[RPG • 250] Class of 1986 • Speeltopic O1 - Speeltopics

• CLASS OF 1986 • 2019 - Waarschijnlijk heeft iedereen wel eens gehoord dat het 'vroeger allemaal beter was'. Iedereen kijkt wel eens terug op de goede oude tijd, toen alles veel simpeler leek te zijn. Van ouderen tot volwassenen met gezinnen tot tieners, iedereen kan wel meerdere verhalen ophalen waardoor het allemaal zo mooi leek. Maar er wordt natuurlijk ook nagedacht over keuzes en hoe het allemaal anders had kunnen lopen als je andere keuzes had gemaakt. Maar wat als jij de kans krijgt om de start van je volwassen leven opnieuw te doen? Maak jij dezelfde keuzes die leiden tot hetzelfde leven, of doe je er alles aan om een nieuw pad op te gaan... Los Angeles ~ 1985 - Het is 2 september, wat voor duizenden leerlingen betekent: Back to school. Voor een grote groep leerlingen van Evermore High School is dit het begin van hun senior year. Een aantal leerlingen wordt met een grote shock wakker en dit heeft een goede reden. Tijdens het slapen lijken ze ruim 30 jaar terug in de tijd te zijn gegaan, terug naar hun senior year waar ze nog zo vaak over hebben verteld. Er lijkt geen weg terug te zijn en het aan anderen vertellen zou geen nut hebben. Wie zou ze geloven? Het klinkt ook wel heel raar. Ze kunnen niks anders doen dan het voor nu accepteren en meegaan in de goede oude tijd die ze zo goed kennen. Voor sommigen kan dit een kans zijn om deze mooie tijd enkel te herleven, voor anderen een mogelijkheid om andere keuzes te maken. Betere keuzes, die je leven kunnen veranderen en deze keer voorgoed..

---

• PERSONAGES • • Samantha Ann Roman ~ 18 ~ Princess ~ 1.1 - Dacre • Darla Elizabeth Myers ~ 17 ~ Smart outgoing rebel ~ 1.2 - Hargreeves • Heather Mei Song ~ 17 ~ ? ~ 1.4 - Venustic • [R] Ashley Andrea Mansfield ~ 17 ~ Mrs. Perfect ~ 1.3 - Djablo • Elizabeth Wilson ~ 18 ~ The girl with the blue hair ~ 1.4 - M00NCHILD • Scott Russel Andrews ~ 17 ~ Shy hopeless romantic ~ 1.2 - Hargreeves • Jessie Brandon Walker ~ 18 ~ Social Butterfly Jock ~ 1.4 - Hargreeves • Billy Steve Summers ~ 19 ~ Too cool for a status ~ 1.4 - Easier • [R] Awsten Brandyn Riley ~ 18 ~ The anarchistic tortured artist ~ 1.4 - Easier • Casey Daniel Donahue ~ 18 ~ Invisible Bandgeek > Badboy Extraordinaire ~ 1.4 - Hanson • Alex Strain ~ 19 ~ The rich and popular guy ~ 1.3 - xMalyshka • Nathan Walker ~ 18 ~ Mr. Perfect ~ 1.3 - L_Linda • Jerome Timothy Harris ~ 17 ~ Bad News ~ 1.4 - KIaus

---

• BEGIN • • 2 SEPTEMBER 1985 • •• Los Angeles - Sunny ~ 25°C - Around 9:00 •• De eerste schooldag staat voor de deur. Wekkers gaan weer af of je wordt uit dromenland gehaald door je ouders, om 10:00 zal Evermore High School weer zijn deuren openen voor het nieuwe schooljaar. Dus of je nou nog een kater hebt van de vorige avond of per ongeluk 34 jaar terug in de tijd bent gereisd, je moet weer je normale routine op gaan pakken. Toch is het niet allemaal slecht. Vanavond zal een vooraanstaande senior het eerste feest van het schooljaar geven, doordeweeks maar het is nu eenmaal een oude Evermore traditie om het jaar goed te beginnen.. So now.... Get ready for your senior year (again?)

---

• REGELS • • Minimaal 200 woorden per post, dit is makkelijk te doen • Hou rekening met de tijd waarin de rpg zich afspeelt! • Reageer minimaal een keer per week, als dit echt niet kan geef het dan gerust door • We sluiten niemand buiten! • Ruzie in de RPG zelf is prima, maar vecht het OOC maar uit in PB's (; • OOC in het praattopic • 16+ is toegestaan, maar geef het aan • Niemand is perfect! • Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

---

El Diablo.

Hi c:

