[RPG • 250] House of Adoration • Speeltopic - Speeltopics

In het land van zon, zee, strand, en kangaroos, zijn de gevaarlijke wilde dieren en een zonnesteek niet de enige gevaren die je tegen kan komen. Ondanks dat acceptatie van de lgbtqiap+ gemeenschap steeds verder groeit, komen er ook nog vaker dan eens jongeren op straat te staan om wie ze zijn. Het is een triest feit van alle tijden. Gelukkig is er ook een vangnet: de Houses. Zij zetten hun deuren open voor deze verstoten lgbtqiap+ kinderen en helpen hen zichzelf te ontdekken en op eigen benen te staan. Elk House heeft een andere structuur, andere regels, en andere gebruiken, maar allemaal zijn ze daar als een familie voor degenen die door hun gegeven familie zijn verstoten. Het oudste House van Sydney is het House of Adoration. Door de jaren heeft het verschillende uitvalsbasissen gehad, maar inmiddels is het al jaren gesitueerd in een groot appartement aan de rand van het stadscentrum. Door de geschiedenis heeft het House veel weerstand en discriminatie moeten doorstaan, maar de laatste jaren is dat gelukkig iets gekalmeerd, al is het er nog altijd. Toch zal het nooit buigen voor haat en bekrompen wereldbeelden. Het zal er zijn tot het bestaan ervan overbodig wordt, al zal dat jammer genoeg nog lang niet het geval zijn.

• The House • Het House of Adoration is zowel een familie van outcasts en misfits, als een letterlijk huis. Het huis is gesitueerd in een appartementenblok in Sydney, Australië, aan de rand van het centrum. Het is niet enorm groot, maar groot genoeg voor het constante komen en gaan van bewoners, en de enkele vaste gezichten die er al jaren wonen. Er zijn 5 gedeelde slaapkamers, twee badkamers, en een woonkeuken. Het is niet heel veel, maar het is meer dan genoeg, en over de jaren is het een echt thuis geworden voor de bewoners. Vorig jaar heeft het House een kans gekregen het appartement te kopen. Na extra hard werken van de huidige bewoners, en steun van oud-bewoners, hebben ze het geld bij elkaar weten te sprokkelen. Dit heeft ervoor gezorgd dat het House nu een echt stabiele thuisbasis heeft en geen zorgen meer hoeft te hebben over het op tijd betalen van huur of de kans uit het appartement gezet te worden. Wel betekent dit dat ze zelf het onderhoud moeten doen, en dat is inmiddels hard nodig. Het House zelf is een gekozen familie voor degenen die aan de deur komen op zoek naar hulp en geborgenheid om hun leven op te kunnen bouwen. Het is een veilige haven voor degenen die door hun gegeven familie verstoten zijn voor wie ze zijn of van wie ze houden. Niemand wordt in principe weggestuurd, maar er wordt van iedereen wel verwacht dat ze bijdragen aan het House en dat ze hun best doen om hun eigen leven op de rit te krijgen. Als ze eenmaal op eigen benen staan trekken de meesten weg en maken ze plaats voor de volgende die hulp nodig heeft. Met feestdagen als kerst en australia day komen de huidige bewoners en oud-bewoners samen, vaak op een van de stranden van Sydney, om de feestdagen en hun familie te vieren. Op dit moment is Lady Felicia de leidster van het huis. Zij zorgt ervoor dat alles in goede banen wordt geleid, iedereen de basis heeft die ze nodig hebben, en dat niemand gebruik maakt van de anderen zonder zelf iets bij te dragen aan het House. Ook is zij degene die mediteert in meningsverschillen, nieuwelingen laat zien hoe het werkt, en die je kan helpen met je weg vinden op je weg naar zelfstandigheid. Plattegrond Impressie

• Rollen • • Manuel DeSantos • Panseksueel • 5 jaar • Castaneda • 1.3 • Amor Chesterfield • Homoseksueel • 4 jaar • Hargreeves • 1.2 • Joel Ellis • Homoseksueel • 1.5 jaar • Forky • 1.3 • Mason Andrews • Aseksueel • 4 jaar • xJess • 1.2 • Noah Bourne • Demiseksueel • 2 jaar • Venustic • 1.5 • Liam White • Homoseksueel • 7 jaar • L_Linda • 1.4 • Dominic o'Connell • Homoseksueel • Nieuw • Forky • 1.4 • Name • Reason to be here • • Sombre • . • Poppy Hassoune • Transgender • 7 jaar • KIaus • 1.2 • Hazel Robinson • Biseksueel • 5 jaar • Remiinds • 1.2 • Name • Reason to be here • • xJess • . • Lilian Rokowski • Aseksueel • 3 weken • Necessity • 1.3 • Indy Jones • Transgender Panseksueel • 2 jaar • Hargreeves • 1.4 • Gemma Cooper • Lesbisch • 8 maanden • Venustic • 1.5 • Serenity Wheeler • Lesbian • Nieuw • nesber • 1.6 • Phoenix Shaffer • Genderfluid • 3 jaar • Necessity • 1.3 • Harper Campbell • Non-binary Panseksueel • 11 maanden • KIaus • 1.3 • Kamerindeling • Kamer 1 • Harper Joel Manuel Kamer 2 • Gemma Indy Hazel Sombre's guy Kamer 3 • Lilian Amor Dominic Kamer 4 • Mason Liam Phoenix Kamer 5 • Jess's girl Poppy Noah Serenity

• Regels • • Minimaal 300 woorden. • Q Huisregels gelden hier. • OOC in het praattopic. Geen ruzies en wees respectvol naar elkaar toe. • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, vrienden hebben soms ruzie met elkaar, dingen gaan vaak fout en lopen niet hoe je wil, je komt niet bij een House als je leven over rozen gaat, je zal moeten zwoegen voor je geld, loyaliteit is alles, en NIEMAND is oppermachtig het House is een democratie, maar wees respectvol naar je meerdere. • Geen Mary Sue's • Naamsveranderingen doorgeven. • Geen personages van anderen besturen. • 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post • Klaus maakt nieuwe topics aan.

De helft van het House wordt wakker om zo naar het werk of de universiteit te gaan, terwijl de andere helft binnen komt druppelen na een nacht werken. Het is een heel normale ochtend, maar Lady Felicia heeft meegedeeld dat ze een belangrijke mededeling heeft zodra iedereen thuis is. Verder heeft ze niets laten vallen, dus er hangt best wat spanning in het huis. Niemand weet wat de Grand Dame van het House van plan is, of te vertellen heeft. Intussen zijn mensen ook nog erg druk met hun eigen leven. De badkamers zijn druk als altijd en de keuken is een puinhoop, maar wat verwacht je met zo veel mensen in een appartement? Welkom in het House of Adoration.

