RPG • 300 • Jailbirds • Speeltopic 01 - Speeltopics

Jongeren hebben er altijd wel een handje van gehad zich te misdragen en rebelleren echter is er een dunne lijn die het goede van het kwade scheid. De praktijken lijken steeds meer uit de hand te lopen. De een geniet ervan zijn oudelijk huis in vlammen op te gaan, de ander denkt dat het een goed idee is voor eens en voor altijd van haar agressieve stiefvader af te komen en weer een ander verdrinkt zijn verdriet in verdovende middelen en laat de wereld hiervan mee genieten. De jeugd voelt zich niet gehoord en waar hulp te kort schiet wordt zelf het heft in handen genomen. Hoe de omstandigheden ook zijn het gezegde; "wie zich brand moet op de blaren zitten" blijft gelden en wie een misdrijf begaat moet worden gestraft. Maar wat gebeurd er als de jeugddetentie centra vol zitten en er bij elke een wachtlijst geld? Je kunt de extreme gevallen toch slecht rond laten lopen en hopen dat ze het geen tweede keer doen. Hier heeft het plaatsje Woodland, Oregon, schoon genoeg van. Ze hebben wel wat beters te doen dan de hele dag achter zich misdragende jeugd aan te vangen. Dus zijn ze zelf met een initiatief gekomen. Woodland heeft haar eigen juvie geopend. Het gebouw heeft natuurlijk minder ruimte als reguliere centra maar heeft meer dan genoeg plek om de criminaliteit in Woodland en omliggende plaatsjes zo goed als de das om te doen. Althans, dat is wat gedacht wordt. Sommige bewoners hebben zo hun manieren om ook vanachter de tralies hun plannetjes voort te zetten...

---

WOODLAND JUVENILE DETENTION CENTRE Rules ⬧ De cellen en sanitaire voorzieningen zijn gescheiden op geslacht en het wordt niet getolereerd indien er iemand van het andere geslacht zich in het andere cel blok bevind ⬧ Geen smokkelwaar ⬧ Er dient zich aan het tijdsschema gehouden te worden ⬧ Wanneer het alarm af gaat is iedereen verplicht om op hun buik met hun handen plat naast hun hoofd te gaan liggen tot hen verteld wordt dat ze weer mogen staan ⬧ Er wordt niet gevochten zowel fysiek als mondeling ⬧ Iedereen wordt bij binnenkomst gecontroleerd of ze onder invloed zijn en of ze smokkelwaar bij zich dragen ⬧ Er vindt meerdere malen op de dag een telling plaats ⬧ Er kunnen doorzoekingen plaatsvinden in de cellen ⬧ De cipieren hebben recht op ondervraging en of fouilleren indien vertoon van verdacht gedrag ⬧ De gevangen worden altijd bij hun achternamen genoemd Voorzieningen ⬧ Eén cel wordt gedeeld door 4 bewoners ⬧ Ieder cel blok heeft vier sanitaire voorzieningen ⬧ Er zijn genoeg opties tot recreatie: TV ruimte, spelletjes kamer, sportvelden, sportruimte, werkplaats, knutselruimte, bibliotheek etc. ⬧ Er is een optie om school of cursus te volgen: kleding maken, monteur, houtbewerking, kok, kapper ⬧ Er kan in de weekenden visite ontvangen worden, mits dit aangegeven wordt en het papierwerk juist ingevuld wordt ⬧ Er is mogelijkheid om te bellen, met toezicht ⬧ Met feestdagen wijkt het tijdsschema af en wordt de feestdag kleinschalig gevierd. Ook mag er familie langskomen ⬧ Er is mogelijkheid tot verlof, enkel in de meest extreme gevallen ⬧ Er is voor de bewoners mogelijkheid om te werken voor een kleine vergoeding: de werkplaats, de keuken, het washok, conciërge en de bibliotheek ⬧ Er is een dokter aanwezig ⬧ Er zijn vertrouwenspersonen beschikbaar ⬧ Er is een praatgroep aanwezig Tijdsshema ⬧ Om 6:00 staat de wekker zodat iederen zich op kan frissen en aankleden. Tevens vindt er een telling plaats ⬧ Om 6:45 vind er een ochtend work out plaats. (verplicht voor iedereen tenzij je een medische verklaring hebt waarom je niet mee kunt doen) ⬧ Om 7:15 is er gezamenlijk ontbijt ⬧ Om 8:00 vertrekt iedereen naar zijn of haar taak of naar de gemeenschappelijke ruimte ⬧ Om 12:00 is er gezamenlijk lunch ⬧ Om 13:00 keert iedereen terug naar zijn of haar taak of naar de gemeenschappelijke ruimte ⬧ Om 17:00 is er gezamenlijk diner.[/b] ⬧ Om 18:00 is er tijd voor recreatie en vindt er een telling plaats ⬧ Vanaf 21:00 kunnen de bewoners zich opfrissen en zich klaar maken om naar bed te gaan ⬧ Om 22:00 moet iedereen in zijn of haar cel aanwezig zijn en vindt er een telling plaats RULES ⬧ In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet. ⬧ Je schrijft een post van minimaal 300 woorden. ⬧ Je probeert minstens 1 keer per week te posten mits je het druk hebt, gelieve het ons dan te melden. ⬧ Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt. ⬧ Een reservering blijft 72H staan. Geef aan als je dit niet red vanwege omstandigheden. ⬧ Maximaal 4 personages per persoon. ⬧ Geen Mary-Sue's en Gary-Stu's. ⬧ Alleen Dagenhart of Witcher maken nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven. ⬧ 16+ is toegestaan. ⬧ Sluit niemand buiten, geen ruzies. ⬧ Vragen kunnen altijd gesteld worden en ideeën zijn ook altijd welkom. ⬧ Naamsverandering graag doorgeven. ⬧ Dit idee is uitgewerkt door Dagenhart en Witcher.

---

How far is far

Manuel Rayan Castellano 21 • Bank robbery • With Joel & 'Peaches'

'Hmm, ik neem aan dat je hiermee wat wilt zeggen, of niet, Castellano?' sprak hij en ik lach zachtjes, waarna een tevreden grijns min lippen siert. ''Je kent me zo goed.'' mompel ik. Maar hij had zeker gelijk, ik moest hier natuurlijk een punt maken. Even twijfelde ik dan ook om niet nog een merkje te plaatsen, dit keer op een meer zichtbare plek. 'If you want me, just ask...' bracht hij wat hees uit voor hij zijn lippen bij mijn oor bracht. '... and I'll be all yours.' fluisterde hij vervolgens en ik slik even, waarna ik kort op mijn lip bijt. Even ben ik stil en kijk dan in zijn ogen. ''You are mine, remember that.'' zeg ik en knipoog snel naar hem. 'It is, it so fucking is.' zei hij na mijn laatste woorden. 'God, wat heb ik dat knappe gezichtje van je gemist.' grijnsde hij en ik lach even. Well, het is altijd goed om dat te horen. De gevangenis laat niet iedereen er goed uitzien, maar ik was dus een uitzondering. 'So, why don't you tell me what you want to do, boss.' grijnsde hij nadat hij zijn lippen weer op die van mij had gedrukt. Ik haal lichtjes een wenkbrauw op en ik hou mijn hoofd wat schuin. Oh, he did it now. Ik neem zijn hand die in die van mij is gegleden en laat mijn hand langzaam naar zijn pols glijden. De hele tijd ben ik stil maar verlies ik geen moment het oogcontact tussen ons. Dan pak ik zijn andere pols en pin ze tegen de muur boven zijn hoofd met een hand. ''I love it when you call me that..'' prevel ik dan voor ik mijn lippen weer in zijn nek zet, deze keer om een merkje te zetten in een meer duidelijke plek. Ik kon het niet laten, iedereen hier mocht weten wat van mij was. "Wel wel wel,... Blond en lang is dus je type?" hoor ik dan op een quasi onschuldige toon. Ik trek me wat terug en schud mijn hoofd met een zacht lachje. Oh boy, nu gaan we het krijgen. Ik laat Joel langzaam los en hou nog even oogcontact met hem vast, voor ik mij omdraai naar Taylor aka Peaches. Ook leuk, natuurlijk. Quasi gekwetst legde hij een hand op zijn borst. "Ben ik dan al so snel vervangen , Love?" Ik haal geamuseerd mijn wenkbrauw op en kijk dan kort van hem naar Joel, voor ik mijn blik op hem houd. ''What can I say..'' zeg ik langzaam en hou mijn hoofd wat schuin, terwijl ik ondertussen mijn hand naar Joels nek laat glijden. Met mijn duim streel ik zachtjes over het merkje wat ik net geplaatst heb. ''Ik moet mijn partner een beetje een goed welkom geven nu hij hier is beland, no?'' vervolg ik. Goed, misschien had hij wel gelijk en had ik een type. Ik heb er nooit echt over nagedacht. "Nu kan ik niet ontkennen dat dat misschien ook wel mijn type is." vervolgde Peaches toen flirterig en knipoogde naar Joel. Iets waardoor mijn grip op zijn nek voor een moment versterkt. Ik laat hem echter los toen ik het door had en hef mijn kin wat. Ik was jaloers, altijd al geweest. Ik hou er niet van als mensen ook maar denken aan wat van mij is, al kan ik zelf op dat gebied nogal losjes zijn. "Ik ben Peaches, nice to meet ya." grijnsde hij toen en ik kijk ook langzaam naar Joel. Ik trek zijn kraag wat recht, deels om het goed te krijgen maar ook deels om te showen natuurlijk. Al wist Peaches ook wel hoe ik kan zijn. ''Een van de betere mensen hier..'' mompel ik na zijn woorden en geef een knikje zijn kant op.

