[RPG • 250] House of Adoration • Speeltopic - Speeltopics

In het land van zon, zee, strand, en kangaroos, zijn de gevaarlijke wilde dieren en een zonnesteek niet de enige gevaren die je tegen kan komen. Ondanks dat acceptatie van de lgbtqiap+ gemeenschap steeds verder groeit, komen er ook nog vaker dan eens jongeren op straat te staan om wie ze zijn. Het is een triest feit van alle tijden. Gelukkig is er ook een vangnet: de Houses. Zij zetten hun deuren open voor deze verstoten lgbtqiap+ kinderen en helpen hen zichzelf te ontdekken en op eigen benen te staan. Elk House heeft een andere structuur, andere regels, en andere gebruiken, maar allemaal zijn ze daar als een familie voor degenen die door hun gegeven familie zijn verstoten. Het oudste House van Sydney is het House of Adoration. Door de jaren heeft het verschillende uitvalsbasissen gehad, maar inmiddels is het al jaren gesitueerd in een groot appartement aan de rand van het stadscentrum. Door de geschiedenis heeft het House veel weerstand en discriminatie moeten doorstaan, maar de laatste jaren is dat gelukkig iets gekalmeerd, al is het er nog altijd. Toch zal het nooit buigen voor haat en bekrompen wereldbeelden. Het zal er zijn tot het bestaan ervan overbodig wordt, al zal dat jammer genoeg nog lang niet het geval zijn.

• The House • Het House of Adoration is zowel een familie van outcasts en misfits, als een letterlijk huis. Het huis is gesitueerd in een appartementenblok in Sydney, Australië, aan de rand van het centrum. Het is niet enorm groot, maar groot genoeg voor het constante komen en gaan van bewoners, en de enkele vaste gezichten die er al jaren wonen. Er zijn 5 gedeelde slaapkamers, twee badkamers, en een woonkeuken. Het is niet heel veel, maar het is meer dan genoeg, en over de jaren is het een echt thuis geworden voor de bewoners. Vorig jaar heeft het House een kans gekregen het appartement te kopen. Na extra hard werken van de huidige bewoners, en steun van oud-bewoners, hebben ze het geld bij elkaar weten te sprokkelen. Dit heeft ervoor gezorgd dat het House nu een echt stabiele thuisbasis heeft en geen zorgen meer hoeft te hebben over het op tijd betalen van huur of de kans uit het appartement gezet te worden. Wel betekent dit dat ze zelf het onderhoud moeten doen, en dat is inmiddels hard nodig. Het House zelf is een gekozen familie voor degenen die aan de deur komen op zoek naar hulp en geborgenheid om hun leven op te kunnen bouwen. Het is een veilige haven voor degenen die door hun gegeven familie verstoten zijn voor wie ze zijn of van wie ze houden. Niemand wordt in principe weggestuurd, maar er wordt van iedereen wel verwacht dat ze bijdragen aan het House en dat ze hun best doen om hun eigen leven op de rit te krijgen. Als ze eenmaal op eigen benen staan trekken de meesten weg en maken ze plaats voor de volgende die hulp nodig heeft. Met feestdagen als kerst en australia day komen de huidige bewoners en oud-bewoners samen, vaak op een van de stranden van Sydney, om de feestdagen en hun familie te vieren. Op dit moment is Lady Felicia de leidster van het huis. Zij zorgt ervoor dat alles in goede banen wordt geleid, iedereen de basis heeft die ze nodig hebben, en dat niemand gebruik maakt van de anderen zonder zelf iets bij te dragen aan het House. Ook is zij degene die mediteert in meningsverschillen, nieuwelingen laat zien hoe het werkt, en die je kan helpen met je weg vinden op je weg naar zelfstandigheid. Plattegrond Impressie

• Rollen • • Manuel DeSantos • Panseksueel • 5 jaar • Castaneda • 1.3 • Amor Chesterfield • Homoseksueel • 4 jaar • Hargreeves • 1.2 • Joel Ellis • Homoseksueel • 1.5 jaar • Forky • 1.3 • Mason Andrews • Aseksueel • 4 jaar • xJess • 1.2 • Noah Bourne • Demiseksueel • 2 jaar • Venustic • 1.5 • Liam White • Homoseksueel • 7 jaar • L_Linda • 1.4 • Dominic o'Connell • Homoseksueel • Nieuw • Forky • 1.4 • Name • Reason to be here • • Sombre • . • Poppy Hassoune • Transgender • 7 jaar • KIaus • 1.2 • Hazel Robinson • Biseksueel • 5 jaar • Remiinds • 1.2 • Name • Reason to be here • • xJess • . • Lilian Rokowski • Aseksueel • 3 weken • Necessity • 1.3 • Indy Jones • Transgender Panseksueel • 2 jaar • Hargreeves • 1.4 • Gemma Cooper • Lesbisch • 8 maanden • Venustic • 1.5 • Serenity Wheeler • Lesbian • Nieuw • nesber • 1.6 • Phoenix Shaffer • Genderfluid • 3 jaar • Necessity • 1.3 • Harper Campbell • Non-binary Panseksueel • 11 maanden • KIaus • 1.3 • Kamerindeling • Kamer 1 • Harper Joel Manuel Kamer 2 • Gemma Indy Hazel Sombre's guy Kamer 3 • Lilian Amor Dominic Kamer 4 • Mason Liam Phoenix Kamer 5 • Jess's girl Poppy Noah Serenity

• Regels • • Minimaal 300 woorden. • Q Huisregels gelden hier. • OOC in het praattopic. Geen ruzies en wees respectvol naar elkaar toe. • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, vrienden hebben soms ruzie met elkaar, dingen gaan vaak fout en lopen niet hoe je wil, je komt niet bij een House als je leven over rozen gaat, je zal moeten zwoegen voor je geld, loyaliteit is alles, en NIEMAND is oppermachtig het House is een democratie, maar wees respectvol naar je meerdere. • Geen Mary Sue's • Naamsveranderingen doorgeven. • Geen personages van anderen besturen. • 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post • Klaus maakt nieuwe topics aan.

De helft van het House wordt wakker om zo naar het werk of de universiteit te gaan, terwijl de andere helft binnen komt druppelen na een nacht werken. Het is een heel normale ochtend, maar Lady Felicia heeft meegedeeld dat ze een belangrijke mededeling heeft zodra iedereen thuis is. Verder heeft ze niets laten vallen, dus er hangt best wat spanning in het huis. Niemand weet wat de Grand Dame van het House van plan is, of te vertellen heeft. Intussen zijn mensen ook nog erg druk met hun eigen leven. De badkamers zijn druk als altijd en de keuken is een puinhoop, maar wat verwacht je met zo veel mensen in een appartement? Welkom in het House of Adoration.

[ bericht aangepast op 15 juli 2019 - 0:00 ]