[ bericht aangepast op 15 juli 2019 - 0:00 ]

---

Bowties were never Cooler

Benjamin ● 19 years old ● bi-sexual ● outfit ● outside ● Indy&Gemma ●●● De dames konden mijn gevoel voor humor wel redelijk waarderen gelukkig. Beide schoten ze namelijk in de lach na de opmerking over dat ik altijd al vader heb willen worden.       'Ik weet zeker dat kleine Pan en Koek blij zullen zijn met hun nieuwe vader.' Kwam er lachend over Gemma's lippen. Pan en Koek, wat een geweldige namen! Ook Indy moest er even om lachen.       'Maar alleen windowshoppen... ik weet niet of ik mezelf in kan houden hoor...' Eigenlijk was ik best verslaafd aan kleding kopen. Altijd al geweest. Het scheelt dan ook wel dat ik genoeg geld heb, maar eigenlijk wilde ik een beetje sparen voor een plekje voor mezelf. Het waren allemaal ontzettend lastige keuze's aangezien ik echt geen grenzen had wat betreft kleding.       'Oh jee we hebben met een shopacholic te maken!' Zei Indy meteen, waardoor ik een beetje schuldig achter mijn oor krabde. 'Dan moeten jullie me maar in bedwang houden! En waar wilden jullie pannenkoeken gaan eten?' Snel veranderde ik het onderwerp weer, pannenkoeken waren een goede afleiding.       'Oké, dan zullen we je moeten boeien, zodat je niks kan pakken.' Gemma begon serieus, maar al snel veranderde het in een lachje. 'Boeien?? kinky hoor...' Grinnikte ik.       'Vorige keer hebben we bij Strawberry Joe's pannekoeken gegeten toch?' Vroeg Indy richting Gemma. 'Of weet je een beter stekje?' Vervolgde ze nog. 'Nou,' begon Gemma. 'als jullie pannenkoeken kenner moet ik zeggen dat ze de beste pannenkoeken bij Pancakes on the rocks verkopen, wat ook op loopafstand hier vandaan is.' Vertelde ze, waardoor mijn ogen begonnen te twinkelen en het kwijl al bijna uit mijn mond liep. 'Als jullie dat willen natuurlijk?' Vroeg Gemma nog, waarop ik enthousiast ja knikte.       'Hoe vind je het al in house of adoration?' vroeg Indy gericht aan mij. 'Ben je afkomstig van Sydney?' Kwam er ook nog achteraan. Het was lief dat ze interesse toonde, dat kon ik zeker waarderen.       'Ik vind het huis fantastisch, echt een hele fijne plek. Ik kom uit Victoria, Melbourne, niet zo ver hier vandaan.' Glimlachte ik. 'Waar komen jullie vandaan?'

---

- thank you for existing -

20      ♥      Homosexual      ♥      At the Diner      ♥      With Manuel

''Misschien is het een combinatie van twee van mijn favoriete dingen in deze wereld.'' Dominic rolde speels met zijn ogen. Het was allemaal zo lief wat hij zei, Dominic kon er gewoon niet zo goed mee om gaan als hij in verlegenheid gebracht werd. "Ik moet toegeven Manuel, ik had je nooit ingeschat als zo'n zacht gekookt eitje." grijnsde Dominic plagerig. Hij vond het eigenlijk wel wat hebben. Eigenlijk zag hij Manuel veel liever zo dan wanneer hij macho deed. Eenmaal hij Manuel zijn aanraking over zijn rug voelde schoot er een aangename rilling door hem heen. Dominic en Manuel leken hetzelfde over ochtenden te denken. Als het aan Dominic lag zouden deze verbannen worden. ''Jij zou 's ochtends mijn eerste prioriteit hebben, daarna pas Redbull.'' Dominic trok met een grijns één van zijn wenkbrauwen op. "Dat is je geraden ja, ik wil niet geassocieerd worden met die vieze bende van je." lachte hij. "Ik zorg wel voor je energie boost, sweetheart." knipoogde hij naar de jongen. Vervolgens moest Dominic uit gaan zitten leggen dat hij amper dronk en dus geen eens een aantal cocktail namen op wist te noemen. ''Zeg alsjeblieft geen bloody mary.'' Dominic schudde lachend zijn hoofd. "I mean, never had it dus misschien wordt dat wel mijn favoriet..." zei de jongen en stak kort zijn tong naar Manuel uit. ''Hmh, nou dat is iets waar ik je heel veel over kan leren.'' er verscheen een ondeugende grijns op Dominic zijn gezicht toen Manuel zijn pols had beet gepakt. "Hmm, ik houd wel van een goede leraar." grijnsde hij. ''Maar, er is een reden dat ik het vraag. Want ik wil niet het verkeerde voor je bestellen, als ik je meeneem naar de Rainbow Room'' had hij zijn vraag toegelicht. "Weet je ik heb zo weinig verstand van alcohol dat als je mee een glas met afwaswater voor zou schotelen ik nog zou denken dat het mojito is of zo." lachte Dominic. "Beter doe je dat niet, trouwens. Ik hou je in de gaten DeSantos…" grijnsde hij en maakte het typische "I'm watching you" gebaar. Vervolgens was het aan Dominic geweest om een vage vraag aan Manuel te stellen. ''Heel eerlijk? Vissen.'' Nu schoten beiden Dominic zijn wenkbrauwen vol verbazing omhoog. "Vissen?" vroeg hij en kon bijna zijn lach niet inhouden. Hij zag Manuel al zijn vis aan een tuigje uitlaten in de zee. ''Nee oké, waarom niet beide?'' was zijn uiteindelijke antwoord, iets wat Dominic ergens een beetje opluchtte. Dominic vond vissen wel mooi maar ze deden vrij weinig. Dominic knikte en haalde zijn schouders kort op. "Oké, fair. Beiden it is." grijnsde hij. Dominic hield eigenlijk van elk dier, de meest trouwe organismes op deze wereld. ''Ik wou stiekem altijd iets adopteren uit het asiel, maar ik weet niet of Lady F dat zo kan waarderen,'' Dominic zijn mondhoeken schoten omhoog. "Oh alsjeblieft, doe het. Ik help wel met het geheim houden. Dan maken we een verblijfplaats in onze kast en laten we hem of haar om de beurt stiekem uit." grijnsde hij breed. Hij zag een geheime hond wel zitten met Manuel als co ouder. ''Daarom hou ik het nu maar bij mijn wekelijkse vrijwilligerswerk daar.'' Dominic moest nu hard zijn best doen om niet hardop "Awww" te zeggen. Manuel was echt een schatje, een gedachte die hij niet voor zich kon houden. "Waarom ben jij toch zo'n schatje." ''Heb je een raar talent?'' werd de volgende vraag op hem afgevuurd. "Hmm," mompelde Dominic en dacht even na. "Ik kan bierflesjes openen met mijn tanden." lachte Dominic. Hij had dit talent ontdekt toen er op een feestje eens geen flessenopener was en zo werd hij tot de held uitgeroepen van die avond. "Oh, en ik kan met één oog scheel kijken." grijnsde hij en liet het aan Manuel zien. "Oké, ik ga nu plagiaat plegen maar nu wil ik ook jouw geheime talenten zien. Kom maar op." grijnsde hij. ''En wat is je ideale weekend?'' Dominic rekte zich even uit. "Oh dat is heel simpel. Heerlijk op de bank slechte films uit de 80's kijken onder het genot van snacks en een knappe jongen." knipoogde hij naar Manuel.