---

How far is far

Whoop Whoop

---

Bowties were never Cooler

MT

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Mt

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

DARLA ELIZABETH MYERS

*beep beep* 'muhh' *beep beep* Ik zuchtte en draaide me nogmaals om in mijn bed, tegenpruttelend met mijn hand zocht ik naar mijn alarmklok om het verrekt ding uit te zetten, echter schrok ik toen het ding op de grond viel en niet klonk als een elektronische klok. Mijn ogen waren nog spleetjes toen ik deze geïrriteerd opende om toe zien wat verrekte object op de grond gekletterd was. Echter was het niet het mysterieobject dat mijn aandacht ving, maar het vreselijk kleurrijke bedovertrek dat om me lag. "What the…" ik blief het haar even uit mijn ogen waarna ik even over mijn bed heen piepte waar ik mijn hele oude wekekr aan diggelen lag liggen op mijn oude tapijt van sinds ik.. een tienermeisje was... Schuchter keek ik de kamer rond waar ik zo een poster van Madonna opmerkte, schildereingen op de muur van toen ik 17 was mijn ouder klerenkast. Ik gooide de lakens van me af en liep als een bezetene naar de spiegel toe waar ik mijn jonge zelf zag staan. Mijn bruinblonde lokken kwamen tot aan mijn schouders en mijn pony was recht en ging wat voor mijn ogen heen. Oh mijn fucking god... "AAAH!" gilde ik waarna ik een hand voor mijn mond sloeg. Was dit echt? Ik liet mijn handen door mijn haren glijden en daarna gleed mijn blik naar mijn boezem waar ik toch ook even in durfde te spieken tot ik opschrok van mijn deur die openvloog. "Wat is er aan de hand!?" Bromde mijn pa en ik keek hem met grote ogen aan. De man zag er zo... jong uit. "Ehhh , spin, maar hij is al weg, geen zorgen." ik schonk hem een brede glimlach en hij keek me even met een opgetrokken wenkbrauw aan. Ik kon zien dat hij zijn vertrouwde politieuniform aanhad en klaar was om naar zijn werk te vertrekken. Ik grijnsde toen hij wat mompelde over meiden en me daarna naar hem toe wenkte. Iets wat ik vol enthouasiasme deed om mijn vader een dikke smakkerd op zijn wang te verkopen, iets wat hem leek te verbazen. "Oh dus je ouwe is plots weer cool?" vroeg hij geamuseerd wat me deed grinniken, hij moest eens weten dat ik bij de politie zit/zat/zou zitten? "Hmm je bent altijd cool geweest pap, maar shh, niemand mag het weten dat dat uit mijn mond kwam." plaagde ik hem wat hem deed lachen en een hand door mijn bruine haren liet halen. "Je blijft me verbazen Darla. ik moet zo wel vertrekken, dus nog een prettige eerste schooldag lieverd." hij schonk me een kus op mijn voorhoofd waardoor ik plagend mijn tong uitstak voordat ik besefte wat hij net zei. "Eerste schooldag?" echter was hij al vertrokken waardoor ik nog een laatste keer naar mezelf keek in de spiegel. Mijn haar zat hevig in de war maar leek me nog doenbaar, mijn blik gleed vervolgens naar mijn pyjama. Misschien moest ik toch me eens omkleden. En boi wat had ik plezier, het was eeuwen geleden dat ik deze kleren nog gezien had, laat staan aangedaan ik voelde me weer een kleine meid. Als ik alles zo berekende leek ik terug te zijn in de 80's... HEt was dat of iemand had vibrante kleuren gekotst op mijn kleren. Echter na lang zoeken had ik dan toch een degelijke outfit met gigantische epauletten gevonden wat ik beiden geweldig en hillarisch vond en doopte dit mijn outfit van de dag. Ik bedoel in mijn droom kon ik toch wel een beetje stylisch zijn niet? Eens ik dit allemaal op orde had ging ik naar beneden op zoek naar mijn mobieltje, tot ik besefte dat ze dit toen nog niet hadden. "Oh verdomme," mopperde ik al vond ik wel overheerlijke poptarts dus dat maakte me weer blij. Ik stopte een van deze baby's in mijn mond waarna ik het huis uitging en mijn ouwe huis nog even bekeek voor ik lachend naar school ging. Niet zozeer omdat ik moest, maar wel omdat ik zo benieuwd was om iedereen terug in zijn jongere zelf te zien voordat ik wakker zou worden uit deze gekke droom.
Eens op school aangekomen begon ik spontaan te lachen bij het zicht van Billy, de eerste persoon die ik spotte onderweg naar school. "Jezus Summers ik was vergeten wat een babyface je was!" hikte ik van het lachen. "You dingus!"

JESSIE BRANDON WALKER

Een fel licht kwam in snelle vaart op me af, mijn ademhaling versnelde al leek ik niets te kunnen doen, ik wilde mij vastklemmen aan mijn stuer en deze een flinke ruk naar recht geven, maar het lukte me niet, het was maar een fractie van een seconde voordat ...! Achter adem happend veerde ik overeind echter tot mijn verbazing of beter gezegd opluchting bleek ik wakker geworden te zijn in mijn eigen bed. Ik merkte dat ik onder het koud zweet zat en het een stuk warmer was in mijn kamer dan dat ik gedacht had. HEt was een seconde geleden nog zo ijzig koud geweest. Een zachte zucht verliet mijn lippen waarna ik naar mijn klok keek, hierbij automatisch ook kijkend naar mijn kalender die iets boven mijn wekker ging. Hmm vreemd, ik ging zweren dat we al een week met school bezigwaren, maar nee het was vandaag de eerste schooldag. ' Wat een nachtmerrie...' mompelde ik zacht, waarna ik de lakens van me afsloeg en me klaarmaakte om te douchen. Ik rekte me even uit en nam mijn jeansbroek en wit shirt , boxershort en ik kon natuurlijk mijn Evermore varsity jack niet vergeten. Het vreemde was dat ik mijn dromen vaak vergat zodra ik wakker werd uit mijn diepe slaap, al bleef deze... droom me toch achterna zitten in mijn gedachten. Zo erg dat ik bijna vergat om mijn haren te wassen. Na twintig minuten, kwam ik dan uiteindelijk toch uit de douche en begon me aan te kleden en begon een nieuw schooljaar voor me.
Zoals iedere ochtend ging ik naar de keuken waar de kleine Lillian me vrolijk begroette door me aan mijn broek naar de keuken te trekken en te pronken met haar poppen. Ze had een nieuwe barbiepop gekregen van pap eergisteren en ze kon maar niet genoeg opscheppen over hoe mooi het stukje plastic wel niet was. Mijn moeder schonk me een blik dat ik vriendelijk moest zijn , waardoor ik ook mijn allercharmantste glimlach opzetten en Lillian een complimentje schonk dat ze zelf zo veel mooier was dan haar pop, iets wat ze na een vernauwde blik toch als iets goed bleek te aanvaarden en vrolijk weer wegtrippelde. " Jessie je gaat de bus zo nog missen." zei mijn moeder waardoor ik even lachtte en mijn hoofd schudde. " Nee hoor, ik heb me deze zomer rotgewerkt voor mijn klassebak, geen us meer voor mij." grijnsde ik trots naar mijn ma waarbij de vrouw lachend haar hoofd schudde. "Nou vooruit, maar dan mag je eerst je zusje naar de bushalte brengen." grijnsde ze even arrogant als ik net waarbij ik haar een grote pruillip schonk en zij me haar typische 'ik heb gelijk want ik ben je moeder' blik waardoor ik wist dat ik geen discussie moest voeren. "best." zuchtte ik waarna ik haar een kus op haar wang schonk en het broodje pindakaas en jam die ze net gesmeerd had van haar afsnoepte en in ijn mond stak. Daarna liep ik naar mijn kleine zus toe en pakte haar op en gooide haar bijna in de lach, wat har kirrend liet lachen. "Jessie! Dat kietelt!" riep ze lachend uit wat me ook deed lachen en me haar liet neerzetten zodat ik mijn schooltas van de vloer kon plukken en ik mijn zusje mee naar buiten nam, zodat ik haar met mijn nieuwe auto naar haar bushalte kon brengen. Evermore high was iets verderop, en met een andere bus. "There you go little one, maak ze niet al te jaloers op school." grinnikte ik als ik haar afzette. Ik was niet ver weg van Nathan's huis, dus reed ik naar mijn bro toe en toetterde als ik bij zijn huis aankwam.