---

Bowties were never Cooler

---

Omdat Gemma duidelijk geen beter gespreksonderwerp wist was de brunette maar begonnen over de mededeling die hen te wachten zou staan. Dat was iets waar ze zeker met Lillian over zou kunnen praten, omdat ze hiermee alle kanten op zouden kunnen. Ze kon Lillian toch moeilijk gaan vragen over die favoriete hobby, want ze had geen flauw idee wat Lillian haar hobby was. Nu ze er over nadacht was ze hier trouwens wel enorm benieuwd naar. Ze vroeg zich af wat iemand als Lillian zou doen in haar vrije tijd. Was ze een sporter, dat ze graag naar de sportschool ging in de ochtend of zou ze meer een huismus zijn? In dat tweede geval wist Gemma zeker dat de twee goed met elkaar zouden kunnen opschieten. Gemma vond feestjes wel leuk begreep haar niet verkeerd, maar ze vond het nog gezelliger om met zijn allen op de bank te zitten. Samen met mensen een film of serie kijken of een spelletje doen. Op zo'n manier kon je nog een beetje fatsoenlijk met elkaar praten, wanneer je in één of andere club stond kon Gemma geen woord uitbrengen zonder dat ze de longen uit haar lijf moest schreeuwen.
Gemma haar ideeën voor de mededeling waren dan ook vooral naar de badkamer gegaan. Er was niks mis met hun badkamer, maar de douche mocht wat Gemma betrof wel een standje extra hebben dan hard kletterend op je rug. “Een sauna zou wel echt perfect zijn! Of… of… een zonnebank? Of een zwembad in de kelder? Of, nee, ik weet het!” klonk Lillian enthousiast, een lach verscheen op Gemma haar lippen blij dat Lillian op net zulke leuke ideeën kon komen dan zijn zelf. “We gaan verhuizen naar een groot landgoed!” riep Lillian uiteindelijk, waardoor Gemma in de lach schoot. Lillian kwam met de seconde met absurdere ideeën waar ze beide wel van zouden kunnen dromen. 'Oh god, ik hou van je ideeën.' zei Gemma ook enthousiast. 'Nu wil ik echt naar een landgoed, als we dezelfde eigen bijdrage blijven leveren. Count me in!' Gemma grinnikte terwijl ze een hand door haar donker bruine lokken heen haalde. 'Maar misschien moeten we ook niet te hoge verwachtingen hebben, dan kunnen we alleen teleurgesteld worden.' voegde Gemma er uiteindelijk aan toe, wetend dat het landgoed idee waarschijnlijk geen werkelijkheid zou worden. 'Als we nou gaan hopen dat Lady Felicia gaat aankondigen dat ze voor iedereen een Mars heeft meegenomen kan het alleen beter worden toch?' zei Gemma lachend.
In de tussentijd waren Lillian haar gedachtes blijkbaar al een stuk verder gegaan. “Worden er wel eens feesten georganiseerd?” vroeg de jongedame dan ook. Gemma glimlachte. 'Ja, soms wel.' antwoordde. 'Maar niets te groots, we willen geen ruzie met de buren natuurlijk.'
Toen Gemma nog wat wou zeggen werden de twee dames onderbroken door Amor en Dominic die de kamer binnen kwamen vallen. Gemma draaide zich om naar de twee jongens. 'Goeiemorgen.' zei Gemma terwijl ze leunde tegen het bed van Lillian en de twee bekeek. 'Is Lady Felicia er al?' vroeg Amor, Gemma haalde kort haar schouders op. 'Niet dat ik weet.' zei ze relaxt, terwijl ze haar blik even op Lillian wierp. Ze wou Lillian vragen of dit het moment was waarop zij vertrokken, maar wist niet precies hoe je dat seinde met je ogen. Misschien had Gemma gebarentaal moeten leren of braille dan had ze het door kunnen geven. Hoewel de kans klein was dat Lillian haar dan zou begrijpen. De twee jongens leken echter alleen maar oog voor elkaar te hebben dus het leek voor Gemma wel een goed moment om ze dan ook maar alleen te laten. Ergens had ze een vaag vermoeden waarom ze hier waren gekomen en dat was niet om gezellig met Gemma en Lillian te praten.

[ bericht aangepast op 22 juli 2019 - 18:51 ]

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Het gaat goed met het huis. Het is een komen en gaan van mensen, maar we zullen altijd verbonden zijn door deze gekozen familie die ons heeft opgevangen n onze duisterste dagen. Ik hoop dat jullie dit ook altijd met jullie mee zullen dragen, en nooit bang zijn terug te keren als het nodig is. Het is tijd om meer in het openbaar te treden, hoe beangstigend het ook kan zijn. We zijn het voorbeeld dat ook buiten Pride er altijd een veilige plek is voor iedereen van onze gemeenschap. Dit is de reden waarom ik jullie bijeen heb geroepen. Ik heb een pand gevonden in het hart van de stad, om een buurtcentrum te beginnen waar iedereen welkom is. Een plek voor voorlichting, liefde, zelfontdekking en zelfexpressie. Er moet nog heel veel aan gebeuren, maar ik geloof erin dat als we de handen ineen slaan dat het snel open zal kunnen gaan. Dit is de reden waarom ik al een openingsfeest heb gepland, waar iedereen die zich geroepen voelt welkom is. Over anderhalve maand is het feest gepland en we zullen iedereens kwaliteiten en inzet nodig hebben om de deadline te halen en deze plek te verwezenlijken. Morgen krijg ik de sleutels overhandigd en kunnen we beginnen. Er zullen lijsten komen met klussen die gedaan moeten worden, waarop mensen zich kunnen inschrijven. Ik hoop jullie allemaal te zien.

---

Bowties were never Cooler

SERENITY CATHARINA JUUNE WHEELER

---

''Of all the lies I've heard, 'I love you' was my favorite.''

---

Lesbian — 21 — New girl — House of Adoration, Phoenix&Benjamin

,,Misschien een verse muntthee? Met honing? Ik geloof dat ik gisteren wat munt op het aanrecht zag liggen.'' Serenity knikte op het voorstel van Benjamin. Ze had vaker muntthee gehad, maar meestal met gewoon suiker. Phoenix gezicht vertrok bij de toevoeging van honing, waardoor Serenity nu ook begon te twijfelen en gelijk haar mening veranderde. ,,De honing hoeft niet perse.'' ,,Dit is het goede leven,'' zei Phoenix gelukzalig. Koffie in de ochtend was voor veel mensen een boost, meestal ook voor Serenity. Als ze nou niet in deze aparte situatie terecht was gekomen had ze vrolijk een kopje meegedronken en gepraat over van alles, maar nu stond ze stilletjes naast twee onbekenden in een keuken. “Wellicht wat vroeg in de ochtend nog, maar daarvoor is de koffie dus,'' ging Phoenix verder. ,,Je hebt het goede moment uitgekozen om te komen, Lady Felicia heeft een spannende mededeling aangekondigd.'' Gelijk veranderde het gezicht van Serenity, ,,wat voor mededeling? Is er wat aan de hand hier?'' Nadenkend over alles wat in een appartement met vreemde jongeren kon gebeuren keek Serenity om haar heen. ,,Hier zijn toch geen gevaarlijke gekken, als je weet wat ik bedoel?'' Phoenix en Benjamin leken wel open naar de jongedame gericht. Die leken haar situatie te begrijpen en haar écht te willen helpen. Alleen omdat Serenity nog geen anderen had ontmoet, wist ze niet of die ook blij waren om haar te zien. ,,Zouden de mensen me hier kunnen mogen?'' Vroeg ze zachtjes, naar de vloer kijkend en vooral nog steeds een beetje in gedachten verzonken. Een paar minuten na de mededeling had Serenity zich naast Phoenix gevestigd en luisterde ze aandacht naar de vrouw die alles heeft mogelijk gemaakt. ,,Dus dat is Lady Felicia,'' fluisterde ze, nadat de mededeling klaar was naar Phoenix.

[ bericht aangepast op 24 juli 2019 - 21:59 ]

---

Siamo fuori di testa ma diversi da loro -- We’re out of our minds but different from them

