[RPG • 200] Darwin Saints • Speeltopic - Speeltopics

Sinds dag en dauw staat de St. Clementine Prep School for Young Ladies bekend om haar uitmuntende aanbod van lessen en grondige voorbereiding op het universiteitsleven. Het is een privéschool, waarvan enkel de crème de la crème van de elitegemeenschap ook maar kan hopen er een gegeerd plekje te bemachtigen, en dat bovendien voor een stevig prijskaartje. Eén ding is zeker; wie een diploma aan St. Clem's in handen heeft, staat al met één voet binnen in de meest prestigieuze universiteiten eender waar ter wereld.       Het hele Upper East Side district staat dan ook in rep en roer als men ontdekt dat de victoriaanse schoolgebouwen asbest bevatten. Men wil namelijk niet dat dochterlief een minuut langer in de buurt van de gevaarlijke stof verblijft, maar tegelijk moet ook haar opleiding verder gezet kunnen worden.       Galante gentlemen als ze zijn, besluit de raad van bestuur in samenspraak met hun leerlingen om de dames onderdak te bieden op de Darwin Prep Academy for Gents. De gehele linkervleugel van St. Clem's broederschool wordt ter beschikking gesteld voor de meiden.       Dat betekent echter dat de heren nu moeten gaan samen hokken, niet tot ieders jolijt. Ook hun lessen, die ze tot dusver strict apart kregen, zullen de heren van Darwin en de Clementines nu samen beleven. Hoe zal het de Dukes & Dames vergaan nu ze een terrein moeten delen? Worden er verbonden gesmeed, of zullen er vetes ontstaan? Hoe ga je namelijk om met het andere geslacht, als je er al die tijd bijna niks mee te maken hebt gehad?

---

---

Rollen:                   Ladies       ♔Alexandra Liliya Romanova | 18 | Queen B | Ester Expósito | Dacre       ♔ Norah-Rose Jackson | 17 | Status | Faceclaim | lHlCCUP       ♔ Mauve Freya Kingsland | 18 | Rich Partygirl | Kendall Jenner | Sombre       ♔ Jennifer Brennan Laurensen | 18 | Status | Jeri Ryan |Lorem                   Gents       ♛ Colin Graham Lewlyn III |18 | The Emperor | @hendrikgiesler | Hanson       ♛ Jason ''Jace'' Scott Andrews | 18 | The Sports Hero | Sean O'Pry | lovelyreads       ♛ Tyge Sebastian Layton | 17 | The Jealous One | ceclaim | Hargreeves       ♛ Otis Zachary Tobias Bloomberg| 18 | Status | "Good" Christian | Venustic       ♛ Mycroft "Mylo" Lowell Gladstone | 18 | De Rebelse Alternatieveling | Faceclaim |Preservation       ♛ Aleksei Dante Nolan Sokolov | 17 | Happy Class Clown |Tarjei Sandvik Moe |Klaus texttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttexttext

---

---

Het lessenrooster: Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag 9:00 - 10:30 Zelfstandige studie 9:00 - 10:30 Grafische vormgeving 9:00 - 10:30 Wereldtalen 9:00 ~ 10:30 Wetenschappen 9:00 ~ 10:30 Algebra 10:30 - 12:00 Zelfstandige studie 10:30 -12:00 Keuzesport 10:30 -12:00 Wetenschappen 10:30 -12:00 Wereldtalen 10:30 -12:00 Grafische vormgeving 12:00 - 13:30 Lunch 12:00 - 13:30 Lunch 12:00 - 13:30 Lunch 12:00 - 13:30 Lunch 12:00 - 13:30 Lunch 13:30 - 15:00 Keuzesport 13:30 - 15:00 Huishoudkunde 13:30 - 15:00 Informatica en IT 13:30 - 15:00 Wetenschappen 13:30 - 15:00 Keuzesport 15:00 - 16:30 Informatica en IT 15:00 - 16:30 Huishoudkunde 15:00 - 16:30 Vrij 15:00 - 16:30 Zelfstandige studie 15:00 - 16:30 Vrij Tussen 7:00 en 8:30 kan men ontbijten Tijdens zelfstandige studie-uren kan men kiezen welke vakken men extra aandacht wil geven, met of zonder hulp van docenten. Op woensdag- en vrijdagnamiddagen is er geen les. Men kan die tijd volledig zelf invullen, of meedoen met teamsporten. Men dient wel op de campus te blijven. In het weekend mag men de campus verlaten, zelfs al is men volledig intern. Blueprints Gelijkvloers - Hal - Trap naar links --> doorsteek naar Common Room - Leslokalen Eerste verdieping - Rechtervleugel: slaapkamers jongens - Linkervleugel: slaapkamers meisjes Ondegronds: - Garage

---

---

Regels: • De huisregels van Quizlet zijn hier ook van toepassing • Dit rpg heeft niet per se een plot, probeer er vooral iets leuks van te maken • Minimumpost van 200 woorden. • Reageer minimaal één keer per week (Bij afwezigheid of drukte graag een seintje) • We sluiten niemand buiten! • Ik ben helemaal voor drama tussen personages, tussen personen is daar in het rpg echter geen plaats voor. • OOC in het praattopic • Maximaal 2 personages per persoon • Probeer 16+ te beperken, daar draait het RPG niet om. • Geen perfecte personages. Deze kids zijn steenrijk maar hebben zeker hun fouten.

