[Rpg • 0] Experium || 11 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 8 april 2020 - 21:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Jester knikte. "Dat is de bedoeling. Van Adam. Van Onyx, ook." Hij keek Merrin even aan, voordat hij zijn schoenen maar uit schopte en zijn benen omhoog trok op het matras. "Er bestaan van die idioten die denken dat ze beter af zijn als ze alles in hun eentje doen," begon hij, zijn blik op zijn handen gericht.
      "De reden daarvoor verschilt per idioot, maar de uitwerking is overal hetzelfde. Ze gaan je van zich af duwen, op de beste manier die ze kunnen bedenken. En ik weet wat je denkt, als ik me ook even mag scharen onder de mensen met gezond verstand, dat is natuurlijk klinkklare onzin. Bullshit. Vandaar de treffende benaming van idioot."
      Jester wierp een korte blik op Merrin. "Nu weet ik eerlijk waar niet wat er met Adam aan de hand is. Zelfs Onyx maakt zich zorgen, en dat zegt wat. Yrla en Dezi hebben iets waarmee ze hem onder druk kunnen zetten en als wij niet weten wat het is, is het moeilijk om dat uit zijn hoofd gepraat te krijgen. Zonder gave," voegde hij daar met een halve glimlach aan toe. "Net ving ik het staartje van jullie ruzie op. Toen Yrla het had over het geheim van Adam? Hij trok een vinger over zijn keel." Jester viel even stil. "Je wil het vast niet van mij horen, maar ik ga het toch zeggen. Adam is een van die idioten, die heel hard zijn best doet om jou te laten geloven dat jij maar beter geen vrienden meer met hem wil zijn. Want als je dat wel bent, dan kom je in gevaar. Daarom duwt hij je weg. En hoe kutter dat voelt, hoe groter de kans is dat je het opgeeft en veilig blijft. Het is immers beter dat je nu even ongelukkig bent en dan met hulp van anderen er weer bovenop komt, dan dat er iets veel ergers met je gebeurt als je wel zijn vriend blijft."
      Een oerstom systeem natuurlijk. Vaak ook nog met een lekker minderwaardigheidscomplexje eraan, waardoor die idioten ook nog eens vonden dat het helemaal niet zo erg was dat die vriendschap verbroken werd, want zij waren zelf toch stom. Alsjeblieft zeg. Jester maakte zelf wel uit wie hij leuk vond en wie niet. Een beetje risico gaf smaak aan het leven.
      "Onyx haalt deze ongein ook uit, mocht je het je afvragen. Vandaar deze..." hij wapperde met zijn handen. "Therapeutische shit. Nu heeft Onyx ergens ook nog wel een half brein in die mooie kop van hem zitten. Om zaken heen draaien is echt zijn stijl niet. Dus zegt hij het gewoon recht in mijn gezicht dat hij nooit meer een vriend wilde hebben en dat dat het veiligste was voor iedereen." Nu keek Jester eindelijk Merrin weer aan. "En moet jij eens raden wat ik toen zei."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adams handen trilden. Hij vond het afschuwelijk dat hij Michiel zo bij Yrla had achtergelaten. Wat voor vriend deed dat nou? Zich gauw uit de voeten maken omdat hij zich geen houding meer wist te geven? Omdat hij bang was dat Yrla aan Michiel zou vertellen dat hij op hem verliefd was? Misschien zou het alleen maar beter zijn als hij het wist. Dan had hij een echte reden om een hekel aan hem te hebben.
      Maar nee, zo makkelijk was die oplossing niet. Yrla zou dan aan de schoolleiding melden dat hij gay was en dan kreeg hij die spuit. Dit was de enige manier. Hij wist niet precies hoe de onderzoekers konden nagaan of hij nog steeds gay was, maar zodra hij zijn gevoelens voor zijn vriend had overwonnen, zou daar misschien geen bewijs meer voor zijn. Als hij zijn gevoelens onder controle had, had hij minder zorgen aan zijn hoofd. Dan kon hij oefenen met tijdreizen, kon hij dreigen Dezi in de prehistorie achter te laten en dan zou ze haar dreigement om ook Michiel te verkrachten intrekken.
      Dat was een plan.
      Zo kon hij het doen.
      Hij ging de trap af. Eerst wilde hij naar Agami’s kamer gaan, maar hij bedacht zich. Buiten even tot rust komen was beter. Hij wilde een beetje stabiel ogen als hij terugkwam; Agami maakte zich al zo veel zorgen.
      Toen hij in de woonkamer aankwam, zag hij Fayr op de bank zitten. Ze had een jurk in haar schoot. Was ze die aan het repareren? Hij had het meisje nog nooit gesproken, maar ze was dan ook het enige meisje – buiten Agami – die hem nooit aankeek alsof hij poep onder haar schoenzool was. Ze kon dingen heel maken, mensen genezen, had Michiel hem ooit verteld.
      Zou ze de striemen in zijn hals willen genezen? De wonden die zijn lijf bedekten? Binnenkort hadden ze gym, dan zou hij zich ten overstaan van alle jongens moeten uitkleden. Natuurlijk hadden de meesten het slagveld al gezien, maar toch… Hij wilde dat de herinneringen aan die nacht gewoon verdwenen, hij wilde er geen vragen meer over krijgen. Dinsdag zag hij zijn mentor weer – wat moest hij dan zeggen? Nee – hij kon het beter nog aan één afdelingsgenoot laten zien. Heel misschien haatte zij hem nog niet, heel misschien wilde ze hem wel helpen.
      Hij haalde diep adem en liep naar haar toe. Onzeker sloeg hij zijn armen om zichzelf heen toen hij zachtjes ‘Hé’ zei.

