[RPG | 200] The Shooter • Speeltopic - Speeltopics

3 februari 2020 - Het gegil klonk als muziek in zijn oren terwijl hij langzaam door de gang voortbewoog. Onbedoeld stapte hij in een roodgekleurde plas, waardoor hij rode voetstappen achter liet. Het deerde hem niet, als hij eerlijk moest zijn dan gaf het enkel een grotere kick. Enerzijds voelde het alsof hij door een glazen bol naar de wereld keek op het moment, alsof hij hier niet echt was. Misschien zelfs alsof hij thuis achter zijn PlayStation zat en daar Call of Duty aan had gezet. Maar dat was niet zo. Hij bevond zich niet thuis in zijn kamer en in zijn handen had hij geen controller maar een semi automatisch wapen. Het voelde zwaar en licht tegelijkertijd terwijl hij zich voortbewoog, langzaam, op zoek naar zijn volgende doel. I tell myself I don't need anyone but the truth is nobody needs me DISCLAIMER Let op, in deze rpg komen gevoelige onderwerpen aan bod, dit kan niet voor iedereen geschikt zijn. Denk hierbij bijvoorbeeld aan pesten maar ook de heftige shooting die we uit zullen schrijven. Mocht je problemen hebben met één van deze onderwerpen of hebben deze een negatief effect op je, zorg ervoor dat je altijd met iemand kan praten. Indien nodig staat mijn pb ook altijd open. 16+ activiteiten zijn toegestaan maar graag wel met een aankondiging bovenaan de post zodat deze meteen opvalt en ongeïnteresseerden gemakkelijk door kunnen scrollen.

START Zaterdagavond 4 januari 2020, het nieuwe jaar is aangebroken en maandag begint school weer na twee weken (kerst)vakantie: het uitgelezen moment voor een feestje. Er is geen excuus nodig voor een feestje maar voor sommigen is het wel meteen een goede mogelijkheid om aan hun goede voornemens te werken - of juist niet. Het feest wordt georganiseerd door Kit en zal dan ook plaatsvinden in huize Meester. Drank in overvloed, muziek en dronken tieners. Wat wil je nog meer? Inmiddels is het 22.00 wat betekent dat het feestje al in volle gang is maar laatkomers nog binnen komen druppelen. Have fun! Rollentopic • Praattopic • Speeltopic

[ bericht aangepast op 7 april 2020 - 17:10 ]

''Wat kan ik zeggen.. Met jou op mijn schoot is dat niet zo heel moeilijk.'' Automatisch krulden haar mondhoeken omhoog in een grijns - in het begin werd ze nog wel eens verlegen door de opmerkingen maar ze was dat stadium wel voorbij. Haar wangen voelden wel iets warmer aan maar dat kon net zo goed van de drank zijn.       ''Oh, dat is een uitnodiging die ik niet kan afslaan.. Is ontbijt op bed inbegrepen?'' Een aangename rilling trok door haar lichaam bij het voelen van zijn lippen in haar nek en een zachte lach rolde over haar lippen.       ''Hm, dus je gaat niet de gentleman uithangen en mij een ontbijtje op bed geven? Valt me tegen van je.'' Ze kon het vervolgens gewoon niet laten om gebruik te maken van zijn zwakke plek en aan zijn armen te voelen had het nog effect ook.       ''Oh.. Maar dat kan ik veranderen. Het is een groot huis love, het zou ergens toch wel rustig moeten zijn?'' Een zacht geluidje ontsnapte uit haar keel voor ze het in de gaten had en onbewust had ze haar greep ook wat verstrakt. Shit, die verdiende ze terug maar het was gemeen dat hij haar zo goed terug kon plagen.       ''Hier?'' kwam er wat verontwaardigd over haar lippen terwijl ze rond keek. ''In Kit's huis?'' Haar blik eindigde weer bij hem, haar lippen ondertussen gevormd tot een speelse grijns. ''Hm, die hebben we nog niet gehad.'' Ze haalde haar schouders vervolgens op.       ''Nah, ik laat je liever wat meer je best doen.'' Met die woorden maakte ze zich los en stond ze op van haar schoot. Ze wierp hem nog een uitdagende blik toe en begon vervolgens langzaam achteruit te lopen, terug de menigte in, haar blik nog op hem gericht.