---

El Diablo.

20      ⬧      Drugsmaffia      ⬧      With Freya

Ergens was ik stiekem wel blij dat Freya me om hulp had gevraagd. Nu had ik tenminste even de kans om wat op adem te komen alvorens ik die vijftig push-ups ook nog moest doen zonder adem pauze. Al kon ik dit momentje niet echt als een pauze zien. Deze snelle tussenstop liet mijn hart wellicht sneller kloppen dan wanneer ik daadwerkelijk bezig zou zijn met sporten. Iedere centimeter die ik dichterbij Freya kwam liet mijn hart een sprongetje maken. Ze was tegelijkertijd zo dichtbij maar zo ver weg... Ik wist niet hoe lang ik dit nog zo vol ging houden. Ik was namelijk niet zo'n ster in zelfcontrole. Ik had een kort lontje en stond er om bekend dat ik roekeloos te werk ging. Toch wist ik me bij Freya nog in te houden, wellicht om wat extra spanning op te bouwen, wat overigens uitstekend werken zo te merken. Ik zag aan Freya dat ook zij moeite had met het feit dat we op veilige afstand van elkaar moesten blijven, iets wat mijn ego zeker een boost gaf. We bevonden ons nu zo dichtbij elkaar maar voor mijn gevoel was het nog niet close genoeg. Bij lange na niet. Ik zocht naar een manier om de grenzen te verleggen en kwam met het idee Freya los te laten gaan op mij inplaats van op een van die aftanse zakken. "Zorg dan maar dat je stevig in je schoenen staat," een geamuseerde grijns sierde mijn lippen. 'Don't worry, love. I'll go easy on you.' knipoogde ik naar haar. Als ze dacht dat ik hier enkel ging staan mooi te wezen had ze het aan het verkeerde eind. Zij heeft coach mogen spelen nu mocht ik het ook wel even, toch? Het duurde niet lang voor de eerste klap uitgedeeld werd, gevolgd door een mier zoete grijns. De fout om haar te onderschatten maakte ik niet nog eens en ik bereidde me vast voor voor wanneer ze zich echt zou laten gaan. Ik zette me schrap met een tevreden grijns en wachtte tot de bui zou losbarsten. Ik grinnikte zacht nadat haar vuisten de kussens een aantal keren hadden geraakt. 'Kom op, ik had toch wel iets meer van je verwacht.' daagde ik haar uit, een speelse twinkeling in mijn ogen. 'Focus, handen hoger. Ik had je allang een goede tik kunnen verkopen.' ging mijn commentaar door, mijn stem verheven. 'Kom op Freya, verkoop me eens een echte trap, ik ben je oma niet!' al snel merkte ik dat ze afgeleid werd, iets wat ik stiekem toch best jammer vond. Eerlijk gezegd genoot ik wel van het uitzicht dat ik had. Ze was gefocust, liet een gevaarlijke kant van haar zien en die kant van de dame beviel me wel. Het duurde niet lang voordat haar te kort aan aandacht haar voorover liet struikelen waardoor ik haar nog net wist te vangen alvorens ze met haar gezicht op de mat was beland. 'Easy there, tiger.' zei ik zacht en wist me voor een klein moment geen houding te geven. Mijn handen tintelden waar ik haar bezweette lichaam vast hield en het wakkerde het vuur van verlangden in me aan wat aangestoken was toen ik haar tegen het lijf was gelopen. Ik slikte moeizaam en mijn blik bleef gefocust op Freya. "Ik haat dit," bracht ze uit en mijn mondhoeken krulden weer lichtelijk omhoog. 'Oh ja? Ik kan hier wel aan wennen hoor, zo dichtbij elkaar...' zei ik zacht en streek met mijn hand subtiel langs haar wang om vervolgens het plukje haar wat in haar gezicht gevallen was achter haar oor te stoppen. "Fuckzooi," mompelde ze. Mijn blik had die van haar gevonden en ik merkte dat deze af begonnen te dwalen. Het duurde niet lang voor ik door had waarnaartoe deze precies afgedwaald waren en het liet mijn hart spontaan sneller kloppen. Mijn ademhaling versnelde en op hetzelfde moment hakte we de knoop door en brachten we onze lippen samen. Waar ik dacht dat mijn verlangen zou veranderen naar tevredenheid leek het alleen maar groter te worden. Ik had haar lippen al gewonnen maar ik wilde meer... Mijn hand vond zijn weg terug naar haar wang waar ik deze voor nu liet rusten terwijl ik mijn andere hand af liet dalen naar haar achterwerk. Ik wilde de kus onderbreken om haar te vertellen hoe lang ik wel niet op dit moment gewacht had maar ze leken maar geen afscheid te willen nemen. Ik versterkte mijn grip iets rond haar en duwde haar voorzichtig, onze lippen niet van elkaar scheidend, naar de muur toe. Zo had ik beter grip en wist ik zeker dat ik de touwtjes in handen had voor nu. Voor een klein moment separeerde ik onze lippen van elkaar en keek ik haar breed grijnzend en lichtelijk buiten adem aan. 'Je hebt geen idee hoe graag ik dat wilde doen.'

---

How far is far

20      ⬧      Modern day Bonnie and Clyde      ⬧      With Manuel

Manuel zijn woorden bleven zich herhalen in mijn hoofd. "You are mine, remember that." deze woorden deden me hard op mijn lip bijten en lieten mijn ogen zich in die van hem boren, vol verlangen. Ik was stik jaloers maar ik wist dat Manuel er ook aardig wat van kon. Niet dat ik dat vervelend vond, verre van zelfs... Ik genoot er intens van wanneer hij iemand duidelijk maakte dat ik zijn eigendom was. Niet dat ik onderdanig was, dat was een kant van mij die enkel Manuel ooit te zien kreeg. Vervolgens herinnerde ik hem er even aan dat hij de baas was en ik me volledig aan hem over zou geven. Ik hield wel van een spelletje maar ik zou me nu direct overgeven. Ik had dit té erg gemist. Mijn volgde met een geamuseerde grijns rond mijn lippen zijn bewegingen en keek hem vervolgens onschuldig aan, mijn polsen boven mijn hoofd gepind. Ik voelde mijn hartslag toenemen en mijn ademhaling gejaagder worden. Ik slikte even en beet vervolgens onschuldig op mijn lip. Fuck wat wilde ik nu graag zijn handen over mijn lichaam voelen. I love it when you call me that..'' Hoewel ik de onschuldige act graag op wilde houden kon ik een grijns nu toch niet onderdrukken. 'Well, there's more where that came from, handsome.' grijnsde ik en likte kort over mijn lippen terwijl ik zijn gezicht voor de zoveelste keer goed bestudeerde. Ik zou nooit genoeg kunnen krijgen van dit aanzicht. 'Ik zou met liefde je naam willen schreeuwen...' zei ik op een gedempte toon terwijl ik met mijn vinger een figuurtje trok op het enige stukje ontblootte borst wat zijn tenue toe liet. Mijn ogen schoten terug naar die van hem, gevolgd door een zoete glimlach. Zijn lippen schoten weer naar mijn nek en ik sloot mijn ogen weer voor een moment. Zijn lippen brandde op mijn huid. Hij liet zijn markering niet geheel pijnloos achter maar ik wilde absoluut niet dat hij zou stoppen. Mijn handen gleden rond zijn nek en ik duwde hem automatisch wat dichter tegen me aan, hem aanmoedigend hem door te laten gaan waar hij mee bezig was. Een paar zachte goedkeurende geluidjes ontsnapte uit mijn mond maar ik sloeg spontaan stil toen ik een andere stem hoorde. Ik keek de blonde jongen die het nodig vond ons te komen storen met een geïrriteerde en lichtelijk arrogante blik aan. Kon hij niet iemand anders lastig gaan vallen? Er waren genoeg andere douches. "Wel wel wel,... Blond en lang is dus je type?" waren de woorden van de jongen geweest. Ik trok één van mijn wenkbrauwen op en liet mijn blik nieuwsgierig over de jongen glijden. Ik keek liever naar Manuel maar ik moest toegeven dat hij er niet slecht uit zag. Ik wilde hem net vriendelijk vragen of hij alsjeblieft even op wilde rotten toen hij alweer begon met praten. Ik sloeg mijn armen dan ook uit protest over elkaar. "Ben ik dan al so snel vervangen , Love?" de jongen drukte deze woorden erg theatraal uit en ik zou alleen op zijn drama Queen skills al jaloers worden. Dat was mijn ding. Echter waren het de woorden die mijn hart een aantal slagen deed overslaan en het bekende gevoel van jaloezie keerde weer terug. Mijn blik schoot snel naar Manuel wanneer mijn ogen toch nog altijd nieuwsgierig weer naar de jongen gingen. Ik wilde hem niets liever dan weg hebben maar ik was benieuwd naar zijn woorden. ''What can I say..'' sprak Manuel waarna ik zijn hand weer in mijn nek voelde. Hij liet zijn duim zacht over het zonet gemaakt merkje in mijn nek gaan en ik vernauwde mijn ogen voor een seconde sinds mijn huid rondom de afdruk nog wat gevoelig was. ''Ik moet mijn partner een beetje een goed welkom geven nu hij hier is beland, no?'' er verscheen weer een kleine grijns op mijn gezicht, wederom lichtelijk arrogant. Deze jongen mocht best weten dat Manuel vanaf nu off limits was. "Nu kan ik niet ontkennen dat dat misschien ook wel mijn type is." sprak de blondine waarna hij naar me knipoogde. Ik trok mijn wenkbrauwen op maar er ontstond toch een lichtelijk speelse grijns op mijn gezicht. Dus hij wilde het zo spelen... Het feit dat Manuel zijn grip rondom mij iets versterkte was me niet ontgaan en ik moest zeggen dat het mijn ego zeker streelde. Ik herkende het uit duizenden, hij was jaloers. "Ik ben Peaches, nice to meet ya." sprak de jongen. Met ieder woord werd het duidelijker dat er geen ontkomen was aan zijn aanwezige accent. Ik lachte even zacht en keek de jongen met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Peaches?' vroeg ik, een vleugje ongeloof in mijn stem. Ik hoopte vurig dat er niet daadwerkelijk een ouders bestonden die hun kind daadwerkelijk Peaches hebben genoemd. Al snel liet ik het rusten en focuste me weer op deze Peaches. Ik voelde Manuel weer aan me bezig zijn en mijn grijns verbreedde automatisch. Wat was het toch ook een heerlijk jaloers kreng. 'Joel,' zei ik met een kleine glimlach. 'Ik en Manuel zijn, eh...' begon ik waarna ik mijn arm om Manuel heen sloeg en mijn andere hand op zijn borst liet rusten. 'Oude bekenden...' grijnsde ik waarna ik Manuel even kort veel zeggend aan keek. Deze knappe onbekende moest immers even zijn plek weten.

