[RPG • 0] Experium || 16 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik ontken niet dat Adam denkt dat het echt gebeurd is,’ zei Onyx. ‘Maar dat betekent niet dat het ook echt zo was. Het is pas drie dagen geleden dat hij verkracht is. Heb je je weleens afgevraagd hoe hij überhaupt met Dezi in een slaapkamer terecht is gekomen? Vast ook met emotionele manipulatie. En hoewel Adam misschien zelf niet doorhad dat Fox hem nu ook manipuleerde, is het logisch als zijn onderbewustzijn de acties van Dezi en Fox wel aan elkaar heeft gekoppeld. Dezi werd al wakker in zijn herinneringen en zodra hij Fox’ hand op zijn buik voelde en de jongen hem zoende, dacht hij ongetwijfeld terug aan de láátste keer dat iemand hem aangeraakt en gezoend had. Wat een traumatische ervaring was, dus het is aannemelijk dat zijn herinneringen en de realiteit met elkaar vermengden, dat hij zowel in het verleden als in het heden was en dat hij delen zo herbeleefde dat het nu met Fox was, in plaats van Dezi,’ redeneerde Onyx. Hij keek Jester afwachtend aan, hopend dat hij hem had kunnen volgen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Dus Adam... Adam dacht alleen dat Fox het deed. Omdat Dezi het gedaan had en de twee situaties zo gelijk waren dat de herinnering aan Dezi zo sterk was dat het echt voelde," zei Jester aarzelend. Ergens luchtte het op om uit te kunnen sluiten dat Fox echt zoiets ondenkbaars had gedaan. Dat hij echt niets kwaads had bedoeld en een rits fouten had gemaakt door zijn verleden. Het paste ook veel meer bij de jongen die hij had leren kennen, meer dan dat hij een minderjarige had willen verkrachten.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij liep te dwalen toen opeens een gestalte bij het meer hem opviel. Vienna? Hij zette een steentje bij en kwam vlak naast haar lopen. "Hi Vien," groette hij haar zachtjes. Ondanks dat hij haar zachtjes begroette, schrok ze alsnog! "Yrla!" zei ze woest. Hij schoot in de lach, terwijl Vienna met haar hoofd schudde. Ze had echter een glimlachje op haar gezicht staan. Die betrok echter al snel weer en bezorgd keek Yrla naar het meisje naast hem.
      "Wat doe je hier, Vien? Moet je niet in je bed liggen?" zei hij met een klein lachje.
      "Ik kon niet slapen," zei het meisje schouderophalend. Even keek ze met een grijns opzij naar Yrla. "Geldt voor jou niet hetzelfde?"
      "Ik kon niet slapen," echode hij haar antwoord terug. Yrla schonk het meisje naast hem een knipoog en ging langs het meer zitten. Hij gebaarde Vienna naast hem te komen zitten en het meisje plofte vlak langs hem neer. Ze keken allebei een tijdje zwijgend over het meer. Yrla schraapte uiteindelijk ongemakkelijk zijn keel.
"Is er een reden dat je niet kon slapen?" Hij wilde dit doen voor Vienna, proberen haar te helpen. Maar zoals hij met Merrin al gemerkt was, hij was nu niet de beste in het luisteren naar anderen of advies geven.

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin had een blos op zijn wangen gekregen, waardoor Adam vanbinnen helemaal week werd. Nog steeds kon hij moeilijk geloven dat zijn vriend hetzelfde voelde als voor hem, maar hij werd er steeds weer van overtuigd. Hij dacht terug aan hoe Fox hem had verteld dat Merrin had gezegd geen gevoelens voor hem te hebben. Waarschijnlijk was dat ook een leugen geweest, een manier om hen uit elkaar te drijven. Nee, hij wilde niet aan Fox denken. In plaats daarvan kroop hij in Merrins omhelzing en verborg hij zijn gezicht in de holte tussen Merrins schouder en nek. Zijn lippen tintelden toen ze per ongeluk Merrins hals raakten en hij trok blozend zijn gezicht een stukje terug.