Tyler Nolan Hale 19 • The Quarterback • With Niah @ Livingroom ''Hm, dus je gaat niet de gentleman uithangen en mij een ontbijtje op bed geven? Valt me tegen van je.'' Ik kan het niet laten om zacht te lachen. Dat was nou niet mijn taak darling. ''Hmh, of jij bent mijn ontbijt. Vind ik ook niet erg.'' plaag ik haar en por haar zachtjes. Een tevreden grijns ontstaat wanneer ik haar armen ook voel verstrakken. ''Hier? In Kit's huis?'' Uitdagend haal ik mijn wenkbrauwen wat op. ''Waarom niet?'' grijns ik. ''Hm, die hebben we nog niet gehad.'' Ik knik. ''Daarom..'' zeg ik zachtjes. 'Nah, ik laat je liever wat meer je best doen.'' En met die woorden stond ze op en verdween ze in de menigte. Oh, dat kon ik niet zomaar laten gebeuren.. Ik sloeg mijn drankje achterover en zonder mijn blik van haar los te maken loop ik ook langzaam de menigte in. Eenmaal bij haar leg ik mijn handen op haar middel en trek haar naar me toe. ''Gotcha..'' grijns ik en ik loop langzaam door zodat ze wel mee moet lopen. Achteruit dan wel. Eenmaal bij een muur aangekomen plaats ik mijn ene hand tegen de muur en vinden mijn lippen een weg naar haar nek. ''Hmh, it's good to have you back.'' glimlach ik en maak langzaam een weg naar haar lippen. ''Ik heb je gemist..'' vervolg ik en druk een zachte kus op haar lippen. ''Heel erg gemist.''

---

El Diablo.

"Dankje Sam, ik denk niet dat het zonder jouw hulp gelukt was om zonder kleerscheuren hier te komen." Sam glimlachte naar de brunette en maakte een kleine buiging. ‘’My pleasure.’’ Echter trok ze haarzelf weer gauw recht nadat haar hoofd begon te tollen. Nou, dat is dan toch wel een trieste alcohol tolerantie. Ze had maar een beker of twee drank op en nu al begon haar lichaam te disfunctioneren. Zo snel zou het toch niet moeten gaan? Of had ze haarzelf overschat? De hitte steeg naar de hoofd van Sam en wapperen met haar hand leek heel nodig. Hoe graag ze ook weer naar buiten wilde, wist ze dat dat geen goed idee was. Ze wilde immers niet verkouden worden, gezien haar haren nog steeds damp waren. ‘’Hoe kan het hier zo warm zijn terwijl het buiten bijna nul graden is?’’ Vroeg ze gefrustreerd aan Tessa. Die schatting was waarschijnlijk onjuist, maar er was hier geen thermometer dat haar anders kon bewijzen. Sam frutselde met haar rits dat vast leek te zitten en helemaal omhoog was getrokken tot aan haar nek. Dat was ook niet nodig. In een agressieve poging om haar jas open te risten, vloog haar hand naar beneden en brak ze de ritssluiting. ‘’Dit meen je niet.’’ Ze staarde naar het stukje metaal tussen haar vingers. Om een uitbarsting te voorkomen sloot ze haar ogen en keek ze Tessa aan toe ze haar kijkers weer opende. ‘’Het universum houd van mij vandaag.’’ Dat was duidelijk sarcastisch. De hoofd van Sam zakte omlaag in overgave en kwam weer omhoog met een diepe zucht. Waarom was ze hier ook al weer? Om exact te zijn was ze hier bij de dranktafel voor de drank, juist. Over het algemeen was ze hier, nou ja, door Izak. Die ook nergens te bekennen was. Was hij niet degene die voor een goede tijd zou zorgen? Oké Sam was degene die er even tussendoor ging, maar dat was duidelijk fout gegaan. Nu moest ze hem weer te pakken krijgen want straks lag ze nog ergens met haar hoofd tegen de muur te bonken. Alsof het universum haar gelijk gaf, zag ze het bekende gezicht van Izak verderop in de keuken staan en ook nog eens alleen. Was hij net niet verdwenen met Roxy? ‘’Een momentje, ik moet even mijn beschermengel erbij halen.’’ Ze stak haar vinger op naar Tessa en gebaarde dat ze weer meteen terug zou komen. Met een beker liep Sam een kleine omweg zodat Izak haar niet zou aanzien komen en kwam tot een halt achter hem. ‘’Boo.’’ Zei ze en sprong met volle enthousiasme voor zijn blikveld. ‘’Missed me?’’ Ze stak haar beker uit naar hem. ‘’Denk dat je nog een van je drankjes tegoed bent, niet? Let’s go.’’ Sam ging achter Izak staan en duwde hem zacht terug naar de dranktafel waar Tessa nog stond.