---

How far is far

TAYLOR 'PEACHES' NOAH EVANS

---

Manu loste dan toch de gegijzelde lippen van de blonde nieuweling, waardoor ik mijn ogen nu beter over de nieuwe verschijning kon laten gaan. Echter nam de zachte lach van de zwartharige jongen mijn aandacht. Hij schudde zijn hoofd licht waardoor ik hem iets onschuldig aankeek de argwanende blik van de blonde jongen negerend. "What can I say..'' Met mijn blauwe ogen volgde ik de beweging van zijn hand, welke in de nek van zijn nieuwe vrijster gleed. Het was bezitterig en niet iets dat ik zelf nog niet had meegemaakt. Een zoveelste klant die met haar nieuwe aanwinst pronkte, stoefte over hoe geweldig ik dan wel niet was. Veel show, om dan achterna het minder mooie aan mijn servies voor zichzelf te houden. ''Ik moet mijn partner een beetje een goed welkom geven nu hij hier is beland, no?'' Manu hield nu ook zijn hoofd wat schuin, waardoor ik mijne rechtte en een een speelse "Hmmm" over mijn lippen spinde. "Partner?" kwam er iets scherp over mijn lippen, waarna ik mijn visier nu op de nieuwe jongen plaatste zijn armen over elkaar geslagen, en z'n kaakspier dat iets opspande. Hmm, mijn woorden hadden hun doel geraakt. Mijn flirterige opmerking leek de beide heren niet te zijn ontgaan en wat heerlijk was het toch om nu ook de jaloerse trekjes van Manuel te mogen ontdekken. De blonde jongen leek nu ook een stukje losser te worden, ah hoe woorden werkten was toch fascinerend. Ik stelde mezelf dan ook voor en ik zag hoe Manu zijn nieuw speelgoed los liet en z'n kraag fassioneerde. Ik blikte kort naar Manuel, ik had wel door wat hij probeerde te doen. De stempel van zijn eigendom was dan ook duidelijk zichtbaar in de witte nek van de langere jongeman. ''Een van de betere mensen hier.'' vervolgde Manuel waardoor ik breed grijnsde en even kort boog. Deze leek mijn naam maar amusant te vinden en trok zijn wenkbrauwen op. 'Peaches?' kwam er ongelovig over zijn lippen rollen. " Yes , Love? " grijnsde ik, waarna ik mijn handen subtiel in mijn achterzakken stak. "Care to take a bite?" kwam er weer plagend en ofcourse met het nodige flirtige toontje over mijn lippen. 'Joel,' stelde hij zich dan ook voor ik fronste licht en leunde iets tegen de koude betegelde muur aan.
'Ik en Manuel zijn, eh...' starte Joel, ditmaal zelf bezitterig zijn armen om Manuel heen slaand. Zijn andere hand plaatste hij ook even op zijn borst. Ah snoezig. 'Oude bekenden...' de woorden zouden voor menig anderen betekenen dat de jongens off limits waren, maar ik kende dat soort gene niet. "Oh really?" kwam er half uit de hoogte gevallen over mijn lippen rollen. Even bedenkelijk keek ik Joel aan. " Ik heb Manuel namelijk niets over jou horen vertellen." sprak ik mierzoet waarna ik even keek naar Manu, alsof hij me een antwoord kon schenken. Echter vooraller hij dat kon doen, schoot ik er weer scherp tussen. "Partsners zij je? In crime? Ik mag toch niet hopen in bed." een grinnikje verliet mijn lippen en mijn blik ging weer op Joel brandden. Ik wilde dat beetje arrogantie van zijn gezicht laten verdwijnen. "Ik mag toch hopen dat je niet al mijn klanten van me gaat afsnoepen?" ik tuitte mijn lippen iets, waarna deze met een smack geluid weer van elkaar gingen. "Maar welk leuk dat je toch iemand kent hier hmm? Erg toevallig dat je net in hetzelfde centrum als Manu terrecht gekomen bent." vervolgde ik lichtjes schouder ophalend. "Hoe ben je hier ook alweer terrecht gekomen?" mijn blik nu uitdagend op Manu. De jongen was altijd wat stil geweest als het hierop aankwam. Terwijl bij mij mocht iedereen het wel weten dat ik te huur was voor de juiste prijs.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

”Chill baby, just let them hate."

'Ik heb gehoord dat er vandaag een nieuwe jongen binnen kwam. Ik meende hem zelf te zien lopen, lang en blond, ik zou hem doen.' Liv keek geïntrigeerd naar de brunette naast haar. Met het lieflijke uiterlijk van de dame kwam een uitgesproken mening. Het was een opwindende combinatie. Liv beet even op haar onderlip. Ik zou jou doen.. dacht ze dromerig terwijl ze even naar de grond staarde. 'Maak je maar geen zorgen, babe, ik kan met twee mensen tegelijk praten.' just like that was Liv weer bij de les. Ze wist niet helemaal hoe ze de woorden moest opvatten. Ergens voelde de woorden als een kleine waarschuwing om duidelijk te maken dat ze op haar eigen benen kon staan. Aan de andere kant voelde het juist warm aan, maar dat kwam vooral door het woordje 'babe'. De blondine besloot het erbij te laten. 'Een manier vinden om hier uit te komen.' antwoordde Venus waarna er een kleine lach rondom de blondine haar lippen verscheen. "How is that working for ya?" vroeg ze met een kleine grijns. Ze wikkelde een blonde lok om haar vingers. "Bovendien zou ik je niet zomaar laten gaan. Naar wie moet ik dan om schaamteloos te flirten?" antwoordde de blondine terwijl ze haar onderlip beet. En ja hoor, alsof de goden haar gebeden hadden verhoord verliet haar blonde niet zo grote vriend het gesprek. Het was zo voorspelbaar. Nieuw vlees en weg was hij. Ach, nu kon iemand anders de rol van speelbal tenminste overnemen. Op deze manier kon ze haar volledige aandacht gelukkig weer op Venus richten.

Ze bekeek de dame nog eens van top tot teen. Ze kende de dame nog niet zo heel goed maar had roddels gehoord. De dame zat hier blijkbaar door ware liefde? Wat dat ook mocht betekenen. Haar antwoord op Taylor zijn eerdere vraag had Liv dan ook verbaasd. Iemand die alles zou doen voor ware liefde zou tegelijkertijd iemand zomaar gewoon even doen? Hey, er was niets mis mee maar het verbaasde haar. Ze keek Taylor nog even na. Ze wilde vragen waarom Venus met hem bevriend was maar ergens wilde ze het hele gesprek gewoon vergeten. Ze had er naar haar mening al teveel aandacht aan besteed. Haar gedachten gleden toch weer terug naar de brunette. Ze wilde meer over haar weten. 'Hmm, dus jij bent op de hoogte van alle roddels hier?" vroeg de blondine geïnteresseerd. Ze was hier nog niet heel lang en de tijd die ze er was had ze vooral besteed aan het leren kennen van haar celmaatje en aan school. "Ik ben namelijk wel benieuwd naar iemand en misschien kan jij me helpen? Aangezien je overal van op de hoogte bent." Liv boog zich wat meer naar de dame toe, een kleine spanning teweeg brengend. "Ze heeft bruin haar, licht blauwe ogen en is veruit de knapste hier." Liv voog een lok van de brunette uit haar gezicht en achter haar gezicht. Ze boog haar hoofd richting de brunette haar nek. "Misschien kan jij me wat over haar verhaal vertellen?" fluisterde de blondine uitdagend dicht tegen Venus haar oor aan.