22      ♥      Homosexual      ♥      The hallway      ♥      With Amor

Manuel zijn woorden hadden Joel aan het denken gezet en hij had het misschien iets te serieus genomen. Hij was de laatste tijd zo on edge dat alles hem aan het denken zette en zijn hoofd over uren maakte. Hij leek steeds minder grip op de realiteit te hebben. Gelukkig was daar Liam om hem gerust te stellen. Dat was waar ook, het appartement was vorig jaar officieel van hun geworden, een vrij groot detail wat Joel zomaar vergeten leek te zijn. Joel leek met de seconde verder af te dwalen in gedachten en het feit dat de geen die had gezorgd voor deze gedachten vrolijk voorbij kwam huppelen hielp niet. Zodra Joel Amor zag leken zijn mondhoeken automatisch iets op te krullen. En ook al was het eigenlijk niet meer van toepassing, het was een gewoonte die er in bleef. Echter was deze snel verdwenen toen hij ontdekte dat hij gezelschap had. Joel was jaloers, dat was allang geen geheim meer echter was er een verschil als Amor met een goede vriend rondliep of met een jongen die hem duidelijk wel zag zitten. De flirterige sfeer van de twee was zelfs op het balkon te voelen en het liet Joel zijn blik in tijd van een seconde omslaan naar onweer. Hij vernauwde zijn ogen tot spleetjes en hield de twee nauwlettend in de gaten. Hij was zo druk bezig met Amor en zijn nieuwe speeltje dat hij straal vergeten was dat hij een brandende sigaret in zijn hand had. Echter duurde het niet lang voor hij hier aan herinnerd werd toen er een steek van pijn door zijn lichaam schoot. Zijn humeur was er niet beter op geworden door wat hij zojuist gezien had waardoor hij al vloekend op sprong. Het was zijn eigen rot schuld geweest dat hij zich gebrand had aan het vuur, letterlijk en figuurlijk. Toch was het erg makkelijk om de schuld op een ander af te schuiven, in dit geval de peuk die op de grond beland was maar eigenlijk was zijn gescheld aan iemand anders gericht. Joel besloot er maar een grapje van te maken. Hij wilde Amor niet weer zijn humeur laten verpesten. Hij zou er toch mee gaan moeten leren leven dat hij en zijn ex voorlopig nog in hetzelfde huis zouden leven. Gelukkig had hij Liam en Manuel nog als afleiding en kwam hij minder in de verleiding om te gaan zitten mokken. Joel schonk Liam een dankbare glimlach toen hij opperde dat ze maar beter naar binnen konden gaan en hij zijn hand naar hem uit gestoken had. Deze had Joel zonder aarzelen aangepakt en liet Liam naar de schade kijken die de sigaret veroorzaakt had. Het was Joel nooit zo opgevallen, maar de blik in Liam zijn donkere ogen stond eigenlijk heel erg vriendelijk en zijn lach leek Joel zowaar op te vrolijken. Door de aandacht die hij voor Joel leek te hebben leek Joel Amor zelfs even te vergeten. Echter werd hij weer aan Amor herinnerd door de oogkleur die de twee met elkaar deelde. Amor had prachtige ogen waar Joel elke keer opnieuw in leek te verdrinken. Gelukkig voor Joel had Lady Felicia haar entree gemaakt en kon hij even ergens anders op focussen. Gelukkig bleek Lady Felicia haar mededeling iets heel anders te zijn dan Manuel zijn extreme verwachtingen. Joel was wel enthousiast geweest over het idee maar door de situatie waar hij zich nu in bevond liet hij het niet echt blijken. Natuurlijk wilde hij ondanks dat hij twee linkerhanden bezat helpen maar doordat zijn blik rustte op Amor en de andere jongen kwam er weinig reactie van zijn kant. Het enige wat hij nog leek te kunnen doen was hard op zijn lip kauwen en zijn nagels in zijn handpalm boren. Het bleek al snel dat het hem te heet onder de voeten werd en toen hij de kans schoon zag moest hij maken dat hij weg kwam voor hij één van de twee jongens iets aan zou doen. Hij baande zich een weg door de bewoners en wist niet hoe snel hij bij zijn kamer moest komen. Zijn blik stond wederom op onweer en hield deze strak op zijn voeten gericht. Hij had op dit moment geen behoefte om iemand onder ogen te komen. Al snel bleek dat dit niet de beste tactiek aller tijden was zeker niet als je in een huis leefde met tig anderen. Al snel knalde hij tegen iemand aan en net toen hij zijn excuus aan wilde bieden kruiste zijn blik met die van de jongen. Hij herkende die ogen uit duizenden, het was Amor... Het eerste wat in Joel opkwam was niet langer meer zijn excuus aan bieden maar om wederom hard op zijn lip te bijten. Het zou niet lang duren voor dit tot bloedens toe zou zijn. Als hij zo naar de jongen keek wilde alles in hem, hem gewoon vergeven en in zijn armen trekken. Echter leek hij er niets eens een "Hi" uit te kunnen krijgen maar ging hij gelijk op de vijandige tour, hoe kinderachtig het ook was. Het was Joel opgevallen dat Amor zijn nieuwe project niet meer bij hem was en kon het niet laten om er een opmerking over te maken. "Volgens mij ben je je schoothondje onderweg verloren." zei hij met op elkaar geklemde kaken. Met de iedere seconde dat hij langer naar de jongen keek borrelde er meer woede en gemis in hem op. Joel lachte even cynisch en schudde kort zijn hoofd. "Weet je, laat ook maar zitten." mompelde hij pissed en vertrok nu daadwerkelijk naar zijn kamer.

---

How far is far

AMOR CHESTERFIELD

---

Voordat ik Dominic uberhaupt een spabeurtje kon schenken klonk de bekende stem van Lady Felicia al door het huis, waardoor we met z'n allen verzamelden in de woonkamer. Nu ik ons allemaal samen zag waren we toch echt wel met een heuse boel mensen. De ene kende ik beter en de ander was dan ook eerder een onbekende, maar desnondanks was dit wel mijn familie. Ik had mijn kin laten rusten op Dominics schouder terwijl ik naar onse mamasita luisterde. Gemukkig maakten haar woorden me meteen overenthouasiast. Kijk daarom was het dus handig dat ik geen job had, zo kon ik meteen helpen met lady Felica en ons nieuwe buurtcentrum. Ik fluisterde in Dominics oor dat dit geweldig was en dat ik er nu al naar uitkeek. Na de toespraak ging iedereen natuurlijk zijn eigen gangetje. Waar de ene misschien al meteen ging beginnen met een moodbord of een idee wat ze konden doen, ging ik eerder meteen richting mijn slaapkamer, gezien de vermoeidheid nu zeker wel kwam in te spelen. Volgensmij was ik nu al iets langer dan een dag klaarwakker en dat kon ook niet echt gezond zijn. Ik wist dat als ik Dominic met me mee sleurde dat er van slapen niet veel ging komen, dus had ik hem ook gezegd dat ik ging slapen. Op weg naar mijn kamer strekte ik me even uit al strompelde ik wat naar voren super onverwacht, waardoor ik vlug omkeek naar de persoon die tegen me aanbotste. Ik wilde uit vermoeidheid dan ook een sorry uitgooien al stokte mijn stem even toen ik die bekende blauwe ogen ontmoette. De jongen beet in zijn onderlip, op die manier dat ik herkende als hij onzeker was. Ik wilde wat zeggen al wist ik niet wat, mijn mond opende en sloot weer waardoor het even stil was, tot Joel sprak. "Volgens mij ben je je schoothondje onderweg verloren." Kwam er met moeite over zijn lippen rollen waardoor ik lichtelijk verrast mijn wenkbrauwen optrok en een proestlachje mijn lippen verliet. "Wat?" kwam er haast ongeloofwaardig, ik had Joel amper zo gezien, enkel wanneer we kibbelden en hij te koppig was geweest om met me te praten als ik hem ongelijk haf en natuurlijk met onze laatste ruzie... Ik beet even op mijn kaak en rolde geïrriteerd/lichtelijk geamuseerd met mijn ogen als ik mijn mond opende. "Jealous much? " vloog er meteen hard terug over mijn lippen waarna ik mijn ogen kort samenkneep en Joel bekeek. De jongen voor me lachte cynisch en schudde zijn hoofd, waarna zijn blik me nu leek te ontwijken, ik wist dat hij me nu judgde ik voelde het gewoon aan zijn houding. "Weet je, laat ook maar zitten." mompelde hij pisnijdig, waarna hij langs me heen probeerde te lopen wat me enorm kwetste. "Hey!" kwam er bijna kwaad over mijn lippen waarna ik achter hem aanliep en hem misschien wat te ruw aan zijn schouder trok zodat hij zich weer naar mij zou keren. Mijn hart klopte snel, het sneed en voelde zwaar al zorgde het ervoor dat ik spontaan wilde huilen en me aan de jongen ging vastklampen, echter nu de adrenaline naar boven kwam en de daadwerkelijke angst dat de jongen echtg zou verdwijenen had me tot dit gedreven en schrok ik wat van mijn actie, mijn hardhandigheid. "Waag het niet van me weg te lopen op die manier." mijn stem kraakte bijna, en ik had het gevoel dat alle ogen op ons gebrand stonden. ik ademde even diep in al wist ik neit wat ik wilde zeggen, hierdoor gleed mijn blik alle kanten op om zijn blik te vermijden. " HEt is niet alsof jij nu staat te bedelen bij Manuel en Liam" mompelde ik vervolgens geïrriteerd om hem ook te kwetsen. "Guess I am not the only slut in the house, hmm?" kwam er vervolgens verdidigend over mijn lippen, want dat was duidelijk wat hij bedoelde met schoothondje.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