[ bericht aangepast op 6 april 2020 - 8:38 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

Het meisje keek op. De tweede naamloze stond voor haar, zijn armen onwennig over elkaar geslagen. Misschien was het niet heel aardig om te denken, maar hij zag er niet zo goed uit. Ineengedoken en misschien gewoon over het algemeen wat ongelukkig. Fayr liet haar naald en draad een stukje zakken en zond hem een glimlach.
      "Hé," zei ze terug. Haar ogen gleden over zijn gezicht."Gaat alles goed?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam trok zijn schouders op. Niet echt. Dat leek hem iets wat de hele school wel wist, na zijn frequente huilbuien. Nerveus frunnikte hij aan het sjaaltje van Michiel.
      'Ik uhm —' Hij keek even om zich heen, maar er was verder niemand. 'Ik heb een paar verwondingen. En ik — ik hoopte misschien dat jij... dat jij ze zou willen genezen. Als dat niet te veel moeite is, bedoel ik. Ik weet niet — ik weet niet hoeveel energie je dat kost,' ratelde hij. 'Het hoeft niet.' Hij sloeg zijn blik neer. 'Maar als het een kleine moeite is...' Hij voelde zijn wangen warm worden van schaamte omdat hij hier zo onzeker lettergrepen stond te hakkelen. Hij had nooit een fatsoenlijk woord met haar gesproken, maar nu hij haar nodig had, kwam hij wel naar haar toe? Hij werd misselijk van zichzelf.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Ze keek met een glimlach naar hem op. "Ik zou ook dolgraag de wereld rondreizen, nieuwe mensen ontmoeten. En ik zou graag meer van mijn gave ontdekken. Ooit op een dag kan ik mezelf gecontroleerd laten vliegen, in plaats van die loze zweefbuien. Ik weet alleen niet hoe ik dat ga doen met mijn hoogtevrees." Ze krabde een beetje beschaamd achter haar oor. Het was precies het moment dat ze de rand van het bos bereikt hadden. Vienna was er heus wel een keer langs gelopen, maar ze had een vaag vermoeden dat dat niet was wat Fox bedoelde. Ze keek nieuwsgierig naar hem.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr

      "Verwondingen? Wat heb je gedaan dan?" Fayr stak de naald in het speldenkussen en legde voorzichtig de jurk opzij en gebaarde 8175 te komen zitten. "Natuurlijk wil ik je helpen. Dat is uiteindelijk toch het doel van mijn gave, of niet?" glimlachte ze. Na de stunt van Phone had ze sowieso nog een hoop energie over. Het was langzaam weer aan het wegtrekken, maar ze kon net zo goed het gebruiken om anderen te helpen.
      Haar blik viel op het sjaaltje om zijn nek. Ze wist wel dat er iets aan de hand was, maar nooit het fijne ervan.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Angsten kunnen overwonnen worden,' antwoordde Fox. Parallel aan het hek liepen ze naar rechts toe. 'En ik ben natuurlijk dé aangewezen persoon om je daarbij te helpen, tenzij je stiekem ook bang bent voor vogels.' Hij grijnsde naar haar, voelde de oude Fox al iets meer terug naar de oppervlakte kruipen. 'Ik vind vliegen een van de heerlijkste dingen aan mijn gave.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Aarzelend ging Adam naast haar zitten. Ze was heel aardig en behulpzaam en hij voelde zich ietsje meer bij haar op zijn gemak.
      'Ik ehm, had ruzie met iemand,' mompelde hij. 'Het eh — het zit alleen onder mijn shirt en ik wil dat liever niet hier uittrekken.' Zijn ogen schoten naar de deur toe. Hij had Dezi al een lange tijd niet gezien, hij vond het echt wat voor haar om juist op dat moment binnen te komen en vannacht zijn huid opnieuw open te trekken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

Dat maakte de zaak er wel wat lastiger op, maar Fayr kon een uitdaging af en toe best hebben. Zeker nu, met dat haar gave stond te springen om iets te doen. Iets echts, want een jurk repareren met haar gave voelde als vals spelen. Het meisje knikte en ging wat verzitten.
      "Oké, dat snap ik wel. Dan proberen we het eerst gewoon zo," zei ze. Fayr hief kalm haar hand op en zocht even 8175 zijn blik. "Ik leg mijn hand dan tegen je wang aan, goed?" Als ze de verwonding niet kon zien, dan zou het extra huidcontact vast helpen. De jongen keek schichtig nog naar de deur en Fayr kreeg het idee dat als ze de verkeerde beweging zou maken, hij als een geschrokken hert zou wegspringen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

Merrins hoofd kon Jesters woorden niet bijhouden. Hij had Yrla schreeuwen in zijn oor, Fox die alleen maar riep dat Adam hem wilde beschermen, Adam aan de andere kant en nu kwam Jester ook nog eens met deze bullshit. "Is dit een nieuwe manier om me te kwellen? Want anders heb ik liever dat je me gewoon aan mijn enkels ophangt uit het raam." Zijn eigen stem klonk ver weg. Hij walgt van je, Hij doet dit om je te beschermen, ik ben ziek, beter af als ze in hun eentje zijn, kan geen vrienden zijn. "Aah!" Merrin schreeuwde het uit van frustratie. Het leek alsof iemand alle gedachten in zijn hoofd geschud had. Had hij er maar meer ruimte voor...
      Opeens voelde hij hoe zijn gave begon te werken. Hij voelde de kracht achter zijn ogen, die zich als een woeste baan naar zijn haar stuurden. Lange, dikke lokken kwamen tevoorschijn, die als een soort beschermende bal los om hem heen bouwden. Merrin sloot zijn ogen, tegen het woeste geweld. En toen hij ze opnieuw opende, was zijn slaapkamer verdwenen. Hij stond in een soort ronde kamer, met verschillende deuren om hem heen, in allerlei verschillende kleuren. Sommigen van hen waren gesloten, met een dik hangslot erover heen of een kruis. Alsof dat wilde zeggen; verboden toegang. De deuren die wel open voor hem stonden, lagen het dichtste bij hem. Zijn hoofd was gek genoeg leeg op dit moment en eindelijk leek hij ruimte te krijgen om te ademen. Goed, wat deed hij hier?