      Het zat een beetje ongemakkelijk zo, vooral doordat Merrin zijn onderlichaam niet mee kon draaien, maar evengoed vond hij het heel fijn. Eigenlijk was het tijd dat ze gingen slapen, toch wilde hij dat nog niet voorstellen. Zo dicht bij Merrin geloofde hij dat hij niet zou terugdenken aan Dezi of aan Fox, en die rust had hij heel even nodig, zelfs al wist hij dat het geen goed idee was om hier in slaap te vallen. Dat had hij één keer eerder gedaan en toen had hij de jongen in paniek uit bed getrapt. Dat wilde hij niet weer.
      Maar misschien kon hij wel wachten tot Merrin in slaap was gevallen voor hij terugging naar zijn eigen bed? Hij keek even op en gaf de jongen een klein kusje op zijn wang.
      ‘Mag ik misschien even bij je blijven liggen?’ vroeg hij onzeker. ‘Tot je in slaap bent gevallen?’
      Hij bloosde weer, maar hij sloeg zijn ogen niet neer.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze keek naar de blonde jongen naast haar. Wat moest ze hem vertellen? Dat ze Fox bloedend de gang op getrokken had? Dat ze ruzie had gehoord bij Merrin op de kamer? Dat ze geen idee had wat de laatste dagen gebeurde, maar dat iedereen dat blijkbaar wel leek te weten? Dat ze zich daardoor eenzaam voelde? Dat ze nog steeds met haar gave in de knoei zat? Dat ze daarom vandaag in paniek was geraakt, omdat ze bang was iemand pijn te doen? Ze sloeg haar armen om haar knieën heen. "Het is zoveel," zei ze met een zucht. Ze voelde opeens hoe Yrla een arm om haar schouders sloeg en voor even keek ze verbaasd naar hem op.
      "Het zag ernaar uit dat je het nodig had," zei hij schouderophalend. Ze glimlachte even naar de jongen en kroop iets dichterbij. "Yr?" vroeg ze opeens twijfelend. Hij was misschien de wel enige met wie ze het over haar twijfels kon hebben. De jongen bleef stil, en ze zou er toch ook zelf over moeten beginnen. "Weet je nog onze gaveles samen?" Yrla knikte. "Maxwell... Hij schroeft onze lessen op. Hij zegt dat als ik mijn emoties gebruik ik mijn krachten kan versterken. En hij heeft wel gelijk..." zei ze zachtjes. Ze zweeg, ze keek even naar haar handen. Ze had nog altijd het idee dat haar gave haar op elk moment in de steek kon laten, alsof hij opeens iets zou doen wat niet kon. "Maar?" Vienna keek even op naar Yrla naast haar. "Ik heb het gevoel dat ik steeds meer de controle over mijn gave begin te verliezen, Yr. En ik vind het doodeng..."

---

It's never gonna happen, Guys.

Elke plek tintelde waar Adam hem aanraakte en hij kon zweren dat Adam voor even zijn lippen in zijn nek had gezet, iets wat hem een rilling van top tot teen had bezorgd. De vraag daarna liet weer een blos op zijn wangen verschijnen. "Moet je niet eerst tandenpoetsen?" vroeg hij zachtjes grinnikend. "Dan zorg ik dat ik ondertussen netjes in bed lig, dat duurt wel even." Ze zaten allebei een beetje ongemakkelijk zo, dat kon niet anders. Merrin baalde op dit moment dat hij lastig kon bewegen, hij had zich graag in de richting van Adam gedraaid om een betere knuffel te kunnen geven.

