[RPG • 0] Experium || 02 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 maart 2020 - 9:45 ]

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

7223 haalde een paar keer diep adem en beeldde zich in dat hij het gevecht aanging met de onrust op zijn borst. De jongen legde zijn handen op zijn borst en beeldde zich in dat hij de onrust tot een balletje samenkneep. Zijn lichaam voelde nogal leeg, terwijl het bolletje in zijn borst leek te branden als een fel licht. Jesters stem op de achtergrond was rustgevend en stap voor stap volgde 7223 wat hij moest doen. "Ja, ik zie het."

It's never gonna happen, Guys.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Studieobject 7223

7223 knikte. Terwijl hij zijn gedachten op zijn hoofd richte, voelde hij vooral de kriebel ontstaan in de kruin van zijn hoofd. Hoewel hij het gevoel naar beneden probeerde te duwen, begreep hij wat Jester bedoelde. Het voelde alsof zijn hoofd aan het leeglopen was, alsof er een enorme leegte achterbleef op het punt waar de tinteling niet meer was. Daarnaast vloeide zijn gave alle kanten op in zijn hoofd, waardoor het bijna leek alsof het niet verbonden was met de rest. 7223 voelde hoe de zweetdruppels over zijn slapen naar beneden liepen, maar hij bleef met al zijn kracht zijn gave naar beneden drukken. Bij zijn nek aagekomen hapte 7223 even naar adem. De tinteling was daar zo sterk geworden dat hij het er even Spaans benauwd van kreeg. Uiteindelijk had hij zijn hele gave in zijn borst zitten, waar het als een soort talisman leek te branden.

It's never gonna happen, Guys.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Studieobject 7223

Zoals Jester vroeg, beeldde de jongen een doosje voor, waar hij zijn gave instopte. Hij ramde het doosje dicht met zijn gedachten en opeens overviel een enorme leegte hem. Het was nog daar, het gevoel daar op zijn borst, maar het was niet zo overheersend aanwezig zoals het altijd was. Langzaam opende 7223 zijn ogen en keek Jester met een glimlach aan. "Ik denk van wel." En dat was het moment dat hij door zijn benen zakte van vermoeidheid. Geschrokken greep de jongen het bureau vast en brak daardoor zijn val. Voor heel even keek hij Jester aan, voor hij zachtjes in de lach schoot.

It's never gonna happen, Guys.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Studieobject 7223

Voor heel even voelde 7223 ongelovig aan zijn hoofd, voor hij met een onzeker lachje opkeek naar Jester. "Denk je echt dat het werkt, ja?"

[ bericht aangepast op 27 feb 2020 - 22:54 ]

It's never gonna happen, Guys.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Studieobject 7223

"Bedankt Jester," zei de jongen oprecht. 7223 trok zich weer op aan de tafel en merkte dat zijn benen nog iets wiebelden. Hij was moe, maar om een of andere reden voelde hij zich voldaan. Zodra 7223 zich weer zeker voelde op zijn voeten, strompelde de jongen ook naar de deur. Jester was allang verdwenen, waardoor 7223 in zijn eentje naar de eetzaal liep. Zo moe als hij nu was, had hij zich in tijden niet gevoeld. Echter tegelijkertijd voelde hij ook meer rust dan dat hij ooit gevoeld had. Zijn lichaam leek niet in een constante waakstand te staan, waardoor 7223 met een tevreden glimlachje zich aan een tafel zette met een bord eten voor zijn neus. Bijna kwijlend keek hij naar zijn bord. Zo honger als hij nu had, had hij in tijden niet gevoeld.

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

Toen Onyx in de zaal aankwam zat 8102 ergens in haar eentje aan een tafel. Dat kwam wel mooi uit, die moest hij toch nog spreken. Hij zakte naast haar en liet zijn blik over haar geschrokken gezicht glijden.
‘We willen dat iedereen voor het einde van de maand zijn naam heeft,’ deelde hij haar mee.

Every villain is a hero in his own mind.

[ bericht aangepast op 27 feb 2020 - 23:10 ]

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Hoewel ze niet lang gelegen had, deed dat half uurtje al wonderen voor haar lichaam. Hoewel Vienna de stijfheid voelde, was die toch al iets verminderd. Terwijl ze de eetzaal binnenkwam zag ze 7223 alleen zitten. Jester was naast Onyx gaan zitten, samen met die nieuwe, aan de andere kant van de zaal. En hoewel ze ergens dolgraag naast Jester wilde gaan zitten, was ze benieuwd hoe zijn training met 7223 was gegaan. Hoewel ze het niet verteld hadden, had Vienna het direct geraden toen ze weggingen dat 7223 training zou krijgen. En dus plofte ze vlak naast 7223 neer met haar bord. "Hoi," zei ze zachtjes.

[ bericht aangepast op 27 feb 2020 - 23:10 ]

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam werd wakker van een knorrende maag. Hij wist nog steeds niet hoe laat het avondeten was en hij hoopte maar niet dat het al voorbij was. Vlug trok hij zijn schoenen aan en liep naar het andere gebouw toe. Hij sloot aan in de rij en terwijl hij wachtte keek hij om zich heen. Michiel zat al te eten. Hij zwaaide in een reflex naar zijn vriend, maar die zag het niet. Plotseling voelde hij zich heel stom en hij keek vlug weer voor zich, terwijl hij stapje voor stapje dichter naar het buffet liep en daar uiteindelijk zijn bord vol schepte.
Toen hij eindelijk zijn eten had en naar zijn vriend wilde lopen, zag hij dat Vienna er was gaan zitten. Hij zuchtte zachtjes, maar omdat hij verder nog niet zo veel mensen kende ging hij toch maar bij hen zitten en zei zachtjes gedag.

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

"Hoi," antwoordde 7223 verbaasd. Even keek hij naar Vienna, om zich daarna te beseffen dat hij eigenlijk boos op haar was. Of niet? Jester had hem enorm geholpen, maar nog vond hij het niet oké dat ze zijn verhaal had doorgespeeld. Was dat nu het moment om het daarover te beginnen. "Hoe was je training met Jester?" Een beetje verbaasd keek 7223 Vienna aan. "Hoe wist je dat ik ging trainen?" Vaag registreerde 7223 dat Adam tegenover hem ging zitten en hij mompelde een flauwe hoi terug naar zijn vriend.

[ bericht aangepast op 27 feb 2020 - 23:15 ]

It's never gonna happen, Guys.