[ bericht aangepast op 6 mei 2020 - 22:37 ]

''Hmh, of jij bent mijn ontbijt. Vind ik ook niet erg.'' Ze lachte zacht maar ging er verder niet op in - vooral door de afleiding over het eventueel doen in Kit's huis.       ''Waarom niet?'' Niah zei meer tegen zichzelf dat ze die plek nog niet hadden gehad - maar toch reageerde Tyler erop. Niet heel uitgebreid maar fuck, die reactie maakte het haar ergens wel moeilijk - al had Niah nog enig fatsoen. Soortvan. Soms. Als ze zich niet liet overhalen door Tyler. Toen het haar te heet onder de voeten werd, besloot ze het hem wat moeilijker te maken.       ''Gotcha..'' grijnsde hij zodra hij bij haar was. Ze had haar blik niet losgemaakt van de zijne en ze moest toegeven dat dit toch wel enigszins opwindend was. Langzaam stapte ze achteruit, met hem mee, tot haar rug de muur raakte. Automatisch legde ze haar armen om zijn nek en kantelde ze haar hoofd iets zodat hij meer ruimte had in haar nek.       ''Hmh, it's good to have you back. Ik heb je gemist..'' Ze glimlachte een seconde tegen zijn lippen aan alvorens ze hem terug kuste. ''Heel erg gemist.'' Ze lachte zacht en bestudeerde zijn gezicht van dichtbij.       ''Hmh, ik geloof er niks van,'' antwoordde ze zacht, haar mondhoeken iets omhoog gekruld in een speelse grijns. ''Misschien moet je me vannacht maar bewijzen hoe erg je me dan gemist hebt,'' fluisterde ze in zijn oor nadat ze haar mond tot vlak ernaast had gebracht.

---

outfit      -      met Niah & Ty      -      Keuken

Toen Lucas zijn naam naast Niah zag staan, was zijn eerste idee om gewoon de dag te skippen. Maar het project was een groot en belangrijk deel van zijn eindcijfer en hij had het nodig. Hij kon hier niet nog een jaar blijven en dan zouden zijn mogelijke scolarships ook meteen verdwijnen.       Zodra hij weer nuchter was geworden en even goed over de situatie had kunnen nadenken, voelde hij zich alleen maar kwader en vooral meer gekwetst. Hij was tot de conclusie moeten komen dat het niet enkel de alcohol was geweest: hij vond Niah echt leuk. Ze was mooi, grappig, had dezelfde interesse als hij... Hij zou er heel wat mooiere woorden voor kunnen vinden, maar was niet zo literair aangelegd.       Het deed hem dus flink zeer dat ze hem zomaar had omgewisseld met iemand anders - of zo zag hij het toch. En dan nog niet eens zomaar iemand anders: Tyler, van alle klootzakken die er rond liepen. Hij was zeker dat hij die kerel die avond met een andere griet had zien staan, maar goed. Lucas was zelf niet zo veel later gewoon vertrokken. De verhalen van de anderen achteraf hielpen niet.       Hij keek wat rond in de ruimte, tot hij haar lange haren vond en sloeg verveeld zijn rugzak over zijn schouder. "Hé," zei hij, toen hij enkele stappen achter haar stond. "Waar wil je beginnen? Misschien is het het handigste als we de taak opsplitsen," stelde hij met een benepen stem voor. Dat zou voor hem nu ideaal zijn: dat ze elk een deel maakten en dat gewoon bij elkaar gooiden.

---

Mijn brein breint zoals het breint.