[ bericht aangepast op 7 okt 2019 - 13:30 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Tyge Sebastian Layton

at the party|| Bumping into someone

Samen met enkele lacrosse teamleden had ik me toch all out voor het feestje gegeven. Een gloednieuwe hoofdtelefoon met neonverlichting, en Derek* had voor ons allemaal glow in de dark paint gekocht, welke in pattroontjes en tekeningetjes op mijn bovenlichaam geschilderd was. Je kon dus wel raden dat mijn shirt nergens te bespeuren was. Ik had wel naar deze avond uitgekeken, met mijn hoofd meebobbend op de muziek en mijn lippen mimden stil mee met de muziek. Mijn danspasjes waren niet de beste, maar ik had wel plezier deze avond. Ik stond echter toch wat bij mijn lacrosse groep te dansen al zag je wel dat naarmate de avond vorderde, de meeste heren al met een dame aan de praat geraakt waren. Ik kon wel naar Aleksei gaan, al was ik nog steed wat jaloers/kwaad op hem dat hij mijn birichten genegeerd had, dus vermeed ik mijn beste vriend wat. Ik nam een slokje van mijn drankje wat op dit moment een mengeling was van een 2 % frisdrank en 98% vodka, echter was ik toch wel een echte ijslander dus was ik niet snel dronken te krijgen. Integenstelling tot andere hier. Niet ver van mij waren er twee jongens ietswat wild bezig, waardoor ik al snel een duw tegen me kreeg wat ervoor zorgde dat ik mijn evenwicht wat verloor door de plotse duw en hierdoor tegen iemand opbotste. "Oh shit sorry!" mompelde ik niet meteen kunnen onderscheiden tegen wie ik was aangelopen in het donker.

[ bericht aangepast op 20 okt 2019 - 22:06 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

Het was maar goed dat niemand echt goed te onderscheiden was zo in het donker, want Zach zou niet graag willen dat mensen hem in deze staat zagen. Nu maakte het hem niet heel veel uit, maar hij voelde nu al dat hij morgen spijt zou hebben. De jongen had, zoals wel vaker was gebeurd, iets te diep in het glaasje gekeken. Zach zijn relatie met alcohol was de laatste tijd niet bepaald goed meer te noemen, wanneer Zach begon met drinken wist hij ook niet bepaald van stoppen, waardoor hij vaak een paar drankjes te veel op had. Ook deze keer was dit weer voorgekomen. Zach stond niet bepaald stabiel meer op zijn benen terwijl hij tussen de mensen door waggelde. Hij had zijn koptelefoon al een tijdje geleden afgezet, de harde muziek ging niet heel goed samen met zijn staat, het zorgde er enkel voor dat zijn benen nog slechter voor elkaar kwamen te staan. Wel vond Zach het grappig om naar de mensen om hem heen te kijken, het was vaak lastig een gezicht echt te herkennen, maar iedereen leek los te gaan op de muziek die ze door hun koptelefoon hoorden.
'Aleksei,' mompelde Zach, hij was opzoek naar zijn blonde huisgenoot, wat ook alweer een tijdje geleden was. De laatste paar dagen had er duidelijk een beetje spanning tussen de twee jongens gehangen. Zach was zich er wel bewust van waardoor dit kwam, maar had de hele tijd gedaan alsof hij zich dit niet realiseerde. Hij had geen zin om zijn 'issues' met Aleksei te delen en had het onderwerp dan ook zoveel mogelijk proberen te vermijden. Wat ook betekende dat Zach Aleksei probeerde te vermeiden, iets wat lastig bleek te zijn wanneer je dezelfde kamer deelde.
Waar hij Aleksei eerder deze week dus had proberen te vermeiden, leek daar nu geen sprake meer van te zijn, nu was Zach opzoek naar zijn blonde hunk. Zach wist dat Aleksei ergens moest zijn, hij was met hem naar het feest gelopen, waarna hij zelf snel de menigte was ingedoken om van Aleksei af te komen. Nu had Zach daar spijt van, want hij wou Aleksei. 'Aleksei,' zei hij dan ook nu wat luider alsof de jongen dan magisch op hem af zou komen.
Blijkbaar had Zach meer magie dan hij van te voren besefte, want binnen enkele seconden herkende hij de jongen of het was vooral Aleksei zijn heldere stem die hij in het donker wist te onderscheiden. Gepaard met zijn blonde haren die onder een neon koptelefoon uitstaken. Zach sloeg zijn armen Aleksei zijn nek, zich er niet totaal van bewust dat Aleksei in gesprek was met iemand. 'Ik heb je gevonden,' zei Zach opgelucht, opgelucht omdat hij Aleksei inderdaad had gevonden, maar ook vooral omdat hij met zijn armen om Aleksei zijn nek eindelijk weer een beetje balans had, iets wat hij duidelijk was verloren met elk drankje wat hij had genomen. 'Ik miste je al.' zei Zach grinnikend, terwijl hij zijn hoofd dichter naar Aleksei toe bracht. 'Je staat toch niet stiekem iemand anders te versieren.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Rebel      •      Kelder      •      Colin

Ja, nee, ik kan niet zeggen dat Whisky afwisselen met een lolly nu een super goed idee is, maar hé, ik ben gek op beide en heb geen zin om te kiezen. De cola smaak van Chupa Chups zou misschien beter samengaan met berenburg of Razz, maar die drankjes zijn puur niet te hachelen. Ik drink alleen puur. Wat verklaard waarom ik te midden van een donkere ruimte snoepgoed afwissel met een Glencadam Whisky van vijfentwintig jaar oud, ter waarde van een goede driehonderd euro. Mijn vader is toch nog ergens goed voor.       Ik ben aangeschoten en hard op weg om dronken te raken, in de trance van de muziek, wild dansend en ik geef licht. Dat niemand anders zo ingenieus is geweest om glowsticks kapot te maken en zichzelf er mee te bekladden, werkelijk je zou denken dat ik een award hoor te krijgen. Misschien vraagt de rest zich iets eerder dan mij af of het schadelijk is voor de huid.       Het is warm in de kelder, zelfs voor iemand zo schaars gekleed als ik. Mijn witte blouse met korte mouwen hangt schandalig ver open en geeft zicht op mijn getatoeëerde borst tot haast aan mijn navel. Een dun laagje transpiratie glimt op mijn huid wanneer ik wordt verlicht door iemands glowsticks en mijn lippen glanzen van de Whisky. I'm a hot mess en compleet in mijn element.       Wanneer er een groepje mensen voorbij komt wordt het om hen heen iets verlicht en achter hen spot ik iets waar mijn wirwar van een brein erg enthousiast op reageert. Rationaliteit is normaliter al niet een van mijn sterkere punten, maar met drank op beschik ik er gewoonweg niet over. Colin-zonder-shirt is Colin-zonder-shirt. Niet Colin-zonder-shirt-met-een-vriend, begrijp je?       Met vier passen ben ik bij hem en grijns van oor tot oor in zijn richting, lolly nog steeds in mijn mond. Hij wordt slechts vaag verlicht door de zo nu en dan passerende lichtjes en het geeft hem iets etherisch. Fucking hell wat is waterpolo toch een geweldige sport, opperen mijn hersenen dankbaar bij het zien van Colin zijn bouw. Mijn handen jeuken en onbewust stap ik nog dichter naar hem toe, zijn persoonlijke ruimte erg dicht naderend. Ik lik mijn toch al vochtige lippen, bedenk me dat ik een slok Whisky wil en bied in zo ongeveer dezelfde beweging mijn lolly aan in Colin zijn richting. Sharing is caring.