---

How far is far

"Weet je ik heb zo weinig verstand van alcohol dat als je mee een glas met afwaswater voor zou schotelen ik nog zou denken dat het mojito is of zo." lachte Dominic en ik lach met hem mee. ''Hmh, als ik er wat munt op doe zal het geloofwaardig zijn..'' grijns ik. "Beter doe je dat niet, trouwens. Ik hou je in de gaten DeSantos…" grijnsde hij en maakte het typische "I'm watching you" gebaar. Ik hou mijn handen wat defensief op, ''I'm innocent.'' zeg ik zo geloofwaardig mogelijk, want ik was natuurlijk ver van onschuldig. Maar goed, onschuldig is ook maar saai. De verhalen die je jaren later nog hoort gaan niet over een avondje bankhangen, dat heeft een reden. ''Maar ik hou de rest wel in de gaten, want jij bent natuurlijk te druk met naar mij kijken'' zeg ik plagend en ik glimlach naar hem. ''Hoe klinkt vrijdag?''
Nu vroeg hij weer vragen aan mij en ik antwoordde zo eerlijk mogelijk. Wat betekende dat ik simpelweg niet kon kiezen tussen katten en honden. "Oh alsjeblieft, doe het. Ik help wel met het geheim houden. Dan maken we een verblijfplaats in onze kast en laten we hem of haar om de beurt stiekem uit." Een grijns verschijnt weer op mijn gezicht en ik knik lichtjes. ''Well... Op zich, dat klinkt nog niet eens zo gek.'' zeg ik met een beetje waarheid. Als er iets ontbrak in het huis was het wel een huisdier, in mijn ogen. Natuurlijk was het al druk genoeg, maar het leek mij wel echt leuk. Ik vertelde hem over mijn vrijwilligerswerk, of beter gezegd mijn bron van goede karma, "Waarom ben jij toch zo'n schatje." vroeg hij me. Ik lach zachtjes en haal mijn schouders op, waarna ik weer de milkshake naar mijn lippen breng. ''Because, I try my best.'' zeg ik en ik glimlach naar hem. ''En het is voor de meeste mensen aantrekkelijker dan diva gedrag,'' vervolg ik, ''Maar ik bedoel, als je dat liever hebt, just tell me.'' zeg ik speels.
Ik vroeg hem naar zijn eventuele rare talenten. "Ik kan bierflesjes openen met mijn tanden." lachte Dominic en ik haal mijn wenkbrauwen lichtjes op. Kijk, dat is iets waar je aan had. "Oh, en ik kan met één oog scheel kijken." grijnsde hij en liet het vervolgens zien. Ik lach en met gesloten ogen gooi ik mijn hoofd wat naar achter. ''Wow,'' lach ik en kijk langzaam weer naar hem. "Oké, ik ga nu plagiaat plegen maar nu wil ik ook jouw geheime talenten zien. Kom maar op." grijnsde hij. ''Hmh, mijn grootste talent is dat ik heel veel geld kan opmaken in een paar minuten. Maar dat is niet zo geheim denk ik.'' grijns ik. Het was algemeen bekend dat ik niet goed met mijn geld om ging, en ik kan totaal niet sparen. Ik wordt teveel afgeleid door alles wat er leuk uit ziet. ''En ik vind persoonlijk dat heel veel eten in een hele korte tijd ook een talent is.'' grijns ik. Oké goed, ik had niet echt rare talenten. Ik heb niet eens normale talenten, nu ik er zo over nadenk. ''Sorry love, ik ben niet zo bijzonder..'' lach ik en ik schud mijn hoofd.
Ik vroeg hem nu naar zijn ideale weekend, want dat was ook belangrijk. "Oh dat is heel simpel. Heerlijk op de bank slechte films uit de 80's kijken onder het genot van snacks en een knappe jongen." knipoogde hij naar mij en ik haal speels mijn wenkbrauw op. ''Hmh, nou dat is toevallig. Ik ben dol op 80's films, misschien kunnen we er wat mee.'' grijns ik. Het was geen leugen, er zijn heel veel goede films uit de 80's. Het probleem hier was meer dat ik vaak niet zo lang stil kan zitten, tenzij ik moe of ziek ben. Ik laat mijn blik weer naar hem gaan. ''Hmh, welke extracurriculars heb je gedaan op school?'' vraag ik hem grijnzend. Ik hield van random vragen maar dit soort vragen zeggen vaak veel over de persoon zelf.

---

El Diablo.

---

Liam mocht de dame graag, en was dan ook blij met haar voorstel om even naar buiten te gaan. Weg van het huis was inderdaad beter dan er te blijven rondhangen, met grote kans dat hij Joel of Amor tegenkwam. Hij moest er niet aan denken om ze samen tegen te komen. Toch wist hij dat dit maar een tijdelijke oplossing was. Zijn woede was weliswaar weggezakt, maar hij wist niet hoe snel het terug zou komen als hij een van de twee zag. Of beide. "En het is echt niet jouw schuld. Je weet niet hoe het anders zou zijn afgelopen. Als Amor en Joel echt bij elkaar willen zijn maakt het niet uit wat je hebt gedaan en dan komt er binnenkort iemand op je pad die z'n leven met je wil delen, en als niet goed zit tussen de twee maakt dit ook niet veel uit. Het leven vindt altijd een weg." Liam glimlachte wat flauwtjes. "Hoe kom je toch aan al die wijze raad?," mompelde hij. Hij volgde Poppy het strand op, al deed hij geen moeite om zijn schoenen uit te trekken. Hij volgde Poppy het strand op, en ze slenterden richting de zee. "Weet je wat, we kunnen altijd nog naar knappe surfers kijken, al is het jammer dat het strandwachten seizoen nog even op zich laat wachten." Liam knikte goedkeurend. "Dat lijkt me een strak plan," zei Liam, en gebaarde naar de zee. Daar waren al een hoop surfers, vast en zeker gebruik makend van het feit dat er nog weinig toeristen waren. "Ik vind het wel lekker om hier even te zitten. Dan kunnen we inderdaad de surfers gaan beoordelen." Hij plofte neer in het zand en zette zijn zonnebril op. "Dan kunnen we straks wel koffie drinken." Hij was een tijdje stil, terwijl hij genoot van het uitzicht dat de oceaan hen boodt. "Hoe gaat het met jou?," vroeg Liam uiteindelijk en keek opzij naar Poppy. Zijn eigen problemen waren wat naar de achtergrond geraakt, dankzij de dame naast hem. De laatste tijd was hij zo druk geweest met Joel dat hij nauwelijks tijd had gehad om met Poppy iets af te spreken, hoewel zij het natuurlijk ook druk had met haar studie en haar baan. "Is het allemaal nog een beetje te doen, je studie, je baan en de combinatie ervan?"

[ bericht aangepast op 20 aug 2019 - 11:14 ]

