[RPG • 0] Experium || 16 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Romeo

Hij gooide het kussen naar zijn kamergenoot. "Heb je morgenavond wat te doen, ik heb je nodig..." Max keek even verstoord op van zijn boek. Ze waren in de eerste jaren niet veel met elkaar omgegaan, maar sinds Zeb weg was... Wel, toen werd hun band hechter, al kon Max Zebediah nooit vervangen. "Wat zit er voor mij in?" Romeo dacht even na. Maar wist eigenlijk zijn antwoord al.
      "Ik kan je helpen met het vinden van het volgende slachtoffer? Plus je ontmoet mijn soon-to-be girlfriend," zei hij met een grijns."Max keek hem peilend aan. "Jij en een vriendin?" Vroeg hij spottend. Romeo haalde grijzend zijn schouders op. "Ze hoort bij een plan waar ik mee bezig ben, beetje de boel op stelten zetten bij de Panthers. Dus doe dit niet verpesten voor me." Max grijnsde alleen maar. "En daar vind ik vast ook mijn volgende maal?" Romeo knikte. Max stak zijn duim op en Romeo was blij dat zijn vriend erin meeging zonder iets te vragen. Hij appte meteen naar Fayr.

Morgenavond doen? Max en ik kunnen!
Even geduld nog Meis. Ik moet nog door de keuring (;

[ bericht aangepast op 28 april 2020 - 19:19 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

There we go.
      "Nee," herhaalde hij zachtjes. "Dat klopt. Je geeft om hem, nietwaar?" zei Jester en hij zond de jongen een kleine glimlach. Het maakte niet uit of Adam het zag of niet, het zou doorklinken in zijn stem. "Hij lijkt ook heel veel om jou te geven. Jullie trekken gemakkelijk naar elkaar toe, zelfs als hij zijn geheugen kwijt is of als iemand probeert jullie uit elkaar te houden. Jullie vinden elkaar steeds weer, wat er ook gebeurt."
      De samenvatting. Met een nieuw doel dan de vorige stap. Die ging over controle, deze over vertrouwen. Wat Jester hier had gezegd was onherroepelijk waar, zoveel had hij wel meegekregen van de kleine onderonsjes tussen die jongens. Hand in hand, bij elkaar op schoot en allebei hoteldebotel van elkaar. Dit was waar en zoals na elke goede samenvatting, kon de ander niet heel veel anders dan toegeven dat het klopte. En als iets klopte, dan waren ze gezien en wisten ze dat de ander hen begreep.
      Nog steeds wist hij niets van het hele gedoe met Fox, maar voordat hij dáár naar kon gaan vragen, moest hij zien te zorgen dat die steen werd neergelegd en dat Adam echt zou kalmeren. Bij voorkeur zonder dat Jester zijn gave hoefde te gebruiken. Momenteel ging het nog nét en het kostte meer moeite dan Jester gedacht had om die jongen een beetje uit zijn schulp van paniek en stress te trekken. Zijn vingers waren nog altijd als witte spinnenpoten om de steen verkrampt.
      Na de samenvatting bleef hij stil, om Adam de kans de geven de verlossende worden uit te spreken.

[ bericht aangepast op 28 april 2020 - 19:44 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Jesters woorden lieten een warme gloed door hem heen gaan. Opeens verlangde hij heel erg naar zijn vriend en wilde hij in zijn troostende armen kruipen. Hij wilde dat Merrin zijn haren streelde zoals hij dat even geleden had gedaan en dat hij lieve dingen fluisterde.
      'Ja,' zei hij zachtjes. De steen voelde opeens heel zwaar. Hij liet zijn hand ietsje zakken, maar hij liet hem niet los. 'Onze band was vanaf de eerste dag al heel hecht.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Geduld? Hij kwam er zelf als eerste mee, toch? Fayr wist niet zo goed wat ze met die laatste zin aanmoest, hoewel ze zeker ook wel zag dat Romeo zijn best deed. Haar vrienden leren kennen was een gedurfde zet en het liet wel zien dat hij best serieus was.

Nu moet jij even geduld hebben :p Vienna is nu bij-

Bijna had Fayr 'Haar broertje' getypt, maar op het laatste moment herinnerde ze zich dat niemand dat eigenlijk mocht weten. Anders werden die herinneringen vast weer gewist en die twee leken juist zo blij dat ze elkaar gevonden hadden. Fayr wist niet of dit voor altijd zo zou kunnen blijven, maar hoe meer mensen het wisten, hoe meer het per ongeluk konden laten vallen. Ze vertrouwde Romeo echt wel, dat was het niet. Meer dat ze bang was dat er dingen waren waar ook hij niets aan zou kunnen doen en dan wilde ze niet dat Vienna en Merrin elkaar door haar zouden moeten verliezen.