22      ♥      Homosexual      ♥      The hallway      ♥      With Amor

Amor leek net zo verbaasd te zijn Joel te zien als Joel was om Amor te zien. Wat best gek was, gezien ze al best een tijdje samen in the house woonde. Joel had om de een of andere reden toen hij tegen iemand aan liep Amor uitgesloten. Waarschijnlijk omdat hij dacht dat de jongen zich wel bezig zou houden met zijn nieuwe projectje. Joel moest de jongen echter wel credits geven, de jongen was knap. Iets wat waarschijnlijk de voornaamste reden was die tot Joel zijn jaloezie leed. Voor een moment stonden de twee elkaar schaapachtig aan te kijken, beiden met stomheid geslagen, niet wetend wat te zeggen. Joel was aan het dubben of hij nou juist de schijn tegen de jongen moest ophouden en zou doen of er niets aan de hand was of dat hij hem nou juist een sneer moest geven. Joel zijn humeur was al verschrikkelijk dus werd het eigenlijk automatisch de tweede optie, waar hij al spijt van had zodra de woorden zijn lippen verlaten hadden. Amor leek verrast te zijn over Joel die zijn mond open trok, het was ook iets wat niet vaak voorkwam. Normaal was Amor de geen met de grote mond en het laatste woord. Gek genoeg voelde het voor Joel beide verkeerd maar toch ook zo goed. Verkeerd omdat hij ondanks alles Amor nog altijd geen pijn wilde doen en goed omdat hij eindelijk eens voor zichzelf op leek durven te komen. "Wat?" in plaats van een betweterige "je hoorde me wel" eruit te gooien keek Joel hem enkel pis nijdig aan. "Jealous much?" Joel rolde geërgerd met zijn ogen. Dit was dus precies de reactie die hij verwacht had. En waarom? Omdat het de waarheid was. Joel was jaloers, dat was hij altijd al geweest. Echter nooit zo erg als bij Amor. Hij was snel en hard voor de jongen gevallen en zelfs nu ze ruzie hadden met elkaar zou hij nog moorden voor de hem. Ondanks dat hij precies deze reactie van Amor had verwacht, besloot hij dat hij hier helemaal geen zin in had. Hij had er geen zin in voor de zoveelste keer verwijten over en weer te smijten alsof het iets beter maakte. Maar wie zich brandt moet op de blaren zitten. Hoewel Joel meestal de geen was die met een mond vol tanden bleef staan was hij nu de gene die zijn biezen pakte en naar zijn kamer vertrok. Echter voor hij ook maar drie stappen kon zetten werd hij hardhandig naar achter getrokken. Zijn verbaasde blik vond die van Amor en zijn ogen leken hem opniew te hypnotiseren. Het was opniew even stil tussen de twee en Joel kon nergens de moed vandaan halen om Amor zijn hand van zijn schouder te verwijderen. Dit waren de momenten die Joel het meest in de war brachten. De jongen was zo verschrikkelijk arrogant maar hij was ook zo aantrekkelijk als hij die blik in zijn ogen had. Hij wist niet of hij de jongen nu liever een klap wilde verkopen of liever tegen de muur aan wilde duwen om zijn lippen het eerst komende uur niet meer van die van hem los te maken. Joel keek de jongen afwachtend aan. Iets zat hem duidelijk dwars, anders was hij niet als een gek achter hem aan gekomen. "Waag het niet van me weg te lopen op die manier." het eerste wat Joel opviel was hoe Amor zijn stem kraakte. Iets wat alleen gebeurde als de jongen op het punt stond in tranen uit te barsten. Dit alleen al liet hem voelen of zijn hart een vrije val maakte. Hij slikte en hoe graag hij ook wilde, hij leek zijn blik niet van de jongen los te kunnen maken. "Grappig dat jij dat zegt. Jij bent hier namelijk de gene die altijd overal voor weg loopt." sprak hij ijskoud terwijl hij zijn gezicht dichterbij die van Amor bracht. "Het is niet alsof jij nu staat te bedelen bij Manuel en Liam" Joel zijn wenkbrauwen schoten omhoog na deze woorden. Hij beet kwaad op de binnenkant van zijn wang en schudde ongelovig zijn hoofd. Alsof het nog niet erg genoeg was voelde Amor de drang om er nog wat aan toe te voegen. "Guess I am not the only slut in the house, hmm?" nu viel Joel zijn mond haast open van ongeloof. "Pardon?" siste hij en sloeg eindelijk Amor zijn hand van zijn schouder af. Amor kon ver gaan bij Joel maar hem een slet noemen was toch echt het toppunt. "Voor als je het nog niet wist, ik ben je eigendom niet meer dus als ik de slet uit wil hangen dan hang ik de slet uit." siste hij nog altijd met zijn gezicht dichtbij die van de jongen. Zijn hart klopte als een bezetene in zijn borstkas en hij moest zijn best doen niet alsnog hard weg te lopen van deze bullshit. "Ach, dan liever een slet dan dat ik iemand aan het lijntje houd en valse hoop geef." zei hij met zijn armen over elkaar en een kleine zelfingenomen grijns. Joel was er niet trots op maar ergens liet deze opmerking hem wel goed voelen. Dat krijg je ervan als je hem een slet noemt.

---

How far is far

Benjamin ● 19 years old ● bi-sexual ● at the kitchen ● Phoenix&Serenity ●●● Zonder echt op een antwoord te wachten was ik al naar de keuken gelopen om daar voor mij en Phoenix een cappuccino te maken. Het verliep allemaal redelijk soepel, behalve dan het figuurtje dat in de schuimwolk was gemaakt. Het moest een hartje voorstellen, maar het leek meer op een rare aardappel. De aroma's van de koffie en het schuim roken wel echt heerlijk en het gaf me een voldaan gevoel. Serenity vond een kopje muntthee wel een goed plan, dus zodra ik de twee grote koppen cappuccino op de eettafel had neergezet, begon ik aan de muntthee. Ik nam de muntblaadjes tussen mijn vingers en sloeg er een paar keer mee tegen het aanrecht, zo kwamen de aroma's van de munt beter vrij. De dames keken me waarschijnlijk ook aan alsof ik een halve gare was die met munt op een aanrecht sloeg voor niks. Een onschuldige glimlach sierde dan ook mijn gezicht.       'Dan smaakt het beter, echt hoor...' zei ik dan ook om de situatie even uit te leggen. De muntblaadjes zaten ondertussen al in een grote kop en sierlijk goot ik er heet water bij. Uit een kastje pakte ik wat suiker en de honing, beide zette ik voor Serenity neer.       'Kijk maar wat je liever wilt schoonheid.' Glimlachte ik naar haar, waarna ik ook aan de tafel ging zitten.       'Je hebt het goede moment uitgekozen om te komen, Lady Felicia heeft een spannende mededeling aangekondigd.' Vertelde Phoenix, waarop ik blij knikte. Ik was zelf ook ontzettend nieuwsgierig naar wat Felicia te vertellen had. Serenity leek er echter niks van te begrijpen en zat met een vragende blik onze kant op te kijken.       'wat voor mededeling? Is er wat aan de hand hier? - Hier zijn toch geen gevaarlijke gekken, als je weet wat ik bedoel?' kwam er dan ook verward over haar lippen. Ik kon het niet laten om te lachen. Pfftt, gevaarlijke gekken, ik mocht toch hopen van niet!       'Uh, ik geloof van niet! ze is de stichter van dit geweldige huis, dus het zijn gewoon huishoudelijke mededelingen en soms iets extra's, iets leuks!' Vertelde ik Serenity enthousiast.       'Zouden de mensen me hier kunnen mogen?' Vroeg Serenity nog een beetje verlegen, terwijl ze naar beneden keek. Meteen kreeg ik een beetje medelijden met deze lieve meid, ze was echt compleet weg gepest van haar vorige woonplaats gokte ik.       'Lieverd, ik denk dat iedereen hier jou met open armen gaat ontvangen, net als Phoenix en ik nu doen. Daarvoor ben je hier!' Glimlachte ik naar haar terwijl mijn hand even over haar schouder wreef. Net op dat moment werd de mededeling dan ook geplaatst en ik werd er meteen blij van, nog een locatie! Een soort buurtcentrum, echt heel gaaf.