[ bericht aangepast op 30 april 2020 - 12:26 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Dat lijkt mij het meest logisch,’ antwoordde Onyx. ‘Fox heeft z’n emoties nog net niet op zijn voorhoofd geschreven – ik zag spijt en verwarring en paniek, maar geen walging omdat hij een jongen om wie hij geeft betast heeft. Ik denk ook niet dat hij na zo’n actie naar ons was toegekomen, dan had hij zich wel de rest van de maand achter Fire verschuilt, of hij zou beweerd hebben dat Adam hem toestemming had gegeven of het ook bij hem had gedaan.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx had gelijk. Jester knikte uiteindelijk langzaam en schopte zijn schoenen uit zodat hij zijn benen onder zich op het bed kon trekken. Dat betekende dat er in de nabije toekomst met Adam en Fox maar eens een gesprek gehouden moest worden. Uitleggen wat er gebeurd was, waarom het gebeurd was en Adam zelf ook eerlijk naar de situatie kunnen laten kijken en erover oordelen wat hij vond.
      Ondanks wat Fox vanmiddag had gezegd over zichzelf zijn, ook als hem dat vrienden kostte, had Jester zo het idee dat Fox ook niet goed zou gedijen zonder iemand om constant tegenaan te lullen. En het feit dat hij uiteindelijk niets had gedaan dat onder echt aanranding viel, maakte het ook makkelijker te behappen om wel gewoon nog met de jongen om te gaan. Het was niet alsof het Dezi was ofzo.
      "Je hebt gelijk," zei hij hardop. "Goden, wie ben jij en wat heb je met Onyx gedaan." Jester trok zijn lippen in een scheve grijns. Geen aanranding, betekende een stuk minder zware shit waar hij weer eens mee om moest gaan. En deze keer hadden ze het toch best goed aangepakt. "Gelukkig kon tenminste iemand van ons vanavond nog helder nadenken. Ik was het niet."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ja, je hebt gelijk,’ zei Adam. Hij voelde zich een beetje verward omdat dat niet zelf bij hem was opgekomen. Zodra hij de vorige keer van Dezi had kunnen wegvluchten, had hij zijn tong zelfs met zeep afgespoeld en hij had een uur lang zijn lijf geschrobd. Natuurlijk had Fox hem nauwelijks aangeraakt, maar toch… Dat komt omdat je nu bij Merrin bent. Hij verdringt alle herinneringen. Hij liep naar de wasbak en poetste zijn tanden, daarna trok hij zijn spijkerbroek uit. Zijn shirt liet hij aan, hij had gezien dat Merrin ook een shirt droeg en het leek hem beter om even geen huidcontact te hebben, dan kon dat ook geen nare herinneringen oproepen. Hij ging op de rand van Merrins bed zitten, die zijn benen inmiddels opzij had weten te krijgen. Daarna draaide hij zich zo dat hij naast hem onder de deken gleed. Zijn hoofd legde hij op het uiteinde van het kussen neer terwijl hij even naar zijn vriend keek.
      ‘Slaap lekker,’ zei hij zachtjes. Hij hoopte maar dat zijn vriend een beetje kon slapen, het leek hem vervelend om de hele tijd op je rug te moeten liggen. Hopelijk kon Fayr hem morgen helpen!

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij was eigenlijk best moe, merkte hij nu. Nu hij was gaan liggen. In de tijd dat Adam zijn tanden ging poetsen, keek Merrin even snel op zijn iNet. Hij had een gemist bericht van zijn zus. Gauw typte hij een berichtje terug, voor Adam weer terug de kamer in kwam. Adam kwam vlak naast hem liggen, het bed was niet zo groot. Waardoor ze vlak langs elkaar lagen. Hij baalde dat hij Adam niet meer ruimte kon geven, maar helaas was draaien niet gemakkelijk als je onderlichaam niet meewerkte. "Slaap lekker, Adam." Ergens wilde hij een kus op zijn voorhoofd drukken, maar hij durfde het niet. Dit was niet het moment...