[ bericht aangepast op 6 april 2020 - 10:02 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester knipperde met zijn ogen. Rondom Merrin had zich een grote bal gevormd van zijn haren en het eerste woord dat hij hem opkwam was 'Freaky' en het tweede wat hij dacht was dat dit heel veel langer ging duren dan hij had gedacht. Handboek paniek-angst-en-stress-voorkomen-en-oplossen, eerste druk, uitgegeven door Madcap, J.
      Disclaimer: wij staan niet garant voor de uitkomsten na gebruik van de tips uit dit handboek.
      "Merrin?" Jester schoof een stukje naar voren, tot hij op de rand van het bed zat. Hij kon de jongen nog net zien zitten, door de haar-bal heen. Dat was nog eens een gave op tilt. En, sorry hoor, als dat zo vaak en op zo'n manier gebeurde, vond je het gek dat de jongen een beetje werd gepest? Kom op, ook realistisch blijven. Dat zei hij natuurlijk niet en ergens vond hij het ook van zichzelf wel een kutopmerking, en daarom had hij het bij een gedachte gehouden. Keuzes maken in het leven.
      Heel stiekem was hij eigenlijk best benieuwd hoe sterk die haarbal nu zou zijn. Hýpothetisch gezien, als hij Merrin nu het raam uit zou werken, wat gebeurde er dan? Stuiteren, in stukken uit elkaar, alleen de klap opvangen als een lekke bal? En als hij er dingen naartoe zou gooien, bleef het er dan in steken?
      Goede goden, dit was de soort shit die hem in de problemen bracht. Aandacht bij het onderwerp, graag.
      "Merrin, kan je me horen?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam knikte. Zenuwachtig beet hij op zijn lip en sloot zijn ogen toen ze een hand tegen zijn wang legde. Zijn schouders verstijfden even bij de aanraking en heel even hoorde hij Dezi's fluisteringen, maar hij slaagde erin haar buiten te sluiten. Zou het zo werken? Zonder dat ze zijn verminkte huid hoefde te zien, zelfs zonder de striemen onder het sjaaltje onder ogen te komen? Zijn huid was op zo veel verschillende plaatsen kapot, zou ze die gewoon kunnen helen door een hand tegen zijn wang te leggen? Gespannen wachtte hij af.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

Ze had haar ogen dichtgedaan om zich beter te kunnen concentreren. Nu ze niets kon zien, was het extra moeilijk om erachter te komen waar de verwondingen zaten en hoe ze die moest helen. Ze probeerde om met de energie te zoeken, maar ze zag eigenlijk alleen maar zwart en dat schoot niet op.
      Fayr deed haar ogen weer open en trok voorzichtig haar hand terug. "Ik ben bang dat het niet zo goed lukt zonder dat ik het kan zien..." Ze keek de jongen even medelijdend aan. "Maar we kunnen anders even naar mijn kamer lopen? Vienna is toch ergens anders en de deur kan van binnenuit op slot."

[ bericht aangepast op 6 april 2020 - 10:36 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam voelde zich opgelucht dat ze zelf al zei dat Vienna er niet was, anders had hij dat zelf moeten vragen en hij was bang dat ze zich dan zou herinneren dat Adam en haar beste vriendin elkaar niet zo lagen en ze hem liever niet hielp. 'Ja, dat is goed. Dank je wel.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

Fayr stond op en ging de jongen voor naar haar kamer. Het raam stond nog open en liet de koele avondlucht nog de ruimte in. Ze liep ernaar toe en deed hem dicht, en schoof het gordijn ervoor. "Ziezo, dan kijkt er ook niet per ongeluk iemand mee." Ze draaide zich om. "Ga maar op het bed zitten, dan doe ik de deur dicht." Fayr knipte het lampje op het nachtkastje ondertussen maar aan, want hoewel ze niet het zware gordijn ervoor had geschoven, was toch een hoop licht plotseling uit de kamer verdwenen.
      Ze liep langs hem heen om de deur op slot te draaien. "Waarschijnlijk lukt het na een paar wonden makkelijker. Dan weet ik waar ik naar moet zoeken," glimlachte ze geruststellend.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.