[ bericht aangepast op 19 aug 2019 - 22:44 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

SCOTT 'SCOTTY' RUSSEL ANDREWS

Het was onmogelijk, alle wetenschap in het hele universum kon niet verklaren hoe ik plots terug in 1986 terrecht was gekomen... Tenzij ik per ongelijk een tijdsmachine had ontworpen die me dan nog eens naar het vreselijkste jaar in mijn leven terug had getransporteerd... Een zucht verliet mijn lippen terwijl ik voor de zoveelste keer uit pure frustratie het papier in mijn vuisten klemde en deze woest tot een propje balde om vervolgens naar mijn vuilnisbak te gooien. Ik begreep er gewoon niets van. Ik duwde de gigantische bril iets beter op mijn neus, ah wat miste ik lenzen op dit moment. Vroeger kon ik die dingen niet echt betalen en was een bril meer dan voldoente, maar dit ding was echter rotirritant. "Scott! We komen laat!" het was mijn broertje MAtty die van beneden riep. De man van 47 was terug een 14jarige puber geworden en had me een halve gek genoemd toen ik hem s'nacht wakker geschud had omdat ik wakker was geworden l een 17 jarige Scotty. Echter had hij me snel duidelijk gemaakt dat hij niet getijdreisd had. Ik was al zo'n 6 uren wakker en had nog steeds geen antwoord gevonden op mijn vraag. Was ik dan echt zo'n misluke wetenschapper? Ik kon niet eens mijn eigen tijdreis verklaren!
"SCOTTY!" riep mijn broer al waardoor ik gefrustreerd. "IK KOM AL!" eruit stootte en mijn tas met mogelijke formules meenam en naar beneden stompte. Tijd om te ontbijten kreeg ik niet eens van Matty gezien hij me een Appel toestopte en uit te deur duwde. "Komop, het is niet omdat jij geen vrienden hebt dat ik demijne niet wil zien vandaag." klaagde mijn broertje waardoor ik even snoof al wist ik niet wat ik errop moest antwoorden... Vrienden? "Matty je bent brillijan! Ik moet Jerome vinden!" sputterde ik het uit, waarna ik als een gek naar mijn auto toeliep, instapte en wegreed, mijn broertje luidvloekend achterlatend. Echter was dat niet mijn probleem, ik moest Jerome vinden! Ik reed wat sneller dan ik mocht op de banen en vond een pakje peuken in mijn auto , iets waat ik eigenlijk enthousiaster om was dan ik hoorde te zijn. Echter was ik zo nerveus dat een peuk me wel goed deed. Ik stak het stokje tussen mijn lippen en lichtte deze met mijn aansteker, waarna ik een diepe huis nam en de rook in een zucht van verlichting uitblies. Daarna sloeg ik rechtaf en parkeerde bij Jeromes huis. Oud huis? Zijn 1986 verblijf en stapte uit. Ik zag zijn fiets er nog staan, en de bus was er nog niet, dus de jongen was hoogstwaarschijnlijk nog thuis. Ik gooide mijn deur open ens tompelde onhandig mijn auto uit, waarna ik de deur niet eens togooide omdat ik zo gefocust was om mijn beste vriend. Zenuwwachtig en ongeduldig drukte ik dan ook op de deurbel terwijl ik op mijn benen wiebelde. I kwilde niet de enige zijn met kennis over mijn miserabele toekomst, dat leek een vleok te zijn dat ik neit alleen aankon dus hoopt eik vurig zat mijn beste vriend misschien hetzelfde lot onderging, of ik opzenminst mijn kennis met hem kon delen en hij me niet als gek ging verklaren zoals mijn broertje.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

"Nathan, opschieten! Je komt nog te laat op school!" Nathan's ogen vlogen open. Te laat op school?! Zijn moeder zuchtte. "Je hebt twee maanden uit kunnen slapen. Hup, uit bed. Jessie staat zo voor de deur." Nu schoot Nathan overeind. "Wacht!," wist hij uit te brengen. "Zei je nou... Jessie?" Zijn moeder keek hem fronsend aan. "Ja. Je vriend Jessie," verduidelijkte zijn moeder, met een argwanende ondertoon. "Die jongen met wie je over niks anders dan football kunt praten." Zijn moeder keek hem hoofdschuddend aan en verliet zijn kamer, terwijl ze iets mompelde over 'te lange zomervakanties'. Toch maakte Nathan geen aanstalten om zich aan te kleden. Verward keek hij zijn slaapkamer rond, terwijl hij er toch echt zeker van was dat hij gisteravond op het bureau in slaap was gevallen. Ter verduidelijking als eenenvijtig jarige. En nu was hij plots weer terug in zijn tienerjaren? Nathan begreep er niks van. Traag kwam hij uit bed en keek de kamer rond dat er net zo uit zag als dertig jaar geleden. En straks zou Jessie... Nathan schudde zijn hoofd. Jessie was... Dood. "Mam!" Van de stoel griste hij een stapeltje kleding en holde de trap af. "Wat voor datum is het?," vroeg Nathan. "Hou eens op met die onzin," mopperde zijn moeder, en liep de keuken in. Nathans blik viel op de ochtendkrant en onmiddellijk schoten zijn ogen naar de rechter bovenhoek. 2 september 1985. Heel even leek de tijd stil te staan. Dan was hij dus achttien en leefde Jessie nog. Het auto-ongeluk was pas later gebeurt. Zijn zusje Lillian kwam binnen en giechelde toen ze haar oudere broer zag. "Nathan gaat in zijn onderbroek naar school!" Huppelend liep ze naar de keuken. Nathan was echter te verward om erop te reageren, maar trok toen wel zijn broek en shirt aan. Nathan volgde zijn zusje naar de keuken, waar de rest van zijn familie al aan de ontbijttafel zat. Zijn vader, zijn moeder, Abigail en Lillian... Alle vier gedroegen ze zich heel normaal, alsof zij geen dertig jaar terug in de tijd waren gegaan. "Morgen, Nate," zei zijn vader opgewekt. Nathan knikte alleen, maar voor hij kon gaan zitten werd er al getoeterd. "Daar zal je Jessie hebben," zei zijn moeder, met een blik op de klok. Zijn blik ging dan ook door het keukenraam naar buiten, en inderdaad daar in de auto zat Jessie, alsof hij nooit door een dronken idioot was aangereden - wat in principe op dat moment ook het geval was. Wat was er gebeurt? Dit kon in ieder geval geen grap zijn. Dat kon het sowieso niet zijn, gezien zijn ouders en zussen ook dertig jaar jonger waren geworden in een nacht. Nathan zag zijn ouders naar hem kijken. "Wat?," vroeg Nathan fronsend. "Die toon mag wel wat minder jongeman," zei zijn vader streng, en hij knikte met zijn hoofd naar het raam. "Je vriend staat buiten te wachten." Nathan zuchtte, maar besloot maar wel gewoon naar school te gaan. Misschien kwam hij er daarachter wat er in vredesnaam aan de hand was. Dus pakte hij zijn schooltas, zei: "Tot vanmiddag," en liep de keuken uit. Hij liep het pad af naar de auto, haalde diep adem. Oke, dit was best een beetje awkward. Toch stapte Nathan in en probeerde zich zo normaal mogelijk te gedragen. "Hey man," zei Nathan. "Hoe is het? Goeie zomer gehad?" Hij staarde zijn vriend aan. Het liefst wilde hij hem omhelzen, maar omdat dat er wel erg vreemd uit zou zien, gaf hij Jessie een speelse stomp tegen zijn arm.

