[RPG | 200] The Shooter • Speeltopic - Speeltopics

3 februari 2020 - Het gegil klonk als muziek in zijn oren terwijl hij langzaam door de gang voortbewoog. Onbedoeld stapte hij in een roodgekleurde plas, waardoor hij rode voetstappen achter liet. Het deerde hem niet, als hij eerlijk moest zijn dan gaf het enkel een grotere kick. Enerzijds voelde het alsof hij door een glazen bol naar de wereld keek op het moment, alsof hij hier niet echt was. Misschien zelfs alsof hij thuis achter zijn PlayStation zat en daar Call of Duty aan had gezet. Maar dat was niet zo. Hij bevond zich niet thuis in zijn kamer en in zijn handen had hij geen controller maar een semi automatisch wapen. Het voelde zwaar en licht tegelijkertijd terwijl hij zich voortbewoog, langzaam, op zoek naar zijn volgende doel. I tell myself I don't need anyone but the truth is nobody needs me DISCLAIMER Let op, in deze rpg komen gevoelige onderwerpen aan bod, dit kan niet voor iedereen geschikt zijn. Denk hierbij bijvoorbeeld aan pesten maar ook de heftige shooting die we uit zullen schrijven. Mocht je problemen hebben met één van deze onderwerpen of hebben deze een negatief effect op je, zorg ervoor dat je altijd met iemand kan praten. Indien nodig staat mijn pb ook altijd open. 16+ activiteiten zijn toegestaan maar graag wel met een aankondiging bovenaan de post zodat deze meteen opvalt en ongeïnteresseerden gemakkelijk door kunnen scrollen.

START Zaterdagavond 4 januari 2020, het nieuwe jaar is aangebroken en maandag begint school weer na twee weken (kerst)vakantie: het uitgelezen moment voor een feestje. Er is geen excuus nodig voor een feestje maar voor sommigen is het wel meteen een goede mogelijkheid om aan hun goede voornemens te werken - of juist niet. Het feest wordt georganiseerd door Kit en zal dan ook plaatsvinden in huize Meester. Drank in overvloed, muziek en dronken tieners. Wat wil je nog meer? Inmiddels is het 22.00 wat betekent dat het feestje al in volle gang is maar laatkomers nog binnen komen druppelen. Have fun! Rollentopic • Praattopic • Speeltopic

[ bericht aangepast op 7 april 2020 - 17:10 ]

Lucas zei niets en ging weg waardoor ze achter bleef, zich ontzettend rot en alleen voelende. Ze kon zich er niet toe zetten om meteen terug te gaan en net toen ze had besloten dat ze toch maar in de bibliotheek ging zitten, al was het maar om voor zich uit te staren, voelde ze een paar handen rond haar middel. Ze had hem niet aan horen komen waardoor ze kort verstijfde van schrik.       ''Hmh, hello you.'' Ze beet op haar lip maar ontspande weer zodra ze door had dat het Tyler was. Automatisch leunde ze iets meer tegen hem aan en sloot ze even haar ogen.       ''De gang is de perfecte plek om een project te maken, zie ik?'' Ze opende haar ogen weer en fronste lichtjes. Was dat maar zo.       ''Something wrong?'' Ze draaide haar hoofd iets zodat ze hem kon zien en haalde haar schouders op. ''Nah,'' mompelde ze zacht, niet van plan om hem te vertellen hoe het tussen haar en Lucas zat. Hij zou het toch niet begrijpen. Ze draaide zich om in zijn armen en bestudeerde hem even, waarna ze glimlachte.       ''Misschien moet ik toch naar de bibliotheek gaan.'' Haar mondhoeken krulden langzaam omhoog in een glimlach. ''En jou alleen laten..'' Niet dat ze dat echt wilde maar ze wilde nu gewoon reactie uitlokken bij hem.