”Cold as ice, but in the right hands she melts."

[ bericht aangepast op 28 feb 2020 - 0:12 ]

Manuel Rayan Castellano 21 • Bank robbery • With Joel & 'Peaches'

'Peaches?' vroeg Joel ongelovig waardoor ik zacht moet lachen. Het had zijn redenen, natuurlijk. "Yes , Love?" grijnsde Peaches ondertussen waarbij hij zijn handen subtiel in zijn achterzakken stak. "Care to take a bite?" Ik schud mijn hoofd licht en rol geamuseerd met mijn ogen. Dit ging nog wat worden. 'Joel,' stelde de jongen naast mij zich ondertussen voor. 'Ik en Manuel zijn, eh...' begon hij toen waarna hij zijn arm om mij heen sloeg en zijn andere hand op mijn borst liet rusten. 'Oude bekenden...' grijnsde hij toen. Een tevreden blik vormt in mijn ogen al weet ik ondertussen dondersgoed hoe Peaches op dit soort dingen kon reageren, geïntimideerd zou hij hoogstwaarschijnlijk niet zijn. Ik vermoed dat dat in ieder geval Joels bedoeling een beetje was. Ik sloeg dan ook voor nu maar licht een arm om hem heen. "Oh really?" kwam er over zijn lippen rollen en ik wist al hoe laat het was. "Ik heb Manuel namelijk niets over jou horen vertellen." sprak hij mierzoet en ik vernauw mijn ogen even. Nu was ik sowieso geen open boek en ik moest eerlijk zijn dat ik niet had verwacht Joel ooit nog te zien, toen ik eenmaal een aantal maanden niet meer van hem gehoord had. Waarom zou ik dan gaan rondvertellen over een 'verloren liefde'. Oh well, misschien gaat hij nog een punt maken ergens vandaag. Ik wacht het af. "Partners zij je? In crime? Ik mag toch niet hopen in bed." een grinnikje verliet zijn lippen. "Ik mag toch hopen dat je niet al mijn klanten van me gaat afsnoepen?" Ik bijt kort op mijn lippen en lach zachtjes. ''Aii, business is business no?'' spreek ik nonchalant en hou mijn hoofd wat schuin. ''Niks persoonlijks.'' grijns ik dan. Bij elk ander persoon had ik het kunnen zien als jaloezie, maar ik wist hoe Peaches was. Waarschijnlijk wou hij eerder Joel stangen dan iets anders. Ik ging er maar niet te serieus op in, een serieus persoon was hij toch niet te noemen. Plus, het kon me ergens nog amuseren ook. Dat deed hij vaak, en met Joel zijn waarschijnlijk aankomende jaloerse gedrag... Hmh, ik kan het bijna Paradise noemen. "Maar welk leuk dat je toch iemand kent hier hmm? Erg toevallig dat je net in hetzelfde centrum als Manu terrecht gekomen bent." vervolgde hij toen "Hoe ben je hier ook alweer terecht gekomen?" Ik rek me kort uit en loop een stukje door naar de spiegels. Ik fatsoeneer mijn haar een beetje en neem dan plaats op de wasbak. ''Dezelfde domme reden dat ik hier zit, die ratten bij de politie gunnen je ook niks.'' Ik lach zachtjes. ''Alleen hij is drie jaar later genaaid, so that sucks.'' mompel ik nonchalant en leun wat naar achter tot ik tegen de muur leun. ''Dus, wat brengt je naar deze prachtige douches, love?'' zeg ik, het laatste op een speelse toon. Joel moest ondertussen wel weten dat het niet zo serieus allemaal was, niet na wat ik net tegen hem zei.

---

El Diablo.

20      ⬧      Modern day Bonnie and Clyde      ⬧      With Manuel

Eerlijk gezegd was ik niet erg blij met Peaches zijn spontane bezoekje. Ik vermaakte me prima met Manuel en had daar geen publiek bij nodig. Het irriteerde me niet alleen dat we onderbroken waren, het irriteerde me vooral dat het vrij duidelijk was dat de twee een geschiedenis met elkaar hadden. Het was misschien niet reël zo te denken maar in mijn hoofd was Manuel nog steeds van mij. Het was geen verassing dat Manuel precies zo over mij dacht en me al gemarkeerd had als zijn bezit. Dit wilde hij maar al te graag aan de blonde jongen shown, iets wat mijn interesse wekte. Was deze Peaches een bedreiging? Mijn hoofd koppelde de naam Peaches niet meteen met de jongen wie deze naam droeg. Het klonk nogal... belachelijk in het eerste opzicht. Er zal vast een reden zijn dat hij zo genoemd werd en het maakte me meer dan benieuwd naar wat deze reden precies was. "Yes , Love?" was Peaches zijn antwoord op het feit dat ik zijn naam niet serieus nam. Mijn wenkbrauw schoot iets wat verbaasd omhoog. "Care to take a bite?" nu schoot mijn andere wenkbrauw ook omhoog en keek ik de jongen met een geamuseerde grijns aan. Ik mocht deze blonde vreemdeling wel. Als ik niet al voorzien was had ik zeker wel een hapje willen nemen bedacht ik me terwijl ik mijn blik weer even kort over de jongen heen liet glijden. Toch moest het feit dat ik niet graag deelde even benadrukt worden voor het geval "Peaches" zijn zinnen op Manuel zou zetten. Wat ze hiervoor met elkaar deden hoefde ik niet te weten maar het moest wel duidelijk zijn dat -dat nu verleden tijd zou zijn. Ik liet mijn arm dan ook rond Manuel rusten en hield mijn oogcontact met Peaches. Dit maal sprak ik mijn waarschuwing ook uit. Echter wel met een omweg waarmee het hopelijk duidelijk genoeg was dat Peaches maar beter met zijn hebberige handjes uit de buurt van Manuel kon blijven. Ik hoopte dat het niet tot een daadwerkelijke waarschuwing hoefde te komen, al was een beetje drama op zijn tijd ook wel leuk... "Oh really?" vroeg Peaches en ik schonk hem een kleine arrogante lach. "Ik heb Manuel namelijk niets over jou horen vertellen." ik vernauwde mijn ogen wat. Ik begon Peaches zijn spelletje steeds meer te begrijpen. Ik kon me er tegen gaan verzetten maar waarom zou ik niet een potje meespelen? Peaches was zich er van bewust dat deze woorden me wat zouden doen en eerlijk gezegd deden ze dat ook. Ik had het goed te pakken gehad, ik was smoorverliefd geweest op Manuel en ik voelde nog steeds veel voor hem. Maar hoeveel ik ook om Manuel gaf, ik zou geen verhalen rondbazuinen over een liefde die ik waarschijnlijk nooit meer zou zien. Ik moest toegeven, Peaches had me even van mijn stuk gebracht maar ik had mezelf herpakt. "Partners zij je? In crime? Ik mag toch niet hopen in bed." zei Peaches gevolgd door een grinnik. "Ik mag toch hopen dat je niet al mijn klanten van me gaat afsnoepen?" zei Peaches daarna waarna mijn blik naar Manuel schoot. Wat speelde er in vredesnaam tussen deze twee? Het was in ieder geval duidelijk dat het me maar niets beviel. ''Aii, business is business no?'' sprak Manuel nonchalant en er trok een schock van ergernis door me heen. Business, dus dat was ik voor hem, business... Ik was altijd al licht geraakt geweest en zo was dit ook het verkeerde keelgat ingeschoten. Ik beet wat geïrriteerd op het binnenste van mijn wang en liet mijn blik nog altijd branden op Manuel. Dus als ik het goed begreep maakte mij wel duidelijk dat ik zijn eigendom was maar hij zag mij enkel als een leuke afleiding. Lekker is dat. Ergens stak het maar eerlijk gezegd moest het me niet verbazen. Manuel was altijd zo geweest. Waar ik een hopeloze romanticus was en me wilde binden aan iemand waar ik om gaf had Manuel nooit veel behoefte gehad aan iets vasts, niet echt tenminste. Het was duidelijk dat deze jongen probeerde te stoken. Ik wilde er niet aan toegeven maar koud liet het me niet. Waarom moest ik toch ook zo'n emotioneel wrak zijn. "Maar welk leuk dat je toch iemand kent hier hmm? Erg toevallig dat je net in hetzelfde centrum als Manu terrecht gekomen bent." leidde Peaches me af met zijn woorden. Ik keek de blonde jongen aan. "Hoe ben je hier ook alweer terecht gekomen?" mijn grip rond Manuel was al iets verslapt en nu maakte hij zich helemaal los van me om plaats te nemen op één van de wasbakken. Ik keek hem even na maar focuste me daarna weer op de stoker voor me. Wederom liet de jongen me met een mond vol tanden staan. Ik had geen idee hoe ik moest antwoorden op deze vraag, vooral omdat het nog steeds lichtelijk wat verwarring bracht over hoe ik hier nou precies terecht was gekomen. Daarom hoopte ik vurig dat Manuel het woord op zich zou nemen, wat hij dan ook deed. ''Dezelfde domme reden dat ik hier zit, die ratten bij de politie gunnen je ook niks.'' sprak hij en ik bleef Peaches aan staren. [/i]'Alleen hij is drie jaar later genaaid, so that sucks.''[/i] sprak hij nog altijd op dezelfde nonchalante toon, iets wat me onbewust toch een beetje irriteerde. ''Dus, wat brengt je naar deze prachtige douches, love?'' ik klemde mijn kaken wat op elkaar en er verscheen een geamuseerde grijns rond mijn lippen. Als Manuel dit allemaal niet zo serieus nam ging ik het ook niet doen. 'Zeg, Peaches,' begon ik op een zoete toon terwijl ik de jongen grijnzend aan keek. 'Hoe kom je eigenlijk aan deze naam? Ik neem aan dat er een goede reden achter zit, of niet?' vroeg ik en keek hem vervolgens even kort wat afkeurend aan waarna ik naar hem toe stapte om zijn kraag goed te doen, welke naar binnengevouwen zat. 'That's better,' grijnsde ik onschuldig naar hem en gaf hem een klopje op zijn borst. 'Anyway, ik zou je namelijk graag beter leren kennen, Peaches.' knipoogde ik met een ondeugende grijns alvorens ik weer een stap naar achter deed.