-Merrin om hem wat gezelschap te houden, nu hij in een rolstoel zit. Ik zal het haar vanavond vragen, zodra ik het weet zal ik van me laten horen, oké?

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Romeo

Ai, ik weet niet of ik dat wel kan. Heb ontzettend veel zin om je weer te zien (;

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester kon wel juichen vanbinnen, toen hij de hand met de steen wat zag zakken.
      "Dus als jullie zo'n hechte band hebben en altijd steun hebben aan elkaar - wat er dan ook gebeurd is - waarom heb je dan die steen nog vast?"
      Het eerste stuk van die vraag was een spiegel, Jester herhaalde wat Adam zelf had gezegd. Vertrouwen vergroten en ook de informatiestroom vergroten. Met meer feiten, kwam er een nieuwe samenvatting en vervolgens weer de nieuwe realisatie bij Adam dat Jester hem begreep en dat hij zich geen zorgen hoefde te maken (precies, géén zorgen. Geen paniek. Dat was het doel). Het tweede deel was een spiegel van zichzelf, iets wat hij al had gezegd en herhaalde. Het stond Adam vrij het te ontkennen (hoewel dat Jester ongelukkig uit zou komen) maar het was niet waarschijnlijk. En het laatste deel was een open vraag. Eentje waar hij over moest nadenken en niet zomaar een gesloten antwoord op kon geven omdat Jester dan misschien hem maar met rust zou laten. Dit antwoord kostte al meer inzet van zijn kant, meer bewust nadenken en het loskomen van zijn paniek.
      Wat er ook door zijn hoofd heen ging, misschien dat hij zich nu langzaam bezig kon gaan houden met Merrin, in plaats van de reden waardoor hij zo in de knoop zat met zichzelf.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nouja, zelfs als Vienna morgen niet kan, kunnen wij wel weer afspreken, toch? (;

Het kostte iedere keer alweer ietsje minder moeite om op verzenden te drukken. Misschien werd ze hier ooit nog wel goed in.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Romeo

