[RPG • 0] Experium || 16 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Als Onyx eerlijk was kon het hem geen moer schelen of anderen hun relatie als zodanig zagen of niet. Hij voelde niet de noodzaak om het aan iemand te vertellen, zeker omdat er voor zijn gevoel toch niet écht iets wezenlijk was veranderd tussen hen. Maar hij wist niet hoe dat voor Jester was.
      ‘Los van Maaya – heeft het voor jou meerwaarde? Word je er gelukkiger van als iedereen weet dat je het met zo’n psycho als ik aanlegt? Om nog maar over je homo-hatende ex-beste vriend te zwijgen?’
      Onyx gaf niets om Yrla's mening, maar hij wist dat Yrla's mogelijke reactie Jester misschien wel zou kwetsen. Misschien stelde hij het liever uit, bouwde eerst de band weer op... Hij wist het niet.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Oi, mate. Die bijnaam heb ik al voor Maaya getrademarked. Kies een eigen bijnaam." Jester duwde een elleboog in Onyx' zij. "Waarom zou ik er óngelukkig van worden als iedereen weet dat ik met zo'n psycho — jouw woorden, again, niet erg origineel — aanleg? Als eerste hebben we net iets te vaak in het openbaar gezoend voor mensen om níet zoiets te denken, als tweede heb ik je met een boombox meegevraagd naar het bal ten overstaan van de hele school dus dat zou de vraag al moeten beantwoorden en als derde betekent openlijk een relatie dat ik je gewoon mag zoenen als er andere mensen bij zijn en dat klinkt wel als iets wat ik graag zou doen."
      Hij grinnikte. "Een groots moment met confetti en dat soort shit hoeft van mij niet. Los van Maaya, gewoon een stel zijn zoals alle anderen, daar word ik inderdaad wel gelukkig van. Ongeacht wat Yrla daarvan denkt." Zijn vriend (want dat was hij onderhand eigenlijk wel weer) zou het er waarschijnlijk moeilijk mee hebben. Het afkeuren. Jester ging ietsje rechter op zitten. "Ik val op meiden én op jongens en als hij me daarvoor niet kan accepteren, is dat jammer voor hem. Hij mag die homohaat op dezelfde plek steken als Maaya d'r hallucinaties."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Het begint wel aardig vol te raken op die plek,’ grinnikte hij. Hij liet zijn blik even over Jesters gezicht glijden. Hij wilde het dus – het openbaar maken. Een gewoon stel zijn. Wat dat ook mocht inhouden. Hij vond het allemaal wel best.
      ‘Oké dan. Laten we er dan maar helemaal voor gaan, als je zo dol op risico’s bent.’
      Hij zou er spijt van krijgen – zo nu en dan. Dat wist hij nu al. Maar Jester was toch te koppig om hem zo maar te laten gaan, dus uiteindelijk kwamen ze inderdaad wel samen doorheen. Hoe cheesy dat ook klonk.
      En – wat was nu de bedoeling? Hij kon wel gewoon in zijn eigen bed blijven liggen toch? Jester was dan wel klein, maar niet zo klein dat ie niet in de weg zou liggen. Of was het nu de bedoeling dat ze seks hadden? Nah – Jester was vast doodop na een dag als vandaag, en na het hele aanrandverhaal van vandaag zou het sowieso een beetje raar zijn. Wanneer je dan wel zoiets deed wist hij ook niet. Misschien na een fles whisky ofzo. Dat klonk wel als een plan, want ondanks zijn grootspraak over trio’s was hij zo onervaren als een monnik en nu hij er zo over nadacht leverde het hem meer stress op dan hij ooit aan Jester zou toegeven.
      Hij stond op. Mooi moment om z’n tanden te poetsen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester grijnsde. "Walkin' the wire. Awesome." Ook hij kwam van het bed af en dook zijn kast in voor een schone handdoek. Die ochtend had douchen hem nogal zinloos geleken, maar gezien er morgen niet weer een halve doodservaring op het programma stond, dook hij er vanavond toch maar onder. "Ik ga douchen, want volgens komt er nog steeds zand uit mijn haren als ik mijn hoofd schud." Daarnaast zat hij ook nog onder de zwarte vegen van de rook tegen zijn huid, dus douchen was echt geen overbodige luxe.
      Vlak voor hij de deur uitging dempte hij zijn stem. "En nog niet gaan slapen, want ik heb nog een ideetje voor morgen en ik kan je input wel gebruiken. Daarbij, als je wel al slaapt, om vijf uur gaat m'n wekker en dan wordt je wakker. Alvast een heads up." Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen en verdween door de deur. Ondanks dat het al zo laat was, nam hij toch een keertje uitgebreid de tijd om alle zooi van zich af te spoelen- en ook een halfuur op het vochtige zand ging een mens niet in koude kleren zitten.