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

Een lichte grijns speelt op mijn lippen terwijl ik ondertussen soepel dans op de muziek die door mijn koptelefoon klinkt. Om mijn polsen had ik meerdere glow-armbanden en over mijn lichaam had ik verschillende sierlijke versieringen geverfd. Ook mijn eyeliner viel op in het donker met een felroze kleur. Wanneer het ene nummer langzaam tot een einde komt draai ik mij om en loop naar de dranktafel die waarschijnlijk nog het beste verlicht is. Waarschijnlijk om ongelukken te voorkomen, zoveel mogelijk dan. Nog steeds beweeg ik wat mee op de muziek terwijl ik mij een weg door de mensen maak. Eenmaal bij de tafel pak ik een glas gin-tonic voor mezelf, gesierd met enkele stukjes fruit. Ik draai me weer om naar de mensen en breng ondertussen het rietje naar mijn lippen, waarna ik een paar kleine slokken neem. Eens zien wie ik lastig kon vallen... Nou ja, ik zag niet veel natuurlijk. Eens nadenken wie ik lastig kon vallen dan? Ik lach zachtjes en schud mijn hoofd. De jongens hier wisten zeker wat een feestje was, zelfs ik kon er niet over klagen en ik moet toch wel vaak een feestje op gang helpen. Ik kon sowieso niet klagen over de school zelf, het viel allemaal reuze mee vond ik persoonlijk. Maar ik ging vaak sowieso beter of liever om met jongens dan meiden, zo is het altijd geweest. In gedachten beweeg ik zachtjes mee met de muziek en nip verder aan mijn drankje, misschien kon ik zo op iemand af gaan.

[ bericht aangepast op 22 okt 2019 - 22:24 ]

---

El Diablo.

♥ ♥ ♥ ♥ ♥
Mo • senior • with Alexandra • at the party • outfit

♥ ♥ ♥ ♥ ♥

De muziek ging via de koptelefoon hard door mijn gehoorgangen heen. Het was een heerlijk nummer en ik bewoog er dan ook soepel op. Zodra ik een slok wilde nemen van mijn drankje merkte ik dat het glas leeg was, balen. Tijd voor een nieuw drankje! Enthousiast en flink aangeschoten waggelde ik op mijn hakken naar de tafel met drank, waar ik nog wat likeur voor mezelf in het glas goot. Twee ijsklontjes er bij en het drankje was compleet. Zodra ik me omdraaide zag in lange blonde lokken voorbij komen. Energiek sprong ik op en greep ik de dame bij haar pols, zodra ik haar gezicht kon zien zag ik dat het Alexandra was.       'Alex!' kwam er dan ook luid en vrolijk over mijn lippen. Ik omhelsde haar voorzichtig, ik wilde natuurlijk niet mijn outfit beschadigen. Ook drukte ik een kus op haar wang.       'Ben je hier al lang?!' vroeg ik met de koptelefoon half op mijn hoofd. 'Ik had je nog helemaal niet gezien en ik ben hier sowieso al een uur!' ging ik dan ook verder. Het viel me op dat Alexandra wel een beetje rustig was nog, ze had waarschijnlijk nog niet genoeg drank op, misschien had ze wel trek in iets anders. Voorzichtig haalde ik een klein zakje met zo'n vijf pilletjes achter mijn bh vandaan.       'Zullen we het feestje eens even een beetje leven geven?' vroeg ik haar dan ook uitdagend met het zakje tussen mijn vingers. Het scheelde wel dat verder toch bijna niemand dat kon zien, alleen als ze dichtbij zouden staan. De pilletjes waren roze met een hartje, zo bestelde ik ze altijd. Love pills waren de leukste van allemaal. Je ging er lekker van feesten en je werd er ontzettend flirterig en knuffelig van.

---

- thank you for existing -

17 • Happy Class Clown • Junior • The Party • You owe me an explanation and an apology before you can do that, kotik • Zach