---

Ik haalde mijn schouders op bij zijn vraag. Wijsheid kwam met de jaren, al was ik jonger dan hij. Misschien was het ook een beetje de manier waarop we in het leven stonden. Ik had nu alleen echt niet de energie om over diepe vragen en levensmotivaties na te denken. We slenterden het strand op en ik voelde me meteen kalmer worden door het geluid van de golven die op de klippen sloegen aan de randen van het strand en het geruis van de zee. Ik stelde voor om naar de surfers te kijken. Het hielp hem misschien wel een beetje met het liefdesverdriet, en het was voor mij ook echt geen straf. De surfers maakten vandaag namelijk echt wel gebruik van het feit dat het winter was en er weinig toeristen waren. Liam stemde ermee in en niet veel later ploften we neer in het licht klamme zand. Ik had mijn blik gericht op de zee, waar meer hunks bezig waren dan in de gemiddelde baywatch aflevering. Wel gleden mijn ogen zo nu en dan terug naar Liam om te controleren hoe hij erbij zat. Het werd wat lastiger door zijn zonnebril, maar je kon nog vrij veel van zijn houding aflezen. Na een tijdje surfers kijken, wat op zichzelf al een hele fijne bezigheid was, kwam er toch weer geluid uit Liam. Ik had eigenlijk niet heel veel zin om over mijn eigen leven en problemen te praten. Liam had al meer dan genoeg op zijn vork, daar hoefde hij mijn problemen niet bij te hebben. "Het gaat prima." Het was niet gelogen, maar het was zeker ook niet de hele waarheid. Onder mijn kleren zaten grote blauwe plekken en schrammen, en al mijn spieren zouden morgen strak staan van de spierpijn. Toch ging het nu prima, en dat was goed genoeg. "Balans is lastig, maar straks wordt school weer meer, en dat gaat altijd voor." School ging voor mij ook voor, maar ik was vooral blij om mijn lijf wat rust te geven. Dat verdiende het wel na afgelopen nacht. "Ik kan niet wachten tot ik mijn diploma heb." Ik wilde gewoon een echte baan, al zou ik in het begin wel minder verdienen dan nu. Ik wilde ook niet mijn hele leven een prostituee blijven, zelfs al verdiende het misschien wat beter, het was het niet waard. Ik keek weer naar de zee, waar net een goddelijke surfer uit kwam lopen. "Kijk die. Daar wil ik wel een beschuitje mee eten... Of meerdere beschuitjes." zei ik zonder schaamte. Ik wees nog net niet, maar Liam wist sowieso wel wie ik bedoelde. Ik wilde mezelf niet te veel schouderklopjes geven, maar dit was wel een goede keuze geweest van dagbesteding. Veel bezet dan binnen zitten en de was doen of in zijn geval zitten mokken.

[ bericht aangepast op 18 aug 2019 - 19:46 ]

---

Bowties were never Cooler

---

“Het gaat prima,” was Poppy’s antwoord op zijn vraag geweest. “Balans is lastig, maar straks wordt school weer meer, en gaat dat altijd voor.” Als antwoord daarop knikte Liam. Dat herkende hij wel van Poppy. Ze studeerde verpleegkundige en werkte ’s nachts om de boel te financieren, iets waar Liam wel bewondering voor had. Het leek hem behoorlijk pittig, maar Poppy was er opmerkelijk opgewekt onder, al vermoedde hij dat dat meer grootspraak was. Poppy was zo’n type dat haar eigen problemen wegwuifde doordat hij zich op het moment rot voelde. “Ik kan niet wachten tot ik mijn diploma heb.” Liam glimlachte. “Dat kan ik me voorstellen, ja. Al enig idee waar je wilt gaan werken nadat je je diploma hebt behaald?”       Poppy werd afgeleid door het mannelijke geslacht dat er rond liep. “Kijk die. Daar wil ik wel een beschuitje mee eten… Of meerdere beschuitjes.” Een grijns brak door op Liam’s gezicht. “Goede keuze,” zei Liam instemmend. “Dat zou niet verkeerd zijn.” Ook Liam liet zijn blik weer over het strand glijden. Hij had al genoeg leuke jongens in het water gezien, en een aantal liepen nu het strand op voor een korte break. “Nu wordt het leuk,” zei Liam en stootte zachtjes met zijn arm tegen die van Poppy. “Hij daar,” mompelde Liam en knikte naar een jongen die een paar meter verderop stond en een flesje water uit zijn tas haalde en flink wat slokken. “Gespierd, donkerkleurig haar.” Liam grijnsde naar Poppy. “Voor cijfer krijgt hij sowieso een achtenhalf.” Hij keek toe hoe de jongen vervolgens zijn gezicht en handen aan een strandlaken afdroogde en zijn telefoon erbij pakte. Hij wierp een blik op het scherm, en terwijl hij lachte verschenen er kuiltjes in zijn wangen. Liam voelde zich van binnen week worden. Joel had ook kuiltjes in zijn wangen… Shit. Een brok kwam op in zijn keel, en Liam was blij dat hij zijn zonnebril op had, waardoor Poppy niet de tranen kon zien die achter zijn ogen brandden. “Volgende.” Hij probeerde zijn stem neutraal te houden en speurde het strand af. Maar het had al geen zin meer. Die jongen had dezelfde haarkleur als Joel… De volgende was net zo slungelig… Overal zag hij gelijkenissen met de jongen die hem niet meer wilde. “Koffie?,” vroeg Liam abrupt, en maakte al aanstalten om overeind te komen.

INDY STUART JONES

Panseksual Trans || Talking to Gemma and Benjamin || Outfit

---

'Ik weet zeker dat kleine Pan en Koek blij zullen zijn met hun nieuwe vader.' zei Gemma grijnzend terwijl we allemaal aan het lachen waren om onze foodbabies. Ik kon het al zo voor me zien, een pannekoekbaby, zo zoet en plakkerig. Van foodbabies ging het al snel weer over Shoppen waar Benjamin zich schuldig bevond aan het shopaholic syndroom, niet dat ik het hem niet kwalijk kon nemen ik had namelijk hetzelfde probleem , gelukkig kon ik de fluisteringen van de kleren weerstaan met behulp van mijn lege portefeuille. Ik had genoeg staan op mijn spaarrekening, maar daar haalde ik amper iets van af. 'Oké, dan zullen we je moeten boeien, zodat je niks kan pakken.' zei Gemma streng waardoor ik even op mijn lip beet al kon ik niets anders doen dan lachen toen Benjamin het een geweldig tegenwoord kwam. 'Boeien?? kinky hoor...' Echter wist Benjamin zich uit de 'situatie' te redden door weer over pannenkoeken te beginnen, onze zwakte! Dus natuurlijk waren we gauw weer over het zoete spul bezig. Gemma schopte een steentje voor zich uit en nam da leiding toen ik vroeg of ze een goede pancake place wist zijn.
'Nou,' begon ze bedenkelijk , waardoor ik haar nieuwsgierig aankeek. 'als jullie pannenkoeken kenner moet ik zeggen dat ze de beste pannenkoeken bij Pancakes on the rocks verkopen, wat ook op loopafstand hier vandaan is.' zei Gemma waarbij een 'Oeeh' mijn lippen enthousiast verliet. Daar was ik volgens mij nog niet geweest 'Als jullie dat willen natuurlijk?' Zowel Benjamin als ik knikten enthousiast ja en volgden onze leider Gemma , en terwijl we wandelden -gezien ik vaak de neiging had om stil te staan tijdens het praten- was ik wel benieuwd naar de nieuweling in ons gezelschap. 'Ik vind het huis fantastisch, echt een hele fijne plek. Ik kom uit Victoria, Melbourne, niet zo ver hier vandaan.' Glimlachte hij en ik knikte enthousiast 'Waar komen jullie vandaan?' ik glimlachte vriendelijk naar de jongen. "Ik ben afkomstig uit Sydney, maar eerder de uiterste hoek van de stad, dicht bij Richmond." sprak ik vriendelijk. "Ik ben dan in hartje Sydney komen studeren, maar door omstandigheden ben ik niet afgestudeerd en heeft House of Adoration me opgevangen." zei ik war rustiger, maar nogsteeds met een glimlach op mijn gezicht. "Dit is mijn tweede jaar hier nu." vervolgde ik trots. Niet veel later spotte ik Pancakes op de rocks en greep vrolijk hun armen beet waarna ik de twee met me meesleurde naar binnen. "Honger!" kirde ik lachend.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