      Weer helemaal schoon en met vochtige haren stapte hij een dik kwartier later de kamer weer in. De handdoek hing hij op een haak en hij viste zijn pyamabroek van onder zijn kussen vandaan. "Goed," begon hij. "Morgen is Yrla jarig. En ik wil een grap met hem gaan uithalen. You in?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het was al bijna twaalf uur en Fox had zich nog steeds niet laten zien. Het viel op, Fox was nu eenmaal een bruisende aanwezigheid en zeker op feestjes zorgde hij er altijd voor dat iedereen een beetje loskwam. Het zat Fire niet lekker. Was hij weer bij de Panters? Het was fijn dat hij zich daar thuis voelde, maar hij vond het niet fair dat hij hen daardoor in de steek liet.
      Of was er soms wat gebeurd?
      Tijdens het eten was hij zenuwachtig geweest en had hij minder gepraat dan normaal. Zat iets hem dwars? Misschien dat het toernooi – het bevechten van medestudenten – wel een nare herinnering bij hem had opgeroepen.
      Fire besloot bij het dak te gaan kijken, waar Fox meestal zat als iets hem dwars zat. Hij zette zijn lege glas weg – alcohol had hij vandaag gemeden, dat leek hem beter als hij toch al niet scherp zag – en ging de trap op.
      Op zijn slaapkamer deed hij het raam open en keek opzij. Daar zat Fox inderdaad, zijn armen om zijn benen geslagen. Zijn schouders schokten en hij had zijn gezicht tegen zijn knieën gedrukt. Fire vloekte binnensmonds – waarom ging hij nú pas kijken? Hij hees zich door het raam en liep over de dakpannen naar hem toe.
      Fox keek opzij toen hij naast hem neerzakte en een arm om hem zijn schouders sloeg.
      ‘Hé. Wat is er aan de hand man? Wat is er gebeurd?’
      Sniffend wreef hij over zijn gezicht. Zijn oog was dik. Zonder verdere aanmoediging begon hij te vertellen. Over de naamloze Panther waar hij op verliefd was geworden, maar die al op zijn afdelingsgenoot gevallen was. Over de ontmoetingen die ze tot nu toe hadden gehad, maar waarbij de jongen steeds in paniek raakte.
      Fire begreep er maar de helft van, hij zei dingen over Dezi en Yrla en gay zijn en van school gestuurd worden en hij kon er niet veel van maken. Het werd er niet veel beter op toen hij ook nog over Zebediah en Onyx begon, hij had het gevoel dat de jongen gevallen was en al zijn herinneringen door zijn hoofd waren gehusseld.
      Pas met heel veel vragen stellen lukte het hem om het verhaal te reconstrueren.
      ‘Denk je dat het kan, Fire?’ vroeg Fox zacht. ‘Dat ik – dat ik mensen manipuleer zonder het door te hebben?’ Hij krabbelde met zijn vingers door zijn krullen alsof hij pijn had. ‘Ik wil niet dat hij die invloed nog op me heeft. Ik dacht dat het over was.’
      Het was nooit helemaal over, dacht Fire. Fox zou altijd moeten leven met wat hij onder invloed van Zebediah had gedaan. Of Zebediah hem ook had leren manipuleren? Het zou best kunnen. Fox was makkelijk beïnvloedbaar, dat wist iedereen.
      ‘Ik denk dat Onyx wel een punt heeft,’ zei hij. ‘Je vindt die jongen heel leuk en toen de normale wegen niet werkten, probeerde je het misschien onbewust op deze manier. Dat is niet zo vergezocht. Maar het belangrijkst is nu dat je weet wat er is gebeurd. Als je weer eens iemand ergens toe probeert over te halen, kun je er waakzaam over zijn en je eigen woorden beoordelen.’
      Fox veegde langs zijn wangen, daarna drukte hij zijn bovenlijf tegen zijn knieën.
      ‘Merrin en Adam denken nu dat ik hem aangerand heb,’ fluisterde hij. ‘Ze haten me nu. Hoe kan ik het toch altijd zo verpesten?’
      ‘Ze draaien wel bij joh.’ Hij haalde een hand door Fox’ krullen. ‘Het zal wellicht wel een tijdje duren,’ gaf hij toe. ‘Maar Onyx weet de waarheid en die vertrouwen ze vast wel, toch? Die verdoet geen tijd aan leugens. En anders vind je wel een manier om jezelf te bewijzen en je excuses aan te bieden. Je bent inventief genoeg.’
      Fox keek opzij, een heel waterig glimlachje spande om zijn lippen. Zodra hun ogen elkaar ontmoetten, omhelsde hij Fire en hield hem stevig vast.
      Fire grijnsde flauwtjes. ‘Zo ken ik je weer, Foxie. Wurgknuffels geven in plaats van in je eentje op het dak zitten.’
      Fox lachte zachtjes en veegde zijn laatste tranen weg.
      ‘Kom op.’ Hij trok aan Fox’ mouw. ‘Dat feestje is doodsaai zonder jou. Zorg dat er in elk geval een knallende afsluiter is.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Alleen als het een grap is waar ik om kan lachen en hij niet,' antwoordde Onyx. Hij had al op het punt gestaan om in te dommelen en vond Yrla wel een hele slechte reden om langer wakker te blijven.