[ bericht aangepast op 25 juli 2019 - 23:28 ]

---

- thank you for existing -

---

Liam was blij dat Joel zijn hand aanpakte, al wist hij dat het voor Joel een heel andere betekenis had dan voor hem. Hij had Joels blik gezien toen hij Amor met Dominic had gespot, al kon hij het Joel niet kwalijk nemen. Zelf reageerde hij immers net zo op Manuel, als hij aan het flikflooien was met Joel. Jaloersheid kon vreemde dingen met je doen. “Laten we maar naar binnen gaan,” mompelde Liam tegen Manuel en Joel. “En eens horen of we echt zo dramatisch op straat worden gezet, of dat dat wel meevalt.” Hij grijnsde even naar Manuel. Gelukkig bleek Lady Felicia’s mededeling minder drastisch te zijn als Manuel eerder had geopperd. Het idee sprak hem zelfs wel aan en hij zou vast en zeker tussen zijn werk door tijd vinden om te helpen. Om hem heen hoorde hij dat er al plannen werden gemaakt en voorstellen werden geopperd. Zelf wist hij nog niet hoe hij zijn bijdrage kon gaan leveren, maar er zou vast wel iets op zijn pad komen. Zijn blik viel echter op Joel en Amor, of eerder op hun manier van doen. De twee stonden tegenover elkaar en het zag er niet naar uit dat ze hun ruzie aan het bijleggen waren. Liam aarzelde. Het ging hem eigenlijk helemaal niks aan waar hun ruzie over ging, maar een reden om Amor op zijn gezicht te slaan liet hij niet zo snel voorbij staan. Hij leunde tegen de muur en volgde hun discussie. “Volgens mij ben je je schoothondje vergeten,” zei Joel met op elkaar geklemde kaken. “Wat?,” vroeg Amor. “Jealous much?” “Weet je, laat ook maar zitten,” zei Joel mompelend en hij klonk behoorlijk pissed. Hij draaide zich om, maar Amor liet het daar blijkbaar niet bij zitten. “Hey!” Hij trok Joel terug. “Waag het niet van me weg te lopen op die manier.” “Grappig dat jij dat zegt. Jij bent hier namelijk degene die altijd overal voor weg loopt,” zei Joel ijskoud. Amor: “Het is niet alsof jij nu staat te bedelen bij Manuel en Liam. Guess I am not the only slut in the house, hmm?” Kijk, nu had hij een geldige reden om erbij te komen staan. Hij liep op het ruziënde tweetal af, maar Joel kon zich aardig redden. “Pardon?,” siste hij en sloeg Amors hand weg. “Voor als je het nog niet wist, ik ben je eigendom niet meer dus als ik de slet uit wil hangen dan hang ik de slet uit!,” siste Joel. “Ach, dan liever een slet dan dat ik iemand aan het lijntje houd en valse hoop geef,” voegde Joel daaraan toe met een kleine grijns, en sloeg zijn armen over elkaar. “Ik hoorde mijn naam vallen,” zei Liam en keek vooral Amor kil aan. “En in één zin met het woord slet. Daar hou ik niet zo van. Zeker niet als het ook nog eens achter mijn rug om gebeurt.” Liam balde zijn vuisten en keek Amor kwaad, maar tegelijkertijd uitdagend aan. Hij wist dat Amor ook geen gelegenheid voorbij liet gaan om hem uit te dagen. “Als je problemen met mij hebt zeg je ze tegen mij. En wat Joel en ik uitspoken gaat jou geen bal aan. Joel is vrij om te doen wat hij wil en met wie hij wil!”

AMOR CHESTERFIELD

---

Van zodra die laatste kwetsende woorden over mijn lippen vlogen had ik meteen spijt, al was het daar verdomme te laat voor. Ik had spijt dat ik hem nooit eerder verteld had over mijn drugsverleden, ik had spijt dat ik er ooit aan begonnen was... Misschien had ik zelf wel spijt dat ik mijn overdosis overleefd had. Want heck, misschien zou niemand dan nog last van me hebben en leefde ze allemaal nog lang en gelukkig. Eerst had Joels houding wat arrogant gedaan, a l kon ik aan zijn houding van zijn schouders en de geïrriteerde ogorol merken, dat ik ergens wel gelijk had gehad, d ejongen was jaloers. Wat ook ergens wel de bedoeling was geweest sinds mijn geflirt met Dominic. Maar ook hij had me mooi jaloers zitten makenwaardoor al snel de kwetsende woorden mijn mond verlaten hadden. Ik rechtte mijn rug was, om iets groter te lijken al moest ik nog steeds opkijken naar de lange blondine die ik eigenlijk nog steeds erg lief had...
Mijn blik ving die van hem weer en ik zag de pijn in zijn ogen, waar ieder normaal mens meteen sorry zou zeggen kon ik het gewoon niet. Het was niet van koppigheid maar het lukte me niet, een sorry om hem een slet te noemen was echter geen probleem al haf mijn trots dat niet toe... Ik kon gewoon geen sorry zeggen door mijn verleden voor hem te verzwijgen. Ik had hem willen beschermen hiertegen, hem willen voorliegen dat ik een perfecte jongen was voor hem ondanks mijn 'zielige' jeugd. Hem willen zeggen dat hij mijn enige verslaving was geweest. Hem zeggen dat ik een junkie was, nee. Ik hield niet van mezelf zoals veel mensen wel eens durfden zeggen, ik haatte wie ik was. En door mijn eigen fout was ik dan ook mijn grote liefde kwijtgespeeld.
"Grappig dat jij dat zegt. Jij bent hier namelijk de gene die altijd overal voor weg loopt." mijn maag voelde als een baksteen aan en ik snoof even, ik moest mijn best doen om er geen huilende 'fucking daarom juist' achter na te gooien. Ik vond het vreselijk als ik dat deed, ik had nooit het lef om te blijven ruziën, weglopen van mijn problemen was het enige waar ik goed in was, ik wilde neit dat Joel dezelfde domme dingen als ik ging doen. Ik keek hem echter strak aan en beet op de binnenkant van mijn lip, waarna ik hem een verwijt schonk dat eigenlijk zich weer neer reflecteerde op mezelf en dat besef kwam te boven eens Joel ruw mijn hand van zijn schouder afsloeg en het gevoel van angst me bekroop. Ik nam een teug adem en knipperde even terwijl ik koppig bleef staan terwijl de jongen zijn gezicht gevaarlijk dicht bij me bracht. Mijn blik ging in een flits naar zijn lippen, al bracht ik deze meteen weer terug naar zijn ogen en keek hem intens aan. Oh hoe ik hem nu zou willen zoenen, ookal verwachtte ik eerder een serieuze klap op mijn kaak. "Pardon? Voor als je het nog niet wist, ik ben je eigendom niet meer dus als ik de slet uit wil hangen dan hang ik de slet uit." siste de jongen me toe, zijn blik stond kil waardoor ik hem hetzelfde terug schonk al moest ik toch even slikken."Ach, dan liever een slet dan dat ik iemand aan het lijntje houd en valse hoop geef." Mijn borstkas ging hevig op en neer en ik haf toe door weg te kijken. Godverdomme. zJoel grijnsde even, wetende dat hij gelijk had en ik keek hem weer met vernauwde ogen aan, niets ontkennend. Ik kende Dominic niet lang genoeg, maar Joel bleef ook verdomme in mijn hoofd spoken dus geen wonder dat de jongen niet echt veel kans maakte. Dominic was echt een leuke jongen, maar ik was gewoon niet goed voor hem, niet goed genoeg voor niemand.
Echter Minster perfect himself vond het nog eens nodig om me dit duidelijk te maken door zich te komen moeien. Ik had me dan ook omgedraaid om weg te lopen van de ruzie, zoals alleen Amor dat zou kunnen al blokkeerde hoop vlees Liam mijn weg. “Ik hoorde mijn naam vallen,” Sprak de jongen kil waarbij ik hem met alle liefde neerbliksemde met mijn blik. Hij stond het hier mooi in mijn gezicht te smeren hoor... “En in één zin met het woord slet. Daar hou ik niet zo van. Zeker niet als het ook nog eens achter mijn rug om gebeurt.” ik snoof even, waarna mijn blik viel op de vuist die hij al gemaakt. Hierdoor knapte er toch iets in me, de eikel had maar al te graag een reden gevonden om mij en Joel van elkaar te drijven, had hij nog eens het geluk dat ik het al voor mezelf verpest had en hij geen moeite moest doen. Hoewel als hij me zo graag de grond inboorde ging ik hem godverdomme die kans geven. "Als je problemen met mij hebt zeg je ze tegen mij. En wat Joel en ik uitspoken gaat jou geen bal aan. Joel is vrij om te doen wat hij wil en met wie hij wil!” sneerde de jongen me toe waardoor ik hem ook niet eens een minuut haf om op adem te komen want ik ging meteen de tegenaanval in. "Nou oké, wil je het echt weten wat ik van je vind? Hmm? " kwam er opgefokt over mijn lippen. "Ik vind je een fucking manipulerende asshole die maar al te blij dat we aan het ruziën zijn. Want eerlijkwaar Liam, als we het dan toch over schoothondjes hebben, dan ben jij de grootste bitch van het huis. Sinds Joel nog maar binnen kwam zat je om hem te zwijmelen en kon je er niet mee leven dat hij je afwees voor zo'n lul als ik." vloog er razend over mijn lippen. "Want dat ben ik toch ? He Liam, je kan me niet uitstaan net als je het niet kon aanzien dat ik wel een kans maakte en jij niet." Ik had een stap dichter naar de andere blonde jongen toegenomen zodat ik mijn waterval aan woorden mooi in zijn gezicht kon smeren. " En het gaat me absoluut een bal aan met wie Joel omgaat! Dat ik me bekommer om mijn vriendje is niet iets wat je ook nog van me gaat afnemen, of ga je me slaan? Hmmm, mate? Je staat anders wel al klaar." sneerde ik waarna ik zijn pols beet greep en zijn vuist al uitdagend tegen mijn wang aanhield. "Ga je fucking gang ik hou je niet tegen!" mijn stem kraakte en ik had niet eens doorgehad, dat ik Joel mijn vriendje had genoemd, want hij was mijn ex... Ik leek hem bijna te smaken om me te meppen. Mijn ahnden trilden, net als mijn onderlip welke ik koppig met mijn andere lip samen had gedrukt. "DOE NOU!" vervolgde ik bijna woedend en ongeduldig, omdat ik die klap ook gewoon verdiende.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