AMOR CHESTERFIELD

---

"Ja..." Een kleine steek ging toch even door me heen, waardoor ik kort mijn kiezen op elkaar drukte voor ik mezelf mentaal op de vingers tikte. Het was hypokriet van me om nu jaloerse gevoelens te kweken. Deze afgelopen drie weken waren hell geweest, en niet alleen voor mij. Mijn bruine kijkers die eerst Joels blik hadden gezocht gleden nu naar zijn vingers. Hij ontweek mijn blik even, al was ik ergens blij dat hij eerlijk was, toch had ik liever een nee gehoord. "Ik heb eigenlijk geen idee waarom precies... misschien omdat ik me eenzaam voelde zo zonder jou of juist omdat ik je jaloers wilde maken..." mompelde de jongen zacht en ik slikte even, waarna ik kort snoof. Mjin blik hield ik op zijn handen gericht terwijl ik mijn lichte jaloezie en woede probeerde weg te duwen. Het hielp wel, wat afwezig gleden mijn vingers voorzichtig over zijn ranke vingers heen, het bracht me weer tot rust en liet me beseffen dat ik niets anders kon doen dan het maar te accepteren. Ik was even schuldig als Joel. Dominic was ook enkel een afleiding geweest een reden om de blonde jongen voor me jaloers te maken.Een wanhopige om Joel weer tot mijn vriendje te kunnen hebben. HEt had wel soort van gewerkt, dus hield ik mezelf maar stil."Toch hielp het allemaal vrij weinig. Het gat in mijn hart is er een die enkel jij op kan vullen, besefte ik al snel." zodra de woorden zijn lippen verlieten schoot mijn blik weer automatisch naar die van hem en een klein glimlachje krulde weer om mijn lippen vooraleer deze weer verminderde bij zijn volgende woorden. "Ik weet niet of je wilt weten wie? Al kan je die waarschijnlijk zelf ook wel invullen." zei hij zachtjes waarbij ik even mijn neus optrok. "Eww , Liam echt? " zei ik afkeurend al schudde ik daarna mijn hoofd wat, straks werd ik nog misselijk. "De rest hoef ik niet te weten... Zolang ze maar allemaal weten dat je terug mijn vriendje bent en ik je niet meer laat gaan." zei ik met een zwak grinnikje. "Ik wil wel dat je weet dat ik er absoluut niet trots op ben... en het is nooit op iets anders uitgelopen dan enkel zoenen, dat beloof ik." vervolgde hij en dat luchtte me wel op, mijn handen gleden weer naar zijn middel heen en ik trok de jongen dichter naar me toe, mijn neus zachtjes tegen die van hem aanwrijvend als een teder Eskimo kusje. "Ik hou van jou, alleen van jou en daar komt niemand meer tussen, oké?" dat waren de enige woorden die er echt voor mij toe deden, ik glimlachte zwakjes en knikte , waarna ik mijn voorhoofd weer tegen die van hem liet aanrusten en mijn ogen kort sloot. Waar nu een echte laatste traan mijn rechterooghoek verliet. "Oké" prevelde ik zachtjes en opende mijn ogen weer. Zijn ijsblauwe kijkers zorgden er voor dat mijn hart een slag oversloeg. Zijn hand over mijn wang hoorde daar ook te zijn, ik weet niet hoe de jongen het deed, maar zijn handen klikten net als puzzelstukjes perfect tegen me aan.
"Hoe, eh..." begon Joel na een kleine stilte en liet zijn blik voorzichtig naar mijn arm glijden. "Hoe zit het eigenlijk precies met je drugs verleden?" Ik slikte en nam voorzichtig zijn hand vast welke net op mijn wang had gerust. "Nou." begon ik zwakjes. "Eens ik achttien geworden was, had het recht om het weeshuis te verlaten. Ik was meerderjarig en hoorde eigenlijk mijn eigen plek te hebben. Ze wouden me daar ook niet langer houden." mompelde ik iets verbitterd, ik hat het weeshuis altijd zo gehaat... " Ik had dan ook snel mijn biezen genomen en dacht dat ik makkelijk mijn eigen plekje kon vinden, maar je kan dus blijkbaar niet zomaar een oud gebouw binnen waltsen en het als je erfgoed claimen." mompelde ik vervolgens geïrriteerd. Dus begon ik op straat te slapen. Na enkele weken kwam ik een kennis tegen en hij verkocht drugs voor zijn inkomen. Hij deed een woordje voor me en ik kon blijven slapen op hun plek." ik haalde zacht mijn schouders op. " Ze waarschuwen je altijd om niet je eigen spull te gebruiken. " vervolgde ik zachtjes. "Het beetje geld dat ik verdiende, verbrodde ik aan de heroïne, het is soms zo fucking hard Joel." piepte ik zachtjes. "Mijn gedachten staan nooit stil, ze verscheurden me ik kon geen rust vinden en de heroine… Die liet alles even stopzetten." een trillerige zucht verliet mijn lippen. "Echter zodra de bende door had dat ik homoseksueel was, gooiden ze me buiten. Dus was het nog eens zoveel erger en leefde ik enkel op de drugs. En toen ik-.. -het … ik wilde niet meer ." ik wist niet meer hoe ik het moest verwoorden en haalde diep adem. "Mijn leven had geen zin Joel." kwam er bijna ademloos over mijn lippen. "Ik … ik had een overdosis genomen, was het niet voor Lady Felicia... "