---

How far is far

---

"Je moet er gewoon even op sabbelen, dan is het zo over," antwoordde Kit, duidelijk zonder nadenken. Prompt bracht Sionainn haar vinger naar haar mond en deed exact wat hij haar opgedragen had, ook zonder nadenken. Een ijzerachtige smaak vulde haar mond, ondanks het maar een klein druppeltje bloed betrof. Ze zoog kort op haar vingertop terwijl de jongeman naast haar zijn aandacht weer op het boekje richtte. Pas nu drong de dubbelzinnigheid achter zijn woorden tot haar door. Wetend dat hij het zo niet bedoeld had deed ze haar best er niet om te lachen. Ze had bijna de opmerking gemaakt dat dat in negen van de tien gevallen waar was, tot ze zich bedacht dat het bij hen aanvankelijk ook niet van een leien dakje was gegaan. Zijzelf had stijf van de spanning gestaan, omdat ze amper had kunnen geloven dat ze er in geslaagd waren een onbewaakt plekje te vinden én op de koop toe niet betrapt geweest waren op weg daarheen. Het had ook niet geholpen dat ze er geen ervaring mee had gehad seks niet als zakelijk te beschouwen, en amper had geweten wat ze aanmoest met alles wat op dat moment door haar heen was gegaan. Daar waar het bij haar wat stroever had gegaan, was het bij Kit inderdaad zo over geweest. Hij was wat onhandig en nerveus geweest, al had ze dat begrepen. Ze wist niet hoe lang het voor hem geleden was geweest, en wellicht had hij met dezelfde spanningen gekampt als zij. Eens dat echter uit de weg was geweest, en er onuitgesproken door beiden beslist was vrijwel meteen een herkansing in te zetten... Op onbewaakte momenten als deze tintelde het bij Sionainn soms nog na, op de best mogelijke manieren. Ze had niet beseft hoe ze hem aan had zitten staren, verloren in hun herinneringen, tot hij haar aansprak en ze zijn blik ontmoette. "Wil jij de laatste woorden invullen?" Woorden? Haar gedachten hobbelde een eind achter, tot ze plots weer wist waar ze mee bezig waren. Ze knikte, ervan overtuigd dat haar opwinding in haar stem te horen zou zijn mocht ze nu onmiddellijk spreken. Sionainn richtte haar blik op het boekje en scande snel de overgebleven woorden. Eentje ervan herkende ze per direct. "Oh," glimlachte ze. "Je hebt het beste voor laatst bewaard." Het was er uit voor ze het wist. Bij de hint 'Vos; Vulpes Macrotis' vulde ze pijlsnel het goede antwoord in; KIT. Het was een term die ze zelf nog niet danig lang kende, maar die haar om duidelijke redenen was bijgebleven. De menselijke Kit die naast haar zat overviel haar echter volledig met zijn volgende vraag. "Kan ik iets voor je doen?" Ze had geen idee hoe ze het op moest vatten. Doelde hij op haar vinger of ging het alweer over haar -voor hem onbestaande- prijskaartje? Had hij opgemerkt waar ze enkele minuten geleden met haar gedachten had gezeten? Ging het over Cian, waar ze eerder duidelijk om van streek was geweest? En in elk van die gevallen kon ze hem niet bepaald een antwoord geven. Ze haalde een hand door haar haren terwijl ze probeerde te bedenken wat ze in hemelsnaam kon zeggen of doen zonder zichzelf te verraden of hopeloos belachelijk te maken. Kus me dan toch! schreeuwde een stemmetje ergens diep vanuit haar binnenste. Over haar lippen kwam echter alleen een zacht lachje gerold, hopelijk minder nerveus overkomend dan het in werkelijkheid was. "Ik zou het wel fijn vinden mocht je buiten een wandelingetje met me willen maken," stelde ze uiteindelijk voor. Om een kus durfde ze hem al lang niet meer vragen. Om meer tijd samen daarentegen... Kit was haar favoriete guilty pleasure, of ze het nu wilde of niet.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

• Twenty-one • Abuse and Shoplifting • I did it, so what? • Ash •

De uitdagende woorden, de correcties die er in de toon van zijn stem lag. Freya hoorde elk woord wat Ash haar toeriep en ze deed ook enorm haar best haar focus scherp te houden, zoals haar dat normaliter altijd lukte. Maar nu werkte het alleen maar afleidend en slaagde ze er niet om haar concentratie hoog te houden. Dat ze mis sloeg en onhandig struikelde was dan ook iets wat niet te voorkomen viel, als ze dat al gewild zou hebben.
      "Oh ja? Ik kan hier wel aan wennen hoor, zo dichtbij elkaar..."
Alsof hij het erom deed, dacht Freya terwijl zijn aanrakingen haar allesbehalve ongenaakbaar lieten. Een tintelend gevoel bleef achter daar waar zijn vingers haar huid geraakt hadden en ze verloor het laatste beetje standvastigheid dat ze nog bezat op het gebied van afstand houden. Dat ze hem wilde werd op deze manier alleen maar meer en meer duidelijker.
Eens zijn lippen de hare raakte was de blondine volledig verkocht en vleide ze zonder schroom haar lichaam tegen dat van Ash aan, terwijl hij zijn grip op dat van haar verstevigde. Elk risico dat ze konden lopen, sloegen ze beide van zich af en Freya realiseerde zich al gauw dat ze de controle uit handen had gegeven eens haar rug tegen de muur aan kwam. Ze hield van mannen die het heft in eigen handen namen, ondanks dat ze graag ook enige controle poogden te bezitten. Haar hartslag versnelde zich gaandeweg de diepte van hun kussen, een tevreden roffel in haar borst nu ze toe had gegeven aan de verleiding voor zich en ze dronk Ash' kussen gretig.
      "Je hebt geen idee hoe graag ik dat wilde doen."
Een subtiele grijns vormde zich op Freya's lippen in het korte moment dat ze gescheiden waren van Ash. Licht tilde ze één van haar wenkbrauwen op en veegde vederlicht met haar mond langs die van Ash. "En ik maar denken dat je niet durfde," plaagde ze hem zacht. Onbeschaamd liet zijn haar vingers over hem heen glijden, raakte de bloten huid van zijn armen aan en trok een spoor over zijn borst in de richting van zijn, waarbij ze opnieuw de verleiding van zijn mond op de hare niet kon weerstaan.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