Tyler Nolan Hale 19 • The Quarterback • With Niah @ Hallway ''Nah,'' mompelde ze zacht en ik frons lichtjes. Dat klonk niet helemaal eerlijk. Toch kan ik het niet laten om te glimlachen wanneer ik een glimlach op haar gezicht zie. ''Misschien moet ik toch naar de bibliotheek gaan. En jou alleen laten..'' Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk haar voor een paar minuten in stilte aan. ''Geen sprake van,'' zeg ik dan en met gemak til ik haar over mijn schouder op. ''Je komt mee naar de kantine, bevel van de captain.'' grijns ik en ik loop naar de kantine. Een brede grijns ontstaat op mijn lippen wanneer ik mensen zie kijken. Mooi, het moet maar duidelijk zijn. Eenmaal in de kantine zet ik haar neer op tafel en ik grijns naar haar. ''Blijven zitten.'' zeg ik speels en druk een snelle kus op haar lippen. Vervolgens loop ik naar het eten en pak wat van onze favorieten, waarna ik weer terugloop nadat ik betaald heb. ''Bon appétit, mon chéri.'' knipoog ik en neem dan ook plaats. ''Ik ben in feite al klaar met het project.'' grijns ik, ze weet wat ik bedoel. ''Maar dat is niet jouw stijl, helaas voor je partner heb ik je nu wel gekidnapped.'' na deze woorden begin ik te eten en merk dan pas hoeveel honger ik had. Aan ontbijten was ik niet toegekomen, pa was weer in een bui en ik was liever zo snel mogelijk buiten de deur. ''Wie is je partner anyway?''

---

El Diablo.

Even was het stil en begon Niah zich af te vragen of hij haar dan toch gewoon zou laten gaan - tot hij protesteerde.       ''Geen sprake van,'' Quasi-verontwaardigd trok ze haar wenkbrauwen op maar nog voor ze de kans had om te protesteren, lag ze al over zijn schouders. Ze grinnikte dan toch zacht en schudde wat afkeurend haar hoofd.       ''Je komt mee naar de kantine, bevel van de captain.'' Ze rolde met haar ogen en fronste vervolgens iets. ''Sinds wanneer luister ik naar de captain dan?'' vroeg ze plagerig aan hem terwijl.       ''Blijven zitten.'' commandeerde hij verder zodra ze op tafel zat. Verontwaardigd keek ze hem na en een ongelovig lachje rolde over haar lippen. Toch bleef ze zitten en kort keek ze om zich heen, peilend wie er verder in de kantine waren. Dat bleek weinig interessants te zijn en dus haalde ze haar telefoon maar tevoorschijn - voordat ze zichzelf gek zou maken met dat gedoe van Lucas.       ''Bon appétit, mon chéri.'' Ze keek op van haar telefoon, glimlachte, en legde het toestel naast zich op tafel. ''Ik ben in feite al klaar met het project. Maar dat is niet jouw stijl, helaas voor je partner heb ik je nu wel gekidnapped.'' Afkeurend schudde ze haar hoofd.       ''Het zal weer eens niet.'' mompelde ze terwijl ze het zakje met snoepjes van tafel griste.       ''Wie is je partner anyway?'' Niah keek weer op van haar snoepjes, haar gezicht betrok kort alvorens ze haar blik weer neer sloeg. Moest ze hem dat wel vertellen?       ''Lucas,'' mompelde ze dan toch terwijl ze het zakje open trok en er meteen snoepjes uit viste. ''Houd er maar over op, ik wil niets horen over hem.'' Het kwam er wat nukkig uit en eerlijk gezegd was ze dat ook wel. Waarom moest Lucas zo fucking moeilijk doen?       ''Hmh, maar ik moet zo wel echt iets eraan gaan doen.'' Ze pruilde en leunde voorover - aangezien hij voor haar zat - waarbij ze wel haar handen nodig had om niet voorover van tafel te donderen en meteen op zijn schoot te belanden. Pas nadat ze hem een kus had gegeven, leunde ze weer wat terug en keek ze met een grijns op hem neer.       ''Hm, smaakt goed zo, net na het eten.''

[ bericht aangepast op 27 mei 2020 - 13:18 ]

