[Rpg • 0] Experium || 11 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 8 april 2020 - 21:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam trok moeizaam zijn shirt over zijn hoofd en kneep zijn ogen dicht door de pijn. De herinnering aan hoe lief Michiel vanochtend was geweest toen hij hem met zijn kleren hielp, zorgde voor alleen meer pijn. Hij maakte het sjaaltje los en tuurde naar de grond. De gedachte dat een vriendin van Fayr dit had gedaan, zorgde dat hij gal proefde. Als ze de waarheid wist, vond ze waarschijnlijk dat hij geen verlichting van de pijn verdiende. Hij durfde haar niet aan de kijken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Hij opende een deur, waar in eerste instantie verschillende schimmen uit kwamen zetten, tot het zich tot een geheel vormde en Adam recht voor zijn neus stond, met zichzelf daarnaast. Kom hem maar halen, zei hij zelf met een grijs. Adam kwam recht op hem af gezwommen? en klom uiteindelijk op zijn nek om de bal uit zijn handen te slaan. Opeens herinnerde Merrin zich als de dag dat ze samen waren wezen zwemmen, op een dag dat nog geen vuiltje aan de lucht was geweest. Wat was er sindsdien gebeurd? Merrin sloot de deur weer en besefte zich eindelijk wat hij hier deed. Hoe hij het voor elkaar had gekregen wist hij niet precies, maar dit was zoiets wat Sherlock Holmes - in de serie- iets noemde zoals een gedachtepaleis. Misschien kon dit hem helpen om zijn gedachten op een rijtje te zetten. Oke, denk Merrin... Wat komt eerst?
      Adam! Laten we daar starten, ik wil weten wat hij allemaal deed. Een deur verderop sprong open. De herinneringen begonnen bij zijn ontmoeting met Adam en Merrin schudde gefrustreerd zijn hoofd. Nee, nee. Hij moest specifieker. Dezi, angst, het zwembad! En opeens stond Michiel weer voor het zwembad. Hij was die dag te afgeleid geweest door Azumi, maar misschien had hij tussendoor toch wat opgevangen. Merrin keek naar Dezi en Adam, die met elkaar stonden te smoezen, terwijl zijn verleden ik de kleine draak stond te aaien. Hij ving opeens flarden op van het gesprek. Je bent een Niemand... Naam opdraagt... luister je.. Hij keek naar Dezi en Adam, tot hij vaag het woord geheim opving. Nu opeens viel de angst op, waarmee Adam hem blijkbaar had aangekeken en Merrin voelde zijn hart breken bij het zien van die blik. Welk geheim dacht Dezi op Adam te hebben? Hij reikte naar de jongen, maar voor hij Adam kon aanraken, werd hij opeens met een knal achteruit geblazen.

[ bericht aangepast op 6 april 2020 - 11:04 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

"Nee, daar ben ik niet bang voor," zei ze grinnikend. Ze knikte bij het horen van zijn woorden. "Dus ik neem aan dat dat je favoriete bezigheid is als je vrije tijd hebt, of heb je ook nog menselijke hobby's," plaagde ze hem.

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Merrin?"
      Moest hij die strengen maar gewoon opzij duwen ofzo? De jongen leek totaal onbereikbaar. Aarzelend hief Jester een hand op en prikte tegen-