TAYLOR 'PEACHES' NOAH EVANS

---

Het was toch interessant hoe een gezicht boekdelen kon spreken. De vernauwde blikken, kleine lichaamsbewegingen die jaloezie vertonen. Al werd mijn interesse gepiekt door Manuel. Waar zijn schouders eerst nog gespannen stonden, liet hij deze iets zakken. Zijn zachte lach liet mijn blauwe kijkers naar zijn gezicht glijden. Hij hield nu zijn hoofd iets schuin. ''Aii, business is business no?'' zijn woorden waren luchtig en nonchalant, ah hij had zijn pion nu ook op het spelbord geplaatst. De jongeman kende mij ondertussen nu al, wat het stangen dus moeilijker maakte al haf ik mezelf wel een schouderklopje dat dit op het begin toch wel gelukt leek te zijn. ''Niks persoonlijks.'' vervolgde Manu waardoor ik even mijn armen om elkaar heen sloeg. Het was bussiness inderdaad, maar voor mij ook mijn ticket om hieruit te geraken. Ik had geld nodig om Amerika te ontvluchten. Manuel liep langs me heen naar de wasbakken, zijn nieuwe bussiness achter latend. De blik in de ogen van de blonde jongen voor me kietelde mijn buik even, ohohoh wat was dat. Joel leek de woorden van zijn speelgoed niet te waarderen en wist al zeker niet wat te zeggen toen ik hem vroeg hoe hij hier gekomen was. Hij leek me namelijk niet het kopje van een crimineel te hebben.
''Dezelfde domme reden dat ik hier zit, die ratten bij de politie gunnen je ook niks.'' antwoorde Manuel in zijn plaats, waardoor niewsgierigheid in mijn ogen fonkelde. ''Alleen hij is drie jaar later genaaid, so that sucks.'' momeplde de getinte jongeman, waarna hij zijn gevormde bibs op de wasbak plaatste. "Ooh" kwam er speels over mijn lippen. "Ik dacht dat je een Lone wolf was Manu, you keep suprising me." spinde ik speels. ''Dus, wat brengt je naar deze prachtige douches, love?'' vroeg de jongen me vervolgens waardoor ik mijn handen uit mijn broekzakken haalde. "Mezelf wat opfrissen, waar dienen douches anders voor?" sprak ik eerst onschuldig. "Daarbij hoorde ik over een nieuwe knappe blonde jongen, dat ik hem hier ging vinden was een bonusje." grijnsde ik mijn witte tanden bloot waarna ik mijn blik weer richte op Joel. 'Zeg, Peaches,' begon deze op een even zoete toon, waardoor ik even humde als teken dat ik luisterde. De grijns om zijn lippen was verleidelijk. 'Hoe kom je eigenlijk aan deze naam? Ik neem aan dat er een goede reden achter zit, of niet?' ik haalde verrast mijn wenkbrauwen op. Hij keek me vervolgens kort afkeurend aan, waarna hij naar me toe liep. Ik wist niet meteen wat de jongen van plan was, maar flinchte niet. Ik had ik dit soort situaties al veel meegemaakt, van een plotse passionele kus, tot een vuist tegen mijn kaak, maar dit toch niet meteen. Zijn ietswat koude vingers streelden zacht mijn nek terwijk hij mijn kraag fatsioneerde. 'That's better,' grijnsde hij me toe, vervolgd door een klopje op mijn borst. 'Anyway, ik zou je namelijk graag beter leren kennen, Peaches.' sprak Joel erna met een knipoogje, volgensmij was de ondeugd nu enorm duidelijk om mijn lippen gekruld. Joel had zijn pion ook op het spelbord geplaats, aan mijn kant zo te zien. Ik schonk Manu een blik van 'zag je dat' met een speelse ondertoon waarna ik dan maar Joel antwoord haf op zijn vraag. " Sure sugar." begon ik grijnzend. "Peaches klinkt iets aanlokkender dan Taylor niet? Het is mijn brandname geworden op straat." sprak ik alsof het de normaalste naam van de wereld is. "I am just as sweet as one." ik likte mijn onderlip even waarna ik mijn tanden erin boorde. "Ik moet er vast geen plaatje bij tekenen wat mijn grootste troef is?" sprak ik vervolgens honingzoet. Ik had het beste achterste en mijn klanten wisten dat ook wel. "Maar als je mij eens beter wilt leren kennen, zeg ik er geen nee op. Al kost het jou..." ik spinde even speels terwijl ik dichter naar Joel toeleunde. "Drie zakjes chips, voor een eerste keer" plagend stak ik mijn tong uit. "Voor een duodeal reken ik wel groene blaadjes aan." vervolgde ik waarna mijn blik scherp op Manu viel. " Right Love?"

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

Nadat Luca de bal had weten te veroveren van Jessie had hij verwacht dat hij hem wel even bij zich zou kunnen houden, maar voordat hij het wist rende Jessie Luca alweer voorbij, met ineens ook de bal tussen zijn benen. Een lach rolde over Luca zijn lippen en hij maar denken dat zich hier geen echte concurrentie zou bevinden. Tenminste dat dacht Luca voor een moment, want toen Jessie vervolgens de bal in het goal probeerde te schieten schoot de jongen volledig op de paal. "Dammn, ah ja ik ben wel als eerste Keep." zei Jessie vervolgens, waarna hij meteen al positie aannam. 'Ik denk dat dat maar beter is, je bent duidelijk beter in de bal buiten het goal te houden,' zei Luca plagend, waarna hij in Hugo zijn richting rende die inmiddels de bal had weten te bemachtigen.
Waar Luca gewend was lange afstanden met een bal te dribbelen, zo nu en dan hem even door de benen van een tegenstander te spelen kende Hugo duidelijk wat meer trucjes dan Luca. Hoewel al snel bleek dat Hugo misschien ook niet meteen de beste was in zijn trucjes, want voordat Luca het wist lag de jongen voor zijn voeten op de grond. "Droch áird chúgat lá gaoithe" mompelde Hugo, niet dat Luca enig idee had wat de jongen daar mee wou zeggen. 'Oh, gast, gaat ie,' zei Luca, terwijl Hugo zichzelf alweer omhoog van de grond duwde, waardoor Luca er vanuit ging dat hij in ieder geval niks had gebroken. Luca wist dan ook weer de bal bij Hugo weg te nemen, maar keek nog wel achterom om te kijken of het echt wel goed ging met Hugo. Het grote nadeel van het kunstgras was het neppe gras je veel sneller schaafwonden gaf als je er op voel, het was minder zacht dan een fijn bedje echt gras.
Luca hoopte dat Hugo zijn val niet alleen de jongen zelf had weten af te leidden, maar ook Jessie, want al snel schoot hij de bal in de rechter boven hoek van het goal. 'Kom op jongens, ik hoopte toch op een wat hoger niveau,' plaagde Luca de jongens.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Manuel Rayan Castellano 21 • Bank robbery • With Joel & 'Peaches'

"Ooh" kwam er speels over de lippen van Peaches. "Ik dacht dat je een Lone wolf was Manu, you keep suprising me." spinde hij vervolgens en ik grijns uitdagend. ''I'm full of suprises..'' zeg ik dan. "Mezelf wat opfrissen, waar dienen douches anders voor?" sprak hij eerst onschuldig en ik vernauw mijn ogen wat. "Daarbij hoorde ik over een nieuwe knappe blonde jongen, dat ik hem hier ging vinden was een bonusje." Ik hum even en blik even naar Joel. Ho ho, wat gebeurt hier? Hij moest jaloers worden en clingy richting mij, niet hem. Ik sla mijn armen over elkaar en kijk stilletjes toe hoe Joel zijn kant op loopt. 'Zeg, Peaches,' begon hij op een zoete toon. 'Hoe kom je eigenlijk aan deze naam? Ik neem aan dat er een goede reden achter zit, of niet?' vroeg hij vervolgens waarna hij naar hem toe stapte om zijn kraag goed te doen. 'That's better,' grijnsde hij 'onschuldig' waarna hij een klopje op zijn borst gaf. Ik schud mijn hoofd lichtjes. 'Anyway, ik zou je namelijk graag beter leren kennen, Peaches.' knipoogde hij vervolgens. Oh, ik zie hoe het spel gespeeld wordt Joel.. Het is bijna jammer dat hij vergeten lijkt te zijn dat ik daar veel beter in ben, bijna. Ik denk namelijk dat het vooral jammer voor hem is. Ik vang de blik van Peaches op maar reageer nog niet meteen. Op een kleine grijns na die zeker niet gemeend is. "Sure sugar." begon hij grijnzend. "Peaches klinkt iets aanlokkender dan Taylor niet? Het is mijn brandname geworden op straat." sprak hij vervolgens "I am just as sweet as one. Ik moet er vast geen plaatje bij tekenen wat mijn grootste troef is?" Tijdens zijn woorden ben ik langzaam van de wasbak bewogen. Langzaam maak ik weer een weg hun kant op en laat mijn blik langzaam over hen heen gaan. Nou moet ik eerlijk bekennen dat dat ook niet vreselijk klinkt, maar dat was het punt niet momenteel. "Maar als je mij eens beter wilt leren kennen, zeg ik er geen nee op. Al kost het jou...Drie zakjes chips, voor een eerste keer" ging Peaches ondertussen verder. "Voor een duodeal reken ik wel groene blaadjes aan." vervolgde hij waarna zijn blik scherp op mij viel. "Right Love?" Ik lach zachtjes, al klonk het zeker niet alsof ik heel geamuseerd ben. ''Oh, I know...'' zeg ik en loop achter Joel langs, waar ik langzaam mijn hand over zijn rug laat gaan. Wellicht iets te laag, maar ach. Hij moet er duidelijk aan herinnerd worden dat hij nog steeds van mij is. Stilletjes maak ik een weg naar Peaches en eenmaal bij hem aangekomen pak ik hem bij zijn hals beet, niet heel hardhandig maar hij weet hoe ik kan zijn. Ik leun wat naar hem toe. ''Gelukkig ben je het waard, no?'' zeg ik zachtjes waarbij mijn lippen zachtjes over zijn kaak strelen. Langzaam keer ik mijn hoofd naar Joel, al heb ik Peaches nog steeds niet losgelaten. ''Hmh, what do you say darling?'' begin ik met een grote, niet gemeende lach. Iets wat hij uit duizenden moet herkennen, want ik was hier momenteel niet blij mee. Zeker omdat ik er niet zelf over ben begonnen. ''Sounds fun.'' vervolg ik en kijk dan weer naar Peaches. ''En als hij niet wilt heb je altijd mij nog.'' zeg ik plagend waarna ik hem los laat. Ik loop weer naar Joel toe en leun naar zijn oor toe. ''Sure you want play that game?'' fluister ik en druk een zachte kus op zijn oorlel voor ik weer tegen de muur leun en ze geamuseerd aankijk.