---

Ik had zwarte kleding aan getrokken, maar had wel met neonverf twee roze strepen op mijn wangen gezet. Sinds het incident in de gang hadden Zach en ik nog niet echt kunnen praten, iets wat ik wel graag wilde. Normaal was hij helemaal okay met mijn aandacht en affectie, waarom opeens niet? Ik snapte het niet en wist beter dan aannames te maken. Aannames konden oorlogen veroorzaken. Ik had het vaker dan eens geprobeerd op te brengen, maar elke keer wist hij er onderuit te komen. Ik snapte het niet. Nu probeerde ik het maar gewoon een beetje te vergeten en danste wat met mijn koptelefoon op, terwijl ik al een aantal vodka's en whiskey's op had. Gelukkig was de drank hier geïmporteerd, want Amerikaanse drank was echt ondermaats. Ik had even mijn koptelefoon afgezet om heel even rust te krijgen bij de dranktafel en wat te zeggen tegen een klasgenoot, toen ik mijn naam hoorde. Ik keek en zag Zach mijn kant op komen. We hadden zoveel momenten gehad, en nu wilde hij hier praten? Nouja, we werden in elk geval niet gestoord of gehoord, want de rest droeg koptelefoons en de muziek stond echt hard. Ik trok een wenkbrauw op toen hij zich spontaan weer om mijn nek wierp. "Ik zie je zo wel weer." zei ik tegen de jongen, die zijn koptelefoon weer op deed en wegliep. Zach was duidelijk sneller beïnvloed door de drank dan ik, al wist ik dat al veel langer. Ik duwde hem van mijn nek en trok hem mee naar een hoekje waar ik volgens mij niemand zag. Dat was gelukkig ook zo. "Dat zijn jouw zaken niet, Zach. Zeker niet na wat je hebt gedaan toen de dames kwamen. What the fuck was dat? Normaal doe je nooit zo, maar ben je zo aanhankelijk als nu. Ik had je op dat moment terecht moeten wijzen, maar zo ben ik niet opgevoed. Dus, zeg op: Wat was dat en waarom zou ik je vergeven?" Ik klonk bij de laatste twee zinnen meer als mijn vader dan mezelf, maar ik meende het, zelfs al kon ik zijn gezicht niet zien en hij die van mij ook niet. Het had me echt wel pijn gedaan, al zou ik dat nooit toegeven. Zwakte moest je nooit laten zien, want dan konden mensen daar gebruik van maken. Als hij nu het verkeerde zou zeggen, of alles gewoon weg deed alsof het niets was, zou ik hem misschien alsnog die klap in zijn gezicht verkopen. Met iemand anders aanpappen ging me voor nu te ver, maar ik sloot het voor de toekomst niet uit. Ik gaf echt om Zach, niet als een vriendje, maar zeker wel als een goede vriend, en booty call, en ik kon echt niet hebben dat hij dingen voor me verzweeg. Familie was eerlijk tegen elkaar, en je vrienden waren als familie. Nu hield ik wel dingen voor hem achter, maar die hadden geen effect op zijn leven, niet direct in elk geval, en het was beter dat hij daar niets van wist. Dit had wel impact op mij, dus ik vond het niet meer dan normaal waarom hij me zo had weggeduwd, letterlijk en emotioneel. Ik wachtte op een antwoord, terwijl ik met mijn handen zijn bovenarmen vasthield. Zo kon hij niet weg en bleef hij met zijn rug tegen de muur staan tot ik mijn antwoord had.

---

Bowties were never Cooler

---

---

Colin ging danig op in de muziek dat hij er een beetje van schrok toen schijnbaar uit het niets iemand vlak voor zijn neus kwam te staan. Zijn mondhoeken kropen als vanzelf omhoog toen zijn benevelde hersenen de persoon registreerden. De lolly die hem aangeboden werd duwde hij prompt terug in Mycroft's richting, waarna zijn vingers zich om de hals van de whiskey-fles die de getatoeëerde jongen bij zich had sloten. Of zijn klasgenoot nu wilde lossen of niet, drinken zou hij toch. Hij bracht de fles naar zijn lippen en nam een gretige slok. Colin voelde zijn keel branden terwijl het goedje naar beneden gleed, en deed zijn uiterste best een niet al te vreemd gezicht te trekken, alvorens door te spoelen met een al minstens even genereuze teug champagne die hem wel smakelijk zijn lippen deed smakken. Hoewel hij van de meeste drankjes niet vies was kon je hem geen groter plezier doen dan met een glas -of in dit geval fles- bubbels. Als er één ding was waar hij trots op was dan waren het zijn goede manieren, en ook in zijn aangeschoten staat zou hij die niet vergeten. Als ruiloffer stak Colin de fles Dom Pérignon in Mylo's richting, gepaard met een brede glimlach op zijn gezicht. Pas nu hij de jongen zelf aankeek, en niet enkel het lekkers dat hij had meegebracht, merkte de blonde student op dat zijn tegenpool licht gaf. Gedurende enkele seconden twijfelde hij aan zichzelf; dat kon niet kloppen toch? Van zijn stuk gebracht liet hij zijn blik, langer dan hij wellicht in nuchtere staat zou doen, over het lichaam van de rebel glijden. "Woah," bracht hij uit, toen hij in de gaten kreeg dat zijn ogen hem niet bedrogen. Nieuwsgierig stak hij zijn hand uit naar de ontblootte borst van de jongeman en wreef er met zijn wijs- en middelvinger een keer over, waarna hij deze aan een grondige inspectie onderwierp. Toen deze echter geen licht bleken te geven probeerde hij het nogmaals, wat hem alweer niks opleverde. Colin draaide zich een stuk om en zag wat verderop nog enkele personen licht geven, nog feller dan Mylo. Hij keek even heen en weer, in een vluchtige poging om het verschil te vinden. Daar waar Mylo bijna volledig gloeide was er bij de anderen enkel sprake van lichtgevende vormen en lijntjes. Vanuit zijn ooghoek zag de bankierszoon alle kleurtjes op één plek en besloot zijn volle aandacht er aan te schenken, waardoor hij er achter kwam dat het om verfpotjes moest gaan. Overvallen door een jeugdig enthousiasme greep hij Mycroft bij de hand en trok hem mee naar het donkere hoekje waar de lichtgevende verfjes stonden. Pas toen ze dichtbij waren merkte hij dat er ook borstels bij lagen, en in een fractie van een seconde had hij zijn medeleerling er eentje in de hand gestopt. Hij haalde één kant van zijn koptelefoon af zijn hoofd, zodat hij nog steeds de muziek zou horen, maar ook Mylo zou kunnen verstaan. "Paint me like one of your French girls," lachte hij, waarna hij zijn borstkas wat vooruit stak, opdat de jongen er beter bij zou kunnen.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

