[Rpg • 0] Experium || 06 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 19 maart 2020 - 14:55 ]

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Hun gavelessen begonnen zo. Michiel was de hele ochtend al een beetje snibbig en hoewel Adam met hem mee had willen lopen naar het lokaal om hem te steunen, was de jongen zo snel gaan lopen na de laatste les dat hij inzag dat hij niet wilde dat Adam met hem meeging. Het maakte hem een beetje somber, hij had juist geprobeerd om rustig te zijn en hem af te leiden van het examen en er niet zo veel over te zeggen, maar blijkbaar was ook dat de goede tactiek niet geweest.
In een poging het niet zijn gemoed te laten overschaduwen, ging hij vlug naast Agami lopen. ‘Hé, ik wilde je nog wat vragen,’ zei hij. ‘Vind je het leuk om met mij naar het bal te gaan? Of heb je al iemand?’

[ bericht aangepast op 20 maart 2020 - 16:55 ]

Every villain is a hero in his own mind.

8102

Ze had de hele nacht niet lekker geslapen. Het visioen was aan de rand van haar bewustzijn blijven hangen en ze kreeg er de rillingen van. De Zuivering had sowieso al eng geklonken, maar als dit de eerste opdracht was...
      Naast haar begon iemand te praten en 8102 schrok op uit haar gedachten. Tot haar opluchting zag ze dat het niet Jester was, maar Adam. "Sorry wat?" vroeg ze, en deed haar best zich niet zo knullig te voelen. "Ik lette even niet zo op." Ze schonk hem een schaapachtige glimlach en hing het hengsel van haar tas beter over haar schouder.

[ bericht aangepast op 20 maart 2020 - 17:12 ]

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Studieobject 7223

De kalmte die hem overviel, was vreemd. Het was alsof al zijn paniek was weggenomen, met een vingerknip. Met een vrij zekere hand stapte de jongen het lokaal binnen en glimlachte naar de man achter het bureau. Hij was niet heel zeker bij het idee van Vienna, maar was erin mee gegaan. Hij ging tegenover Moreau zitten, die nu voor het eerst verstoord opkeek. "Ah, 4965. Kan ik iets voor je betekenen?" Eerst keek 7223 even verward toe naar Moreau, maar begreep al snel dat hij met Vienna's leerlingnummer aangesproken werd. "Ah ja, professor," antwoordde hij met een vrij zoete stem. "Ik had ideeën voor het bal en deze wilde ik heel graag met u delen." 7223 wipte ietwat zenuwachtig op de stoel. Moreau had nog niet gezien dat hij het was, en dat was bijzonder. Het was ook vrij gemakkelijk geweest om in Vienna te veranderen, veel gemakkelijker dan in adam of in Jester. Waar hij normaal op lichaamsbouw moest concentreren, waardoor hij voor kleding geen tijd had, had hij nu voor het eerst heel gemakkelijk een volledige transformatie gedaan - inclusief kleding. Moreau legde met een zucht zijn boek weg en keek 7223 aan, terwijl hij zijn bril afnam. "4965, hier heb ik op het moment echt geen tijd voor. Ik heb een examen op het moment." Moreau keek even op zijn horloge. "Je hebt geluk dat mijn student laat is."
      Even keek hij onzeker naar Moreau. Hoe lang moest hij dit plan van Vienna nog volhouden? "Oh, maar professor. Ik hoef niet lang. En als uw student er toch nog niet is, kan ik vast wel even vertellen toch?" Hij probeerde een zo vriendelijk mogelijke glimlach op te zetten, zoals hij Vienna wel vaker had zien doen. Moreau leek ervoor te zwichten, want hij schudde even zijn hoofd, maar 7223 kreeg toch het woord. "Nou, ik dacht als we nu het bal in thema doen..."

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam wreef een beetje opgelaten in zijn nek. De vraag was er net vrij makkelijk uit gerold, maar nu werd hij een beetje nerveus. 'Uhmm, ik vroeg of je al iemand voor het bal had. En of je anders met mij zou willen.' Hij presteerde het te glimlachen.

Every villain is a hero in his own mind.

8102

De last die van haar schouders viel, was haast niet te evenaren. Ze had inderdaad nog niemand en als ze up-to-date was, Yrla ook nog niet.
      "Oh, nee ik heb nog niemand!" zei ze opgelucht. Samen met een vriend gaan was stukken beter dan al het nachtmerrie materiaal van dansen met Yrla. "Ik zou heel graag samen met je naar het bal gaan," glimlachte ze. "Ik was al als de dood dat Yrla me zou vragen, dankjewel!"