---

El Diablo.

20      ⬧      Drugsmaffia      ⬧      With Freya

Mijn grijns werd met iedere uiting van frustratie afkomstig van Freya groter. Ze deed haar uiterste best en ik bleef haar maar afzeiken. Niet omdat ik het leuk vond om haar af te zeiken of omdat ze het nou zo slecht deed, het was puur om een reactie uit te lokken. En die had ik gekregen. Een zelfingenomen tevreden grijns sierde mijn lippen dan ook toen Freya ineens een stuk dichterbij was. Een vlaag aan voldoening schoot door mijn lichaam op het moment dat mij lippen die van Frya raakten. Ze zeggen altijd dat het meer voldoening wekt wanneer je hard hebt moeten werken voor iets wat je wilt en als je het aan mij vraagt is dat zeker waar. Ik had lang genoeg moeten wachten op dit moment en heb er ook hard genoeg voor gewerkt, al zeg ik het zelf. Als dit altijd mijn beloning was zou ik een stuk productiever zijn. Voor even verloor ik mezelf in onze kus en aanrakingen en bevond ik me voor even niet meer in de ranzige sportruimte. Het was jammer dat we het moesten doen met zo'n beetje de minst romantische omgeving die er te bedenken was maar het was hier nou eenmaal roeien met de riemen die je hebt. Afijn, niet dat het wat uitmaakte want Freya haar aanwezigheid en aanrakingen maakte alles dubbel en dwars goed. Eenmaal de kus vorderde nam mijn dominante kant toch weer de overhand en begeleidde ik haar naar de muur waar ik haar voorzichtig tegenaan drukte. Ik was niet hardhandig maar liet wel graag merken dat ik graag de touwtjes in handen had. Naar mijn idee vond Freya dat alles behalve erg. Met enige moeite verwijderde ik onze lippen van elkaar en vertelde ik haar enigzins buitenadem hoe graag ik mijn lippen op die van haar had willen drukken. Het had me zelfs afgeleid van mijn frustraties omtrent mijn business. Het vlees is zwak, merkte ik maar in plaats van me er tegen te verzetten had ik besloten mezelf dit te gunnen. Ik kon me namelijk niet herinneren dat ik ooit iets liever heb gewild dan me overgeven aan de dame voor me. Eén van haar wenkbrauwen schoot uitdagend omhoog en mijn monhoeken deden hetzelfde. Het spelletje ging gewoon door. "En ik maar denken dat je niet durfde," mijn wenkbrauwen schoten speels omhoog. 'Oh, Freya, ik durf alles.' grijnsde ik uitdagend en liet één van mijn handen afglijden naar haar perfect gevormde achterwerk. 'See for yourself, kom op, daag me maar uit...' grijnsde ik terwijl ik mijn vrije hand haar haren achter haar oor stopte en vervolgens langs haar wang streek. 'Zoek de grenzen maar op, ik hou wel van een uitdaging.' zei ik met een speelse fonkeling in mijn ogen. Ik duwde haar kin wat omhoog en nam haar schoonheid voor een moment in me op alvorens ik mijn lippen weer op die van haar plantte.

---

How far is far

20      ⬧      Modern day Bonnie and Clyde      ⬧      With Manuel and Taylor

Jaloezie was altijd één van mijn grootste valkuilen geweest. Ik had er veel maar jaloezie kwam zo goed als op de eerste plek. Jaloezie was mijn eigenschap die me het meest in de weg kon zitten en het meeste kon maken of breken. Voornamelijk het tweede. Jaloezie liet me dingen doen waarvan ik niet eens wist dat ik er toe in staat was. Het was dan ook de reden dat ik me inliet met het spelletje dat we nu over en weer aan het spelen waren. In eerste instantie zinde het me niet zo. Ik had Manuel het liefst maar voor mezelf en ik had er eigenlijk niet zoveel behoefte aan hem constant te moeten verdedigen tegenover aasgieren als Peaches. Echter eenmaal het spelletje van start was gegaan kon ik niet ontkennen dat ik me uiterst vermaakte. Wat kon ik zeggen, ik denk dat ik wel weer toe was aan wat spanning na me drie jaar lang uitermate verveeld te hebben. Zolang iedereen zijn grenzen maar kende zag ik geen gevaar in wat geplaag. Manuel was inmiddels verhuisd naar één van de wasbakken met dezelfde nonchalante attitude als altijd. Hij had Peaches gevraagd waar we zijn bezoekje aan te danken hadden en de blonde jongen begon zichzelf uit te leggen. "Mezelf wat opfrissen, waar dienen douches anders voor?" ik kon een grinnik niet onderdrukken. "Daarbij hoorde ik over een nieuwe knappe blonde jongen, dat ik hem hier ging vinden was een bonusje." met deze woorden schoten mijn wenkbrauwen geïnteresseerd omhoog en mijn blik liet ik weer op Peaches afglijden. Ik moest toegeven dat het feit dat er een gerucht rond ging over een nieuwe knappe blonde jongen mijn ego streelde. Ik wist dat ik best een knap koppie had maar om het bevestigd te krijgen was altijd goed. Zeker door iemand als Peaches die er zelf ook wel mocht wezen. Vervolgens besloot ik deel te nemen aan het spelletje dat Peaches en Manuel schijnbaar al een tijdje met elkaar aan het spelen waren. Ik was vergeten hoe leuk het soms was om Manuel op de kast te jagen. " Sure sugar." een tevreden glimlach verscheen rond mijn lippen toen ik mijn zin kreeg. "Peaches klinkt iets aanlokkender dan Taylor niet? Het is mijn brandname geworden op straat." sprak de jongen en ik keek hem geïnteresseerd aan. Al kon ik het niet laten zo nu en dan een uitdagende blik Manuel zijn kant op te werpen. Ik was uiterst benieuwd naar wat zijn reactie ging zijn op het onderonsje tussen Peaches en mij. "I am just as sweet as one." lichtte Peaches zijn woorden verder toe en de lik over zijn lippen was me niet ontgaan. "Ik moet er vast geen plaatje bij tekenen wat mijn grootste troef is?" sprak de jongen en met een brede grijns gleed mijn blik af naar de jongen zijn achterste. Ik moest toegeven, Manuel had een goede kont maar die van Peaches mocht er ook zeer zeker wezen... Nu kon ik het niet laten zacht mijn tanden in mijn onderlip te boren. "Maar als je mij eens beter wilt leren kennen, zeg ik er geen nee op. Al kost het jou..." ik hield mijn hoofd wat schuin terwijl ik mijn blik weer naar de jongen zijn knappe gezichtje bracht. "Drie zakjes chips, voor een eerste keer" mijn wenkbrauwen schoten uitdagend omhoog. 'Hm, niet eens de eerste keer for free? Ik moet mijn aankoop toch eerst even testen?' zei ik terwijl ik mijn blik over de jongen zijn lichaam liet glijden. Ik beet uitdagend op mijn lip terwijl ik mijn ogen in die van jongen boorde. 'Of is het niet goed geld terug beleid?' vroeg ik onschuldig en hield mijn hoofd iets schuin. "Voor een duodeal reken ik wel groene blaadjes aan." ging de jongen verder met onderhandelen. "Right Love?" nu was Peaches zijn blik achter me gericht, op Manuel. Mijn ogen schoten dezelfde kant op. De jongen was inmiddels al dichterbij komen staan. Good... Ik had hem al goed op stang gejaagd en zijn nonchalante gedrag leek te zijn verdwenen als sneeuw voor de zon. ''Oh, I know...'' ging Manuel in op Peaches zijn worden en ik hing aan de jongen zijn lippen. Manuel baande zijn weg richting Peaches en liet in het voorbijgaan zijn hand over mijn rug glijden. Ik holde mijn rug wat en er schoot een aangename rilling overheen. Mijn blik bleef gefixeerd op de jongens voor me. ''Gelukkig ben je het waard, no?'' sprak Manuel nadat hij de jongen bij zijn hals gegrepen had. Een duidelijk teken van jaloezie en ik kon niet anders dan ervan te genieten. Door deel te nemen aan dit spelletje had ik Manuel weer wakker geschud. Manuel richtte zich nu weer op mij en ik keek de jongen uitdagend aan, zijn reactie afwachtend. ''Hmh, what do you say darling?'' vroeg de jongen uiteindelijk en ik hield mijn hoofd schuin. Zijn lach was breed en niet gemeend, iets wat ik uit duizenden herkende. Hij was not amused en ik had mijn doel bereikt. Waar zijn grijns niet gemeend was werd die van mij enkel breder. Wat was het toch heerlijk om mijn zin te krijgen. ''Sounds fun.'' sprak Manuel en ik knikte kort. 'I mean sharing is caring, right? Love should be shared...' daagde ik Manuel nu duidelijk uit. Het was aan hem af te lezen dat hij het er duidelijk niet mee eens was. Ik begaf me op glad ijs maar het was oh zo verleidelijk om er nog even mee door te gaan. Ik genoot immers van Manuel zijn reacties. ''En als hij niet wilt heb je altijd mij nog.'' uit reflex vernauwde ik mijn blik. Dit was niet de bedoeling... Ik richtte mijn blik op Manuel en glimlachte even niet gemeend. Hij kon me ook nooit een lolletje gunnen. Manuel kwam mijn richting weer opgelopen en zoals verwacht moest hij nog even bij mij stoppen om zijn zet lekker in te wrijven. ''Sure you want play that game?'' ik slaakte een klein sarcastisch lachje. 'Grappig die woorden uit jouw mond te horen.' als hier iemand van de spelletjes was -was dat Manuel wel. En nu ik eens besloot deel te nemen deed hij er alles aan met alten diskwalificeren. Ik moest het als een compliment zien maar ik was iets te fanatiek het daarbij te laten. 'Waarom laten we Peaches niet vertellen wat hij wilt. Wel zo beleefd, niet?' sprak ik met mijn blik op Manuel gebrand. 'Scheelt dat nieuwe speeltjes altijd leuk mee zijn om te spelen...' grijnsde ik en zond Peaches vluchtig een knipoog.