[ bericht aangepast op 22 aug 2019 - 10:40 ]

19 - At school - With the partner in crime

"Zet die herrie uit!" Billy schrok wakker en staarde voor enkele seconden naar het plafond. Hij had vast weer een nare droom gehad. Eenmaal hij weer een beetje bijgekomen was besefte hij dat hij wel degelijk muziek in de kamer hoorde. Hij fronste even. Was hij misschien zo moe geweest dat hij vergeten was dat de tweeling bij hem sliep? Hij draaide zich om en wilde naar zijn telefoon grijpen om te kijken hoe laat het was maar stuitte in plaats van op zijn telefoon op een radio wekker uit het jaar nul. Zijn frons verergerde met de seconde. Was dit een of ander dom grapje? Zijn telefoon vervangen voor een daadwerkelijke wekker? Misschien weer een briljant idee van Darla onder het mom dat hij misschien niet meer te laat zou komen als hij een daadwerkelijke wekker zou hebben. "Wat zei ik nou, zet die verdomde herrie uit!" hoorde Billy nogmaals en dit keer was hij er vrij zeker van dat hij het niet droomde. Er verplaatsten zich dreigende voetsstappen richting de kamer en pas toen Billy zijn kamer eens goed rondkeek besefte hij dat niet alleen zijn wekker een metamorfose had gekregen... Echter kreeg hij niet echt de tijd om het goed tot hem door te laten dringen gezien de deur open vloog. In de deur opening stond zijn vader maar dan minstens dertig jaar jonger. Billy was zo geschrokken van dit aanzicht dat hij van schrik zo'n drie meter achteruit gevlogen was waardoor hij op de grond beland was. "Vind je het gek dat je doof bent met die herrie." bromde zijn vader en trok de wekker uit het stopcontact. Billy keek nog altijd in shock over de rand van zijn bed naar zijn vader. Zijn vader stond even stil en keek hem voor een moment aan. "Wat ben jij nou voor rare praktijken aan het uithalen? Kom je nest uit en ga naar school." Billy keek de man met grote ogen aan en slikte even alvorens hij maar knikte. Zijn vader liep hoofdschuddend de deur uit en mompelde iets van "lapzwans". Oké dit was duidelijk geen grap meer. Een droom misschien? Billy haalde een hand door zijn haar wat ook flink wat centimeters gegroeid leek te zijn. Hij wist niet hoe snel dat hij op moest staan om zich naar de badkamer te begeven. Daar stond hij niet oog in oog met de chronisch vermoeide man van middelbare leeftijd maar met de jonge versie daarvan. Hij moest goed zijn best doen om niet te gillen als een tienermeisje die zojuist een gigantische spin in haar kamer had ontdekt. Hij ging vol ongeloof met zijn hand langs zijn wangen waar nog geen stoppel te bekennen was. Billy schudde zijn hoofd en lachte uit de zenuwen. Vervolgens kon hij het niet laten zichzelf in zijn gezicht te slaan, hij moest toch echt zeker weten dat hij dit niet droomde. Een pijnlijk geluid ontsnapte uit zijn mond. Geen droom dus. Oké, wat deed negentien jarige Billy zoal? Vrij weinig naast naar school gaan en ook op school was zijn aandacht ver te zoeken. Toch leek hem dat het meest verstandige om te doen, het was geen weekend anders had hij zijn wekker niet gezet. Hij besloot zijn haar volg ongeloof maar wat te fatsoeneren voor in hoeverre dat kon en poetste zijn tanden. Hij was even vergeten hoe verschrikkelijk irritant zijn haar was. Vervolgens begaf hij zich naar zijn kledingkast waar even weinig kledingstukken in hingen als in de toekomst. Billy gaf vrij weinig om mode. Hij trok dan ook maar een simpel shirt en broek aan en stuitte daarna op iets wat zijn interesse wekte. Het lederen jasje waar hij nooit zonder de deur uit ging. Hij had het ding jaren geleden helaas weg moeten doen omdat de gaten er in waren gevallen maar nu leek er niets mee aan de hand te zijn. Nu ontstond er toch wel een kleine grijns op zijn gezicht en trok het ding aan. Vervolgens begaf Billy zich naar de woonkamer en was het of hij spontaan een klap ik zijn gezicht kreeg, dit keer niet door zichzelf maar door de realiteit. Als dit realiteit was tenminste... Wat dit ook mocht zijn, het bracht Billy flink in de war. Niet alleen zijn kamer was dertig jaar terug gegaan in de tijd, het gehele huis leek dit te zijn. Waar Billy dertig jaar geleden niet beter had geweten stoorde hij zich nu enorm aan het krakende geluid wat onder zijn voet vandaan kwam zodra hij zijn kamer uitstapte. Hij kon zich heugen dat zijn vader een probleem had maar dat deze zo groot was geweest dat de lege bier blikjes door het huis lagen had hij waarschijnlijk weten te verdringen. Hij besloot zich maar zo ver mogelijk van zijn vader te begeven. Gelukkig wist hij nog precies waar hij zijn autosleutels opborg. Billy verliet zo zacht mogelijk het huis en vertrok daarna richting zijn oude school. Hij was even vergeten in wat voor rammelbak bij vroeger reed. Onderweg begon hij zich af te vragen waarom hij nu zo braaf richting school reed Als dit een droom was maakte het niet uit wat hij deed. Echter besefte hij zich ook iets anders. Tegenwoordig zat hij én niet meer in een rammelbak én niet meer alleen. Hij had negen van de tien keer zijn partner bij hem, Darla. Darla, die wilde hij wel weer eens zien in haar oude glorie. Dit was het geen wat hem over de streep trok om niet meteen rechtsomkeer te maken. Eenmaal aangekomen op school was hij even onder de indruk van al de herinneringen die weer op hem af kwamen. Uit automatisme schoot zijn blik over de parkeerplaats in de hoop de flitse bak van zijn beste vriend Jessie te spotten. Terwijl hij nog hoopvol aan het zoeken was werd hij al snel weer afgeleid. "Jezus Summers ik was vergeten wat een babyface je was!" Billy fronste en draaide zich om bij het horen van de bekende stem. Het was Darla, dertig jaar terug in de tijd Darla. "You dingus!" Billy zijn wenkbrauwen schoten omhoog bij het aanzicht van de dame. Hij had geen idee of hij de enige was die terug gegaan leek de zijn in de tijd maar deze woorden deden het daar niet op lijken. "Darla? Ik had je bijna niet herkent zonder al die rimpels." zei hij net zo droog als normaal. Als ze hem niet zou snappen zou hij er snel wel een grapje van weten te maken maar hij meost gewoon weten of dit zijn Darla was. Al was het antwoord al wel duidelijk. Billy kon zich nog goed herinneren dat Darla hem vroeger maar al te graag ontweek. "Dus je wilt zeggen dat ik erop vooruit ben gegaan met de jaren?"