---

Nadat ze Roxy in de bibliotheek hadden achtergelaten met de nodige boeken, die ze uiteindelijk nog grotendeels zelf bij elkaar had gevonden - Lori had echt een hekel aan geschiedenis en was voornamelijk achter het tweetal aangesjokt – en Lori en Izak zich ervan hadden vergewist dat ze een voldoende zouden krijgen, liep het tweetal over de gang.       Lori’s humeur was er ietsjes op vooruit gegaan, nu ze schijnbaar niet de hele dag met dat suffe project bezig hoefde te zijn. Maar wat gingen ze de rest van de dag doen? Ze moesten tot 5:00 PM op school zijn en na een blik op haar horloge zag Lori dat het amper half elf was geweest. Een kreun verliet haar lippen. Hoe gingen ze in godsnaam deze dag doorkomen? “Ik verveel me nu al,” mopperde Lori richting Izak, die naast haar liep. “Wat moeten we de hele dag in vredesnaam gaan doen?”       Ze liepen door de lege gangen en hoorde her en der flarden van wat zich in de desbetreffende klas afspeelde. Als vanzelf kwamen ze bij de bijna lege aula terecht en met een dramatische zucht liet Lori zich aan één van de tafeltjes zakken. Een grijns begon echter rondom haar lippen te spelen. “Eigenlijk heb ik niks om te klagen, aangezien die seut al het werk doet,” verklaarde Lori toen en greep een flesje water uit haar schooltas. “Maar goed,” vervolgde Lori wat opgewekter. Ze draaide de dop van het flesje en nam een slok water. “We kunnen straks natuurlijk altijd even aansluiten bij Thomasje. Die zit met Tessa in een groepje, dus dat is wel gezellig. Tessa dan.” Ze leunde wat achterover en wierp Izak een vragende blik toe. “Hoe gaat het eigenlijk met je zwemteam?,” vroeg ze hem toen. “Winnen jullie nog een beetje?”

Tyler Nolan Hale 19 • The Quarterback • With Niah @ Hallway ''Het zal weer eens niet.'' mompelde ze en ik grijns even. Ze was ook niks anders van me gewend. ''Lucas,'' mompelde ze dan als antwoord op mijn laatste vraag. Op dezelfde wijze betrekt mijn gezicht en ik schud mijn hoofd. ''Ik raak er heilig van overtuigd dat deze school de beste mensen wilt martelen.'' mompel ik en eet dan verder. ''Houd er maar over op, ik wil niets horen over hem.'' Ik lach zachtjes en plaats een zachte kus op haar hand. ''That's my girl.'' grijns ik tevreden. De jongen moest maar leren om afstand te bewaren van meiden als Niah, mooi dat ze nu daar ook aan lijkt te werken. ''Hmh, maar ik moet zo wel echt iets eraan gaan doen.'' pruilde ze en ze leunde wat voorover. Glimlachend kus ik haar terug en hou mijn hoofd dan wat schuin. ''Hm, smaakt goed zo, net na het eten.'' Ik lach en knik dan lichtjes. ''Hmh, heerlijk,'' zeg ik en kijk naar haar. ''Het zou waarschijnlijk nog beter smaken als jij mijn ontbijt was.'' plaag ik haar. ''Al valt een full course meal wellicht wat zwaar, aan het begin van de dag.'' grijns ik. Zachtjes zucht ik en bijt kort op mijn lip. ''Je denkt toch zeker niet dat ik je terug laat gaan naar die gozer straks?'' zeg ik dan en haal mijn wenkbrauwen wat op. ''Ik kijk wel uit, dan maak ik nog liever dat project met je.'' vervolg ik al snel, maar lach dan zachtjes. ''Alhoewel, je bent natuurlijk wel een grote afleiding, dus ik kan niet beloven dat ik altijd mee werk.''

---

El Diablo.

---

---

Zoals Roxy al eerder had gezegd was de jongedame bereid om het werk voor Izak en Lori te doen. Ergens had Izak wel medelijden met Roxy, maar ze had het wel zelf voorgesteld en Izak wist dat het ook niet veel toegevoegde waarde zou hebben als hij er de rest van de middag naast zou gaan zitten. Izak was best slim, maar zijn motivatie was gewoon te laag om echt actief mee te doen en dan kwam het waarschijnlijk er toch weer op neer dat Roxy al het werk zat te doen. Dus hadden Izak en Lori Roxy maar achter gelaten in de bibliotheek en liepen ze nu doelloos door de hal. “Ik verveel me nu al,” zei Lori “Wat moeten we de hele dag in vredesnaam gaan doen?” Izak zijn vingers gleden langs de blauw geverfde lockers, maar hij keek even op naar de blondine naast hem toen hij haar woorden hoorde. 'Ik weet niet,' mompelde Izak terwijl ze de aula binnen wandelden.
“Eigenlijk heb ik niks om te klagen, aangezien die seut al het werk doet,” zei Lori terwijl ze neerstreek op één van de stoelen, Izak leunde op de tafel naast Lori, maar schoof er daarna al snel boven op. “Maar goed,” vervolgde Lori. “We kunnen straks natuurlijk altijd even aansluiten bij Thomasje. Die zit met Tessa in een groepje, dus dat is wel gezellig. Tessa dan.” Izak rolde met zijn ogen, hij kwam nooit echt voor Thomas op, maar zelf voelde hij niet de zelfde zware behoefte de jongen constant te plagen. Hij had dan ook niet heel veel zin om daar bij te gaan staan. 'Laten we dat niet doen,' zei hij dan ook resoluut.
“Hoe gaat het eigenlijk met je zwemteam?,” vroeg Lori vervolgens. “Winnen jullie nog een beetje?” Izak trok zijn benen op en ging in kleermakerszit zitten terwijl hij even nadacht. 'Ja gaat wel,' zei hij schouder ophalend. 'Nu we het er over hebben, ik denk dat er nu geen training gaande is en ik heb de sleutel tot het zwembad.' Izak liet een korte stilte vallen. 'Als je wilt...?'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

