu, hij twijfelde nog meer aan zichzelf dan ik. Hij was echt gebroken toen hij alles vertelde.’ Adam beet op zijn lip. ‘We hebben echt heel lang gepraat en ik… kwam zelf tot de conclusie dat hij me niet heeft aangerand. Maar dat het een herbeleving was. Toen ik… mezelf dwong om gedetailleerder na te denken over hoe die nacht met Dezi verlopen was.’ Hij zocht Merrins blik. Die was nog steeds woest. ‘Ik geloof hem. Zijn verdriet en pijn was zo… hartverscheurend. Zoiets – zoiets kun je niet acteren. Echt niet.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze wilde net een hap van haar broodje nemen, toen zijn woorden tot haar doordrongen. Haar brood bleef onaangeroerd. "Hij weet het?" Meteen viel er een enorme last van haar schouders af. "Oh gelukkig." Ze keek even naar Fox en glimlachte toen. Als Adam de waarheid al wist, dan maakte dat dit gesprek een stuk makkelijker. Ze keek even twijfelend op naar Fox naast haar. "Ik was gisteravond eigenlijk niet zo blij toen ik merkte dat Adam niet wist wie je was. Het voelde alsof in in een leugen getrokken werd, waar ik geen deel van uit wilde maken. Het voelde..." Ze zuchtte even, en schudde toen haar hoofd. "Adam en ik lagen elkaar niet zo lekker in het begin. En gisteravond hebben we het eindelijk bijgelegd. Het voelde goed en tegelijkertijd voelde het alsof ik hem tegelijkertijd bedroog, omdat ik jou geheim bewaarde. Ik voelde me zo ontzettend schuldig vannacht. Maar als je het verteld hebt, dan hoef ik me niet meer schuldig te voelen, denk ik..."

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik wilde je er niet mee opzadelen,’ zuchtte Fox. ‘Het was gewoon… Iedere keer dat ik hem sprak, eindigde dat in een paniekaanval. Ik zag hoe zwaar hij het had en zeker toen hij Merrin bij zich vandaan duwde… Ik wilde er voor hem zijn. En als hond… vertrouwde hij me. Ik nam hem vorige week mee het bos in en het deed hem zo goed. Een beetje afleiding… Ik was blij dat ik er in ieder geval nog op die manier voor hem kon zijn. Voor hem mocht zijn.’ Hij beet op zijn lip. ‘Het is frustrerend om iemand de hele tijd van streek te zien maar hem niet te kunnen helpen. Het voelde als een oplossing. Voor even.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij keek woest naar Adam, maar zijn kalme en rustige blik liet hem uiteindelijk bedaren. Er viel even een stilte, waarin Merrin de woorden van Adam door zijn hoofd voelde gaan. Hij moest deze nieuwe informatie weer mengen met de rest van zijn herinneringen. Om heel eerlijk te zijn, nu zijn oude herinneringen terug waren, kon hij zich ook niet voorstellen dat Fox zoiets zou doen. "Heeft hij je beloofd het nooit meer te doen? Of in ieder geval te proberen het nooit meer te doen?" vroeg hij zachtjes. Hij wist niet waarom, maar om een of andere reden voelde hij zich gepasseerd. Blijkbaar had Adam wel met Fox kunnen praten en niet met hem. Zou dat komen, omdat hij zijn herinneringen niet had? Omdat ze pas net terug waren sinds gisteravond?

