Lastige familie - Stamcafé

Hallo allemaal,
Graag wil ik jullie het volgende voorleggen omdat ik hoop dat jullie tips hebben over hoe ik met de onderstaande situatie om kan gaan.

Ik ben 20 en zit in het laatste jaar van mijn opleiding. Ik woon in een grote stad waar studenten kamers schaars zijn en vandaar dat ik nog bij mijn ouders woon. Fijne oplossing die ook nog eens goedkoop is. Bovendien is het toch een stuk gezelliger dan in je uppie ergens op een kamer. Ik ben dan ook blij dat mijn ouders dat ook zo vinden en ik bij hen kan wonen.

De laatste tijd zit ik echter met het volgende. Ik heb naast mijn opleiding een baantje, vrijwilligerswerk, sport en een druk sociaal leven, maar ervaar dat mijn ouders het ondanks mijn volwassenheid lastig vinden mij op bepaalde punten vrij te laten.
-Ik moet bijvoorbeeld altijd laten weten, waar ik heen ga, wanneer ik thuis kom, wanneer ik ergens vertrek en aankom.
-Als ik ziek ben en ik toch naar bepaalde afspraken wil kunnen mijn ouders erg dwingend zijn in hun wens dat ik thuis blijf.
- Ik heb regelmatig belangrijke vergaderingen of besprekingen en vooral mijn moeder kan zich dan erg sterk met mijn kleding benoemen.
- mijn ouders krijgen vaak te horen dat hun dochter zo'n mooi meisje is en natuurlijk zijn daar best een beetje trots op. Zelf vindt ik me bezig houden met mijn uiterlijk soms ook maar gedoe, maar als ik iets belangrijks heb kunnen mijn ouders erg dwingend duidelijk maken dat ik mijn wenkbrauwen bijvoorbeeld zou moeten epileren ( waar ik dan geen zin in heb), maar de manier waarop maakt dat ik het nooit lang volhou daar tegen in te gaan.

Kortom ik ervaar dat mijn ouders zich er onvoldoende bij neerleggen dat ik volwassen ben en wil vrijheid voor mezelf, maar aan de andere kan wil ik ook geen ruzie want ik ben erg gek mijn ouders. Wat vinden jullie? Is het normaal dat mijn ouders zich zo gedragen? En hoe kan ik hier het best mee omgaan?

Communicatie is belangrijk. Heb je al geprobeerd om er met ze over te praten? Niet op het moment dat het gebeurd, maar een later moment. Op het moment zelf lopen de emoties al snel op en is het makkelijk om op impulsen te werken en gewoon maar wat te zeggen of te roepen.

Het is belangrijk om te laten weten hoe jij je erbij voelt als ze dat doen, zonder ze ergens van te beschuldigen. Niemand houdt ervan om ergens van beschuldigd te worden, dus vermijd om dingen te beginnen met 'jij' of 'jullie'. Geef eventueel aan 'dat het voelt alsof' ook al bedoelen ze het uiteraard niet zo.
Als ze erg gevoelig zijn voor dit soort dingen helpt het ook om de negatieve gevoelens tussen positieve dingen in te sandwichen. Geef aan dat je het erg fijn vind dat je thuis woont, je vind het minder fijn (insert iets hier) maar je bent blij dat ze zoveel om je geven dat ze je willen helpen.

---

Guardian of the Eastern Gate

Ikzelf vind afspraken maken over tijden van vertrek en thuis komen want je leeft in hun huis dus hun regels., Althans dat is toch echt hoe het bij ons werkt.

Qua kleding of uiterlijk ben ik van mening dat ze dit wel mogen aangeven maar dat dat aan jou is.

Als ik jou was zou ik dat eens aangeven. Mijn ouders hebben mij heel lang betutteld en klein gehouden maar dat waren ze zichzelf niet van bewust wat dat met mij deed.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Janthony schreef:
Communicatie is belangrijk. Heb je al geprobeerd om er met ze over te praten? Niet op het moment dat het gebeurd, maar een later moment. Op het moment zelf lopen de emoties al snel op en is het makkelijk om op impulsen te werken en gewoon maar wat te zeggen of te roepen.

Het is belangrijk om te laten weten hoe jij je erbij voelt als ze dat doen, zonder ze ergens van te beschuldigen. Niemand houdt ervan om ergens van beschuldigd te worden, dus vermijd om dingen te beginnen met 'jij' of 'jullie'. Geef eventueel aan 'dat het voelt alsof' ook al bedoelen ze het uiteraard niet zo.
Als ze erg gevoelig zijn voor dit soort dingen helpt het ook om de negatieve gevoelens tussen positieve dingen in te sandwichen. Geef aan dat je het erg fijn vind dat je thuis woont, je vind het minder fijn (insert iets hier) maar je bent blij dat ze zoveel om je geven dat ze je willen helpen.

Dank voor je tips. Het is inderdaad zo dat het nog wel eens op ruzie kan uitlopen wat er op uitloopt dat ik steeds meer ben gaan toegeven aan mijn ouders om die ruzies zo te kunnen voorkomen. wellicht is een rustig moment waarop de sfeer juist gezellig is inderdaad een beter moment zoiets te bespreken

Het belangrijkste is dat je hierover communiceert met je ouders. Geef aan dat dit vervelend voor jou is en jij je als het ware gebonden voelt aan hun "regels", terwijl dat i.i.g. jouw vrijheid in de weg staat (of dit nu met je werk betreft of je persoonlijke afspraken). Communicatie is het belangrijkste, want anders blijven jullie langs elkaar heen lopen.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Tijdje niet online geweest, maar dank voor jullie reacties. Een paar dagen geleden toch op een rustig moment aan mijn ouders uitgelegd dat ik graag zou willen dat ze zich op bepaalde gebieden minder met mij bemoeien en mij meer vrijheid geven. Het is ging niet perfect, maar werd wel een minder heftige botsing als normaal en uiteindelijk ook bepaalde afspraken gemaakt waar ik me ook goed in kan vinden. Dank dus!