Op de achtergrond hoorde Zach nog heel zachtjes de muziek die vanuit zijn eigen koptelefoon te horen was, hij gewoon zijn hoofd lichtjes heen en weer op de maat van het liedje terwijl hij naar Aleksei keek. Zach zag dat Aleksei twee roze strepen op zijn wangen had verkregen, Zach wou net met zijn hand naar één van deze mooie roze strepen toe reiken toen Aleksei hem van zich af duwde. Zach moest even zijn balans vinden voordat hij weer naar Aleksei keek die inmiddels hem al bij de hand had genomen en hem mee sleepte naar een afgelegen hoekje. 'Blondie het is overal donker, ze zien ons sowieso niet.' zei Zach terwijl hij Aleksei, die hem net tegen de muur aan had geduwd met een speelse grijns aankeek. Zach zijn hand gleed om Aleksei zijn middel, om de jongen dichter naar hem toe te trekken, maar hij kreeg nooit de kans deze beweging daadwerkelijk uit te voeren. "Dat zijn jouw zaken niet, Zach. Zeker niet na wat je hebt gedaan toen de dames kwamen. " klonk Aleksei zijn stem streng, waardoor Zach zijn arm al snel liet zakken en zich weer op Aleksei probeerde te focussen. Zo in het donker kon hij de jongen amper zien, waardoor Zach zijn ogen vooral op de roze streepjes op Aleksei zijn gezicht gericht waren die schattig heen en weer bewogen terwijl Aleksei praatte. Zach kon het niet laten om zacht te grinniken bij dit aanzicht, wat het alleen maar lastiger maakte om zich te focussen op wat Aleksei tegen hem zei. Zach wist wel dat hij naar Aleksei moest luisteren, maar de hoeveelheid alcohol die hij in zijn lichaam had gewerkt zorgde ervoor dat zijn focus niet was wat het geweest was.
"What the fuck was dat? Normaal doe je nooit zo, maar ben je zo aanhankelijk als nu. Ik had je op dat moment terecht moeten wijzen, maar zo ben ik niet opgevoed. Dus, zeg op: Wat was dat en waarom zou ik je vergeven?" zei Aleksei, Zach liet een lichte zucht over zijn lippen rollen terwijl hij weer naar Aleksei zijn roze streepjes keek. 'Lieve schat, normaal zie je me niet sober.' zei Zach terwijl hij zijn armen in Aleksei zijn nek legde en zijn hoofd toch wat dichter naar Aleksei toe bracht. 'Sobere Zach is gewoon niet zo leuk als ik ben.' zei Zach grinnikend, liefkozend liet hij zijn handen door Aleksei zijn blonde haren heen glijden. 'Het spijt me dat ik zonder alcohol zo uptight ben, het ligt niet aan jou, maar het ligt aan mij of whatever.' Zach had helemaal geen zin om serieuze gesprekken met Aleksei te gaan zitten voeren, hij wou gewoon een leuke avond met hem hebben. Zijn koptelefoon opzetten en een paar dansjes met de jongen doen, om vervolgens naar hun kamer toe te gaan. Dat was waarom hij zo blij was geweest met Aleksei als zijn kamergenoot, zodat ze daar ongestoord samen hun gang konden gaan.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Rebel      •      Hall      •      Colin

Het is niet de lolly welke Colin zijn voorkeur krijgt en ik kan niet anders dan zijn keuze goedkeuren. Alcohol is altijd een betere keuze dan snoepgoed. Ieder ander zou de wind van voren krijgen wanneer ze me zouden beroven van mijn alcoholische versnapering, maar hij heeft geen shirt aan - had ik dat al gezegd? - en dus komt hij er mee weg. Op zijn beurt steekt hij zijn fles in mijn richting en zonder te kijken wat het is neem ik het over en neem een teug. Dom Pérignon is fucking smerig na een goede Whisky, maar mijn enthousiasme is er niet minder om. Ik knoei echter wel en de champagne die langs mijn hals over mijn borst sijpelt staat alleen maar bij aan de plakkerigheid welke ik op het moment ben.       Wanneer ik weer recht sta zijn daar ineens Colin zijn vingers en ik zou bijna terugschrikken van de plotselinge aanraking. Begrijp me niet verkeerd, ik ben gek op aanrakingen, maar ben het zeker niet gewend uit de richting van de normaal ingetogen jongen. Het contact verdwijnt tot mijn treurnis alweer voor ik er echt bewust van ben en het verlies ervan kan gewoonweg niet door de beugel. Gelukkig lijkt Colin gefascineerd en herhaalt hij het, deze keer onder mijn zeer intense blik. Fucking hell, weet deze gast eigenlijk wel wat hij met me doet. Ik krijg kippenvel op mijn armen en de haren in mijn nek komen overeind. Zijn onschuld en onwetendheid maken me bijna een soort van pissig, wat onredelijk is maar hé, leer mij kennen.       Mijn pols wordt omvat en ik laat me makkelijk mee loodsen naar een hoek van de ruimte. Colin heeft niets door van de wending die mijn gedachten hebben genomen en het verlangen om hem in te laten zien dat hij niet zomaar aan me kan zitten zonder consequenties is sterk. Toch volg ik blind zijn voorbeeld wanneer ik hem zijn koptelefoon zie verstellen en krijg vervolgens een penseel in handen gedrukt.       "Paint me like one of your French girls," lacht hij me toe, alvorens zich netje voor me op te stellen en me zicht te geven op alles wat mijn benevelde hersenen op dit moment aan willen raken. Perfect. De grijns die zich rond mijn lippen ontspruit is niet anders dan vervaarlijk te noemen en mijn ogen beloven niet veel goeds wanneer ik Colin een blik werp en het penseel als nutteloos op de grond laat vallen. Zonder zijn blik los te laten vind mijn vrije hand een lukraak potje - neonblauw - en ik buig soepeltjes naar links om mijn fles neer te zetten alvorens een flinke dot van het spul op een vinger te nemen.       "I'm the king of the world," quote ik terug, wat absoluut geen toespeling heeft op zijn woorden, maar desalniettemin een feit is in mijn ogen. Voor hij zich kan bedenken heb ik hem dicht genoeg genaderd om hem te kunnen bekladden. Met moeite teken ik iets op zijn borst wat het Batman logo voor moet stellen, gelijk aan een van de afbeeldingen op mijn arm. Ik maak graag gebruik van deze prachtige mogelijkheid om aan te raken wat normaliter buiten mijn bereik ligt, maar een vinger is werkelijk niet genoeg, now is it?       Het volgende potje is groen en ik smeer mijn hele hand onder, alvorens deze op een bijna bezitterige manier op zijn buikspieren te leggen, misschien iets lager dan een ander aan had gedurfd. Mijn ogen verlaten zijn gezicht kort en zijn even strak op het beeld gericht, alvorens ik vanonder mijn wimpers op kijk naar zijn reactie. King of the world indeed.