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

20      ♥      Homosexual      ♥      At the Diner      ♥      With Manuel

Dominic had eerlijk toegegeven dat hij waarschijnlijk net zoveel verstand van alcohol had als een zeven jarig jongetje. Hij had wel stoer kunnen gaan zitten vertellen dat hij ieder weekend in de club te vinden was en iedere cocktail die er bestond inmiddels al had geproefd maar dat zou de grootste leugen ooit zijn. Dominic was wel eens uit geweest maar eigenlijk vond hij een avondje op de bank veel leuker, zeker als het met een leuk persoon was. Dominic had Manuel verteld dat hij niet eens het verschil zou kunnen zien tussen afwas water een een mojito en volgens Manuel zou hij het al helemaal niet meer kunnen onderscheiden als hij er ook nog wat munt aan toe zou voegen. Vervolgens had Dominic hem gewaarschuwd dat hij dat maar beter niet kon doen, hij wilde liever geen afwaswater drinken als het even kon. "Nu moet ik zeker iedere keer opletten als ik een mojito bestel?" lachte Dominic. Niet dat -dat het eerste drankje zou zijn die hij wilde proberen maar Manuel zou hem die ongetwijfeld ook ooit laten proeven. "I'm innocent" Dominic trok speels zijn wenkbrauwen op. "Hmm, ja, blijf jezelf dat maar vertellen." grijnsde Dominic en gaf de jongen een schouderklopje. ''Maar ik hou de rest wel in de gaten, want jij bent natuurlijk te druk met naar mij kijken'' Dominic rolde speels met zijn ogen. "En wie zijn schuld is dat? Moet je maar niet zo aantrekkelijk zijn." grijnsde hij naar hem. ''Hoe klinkt vrijdag?'' Dominic knikte. "Laat me even in mijn agenda kijken." grijnsde hij. "Joke, die heb ik niet eens. Vrijdag klinkt perfect." lachte hij naar de jongen. Vervolgens had Manuel verteld dat hij vrijwilligerswerk deed bij het asiel en het had Dominic zijn hart doen laten smelten. Ook had hij verteld dat het enige wat hij in het huis nog miste een huisdier was en daar sloot Dominic zich volledig bij aan. ''Well... Op zich, dat klinkt nog niet eens zo gek.'' Dominic zijn mondhoeken schoten omhoog en hij keek de jongen enthousiast aan. "Inderdaad, let's do it." grijnsde hij breed. Dominic had al een puppy gewild sinds hij van het bestaan van puppy's af wist. "Het is voor de meeste mensen aantrekkelijker dan diva gedrag,'' was Manuel zijn antwoord op Dominic zijn vraag. ''Maar ik bedoel, als je dat liever hebt, just tell me.'' Dominic schudde lachend zijn hoofd en haalde zijn hand even zorgvuldig door Manuel zijn haar om het weer goed in model te brengen. "Er is maar plaats voor één diva, en die ben ik." grijnsde hij en haalde zijn schouders nonchalant op. Manuel leek onder de indruk te zijn te zijn van Dominic zijn verborgen talenten en Dominic maakte een korte buiging. Deze vraag had Dominic nieuwsgierig gemaakt naar Manuel zijn verborgen talenten. ''Hmh, mijn grootste talent is dat ik heel veel geld kan opmaken in een paar minuten. Maar dat is niet zo geheim denk ik.'' Dominic lachte. Hij wist zeker dat als hij geld had gehad dat ook een van zijn talenten was geweest. Maar wat je niet had kon je ook niet uitgeven. ''En ik vind persoonlijk dat heel veel eten in een hele korte tijd ook een talent is.'' Dominic knikte instemmend. "Daar kan ik me bij aansluiten." lachte hij. Had hij toch nog een extra talent. ''Sorry love, ik ben niet zo bijzonder..'' Dominic trok één van zijn wenkbrauwen op en draaide Manuel zijn gezicht naar die van hem toe. "Echt wel, je bent een van de meest bijzondere personen die ik ooit tegen ben gekomen." grijnsde hij. "Daarbij kan je ook bijzonder goed zoenen, voeg dat maar toe aan je talenten." grijnsde hij breed en gaf hem een Eskimo kusje. Vervolgens was er aan het licht gekomen dat Dominic inderdaad een avondje op de bank verkoos dan naar een drukke club gaan. ''Hmh, nou dat is toevallig. Ik ben dol op 80's films, misschien kunnen we er wat mee.'' Dominic grijnsde breed en knikte. "Jij bent uiteraard uitgenodigd om me gezelschap te houden." zei hij. ''Hmh, welke extracurriculars heb je gedaan op school?'' Dominic moest over deze even goed nadenken. "Ik zat in de school band alleen waren ze niet altijd even blij met me geloof ik." lachte Dominic. "Ik trok altijd graag mijn eigen plan als het op muziek aan kwam. Nou ja, niet alleen wat betreft muziek maar goed..." grijsnde hij. "De leraar moest me altijd duidelijk maken dat het geen rockband was en dat we ons aan een bepaald schema en genre moesten houden. Ze vermoordde mijn creativiteit daar." lachte hij en keek Manuel daarna weer aan. "En jij? Wat heb jij voor spannends gedaan op school?" vroeg hij geïnteresseerd. "Wat is je favoriete film?"

---

How far is far

---

Ik schudde mijn hoofd toen hij begon over mijn toekomst na mijn studie. "Geen enkel idee. Misschien het kinderziekenhuis. Daar heb ik een half jaar gelopen en ik voelde me er echt thuis." Ik had niet veel meer te zeggen, en zelfs al was dat wel zo, dan had ik dat toch niet gedaan, want er liepen echt heel veel knappe jongens over het strand. Just what the doctor ordered. Ik probeerde Liam er ook in te betrekken, en het leek goed te werken. Hij leek goed mee te doen en er echt een beetje in te komen. Na de eerste hunk, had Liam al snel een tweede gevonden die er zeker ook mocht wezen. "Jou keuze is ook niet verkeerd. Je bent alleen wat zuinig met je cijfer." zei ik met een lach. Dit was echt iets wat ik ook nodig had. Ik speurde het strand verder af, maar nog voor ik hem op d volgende kon wijzen, klonk er nog iets van zijn kant, wat toch heel anders klonk dan eerst. Ik draaide mijn hoofd naar hem toe om te kijken wat er was, maar hij had zijn hoofd alweer afgewend. Ik kon niet helemaal doorgronden wat er in zijn hoofd omging, maar ik gokte dat het toch met Joel te maken had. Ik wilde hem net toch maar de volgende aanwijzen, toen hij van gedachte was veranderd over onze activiteit. Het was misschien toch lastiger om hem af te leiden dan gedacht. "Wil je anders niet liever zelf ook wat golfjes pakken?" Zelf kon ik echt niet surfen, maar volgens mij lag hij wel vaker dan eens in het water. Toch krabbelde ik op, en probeerde snel het zand weer van onder mijn nagels te verwijderen. Lange nagels waren mooi, maar het gevoel van zand eronder was verschrikkelijk. Toen hij ook naast me stond pakte ik kort zijn hand vast. "Hey, het komt echt wel goed met je, Liam. Echt." Ik drukte een vriendschappelijke kus op zijn wang en keek toen nog even naar de zee. "Dus, wat wordt het? Koffie, hunks, of surfen?" vroeg ik aan hem met een glimlachje. Ik wilde hem gewoon weer zien lachen, was dat zo erg? Een glimlach maakte de wereld altijd een stuk lichter, zelfs al was die heel donker. Mij maakte het niet uit wat hij zou kiezen, als hij zich maar wat beter zou gaan voelen. Al moest ik de rest van de tijd die ik had vandaag domme comedies kijken. Ik wilde gewoon weer een lach op zijn gezicht zien.