I'd love to! Hoe laat? Al denk ik niet dat ik zo lang kan wachten. Ik ga vannacht gewoon lekker over je dromen (; Slaap wel, lieve Fayr en tot morgen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Er liep een rilling langs Fox’ rug. Hij dacht weer aan Adam die hij net met bebloede armen bij het meer had zien zitten terwijl ze zo’n gezellige vond hadden gehad. Hij veegde met zijn polsen langs zijn ogen en haalde bevend adem.
      ‘Ik heb hem vorige week mee naar het bal gevraagd,’ zei hij met neergeslagen ogen. ‘Hij raakte toen in paniek. Gisteren vertelde hij me dat dat kwam omdat Yrla vlak daarvoor tegen hem had gezegd dat iedereen van homo’s walgde. Dus hij dacht dat ik hem in de zeik nam.’ Hij beet even op zijn lip, zocht naar woorden. ‘Vanmiddag vroeg ik om een soort herkansing van onze date toen. Maar meer – als vrienden.’ Hij vond het moeilijk om het hardop te zeggen, maar als hij straks bij de kus wilde komen, moest hij dat toch doen. ‘Al hoopte ik op meer.’
      Hij hield zijn blik afgewend. Onyx zei niks.
      ‘We hadden om zeven uur voor de school afgesproken. Adam was twintig minuten te laat, er was iets met Merrin. Ik nam hem mee naar het dak van de school, daar hebben we gewoon wat zitten kletsen, met cakejes en marshmallows en wat wijn.’
      ‘Wat wijn?’ Onyx’ stem klonk scherp.
      ‘Gewoon, een paar glazen,’ mompelde hij. Zijn wangen kregen een kleur. ‘Het was gewoon gezellig. We keken samen naar de sterren, en…’ Hij zuchtte. Het had allemaal zo goed gevoeld… Hij begreep niet waar het mis was gegaan.
      ‘Jullie keken naar de sterren? Met wijn en marshmallows, waardoor ik aanneem dat er ook kaarsen waren?’ Onyx klonk minachtend. ‘Ik mag dan wel nog nooit op een date zijn geweest, maar zelfs ik voel aan dat dit er eentje was. Had Adam dan niets door?’ Zijn stem maakte duidelijk dat hij daar niets van geloofde.
      Fox gaf niet meteen antwoord. Hij dacht aan wat hij gezegd had en nu pas walste de schaamte zijn lijf binnen. Op het moment zelf had hij het niet doorgehad, maar nu hij het in zijn hoofd herhaalde besefte hij hoe manipulatief het had geklonken.
      ‘Op een gegeven moment kreeg hij het wel door ja,’ mompelde hij. ‘Hij zei dat hij dacht dat het een vriendendate was en dat hij op Michiel verliefd was.’ Hij beet op zijn lip. ‘En toen…’
      ‘En toen?’ klonk het ongeduldig.
      De schaamte werd als een brandend vuur in zijn binnenste. Hij durfde het nauwelijks hardop te herhalen. ‘Ik vroeg of ik geen eerlijke kans verdiende. Ik zei dat ik geloofde dat hij ook iets voor mij voelde en ik zei dat één kans toch niet te veel was gevraagd.’
      ‘Dus je hebt hem gemanipuleerd.’
      Fox’ mond voelde droog. Er rolde weer een traan langs zijn wang. Nee – hij had hem niet écht gemanipuleerd, toch? ‘Dat – dat was niet de bedoeling,’ hakkelde hij. ‘Ik wilde… Ik wilde gewoon…’ Hij haalde diep adem en veegde weer langs zijn ogen. Had Adam dan echt niet bij hem willen zijn? Maar ze hadden het toch leuk gehad? ‘Ik wilde hem geen pijn doen.’
      ‘Wat gebeurde er verder?’
      ‘Niet zo veel,’ mompelde hij. ‘We praatten wat. Flirtten een beetje…’
      ‘Jij of hij?’
      ‘Allebei, denk ik. Hij zei dat hij weleens gedroomd had dat we samen aan het douchen waren.’
      Er klonk een minachtend gesnuif. Fox zag de bezem al voor zijn ogen langsflitsen.
      ‘Hij praatte de hele tijd over Merrin. Dat hij hem zo sexy vond onder de douche. Hij had al best wat op. Dus toen…’ De schaamte kneusde zijn hart opnieuw. Het was vreselijk gênant om zoiets tegen Onyx te zeggen. ‘Dus toen zei ik dat ik ook sexy was onder de douche. En toen zei hij dat. Dat hij weleens had gedroomd over dat we samen aan het douchen waren. En vlak daarna stalen de marshmallows zijn aandacht.’
      ‘Oké. Jullie willen samen douchen en dat vond dronken Adam dus allemaal best. Waar ging het mis?’
      Fox wierp een vlugge blik op Onyx. Die staarde koud terug.
      ‘We gingen op het plaid liggen om naar de sterren te kijken. Na een tijdje legde ik mijn hoofd op zijn schouder en iets later liet ik mijn hand onder zijn shirt glijden. Hij – hij vroeg wat ik aan het doen was en…’
      Hij viel stil. Weer had hij dingen gezegd die toen heel vanzelfsprekend hadden geleken, maar nu hij het hardop moest uitspreken kwamen ze heel anders over.
      ‘En?’
      ‘En ik vroeg of hij het dan niet fijn vond voelen. Hij zei dat hij dat niet wist, en toen zei ik dat ik aan zijn ademhaling merkte dat hij het fijn vond en dat ik het in zijn ogen kon zien.’
      Ja – hij zag in hoe dit allemaal klonk en hij was als de dood voor wat Onyx zou gaan doen.
      ‘Dus je wist dondersgoed dat hij het niet prettig vond?’ Zijn stem was dreigend laag.
      ‘Ik dacht dat hij gewoon verlegen was, dat hij zo terughoudend was doordat hij zo erg met zijn geaardheid heeft geworsteld. Uiteindelijk zei hij dat er een soort spanning tussen ons heerste, maar dat het niet zo was als met Merrin. Hij zei dat ze bijna gezoend hadden voor hij naar mij toe kwam en dat hij heel zenuwachtig was omdat hij bang was dat hij niet kon zoenen. En toen…’ Hij zuchtte en keek weg. Weer zo’n geniepige opmerking. Hij verborg zijn gezicht achter zijn handen. ‘Toen op dat moment… Toen voelde het helemaal niet zo verkeerd als nu. De dingen die ik zei kwamen heel gewoon op me over. Maar nu…’ De tranen begonnen weer te lopen. ‘Nu vind ik het vreselijk naar.’
      ‘Wat gebeurde er toen?’
      ‘Ik zei dat ik snapte dat hij zenuwachtig was. Dat hij zo’n eerste kus niet zou moeten verpesten omdat Merrin dat een ontzettende afknapper kon vinden. En toen – toen zei ik dat ik het hem wel kon leren.’ Hij slikte de brok in zijn keel weg. ‘Uiteindelijk kuste hij me. We zoenden maar heel even, toen raakte hij in paniek en sloeg hij me van zich af. Hij schreeuwde dat ik van hem af moest blijven en dat het niet weer zou gebeuren. Ik kon hem niet kalmeren, hij bleef schreeuwen en toen verdween hij opeens. Ik vond hem bij het strand, daar zag ik dat hij zichzelf aan het verminken was – iets wat ik hem twee dagen geleden ook heb zien doen – en toen ik hem weer probeerde te naderen gooide hij een steen naar me en zei hij dat hij me zou afmaken als ik dichterbij kwam… of dat hij zichzelf zou afmaken…’
      Onyx was een lange tijd stil.
      Fox zweeg ook, hij durfde zelfs nauwelijks adem te halen en hij tuurde naar beneden terwijl de tranen nog steeds stilletjes langs zijn wangen gleden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr kreeg een kleur.