---

How far is far

---

Ik was wakker geworden door het gejank van een baby. Dat geluid had ik al tientalle jaren niet gehoord, maar het kwam me nog altijd zo bekend voor. "Jer, Kom verdomme je nest uit!" De stem van mijn zus was duidelijk. Ik had ook haar stem al even niet gehoord. Wat was er aan de hand. Ik wilde uit bed stappen, maar viel op de grond. "Fuck" kwam er uit mijn mond. Wacht, ik kende deze situatie. "Lekker" hoorde ik mijn tweelingbroer mompelen in zijn slaap, zoals altijd als ik uit ons stapelbed viel. ONS STAPELBED! Wat was hier aan de hand?! Jankende baby, stapelbed, geur van schimmel. Dit kon niet. Ik kon niet terug zijn bij mijn senior jaar. Ik had alleen weinig tijd om erover te denken of me erover zorgen te maken, want mijn zus riep weer. "Jer, als je nu niet voor je baby zorgt, steek ik je." Ik sprong op en liep op instinct naar de woonkamer, waar Michael's wieg had gestaan. Daar was hij hoor, mijn kleine mannetje, die al jaren volwassen was, maar nu niet meer. Ik tilde hem lichtelijk onhandig uit de wieg en tilde hem op mijn arm richting de keuken. "Jij weet ook niet wat er allemaal gaande is, he maatje?" mompelde ik, terwijl ik het kind op en neer liet bewegen om hem rustig te houden tot de fles warm zou zijn. Ik rook namelijk geen luier, dus hij moest wel honger hebben, al zou ik de luier ook wel controleren. Ik warmde water op in een pannetje, terwijl ik met mijn zoontje wiegde. "Dank je" hoorde ik mijn zus nog half slaapdronken roepen. Ik wachtte tot het water warm werd, terwijl het toch begon te malen hoe ik in hemelsnaam hier terecht was gekomen. Mijn zus had duidelijk er geen last van, en Jasper volgens mij ook niet. Was ik dan de enige? Die vraag werd pas beantwoord toen ik het geluid van een auto hoorde die me bekend voorkwam. Ik keek uit het raam van de keuken en zag Scotty daar staan met een uitdrukking op zijn gezicht die ik de hele ochtend al aan het onderdrukken was. Ik wist het zeker toen hij op de bel drukte. Tot ik mijn 2e appartement in trok had ik nooit een werkende deurbel gehad. Ik propte de laatste hap cornflakes in mijn mond en gaf mijn ouders en Michael een kus. "Dat is Scotty. Tot vanmiddag. Ik hou van jullie." zei ik voor ik mijn tas pakte en de deur opende. Jasper was gelukkig altijd al vroeg weg voor training, dus we hadden tijd om te praten. Ik sloeg de deur achter me dicht en sleurde hem naar zijn auto. "What the fuck, man! Lag jij ook plots in je bed van 30 jaar geleden?!" zei ik toen we buiten gehoorsafstand waren. Ofwel ik had een bondgenoot, ofwel hij verklaarde me compleet voor gek. Ik kon het alleen echt niet langer aan om dit voor me te houden en een façade op te werpen. Ik werd echt helemaal gek. Ik was gaan slapen met het idee morgen een belangrijke deal te sluiten met de Bratva, en werd wakker als hormonale tiener met een baby. What the actual fuck?!

---

Bowties were never Cooler

DARLA ELIZABETH MYERS

Ik maakte een klein sprintje richting Billy en steeds meer kreeg ik het vage gevoel dat deze droom echter en echter leek te zijn. De jongen keek me dan ook even fronsend aan. Niet dat ik dit jonge Billy het kwalijk nam, vroeger ontweek ik de jongen nogal als de pest. Geen idee waarom eigenlijk, maar tiener Darla en haar hormonen konden niet lang in de buurt van deze jongen blijven. "Darla? Ik had je bijna niet herkent zonder al die rimpels." sprak de jongen droog en mijn mond viel nog net niet open. "How rude!" vloog er automatisch over mijn lippen heen, waarna ik mijn handen streng langs weerzijden van mijn heupen plaatste en de jongen even met een vernauwde blik aankeek. "Dus je wilt zeggen dat ik erop vooruit ben gegaan met de jaren?" vervolgde de jongen, de manier waarop Billy tegen me sprak was zoals ik hem het best kende, echter was deze manier van onze conversaties zoals het over 30 jaar zou zijn. Hierdoor zette ik enkele stappen dichter en nam zijn kin beet tussen mijn vingers waarna ik hem goed bekeek. "Hmm nou ik weet zo nogniet, misschien kan ik hier ook wel aan wennen." grijnsde ik plagend terug. en liet zijn gezicht dan weer los en merkte zijn leren jack op, hij had dat ding jaren gehad en het was zo versleten geweest dat Sidney het buiten had moeten gooien. " Deze droom is zo vreemd." mompelde ik vervolgens als ik naar de school keek en daarna weer naar Billy. "Begrijp me niet verkeerd, mijn lichaam is weer slank en zacht, maar terug naar 1986? " ik lachte even waarna ik naar me naar Billy toedraaide. "Misschien moet ik eens alles doen, wat ik wilde doen in mijn tienerjaren maar niet had gedaan. Madonna zien in haar jonge glorie, skinnydippen, Billy Summers zoenen, ookal mocht ik hem niet..." grijnsde ik vervolgens wat uitdagend. "Nu ja twee van die dingen heb ik wel later ingehaald." vervolgde ik bedenkelijk, waarna ik een hand door mijn haren haalde. "Ik kan het nogsteeds niet geloven, kijk naar mijn kleren, schouderpads en in dit topje lijken mijn borsten altijd gigantisch." lachte ik vervolgens voor even hoefde ik niet een verantwoordelijke detective te zijn.