Waarom moesten ze haar nu net aan Lucas koppelen? Ze had zich net om willen draaien en Tyler op willen zoeken om te klagen tegen hem - of elk ander persoon dat ze kende en die ze wel mocht - toen Lucas voor haar neus stond. Great.       ''Hé. Waar wil je beginnen? Misschien is het het handigste als we de taak opsplitsen.'' Ze kon het niet laten maar haar wenkbrauw schoot omhoog en met een iet wat spottende blik, keek ze de jongen aan. Een zachte, sarcastische lach rolde over haar lippen en ze schudde haar hoofd.       ''Wat jij wil.'' Misschien had ze het akkefietje op het feestje nog wel uit willen praten met hem - maar nadat hij ook niet was op komen dagen op de bijlessen, zonder weliswaar enige afmelding, was die kans verkeken. Best. Dan had ze tenminste ook geen afleiding van Tyler en konden ze het echt een nieuwe kans geven.       ''Ik stuur je wel een berichtje met de verdeling, dan hoef je niet nog meer woorden vuil te maken aan me.'' Ze haatte het kinderachtige gedoe maar ze kon het niet laten om zo te reageren als hij ook niet normaal kon doen tegen haar. Ook zij had zo haar grenzen. Ze greep haar tas van het tafeltje en liep langs hem heen het lokaal uit waar ze zojuist de voorlichting hadden gehad, op weg naar de bibliotheek. Ze zag vanzelf wel of daar nog leuke mensen zaten en anders kon ze tenminste serieus aan de opdracht werken.

---

outfit      -      met Niah       -      Bibliotheek

Auw. Even van slag keek hij toe hoe Niah het lokaal uitliep. Waarom was zij nu zo kwaad? Waar haalde ze het recht vandaan? Hij was de bullshit beu, zij moest niet elke keer horen hoe ze duidelijk opzij was geschoven voor de grootste opgeblazen kwal in een straal van 50 kilometer. Ze had het verdomde recht niet. Het was maar een voorstel. Hij was tenminste op haar afgestapt, daarnet.       Lucas stampte op gelijkaardige wijze achter haar aan, tot in de bibliotheek, waar hij haar inhaalde. "What the fuck?" siste hij haar toe. "Wat heb jij?" Hij keek haar aan en had weer die gemengde gevoelens die de kop opstaken. Hoe kon dat slimme, sportieve meisje dat hij altijd op het veld zag scoren, dezelfde trut zijn die hem zo voor schut had gezet en Tyler - een klootzak die het leven van zijn broer zo verrotte dat Lucas de angst moest onderdrukken dat hij op een dag Thomas in een plas bloed zou terugvinden - boven hem verkoos. Het maakte hem bijna misselijk.       "Je kan op z'n minst tien minuten normaal doen zodat we die taak in orde krijgen, voor je me weer aan de kant schuift," gromde hij. Hij kon maar net zijn stem gedempt houden. Het was al gênant en pijnlijk genoeg, hij wilde niet nog meer aandacht naar zich toetrekken. Zijn reputatie had er toch ook een beetje een deuk door gekregen, al kon hem dat het minste schelen.

[ bericht aangepast op 11 mei 2020 - 23:47 ]

---

Mijn brein breint zoals het breint.

''What the fuck?'' En daar ging haar humeur; nu helemaal naar het nulpunt in plaats van dat het ergens halverwege bleef steken. Meteen keek ze kwaad om naar Lucas.       ''Wat heb jij? Je kan op z'n minst tien minuten normaal doen zodat we die taak in orde krijgen, voor je me weer aan de kant schuift.'' De woede verdween gedeeltelijk uit haar gezicht en maakte plaats voor pijn en verbazing. Zij was diegene die hem aan de kant had geschoven? Ze draaide haar hoofd even weg, herpakte zichzelf en de woede, en draaide haar hoofd weer terug.       ''Ik?!'' Siste ze woedend, al had ze wel door dat het iets te hard was en het dus wel de aandacht trok. Ze greep zijn pols en trok hem mee de bibliotheek uit, de hal op, zodat ze niet voor een hele groep stonden.       ''Ik doe niet normaal?'' herhaalde ze daar spottend. ''Jij bent diegene die niet op komt dagen op de bijlessen en je hebt het lef niet eens om me af te zeggen. En waarom? Omdat je het niet kan hebben dat ik het met Tyler uit wilde praten - omdat het ons probleem was en niet dat van jullie.'' Ze vernauwde haar ogen kort, schudde haar hoofd en ging verder. ''Maar nee, daar kan meneer niet tegen en dan ga je mij maar pijn doen. Echt. Fuck off, klootzak. Fijn dat ik nu tenminste jouw echte kant heb gezien voor het ooit serieus werd tussen ons.''       Inmiddels had ze zijn pols weer losgelaten en zette ze ook een aantal stappen achteruit, om haar woorden kracht bij te zetten; ze nam afstand. Ze was er klaar mee.