INDY STUART JONES

Panseksual Trans || Talking to Gemma on the sofa

---

Eens Lady Felicia aankwam in het huis en vroeg om te verzamelen had ik me braafjes in de zetel neergeploft en afwachtend en nieuwsgierig naar de vrouw tegenover me gekeken. Te zien aan har houding zou het goed nieuws zijn, gezien de vrouw al moeilte leek te hebben om haar enthousiasme in te houden en ja hoor haar nieuws was dan ook fantastisch. Mijn mond viel nog net niet open van berbazing en ik wilde het bijna uitgillen, zo blij was ik met dit nieuws! Dit was mijn thuis, en om te weten dat we met deze opportuniteit andere mensen kunnen helpen en hen ook een familie en thuis konden helpen schenken, meer kon je niet van durven dromen. In mijn hoofd gleden dan ook duizend en een gedachten en ideetjes wat ik kon doen om mijn steentje bij te dragen bij het buurtencentrum ik was gewoon zo blij. Naast me zat Gemma en ik schronk haar een brede glimlach en kon vervolgens gewoon mijn vreugde niet op waardoro ik haar een enthousiaste knuffel haf. "Oh dit word gewoon zo leuk!" sprak ik als ik haar weer los liet en mijn bril weer iets beter op mijn neus drukte. "Ik heb al zoveel ideëen wat we kunnen doen! WE hebben veel kleur nodig en van sie fairy lights! en ik zal mijn camera mee nemen om alles vast te leggen." ik zwijmelde al helemaal weg. Ik giechelde en keek Gemma aan. "Zin om samen wat inspiratie op te doen?"