JESSIE BRANDON WALKER

Ik tikte afwachtend wat op mijn stuur van mijn auto. Ik had er zo hard voor gewerkt de laatste jaren, maar ik had dan toch mijn Dodge Mirada eindelijk afbetaald. Vorige week had ik de glans op de zwarte lak nog eens goed opgeboend iedereen mocht weten hoe blij ik was met dit schatje. Ik keek op toen ik de deur zag opengaan en grijnsde meteen bij de zien van Nathan. Toen hij de deur opende draaide ik me grijnzend naar hem toe. "Hey man, hoe is het? Goeie zomer gehad?" vroeg de jongen eens hij kwam zitten. Normaal gaven we elkaar een vuistje maar Nathan leek er niet echt voor klaar te staan. Het leek alsog hij ergens mee zat, misschien was het wel Ashley? Echter toen hij me een stompje tegen mijn arm haf grijnsde ik weer. Nathan staarde me echter aan, hij leek zelf wat bleekjes. "Met mij alles prima, alles goed met jou man? Het lijkt net alsof je een lijk hebt gezien." zei ik met een grinikje. "En de zomervakantie is weer eens te kort geweest, maar ik had je toch al over mijn reis naar Hawai verteld eergisteren? Toen we zijn gaan hangen bij het park ." sprak ik tegen Nathan en hield mijn hoofd wat schuin. "Ons slaapkopje is nog wat slaapdronken? " lachte ik waarna ik Nathan een schouderklopje haf. "Geen zorgen dude, met wat geluk heb je geschiedenis het eerste uur en kan je nog wat uitslapen." grijnsde ik waarna ik het gas indrukte en richting school reed. "Heb je nu al met Ashley gepraat? " vroeg ik Nathan, eergsiteren in het park had hij zitten zwansen dat hij haar graag terugwilde en dat hij met haar ging praten. We hadden ook wel wat alcohol achter de kiezen, maar Nathan leek er toen wel vastberaden over te zijn. Na een kleine tien minuten kwam school in zicht en ik was eigenlijk best wel enthouasiast om terug naar school te gaan. Ik had de football trainingen enorm gemist, maar ook de mensen op school. Zo was het ook even geleden dat ik nog met Ashely of Sami had gepraat en ook Awsten had ik te lang niet meer gezien naar mijn zin. Ik had door mijn reis niet echt de tijd gehad om de jongen op date te vragen en soms was het moeilijk om in contact te geraken met de jongen, maar nu ging ik hem weer zien en wilde ik na school hem mee uit vragen. Nathan wist soort van dat ik met iemand aan het daten was en dat het een jongen was, maar ik had hem nog niet verteld dat het Awsten was. De twee leken het echt niet met elkaar te vinden en dat vond ik echt vervelend. Misschien moest ik maar een briefje in zijn lokker achterlaten. Ik parkeerde me op mijn favoriete spot op de parkeer plaats en draaide de sleutel weer om om de motor af te sluiten. " Welkom back Evermore high."

SCOTT 'SCOTTY' RUSSEL ANDREWS

De deur vloog na enkele minuten open en met grote ogen keek ik naar mijn beste vriend die net zoals iedereen er dertig jaar jonger uitzag. Echter sleurde de jongen me mee zonder wat te zeggen waardoor ik strompelend achter hem liep tot we bij mijn auto stonden. Echter voordat ik mijn gekke geratel over dat we terug in de tijd zijn gekeerd kon uitkramen was Jerome me al voor "What the fuck, man! Lag jij ook plots in je bed van 30 jaar geleden?!" ik was even verbijsterd en keek de jongen met een verstrooide blik aan . " Hoe?! Jij ook!" riep ik er uit en haalde al krabbelend een hand door mijn haar. " Ik werd wakker vannacht toen ik voelde hoe koud mijn bed wel niet was, en ik werd wakker in mijn oude kamer zo'n dertig jaar terug! Ik snap het niet het is wetenschappelijk onmogelijk om terug in de tijd te keren Jerome! En kijk ons hier staan! Ik word stilaan gek." ratelde ik er ongelovig uit. "Mijn ouders en broertje hebben helemaal geen weet van tijdreizen, voor hen is dit een normale dag." sprak ik en leunde tegen mijn auto aan. "Ik snap het nu al helemaal niet meer, na al mijn berekeneningen die ik vanacht heb uitgevoerd waren er maar enkele mogelijke redeneringen, maar nu kan ik bijna alle wetenschappelijk mogelijke resoluties schrappen." zuchtte ik gefrustreerd. "En waarom van alle mogelijke jaren terug naar het laatste jaar van highschool Jerome? Of zijn we in hell beland?" vloog er over mijn lippen waarna ik trillerig mijn vriend beetnam bij zijn schouders. "Maar ik ben zo blij dat ik niet de enige ben. Dat is zeker" zuchtte ik al ietsje opgeluchter . Ik moest mezelf even zien te kalmeren want zo achter het stuur zitten was een gevaar voor ons beide. "Dit kan dus ook betekenen dat wij twee niet de enige zijn, maar hoe komen we daar nou achter? Het is niet alsof alle tijdreizigers zich gaan verzamelen op 1 gezamelijke plaats." zuchtte ik teleurgesteld en keek Jeroom vragend aan. Hopend dat de jongen misschien met een slimme oplossing zou komen.

[ bericht aangepast op 26 aug 2019 - 11:47 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Een vermoeid geluidje rolt over mijn lippen als ik iemand hoor roepen. Het zal wel Antoni of Michael zijn, al vroeg ik mij dan af waarom. Misschien iets terwijl Michael zich klaar maakt voor zijn eerste schooldag. Het laatste jaar... Een lichte lach siert mijn lippen en ik wil net mijn ogen openen als ik weer een stem hoor, nu heel duidelijk, bekend en... Vrouwelijk? Nog voor ik iets kan doen gaat de deur open. ''Sam, het is tijd om op te staan.'' hoor ik mijn moeder lachend zeggen. Mijn ogen schieten open in verwarring, ik was niet bij mijn ouders gebleven? Als ik echter mijn omgeving zie schiet ik omhoog en ik kijk om mij heen in verwarring. ''Goedemorgen lieverd,'' lacht mijn moeder dan en mijn blik gaat naar haar. Ze leek wel 30 jaar terug in de tijd gegaan, net zoals het interieur in deze wel heel bekende ruimte. Uhm... Dit werd een hele vage droom. '' 'Morgen...'' mompel ik, een lichte frons op mijn gezicht. Ze glimlacht naar me. ''Maak je klaar, ik ga ontbijt maken. Je kan niet te laat komen op de eerste dag van senior year.'' zegt ze nog voor ze mijn kamer uit loopt. Senior year...
Ik schud mijn hoofd en zoek mijn mobiel, die nergens te vinden is. Uh... Ik zie een kalender hangen en sta snel op om ernaartoe te lopen. 1985... Dit werd heel weird.. Maar dit is slechts een droom, denk ik. Realistisch dat het eng is, maar een droom. Oh well, dan kan ik het nog altijd leuk maken. Ik besluit het voor nu van mij af te schudden en loop naar de badkamer. Ik neem een snelle douche, waarna ik mij aankleed en me verder klaarmaak. Eenmaal beneden staat ontbijt al voor mij klaar en ik begin te eten. ''Gezien de staat van je auto breng ik je wel naar school vandaag, tenzij iemand je komt ophalen?'' vroeg mijn moeder me en ik knik lichtjes. Oh ja, dat was waar ook. Er was iets mis met mijn auto net voor senior year begon. Het koste bijna twee weken voor het gerepareerd was. ''Klinkt goed mam.'' glimlach ik.
Eenmaal klaar pak ik mijn tas en loop naar de auto van mijn moeder. De rit naar school duurde niet heel lang, maar dat wist ik natuurlijk al. Ik geef mijn moeder een snelle knuffel bij afscheid en stap uit, waarna ik het plein op loop. Alles is precies zoals ik het mij herinner maar toch kan ik het niet laten om mijn ogen uit te kijken. ''Welcome back Sami!'' hoor ik opeens en ik kijk op naar een groepje cheerleaders en jocks. Ik steek met een lichte lach mijn hand naar ze op en kijk ze kort na. Oh boy... Misschien moest ik hier niet zo gedesoriënteerd staan als ik wou dat alles normaal was...