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Tja kerel, uiteindelijk ben jij ook maar een mens. Ook jij bereikt een limiet na een confrontatie met Maaya, een barbecue van Fire, een mega-woedeuitbarsting en een emotioneel gesprek met een getraumatiseerde jongen.’ Hij grijnsde naar zijn vriend. ‘Oh, en ergens tussendoor heb je ook mij nog aan de haak slagen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester grinnikte en schudde zijn hoofd. Het voelde alweer als dagen geleden dat hij het tegen Fire had moeten opnemen. De huid op zijn arm was ondertussen weer volledig hersteld en het enige waar je aan kon zien dat hij nog te gast was geweest op Legolas' barbecuefeestje, was aan zijn wenkbrauw, waar nu een dun streepje doorheen liep. Met dat Onyx alles zo opnoemde kon hij eigenlijk haast niet geloven dat het allemaal op één dag was gebeurd.
      En inderdaad, ergens tussendoor had hij Onyx aan de haak geslagen.
      Jester grijnsde terug en legde zijn iNet naast zich neer. "Dat laatste maakt het alles toch wel weer waard."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Ze reageren nu op elke heftige emotie die ik heb. Stel dat ik straks boos ben, en dan iemand pijn doe of..." Opeens begon Vienna sneller adem de halen. Yrla trok haar gehaast naar zich toe en pakte haar gezicht vast, zodat Vienna hem aan kon kijken. "Dat gaat niet gebeuren, hoor je me? Je hoeft daar echt niet bang voor te zijn." Hij zag de onzekere blik door haar ogen gaan, Yrla had de paniek verbroken voor deze uit kon breken. Hij wist dat hij geen ster was in adviezen, dus hij hoopte maar dat ze wat aan hem zou hebben. "Kom op, Vienna. Je loopt al vijf jaar rond op deze school. En in die vijf jaar, heb je toen problemen gehad met je gave?" Het meisje dacht even na, maar schudde toen zachtjes haar hoofd. "Zie! Je kunt de controle op je gave hebben, alleen moet je dat nu ook laten zien als je opeens boos bent. Ik weet zeker dat je het kunt." Hij glimlachte naar het meisje, die bibberig zijn glimlach kopieerde. Yrla drukte een kus op haar voorhoofd. Hij voelde hoe het meisje haar hoofd op zijn schouder legde en voor een moment werd hij herinnert aan de laatste keer dat ze hier zo zaten.
      "Weet je nog de laatste keer dat we zo zaten? Je had mijn gezicht vol modder gesmeerd, omdat je zo slecht tegen je verlies kon," zei hij met een grijns. Vienna kwam ineens overeind van zijn schouder en keek hem beledigd aan. "Ik?! Slecht tegen mijn verlies? Jij had vals gespeeld! We zouden een potje zonder gaves doen en omdat je zonder gave niet van me kon winnen, speelde je maar vals!" Yrla zette grote ogen op en probeerde het meest onschuldige gezicht te trekken. "Ik? Vals spelen, zou niet durven," zei hij met een grijns. Vienna liet een beledigde kreet los en sloeg hem zachtjes tegen zijn arm aan. "Oh, ik daag je uit voor een nieuw potje. Wedden dat ik zonder je snelheid wel van je kan winnen?" Waarschijnlijk wel.. De laatste keer dat ze hier zaten, was vlak voor hij zichzelf tegen een muur had gepland. Ze hadden samen een avondje gevoetbald en om eerlijk te zijn was Vienna de betere, zonder zijn gave. Ze waren samen geweest die avond, om te kijken of wat er gebeurd was ook kon leiden tot meer. Natuurlijk hadden ze elkaar gezoend die avond en het was heerlijk geweest. Maar al dat leek op het moment niet meer van toepassing. "Oh, die uitdaging durf ik wel aan." Vienna lachte en meteen voelde Yrla zich opgelucht. Opvrolijken kon hij in ieder geval nog. Al dat gesprekken, dat was heibel. "Met mijn handen op mijn rug, dan win ik alsnog!" zei hij, terwijl hij arrogant zijn neus in de lucht stak. Vienna grijnsde, en dat was al een heel andere gezicht dan waar hij haar mee vond.