---

---

Toen Izak zijn moeder die ochtend hem wijs maakte dat het project dag was vandaag had Izak haar eerst niet willen geloven. Had hij dan echt onder een steen geleefd dat hij dat had gemist, Izak had er eerlijk gezegd gewoon onderweg willen komen, maar hij stond al helemaal aangekleed aan de ontbijt tafel dus veel uitweg was er niet meer. Met tegenzin was Izak dan ook naar school gegaan waar hij de lijst met partners onder zijn neus geschoven kreeg, meteen had Izak spijt dat hij niet had gedaan alsof hij flauw viel aan de ontbijt tafel. Zijn partner was Roxy, met wie hij sinds het feest niet meer had gesproken dus hij ging ervan uit dat hij niet bepaald geliefd meer bij haar was. Nou kon Izak dat normaal helemaal niet zoveel schelen, maar als je een heel project in elkaar wou flansen dan werd het toch wel een beetje lastig. Vooral met Izak die van plan was zijn partner het grootste deel van het werk te laten doen of misschien werd het nu alleen maar makkelijker om Roxy het werk te laten doen. Izak kon zich voorstellen dat ze toch al niet met hem samen wou werken.
Izak ging dan ook maar opzoek naar zijn partner, stiekem hopend dat hij haar nergens terug zou kunnen vinden en een excuus had om niet met haar samen te werken. Helaas vond hij de jongedame in het geschiedenis lokaal en dus nam hij toch maar plaats aan de tafel naast haar. 'Hi,' begon hij terwijl hij zijn tas op de tafel liet vallen. 'Ik hoop dat jij net zoveel zin hebt in dit project als ik,' zei Izak sarcastisch waarna een kleine zucht over zijn lippen rolde. 'Dus wat wil je doen?'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

outfit      -      met Niah       -      Bibliotheek

Lucas had spijt zodra hij Niah's gezichtsuitdrukking zag veranderen. Nu hij nuchter was, had hij sneller door dat hij het gewoon verder verpestte. Voor hij echter er iets aan kon doen, was de woede weer terug en vloog ze tegen hem uit.       "Ik?" siste ze woedend. Hij zag enkele mensen over haar schouder heen opkijken, waarop ze hem bij zijn pols greep en de deur doortrok. Een klein deel van zijn brein wilde niet dat ze hem zou loslaten, ongeacht de situatie. Maar een groot deel was nog altijd boos en gekwetst, al had de kleine openbaring eerder het wel wat afgekoeld.       "Ik doe niet normaal? Jij bent diegene die niet op komt dagen op de bijlessen en je hebt het lef niet eens om me af te zeggen." Lucas trok een gezicht, uit irritatie en schaamte. Oké, ja, dat was niet zijn beste zet geweest. Hij had eerlijk gezegd ook niet verwacht dat ze het nog wilde verderzetten en hij was te koppig geweest om het te vragen. Misschien ook wel een beetje laf, tot zijn grootste schaamte. Maar het beeld van Tyler en Niah... hij kreeg het niet uit zijn hoofd. "En waarom? Omdat je het niet kan hebben dat ik het met Tyler uit wilde praten - omdat het ons probleem was en niet dat van jullie."       "Wat?" kreeg hij er nog tussen, meteen uit zijn schaamte getrokken. Was dat wat ze dacht? Was dat wat ze had gewild, het uitpraten met Tyler? Was hij dan helemaal niets? De woede groeide weer, al kon Lucas nu zelf ook de pijn niet uit zijn gezichtsuitdrukking houden.       "Maar nee, daar kan meneer niet tegen en dan ga je mij maar pijn doen. Echt. Fuck off, klootzak. Fijn dat ik nu tenminste jouw echte kant heb gezien voor het ooit serieus werd tussen ons."       Ongelovig, maar vooral kwaad staarde hij Niah aan. Het duurde even voor hij zijn stem vond, en dan zeker de woorden. Daar was hij sowieso geen kei in. "Wat?" zei hij opnieuw, dat laatste punt duidelijk makend. "Wat er tussen mij en Tyler speelt heeft geen reet met jou te maken. Tyler is een klootzak die het leven van mijn broer en zoveel anderen tot een hel maakt, en ondertussen alles neukt wat borsten heeft. Dat je daarop valt, is helemaal jouw keuze, maar... "Hij schudde opnieuw zijn hoofd en ademde diep in. "Had me dan op z'n minst niet de hoop gegeven, als je het toch alleen maar wilde uitpraten. Veel plezier met z'n tweetjes." Hij stak zijn handen in zijn broekzakken, om er iets mee te doen en liep weer terug naar de bibliotheek. "Al zal het wel met meer zijn, als het aan hem ligt."