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Ze was er niet helemaal gerust over geweest hem te laten gaan, maar zodra ze had gezien wat voor perfecte kopie hij van haar gemaakt had, waren haar zorgen verdwenen. Het was net alsof ze haar levende spiegelbeeld had zien lopen, iets wat heel vreemd was om te zien. Het zorgen voor 7223 had er echter wel voor gezorgd dat ze vijf minuten te laat op de schietbaan was. Ze kwam met excuses al binnen, toen haar opviel dat Maxwell niet alleen was. "Yrla?" De blonde jongen draaide zich grijnzend naar haar om, toen ze zijn naam zei. "Hee Vien. We hebben samen les vandaag!" Vienna keek met knipperende ogen naar de jongen naast haar en toen naar Maxwell. "Ik dacht dat het een uitdaging was voor jullie beiden en Williams stemde met me in." Vienna knikte verbluft, ze had nog nooit met iemand samen haar gave-les gehad. Maxwell leidde haar naar een schietbaan buiten en voor heel even was Vienna bang dat Yrla zou zien dat ze zou schieten. Gelukkig leken er nu allerlei random voorwerpen voor haar klaar te staan. "Goed de uitdaging voor jullie allebei. Ik tel van drie naar nul, en bij nul zetten jullie af. Yrla moet een keer rond de atletiekbaan zijn en hier terug op de stip, voor Vienna het doel daar verderop raakt." Vienna keek even niet begrijpend naar Yrla en de jongen haalde op zijn plek ook zijn schouders op. Yrla was toch veel sneller dan Vienna? Toch ging het meisje de uitdaging niet in de weg, ze ging klaar staan om het doel te raken.

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam glimlachte opgelucht. 'Leuk! Al zou Yrla vast liever met iemand uit een andere afdeling zijn gegaan dan met iemand als ons.'

Every villain is a hero in his own mind.

8102

      "Ik zag het nog wel gebeuren dat hij het expres zou doen. Jeweetwel. Om me te pesten." 8102- Agami haalde diep adam. "Maar daar hoef ik me gelukkig geen zorgen meer over te maken," zei ze vrolijk.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

'Misschien kunnen we vanmiddag kijken voor bij elkaar passende outfits,' zei hij. Aangezien Agami er ook pas net was, verwachtte hij niet dat die een garderobe vol feestjurken had. Misschien was het maar goed dat het gisteren nergens op uit was gelopen, hij moest er niet aan denken dat Agami inderdaad met Yrla had moeten gaan. Hopelijk zou Fox - als Michiel gelijk over hem had - iemand anders vinden, maar hij dacht van wel. Hij was een knappe jongen en erg aardig. Hij beet even op zijn lip toen hij zich dat realiseerde en voelde toch een steek van spijt. Maar het kon niet anders. Hij mocht het risico dat het toch een val was niet nemen.

Every villain is a hero in his own mind.

8102

      "Klinkt als een plan." Agami blikte even opzij en vertraagde haar pas. "Ik moet alleen wel- ehm- om het maar even gezegd te hebben: gewoon als vrienden, bedoel je toch?" Ze glimlachte voorzichtig. Ze wilde Adam's gevoelens echt niet kwetsen, maar als hij er meer achter zocht dan zij... dat zou uiteindelijk nog veel meer pijn doen.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

Yrla had een vaag vermoeden dat hij hier niet was om zijn gave te trainen, maar hij zou meewerken in Maxwell zijn plan. De jongen ging op de stip staan, die naast de roos was geplaatst. Een snelheidscamera zou bijhouden wie er eerder was, al vond Yrla dat die camera overbodig was. Hij was toch wel sneller dan Vienna. Bij nul zette de jongen het op een rennen, niet eens op zijn snelst en kwam rustig over de stip heen. "Vienna wint!" Yrla keek verbaasd in de richting van Maxwell, net als Vienna. "Onmogelijk, opnieuw! Ik moest nog even inkomen," riep de jongen. De tweede keer won hij wel, net als de derde en vierde poging. De jongen hijgde zachtjes van het harde rennen en steeds weer afremmen, maar om een of andere reden vond hij deze uitdaging wel leuk. Het was weer eens wat anders dan gewoon rondjes rennen met zijn gave. Uitdagend keek hij naar Vienna. "Kom op, Vien. Je kan beter dan dit!" Hij zag hoe Maxwell op haar afliep en iets in haar oren fluisterde. Bij het volgende fluitsignaal zette de jongen hard af, hij was alweer terug bij de stip, toen het ding ineens uit elkaar spatte. Yrla moest zijn snelheid gebruiken om de stukken te missen en niet geraakt te worden. Ongelovig keek de jongen - eenmaal afgeremd - om naar Vienna, die hijgend op haar plek stond. Vol ongeloof keek hij naar de roos, die door de kracht van het voorwerp van Vienna in stukken was gebroken. Opeens begreep Yrla waarom hij meedeed aan deze gave-les en hij begreep opeens de interesse van Maxwell in Vienna. Op deze manier kon haar gave levensgevaarlijk zijn.
      "Yrla!" Geschrokken kwam Vienna op hem afrennen en toverde uit haar tas een papieren zakdoekje tevoorschijn. "Relax, Vien. Ik heb niets." Het meisje luisterde echter niet naar hem en depte het zakdoekje op zijn wang. Ze haalde het zakdoekje terug vol bloed en ongelovig voelde de jongen aan zijn wang. Was hij geraakt?