[ bericht aangepast op 30 april 2020 - 17:32 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij was verrassend genoeg snel in slaap gevallen. Hij was echt flink van de wereld geweest, zeker na zo'n heftige dag van gisteren en het feit dat hij de nacht ervoor nauwelijks geslapen had. Hij had het niet eens gemerkt, maar blijkbaar was Adam uiteindelijk toch opgestaan en naar zijn eigen bed gegaan. Hij keek naar zijn vriend in het andere bed, die nog ver weg was. Hij sliep een klein beetje met zijn mond open en zijn gezicht zag er zo vredig uit als hij sliep. Dat was wel even iets anders dan gisteravond. Merrin had het vage vermoeden dat hij altijd de eerste was die wakker was van hun twee, en aangezien de wekker nog niet was gegaan, pakte hij zijn iNet erbij om een spelletje te doen. Hij wilde Adam zo lang mogelijk laten slapen, slaap die Adam waarschijnlijk ook wel zou kunnen gebruiken.
      Pas toen de wekker ging, keek hij met een grijns naar de jongen naast hem. "Goedemorgen, slaapkop..."

[ bericht aangepast op 30 april 2020 - 17:33 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

Ze had ontzettend goed geslapen, al was ze door het vroege in slaap vallen, ook vroeg wakker. Ietwat verward keek ze de kamer door. Dit was niet haar kamer... Even keek ze verbaasd om zich heen, maar herinnerde zich toen dat ze van kamer gewisseld had met de jongens. Ze had hier met Fire gepraat en met Yrla. Ze kon eigenlijk niet herinneren dat de jongen was weggegaan...
      Het was in ieder geval niet beter. Ze voelde de hitte nog altijd tegen haar huid aanslaan. Al leek haar maag dit keer wel tot bedaren te zijn gekomen. Er brandde echter een keelpijn achter in haar keel en ze voelde de spierpijn door haar hele lichaam. Moeizaam kwam ze echter toch overeind. Het nadeel van Experium was dat je je ontbijt perse in de eetzaal moest halen. Al was het daarnaast ook wel weer een wandelingetje. Fersephone trok een joggingbroek aan en trok daarover een trui aan. In de ochtend kon het nogal koud zijn buiten, en nu ze ziek was.. Tja, ze kreeg waarschijnlijk van Fayr op haar kop als ze zich niet genoeg inpakte.
      Haar iNet vertelde dat ze aan de vroege kant was, maar dat maakte haar op zich niet zoveel uit. Vroeg zijn betekende dat het rustig was in de eetzaal. Ze zou gauw gaan eten, zich afmelden bij de conciërge voor die dag - en waarschijnlijk ook voor morgen en daarna weer terug haar bed in kruipen. Trillend van de plotselinge kou die opeens weer was komen opdagen daalde het meisje de trap af en liep eenzaam in de richting van de eetzaal.