---

Bowties were never Cooler

22      ♥      Homosexual      ♥      Joel's room      ♥      With Amor

Joel was blij dat ze nu zo eerlijk tegen elkaar waren. Geen geheimen meer. Toch speelde er een enigzins naar gevoel op bij Joel. Het liefst had hij dit hele hoofdstuk in één keer achter hun willen laten en het gewoon willen vergeten maar daarvoor was nou eenmaal teveel gebeurd. Hij verwachtte dat Amor zijn verleden openhartig met hem zou delen dus was het alleen maar eerlijk als hij ook antwoord zou geven op de vragen die Amor voor hem had. Joel had natuurlijk kunnen liegen en kunnen zeggen dat hij misschien een enkele keer iemand had gezoend toen hij uitging maar iets zei hem dat Amor dan gelijk door zou hebben dat hij zou liegen. Amor had hem immers een slet genoemd en dat zou hij niet zomaar gedaan hebben. Het was wel een beetje waar geweest, Joel had immers erg om aandacht geroepen en had dit ook gekregen, van meerdere jongens. Hij zou liegen als hij zou zeggen dat hij het niet aangenaam vond Manuel te zoenen of om Liam zijn onverdeelde aandacht te krijgen maar het was waar wat hij zei, alleen Amor kon het gemis in zijn hart opvullen. Hij kon zijn aandacht niet bij Manuel of Liam neerleggen zonder nog steeds aan Amor te denken. De jongen had hem gewoon volledig in zijn macht. Joel had na Amor zijn vraag dan ook meteen open kaart gespeeld en verteld dat hij inderdaad "uitgegaan" was met andere jongens. Hij had nog gevraagd of Amor wilde weten wie dat dan waren maar na het optreden van Liam vanmiddag kon hij dat waarschijnlijk zelf wel deels invullen. "Eww , Liam echt?" Joel kon een kleine grinnik niet onderdrukken na deze reactie. Het was wel duidelijk dat Liam duidelijk niet Amor zijn type was al kwam dat misschien ook door wat er gebeurd was tussen de twee. Joel haalde kort zijn schouders op. "Hey, ik snap dat je nu niets van hem wilt weten maar hij is eigenlijk best een lieve jongen." zei hij zacht. Het was niet eerlijk om Liam nu zwart te gaan zitten maken. Hij had enkel zo gereageerd omdat hij Joel had willen helpen en eigenlijk was het allemaal Joel zijn schuld geweest. Joel had de jongen geen valse hoop mogen geven terwijl hij allang wist dat het hem niet ging worden met iemand anders dan Amor. Joel besefte pas toen de woorden er al uit waren dat dit wellicht niet zo handig was om nu te zeggen. Hij bedoelde er niets mee, hij wilde gewoon een stop zetten op dit gedoe met Liam, er geen woorden meer aan vuil maken en zich voor nu alleen nog maar bezig houden met de prachtige jongen voor hem die hij zo had moeten missen. Ze hadden immers flink wat in te halen. "De rest hoef ik niet te weten... Zolang ze maar allemaal weten dat je terug mijn vriendje bent en ik je niet meer laat gaan." een brede grijns verscheen op Joel zijn gezicht. Er was duidelijk nog altijd een greintje jaloezie in Amor zijn stem te horen en het bezorgde Joel een aangename rilling over zijn rug. Stiekem had hij er altijd van genoten als Amor jaloers werd als een jongen iets te lang naar Joel bleef staren of als er weer eens een jongen naar hem toe was gekomen om zijn nummer te vragen die niet wist dat Amor en hij bij elkaar hoorde. Het was een teken dat hij overduidelijk dol was op Joel en het gaf Joel een warm gevoel vanbinnen. Hij reageerde immers hetzelfde als iemand iets met Amor probeerde. Als Amor ook maar half hetzelfde voor Joel voelde als wat Joel voor hem voelde was het wel duidelijk dat Amor heel veel van hem hield. "Misschien is het een idee om in al mijn kleding "property of Amor" te zetten." lachte Joel. Als Amor dat graag wilde zou hij het nog doen ook. Hij was er altijd trots op geweest dat Amor zijn vriendje was. Hij was er trots op dat hij zo'n immens knappe en ook nog lieve jongen aan de haak had weten te slaan en dat mocht de hele wereld weten als het aan hem lag. Vervolgens had hij Amor ervan verzekerd dat het nooit verder was gegaan dan enkel zoenen. Joel voelde zich al reten schuldig toen hij enkel had geflirt met een ander dan Amor en al helemaal toen hij een ander gezoend had laat staan hoe hij zich gevoeld had als het verder gegaan was dan dat. Amor leek duidelijk opgelucht te zijn na Joel zijn woorden en bracht zijn gezicht dichter naar die van Joel om hem een teder eskimo kusje te geven, iets wat Joel breed deed glimlachen. Het waren deze kleine momentjes van affectie die Joel het meeste had gemist. Gewoon de kleine aanrakingen die keer op keer weer zeiden "ik hou van je". Nu ze toch eerlijk tegen elkaar waren konden ze net zo goed ieder puntje van twijfel binnen hun relatie maar beter gelijk nekken. Joel was sinds hij erachter was gekomen natuurlijk nieuwsgierig geworden naar Amor zijn drugs verleden. Niet om de sensatie maar omdat hij zich zorgen maakte. Meestal als mensen in aanraking kwamen met drugs en een verslaving kweekte was het onder nare omstandigheden. Natuurlijk wist Joel wel iets van Amor zijn verleden maar het was allemaal vaag. Hij begreep het wel, hij had het ook liever niet over zijn verleden. "Eens ik achttien geworden was, had het recht om het weeshuis te verlaten. Ik was meerderjarig en hoorde eigenlijk mijn eigen plek te hebben. Ze wouden me daar ook niet langer houden. Ik had dan ook snel mijn biezen genomen en dacht dat ik makkelijk mijn eigen plekje kon vinden, maar je kan dus blijkbaar niet zomaar een oud gebouw binnen waltsen en het als je erfgoed claimen dus begon ik op straat te slapen. Na enkele weken kwam ik een kennis tegen en hij verkocht drugs voor zijn inkomen. Hij deed een woordje voor me en ik kon blijven slapen op hun plek." Amor zijn hand bevond zich nu op Joel zijn hand die zich weer op Amor zijn wang bevond. Joel had zijn andere hand op die van Amor gelegd en had deze strak beet gepakt en kneep er in om aan te tonen dat hij er was. Joel wist dat Amor zijn verleden niet over rozen ging maar dat het echt zo heftig was had hij nooit voor ogen gehad. Het deed hem zeer dat de jongen zoveel geleden had en hij was vast beraden het beter te maken. Samen kwamen ze er wel doorheen. "Ze waarschuwen je altijd om niet je eigen spull te gebruiken. Het beetje geld dat ik verdiende, verbrodde ik aan de heroïne, het is soms zo fucking hard Joel." Joel zag de pijn in Amor zijn ogen met ieder woord dat hij sprak vergroten en het brak zijn hard in duizenden stukjes. "Mijn gedachten staan nooit stil, ze verscheurden me ik kon geen rust vinden en de heroine… Die liet alles even stopzetten. Echter zodra de bende door had dat ik homoseksueel was, gooiden ze me buiten. Dus was het nog eens zoveel erger en leefde ik enkel op de drugs. En toen ik-.. -het … ik wilde niet meer ." Amor zijn gehele verhaald had Joel constant steken in zijn hart bezorgd maar deze laatste woorden lieten zijn adem even stokken. "Mijn leven had geen zin Joel. Ik … ik had een overdosis genomen, was het niet voor Lady Felicia... " het voelde of Joel zijn hart plots hardhandig uit zijn borstkas gescheurd was en er liep vrijwel direct een traan over zijn wang heen. Alleen het idee al dat Amor zichzelf iets aan zou doen... Een leven zonder Amor kon Joel zich niet voorstellen en dat wilde hij ook niet. Grote kans dat als Amor zichzelf ooit wat aan zou doen dat Joel er direct achteraan zou gaan. Hij legde zijn andere hand nu ook op Amor zijn wang en keek hem strak aan. "Shh, ik weet het Amor. Je hebt het enorm moeilijk gehad en nog steeds maar ik ben er nu, oké? En ik laat je niet meer los. Nooit meer." zei hij en trok de jongen naar hem toe om een stevige kus op zijn hoofd te drukken. "Echt niet." Hij sloeg zijn armen nu om de jongen heen en knuffelde hem zo stevig dat hij even bang was dat de jongen geen adem meer zou krijgen dus verslapte hij zijn greep wat. "Amor ik hou zoveel van je. Beloof me dat we nooit meer ruzie maken om zoiets fucking doms." mompelde hij. "We gaan de wereld laten zien dat we samen sterk staan." grijnsde hij klein en trok zich voorzichtig terug om de jongen weer aan te kijken. Hij glimlachte naar de jongen en hield zijn hand uit naar Amor, met zijn pink uitgestoken. Eenmaal de pinky promise naar boven kwam was het serieus en dat was Joel ook. Joel was vast beraden om dit drama dat zich had afgespeeld tussen hun nooit en te nimmer meer te laten gebeuren. Ze vulden elkaar perfect aan en stonden samen sterker en daar zou Joel nooit meer iets tussen laten komen.