Na de lunch?
Slaap lekker, Romeo <3

Ze had het echt nog niet aangedurfd om er Lieve Romeo van te maken, maar het hartje maakte vast dat hij niet teleurgesteld zou zijn als hij dat wel verwachtte. Het hartje sturen voelde ook een stuk makkelijker dan de eerste optie en Fayr was blij dat ze het gedaan had. En hij had een emoji gestuurd die een andere op de wang kuste. Ze staarde even dromerig voor zich uit en legde toen haar iNet op haar nachtkastje.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'De steen... de pijn helpt me vergeten,' zei hij met neergeslagen ogen. 'Fayr... Fayr heeft mijn wonden geheeld. Maar ik voelde ze weer.' Een traan glipte langs zijn wang en hij streek langs zijn hals waar de striemen hadden gezeten. 'En ik wilde — ik moest mezelf pijn doen zodat ik niet meer dacht aan... aan...' Hij kreeg Dezi's naam niet over zijn lippen. Vol schaamte draaide hij zijn gezicht weg.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Aan Dezi.
      De jongen streek afwezig over zijn hals, waar de striemen hadden gezeten. Jester zag nog net de traan over zijn wang rollen, voordat Adam zijn hoofd weg draaide. Uit schaamte, misschien. Of ineenduiken bij de herinnering. Wat waren ook alweer de symptomen van PTSD? Het enige referentiekader dat hij had was Onyx en dat beloofde pas een wat zonniger toekomstperspectief na zeven jaar en dat vond Jester een tikje overdreven.
      "Sorry, hoe kan de pijn helpen te vergeten?" vroeg Jester zachtjes.

[ bericht aangepast op 28 april 2020 - 20:45 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam staarde naar de sneeën op zijn arm. ‘Nou… de pijn leidt af, snap je?’ Zijn stem klonk weifelend. Waarschijnlijk snapte Jester het niet en vond hij hem maar gestoord. ‘Het leidt af van de herinneringen. Van de – van de stemmen in mijn hoofd. Of de – de handen die ik voel.’ Hij prevelde de laatste woorden, wist niet eens waarom hij het probeerde uit te leggen. Omdat hij niet voor gek verklaard wilde worden? Omdat iemand tegen hem zou zeggen dat dit een logisch gevolg was van wat er was gebeurd, dat hij geen zwakkeling was?

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester humde zachtjes mee terwijl Adam uitlegde. "Je hebt een traumatische ervaring achter de rug, Adam," reageerde hij, nog altijd even rustig als in het begin. "Het klinkt afschuwelijk dat je dit moet doormaken en het lijkt erop dat je je ook nog eens erg alleen voelt. Het is begrijpelijk dat je afleiding zoekt als die herinneringen weer terugkomen, want het klinkt alsof je dat absoluut niet wil. Je zegt dat de pijn je helpt vergeten, je afleidt van wat er in je hoofd gebeurt?"
      Jester liet bewust een stilte vallen. Een lange, of in ieder geval zo lang mogelijk als hij zelf kon volhouden, om Adam de kans te geven te reageren voordat hij zijn volgende vraag stelde. "Hoe zou je jezelf kunnen afleiden zónder die steen?" Hij wachtte nog een paar tellen. "Ben je echt alleen, of kan dat af en toe alleen zo voelen?"

[ bericht aangepast op 28 april 2020 - 21:49 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam boog zijn hoofd en staarde naar zijn knieën. ‘Ik weet het niet. Het was de eerste keer dat ik de behoefte voelde om mezelf pijn te doen. En het luchtte op.’

---

Every villain is a hero in his own mind.