[ bericht aangepast op 30 april 2020 - 20:59 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam ging rechtop zitten toen de wekker ging en keek een beetje gedesoriënteerd om zich heen. Hij wreef over zijn gezicht. Hij was diep in slaap geweest en had nog wel even kunnen doorslapen. Hij bevond zich in het tegenoverliggende bed als hij normaal lag, en het duurde een paar tellen voor hij zich herinnerde dat ze in Persephones kamer hadden geslapen. Een zeurend gevoel kwam op in zijn buik op toen hij zich de andere dingen herinnerde die gebeurd waren. Het toernooi, Fox...
Merrin die weer kon lopen...
      En Merrin die had gezegd op hem verliefd te zijn. Meteen kwam er een glimlach op zijn gezicht.
      'Goeiemorgen! Jij klinkt alsof je een tijdje wakker bent. Heb je wel goed geslapen?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik heb prima geslapen, heel goed zelfs," zei hij met een glimlach. Hij legde zin iNet weg en gooide de dekens van hem af. Direct kreeg de kou vat op zijn huid en hij wilde het liefst direct wat aandoen. Het probleem was echter dat de kast te ver weg voor hem was. Douchen zou vanavond wel gebeuren, nu eerst maar eens gewoon klaarmaken voor wat een normale schooldag zou worden.
      "Kun je me helpen met mijn kleren?" vroeg hij aan Adam. "Doe maar een makkelijke broek, alsjeblieft. Dat zit lekkerder in die stoel."

---

It's never gonna happen, Guys.

'Ja, natuurlijk.' Adam gleed uit bed vandaan en liep naar de kast waar hij Merrins kleren gisteren had opgestapeld. Hij viste er een joggingbroek uit en een blauw shirt dat er altijd voor zorgde dat Merrins ogen nog sprekender werden. Hij gaf het shirt aan Merrin en ging bij Merrins voeten zitten. Voet voor voet tilde hij op waarna hij de broekspijpen om zijn enkels trok. Hij sjorde ze omhoog tot aan Merrins knieën en keek hem toen onzeker aan. Hij wist niet zo goed welke spieren er wel en niet werkten en of hij zijn bekken makkelijk omhoog kon tillen zodat er ruimte was om de broek helemaal aan te trekken. Hij wilde helpen waar hij kon, maar hij begreep het ook goed als Merrin zo veel mogelijk zelf wilde doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij trok zijn shirt over zijn hoofd heen, terwijl Adam zijn broek aantrok. Adam strandde met zijn broek bij zijn bed en Merrin keek hem glimlachend aan. "Ik til mezelf op en dan doe jij snel mijn broek aan, oké?" Hij knikte naar Adam, en telde af. Merrin zette zijn handen op het bed en na drie tilde hij zichzelf op en deed Adam snel zijn broek om zijn billen heen. "Bedankt," zei hij opgelucht. Het was prettig dat iemand bereid was om hem te helpen. Ook al kwamen ze daardoor in een onhandige houding. Merrin liet zich zakken en sloeg snel zijn armen om Adam zijn schouders heen. "Het is wel stiekem een goede manier om een knuffel bij je te stelen," zei hij met een grijns. Hij trok Adam even tegen zich aan. "Het is fijn dat er iemand is die me wilt helpen." Merrin liet de jongen weer los. Hij glimlachte even naar de jongen. Hij had niet geweten wat hij zonder Adam had moeten doen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Om vijf uur 's nachts we set our scene.
      Onyx was de eerste die ten tonele verscheen. Met een prachtig deuntje verzonk Yrla in een diepe, diepe slaap en kwam ook Jester op. Samen tilden ze de blonde jongen van het linker naar het rechter bed en de eerste stap was gezet. De kleine van de twee begaf zich vervolgens naar de meisjesvleugel en maakte daar zo zacht als hij kon de derde compagnon wakker, wie hem nog een gunst verschuldigd was. En toen ging het als volgt.
      Vienna kon het vroege uur niet waarderen, maar een gunst was een gunst en na de eerste vermoeidheid verdwenen was, bleek ze toch nog in staat tot een glimlach. En zo was de crew compleet. Nu met zijn drieën keerden ze terug naar de kamer. Onder verstikt gelach en verscheidende pogingen geen woord uit te brengen, werd de kamer leeggehaald. De lamp moest mee, het nachtkastje, de stoel en zelfs de losse sokken op de grond hoorden erbij. Terwijl het meisje zich over de kleine dingen ontfermden, namen de jongens het bed mee op avontuur. De deur was een eenvoudig obstakel, maar de trap een ware nachtmerrie.
      Toch kwamen ze zonder échte schrammen veilig en wel naar beneden en werd Yrla weer uit het linker bed geplukt en in zijn eigen bed ingestopt (hoewel dat zich nu een verdieping lager bevond). En zo begonnen de drie helden aan de tweede akte. Vienna droeg de lamp en de stoel, de jongens samen het bed met het nachtkastje en de snurkende jongen erbovenop.
      Over bergen en door dalen voer hun reis, tot ze bij het donkere schoolgebouw aan waren gekomen. De hemel was ondertussen aan de randen al grijs aan het verkleuren, wat hen net genoeg licht had gegeven om bij te kunnen lopen. Na wat bemoedigende woorden van het kleinste van het stel, liet Vienna de magie het werk doen. Met uiterste precisie en inspanning werd het bed langzaam aan steeds hoger en hoger getild. Helemaal bovenaan stond de Jester vervolgens klaar om het veilig op het dak te trekken, waarna Onyx de blonde jongen over zijn schouder had gegooid en zelf ook naar boven was geklommen (of hij daarbij rekening had gehouden met het hoofd van Yrla is onduidelijk).
      Daarmee begon de derde akte. Er lagen nog wat kaarsen een kleed en wat marshmellows, maar dat mocht de pret niet drukken. Yrla werd lieflijk in zijn bed gelegd, de sokken weer op de grond gedrapeerd en het nachtkastje behulpzaam naast hem neergezet en de lamp op zijn oude plekje tegen het voeteneinde aan. Met nog een allerlaatste briefje op het glanzende hout van het nachtkastje geplakt, was deze daad compleet. De drie haastten zich gniffelend weer naar hun eigen bedden, om nog een uurtje slaap mee te pakken voordat de dag echt zou beginnen.
      Het briefje de enige verklaring die de blonde jongen op de vroege ochtend zou vinden voor zijn nieuwe slaapkamer.