---

Mijn brein breint zoals het breint.

---

Roxy vond geschiedenis eigenlijk best leuk en ze merkte dan ook dat ze wat enthousiaster was dan de mensen om zich heen. Door de jaren had ze geleerd om dat niet te tonen, om daar niet mee op te vallen. Ze was al blij dat ze met rust was gelaten na dat feest, dus ze bleef nu ook gewoon naar haar notities staren tot het tijd was om op te staan.       Ze kreunde zachtjes toen ze erachter kom wie haar partner werd. Great. Izak had haar ook met rust gelaten na het feest, al had hij vast wel wat dingen waarmee hij haar reputatie nog wat meer kon verpesten. Aan de andere kant, ze herinnerde zich vaag dat hij zich ook wel wat meer had opengesteld. Maar wat haar vooral bijbleef, was de awkwardness. Ze bleef dan ook nog even zitten, terwijl ze nadacht over hoe ze het ging aanpakken. Kon ze het project alleen aan in deze korte tijd? Waarschijnlijk wel...       "Hi," hoorde ze naast zich. Ze sprong een beetje op van de klap van zijn tas en keek geschrokken opzij.       "Oh, eh, hoi," antwoordde ze zachtjes, waarna ze zich weer op haar papieren richtte.       "Ik hoop dat jij net zoveel zin hebt in dit project als ik," hoorde ze hem zeggen, met een stem die het tegenovergestelde verried. Ze haalde haar schouders op. "Dus wat wil je doen?"       "Ik, euhm," antwoordde ze kleintjes. Ze keek weer opzij, maar kon niet echt wat ontdekken in zijn gezichtsuitdrukking. Zonder alcohol was Izak weer de vanoudse ijskoning, waarmee ze maar weinig kon beginnen. Hopelijk volgden zijn vriendjes niet te snel. "Ik kan het wel alleen aan, als je wil," mompelde ze. "Ik vind geschiedenis best... euh, ok. Het lukt me wel, als je gewoon even mee wat boeken zoekt."

outfit      -      met Izak      -      geschiedenislokaal

---

Mijn brein breint zoals het breint.

''Wat?'' Bracht Lucas uit tussen haar razernij; ze gaf er alleen geen gehoor aan en ging verder om zich uit te leggen. Of nouja, vooral uit te leggen wat haar nu zo dwars zat over Lucas en waar ze zich aan irriteerde. Toen ze eenmaal klaar was - bleef het heel even stil en voor een seconde dacht ze ook dat ze geen antwoord meer zou gaan krijgen.       ''Wat? Wat er tussen mij en Tyler speel heeft geen reet met jou te maken. Tyler is een klootzak die het leven van mijn broer en zoveel anderen tot een hel maakt, en ondertussen alles neukt wat borsten heeft. Dat je daarop valt, is helemaal jouw keuze, maar... Had me dan op z'n minst niet de hoop gegeven, als je het toch alleen maar wilde uitpraten. Veel plezier met z'n tweetjes.'' Verbluft staarde Niah enkel naar hem, naar zijn rug zodra hij van haar weg liep. Dacht hij nu echt.. dat ze niet serieus was geweest?       ''Al zal het wel met meer zijn, als het aan hem ligt.'' Daar was die woede weer; de woede zorgde ervoor dat ze haar nagels in haar handpalmen duwde om niet te gaan schreeuwen tegen hem.       ''Wat tussen mij en Tyler was, heeft ook geen fuck met jou te maken, Lucas.'' Het kwam er vele malen kouder uit dan ze zich voelde en dat was misschien maar beter ook. ''Ik wilde praten met hem omdat hij achterlijk deed, omdat ik wilde dat hij me met rust liet nu ik eindelijk verder ging met een andere jongen - die ik ook echt leuk vond.'' Ze beet kort op haar lip, niet eens een idee hebbende of hij wel luisterde. Ze had er echter geen zin meer in om hem tegen te houden.       ''En wat doe jij? Als ik je zeg dat ik met Tyler wil praten om te zeggen dat hij eens normaal moet doen en me los moet laten, beledig jij mij.'' Even haalde ze diep adem en vervolgens schudde ze haar hoofd.       ''Ik weet niet eens waarom ik dit nog probeer,'' mompelde ze meer tegen zichzelf dan haar omgeving. ''Fijn dat je zo over me denkt.'' Ze voelde zich verslagen, gekwetst en ergens zat die woede nog. Maar die had meer plaatsgemaakt voor de pijn. Misschien moest ze inderdaad maar bij Tyler blijven - hem deed het tenminste niks als ze weer eens iets verkeerd eruit gooide.