---

How far is far

---

Ze was in ieder geval ambitieus en had toekomstplannen, dacht Liam toen Poppy antwoord had gegeven op zijn vraag. Zelf had hij maar wat aangerommeld de afgelopen jaren. Hij heeft meerdere baantjes gehad maar niet iets dat hem echt beviel, en een aantal studies gevolgd waar hij al bij afgehaakt was voor het eerste jaar goed en wel was geëindigd. Nu verdiende hij zijn geld door vertaalklussen via internet aan te nemen en dat beviel hem wel. Hij was vrij in zijn werktijden en het aantal klussen dat hij aannam en ok de opdrachten werden steeds groter. Naast het Engels beheerste hij ook Frans en Duits en af en toe spookte het door Liam heen om er een vierde taal bij te leren. Spaans ofzo. Dat was één van de weinige dingen dat hij ook echt leuk vond om te doen.       “Jou keuze is ook niet verkeerd. Je bent alleen wat zuinig met je cijfer,” zei Poppy met een lach. Liam grinnikte. “Wie weet wat we nog meer tegenkomen,” was zijn antwoord daarop. Dat had hij zeker geweten, nadat hij meerdere jongens met Joel had vergeleken, Hij voelde Poppy’s blik op zich gericht, maar hij hield zijn blik wat afgewend. “Wil je anders niet liever zelf ook wat golfjes pakken?” Nadat Liam overeind was gekomen, was Poppy ook opgestaan en eventjes pakte ze zijn hand vast. “Hey, het komt echt wel goed me je, Liam. Echt.” Ze drukte een kus op zijn wang en haar blik dwaalde af naar de zee. “Dus, wat wordt het? Koffie, hunks, of surfen?,” vroeg ze toen met een glimlachje. Die keuze was makkelijk gemaakt. Hunks sowieso niet en hij kon niet beloven dat hij zich in zou houden als hij thuis zijn surfspullen zou halen en Joel of Amor tegen kwam. “Koffie,” zei Liam daarom. “En ik zou jou trakteren.” Hij gebaarde naar de boulevard. “Ik weet nog wel een leuk tentje.” Het was een klein restaurantje. Het meubilair was een bij elkaar geraapt zooitje, maar toch had het wat. Bovendien was het personeel er erg vriendelijk en het eten was goed. Hij ging Poppy voor het strand af, en leidde haar toen naar het restaurant.

AMOR CHESTERFIELD

---

Mijn hart bonsde hevig in mijn borstkas terwijl ik mijn best deed niet meteen in huilen uit te barsten toen ik Joel alles probeerde uit te leggen. Zijn hand brandde zachtjes op mijn wang al was het wel aangenaam zijn warmte weer dicht bij me te hebben. Mijn verhaal leek niet enkel voor mij moeilijk te slikken te zijn, ook Joel had het er moeilijk mee. Ik zag hoe een verdwaalde traan zijn wang afgleed wat me zacht deed snikken alvorens ik voorzichitg mijn hand naar zijn gezicht bracht en met mijn duim deze traan zachtjes wegveegde. Joel bracht om zijn beurd zijn andere hand nu ook naar mijn gezicht. Mijn hoofd voelde zwaar aan maar hij hield me staande. "Shh, ik weet het Amor. Je hebt het enorm moeilijk gehad en nog steeds maar ik ben er nu, oké? En ik laat je niet meer los. Nooit meer." zijn woorden deden mijn onderlip weer trillen waarna ik hem dankbaar aankeek en mijn ogen sloot eens hij een tedere kus op mijn voorhoofd drukte. "Echt niet." In een automatiscme klemde ik mijn armen om Joels gespierde lichaam heen en ook hij trok me in een omhelzing. Mijn hoofd liet ik op zijn borst rusten terwijl ik zijn shirt stevig beet greep. "Ik wil je nooit meer kwijt." prevelde ik zachtjes. "Amor ik hou zoveel van je. Beloof me dat we nooit meer ruzie maken om zoiets fucking doms." Ik knikte zachtjes al wist ik dat als ik nog iets zou zeggen ik weer zou gaan zitten janken. Mijn leven was altijd al een wreck geweest, Joel leek gewoon mijn reddende engel te zijn. Zonder hem … "We gaan de wereld laten zien dat we samen sterk staan." vervolgde Joel wat voor een zwak glimlachje op mjin lippen zorgde en ik hem weer voorzichtig los liet . " Ik laat je echt nooit meer los." zei ik oprecht en een zachjte snik en grinnik verliet mijn lippen waarna mijn blik viel op zijn hand waar hij zijn pink al uitgestoken had. De pinky promise was iets wat we beiden erg serieus namen. Ik glimlachte naar Joel, veegde ruw mijn tranen af en haakte mijn pink in die van hem. " I promise to love you till the end." zei ik vastberaden. "En om even op eerder terug te keren, ik ga in al mijn shirts property of Joel schrijven, sowieso." grijnsde ik waarna ik mijn lippen op die van hem drukte.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Liam was er duidelijk niet bij met z'n hoofd. Hij gaf de knappe mannen maar lage cijfers en reageerde ook pas later op mijn vragen. Ik had gehoopt dat dit hem genoeg zou afleiden, maar het was duidelijk dat mijn plan niet werkte als ik hoopte. Ik wist ook wel dat de pijn niet zomaar zou verdwijnen, maar ik had wel gehoopt dat hij het even kon vergeten. Ik legde hem dus maar voor wat we nu zouden doen. Hij was een schatje en verdiende het niet om zich zo slecht te voelen. Hij koos ervoor om koffie te halen en mij te trakteren. "Is goed." Ik keek hem nog even aan en haakte toen mijn arm door die van hem. We liepen rustig het strand af. Ik liep nog op blote voeten, maar heel erg vond ik het niet. We hoefden maar een klein stukje te lopen en de voetpaden rond het strand waren echt wel schoon genoeg om op blote pootjes rond te wandelen. Ik zou in het restaurant wel mijn schoenen aan doen. We kwamen aan bij het restaurantje. Het was een klein tentje met bij elkaar geraapt meubilair, personeel in schorten, en een heerlijke geur van koffie en koekjes in de lucht. Ik was hier nog nooit geweest. Sowieso had ik maar weinig tijd en geld om koffie te halen buiten het apparaat op school, en dat was geen koffie te noemen. "Mag ik een Vienna?" Het was een beetje een standaard soort koffie: een dubbele espresso met gezoete slagroom. Heerlijk en lekker sterk. Dat had ik ook wel nodig, zeker na een nacht als deze. "Waar wil je zitten?" Zelf zat ik graag bij het raam. Dan kon je altijd nog mensen kijken als het gesprek stilviel, maar ik snapte ook als Liam graag in een hoekje wilde zitten. Hij voelde zich niet geweldig en dat kon je goed aan hem zien. Ik gaf hem ook geen ongelijk. Wat Joel en Amor hem hadden aangedaan was niet niks. Hij had dan wel geslagen, maar hij had er een goede reden voor. Ik hoopte zelf nooit te voelen hoe het was als je vriendje achter je rug om aan het aanpappen was met een ander. Ik zou nooit meer iemand helemaal vertrouwen. Ik hoopte dat Liam dat wel zou kunnen. Hij verdiende alle aandacht en liefde die hij kon krijgen, en Joel zou wel merken wat een catch hij was misgelopen. Amor was ook een schatje, maar toch.

---

Bowties were never Cooler