---

Marrow deep, soul deep, essence deep

En hier was ik dan, op het feest… Wie houd ik toch voor de gek, wat verwachtte ik nou? Dat er zomaar iemand op je af komt lopen voor een praatje? Grotendeels van het feest zat ik al in mijn eentje. Waarom is het zo lastig zomaar op iemand af te stappen om even hallo te zeggen? Het is niet alsof het mij eerder tegenhield. Misschien het feit dat het pikkedonker is, hielp hier niet bij. Je kon niemand zien. Zelfs als je met iemand een praatje zou willen maken moet je eerst maar eens achter komen welk reflecterend lichtje wie was. Zelf had ik een glow in the dark ketting en armbanden om, waarschijnlijk in de hoop dat iemand ieder geval mijn gezicht zou kunnen herkennen. En zodat ik niet totaal rondliep als het onzichtbare spook. Ook had ik een lage wijde en misschien wel een iets te lage kraag waardoor er genoeg ruimte was voor lichtgevende vleugels langs mijn sleutelbenen. Het thema gaf ieder geval een mooi zicht vanaf een afstandje, al die dansenden lichtjes. Ik had mijzelf nog geen alcohol gegund. Ik zag er nooit echt het nut ervan. Zou het echt zo zijn dat je gelukkiger zou voelen als je alcohol op had? Zover ik weet had het alleen wat negatiefs. Ik zuchtte heel diep en liep wat rond om een nieuwe zit plek te zoeken, nadat ik een simpel bekertje cola ergens had bemachtigt. Misschien had het wel iets cools, midden in de avond/nacht een feest in de kelders van je school. Het idee dat iedereen met een koptelefoon op liep was wel al helemaal een nieuwe ervaring voor mij. Ik vroeg mij af hoe zo’n koptelefoon op je hoofd bleef zitten tijdens al dat dan... Heel plots midden in mijn gedachte botste ik tegen iemand op waarbij er niet heel veel later een “oh shit sorry.” Werd gesproken met een mannelijke stem. Ik keek naar mijzelf en voelde dat ik cola had geknoeid, maar veel kon ik er niet van zien en zuchtte even diep. “Dat kon er ook nog wel eens bij komen…” Mijn stem klonk ieder geval duidelijk dat ik het niet echt naar mijn zin had op dit feest. Ik keek op naar degene die tegen mij op botste, eerder op een vragende manier dan slecht bedoelt. "Sorry," kwam er nog even kort uit mijn mond gefloept.

---

"If there’s one thing that life has taught me, it’s that people fear what they don’t know."

---

---

Een beetje verward keek Colin zijn klasgenoot aan toen deze met een wel heel andere quote op de proppen kwam. Het was niet zozeer dat hij de uitspraak niet herkende, maar eerder dat hij hem niet in deze context wist te plaatsen en daarbij extreem aan het twijfelen was of dat door zijn eigen aangeschoten staat of die van Mylo kwam. Veel verder in zijn gedachtestroom raakte de blonde jongeman niet gezien zijn verstand even leek te haperen toen de warme vingers van de rebel, in combinatie met de koude verf, contact maakten met zijn huid. Hij probeerde zijn focus te verleggen door zijn blik te richten op de vele tekeningen die het lichaam van de donkerharige schilder sierden. Toen Colin in de gaten kreeg dat Mycroft hem van eenzelfde tattoo als de zijne aan het voorzien was, dan wel in neon-blauw moest hij zachtjes lachen. Hij slaakte geheel buiten zijn wil om een gil toen er plots een volledige hand vol van het goedje tegen zijn buik werd aangedrukt. Al lachend gaf hij het menselijke kleurboek een duwtje, waarna hij prompt besloot dat het zijn beurt was. Hij wist precies wat hij wilde tekenen, en nam dan ook een potje oranje verf. Hij maakte er, net als bij Kocoum in de film van Pocahontas, twee berenklauwen op Mylo's borstkas mee. Tevreden bekeek hij zijn werk, waarbij hij zonder nadenken zijn kin tussen duim en wijsvinger vast nam, en daarmee de overgebleven verf over zijn eigen gezicht smeerde. Colin kon niet precies benoemen wat het was, maar er ontbrak iets aan de oogverblindende jongeman voor hem. Terwijl hij op volle toeren probeerde te bedenken wat dat dan wel exact zou wezen nam hij nog een slok champagne. "Duh," bracht hij uit, toen het kwartje gevallen was. Er zat gewoon te weinig verf op hem, zo simpel was het. Voor hij een reden kon bedenken waarom dit een slecht idee was liet Colin zijn arm om het middel van de jongen glijden, en duwde zijn buik tegen die van hem aan waarbij hij een "Boop," uitbracht. Met deze actie had hij succesvol de hand die op zijn buik stond geschilderd overgebracht op Mylo's bleke huid, dan wel wat vager. Trots glimlachte hij, terwijl hij terug opkeek naar het gezicht van zijn nieuwe tattoo-genoot. "Tadaaa," zong hij, alsof hij net 's werelds grootste goocheltruc succesvol had beëindigd.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Tyge Sebastian Layton