---

Al vanaf het moment dat haar wekker ging, was Lori in een rotbui. Ze hadden vandaag een projectdag voor geschiedenis, aan welk vak Lori een enorme hekel had. Goed, het was nog altijd beter dan wiskunde maar wie had in vredesnaam zin om te onderzoeken hoe mensen honderd jaar geleden leefden? Dat was absoluut niet relevant, naar Lori’s mening. Daar kwam bij dat haar vader vandaag een vrije dag had, waardoor Lori zich niet kon ziekmelden. Heel even had ze overwogen haar vader te vragen dit te doen, maar hij zou haar smoes onmiddellijk doorzien – haar ouders waren allebei op de hoogte van de projectdag.       Zo kwam het dus dat Lori braaf om 8.30 uur in de klas zat, steunend met haar hoofd op haar rechterhand en een verveelde uitdrukking op haar gezicht. De uitleg ging voornamelijk langs haar heen, maar toen de leraar hen in groepjes deelde en Lori hoorde dat zij met Kit een projectgroepje vormde klaarde haar humeur wat meer op. Kit was niet zo erg. Maar terwijl de klas zich opsplitste en iedereen zijn eigen weg insloeg, zag Lori haar projectpartner nergens. Een diepe zucht rolde over Lori’s lippen. Fijn, dat had zij weer.       “Hi.” Lori keek op en zag Izak zich bij Roxy voegen. Wat Roxy vervolgens zei verstond Lori niet, maar Izak leek net zo weinig zin in het project hebben als zijzelf aan zowel de woorden als de toon in zijn stem te horen. “Ik hoop dat jij net zoveel zin hebt in dit project als ik. Dus wat wil je doen?” Een klein grijnsje begon zich rond Lori’s lippen te spelen. Als Kit er niet was, moest ze zich maar bij een ander projectgroepje aansluiten. Ja toch?       Lori kwam overeind en liep een paar tafeltjes naar achter, waar Izak en Roxy zaten. “Ik, euhm,” hoorde Lori Roxy zeggen. “Ik kan het wel alleen aan, als je wil. Ik vind geschiedenis best… euh, ok. Het lukt me wel, als je gewoon even mee wat boeken zoekt.” Lori gooide haar tas op hun tafeltje en keek Roxy grijnzend aan. “Echt weer iets voor jou, om geschiedenis ‘best ok’ te vinden. Seut.” Ze richtte zich tot Izak. “Hi Izak,” glimlachte ze. “Mind if I join?” Ze schoof een stoel bij en ging zitten. “Kit is nergens te bekennen,” verduidelijkte Lori en trok een pruillipje. “En ik moet echt een voldoende halen. Dus ik dacht, ik kan jullie best helpen. Niet?” Lori wierp een korte blik op hun leraar geschiedenis, van wie ze nog geen commentaar had gekregen. “Ugh, ik heb hier zo geen zin in,” vervolgde Lori met een verveelde uitdrukking. “Maar goed, als onze seut hier al het werk doet, kunnen wij nog een hoop lol gaan maken.” Ze stootte Izak aan en grijnsde.