Happy Birthday!
-J

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Zoals gewoonlijk was Fayr er om haar wakker te maken, al was dat dit keer niet nodig. Ondanks alle zorgen en vragen van de avond ervoor was Vienna uiteindelijk toch in slaap gevallen. Haar gesprek met Yrla had haar genoeg opgevrolijkt om de slaap te kunnen vatten, maar het was alsnog laat geweest. En daarnaast was Jester haar opeens vanmorgen vroeg wakker komen maken. Ze had de jongen willen slaan, maar uiteindelijk zag ze in dat ze Yrla eens flink te kakken zouden zetten op zijn verjaardag. Na Jesters bezoek had ze niet echt meer geslapen. Ze rekte zich uit, maar kwam uiteindeljk toch overeind. Als ze te lang zou blijven liggen, zou er niets van komen om er nog uit te komen. Achter Fayr liep ze door naar de kast. Wat zou ze vandaag eens aandoen? Zou ze een keer voor de uitzondering weer een jurk aandoen? Zou ze het durven? Het was een halve week terug dat ze gezweefd had. En het was prachtig weer.
      Ze trok een zwart broekje aan, zodat als ze zou gaan zweven niet iedereen naar haar string zou kijken. En trok dit keer een jurk aan. Voor de verandering begon het meisje haar haren te vlechten in een lange vlecht, terwijl ze omkeek naar Fayr die zich ook aan het omkleden was.
      "Best wel vreemd he dat we vandaag weer een normale lesdag hebben?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin was zo leuk! Iedere keer bleef hij zich weer verwonderen over hoe sterk zijn gevoelens waren, iedere dag leek de jongen alleen maar leuker te worden. Hij glimlachte van oor tot oor. Hij was zo onder de indruk van hoe sterk zijn vriend was en hoe positief hij ondanks zijn handicap in alles stond.
      ‘Zal ik je alvast in je rolstoel helpen?’ vroeg hij. ‘Dan kun je je wat opfrissen, dan kleed ik me aan en kunnen we daarna gaan ontbijten.’
      Merrin knikte, waarna Adam hem in zijn stoel help, hem naar de wastafel reed en zich daarna aankleedde. Hij liep naar het raam toe voor wat meer zonlicht en peuterde voorzichtig een stukje van het verband los zodat hij de wonden op zijn arm kon zien. De huid was felrood en gezwollen, en op sommige plekken was het blauw. Er werden ook al wat korstjes gevormd, waardoor zijn huid onaangenaam trok.
      Zachtjes zuchtend plakte hij de wond weer af. Ook hij friste zich op voor de wastafel en daarna verlieten ze de kamer.

[ bericht aangepast op 30 april 2020 - 22:15 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.