''Ik raak er heilig van overtuigd dat deze school de beste mensen wil martelen.'' Ze rolde met haar ogen en schudde even haar hoofd, alsof zijn gezichtsuitdrukking nog niet genoeg zei. Toch had Niah geen zin om er verder over door te gaan - simpelweg omdat ze Lucas ergens nog wel leuk vond.. zelfs ondanks die belediging.       ''That's my girl.'' Automatisch glimlachte ze bij het voelen van zijn lippen tegen haar hand en kort streek ze met haar vingers langs zijn kaak, waarna ze dan toch aangaf zo wel iets te moeten doen aan het project.       ''Hmh, heerlijk. Het zou waarschijnlijk nog beter smaken als jij mijn ontbijt was. Al valt een full course meal wellicht wat zwaar, aan het begin van de dag.'' Een zachte lach rolde over haar lippen en met opgetrokken wenkbrauw keek ze hem aan. ''Dan niet, your choice,'' plaagde ze hem.       ''Je denkt toch zeker niet dat ik je terug laat gaan naar die gozer straks? Ik kijk wel uit, dan maak ik nog liever dat project met je. Alhoewel, je bent natuurlijk wel een grote afleiding, dus ik kan niet beloven dat ik altijd mee werk.'' Niah fronste en bestudeerde hem, waarna ze haar schouders ophaalde.       ''Don't worry,'' antwoordde ze zacht. ''Jij bent tenminste wel lief voor me.'' Ze legde haar hand weer langs zijn kaak en keek hem met een glimlachje aan. ''En nee, een project doen met jou werkt niet. Jij zal me echt alleen maar afleiden.'' grinnikte ze waarna ze hem nog een vluchtige kus gaf.       ''Kan je echt niet eventjes zonder mij?''

---

Ook Izak, die naast haar door de lege gang liep, wist het niet. Lori zag hoe ze kort oogcontact hadden na haar woorden, waarna Izak mompelde: “Ik weet het niet.” Ze liepen de aula binnen en Lori onderdrukte een zucht.       Al vond de blonde cheerleader dat ze in feite niks te klagen had, aangezien ze het hele project nu niet hoefde te maken. Een gedachte die ze hardop uitsprak richt Izak en om vervolgens met het idee te komen om Thomas en Tessa op te zoeken. “Laten we dat niet doen,” reageerde Izak en Lori hoorde een resolute toon in zijn stem. Ze knikte eventjes, vergetend dat de jongen naast haar eigenlijk weinig tot niet meedeed aan Thomas plagen. Dit keer lukte het Lori niet om een zucht te onderdrukken en ze mompelde: “Oké, best.”       Izak kwam vervolgens overeind zitten, terwijl Lori informeerde naar zijn prestaties op het zwemgebied. “Ja gaat wel,” antwoordde hij schouderophalend. “Nu we het er over hebben, ik denk dat er nu geen training gaande is en ik heb de sleutel tot het zwembad.” Hij viel stil en Lori keek hem haast verwachtingsvol aan, alsof ze had gedacht dat hij het nooit zou vragen. “Als je wilt…?” Lori’s ogen begonnen te twinkelen. “Ja, natuurlijk,” zei ze opgewekt en kwam al overeind. Dat liet ze zich geen tweede keer vragen. “Hoe kom je aan de sleutel?,” vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze naar haar tas greep. “Heb je die van altijd bij je of heb je hem van je moeder gejat? Ze mogen ons daar echt niet betrappen.”