---

How far is far

JESSIE FLETCHER BENNET

---

Ik ging in de goal staan en wreef even in mijn handen, Luca had net zitten lachen dat ik de ballen beter uit de goal hield, laten we die theorie dan maar testen. Ik lachte even sarcastisch waarna ik met mijn ogen rolde, al kon ik er wel om lachen. Ik had skills, het zat allemaal gewoon nog even vastgeroest. "Kom op speedy !" riep ik dan maar naar Luca die de bal in zijn bereik had liggen. Hugo slipte er echter tussen door en had nu zelf de bal in zijn bezit. Ik bukte me iets, mijn handen op m'n kniën leunend terwijl ik de bal niet uit zicht verloor. Echter was het Hugo die plots op de grond zat te rollen dan de bal. "Droch áird chúgat lá gaoithe" ongewillig rolde er een lachje over mijn lippen door de onverwachte duikvlucht waarna ik me al snel herpakte. "Jeez Dude, alles oké?" ik fonste mijn wenkbrauwen licht terwijl mijn gezicht iets pijnlijk stond. Dit kunstgras was zo goed als schuurpapier te noemen, daar zou hij toch echt wat schrammen aan over houden. Nu ja hier waren littekens als stoer aanzien, hij kon nog altijd bluffen dat ze van een gevecht waren... Het gevloek van Hugo was absoluut geen Engels, en ik betwijfelde of ik wel wilde weten wat de jongeman allemaal te vloeken zat in zijn moedertong. Verder bleek de jongen Oké en krabbelde gauw overeind, al had Luca de bal weer van hem afgenomen. k wist niet hoe die fijne beentjes van hem zo snel konden gaan, want de bal kwam al vliegensvlug op me af, waardoor ik amper de tijd had om te calculeren waar deze zou eindigen. En ja hoor ik sprong de juiste kant uit, maar de bal raakte net mijn tippen van mijn vingers, waardoor de bal in de corner van het doel vlamde. "Fuck!" mopperde ik terwijl ik me omgedraaid had. 'Kom op jongens, ik hoopte toch op een wat hoger niveau,' riep Luca plagend waardoor ik grijnsde. " Lucky shot!" sprak ik terwijl ik de bal nam. " Ik wil jou wel es zien springen, kom switch!" riep ik, wie een goal maakte moest goallie spelen. Ik rolde de bal het veld op, richting Hugo gezien de kerel de kans nog niet echt gehad om zijn moves te tonen, waarna ik het veld op liep en Luca nu keep was.

TAYLOR 'PEACHES' NOAH EVANS

---

''I'm full of suprises.'' Humde Manu me toe al zag ik zijn blik wel glijden naar de andere blondine in de zaal. En over die laatste gesproken, deze spendeerde plots zijn tijd met mij, interesting. Manu moest e rniet veel van weten zo te zien. Vanuit mijn ooghoeken hield ik hem af en toe in de gaten en war hij eerst zijn armen over elkaar heen geslagen had, ging hij nu van zijn wasbak af, zijn relaxte houding van net zo goed als verdwenen als sneeuw voor de zon. Joel had me in de tussentijd naar de oorsprong van de naam Peaches gevraagd, geen verrassende vraag natuurlijk. Al mijn klanten waren er nieuwsgierig naar al moesten ze niet hard denken waar Peaches werkelijk voor stond. Eens ik Joel dan ook vertelde over mijn grootste troef zag ik zijn blik wel afglijden naar mijn schoon gevormde achterste. Manu had zich nu achter Joel geplaatst, was hij dan toch iets bedreigd? Wat waren het beide twee heerlijk jaloerse krengen. Toch was ik niet achterlijk, hun interesse was voornamelijk om de ander te kunnen stangen en voor mij was het wat plezierig bezighoud. Toch begon ik me al af te vragen hoelang het werkelijk zou gaan duren voor een van de twee werkelijk aan mijn deur zou staan. Mijn offer liet Joel even zijn wenkbrauwen uitdagend optrekken 'Hm, niet eens de eerste keer for free? Ik moet mijn aankoop toch eerst even testen?' een verrast lachje gleed over mijn lippen, wat was dit nou? 'Of is het niet goed geld terug beleid?' vervolgde hij quasi onschuldig terwijl hij zijn hoofd iets kantelde. Ik boog me naar Joel toe, mijn lippen niet ver van hem verwijdert, maar ook stond ik nu gevaarlijk dicht bij Manu. "Sugar, een ding moet je weten, ik doe niet aan liefdadigheid." hoewel mijn woorden vriendelijk klonken dat er ook een soort waarschuwing in. Mensen moesten niet denken dat ze mij konden bedriegen. Ik deed niet aan gratis en al zeker niet aan refunds. "Je moet me maar op mijn woord geloven." vervolgde ik onschuldig waarna ik me terug boog en nu kwam Manu dichter waardoor mijn blauwe kijkers zich in die heerlijk bruine ogen van hem priemden.
''Oh, I know...'' sprak de licht getinte man, waarna hij geheel onverwachts zijn hand om mijn hals drukte. Hierbij kwam ik tegen de muur aan te leunen en slikte ik even. De jongen wist dat ik geen van was van dit soort fysiek contact. Als hij wilde kon hij zo mijn keel fijnknijpen. Hij leunde naar me toe en ik keek hem scherp aan. ''Gelukkig ben je het waard, no?'' prevelde hij zacht tegen mijn huid aan, zijn lippen gleden over mijn kaak heen, en ik voelde zijn stoppeltjes zacht kietelen.
"Ofcourse " sprak ik lichtelijk giftig keek hem iets waarschuwend aan dat hij niet moest denken dat hij op deze manier de baas van me kon spelen. ''Hmh, what do you say darling?'' klonk Manu met een nep lach op zijn lippen ''Sounds fun.'' zijn blik gleed kort van zijn loverboy naar mij, echter gleed mijn funn naar Joel die dan toch weer sprak. 'I mean sharing is caring, right? Love should be shared...' de uitdaging in zijn woorden deed me zacht grinniken, waarna ik mijn speelse mojo weer bovenhaalde en uitdagend en natuurlijk seksueel getint even kreunde. " Hebben we dan bijna een overeenkomst?" spinde ik speels waarna mijn blauwe ogen weer de bruine kijkers van Manu volgden. ''En als hij niet wilt heb je altijd mij nog.'' sprak Manu waardoor mijn lippen omhoog krulden en hij mijn hals los liet. " Daar reken ik op, al ben ik niet voor de … choking kink." sprak ik en wees nonchalant naar mijn hals waar zijn handafdrukken nog net niet ingeprint stonden. "Er zijn andere manieren om mij de mond te snoeren." verolgde ik flirterig en knipoogde naar de twee jongens.
De twee heren hadden hun onderonsje al kibbelend, waarna Joel zijn blik weer op mij richtte. 'Waarom laten we Peaches niet vertellen wat hij wilt. Wel zo beleefd, niet?' ik trok mijn wenkbrauwen op. 'Scheelt dat nieuwe speeltjes altijd leuk mee zijn om te spelen...' vervolgde Joel zijn woorden met een vluchtige knipoog en ik grijnsde breed. "Ik ben altijd wel in voor een duodeal , Love." sprak ik luchtig, elke manier om cash te verdienen nam ik met alle liefde aan.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH