[RPG • 200] Darwin Saints • Speeltopic - Speeltopics

Sinds dag en dauw staat de St. Clementine Prep School for Young Ladies bekend om haar uitmuntende aanbod van lessen en grondige voorbereiding op het universiteitsleven. Het is een privéschool, waarvan enkel de crème de la crème van de elitegemeenschap ook maar kan hopen er een gegeerd plekje te bemachtigen, en dat bovendien voor een stevig prijskaartje. Eén ding is zeker; wie een diploma aan St. Clem's in handen heeft, staat al met één voet binnen in de meest prestigieuze universiteiten eender waar ter wereld.       Het hele Upper East Side district staat dan ook in rep en roer als men ontdekt dat de victoriaanse schoolgebouwen asbest bevatten. Men wil namelijk niet dat dochterlief een minuut langer in de buurt van de gevaarlijke stof verblijft, maar tegelijk moet ook haar opleiding verder gezet kunnen worden.       Galante gentlemen als ze zijn, besluit de raad van bestuur in samenspraak met hun leerlingen om de dames onderdak te bieden op de Darwin Prep Academy for Gents. De gehele linkervleugel van St. Clem's broederschool wordt ter beschikking gesteld voor de meiden.       Dat betekent echter dat de heren nu moeten gaan samen hokken, niet tot ieders jolijt. Ook hun lessen, die ze tot dusver strict apart kregen, zullen de heren van Darwin en de Clementines nu samen beleven. Hoe zal het de Dukes & Dames vergaan nu ze een terrein moeten delen? Worden er verbonden gesmeed, of zullen er vetes ontstaan? Hoe ga je namelijk om met het andere geslacht, als je er al die tijd bijna niks mee te maken hebt gehad?

---

---

Rollen:                   Ladies       ♔Alexandra Liliya Romanova | 18 | Queen B | Ester Expósito | Dacre       ♔ Norah-Rose Jackson | 17 | Status | Faceclaim | lHlCCUP       ♔ Mauve Freya Kingsland | 18 | Rich Partygirl | Kendall Jenner | Sombre       ♔ Jennifer Brennan Laurensen | 18 | Status | Jeri Ryan |Lorem                   Gents       ♛ Colin Graham Lewlyn III |18 | The Emperor | @hendrikgiesler | Hanson       ♛ Jason ''Jace'' Scott Andrews | 18 | The Sports Hero | Sean O'Pry | lovelyreads       ♛ Tyge Sebastian Layton | 17 | The Jealous One | ceclaim | Hargreeves       ♛ Otis Zachary Tobias Bloomberg| 18 | Status | "Good" Christian | Venustic       ♛ Mycroft "Mylo" Lowell Gladstone | 18 | De Rebelse Alternatieveling | Faceclaim |Preservation       ♛ Aleksei Dante Nolan Sokolov | 17 | Happy Class Clown |Tarjei Sandvik Moe |Klaus texttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttext

---

---

Het lessenrooster: Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag 9:00 - 10:30 Zelfstandige studie 9:00 - 10:30 Grafische vormgeving 9:00 - 10:30 Wereldtalen 9:00 ~ 10:30 Wetenschappen 9:00 ~ 10:30 Algebra 10:30 - 12:00 Zelfstandige studie 10:30 -12:00 Keuzesport 10:30 -12:00 Wetenschappen 10:30 -12:00 Wereldtalen 10:30 -12:00 Grafische vormgeving 12:00 - 13:30 Lunch 12:00 - 13:30 Lunch 12:00 - 13:30 Lunch 12:00 - 13:30 Lunch 12:00 - 13:30 Lunch 13:30 - 15:00 Keuzesport 13:30 - 15:00 Huishoudkunde 13:30 - 15:00 Informatica en IT 13:30 - 15:00 Wetenschappen 13:30 - 15:00 Keuzesport 15:00 - 16:30 Informatica en IT 15:00 - 16:30 Huishoudkunde 15:00 - 16:30 Vrij 15:00 - 16:30 Zelfstandige studie 15:00 - 16:30 Vrij Tussen 7:00 en 8:30 kan men ontbijten Tijdens zelfstandige studie-uren kan men kiezen welke vakken men extra aandacht wil geven, met of zonder hulp van docenten. Op woensdag- en vrijdagnamiddagen is er geen les. Men kan die tijd volledig zelf invullen, of meedoen met teamsporten. Men dient wel op de campus te blijven. In het weekend mag men de campus verlaten, zelfs al is men volledig intern. Blueprints Gelijkvloers - Hal - Trap naar links --> doorsteek naar Common Room - Leslokalen Eerste verdieping - Rechtervleugel: slaapkamers jongens - Linkervleugel: slaapkamers meisjes Ondegronds: - Garage

---

---

Regels: • De huisregels van Quizlet zijn hier ook van toepassing • Dit rpg heeft niet per se een plot, probeer er vooral iets leuks van te maken • Minimumpost van 200 woorden. • Reageer minimaal één keer per week (Bij afwezigheid of drukte graag een seintje) • We sluiten niemand buiten! • Ik ben helemaal voor drama tussen personages, tussen personen is daar in het rpg echter geen plaats voor. • OOC in het praattopic • Maximaal 2 personages per persoon • Probeer 16+ te beperken, daar draait het RPG niet om. • Geen perfecte personages. Deze kids zijn steenrijk maar hebben zeker hun fouten.

[ bericht aangepast op 7 okt 2019 - 13:30 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Ondertussen was ik halverwege mijn drankje en ik besloot dat ik nu echt iemand ging opzoeken. Toch hoefde ik niet veel moeite te doen want voor ik het wist stond een bekende dame voor mijn neus in een wel heel opvallende outfit. Ik zou het bijna jammer vinden dat ik er niet aan had gedacht, maar ach. Zo nu en dan moet je anderen ook de kans geven om te spinnen toch? Letterlijk. De koptelefoon had ik al langere tijd slechts half op, zodat ik de anderen goed kon horen. 'Alex!' hoor ik dan ook de vrolijke stem van Mauve roepen en met een speelse grijns kijk ik naar de brunette. ''Mo!'' zeg ik op dezelfde toon. Ik ging mee met haar bewegingen. 'Ben je hier al lang?!' vroeg ze en ik knik, maar misschien -heel misschien- was dat wat moeilijk te zien. 'Ik had je nog helemaal niet gezien en ik ben hier sowieso al een uur!' ging ze verder. Een lach rolt over mijn lippen. ''Ja ik ook zoiets. Had alleen nog niemand gevonden die mijn aandacht kan vasthouden voor langer dan vijf minuten maar nu jij er bent?'' zeg ik dan plagend en neem ondertussen nog wat slokken van mijn drankje. Mijn favoriete jongens hier had ik nog niet direct gespot maar dat maakte nu ook niet meer uit. 'Zullen we het feestje eens even een beetje leven geven?' vroeg ze opeens en mijn blik valt op het zakje in haar handen, waarna mijn grijns enkel breder wordt. Ik was niet vies van bepaalde middelen, zeker op feestjes niet. ''Ik dacht dat je het nooit zou vragen!'' lach ik en ik vis het zakje uit haar handen. ''Beste van het beste...'' zeg ik tevreden en haal er twee pilletjes uit. Een leg ik alvast op mijn eigen tong en ik kijk naar Mauve. ''Open up, buttercup!'' grijns ik en hou de pil voor om die in haar mond te kunnen leggen. Ondertussen drink ik het laatste beetje van mijn drankje en beweeg wat mee op de muziek die door de koptelefoon klinkt.

[ bericht aangepast op 5 nov 2019 - 0:27 ]

---

El Diablo.

♥ ♥ ♥ ♥ ♥
Mo • senior • with Alexandra • at the party • outfit

♥ ♥ ♥ ♥ ♥

Alexandra keek blij toen ze me zag verschijnen en begon gelijk mee te bewegen op de muziek. Ik vroeg of ze er al lang was en ze knikte, waarop ik verbaasd keek. Hoe had ik haar nou niet gezien? Wellicht omdat het hier donker is en ik al redelijk aangeschoten ben... Ik vertelde dan ook dat ik er al iets van een uur was.       'Ja ik ook zoiets. Had alleen nog niemand gevonden die mijn aandacht kan vasthouden voor langer dan vijf minuten maar nu jij er bent?' Klonk ze speels waarna ze nog wat slokken van haar drankje nam. Ik volgde haar voorbeeld en goot de rest van het drankje achterover. Ondeugend haalde ik een zakje achter mijn bh vandaan en hield ik het in de lucht. Het scheelde dat het donker was, alleen zij kon het zien van zo dichtbij. Een brede grijns stond op Alexandra's gezicht zodra ze het zakje zag.       'Ik dacht dat je het nooit zou vragen!' ze nam het zakje uit mijn handen en bekeek het even kort. 'Beste van het beste...' kwam er dan ook tevreden over haar lippen.       'Je kent me toch, ik wil geen troep.' -- 'Open up, buttercup!' hoorde ik haar zeggen, waardoor ik netjes mijn mond opende en mijn tong een stukje uitstak. Ze legde het pilletje op mijn tong en tegelijk slikte we hem door. Ik pakte haar drankje uit haar handen om even een slokje er achteraan te doen.       'Dat moest even, sorry!' giechelde ik. Zodra ze de beker terug heeft drinkt ze het laatste beetje op. Ik haalde even diep adem en keek tevreden naar Alex, dit beloofde een leuke avond.       'Waar blijven die leuke jongens? Ik heb er nog niet veel gespot, ik wilde eigenlijk Tyge wel eens even van dichtbij bekijken vanavond. Die zag er bij het welkomst comité wel heel erg smakelijk uit.' Een ondeugende grijns stond op mijn gezicht terwijl ik de ruimte door probeerde te kijken.

---

- thank you for existing -

Tyge Sebastian Layton

at the party|| Talking to Jennifer

Ik had nogmaals mijn excuses aangeboden aan de blondine en tot mijn geluk leek ze er niet al te kwaad over te zijn. “Het is niet heel verrassend op een feest, in het pikkedonker,” sprak ze rustig terwijl ze de toiletrol van me over nam en haar shirt tevergeefs nog soort van probeerde te redden. Ik weet niet precies wat ik over haar heen gegooid had, maar zelf al deed ik dat, zou ik ook niet weten hoe je het eruit zou moeten krijgen.
In de goeie hoop dat ik mijn fout had rechtgezet én omdat ik niet onbeleefd wilde lijken stelde ik mezelf voor aan haar. Hierdoor wilde ze zichzelf ook voorstellen waardoor bij gevolg van haar hand naar me uit te willen steken de toiletrol op de grond viel en begon uit te rollen. Mijn blik volgde de rol heel even kort, waarna ik me terug op de jongedame richtte die zichzelf net voorstelde als Jennifer Laurensen. Ik glimlachte naar haar en schudde haar hand waarna ik nogmaals mezelf voorstelde, een automatisme die ik wel vaker voor had. "Tyge Sebastian Layton." ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan, me nogmaals aan haar voorgesteld te hebben, maar onderdrukte de neiging om dat ook werkelijk te gaan doen. Het was progress, dacht ik. Ik liet haar hand weer los, ik kon aan haar zien dat ze hierin net zo was als mij, een enorme kluns.
“Je hebt niets verpest, geloof me… Er viel vrij weinig te verpesten.” Jennifer zuchtte even naar haar woorden, waardoor mijn nieuwsgierigheid natuurlijk begon te groeien, ze had het dus niet naar haar zin gehad op dit feestje? “Nog bedankt, voor de wc rol.” vervolgde ze al snel waarna ik haar blik volde naar de zo goed als uitgerolde rol op de grond. Ja die zou ik nu ook niet meer gaan gebruiken... Echter nam Jennifer de rol of wat er nog van restte terug op en hield deze in haar handen.
“Ik was niet echt van plan om op dit feest te komen, maar ik dacht dat ik misschien geluk kon krijgen om op zijn minst een klein gesprek te houden…” Sprak ze zacht al leek ze me niet aan te willen kijken. Ik beet even onzeker op mijn lip, shit had ik haar die kans ontnomen dan? “…Eerlijk gezegd had ik niet veel hoop.” Het waren echter na deze woorden dat ik besefte dat ik haar wel kon opbeuren, het was het miste wat ik kon doen en daarbij ze leek me oprecht een lieve meid. " Nog een geluk dat ik tegen je aanliep dan." sprak ik , misschien wat lomper dan ik wilde. "Ik bedoel, eh, ik kan je gesprekspartner wel zijn? " sprak ik en haalde mijn schouders iets op. "Mijn vrienden zijn toch te afgeleid met andere dingen." sprak ik vervolgens wat geïrriteerd waarna ik naar de dansende menigte knikte, ze zaten waarschijnlijk al lang tegen meiden aan te vleien. " Tenminste als je geïntereseerd bent in een babbeltje met mij?" ik grinnikte zacht en hoopte nu ook wel dat ze me niet ging afwijzen....

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

17 • Happy Class Clown • Junior • The Party • Excuse you • Zach

---

Ik wilde geen ruzie met Zach, echt niet. Hij was een goede vriend, en daarnaast was hij heel goed tussen de lakens. Ik wilde hem echt niet kwijt, maar ik wilde ook niet enkel zijn speelgoed zijn, waarmee hij kon doen wat hij wilde, wanneer bij wilde, maar die hij weg kon duwen als hij er geen zin in had. En blijkbaar was ik niet goed genoeg voor hem als hij nuchter was. Als dat zo was kon ik misschien beter iemand anders vinden om mijn bed mee te delen. Was het zo schandalig dat ik ook nuchter af en toe wat aandacht wilde? Blijkbaar wel. In eerste instantie dacht ik dat hij mijn woorden had begrepen, toen hij me tegen de muur drukte. Dat gevoel verdween alleen weer meteen als sneeuw voor de zon toen hij begon te praten. Mijn ogen werden groot in ongeloof bij zijn woorden. Hij had mij afgewimpeld en gedaan alsof ik een afgedankt speeltje was, een nu probeerde hij mij de schuld in de schoenen te schuiven en hemzelf het slachtoffer te maken. Hij mocht daar dan niet comfortabel mee zijn, dat had hij wel eerder mogen zeggen dat ik alleen een dronken geheimpje mocht zijn. Dan had ik er wel twee keer aan gedacht om dit iets regelmatigs te maken. Ik hoefde geen vriendje, maar een beetje plagen en flikflooien zou moeten kunnen. Blijkbaar niet, dus. Ik zou de rest van mijn leven in de kast moeten zitten. Ik ging niet deze korte tijd die ik nog had om echt mezelf te zijn doorbrengen met iemand die me terug in de kast dwong. Ik genoot heel kort van zijn hand die door mijn haren ging. Het was bijna genoeg om mijn gedachten weg te halen van dit alles. Bijna... "En ik ben geen speelgoed waar je enkel mee kan spelen als het je uitkomt om het daarna weer voor onbepaalde tijd in de hoek te smijten zonder er naar om te kijken." Ik duwde tegen zijn borst om iets meer ruimte tussen ons te creëren. "Als ik alleen goed genoeg voor je ben als je dronken bent en je voor de rest niets met me te maken wil hebben, had je dat eerder moeten bedenken, voor je me keer op keer je bed liet verwarmen.Voor je me het gevoel gaf dat je meer dan een vriend wilde zijn, het gevoel dat je om me gaf. Maar dat ik duidelijk niet zo. Ik ben alleen een goedkope hoer voor je dronken behoeften." Ik duwde nog wat harder tegen zijn borstkas, maar haalde nog altijd mijn handen er niet van af. "Zoek maar iemand anders voor je pleziertjes. Ik zoek wel iemand die me niet deze laatste jaren terug in de kast duwt en voor wie ik wel goed genoeg ben om nuchter aandacht te geven." Het deed pijn om deze woorden te zeggen, echt heel erg. Ik wilde Zach niet kwijt, maar als hij me liet kiezen tussen zo behandelt worden of hem verliezen, dan moest ik toch voor mezelf kiezen, hoe lastig en pijnlijk dat ook was.

---

Bowties were never Cooler

Rebel      •      Basement      •      Colin

Ik heb geen idee of Colin er voor kiest mijn borst onder te kladden met dezelfde achterliggende gedachten als mij binnen deze situatie, maar geniet hoe dan ook van de aanrakingen. Al van jongs af aan ben ik gek geweest op aandacht en naarmate ik ouder werd spande lichamelijk contact toch wel de kroon. Mij hoor je dus zeker niet klagen wanneer een zeer aantrekkelijk persoon berenklauwen op mijn borst tekent met oranje neon verf. Het doet mijn frustratie echter niet afnemen en deze vergroot zelfs aanzienlijk wanneer hij een arm om me heen slaat, onze lichamen tegen elkaar trekt -fucking skin to skin- en een veel te aandoenlijke 'Boop' uitbrengt. This boy.       Hij stapt weer iets van me weg, een en al onschuld op een bijna kinderlijk niveau, en neemt wat hij heeft gedaan met de verf content in zich op. Ik kan enkel hopen dat hij bemerkt wat hij buiten de verf om met me doet, hopen dat er ergens tussen de roes van alcohol in zijn hoofd een beetje ruimte over is voor wat fucking besef! Het enige wat hij hoeft te doen is opkijken, want ik weet hoe ik er uit zie en weet dat het niets, maar dan ook niets aan giswerk overlaat. Besmeurd en beklad en mijn haren in de war door de koptelefoon, ogen wazig door de drank met pupillen abnormaal groot vanwege de lust die is opgelaaid bij het voelen van zijn lichaam tegen dat van mij. Ik leg het er zo dik bovenop en deze jongen is gewoon te naïef om iets door te hebben.       Mijn hand is al in beweging voor ik er de opdracht toe heb gegeven en komt omhoog naar zijn gezicht. Mijn vingers strijken over zijn kin, langs de scherpe hoeken van zijn kaak en vegen de oranje verf welke hij daar zelf ondoordacht heeft gesmeerd verder uit. Het kan worden geïnterpreteerd als iets teders, maar ook als iets speels en het is aan hem waar hij het plaatst. Dit is mijn laatste poging hem aan het besef te helpen en als hij het weer wegwuift of niet eens door heeft dan moet ik mijn frustratie gaan botvieren, zij het door middel van betekenisloze intimiteit met een ander of geweld.

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

---

---

"Mylo?" bracht Colin uit, zijn stem niet meer dan een zucht, toen de andere jongeman zijn hand richting Colin's gezicht bracht. De intensiteit waarmee de jongen hem aankeek kon geen feller contrast kennen dan de zachtheid waarmee hij zijn gezicht streelde. Hoewel hij het zo mogelijks nog warmer had dan voorheen voelde de blonde kerel elk laatste haartje op zijn lichaam overeind komen. Heel even zakten zijn ogen dicht en voelde hij de neiging zijn wang tegen Mylo's hand aan te leggen, voor een stil stemmetje in zijn achterhoofd hem wist te vertellen dat dat wellicht geen slim idee was. Ondanks zijn troebele brein was Colin het eens met Stil Stemmetje. Maar het viel hem moeilijk in te schatten of dat kwam omdat Ryker hen kon zien, of omdat hij het niet zou mogen willen. Alsof het voorheen nog niet moeilijk genoeg was geweest om helder te kunnen denken raakten de gedachten van de bankierszoon hierdoor alleen maar veder in de knoop. Het hielp ook geen enkel beetje dat hij sinds hij zijn ogen in een flits weer geopend had deze niet van Mylo's gezicht had af weten te scheuren. Onvrijwillig deed hij een stap dichterbij, net niet ver genoeg om elkaar weer te raken. Stil Stemmetje was ondertussen veranderd in Schreeuwend Stemmetje en het enige wat Colin wilde was hen beiden het zwijgen opleggen. Zijn vingers gleden om de pols van de donkerharige verleiding en brachten deze omhoog tot hij de fles whiskey die zijn klasgenoot vast had aan zijn lippen kon zetten. Hij trakteerde zichzelf op twee flinke slokken, die Schreeuwend Stemmetje zowat onmiddellijk verdronken. Toen door zijn koptelefoon dan ook nog eens de begintonen van Colin's favoriete nummer weerklonk kwam een nieuw idee boven drijven. "Dansen kan geen kwaad, toch?" vroeg hij zichzelf luidop af. Hij zette nu ook de tweede dop van zijn koptelefoon over zijn oor en deed bij Mylo net hetzelfde. Ondertussen kon hij zijn heupen niet meer in bedwang houden en schudde deze vrolijk mee, er niet bij stilstaand wat er precies gezongen werd. "Come a little closer, huh, a-will ya, huh? Close enough to look in my eyes, Sharona," zong Colin onbewust op de aanstekelijke muziek mee. Hij was inmiddels alweer voorbij het punt waarop hij in de gaten had dat hij nog steeds het oogcontact met Mylo niet verbroken had. Ook de immer verkleinende afstand tussen hun lichamen in leek hem volledig voorbij te gaan. Op dit ogenblik wist hij alleen hoe intens hij van dit moment genoot en hij er niet van wilde dromen ergens anders te zijn. Of bij iemand anders. Tenslotte wist niemand beter hoe je moest feesten dan Mycroft Gladstone, toch? In een opwelling begon de blonde student, bijtend op zijn onderlip, luchtgitaar te spelen waarbij hij een deel van de inhoud van de champagnefles die hij nog steeds vast had over zichzelf heen morste. De meest logische oplossing hiervoor leek om ervoor te zorgen dat er minder in de fles zat, wat Colin dan ook gretig deed. "Is it d-d-destiny, d-destiny Or is it just a game in my mind, Sharona?" Zong hij verder, zodra hij doorgeslikt had, niet doorhebbend dat zijn danspassen -al viel het meer springen te noemen- hem nog dichter bij Mylo hadden gebracht waardoor zijn heupen bij elke beat de zijne raakten.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Rebel      •      Basement      •      Colin

Mijn naam over zijn lippen is niet meer dan een nauwelijks hoorbare fluistering en het is dat ik intens naar zijn lippen kijk, anders had ik het gemist. Zijn ogen zakken dicht en mijn verbeelding kan aangetast zijn door de alcohol, maar even lijkt het of hij zich overgeeft aan wat dit dan ook is. Dus wanneer hij zijn ogen weer opent en dichterbij stapt voel ik de triomf zo sterk dat het bijna tastbaar is, ik voel het evenals de warmte van zijn lichaam op slechts enkele millimeters van die van mijzelf. Zijn hand om mijn pols is warm en zacht en de manier waarop hij drinkt, keel ontbloot recht op ooghoogte, is zo verleidelijk en fuck ik wil, wil, wil.       "Dansen kan geen kwaad, toch?" vraagt hij wanneer hij de fles weer omlaag heeft gebracht en de klanken van The Knack mijn oor binnendringen. Of de vraag aan mij is gericht of aan zichzelf is niet echt duidelijk, maar ik beantwoord het met een scheve grijns en een knipoog ter bevestiging. New wave is niet helemaal mijn genre, maar My Sharona is een goed nummer en al helemaal wanneer het me wordt toegezongen door een erg aantrekkelijke jongen met buitensporige blauwe ogen. Ogen die de mijne niet verlaten terwijl hij luchtgitaar speelt en het uitermate naar zijn zin lijkt te hebben. Lang leven Dom Pérignon.       Mijn eigen lichaam komt als automatisch ook in beweging en ik laat me blind leiden door het dreunen van de bass. Colin gaat op den duur zo op in het nummer dat onze lichamen elkaar raken bij iedere dreun van de beat en ik zou me schuldig kunnen voelen dat ik hier gebruik van wil maken, zou mijn geweten aan kunnen wenden omdat hij onder invloed is. Mijn karakter kent de handelingen hiernaartoe echter niet en ik kan niet zeggen dat ik er rauwig om ben. Dus wanneer de klanken van Nirvana's Smells like teen spirit als volgende nummer door mijn headphones klinken krijg ik een nog veel bredere grijns rond mijn lippen en begin ik als automatisch het ritme te volgen met mijn hoofd. Zodra het tempo vertraagt overbrug ik de laatste afstand tussen ons en zorg dat onze lichamen elkaar raken van heup tot borst, mijn rechter wang op slechts een haarbreedte van zijn linker. Zachtjes wieg ik tegen hem aan, perfect op de beat en hem zonder veel moeite mee krijgend in mijn bewegingen. De woorden vallen als vanzelf over mijn lippen en hij is zo dichtbij, zijn huid warm en plakkerig tegen die van mij, de geur van zijn cologne subtiel en verleidelijk.       "Oh no, I know a dirty word," lisp ik zo goed als tegen zijn hals aan, de build up van het nummer gelijk aan het steeds harder kloppen van mijn hart. De alcohol, de warmte, de opzwepende muziek en zijn nabijheid staan allemaal bij aan het feit dat ik me levend voel op dit moment. Euforisch zoals ik dat in geen andere situatie kan ervaren. Jong en onbezonnen en fuck it, ik leef maar een keer. Ik plaats mijn lippen in zijn hals, net onder de overgang van zijn kaak naar zijn oorlelletje.

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

---

---

Tegen de tijd dat zijn lievelingsnummer voorbij was leek elk besef van persoonlijke ruimte aan Colin verloren te zijn. De alcohol had zijn hersenen wederom overgenomen en hij genoot van de roes. Een brede glimlach verscheen dan ook op zijn lippen wanneer het volgende, bijna net zo aanstekelijke nummer, zich aandiende. Ook Mylo leek de playlist te waarderen, en danste lustig mee met de blonde jongen. Te ver heen om te beseffen dat de onschuldige dans die hij in gedachten had gehad al lang het raam uit was liet Colin zich gewillig meeslepen in de bewegingen die zijn danspartner maakte. Hij was er zich slechts vaag bewust van hoe zijn huid telkens die van de donkerharige rebel raakte, het enige dat naar voorgrond kwam was dat hij het heerlijk vond. Niet in staat na te denken over zijn benarde positie en de gevolgen daarvan liet de sterstudent zijn arm om het middel van zijn gezelschap heen glijden, waarmee de allerlaatste afstand gesloten werd. Toen hij een kus in zijn hals gedrukt werd was hij gedurende enkele seconden alleen maar in staat zijn instinct te volgen. Hij kantelde zijn hoofd verder naar achter, terwijl hij zijn vingertoppen dieper in de huid van Mylo drukte. "Yesss," rolde er opgelucht over zijn lippen. Een ogenblik later kwam echter het keiharde besef dat hij zaken aan het uitspoken was die niet door de beugel konden als je een relatie had en de persoon voor je niet degene was waarmee je die relatie had. "Nee..." bracht hij uit, wakker geschud uit het dronken sprookje. "Nee, nee. Shit. Fuck..." ging hij verder waarop hij, als gebrand, de huisrebel los liet en achteruit stapte. "Ik - ik - Ik mag niet - Ik - Ik moet - Fuck!" Hij schudde ongelovig zijn hoofd, zo kwaad dat hij zichzelf niet eerder een halt had weten toe te roepen. Kwaad dat dat het juiste was geweest om te doen, terwijl hij niet ontkennen dat hij zich in Mylo's armen zorgelozer had gevoel dan langer waarvan hij het zich kon herinneren geleden. Hij deed zijn koptelefoon uit, plaatste de overgebleven Dom op het tafeltje met de verf en glipte zijn eeuwige verleiding voorbij. Hier en daar botste hij even tegen iemand aan, maar op een paar snelle excuses na stopte hij niet tot hij de bovenkant van de trap bereikt had. Een vlugge scan van de hal verzekerde hem dat de kust veilig was, waarop hij als de hazewind naar buiten toe rende. Eens hij de hoek van het gebouw om was liet hij zichzelf tegen de muur naar beneden zakken en stopte zijn vuist in zijn mond om te voorkomen dat iemand hem zou horen schreeuwen. Waar was hij in hemelsnaam mee bezig? Hij had wel vaker dat vreemde gevoel gehad bij Mycroft in de buurt, maar tot net had hij zich nooit gerealiseerd hoe diep dat ging, had hij nooit kunnen zien wat het werkelijk was. Beschaamd in zijn moment van zwakte, maar vooral in zijn farce van een relatie met Ryker verborg hij zijn gezicht in zijn handen. Het gaf hem een vals gevoel van veiligheid, waardoor hij al snel zijn hele lichaam voelde schokken, perfect gelijktijdig met de tranen die over zijn wangen rolden.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Rebel      •      Outside      •      Colin

Wanneer hij zijn hoofd achterover laat vallen om me meer ruimte te verschaffen voel ik de triomf als een scheut hitte door mijn lichaam. Zodra ik echter mijn lippen verplaats om een volgende kus te plaatsen, maakt hij zich als gebrand van me los, ogen opengesperd in paniek. Zijn zo kort geleden verzuchte yes slaat om in een geschokte nee en ik kan enkel iets van hem weg stappen en hem met koele, kalme ogen gade slaan.       "Nee, nee. Shit. Fuck... Ik - ik - Ik mag niet - Ik - Ik moet - Fuck!" stamelt hij onder het schudden van zijn hoofd, en ik zou beledigd kunnen zijn, zou mijn wenkbrauwen op kunnen halen en een goedgeplaatste sarcastische opmerking kunnen maken. Het moment voelt echter te fragiel, te breekbaar voor mijn normale verdedigingsmechanisme en ik kies ervoor mijn mond te houden. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Wanneer Colin echter de benen neemt lijkt het me geen goed idee om dit voorbij te laten gaan. Ik kan het niet voorbij laten gaan. Kies ik er voor om hem nu te laten lopen, dan wordt onze band een ongemakkelijke en hoewel het dat hoe dan ook zal zijn, kan ik er nu op zijn minst het beste van maken. Hij is dronken, maar niet dronken genoeg om dit morgen vergeten te zijn. Ik geef hem slechts een aantal seconden voor ik hem volg.       Zijn weg naar buiten is rommelig en hij stoot hier en daar per ongeluk iemand aan, verontschuldigingen strooiend ondanks zijn haast. Ik ram mezelf zo ongeveer achter hem aan, geen rekening houdend met niemand en dodelijke blikken werpend op eenieder die poogt me aan te spreken. Waar zijn tred gehaast is, bijna rennend, been ik op mijn gemak de trap op, de hal door en achter hem aan naar buiten. Ik zie hem de hoek om verdwijnen en besluit hem even te geven voor ik hem attent maak op mijn aanwezigheid. De avondlucht is heerlijk koel op mijn verhitte huid en ik steek een sigaret op, mezelf de kans gevend op mijn rationaliteit te vinden. Here goes nothing.       Met een relaxte tred volg ik Colin de hoek van het gebouw om en ontdek hem met zijn rug tegen de muur, laag bij de grond gehurkt, zijn hoofd in zijn handen en duidelijk van slag. Fuck. Lekker bezig Gladstone. Met een zwaar gevoel nader ik hem dichter en kies er dan voor om op een meter afstand met mijn rug tegen de muur te gaan staan leunen. Ik neem een flinke hijs van mijn peuk voor ik spreek, niet naar hem kijkend, mijn blik voor me gericht.       "Ik ga geen excuses aanbieden," deel ik alvast mede, om iedere twijfel daarover te elimineren. "Ik weiger sorry te zeggen voor iets waar ik geen spijt van heb. Misschien had ik er rekening mee kunnen houden dat jij in een ander parket zit dan mij, maar niemand heeft ooit gezegd dat ik niet egoïstisch ben." Nog een hijs en even een pauze om mijn volgende woorden te formuleren. Geen idee of ik hier goed aan doe, maar zijn dat niet juist de leukste dingen om te door te zetten.       "Naar mijn mening gaat dit geen verrassing voor je zijn, niet echt ten minste. Ook ben ik er van overtuigde, mede door je oorspronkelijke reactie van zoeven, dat mijn volgende woorden niet geheel eenzijdig zijn. Ik verwacht niets van je, behalve dat je eerlijk bent naar jezelf. Je hebt geen verantwoording af te leggen aan mij of..." en ik krijg het verdomme niet voor elkaar om Ryker te noemen, alsof zijn naam Colin compleet zal wakker schudden. Alsof hij alles kan bederven enkel door hem te noemen. "Of wie dan ook. De enige aan wie je ooit verantwoording af hebt te leggen is aan jezelf en dat is de enige manier waarop je je leven kan leiden." Ik schraap mijn keel, neem de laatste hijs en schiet het filter weg alvorens eindelijk naar hem te kijken. "Ik wil jou, Colin. Niet in een opwelling. Niet in een dronken bui. Niet voor een nacht."