at the party|| Talking to Jennifer

Het was vrij donker, maar dankzij de lichtgevende glowstick ketting, kon ik wel het gezicht van het meisje wat onderscheiden. Ik was er toch vrij zeker van dat het een meid was, waardoor meteen een vlaag van stress me overviel. Natuurlijk moet ik weer tegen een meid opbotsten, de jongen die zowat 0 ervaring heeft van smalltalk met het andere geslacht. Ik schoof één kan van mijn koptelefoon achter mijn oren, waardoor de muziek enkel nog in mijn linkeroor dreunde. Mijn verontschuldiging was wat slapjes, en het meisje leek meer aandacht te hebben op haar outfit. Ik wilde me gewoon weer omdraaien, 'vluchtmisdrijf' plegen maar toen ik het lege platsic bekertje zag, hoefde ik niet twee keer na te denken wat ik gedaan had... Ik had drank over haar heen geknoeid. “Dat kon er ook nog wel eens bij komen…” de teleurstelling droop van haar stem af waarna ze opkeek en ik even aan de grond genageld leek te zijn. Ze leek niet kwaad te zijn, ze leek me eerder op een vragende manier aan te kijken, waarna zij zich verontschuldigde. Ik snapte niet veel van vrouwen, maar dit ging toch helemaal anders dan gevreesd. "Uhh." mijn mond stond lichtjes open van verbazing. Niemand rondom ons leek dan ook echt aandacht te schenken aan wat er gebeurde, en ook het meisje voor me leek niet echt aan een vriendin of iets hulp te vragen, waardoor ik het gevoel kreeg dat ze wat eenzaam was. Niet dat ik dat haar kwalijk nam, ik had veel vrienden hier, maar ik voelde mij ook wel eenzaam op dit feest. "Kom, ik help je wel." zonder echt na te denken wat ik net zij, leek ik op een soort automatische piloot het meisje bij haar hand te nemen, en haar wat door de menigte te loodsen tot ik bij de opbergruimte was. HEt handige van de kelder was dat er altijd wel schoonmaakproducten te vinden waren. "Wacht hier even." gebaarde ik haar, waarna ik de berging opende op zoek naar een rol papier, of een handdoek of iets dergelijks. Tot mijn opluchting vond ik een pak toilletpapier, welke ik gretig nam. Ik hoorde wat gestommel iets vanachter het kamertje, al wilde ik niet weten wie of wat er daar spookte dus smeerde hem al snel met dan toch gelukkig een rol papier in mijn handen.
Het blonde meisje was er gelukkig nog en ik schonk haar een zwak glimlachje, al voelde ik me toch nog schuldig. "Het spijt me van je shirt." sprak ik oprecht, waarna ik haar de rol haf, ietswat ongemakkelijk. Moest ik haar helpen met het afdeppen? Of was dat pervert? Ik bekeek het meisje nog even kort, volgens mij zat ze ook in mijn klas. "Ik ben Tyge trouwens." sprak ik na een iets ongemakkelijke stilte en haalde een hand door mijn haar. "Ik wilde het feestje niet verpesten voor je."

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

17 • Happy Class Clown • Junior • The Party • You owe me an explanation and an apology before you can do that, kotik • Zach

---

Zach leek mijn ernst niet te begrijpen. Hij deed er allemaal erg lacherig over, maar ik vond het helemaal niet grappig. Ik had het m toch anders voorgesteld om mijn boytoy, eigenlijk was ik zijn boytoy maar goed, voor te stellen aan mijn ex en beste vriendin. Ik steunde mijn handen naast zijn schouders tegen de muur om hem hier te houden, maar mijn concentratie erbij houden was niet echt makkelijk. Hij wist hoe hij me moest bespelen, damn it. Ik slikte en haalde zijn handen uit mijn haren. "Dan is het toch eens pech dat ik juist sobere Zach die avond een booty call wilde geven. Dat zal ik voor de volgende keer onthouden." Mijn stem klonk wat bitchier dan bedoelt, maar zo drong het hopelijk tot hem door. Ik kon hier, en alleen hier, nog anderhalf jaar zijn wie ik was, voor ik het de rest van mijn leven zou moeten verbergen, en ik ging die tijd niet voor hem verspillen. Er waren hier genoeg mensen die zonder schaamte nuchter met me in bed doken en er trots op waren. "En als je nog van me wil genieten, kan je maar beter met nuchtere Zach een afspraak maken, want ik laat me niet nog eens zo aan de kant schuiven." Ik gaf niet snel tweede kansen, dat kon in mijn wereld ook niet, dan was je zwak, maar ik kon nu niet veel anders. Daarbij had ik geen idee waar de andere jongens waren in dit donkere hol, en ik had zeker wel mijn trekken. Ik boog naar zijn oor, zodat mijn lippen zijn oorschelp net niet raakten. "Laatste kans, Zachyboy." fluisterde ik, voor ik mijn lippen kort op die van hem drukte. Ik probeerde hem aan te kijken, maar ik kon zijn ogen niet goed vinden. Ik verplaatste mijn handen van de muur naar zijn kont en kneep er in. Dit keer verwachtte ik geen tegenwerking. Als dit wel zo was, dan was ik ook gewoon weg. Nu zou het niet gewoon zijn, want hij was een van mijn beste vrienden. Nu was ik niet eens zeker dat ik later nog veel contact met hem kon hebben, maar toch. Ik wilde hem niet kwijt als het niet perse hoefde, en dit zou echt een nare manier zijn om een vriend te verliezen. Als ze dood waren, wist je in elk geval waar je aan toe was, en waren er geen twijfels meer noch konden ze je dan verraden of meer pijn doen. Een zucht rolde over mijn lippen. Ik moest mezelf echt dwingen de knop om te zetten, iets wat niet makkelijk was. Vingers breken als ik dit voelde was toch een stuk simpeler dan geloven dat hij dezelfde jongen was als altijd, degene met wie ik al vele leuke uurtjes had doorgebracht, niet degene die me zo ruw opzij had geschoven, haast letterlijk. Ik zou bijna iemand anders zoenen, gewoon om te zien wat hij zou doen, oog om oog enzo, maar omdat het hier zo donker was ging dat niet. Daarbij was ik hem dan misschien helemaal kwijt, iets wat ik nu nog niet over mijn hart kon verkrijgen.