Ze stonden in Yrla's kamer.
      "I- ik.. ik.. ik-" klonk zijn stem. Merrins stem.
      Yrla slaakte een zucht en rolde met zijn ogen. "Ik neem aan dat je slim genoeg bent om te praten, ik eis een uitleg. Anders kom je gewoon mijn kamer niet meer uit." De deur van de kamer werd met een klap dichtgeslagen en de blonde jongen kwam dichterbij.
      "Ik zocht naar 8175," piepte Merrin.
      "Waarom zou ik een naamloze toestaan in mijn kamer?" Yrla staarde hem peilend aan. "Ah, ik begrijp het." De jongen leunde nonchalant tegen de deur aan. "Hij heeft eindelijk zijn spullen gepakt, is het niet?"
      "Wat weet jij daar nu van?" Dit keer klonk zijn stem bijtend.
      "Omdat ik hem dat geadviseerd heb natuurlijk," zei Yrla met een glimlach.
      "Jij bent de reden dat we geen vrienden meer zijn."
      "Nee, Merrin. Ik heb hem alleen wat advies gegeven. Jij bent de reden dat jullie geen vrienden meer zijn."
      "Dat is niet waar! Adam zei dat je heel gemeen tegen hem geweest was. Je kan mij niet wijs maken dat het aan mij ligt."
      "Ik moet toegeven dat ik niet perse aardig was, maar wie de waarheid wil weten - die kan soms hard zijn." Vlak voor Merrin zette Yrla zijn hand tegen de kast en leunde naar hem toe. "De arme jongen was in paniek. Hij was er namelijk achter gekomen dat de jongen waarmee hij op de kamer sliep een flikker was. En nog erger, dat hij ook nog eens op hem viel ook. Dat kan jij je vast niet voorstellen. Dat je bang moet zijn dat je buurman in de nacht ineens op je springt. Of dat hij zich stiekem zou aftrekken bij het aangezicht van je slapende gezicht. Dat hij geilt, omdat je alleen al in je onderbroek staat."
      "Dat zou ik nooit doen!" schreeuwde de jongen woest terug.
      Yrla grinnikte alleen "Adam - zo noem je hem toch - heeft gewoon groot gelijk. Het is absoluut walgelijk dat je op andere jongens valt. Hoe denk je dat ik aan deze informatie kom? Dat heeft de jongen me zelf verteld. Hij vroeg mij om advies, omdat hij weet dat ik het net zo walgelijk vindt... Ik heb hem geadviseerd om even afstand van je te nemen, zodat jouw gevoelens konden bekoelen. Dat het gewoon met tijd weg zou gaan. Dat de jongen zo rigoureus ervoor besloot om de vriendschap met je te beëindigen, tja... dat ligt bij hem..."
      "Je liegt. Ik weet niet hoe, maar je liegt!"

Sissend trok Jester zijn hand weer terug en schoot recht overeind. Hij wapperde met zijn hand alsof hij de herinnering zo van zich af kon schudden. Dat voelde heel, heel, heel raar. Er schoot een mengelmoes van emoties door hem heen, boosheid, onder andere, maar ook verdriet en een laagje angst.
      Wacht even. Hold up. Rewind a sec.
      Jester was niet bang voor Yrla. Boos, misschien, maar niet op zo'n machteloze manier. Fronsend keek Jester van zijn hand naar Merrin in zijn haarbal, en weer terug. Dat was niet zijn herinnering geweest. En al helemaal zijn emoties niet. Jester knipperde verbluft met zijn ogen en mompelde een lelijk woord. Hij kon- hij kon nu letterlijk in Merrins hoofd kijken. Zijn herinneringen zien...
      Het was maar goed dat Jester hier gekomen was met de intentie om te helpen.
      En wattefuck voor onzin had Yrla staan uitkramen? En viel Merrin op jongens? En -wat al helemaal nergens op sloeg- Adam was naar Ýrla toegegaan voor advies? Dat was wel de grootste, dikste bullshit die hij in tijden had gehoord. De overload aan nieuwe informatie uit een herinnering die niet van hem was, schoot als losse projectielen door zijn kop. Hij had nu een eenzelfde herinnering als Merrin, maar ook vanuit het oogpunt van Merrin en met alle emoties die er aan kleefden en dat gaf een gevoel waar Jester van gruwde.
      Als hij niet alle feiten op een rijtje zette, werd hij gek. Kreeg je een zwarte en een rode haarbal. Gezellig.
      Feit nummer één: Merrin viel op jongens. Een rood touwtje naar Gay.
      Feit nummer twee: Yrla niet. Uitroepteken achter het bordje hetero en zelfs een rood draadje naar homofoob.
      Feit nummer drie: Yrla zei dat Adam naar hem toegekomen was voor advies, maar dat kreeg toch echt een oranje draadje. Naar Yrla voor advies gaan als naamloze was nog dommer dan bewust in een koeienvlaai gaan zitten en dat wist Adam ook prima. Onzin verkopen paste prima in Yrla's straatje, zeker als hij daarmee de naamlozen nog eens lekker kon pesten. Merrin had dan nu wel een naam, maar toch ook pas de afgelopen twee dagen.
      Feit nummer vier: Yrla walgde van alles Gay en zei dat Adam dat nou plotseling ook deed. Oranje draadje van Adam naar Gay en niet oké, die even voor de sier langs Yrla liep. Meestal was een onzinverhaal op poten zetten Jesters taak geweest, maar de jongen had twee jaar gehad om te leren.
      Waarschijnlijk feit nummer vijf: Merrin was... verliefd op Adam? Roze draadje naar de nieuwe jongen. Jester wist in ieder geval hoe dat moest voelen.
      Feit nummer zes: Adam had zijn spullen gepakt en was ergens anders gaan slapen, maar niet bij Yrla. Het bed in die kamer was onbeslapen geweest en hier bij Merrin was alle zooi verdwenen. Daar kon nog geen draadje wol aan vast, dus dat werd een post-it met een vraagteken.
      Feit nummer... acht? Adam had nog een poging gedaan om Merrin flink van zich af te duwen. Een zwart draadje langs het roze dan maar.
      Feit... negen: Adam had een geheim en leek ervan overtuigd (door Yrla?) dat het hem de kop zou kosten. Een zwart strikje.
      En als laatste feit: Jester had het idee dat zijn hoofd uit elkaar zou kunnen ploffen als hij het niet heel snel met Onyx over al deze shit kon hebben. Of het op zijn minst even kon opschrijven.