It's never gonna happen, Guys.

Adam

'Ja, gewoon als vrienden!' Hij was blij dat ze dat aankaartte, voordat er écht misverstanden ontstonden. Zeker als Michiel hem zou proberen te plagen, zouden ze dan allebei weten dat het niet waar was.

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Bezorgd keek ze naar Yrla zijn wang, die lichtjes bloedde. De wond genas al heel snel, maar nog voelde Vienna zich schuldig en beschaamd. Zo samen met Maxwell in de schietbaan woensdag was het al erg geweest, maar toen had ze het voor zichzelf kunnen houden. Nu had Yrla gezien wat haar kracht was, al was het dit keer gelukkig niet met kogels. "Het spijt met, Yr." De jongen greep haar hand met het zakdoekje en haalde hem omlaag. "Ik kan wel tegen een stootje, Vienna. Niets om je zorgen om te maken." Zijn glimlach was oprecht en gelukkig was hij in ieder geval niet boos op haar. Maxwell gaf aan dat hun gave-les ten einde was en ze wist zeker dat hij even een blik met Yrla uitwisselde voor haar docent in de verte verdween. Ietwat beschaamd en ongemakkelijk bleef ze achter met de jongen naast haar. "Wel cool, Vien. Ik wist niet dat je zoveel kracht had!" Even keek Vienna op naar de jongen naast haar. "Vind je?" vroeg ze onzeker. Yrla sloeg een arm om Vienna's schouders heen en keek haar met een grote grijns aan. "Natuurlijk! Je hebt gewoon het doel laten exploderen door de krachtige inslag. Vet!" Vienna lachte nog steeds onzeker in de richting van Yrla, niet zeker of ze het echt wel zo vet vond.
      Yrla leek dat op te vangen, want ze voelde zijn hand onder haar kin. Even werd ze gedwongen in zijn ijsblauwe ogen te kijken. "Vien, het is niet erg." Ze sloeg haar armen om Yrla heen, in een poging steun bij hem te zoeken. Ze vond het zelf nog wel erg dat ze dit aan het doen was, het voelde gewoon nog niet goed. "Zou je dit geheim willen houden voor de rest? Totdat ik er zelf klaar voor ben het te vertellen?" Ze keek even op naar Yrla, die niet begrijpend een wenkbrauw optrok, maar uiteindelijk knikte.
"En nu, wil mijn prinsesje een lift naar de eetzaal? Ik heb honger als een paard en ik denk niet dat ik menselijk tempo aankan." Vienna schoot in de lach door zijn woorden en klom bij Yrla achter op zijn rug. Door zijn snelheid waren ze er als eerste van de Panthers, als eerste van iedereen. Met hun eten aan tafel knaagde een gedachte aan haar hoofd, met het idee dat ze iets vergeten was. Ze sloot voor even haar ogen en besefte opeens wat ze door haar eigen gave les vergeten was, 7223! Hij had zijn examen gehad! Nerveus keek het meisje naar de deur, en met dat de mensen binnen druppelden, merkte Vienna dat ze nog zenuwachtiger werd. Ze mompelde een snelle hoi naar Fayr, toen die naast haar kwam zitten, maar bleef kijken naar de deur. Hopelijk mochten ze straks eindelijk een naam voor 7223 uitkiezen! Hopelijk had haar plan gewerkt...

[ bericht aangepast op 20 maart 2020 - 18:42 ]

It's never gonna happen, Guys.

8102

      Agami grijnsde. "Super." Impulsief trok ze de jongen in een korte knuffel. Vandaag leek het beter met hem te gaan, gelukkig. Een beetje extra positiviteit kon echter nooit kwaad. "Ik heb nu toch wel echt zin in het bal," zei ze met een lach. "Trouwens, hoe ging je afspraakje gister," vroeg ze toen. Het schoot haar plotseling weer te binnen. Maar als Adam nu haar naar het bal vroeg, was het vast niet zó leuk geweest. "Als je het wil vertellen natuurlijk," voegde ze er meteen aan toe.

[ bericht aangepast op 20 maart 2020 - 18:44 ]

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

Een beetje ongemakkelijk haalde hij zijn schouders op. 'Het was een flauw grapje van de Lions.'

Every villain is a hero in his own mind.