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Nee, ik denk niet dat hij het nog een keer zal doen. We hebben gepraat. Over onze gevoelens. Dinsdag… toen had hij nog hoop dat ik op hem verliefd zou worden. Hij dacht dat ik gewoon verlegen was. Maar hij weet nu dat ik niet hetzelfde voor hem voel als hij voor mij.’ Hij keek Merrin aan, was blij dat zijn blik weer wat rustiger was. ‘En ik denk dat hij er zelf nu ook meer beducht op is. En ik ook. Dus het zal niet nog een keer gebeuren.’ Hij schonk zijn vriend een glimlach. ‘Ik heb wel gezegd dat ik vrienden met hem wil zijn. Maar niet meer.’ Hij voelde de warme naar zijn wangen trekken. ‘Dat wil ik alleen met jou.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze nam de eerste happen van haar brood, blij dat ze toch nog iets binnen wist te krijgen. Met een slok spoelde ze even de kruimels weg. "Dat moet inderdaad moeilijk zijn,, maar soms is er gewoon niets dat je kan doen. Iemand moet het toestaan dat je helpt." Ze dacht even terug aan de situatie waarin ze Fayr weggeduwd had, vlak na haar breuk met Thor. Achteraf had gebleken dat Fayr zich net zoals Fox had gevoeld, dat ze wel had willen helpen, maar dat Vienna het niet toestond. Ze schudde die herinnering van zich af. Om een of andere reden met Fox in de buurt bleven die herinneringen zich aan haar opdringen. "Ik snap dat je hem zo wilde helpen en dat heb je vast gedaan. Maar gisteravond voelde het aan als een leugen, zowel naar hem als naar mij. We hadden eergisteren net dat gesprek gehad, waarin ik het idee had dat je spijt had over wat er gebeurd was met Adam. Je wilde zelfs iedereen om je heen ervoor wegdoen. En de volgende dag zie ik je direct weer vermomd als hond naast hem zitten, alsof we dat hele gesprek niet gehad hadden. Snap je?" Ze keek Fox even met een glimlach aan. "Maar misschien heb ik te snel geoordeeld, sorry. Als je het al verteld hebt, dan neem ik aan dat alles gewoon goed is. Dat lucht verschrikkelijk op om te weten, weet je dat?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij zuchtte diep en schudde even met zijn hoofd. "Adam, ik ben heel blij voor je dat je alles heb bijgelegd. En ik wil je heel graag geloven dat dit allemaal niet meer zal gebeuren. Maar als hij het nog een keer flikt, krijgt hij met mij te maken. Ik ga het niet nog een keer laten gebeuren dat er net zo'n situatie eruit komt als met Yrla of Dezi. Je verdient dat gewoon niet. Nu ik het weet, kan ik je ook beschermen en ik zal alles eraan doen om dat te kunnen." Hij keek even weg van Adam bij zijn volgende woorden. "Maar ga me niet vragen om met zijn drieën wat leuks te doen. Voor mij voelt het nog altijd alsof Fox me verraden heeft. Ik ben door die situatie met Dezi een paar dagen mijn geheugen kwijt en meneer deed meteen alles om je bij mij vandaan te halen. Hij is al de tweede die tussen ons stookte. En dat kan ik hem niet zomaar vergeven, dat ga ik hem niet zomaar vergeven. Als hij vrienden wil zijn met mij, zal hij wel met meer moeten komen."
      Hij schoof iets dichter naar Adam toe, ietwat aarzelend. Hij was bang dat Adam het niet helemaal goed zou keuren. Ondanks zijn laatste woorden. "Ik vind jou ook heel leuk, lieve Adam. En je moet..." Hij viel even stil. "Je moet weten dat ik al mijn herinneringen nu terug heb. Soms moet ik ze nog op een rijtje zetten, maar als er iets is wat je niet lekker zit over wat er gebeurd is, dan ben ik er altijd voor je, oke? Zelfs midden in de nacht." Zo, hij had het gezegd, hopelijk zou Adam nu de volgende keer naar hem komen, in plaats van naar Fox. Om een of andere reden was hij daar bitter over. "Ik ben er voor je oke? Omdat.." Hij verzamelde even zijn moed. "Omdat ik van je hou.."

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox keek weg, wist niet dat zo goed wat hij daarop moest antwoorden. Hij troostte een verdrietige jongen… Vienna had toch ook wel bedacht dat Adam niet voor zijn plezier midden in de nacht aan het water ging zitten? Hij snapte dat Adam zich bedrogen voelde – maar Vienna?
      ‘Heb jij daarna nog een beetje geslapen?’ vroeg hij. Hij kon het niet helpen dat zijn stem een beetje gespannen klonk. Ze had inderdaad te snel geoordeeld en hij vond dat vervelend, dat ze er meteen een negatieve conclusie uit had getrokken.

---

Every villain is a hero in his own mind.