[ bericht aangepast op 6 april 2020 - 11:35 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fayr

Fayr ging rustig naast de jongen zitten. Haar blik gleed over zijn borst naar de scherpe krassen die eroverheen liepen en ze klikte medelijdend met haar tong. "Ai, dat doet vast flink pijn." Ze zocht heel even zijn blik voor toestemming en stak toen haar hand naar hem uit. Zijn huid voelde warm aan onder haar vingers. Ze begon met de kleine dingen. De blauwe plekken in zijn nek. Zacht legde ze haar hand er tegenaan en stelde zich voor hoe de pijn zou wegtrekken en het lichaam zich zou herstellen. Het lukte redelijk en een heel stuk sneller dan dat ze blauwe plekken normaal gesproken wegkreeg.
      Toen waren de krassen aan de beurt. Ze begon met de kortste en stuurde de krioelende energie ernaar toe. Gaf de huid de kracht om zich weer bij elkaar te trekken en weer gaaf te worden. De wonden waren niet heel diep, maar vooral lang en dun. In opperste concentratie liet Fayr haar gave langs de wond glijden om hem stukje bij beetje weer te laten helen.
      Het helen zelf kostte niet eens zo heel veel energie, maar het volgen en vinden van de rauwe oneffenheden. Toen ze alles op zijn borst en rug gehad had, deed ze haar ogen weer dicht. Dit keer kon ze heel bewust zoeken. Nog steeds hield ze haar vingers lichtjes tegen zijn schouder aan. De krassen gingen dieper verder en Fayr kreeg het gevoel dat ze maar niet moest vragen wat er met hem gebeurd was. Ruzie, had hij gezegd. Het was haast alsof hij was aangevallen door een wild geworden beest.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