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

22      ♥      Homosexual      ♥      The hallway      ♥      With Amor

Het huilen stond Joel nader dan het lachen. Waar het hem eerder een goed idee had geleken om wat verwijten naar Amor te gooien had hij er de seconde dat hij dat daadwerkelijk deed al spijt van gehad. Het loste niets op en bovenal wilde hij Amor niet nog meer kwetsen. Amor leek het ook moeilijk te hebben met hun aanvaring, iets wat al te meer reden gaf gewoon te stoppen en de strijdbijl te begraven. Echter werkte het bij beide jongens niet zo en bleven ze constant in een vicieuze cirkel vol woede hangen. Amor rechtte zijn rug en snoof na Joel zijn opmerking. Joel wist dat hij hier in gelijk had maar dat maakte het nog niet aangenaam om te zeggen. Echter was Joel niet de enige met gelijk, ook Amor had dit gehad. Ook al zou Joel het nooit aan Amor toegeven, hij had inderdaad de slet uitgehangen. Echter raakte het hem pas echt toen het daadwerkelijke woord "slet" erbij kwam kijken. Voor een moment dat leek op een eeuwigheid bleven de twee elkaar vol woede, afgunst, verdriet en stiekem ook ergens een greintje liefde aan staren. De spanning tussen hun was om te snijden echter durfde geen van beide deze te breken. Joel had zoveel woede in zich dat hij het liefst een gat in de muur wilde slaan recht naast Amor zijn hoofd. Echter wist hij nog enigzins zijn verstand te bewaren. Voor een klein moment had hij ook de neiging gehad om Amor te slaan, iets wat hem enorm beanstigde. Gelukkig wist hij deze gedachte al snel uit zijn hoofd te verbannen. Het zou hem letterlijk slopen om Amor pijn te doen. Ze deden elkaar al weken lang mentaal pijn met het spelletje dat ze aan het spelen waren maar fysiek pijn doen was een heel ander level. Hoe vaak Joel er ook mee zou dreigen zou hij Amor nooit op een verkeerde manier ook maar met één vinger aanraken. Echter was hem aanraken het geen wat hij het liefste wilde op dit moment. Hem uitmaken voor alles wat mooi en lelijk was, ja, dat ook, maar de drang om hem te zoenen leek de overhand te hebben. Het had niet lang meer geduurd voor hij daadwerkelijk deze stap ondernomen had. Het verdriet dat hij zag in Amor zijn ogen liet hem beseffen dat de jongen er eigenlijk helemaal niets aan kon doen en Joel zijn blik verzachtte dan ook. Ergens gelukkig voor Joel besloot Amor nu op te stappen. Joel wilde meteen achter hem aan gaan, hem net zo ruw terug trekken als dat Amor bij hem zojuist had gedaan maar het was ergens ook goed zo. Ze hadden hun wekelijks bekgevecht weer gehad. Joel was moe van doen of hij de jonge haatte, want dat deed hij niet en hij verwachtte ook niet dat hij dat ooit zou kunnen. Joel bleef naar de muur staren waar Amor zojuist voor had gestaan en hij keek pas op toen hij iemand anders dan Amor hoorde praten. “Ik hoorde mijn naam vallen,” Joel moest zijn best doen om niet overdreven met zijn ogen te rollen. Dat was juist wat ze nodig hadden, iemand die zich kwam mengen. “En in één zin met het woord slet. Daar hou ik niet zo van. Zeker niet als het ook nog eens achter mijn rug om gebeurt.” sprak Liam en Joel beet nogmaals op zijn lip, welke het begaf onder de druk waardoor Joel de smaak van ijzer proefde. Waar Joel net nog de stoute schoenen had aangetrokken en een keer voor zichzelf op kwam leek die Joel nu ver te zoeken te zijn. Daar stond hij dan toe te kijken, als een zoutzak. "Als je problemen met mij hebt zeg je ze tegen mij. En wat Joel en ik uitspoken gaat jou geen bal aan. Joel is vrij om te doen wat hij wil en met wie hij wil!” deze woorden vormde een kwade frons op Joel zijn gezicht. Wat Joel en hij uitspookte was helemaal niets. Liam was lief voor hem en ja, Joel keek graag naar de jongen maar er was niets gebeurd tussen de twee. "Nou oké, wil je het echt weten wat ik van je vind? Hmm? " oh nee, daar gingen we weer... Joel ging met zijn hand over zijn gezicht en schudde zacht met zijn hoofd. Hij had geen zin om Amor weer aan zijn nekvel te moeten pakken als een baldadige kitten die ruzie zocht met de rest van het nest. En ook al was dit Joel zijn taak helemaal niet meer bleef hij zich toch verantwoordelijk voelen voor de jongen. "Ik vind je een fucking manipulerende asshole die maar al te blij dat we aan het ruziën zijn. Want eerlijkwaar Liam, als we het dan toch over schoothondjes hebben, dan ben jij de grootste bitch van het huis." deze opmerking liet Joel even op de binnenkant van zijn wang bijten om maar geen grijns op zijn gezicht te laten verschijnen. Het was absoluut geen grappige situatie maar ergens vond hij die laatste opmerking erg geinig. "Sinds Joel nog maar binnen kwam zat je om hem te zwijmelen en kon je er niet mee leven dat hij je afwees voor zo'n lul als ik." Joel zijn lip kreeg het nu nog erger te verduren en hij wist niet zo goed op wie van de twee hij zijn blik moest laten rusten. Deze woorden lieten Joel ook nadenken. Had Liam al zo lang een oogje op hem? Joel had inmiddels wel door gekregen dat Liam zich wel erg graag in zijn omgeving bevond maar dat hij echt verliefd op hem was... "Want dat ben ik toch ? He Liam, je kan me niet uitstaan net als je het niet kon aanzien dat ik wel een kans maakte en jij niet." er welde zich een enorm schuldgevoel op in Joel. Dit had hij veroorzaakt... Als hij nou gewoon normaal sorry had gezegd voor het feit dat hij Amor bijna omver had gelopen en door was gelopen had dit gedoe nooit plaats gevonden. Joel slikte toen Amor een stap dichterbij de jongen zette. Dit ging nog fout aflopen zo. "En het gaat me absoluut een bal aan met wie Joel omgaat! Dat ik me bekommer om mijn vriendje is niet iets wat je ook nog van me gaat afnemen" deze woorden lieten zijn hart bijna uit zijn borstkas klappen. Hij had het woord "vriendje" al lang niet meer uit Amor zijn mond horen komen. Veel te lang. En een tijd had Joel dit ook niet gewild, veel te koppig om toe te geven aan zijn eigen gevoelens. En ondanks de hele situatie die zich voor hem afspeelde leek hij opgelucht te zijn, hoopvol, zelfs een beetje... gelukkig? Gelukkig dat Amor blijkbaar nog gevoelens voor hem had. Het was ook dit simpele woord dat zoveel impact op Joel had dat het tranen vormde in zijn ogen. "of ga je me slaan? Hmmm, mate? Je staat anders wel al klaar." Joel zijn blik schoot weer naar de twee voor hem. "DOE NOU!" Joel had verwacht dat Amor de eerste klap uit zou delen maar hij leek er specifiek om te smeken of Liam die taak op hem wilde nemen... Joel schudde zichzelf los uit zijn gedachten en liep naar de twee toe. "What the hell jullie ook aan het doen zijn, kap ermee." zei Joel en trok Amor aan de kant om zich nu op Liam te richten. Waar hij de jongen zonet nog enorm zorgzaam en lief had gevonden vond hij hem nu maar een irritante bemoeial. "Luister, Liam ik weet niet wat ideeën jij hebt over "ons" maar "ons" bestaat niet." zei hij terwijl hij de jongen aan keek. "Je bent een aardige jongen en ik voel me gevleid dat je me leuk vindt maar in mijn hart zitten voorlopig nog teveel barsten om het aan iemand toe te vertrouwen." zei hij. "En al was dat niet zo, behoorde het nog altijd niet aan jou toe." zei hij. Hij besefte toen de woorden er al uit waren pas hoe gemeen het was om dit te zeggen tegen iemand die hem leuk vondt. Hij was echter té opgefokt om het echt door te hebben. Dit was Joel niet maar hij was al tijden zichzelf niet meer. De woorden had hij ook niet eens zo bedoeld. Hij bedoelde er eigenlijk mee dat zijn hart nog altijd aan Amor behoorde. "En, trouwens, ik kan ook prima voor mezelf opkomen daar heb ik jou écht niet voor nodig. Houd je bezig met je eigen zaken." zei hij en bracht zijn gezicht nu dichtbij die van Liam om zijn woorden beter over te laten komen. "En ik waarschuw je, raak hem met één vinger aan," om zijn woorden kracht bij te zetten had hij Liam zijn vuist beet gepakt. "En ik breek die vingers van je, één voor één." siste hij en liet Liam zijn vuist hierna los. Joel was geschrokken van zijn eigen gedrag. Eenmaal hij klaar was met zijn zegje verzachtte zijn blik weer, keek hij Liam even verdrietig aan en veegde met zijn mouw het bloed van zijn kapot gebeten lip af. Echter was er nog een beetje over van Joel zijn woede, welke hij nu op Amor af liet gaan. "En jij, jij bent nog altijd zo dom dat je denkt dat geweld je gaat helpen? Ook al verdien je die klap lost het helemaal niets op." echter toen Joel zijn ogen die van Amor ontmoette leek zijn over uren makende hart even stil te vallen. Hij kon zich er niet toe zetten de jongen kwaad aan te kijken en hij voelde zijn ogen vochtig worden. "Wordt toch eens volwassen." beet hij de jongen toe en richtte zijn blik kort op de grond waarna hij deze weer op Amor richtte. "Liam is mijn vriendje niet en jij ook niet, of ben je dat soms vergeten?" vroeg hij met een hese stem die oversloeg. "Ik ben toch al vervangen? Blijkbaar gaat dat zo makkelijk bij jou." vervolgde hij zijn woorden zacht en leek de eerste traan die wilde ontsnappen niet tegen te kunnen houden.