      "Bedankt Yrla, dat had ik even nodig." Vienna trok haar iNet tevoorschijn en keek er haastig op. Een zucht viel over haar lippen en met een opgetrokken wenkbrauw keek hij naar het meisje naast hem. "Nog meer problemen?" Vienna schudde haar hoofd. "Nee, ik had blijkbaar al een uur geleden een bericht van Merrin. Veel gedoe in het huis, maar alles gaat goed. Dus eigenlijk alleen maar een goed bericht." Vienna stond op en stak haar hand uit naar Yrla. "Kom we gaan terug, morgen hebben we weer gewoon les en ik wil niet als een zombie in de les zitten." Yrla schudde grijnzend zijn hoofd, maar nam haar aangestoken hand aan. Samen liepen ze terug naar het huis van de Panthers, nog vrolijk over oude herinneringen. Bij de deur namen ze afscheid van elkaar, maar voor Yrla de trap op klom, stond Vienna nog naast hem. "Oh! Vergeet ik het alsnog bijna!" Vienna trok hem iets voorover en Yrla voelde hoe ze een vederlichte kus op zijn wang plaatste.
      "Gefeliciteerd met je verjaardag, Yrla."

[ bericht aangepast op 30 april 2020 - 17:07 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx' grijns werd iets zachter - een glimlach wellicht en het kon niet anders dan dat er griezelig uitzag. Hij hield er maar vlug mee op. 'Daarover gesproken... Had jij nog een groots we-stappen-samen-uit-de-kast moment in gedachten of gaan we verstandig zijn en houden we het voor onszelf?' Hij wist niet slim was. Maaya trotseren stond hem wel aan - maar dat vond hij nu, niet nadat ze hem met een hallucinatie bestookte. Want Maaya wilde het kapotmaken, dat wist hij zeker.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester kwam overeind en ging op zijn bed staan, om met een sprong op dat van Onyx terecht te komen en naast de jongen weer neer te ploffen. "Eerlijk, it's your call. Het maakt me geen flikker uit wat Psycho Bitch — ik heb een nieuwe bijnaam voor haar sinds vanochtend — gaat doen als ze erachter komt en of dat morgen is of pas over een maand." Hij haalde zijn schouders op en keek opzij. "Risico geeft een beetje smaak aan het leven," zei hij en hij grijnsde weer. "Die hallucinaties van haar kunnen wat mij betreft de pot op en als je wil kunnen we eens iets proberen te doen aan jouw eigen mentale muren. Of het gaat helpen is de volgende vraag, maar kwaad kan het vast niet."
      Hij meende het. Dit was Onyx' trauma en zijn angsten. Door Maaya had hij voor zichzelf gezworen nooit meer echt om iemand te gaan geven en die eed kon onderhand hélemaal bij het oud vuil worden neergezet. Dat moest ergens doodeng zijn. Een Jester-vormige zwakke plek in zijn zorgvuldig opgebouwde muren tegen alles dat hem pijn zou kunnen doen.
      Maaya kennende werd ze woest. En dat was gevaarlijk, voor hen allebei. Dat wist hij. Maar nu Onyx zelfs na een compleet random schreeuwpartij niet was weggelopen en hem omhelst had, was Jester er onderhand wel van overtuigd dat Maaya die hallucinaties ergens kon steken waar de zon niet scheen. Het leven met risico op hallucinaties bij iedere bocht in de weg ging vast niet over rozen, maar Jester was een vasthoudend type. Onyx had dat ook wel door. Hoe cliché het ook klinken mocht, samen kwamen ze er wel doorheen.
      Maar hij kon die hallucinaties bevechten. En Onyx niet.
      Dus het was zijn keuze.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.