Hij stond opeens weer bij Yrla in de kamer. Hij probeerde dit keer wat afstand te nemen, niet meegezogen te worden in zijn eigen emoties, maar dat was flink lastig. Hij had zich flink laten kennen bij Yrla. De jongen had overduidelijk een hekel aan hem, vooral omdat hij op jongens viel. Maar dit keer zag Merrin ook iets wat hij in de eerste keer niet had gezien. Yrla genoot duidelijk van het feit dat hij pijn had, gooide de woorden roekeloos om zijn oren heen. Merrin wist zeker dat er ergens een leugen in zijn verhaal zat, maar nog altijd kon de jongen hem niet ontdekken.
Hij hoorde Yrla's woorden door zijn oren galmen.
      "Hij schaamt zich ervoor, het feit dat hij van je walgt. Dat hij van je walgt, omdat je homo bent. Hij vertelde me in tranen dat hij het verschrikkelijk vond om vrienden met je te zijn. Hij walgde namelijk aan de ene kant van je, maar jullie waren al zo goede vrienden in het begin. Zo te zien heeft hij dus alsnog voor zichzelf gekozen."
      "Nu weet je zijn geheim, Merrin. En hij heeft niet eens de ballen om het zelf eerlijk aan je te vertellen. En dat noemt zich een vriend."
      Opnieuw dat geheim. Daar leek dit alles om te draaien. Adam verborg iets van hem en leek bijna wanhopig om dat voor hem te verbergen. Hij besloot dat hij niet Yrla zou geloven, dat kon het geheim van Adam niet zijn, dat zou Yrla te goed uitkomen en dan had de blonde jongen dat wel eerder verteld. Merrin opende nog een aantal deuren, naar Adam, naar Dezi. En uiteindelijk vond hij de rust die hij zocht.
      Hij besefte voor de zoveelste keer dat Adam hem niet vertrouwde. Een gevoel van teleurstelling overviel hem, maar om een of andere reden had de herinneringen opnieuw bekijken hem geholpen. Yrla loog. Waarin geen idee, maar hij loog. Hij zou niet naar die stem luisteren. Maar aan de andere kant - Adam verborg iets van hem, een geheim waar hij blijkbaar wel anderen mee had durven vertrouwen, alleen hem niet. En dat gaf een knauw in zijn borst. Merrin besloot dat Adam niet van hem walgde, maar aan de andere kant hem ook niet goed genoeg vertrouwde. Wat Adam ook beweerde, dat hij dit deed om hem te beschermen en alles. Wie weet werkte het voor hemzelf, om hemzelf ervan te overtuigen dat de vriendschap zo beter voorbij kon zijn. Maar Merrin geloofde dat als je elkaar wilde beschermen dat je dan juist samen moest zijn en dat je open moest zijn naar elkaar. Iets wat zijn ex-vriend nooit naar hem gedaan had...
      Hij voelde de druk van zijn gave afnemen. En uiteindelijk opende hij zijn ogen, om een verschrikte Jester tegenover hem te vinden. "Alles goed daar?" vroeg hij met opgetrokken wenkbrauw

[ bericht aangepast op 6 april 2020 - 12:02 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam voelde zijn ogen prikken bij de gedachte dat Fayr hem heelde zonder snijdende opmerkingen te maken of vragen te stellen. Stilletjes liet hij haar haar werk doen. Terwijl hij voelde hoe een warme gloed verder langs zijn lijf trok en ook de nog verborgen wonden heelde, vroeg hij zich heel even af of ze ook zijn afwijking kon genezen. Uiteindelijk schudde hij het idee van zich af. Als het zo makkelijk was, zouden de onderzoekers haar wel aan het werk laten, in plaats van iemand een levensgevaarlijke injectie te geven.
      'Dank je wel,' zei hij zachtjes toen ze klaar was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ah, hallo Merrin-zonder-grote-freaky-bal-van-herinneringen-haar. Dat was een stuk beter, want hij had echt geen zin om nog eens zo'n streng haar aan te raken. Een keer was genoeg, hij hield wel van zijn eigen emoties. Hij keek Merrin een paar seconden aan, voordat hij bedacht dat hij nog steeds zijn linkerhand een tikje krampachtig vasthield en dat iets zeggen ook wel sociaal gewenst zou zijn. Er schoten een stuk of tien antwoorden door zijn hoofd maar het eerste wat eruit kwam was heel iets anders dan hij had willen zeggen.
      "Je valt op jongens?"
      Héél soepel, Jes.
      Jester staarde naar Merrin. Liet na nog vijf pijnlijk stille seconden zijn linkerhand los en hield die voor de jongen voor een high-five. "Welkom bij de club."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Hmm, ik vind veel dingen leuk. Voetballen. Sterren kijken. Verhalen bedenken. Dingen onderzoeken. Ik heb zelfs een plattegrond van het bos gemaakt,' zei hij enthousiast. Hij liet zich op zijn knieën voor het gat in het hek vallen en kroop eronderdoor.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