---

---

"Oh, eh, hoi," klonk er niet bepaald enthousiast van Roxy haar kant, ouch, nou kon Izak ook niet zeggen dat zijn stem vol enthousiasme had gezeten, maar toch iedereen hoopte toch stiekem wel op een beetje meer liefde. "Ik, euhm," begon Roxy vervolgens stamelend nadat Izak haar direct al had gevraag hoe ze het project voor zich zag. Het liefst was hij zo snel mogelijk van haar af, of dat nou betekende dat hij zelf iets van het werk moest doen of haar al het werk kon toeschuiven zolang er maar niet al te veel contact tussen hen was. Hoewel Izak de vorige keer zeker al een aantal drankjes op had gehad herinnerende hij zich nog prima hoe het tussen hen was gegaan en Izak wist dat hij zich veel te soft had opgesteld voor zijn doen. Hij voelde zich daardoor dan ook niet meer helemaal op zijn gemak bij Roxy, alsof ze genoeg informatie had om over zijn hoofd te kunnen hangen.
"Ik kan het wel alleen aan, als je wil," mompelde Roxy "Ik vind geschiedenis best... euh, ok. Het lukt me wel, als je gewoon even mee wat boeken zoekt." Dit klonk Izak als muziek in de oren, een paar boeken uit de bibliotheek zoeken en dan was hij klaar met het project. Veel makkelijker kon hij er waarschijnlijk niet vanaf komen. Voordat hij kon reageren hoorde hij echter een tweede stem en zag hij Lori naderen. “Echt weer iets voor jou, om geschiedenis ‘best ok’ te vinden. Seut.” zei Lori “Hi Izak,” Izak stak vlug zijn hand op. 'Hi, Lori,' zei Izak. 'Don't be rude, Roxy hier bewijst mij een enorme dienst.' zei hij terwijl hij zich een beetje achterover liet zakken in zijn stoel.
"Mind if I join?” zei Lori vervolgens, waarna ze beide Izak en Roxy geen kans gaf de vraag te beantwoorden en bij hen plaats nam. "Kit is nergens te bekennen en ik moet echt een voldoende halen. Dus ik dacht, ik kan jullie best helpen. Niet?” zei de blondine, Izak rolde even met zijn ogen, hij had best door wat Lori aan het doen was. Hem hoorde je niet protesteren, maar het was wel een hele makkelijke uitweg. "Ugh, ik heb hier zo geen zin in,” zei Lori. “Maar goed, als onze seut hier al het werk doet, kunnen wij nog een hoop lol gaan maken.” Lori stootte Izak vlug aan duidelijk tevreden met zichzelf. 'Laten we naar de bibliotheek gaan, ik verveel me,' zei Izak terwijl hij zijn stoel naar achteren schoof. 'Tenzij je er een probleem mee hebt dat Lori ons helpt?' zei Izak tegen Roxy, alsof hij haar de keuze gaf. In werkelijkheid wist Izak best dat dit Roxy niet heel veel ruimte meer gaf.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Tyler Nolan Hale 19 • The Quarterback • With Niah @ Hallway Projectdag was niks voor mij, het is nooit iets voor mij geweest ook. Waarom zou ik in godsnaam het project zelf doen als ik anderen kan betalen ervoor? Uiteindelijk is alles op te lossen met geld. Zo had ik het vandaag ook snel geregeld en had ik de beste nerd die ik kon vinden een mooi bedrag toegestopt, in ruil voor een compleet project aan het einde van de dag. Het leven is zo fijn als je geld hebt... Projecten als dit staan goed op je lijst en universiteiten staan daar nou eenmaal om te springen no? Met een brede grijns loop ik door de gangen, volledig van plan om eten te halen en daarna mijn selecte groepje favoriete mensen hier lastig te vallen. Heel ver op mijn route naar de kantine kom ik echter niet, want ik zie een welbekende brunette in de gang staan. En dat is dan nog mijn grootste favoriet, toevallig. Stilletjes loop ik naar haar toe en plaats dan plotseling mijn handen op haar middel van achter. ''Hmh, hello you.'' prevel ik en druk een zachte kus in haar nek. Ondertussen sla ik mijn armen wat dichter om haar heen. ''De gang is de perfecte plek om een project te maken, zie ik?'' plaag ik haar en kijk dan naar haar gezicht, waarna ik licht frons. ''Something wrong?''

[ bericht aangepast op 24 mei 2020 - 21:01 ]

---

El Diablo.