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

---

---

Colin hoorde wel wat Mylo vertelde, en hij luisterde ook écht naar hem. Alleen duurde het in zijn dronken staat wat langer om de woorden aan elkaar te kunnen knopen, en de welbespraakte zinnen die hij anders immens zou weten te appreciëren te ontcijferen. Halverwege de speech van de Gladstone telg keek liet Colin zijn handen zakken en keek hij de jongeman met een verwarde blik aan. Waar had hij het in hemelsnaam over? Hij knipperde even terwijl er voor zijn neus een peuk werd weg gepietst. De volgende woorden waren van een simpelere aard, dan niet betekenis, en sloegen bij de blonde student dan ook in als een bom. "Ik wil jou, Colin. Niet in een opwelling. Niet in een dronken bui. Niet voor een nacht." Colin's gesnik, dat tot hiertoe slechts verminderd was, hield prompt op. Sprakeloos staarde hij de jongen aan. Hij schudde zijn hoofd, niet wetend wat hij hierop in godsnaam zeggen moest. Hij duwde zichzelf terug overeind, om op dezelfde ooghoogte te kunnen komen als Mylo, en botste hierbij weinig elegant tegen zijn klasgenoot aan toen hij kort het evenwicht verloor. Instinctief had hij zich dan ook vast gegrepen aan diens armen, en krijg hij zichzelf niet zover los te laten toen hij het idee had stevig genoeg op zijn benen te staan. "Je weet niet wat je zegt," fluisterde hij de alternatieveling toe. Hij worstelde met de bepaalde opluchting die die woorden bij hem teweeg brengen. Het was niet juist, het zou niet mogen. Het was niet eerlijk tegenover Ryker. "Hier wil je niet aan beginnen," probeerde hij zijn meest aantrekkelijke klasgenoot te waarschuwen. "Ryker is -" Gevaarlijk?. Hij stopte zichzelf echter voor hij meer prijs kon geven dan goed voor hem was. Colin wist zeer goed dat zijn huidige partner iedereen zou vertrappelen, die hem in de weg stond of iets probeerde af te nemen. Hij wilde enkel niet dat dat openbare kennis werd, en nog minder dat Mycroft daar het slachtoffer van zou worden. "Ryker zou me nooit zomaar laten gaan, niet op deze manier," ging hij verder, waarmee hij alsnog probeerde te zeggen wat hij niet over zijn lippen mocht laten rollen. Ontnuchterd door het gesprek, en het stressgehalte daarvan, in combinatie met de koude van de avondlucht, besefte hij dat hij hiermee zijn wederzijdse verlangen naar de Gladstone knul had bloot gelegd. Hij sloot zijn ogen en haalde diep adem, terwijl hij zijn opties overwoog. Moest hij blijven vechten voor een relatie die langzaam maar zeker elk beetje vreugde uit zijn ziel kneep? Voor iemand die hem als een trofee zag en hem pijn deed elke kans hij daarvoor kreeg? Of wilde hij die jongen worden? Degene die vreemd ging, al was het maar op emotioneel vlak; degene die de ene jongen verruilde voor de ander omdat hij dacht dat het gras groener was aan de andere kant? "Ik zeg niet ja," maakte hij Het Gras Aan De Andere Kant duidelijk. "Maar ik zeg je wel dit; denk hier héél goed over na voor je hier verder mee gaat. Het wordt geen rozengeur en maneschijn. Neem de tijd om te zorgen dat je zeker weet wat je wilt, want de volgende keer dat je me zoiets zegt bied ik je geen uitweg meer." Het koste hem al zijn kracht om zichzelf niet in Mylo's armen te storten na diens bekentenis, maar hij wilde niet dit persoon zijn; een bedrieger, iemand die van twee walletjes at. En hij wilde Ryker geen extra redenen geven om de hel op aarde te ontketenen.

[ bericht aangepast op 15 nov 2019 - 16:37 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Rebel      •      Outside      •      Colin

Wanneer Colin overeind is gekomen wankelt hij in mijn richting en heeft mij nodig om zijn balans te vinden. Wanneer hij deze heeft laat hij me echter niet los en ik kan niet zeggen dat het me stoort. Ieder ander zou misschien nerveus zijn na het toegeven van zijn of haar gevoelens, maar ik heb nooit ingezien waarom iemand er moeite mee zou hebben om zichzelf te uiten. Ik heb er dan ook geen moeite mee zijn blik gewoon te beantwoorden, zonder een greintje gêne.       "Je weet niet wat je zegt," fluisterde hij me toe, woorden omlijnd door de lichtste vorm van paniek. "Hier wil je niet aan beginnen. Ryker is... Ryker zou me nooit zomaar laten gaan, niet op deze manier." En de onderbreking ontgaat me niet, is te beduidend om niet in mijn geheugen op te slaan. Het kort aanspannen van mijn opeen gedrukte kaken is een automatische reactie bij het horen van die naam en ik vraag me af of ik ooit zo'n hekel heb gehad aan iemand zonder dat daar een hele duidelijke reden voor was. Ryker heeft me nooit wat misdaan en het is ook niet enkel omdat hij met Colin is, al is dat uiteraard een zeer tragisch feitje. Nee, wanneer ik naar hem kijk is er iets wat me tegen de haren strijkt. De blik in zijn ogen of de manier waarop hij zichzelf draagt, ondanks zijn misschien vriendelijk lach, maken me ongemakkelijk en geprikkeld op een bijna onverklaarbare manier.       "Ik weet altijd wat ik zeg en als ik hier niet aan wilde beginnen, dan had ik dat niet gedaan. Het is al begonnen, Colin, en het feit dat je het hebt over Ryker en laten gaan in dezelfde zin, geeft alleen maar aan dat je hersenen hier al op voort hebben geborduurd. Als je hier niets voor voelde, dan zou je heel anders reageren." Ik spuw de naam van zijn vriend venijnig, alsof ik het woord niet langer dan nodig is op mijn tong wil hebben liggen. "Thatcher heeft er overigens niets over te zeggen of hij je laat gaan. Je bent geen hond. Je maakt je eigen keuzes en ik respecteer wat je dan ook kiest, net als hij zal moeten doen."       Mijn ogen verlaten die van hem geen moment, in de hoop dat mijn woorden in zullen zinken en hem zullen helpen beseffen dat ik hem nooit ergens toe zal dwingen. Hel, ik weet zelf als geen ander hoe het is om voor het blok te worden gezet, maar dat is weer een heel ander verhaal. Daarbij zou ik hem nooit gekend hebben zou mijn vader me niet gedwongen hebben om hier naar school te gaan. Doet niets af aan het feit dat iemand nooit zijn keuzemogelijkheid kwijt hoort te raken aan een ander. Colin sluit zijn ogen.       "Ik zeg geen ja," vervolgt hij wanneer hij ze weer opent. "Maar ik zeg je wel dit; denk hier héél goed over na voor je hier verder mee gaat. Het wordt geen rozengeur en maneschijn. Neem de tijd om te zorgen dat je zeker weet wat je wilt, want de volgende keer dat je me zoiets zegt bied ik je geen uitweg meer." Langzaam krullen mijn mondhoeken om in een grijns, hoektanden ontbloot in iets wat niet anders als duivelse ondeugd genoemd kan worden.       "Zie ik eruit alsof ik rozengeur en maneschijn op prijs stel?" En ik hef ondanks dat hij me nog steeds vast heeft mijn handen iets als om mezelf en mijn voorkomen aan te duiden, rechter wenkbrauw opgetrokken in een uitdaging me tegen te spreken. Vervolgens haal ik nonchalant mijn schouders op en neem weer een meer serieuze uitdrukking aan. "Daarbij, ik hoef je uitweg niet en bang voor Thatcher ben ik al helemaal niet."       Mijn ogen glijden over hem heen, nemen zijn nog steeds ontblote borst en de subtiele glans van alcohol en verf in zich op. Ik voel mijn eigen lichaam ondertussen iets verkleumen en ik heb nog een blouse aan, al stelt het nauwelijks iets voor. Hij moet het helemaal wel koud hebben. Als laatste scan ik zijn gezicht en de iets rode ogen na zijn tranen van zojuist, het spoor ervan nog zichtbaar op zijn wangen. Eigenlijk zonder na te denken breng ik mijn handen omhoog en omvat zijn gezicht om met mijn duimen zacht zijn wangen te strelen. Mijn ogen vallen het kortste moment op zijn lippen, maar ik denk dat ik hem voor vanavond wel genoeg heb geteisterd. Met een gefrustreerde zucht laat ik mijn armen langs mijn lichaam vallen, direct rouwig om het verlies van contact. Verder van hem weg stappen doe ik echter niet.       "Je moet het koud hebben, zullen we naar binnen? Ik wil niet dat je ziek wordt."

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

---

---

"Je hoeft een koe geen koe te noemen, ik weet zelf ook wat er achter mijn woorden lag." Colin voelde een bepaalde irritatie bij het feit dat Mylo zo luchtig over zijn waarschuwing heen leek te gaan en deed alsof hij zelf niet in de gaten had wat hij zojuist nog net niet letterlijk had toegegeven. "Een beetje angst nu en dan zou je goed doen. Ik heb mijn bed gemaakt, waarom zou ik er dan niet in moeten liggen?" Zijn hele leven had hij te horen gekregen hoe belangrijk loyaliteit was, hoe een echte man stond achter de keuzes die hij gemaakt had en hoe hij de gevolgen van die keuzes moest leren dragen als het de foute bleken te zijn. Hij had Alexandra laten vallen voor Ryker. Waarom zou hij dan nu nog een nieuwe kans verdienen? Bovendien wist hij als geen ander hoe ernstig Ryker's toorn kon wezen. Hij wenste het zijn grootste tegenstander niet toe, laat staan deze jongen die zich zo stoer voordeed maar er wel bezorgd om was dat hij kou zou vatten. Opgefokt, omdat hij niet langer blijf wist met zijn emoties, rukte Colin het shirt uit zijn achterzak en trok het inmiddels verkreukelde onding over zijn hoofd. "Zo beter?!" vroeg hij, terwijl gefrustreerd zijn armen in de lucht gooide. Hij voelde zich als een peuter die slachtoffer werd van een driftbui en het was zo vernederend dat het huilen hem weer nader stond dan het lachen, maar hij vertikte het. Hij had al teveel prijs gegeven voor één dag. Dat de Wet van Murphy wel degelijk een dingetje was liet zich nog geen vijf seconden later blijken. Met een luide klap en een lichtflits scheurde de hemel open en viel de regen met bakken tegelijk naar beneden, waardoor het tweetal op een mum van tijd doorweekt was. "Oh echt?!" riep Colin, volledig de controle over zijn anders zo zachtaardige temperament kwijt. Hij wreef zijn blonde lokken furieus voor zijn gezicht vandaan en streek hardhandig enkele denkbeeldige plooien in zijn shirt glad, waarna hij zijn beide middelvingers naar boven richtte. Toen zijn woede hiermee voor een groot stuk uit de weg gemaaid was besefte hij hoeveel hij van water hield, zowel wat zwemmen als het geluid van een fikse regenbui tegen zijn slaapkamerraam betrof. Hij sloot wederom zijn ogen en leunde met zijn rug tegen de muur van het schoolgebouw aan, zijn gezicht naar beneden gericht - te beschaamd om Mylo aan te kunnen kijken. "Ben vrij zeker dat je beter kunt krijgen," verklapte hij de jongen. Hijzelf was een puinzooi en het zag er niet naar uit alsof het beter zou gaan woorden in de nabije toekomst. "Je kunt nog wegwandelen nu, noem het een geval van tijdelijke ontoerekeningsvatbaarheid..." Het zou hem niet verbazen mocht Mycroft nu volledig op hem afgeknapt zijn, en misschien was dat maar beter ook.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

'Je kent me toch, ik wil geen troep.' had ze nog gezegd en ik had instemmend geknikt. Ik was niet vies van drugs, maar ik hoefde echt niet zomaar wat troep in mijn lichaam te hebben. Braaf stak ze haar tong wat naar mij uit waarna ik een van de roze pilletjes er grijnzend op legde. Ik slik de pil door en neem een grote slok van mijn drankje en Mauve volgt mijn voorbeeld. 'Dat moest even, sorry!' giechelde ze en ik lach ook waarna ik de laatste slok neem en het glas weg zet. Ik kon niet wachten tot het echt inwerkte en het feest helemaal kon beginnen. It has been a while. Natuurlijk had ik feestjes in Moskou maar er is toch iets anders aan dan de feesten hier. 'Waar blijven die leuke jongens? Ik heb er nog niet veel gespot, ik wilde eigenlijk Tyge wel eens even van dichtbij bekijken vanavond. Die zag er bij het welkomst comité wel heel erg smakelijk uit.' Ik lach en sla ondertussen en arm om haar nek terwijl ik soepel dans op de muziek. ''Ooh, I definitely remember him,'' zeg ik een een brede grijns vormt op mijn gezicht als ik aan hem denk. Ik had hem niet veel gesproken, maar mijn ogen liegen niet. ''Very interesting... Dat noem ik "A whole meal"' lach ik en sla nu ook mijn andere arm om haar hals. Ik kijk om me heen en pruil dan even. ''Hij is in ieder geval niet dichtbij..'' zeg ik en kijk weer naar Mauve. Ik grijns speels en hou mijn hoofd wat schuin. ''We zitten een beetje vast met elkaar..'' lach ik en schud mijn hoofd. ''Ook niet vreselijk.'' vervolg ik en pak twee glazen, waarna ik er een voor houd. ''Cheers partner.'' zeg ik terwijl mijn grijns enkel groter wordt. ''Op een onvergeetbaar feest.''

[ bericht aangepast op 16 nov 2019 - 22:41 ]

---

El Diablo.