Eindelijk leek haar gave zich weer terug te trekken en tevreden diep van binnen op te krullen, alle extra's van Phone nu verbruikt. Het gaf meer rust dan Fayr verwacht had. Ze glimlachte naar de jongen en knikte. "Geen probleem, ik help je graag." Ze voelde aan dat er nog meer speelde, maar het leek haar geen goed idee ernaar te vragen. Zo goed kenden ze elkaar niet en ze wilde niet dat hij dacht dat ze zat te vissen.
      "Fersephone heeft haar gave laatst teveel gebruikt, dus het is eigenlijk goed dat ik nu die energie een beetje kwijt kon," zei ze geruststellend. "Je kan je shirt weer aan doen, dan kunnen we dadelijk terug naar de huiskamer."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam trok zijn shirt weer aan. Uit automatisme deed hij nog steeds voorzichtig, maar er was geen pijn meer en er was niets meer aan zijn huid te zien. 'Ik denk dat ik maar vroeg ga slapen,' zei hij tegen Fayr toen ze de kamer uit liepen. 'Nogmaals bedankt!'
      Niet dat hij echt van zins was om al te gaan slapen, maar hij was niet van plan om in de woonkamer te gaan zitten om te wachten tot Yrla, Dezi, Michiel, Vienna of Onyx zijn of haar gezicht liet zien en hij zich weer geen houding wist te geven.
      Uiteindelijk ging hij niet Agami's kamer in, maar liep hij terug naar boven. De gang was uitgestorven. Zijn handdoek, vieze kleren en het verband dat hij had meegenomen lag nog steeds op de grond. Hij schoof een pleister in zijn zak die hij later vanavond nodig zou hebben als hij wilde beginnen aan zijn beter worden-plan, de rest zou hij straks terug in de verbandtrommel doen. Het sjaaltje van Michiel knoopte hij aan de deurklink, daarna liep hij vlug weg. De woorden die net in deze gang gevallen waren, leken er nog rond te echoën. Hij hoopte maar dat Michiel Yrla's leugens van zich af zou schuiven en dat hij er nu van overtuigd was dat het niet aan hem lag, maar dat Adam twee dingen moest doen voordat ze weer vrienden konden zijn. Hij moest beter worden, en hij moest ervoor zorgen dat Dezi hem niet kon langer kon bedreigen door Michiel iets aan te doen. Hij moest een manier vinden om zich te kunnen verweren en zijn gave was daar het beste middel toe.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

"Hoe weet jij dat?" vroeg hij verbaasd. Om een of andere reden had zijn gedachtepaleis ontzettend veel rust gebracht en Merrin vroeg zich af of hij er vaker terug naar toe kon keren op momenten dat hij het nodig had. Hij kreunde. "Oh help, Vienna heeft haar mond voorbij geluld zeker." Hij zuchtte en schudde teleurgesteld zijn hoofd. Hij zou haar daar morgen wel op aanspreken. Hij staarde even naar Jester zijn ongemakkelijke hand in de lucht, maar tikte hem uiteindelijk aan. Joepie... Hij wist niet zeker of hij wel in hetzelfde clubje wilde zitten als Jester.
      Nu zijn hoofd weer leeg was, of in ieder geval op orde, keek hij de roodharige jongen vreemd aan. "Wat kwam je eigenlijk doen?" vroeg hij nieuwsgierig.

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Even keek Vienna Fox met opgetrokken wenkbrauw aan. Was hij gek geworden? Moest ze daar doorheen? Twee seconden bedacht het meisje dat ze rechtsomkeer wilde maken, maar ze wilde zich niet laten kennen door een beetje viezigheid. Ze kroop onder het hek door en kwam vlak naast Fox te staan. Het had wel iets spannends het bos zo bij zonsondergang, iets onheilspellends. Ze wist niet zeker of ze wel verder durfde, maar Vienna slikte de brok in haar keel dicht en keek met een zenuwachtig lachje in de richting van Fox. "Goed, dan neem ik aan dat we hier niet zullen verdwalen toch?" Ah, kut. Ze kon haar zenuwen niet helemaal de baas...

---

It's never gonna happen, Guys.

'Zullen we een spelletje kaarten?' vroeg Adam toen hij weer terug was in de slaapkamer van Agami. Nu zijn lichaam weer genezen was en hij een plan had waardoor alles wat minder uitzichtloos kreeg, voelde hij ook de energie weer een beetje terugkeren. 'Of wil je wat anders doen?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Welnee, ik ken het hier op mijn duimpje.' Hij stak zijn handen in zijn zakken en slenterde tussen de bomen door. Hij zou haar eerst het wortelwoud laten zien. 'En wat doe jij in je vrije tijd, als je duidelijk niet je tijd hier doodt?' vroeg hij nieuwsgierig.

---

Every villain is a hero in his own mind.