---

Bowties were never Cooler

---

---

Het fijne gevoel wat enkele ogenblikken geleden nog over Zach heen had gehangen begon langzamerhand een beetje weg te drijven terwijl Zach door kreeg dat Aleksei heel wat serieuzer was dan hij in de eerste instantie door had gehad. Zach dacht dat de jongen hem alleen even een standje wou geven in de naam van spanning tussen hen creëren, maar inmiddels begon Zach te vermoeden dat dat niet was wat op Aleksei zijn agenda stond. Zach zijn vingers wonden net één van Aleksei zijn gouden lokken op zijn vinger toen de jongen zijn hand wegduwde. Zach beet op zijn lip, terwijl hij zijn best deed de ogen van de jongen tegenover hem te vinden. "Dan is het toch eens pech dat ik juist sobere Zach die avond een booty call wilde geven. Dat zal ik voor de volgende keer onthouden." zei Aleksei bitsig tegen Zach toen Zach het onderscheid had gemaakt tussen sobere Zach en dronken Zach, waarbij een heel duidelijk verschil lag. Zach begon het bijna zielig voor zich zelf te vinden dat Aleksei hem nu zo behandelde, maar Zach deed niet aan zielig doen. Hij rechtte dan ook zijn rug waarna hij kort zijn wenkbrauw optrok naar Aleksei. 'Your los,' mompelde hij.
"En als je nog van me wil genieten, kan je maar beter met nuchtere Zach een afspraak maken, want ik laat me niet nog eens zo aan de kant schuiven." ging Aleksei verder, terwijl hij nu toch weer dichterbij Zach kwam. "Laatste kans, Zachyboy." fluisterde de jongen in Zach zijn oor, terwijl zijn hand Zach zijn achterste vond. Voor de tweede keer in korte tijd duwde Zach echter Aleksei zijn hand weg, wetend dat de jongen waarschijnlijk niet tevreden zou zijn met Zach zijn reactie. Zach had ook helemaal geen zin om tegen Aleksei in te gaan, hij wou dingen tussen hem en de blonde jongen niet lastiger maken dan ze al waren. Zach snapte nu al niet waar hij en Aleksei stonden, maar als ze nu ruzie kregen werd het al helemaal lastig. Behalve dat Zach het goed met Aleksei kon vinden tussen de lakens was Aleksei ook gewoon een hele goede vriend voor hem en dat wou hij niet kwijt. Echter was Zach ook nooit de persoon geweest die anderen hem lieten rond commanderen en daar zou hij vandaag ook niet mee beginnen. 'Sorry, Aleksei, maar de laatste keer dat ik checkte was ik niet jou bezit. Wat betekend dat jij niet voor mij kunt bepalen hoe ik op iets reageer.' zei Zach terwijl hij met gemak de rollen omdraaide zodat Aleksei deze keer tegen de muur aan stond. 'Het spijt me erg dat het je niet bevalt, maar als ik me niet comfortabel voel om jou handje vast te houden in het bijzijn van anderen hoef ik me daar niet voor te verantwoorden bij jou.' Zach liet zijn handen weer afglijden naar Aleksei zijn prachtige blonde lokken. Zach bewoog zijn gezicht weer dichter naar Aleksei toe en liet zijn vingers liefkozend door Aleksei zijn haren glijden. 'Kunnen we er nu over ophouden.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Na mijn verontschuldiging voor het niet opletten keek hij mij juist verbaast aan. Ik wist meteen niet hoe ik moest reageren op deze situatie, normaal wist ik altijd wel wat te zeggen. Dit keer, was het toch heel anders, ook al wist ik niet zeker waarom. Ik deed de rechteroor van de koptelefoon af, nadat hij dat met de zijne deed, maar nog steeds wist ik niet zo zeker wat ik moest zeggen. Het verbaasde mij al dat deze jongen geen vrienden om zich heen had. Was dat niet normaal om dat te hebben als je op een feest bent? Of was hij net zoals ik, eenzaam op dit feest? De belichting was ieder geval alles behalve goed, dus echt herkennen deed ik hem nog niet. En na mijn zwijgen nam hij uiteindelijk dan opnieuw het woord. “Kom, ik help je wel.” In een mum van tijd schoof zijn hand in de mijne en trok hij mij voort. In eerste instantie wilde ik antwoorden met ‘blijf van mij af’, maar dat was niet wat ik zei. “Waar breng je mij naartoe?” Het was bijna alsof ik zonder reden door een muur werd getrokken, niet veel later werd mijn vraag beantwoord nadat we de menigte voorbij waren gekomen tot we bij de opbergruimte kwamen, en zei tegen mij dat ik hier moest wachten. “Op wat moet ik wachten?” Wilde hij misschien iets pakken om mijn shirt schoner te krijgen? Niet dat het veel zal helpen, maar waarom ook niet. Ik wist eigenlijk niet waarom ik hier wachtte op iemand die ik amper kende, misschien is dat wel eens goeds. Hij kwam terug gelopen met een wc rol en keek mij toen aan met een best wel schattig glimlachje.

“Het spijt me van je shirt.” Hij klonk echt alsof hij spijt had van mijn shirt waarbij ik toen zuchtte met een glimlach op mijn gezicht. En hij stak zijn hand uit om de wc rol aan te bieden die ik dan rustig van hem overnam.
“Het is niet heel verrassend op een feest, in het pikkedonker,” zei ik hem terug, ik was er echt niet boos over. Ik bedoel, waarom zou ik hierom boos worden? Of had ik misschien wel boos moeten worden, zodat hij weet dat hij niet zomaar drankjes over iedereen heen moest gooien… Alhoewel… Ik gooide eerder het drankje over mijzelf heen.
“Ik ben Tyge trouwens.” Hij probeerde echt een normaal gesprek met mij te houden, dat was ieder geval een betere uitkomst dan ik had verwacht van dit feest om eerlijk te zijn. Het viel mij wel op dat hij ook vrij onzeker was… Was dat om mijn onzekerheid? Hij hield een hand door zijn haar waarbij hij zijn zin nog even vervolgde. “Ik wilde het feestje niet verpesten voor je.” Terwijl ik even bezig was met het papier op mijn shirt te deppen.
“Jennifer Brennan Laurensen.” Uit automatisme stak ik mijn hand uit waar geen wc rol meer in zat, want die viel op dat moment ook op de grond, terwijl mijn toon klonk alsof ik een zakelijke business deal aan het plegen was, sloot ik toen maar schamend mijn ogen met een pijnlijke blik op mijn gezicht. Ik had echt meteen spijt dat ik het toen zo verwoordde, ik was even stil door mijn eigen blunder en reageerde na eventjes op zijn tweede zin.
“Je hebt niets verpest, geloof me… Er viel vrij weinig te verpesten.” Ik zuchtte opnieuw en keek hem toen vriendelijk aan.
“Nog bedankt, voor de wc rol.” Kijkt naar de wc rol die gevallen was door mijn eigen blunder en begon die toen op te pakken.
“Ik was niet echt van plan om op dit feest te komen, maar ik dacht dat ik misschien geluk kon krijgen om op zijn minst een klein gesprek te houden…” Nadat ik de rol had opgepakt keek ik even een beetje van hem weg terwijl ik nog wel voor hem stond. “…Eerlijk gezegd had ik niet veel hoop.” Wat was er mis met mij, was ik echt onzeker over mijzelf?

[ bericht aangepast op 31 okt 2019 - 0:16 ]

---

"If there’s one thing that life has taught me, it’s that people fear what they don’t know."