---

---

"En ik ben geen speelgoed waar je enkel mee kan spelen als het je uitkomt om het daarna weer voor onbepaalde tijd in de hoek te smijten zonder er naar om te kijken." zei Aleksei waarna hij Zach lichtelijk van hem af duwde, Zach beet op zijn onderlip, door het gebaar wat Aleksei maakte, maar ook de woorden die hij tegen Zach gebruikte. Zach had namelijk helemaal niet het idee dat dat was wat hij deed. "Als ik alleen goed genoeg voor je ben als je dronken bent en je voor de rest niets met me te maken wil hebben, had je dat eerder moeten bedenken, voor je me keer op keer je bed liet verwarmen.Voor je me het gevoel gaf dat je meer dan een vriend wilde zijn, het gevoel dat je om me gaf. Maar dat ik duidelijk niet zo. Ik ben alleen een goedkope hoer voor je dronken behoeften." Zach keek even naar beneden naar Aleksei zijn handen die daar lagen, die opnieuw tegen zijn borstkas aanduwde om de afstand tussen hen nog een stukje groter te maken, hoewel Aleksei dit waarschijnlijk niet alleen deed met zijn handen. Zach had ook het idee dat Aleksei dit deed met zijn woorden. "Zoek maar iemand anders voor je pleziertjes. Ik zoek wel iemand die me niet deze laatste jaren terug in de kast duwt en voor wie ik wel goed genoeg ben om nuchter aandacht te geven."
Zach legde langzaam zijn hand over Aleksei zijn hand die nog altijd op zijn borstkas lag. 'Ik weet het ook niet Aleksei,' mompelde Zach terwijl hij nog zocht naar de juiste woorden om Aleksei uit te leggen wat hij voelde en wat hij wou, alleen wisten zijn gedachten niet helemaal de juiste weg te vinden. waar Zach de alcohol maar de schuld van zou gegeven, alleen wenste hij nu dat hij wat minder had geconsumeerd zodat hij Aleksei wel iets nuttigs kon vertellen. 'Ik bedoel ja, het was ook niet bepaald mijn bedoeling dat het meer zou zijn dan casual sex, maar ik weet het gewoon niet. ' zei Zach terwijl hij Aleksei zijn hand losliet en een hand door zijn bruine haar heen haalde. 'Ik denk dat wat ik wil zeggen dat het soort van meer is geworden.' mompelde Zach, waarbij hij niet echt naar Aleksei keek, maar meer naar een punt ergens onder zijn ogen, omdat hij niet echt meer wist wat hij aan moest met zich zelf, nog altijd de schuld van de alcohol. 'Maar ik wil je zeker niet terug de kast in werken of wat dan ook, maar ik hoop ook dat je van mij kan begrijpen dat je mij ook niet er uit kan trekken ofzo.' zei Zach. 'Ik ben er nog niet volledig klaar voor.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Rebel      •      Outside      •      Colin

"Een beetje angst nu en dan zou je goed doen. Ik heb mijn bed gemaakt, waarom zou ik er dan niet in moeten liggen?" bijt Colin me toe en ik kan niet anders zeggen of hij komt geïrriteerd over. Het werkt aanstekelijk en ik voel een diepe frons bezit nemen van mijn gezicht. Angst? Waar moet ik in hemelsnaam angst voor voelen? Ik sta niet anders bekend dan onbezonnen en laat me vrijwel nooit tegenhouden door angst. Bedoelt hij dat ik bang moet zijn voor Ryker? Of is hij zelf bang voor Ryker? Hij klinkt op dit moment niet als iemand die gelukkig is met zijn relatie en misschien moet dat ook niet als een verassing komen onder het lopende gesprek. Mijn nog steeds door drank vertroebelde hersenen draaien overuren, maar hij lijkt te opgefokt om de opkomende vragen aan te kunnen. Misschien is nuchter zijn daar ook een vereiste voor.       "Zo beter?!" vraagt hij met venijn, gefrustreerd omhoog geworpen armen en zijn shirt jammer genoeg weer aan. De nee brand op mijn tong maar blijft steken tegen mijn bijna streng opeen geperste lippen, mijn blik een wat verduisterde variant terwijl ik zijn tantrum zonder commentaar over me heen laat komen. Misschien kalmeert hij weer wat meer als hij het uit zijn systeem werkt. Mijn blik verlaat hem pas wanneer een lichtflits de hemel doorklieft en de bijbehorende klap het teken is voor een wolkbreuk. Als een ontevreden kat ontbloot ik mijn tanden kort en grom een zachte verwensing. Ik heb een bloedhekel aan regen. Het zorgt er al snel voor dat mijn blouse langs mijn lichaam kleeft als een tweede huid, de witte stof doorzichtig waardoor iedere tatoeage doorschijnt.       "Oh echt?!" roept Colin richting de hemel alvorens zijn haren uit zijn gezicht te vegen en zijn shirt glad te strijken. Wanneer hij zijn middelvingers richting de hemel steekt kan ik niets dan staren. Colin die zijn normale manier van doen laat varen blijkt iets te zijn waarvoor ik leef. Misschien is regen toch niet zo erg. Maar uiteraard is het dat wel en ook ik veeg mijn ingezakte haren van mijn gezicht alvorens mijn handen in mijn zakken te steken met een bijna resoluut gebaar.       "Ben vrij zeker dat je beter kunt krijgen. Je kunt nog wegwandelen nu, noem het een geval van tijdelijke ontoerekeningsvatbaarheid..." Wordt me toegeworpen en er knapt ergens iets. Het spiertje van mijn kaak trekt bijna als in een waarschuwing samen. Ik schop in een opwelling tegen de muur in een poging zijn afgeslagen blik op te eisen en lach humorloos alvorens eveneens mijn handen te heffen.       "Dat is verdomme de derde keer dat je me terug wil laten komen op mijn woorden. Spreek ik een andere taal? Praat ik Russisch? O nee, want dan zou je het verstaan!" bijt ik hem toe, hopend dat iets meer venijn hem doet beseffen dat ik niet degene ben die weg gaat lopen en dat brengt het volgende idee wat scherp aan het licht. "Als jij niks van me wil weten dan moet je dat gewoon zeggen en er niet omheen draaien. Wil jij dat ik wegwandel en het op ontoerekeningsvatbaarheid gooi? Heb ik signalen gelezen waar ze er niet waren? Want dan ben ik je mijn excuses verschuldigd, is het niet?" Ik lach weer, nog wat kouder dan hiervoor en voel mijn temperament kolken als iets levends.       "Dan ben ik ver buiten mijn boekje gegaan. Wauw, ik zou me moeten schamen." En ik moet kalmeren want het duistere sarcasme zet me niet in een beter licht. Mijn frustratie is als zo vaak omgeslagen naar woede en hoewel het niet iets is waar ik trots op ben, kan ik er evenmin iets aan doen. Ik breng beide handen naar mijn haren, strijk deze wederom naar achteren en laat mijn handen achter in mijn nek liggen terwijl ik mijn hoofd achterover kantel. De regen ketst ontoegeeflijk in mijn gezicht en de koelte ervan is tegen pijnlijk aan.       "We worden ziek," mompel ik wederom rustiger, nauwelijks hoorbaar en met weinig overtuiging, hopend om het gesprek misschien weer richting rustigere wateren te sturen.

---

Marrow deep, soul deep, essence deep