---

El Diablo.

---

“Met mij alles prima, alles goed met jou man? Het lijkt net alsof je een lijk hebt gezien,” zei Jessie grinnikend. Hij moest eens weten, dacht Nathan. Het was nog steeds te bizar voor woorden al besloot Nathan het er niet over te hebben met Jessie. Die zou hem voor gek verklaren en Nathan kon hem daarin ook niet ongelijk geven. “En de zomervakantie is weer eens te kort geweest, maar ik had je toch al over mijn reis naar Hawai verteld eergisteren? Toen we zijn gaan hangen bij het park,” sprak Jessie verder. “Ons slaapkopje is nog wat slaapdronken?,” lachte Jessie en gaf Nathan een schouderklopje. “Geen zorgen, dude, met wat geluk heb je geschiedenis het eerste uur en kan je nog wat uitslapen,” grijnsde Jessie vervolgens, waarna hij wegreed. Nathan kreunde. Geschiedenis! “Hou op zeg,” zei Nathan. “Zo bruut hoef je me ook niet terug te trekken in het schoolleven.” Nathan keek naar buiten, waar zijn oude vertrouwde buurt langs flitste, toen Jessie met een volgende schok kwam. “Heb je nu al met Ashley gepraat?,” vroeg hij. Fuck. Ashley. De afgelopen dertig jaar had hij vaak aan haar gedacht, maar ze hadden eigenlijk nooit meer contact gehad na zijn stompzinnige actie. Had degene die hem terug in de tijd had gestuurd er niet nog een paar weken bij kunnen doen? Dan had hij dat kunnen voorkomen. “Nee,” zuchtte Nathan. “Ze wil niet meer met me praten, dat heb ik je al gezegd.” Al snel reden ze de parkeerplek van Evermore High School op en Nathan voelde een vreemd soort enthousiasme toen hij zijn oude school zag. Hij was terug bij zijn vrienden, ze konden weer football spelen, herrieschoppen bij de leraren… Nu hij er toch was besloot hij dat hij er net zo goed van kon genieten. Jessie parkeerde zijn auto en Nathan was vergeten dat hij zijn favoriete plek had. “Welkom back Evermore High,” zei hij en Nathan grijnsde nu. “We gaan er een topjaar van maken, Jes,” zei Nathan en stapte uit. En hij zou zijn uiterste best doen om Ashley terug te krijgen. Al zou hij haar moeten smeken. Hij stapte uit en herinnerde zich toen dat Jessie ook aan het daten was. “En jij?,” vroeg Nathan hem. “Hoe staat het met jouw vlam?”

---

Uit het niets werd hij 's ochtends vroeg, zo rond een uur of half negen, wakker. Hij zuchtte diep en draaide zich om, klaar om te kijken of er nog iemand naast zich lag. Eens hij zijn ogen opende, zag hij dat de muur van zijn slaapkamer een andere kamer had. Een paar seconden lang keek hij toch wel lichtelijk verbaasd naar de kleur. Lichtgrijs? Hij dacht dat zijn kamer bordeauxrood was. Hij draaide zich om naar de andere kant en merkte dat de deur in zijn slaapkamer ergens anders stond. Het kon toch niet dat hij bij één of andere vrouw was blijven slapen? Dat deed hij nooit. Hij zuchtte diep en kwam overeind. Doordat hij dat deed, zag hij zichzelf in de spiegel. "Ik ben kaal en jong", gromde hij. "Wat een vreselijke droom." Zijn gezichtsbeharing was zo goed als compleet weg en hij zag er zo rond de negentien jaar oud uit. Dit was echt een hele vreemde droom. Toch stond hij op, zodat hij kon bekijken wat er nog meer in deze droom zou gebeuren. Tegen kwart voor tien parkeerde hij zijn auto - die vreemd genoeg hetzelfde was als de auto die hij vroeger had gehad - op school, dit omdat zijn vader hem op dronken wijze had duidelijk gemaakt dat dit zijn eerste schooldag was van zijn senior year. Eens hij uitstapte, keek hij eens rond. Het zag er net uit zoals vroeger. Even lelijk en dom. Hij zuchtte diep en liep maar gewoon wat naar het plein toe, terwijl hij een sigaret opstak. Terwijl hij daar eens een trek van nam, zag hij Ashley staan. Ashley Mansfield. Mrs. Perfect. Aangezien hij voor een moment geen andere bekenden zag staan, liep hij naar haar toe. "Vreemd om jou in mijn droom te zien langskomen", zei hij, terwijl hij praktisch al zijn rook in haar gezicht blies. Hij nam vervolgens weer een trek van zijn sigaret. Dit was gewoon een hele vreemde situatie en hij vatte het nog steeds niet, waardoor hij écht dacht dat dit gewoon een droom was. Dan was het nog de vraag wat Ashley hierin deed. En waarom hij precies was teruggekeerd naar zijn eerste schooldag van zijn allerlaatste jaar.

---

you've got my heart on overdrive.

---

''ASH! Je komt te laat!'' De blondine schoot overeind in haar bed, haar ogen geopend. Ash? Pardon? Verbaasd knipperend keek ze om zich heen. Waar was Rick? Waar was Ted, haar zoontje dat haar elke ochtend wakker maakte door op haar bed te springen nog lang voor haar wekker zou gaan? Verdwaasd keek ze rond. Dit was hun slaapkamer niet. Dit was haar oude slaapkamer, met de knalroze muur, het make up tafeltje wat eigenlijk hoorde te functioneren als bureautje zodat ze haar huiswerk kon doen. De verschillende foto's aan de muren.       ''Ashley!'' Haar moeder gooide de deur open en keek naar haar. ''Ik roep je al de hele tijd, kon je niet even antwoord geven?'' begint ze geïrriteerd terwijl ze alweer weg loopt. Nog altijd verdwaasd zat Ashley overeind in bed. Wat aarzelend klom ze uit haar bed en toen ze een blik in de spiegel wierp, zag ze enkel haar jonge zelf. Haar zeventienjarige uiterlijk. Wat was er gebeurd? Een paar minuten bleef ze staan tot ze haar moeder hoorde roepen. Ze maakte zich snel uit de voeten en greep haar spullen bij elkaar, waarna ze eerst een douche nam om goed wakker te maken. Als ze droomde dan werd ze vanzelf wakker, toch? Maar eenmaal onder de douche bleek er niks veranderd. En ook beneden aan de ontbijttafel zaten daar haar ouders en broer alsof er niets aan de hand was en het gewoon weer een normale schooldag was.       Nog altijd verward liet ze zich meegaan in het gebeuren en bereidde ze zich voor volgens haar oude ritueeltje; douchen, make up, haren, schoolspullen pakken, ontbijten met de familie en dan naar school vertrekken. Hoe ze het alsnog voor elkaar had gekregen om te vroeg op school aan te komen wist ze niet. Ze had het gesprek van haar ouders aangehoord en de vragen op zich af laten komen; hoe ze het vond om te beginnen aan het nieuwe schooljaar etc. Ze had het allemaal kort gehouden, nog altijd verbaasd.       Eenmaal op school zag ze meerdere andere leerlingen die ze herkende van het voorbijgaan van vroeger. What the hell. Ze staarde verdwaasd naar het gebouw dat er ook weer hetzelfde uit zag als vroeger tot ze een bekende stem hoorde.       ''Vreemd om jou in mijn droom te zien langskomen" Ze keek om naar Alex en zuchtte zachtjes. Waarom moest nu precies één van de goede vrienden van Nathan haar opzoeken? Snapten ze dan niet dat ze voor haar enkel een link waren met Nathan en ze daar geen zin in had na zijn streek?       'Droom?' kwam er toch verbaasd van haar kant - ergens blij iemand te zien die er ook niets van leek te snappen. 'Ik zou willen dat dit een droom was maar ik heb mezelf vanochtend drie keer geknepen en onder de douche gestaan - dan zou ik inmiddels wel wakker moeten zijn. Dus hoe graag ik ook zou willen voor je dat dit een droom was en ik daar in zat - dat is het niet.'

[ bericht aangepast op 31 aug 2019 - 16:01 ]

19 - At school - With the partner in crime

Er klopte zoveel niet aan dit scenario. Het leek of hij spontaan zo'n dertig jaar terug in de tijd was gegaan en ja, aan de thuissituatie was niets veranderd maar er klopte iets niet aan het feit dat Darla hem bijna had besprongen. Billy kon zich als de dag van gisteren herinneren dat zeventien jarige Darla hem uitscheet en het liefst óf uitmaakte voor alles wat mooi en lelijk is óf het liefst zoveel mogelijk ontliep. Billy had gewoon gedacht dat het een of andere vage droom was waar hij in beland was of dat hij op zijn minst gedrogeerd was en een slechte trip had of iets. Hij had nooit voor mogelijk gehouden dat dit ook maar echt de werkelijkheid kon zijn. Toch liet Darla haar opmerking hem hier nog een keer over nadenken. Hij besloot maar mee te spelen met het spelletje, als ze raar op zou kijken van zijn opmerking wist hij meer dan genoeg. In plaats van hem vreemd aan te kijken had ze strang haar handen aan weerszijden van haar heupen geplaatst, zoals strenge school juffen dat ook deden. "How rude!" was haar reactie geweest en Billy geloofde nu meteen dat hij blijkbaar niet alleen teruggereisd was in de tijd. Na de opmerking had Billy een speelse twinkeling in zijn ogen gehad. God, wat treiterde hij zijn partner graag, zeker als het zo'n reactie uit lokte. Vervolgens had Billy gevraagd of ze hem erop vooruit vond gegaan met de jaren, iets waarop ze dichter naar hem toe kwam en zijn kin beet nam tussen haar vingers en hem eens grondig van dichtbij bekeek. "Hmm nou ik weet zo nogniet, misschien kan ik hier ook wel aan wennen." Billy zijn wenkbrauwen schoten omhoog en er vormde zich een geamuseerde grijns rond zijn lippen. Begin zijn veertige jaren had Billy er alles voor gegeven er opnieuw jong uit te zien maar inmiddels had hij er vrede mee gekregen dat hij gewoon een ouwe zak was. Nou ja, officieel gezien was hij dat nog niet natuurlijk maar in zijn ogen was hij dat wel degelijk. Hij merkte duidelijk dat hij ouder werd gezien hij steeds vaker een avondje op de bank ging preferen dan een avondje uit. "Hmm, ik moet zeggen dat jij er ook niet slecht uit ziet, Myers. Ik was bijna vergeten wat voor mooi gezichtje zich eigenlijk schuil hield achter die ouderdoms verschijnselen." grijnsde hij breed en verwachtte een stomp in zijn maag, welke hij als een man zou aanvaarden, hij had hem immers wel een beetje verdiend na deze opmerking. Hij kon het gewoon niet laten, ze maakte het hem zo gemakkelijk om haar te plagen. " Deze droom is zo vreemd." Billy knikte instemmend. "Laten we hopen dat het maar een of andere vage droom is in plaats van... je weet wel, dat het... echt is." zei hij dat laatste haast onverstaanbaar. Billy was nooit zo bijgelovig geweest dus durfde hij het haast niet uit te spoken. Het was allemaal veel te hocus pocus voor hem. Hij wilde geloven dat het allemaal maar één grote rare droom was maar daar ging hij steeds minder in geloven. "Begrijp me niet verkeerd, mijn lichaam is weer slank en zacht, maar terug naar 1986? " Billy rolde grijnzend met zijn ogen. Darla had een aantal dingen opgenoemd die zij aan voordelen zag echter zag Billy haast niets voordeligs aan terug in de tijd zijn. Hij haatte zijn leven in deze leeftijdsfase, iets wat hem tot op de dag van vandaag nog maar al te goed bij stond. "Naast dit mooie gezichtje terug te hebben zie ik er eerlijk gezegd niet veel voordelen van in." mompelde Billy en liet zijn blik even over de school glijden. "Oh, en, trouwens. Er is anders niets mis met het lichaam van toekomst Darla." grijnsde Billy en knipoogde naar haar. "Misschien moet ik eens alles doen, wat ik wilde doen in mijn tienerjaren maar niet had gedaan. Madonna zien in haar jonge glorie, skinnydippen, Billy Summers zoenen, ookal mocht ik hem niet..." Billy schoot in de lach door haar enthousiasme. Al moest hij eerlijk toegeven, zo slecht klonk dat allemaal niet. "Nu ja twee van die dingen heb ik wel later ingehaald." Billy grijnsde even. Ja, die laatste had ze in de tegenwoordige tijd ruim ingehaald. "Ik kan het nogsteeds niet geloven, kijk naar mijn kleren, schouderpads en in dit topje lijken mijn borsten altijd gigantisch." Billy schudde lachend zijn hoofd en bestudeerde de dame even. "Oh, I know... Daar heb ik vroeger vaak zat op gelet, geloof me maar." lachte hij en beet ondeugend op zijn lip. Ook al konden de twee elkaar vroeger niet luchten of zien, Billy had zich altijd al aangetrokken gevoeld tot Darla, iets waar ze zich hoogstwaarschijnlijk altijd al bewust van was geweest. Vervolgens trok Billy haar aan haar arm dichterbij en keek hij haar met een brede grijns aan. "Dus, wat betreft je "jone Darla" bucketlist..." grijnsde hij en wond een lok van haar haren om zijn vinger heen. "Zullen we er maar meteen aan beginnen en "Billy Summers zoenen" er af strepen? Wie weet is deze droom misschien sneller weer voorbij dan we denken."

---

How far is far