---

How far is far

---

Noah was goed gevoederd door Hazel en haar pannenkoeken en had nog maar net de laatste in zijn mond gepropt toen Lady Felicia de woonkamer binnen kwam lopen. Noah had altijd bewondering voor de vrouw gehad, ze kwam altijd zo sterk en zelfverzekerd over, alsof ze echt haar plek hier wist. Ze wist wie ze was en wat ze wou, iets waar Noah zelf het grootste deel van de tijd verre van vandaan was. Terwijl Lady Felicia haar uitleg deed leunde Noah tegen de deurpost aan en luisterde hij aandachtig naar haar woorden. Ze vertelde over het buurtcentrum wat ze zou beginnen en natuurlijk over het openingsfeest wat daarbij hoorde. Een kleine glimlach verscheen op Noah zijn lippen, het klonk alsof Lady Felicia echt wist wat ze hier mee wou en de manier waarop ze het vertelde zorgde ervoor dat ook Noah enthousiast werd.
Toen de vrouw het pand weer had verlaten leek iedereen echter al snel weer een beetje zijn eigen kant op te gaan en stond Noah al snel een beetje alleen. Graag wou hij dit verder bespreken met de anderen, maar hij wist ook dat hij niet zeeën van tijd had. Over twee uur zou hij moeten beginnen op werk, maar hij zou eerst zelf nog even langs de supermarkt moeten of nou ja, moeten was een groot woord. Hij wou nog even langs de supermarkt, want Noah had vanochtend opgemerkt dat zijn favoriete cornflakes niet meer in het keukenkastje stond en hij wou voorkomen dat hij morgen ochtend zonder zou zitten.
In plaats van een gesprek met iemand aanknopen liep Noah dan ook terug naar zijn kamer zodat hij hier zijn spullen bij elkaar zou kunnen pakken. Toen hij de kamer binnen kwam lopen zag hij echter Harper op haar bed zitten. 'Hey,' zei Noah terwijl hij naar zijn portemonnee zocht. 'Ik ga naar de supermarkt, voor cornflakes, wil je mee?' vroeg Noah. Hij kon alleen gaan, maar er werd niet voor niets te pas en te onpas geroepen, hoe meer zielen hoe meer vreugde, het was altijd gezelliger om samen met iemand iets te doen. Noah had het altijd wel goed met Harper kunnen vinden dus hij zou het alleen maar leuk vinden als ze mee zou gaan. 'Wat vond je trouwens van de aankondiging van Lady Felica. Klinkt tof toch?'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Met opgetrokken benen was Gemma op de bank gaan zitten terwijl ze afwachtend keek naar Lady Felicia die haar aankondiging deed. Toen ze vertelde over het buurtcentrum lichtten Gemma haar ogen op, vooral bij het idee wat in de lucht werd geworpen van voorlichtingen werd Gemma enthousiast. Gay church here we come, haar blik gleed met een naar Joel om te zien of hij hetzelfde dacht, want ze had het al zo vaak met hem besproken. Als iemand begreep hoe Gemma haar relatie met het geloof zat dan wist hij het wel, maar Joel leek momenteel niet echt oog voor Gemma te hebben. Ook toen Lady Felicia uitgesproken was en Gemma eigenlijk van plan was naar haar beste vriend te lopen zag ze de jongen snel de andere kant op gaan. Een zucht wist over Gemma haar lippen te rollen, ze had graag haar nieuwe ideeën met Joel willen delen, maar die had duidelijk andere dingen aan zijn hoofd.
Joel was echter al heel snel vergeten toen Gemma ineens twee enthousiaste armen om zich heen voelde. Ze was zich de hele tijd al zeer bewust geweest van Indy haar aanwezigheid, maar had nog niet helemaal de moed bij elkaar gezameld om een gesprekje te beginnen. Ja, zelf Gemma viel wel eens stil. Nu ontving ze zelf twee lange armen om zich heen die Gemma haar hart toch iets sneller deden kloppen. Plots leek ze dan ook niet echt meer te weten wat ze moest doen en hoe ze een knuffel terug moest geven, dus gaf ze een 'liefhebbend' klopje op Indy haar arm.
"Oh dit word gewoon zo leuk!" zei Indy enthousiast, een lach rolde over Gemma haar volle lippen heen. . "Ik heb al zoveel ideëen wat we kunnen doen! WE hebben veel kleur nodig en van sie fairy lights! en ik zal mijn camera mee nemen om alles vast te leggen." Gemma voelde haar hart meerdere sprongetjes doen toen ze naar Indy keek en het enthousiasme zag wat het meisje uitstraalde. "Zin om samen wat inspiratie op te doen?"
'Ja,' Gemma wist niet hoe snel ze moest toestemmen, natuurlijk wou ze dat. 'Ehm, ja natuurlijk.' zei ze daarna iets relaxter, waarna haar lippen lichtjes omhoog krulden. 'Ik dacht zelf dat we misschien de stad wel even in kunnen om daar te kijken wat ze hebben.' probeerde Gemma nu om weer een beetje 'casual' over te komen.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

“Nou oké, wil je echt weten wat ik van je vind? Hmm?” Amor sprak net zo opgefokt, als Liam zich voelde. Als de jongen slim was hield hij nu zijn kop dicht, tenzij hij echt graag klappen wilde. “Ik vind je een fucking manipulerende asshole die maar al te blij dat we aan het ruziën zijn. Want eerlijkwaar Liam, als we het dan toch over schoothondjes hebben, dan ben jij de grootste bitch van het huis. Sinds Joel nog maar binnen kwam zat je om hem te zwijmelen en kon je er niet mee leven dat hij je afwees voor zo’n lul als ik. He Liam, je kan me niet uitstaan net als je het niet kon aanzien dat ik wel een kans maakte en jij niet.” Amor had een stap naar voren gedaan, terwijl Liam zijn boosheid bij elk woord meer voelde groeien. “Amor…,” begon Liam dreigend, maar de jongen was goed op dreef. “En het gaat me absoluut een bal aan met wie Joel omgaat! Dat ik me bekommer om mijn vriendje is niet iets wat je ook nog van me gaat afnemen, of ga je me slaan? Hmmm, mate? Je staat anders al wel klaar.” Serieus, die gast vroeg er gewoon om. Hij smeekte gewoon om een klap te kregen. Zeker toen de jongen Liams pols beet greep en die al tegen zijn wang aanhield. Als het zo gemakkelijk ging… “Ga je fucking gang ik hou je niet tegen! DOE NOU!” Met een ruk trok Liam zijn pols terug maar voor hij uit kon halen trok Joel Amor weg. “What the hell jullie ook aan het doen zijn kap ermee.” “Luister, Liam ik weet niet wat ideeën jij hebt over ‘ons’ maar ‘ons’ bestaat niet. Je bent een aardige jongen en ik voel me gevleid dat je me leuk vindt maar in mijn hart zitten voorlopig nog teveel barsten om het aan iemand toe te vertrouwen. En al was dat niet zo, behoorde het nog altijd niet aan jou toe.” Heel even was Liam uit het veld geslagen. Meende hij dit serieus? Dus het stelde voor hem allemaal niks voor? Hij had hem gebruikt. Om Amor jaloers te maken? Om Amor te vergeten? Liam wist het niet en bovendien interesseerde het hem niet. Net smeekte hij om een klap, nou die kon hij krijgen. Zijn ogen schoten vuur en vol haat keek hij naar Amor, waardoor Joels dreiging nauwelijks tot hem doordrong. Hij wist niet wie het erger had gemaakt; Amor die hem uitdaagde of Joel. Joel die hem gewoon keihard dumpte, in het bijzijn van anderen, alsof het allemaal niks had voorgesteld. Liam kneep zijn ogen dicht en dwong zichzelf om tot tien te tellen, maar hij kwam niet verder dan drie. Zijn ogen schoten open en terwijl Joel zich tot Amor had gericht duwde Liam Joel ruw aan de kant. Hij zette zijn handen tegen Amors schouders en duwde hem met een klap tegen de muur. “Ik zweer het je. Ik maak je helemaal af,” siste Liam vol woede. Hij probeerde zich nog enigszins te beheersen, maar dat had geen zin meer. Helemaal niet na Joels woorden… Onbewust spande hij zijn arm aan, trok zijn vingers in tot een vuist en raakte Amor daarmee vol tegen de zijkant van zijn hoofd.

[ bericht aangepast op 27 juli 2019 - 7:07 ]

22      ♥      Homosexual      ♥      The hallway      ♥      With Amor and Liam

Zelfs nadat Joel zijn woede op beide jongens had geuit voelde hij zich nog niet opgelucht. Hij voelde zich met iedere seconde die er voorbij ging alleen maar slechter. Waarom konden ze niet gewoon allemaal hun excuses aan elkaar aanbieden en hiermee stoppen? Het was makkelijker gezegd dan gedaan gezien Joel het ook niet deed. Joel was niet snel kwaad te krijgen maar nu was hij toch echt ziedend. Hij stond Amor voor de zoveelste keer vandaag aan te staren, zichzelf geen houding weten te geven dus duwde hij met beide handen het haar wat in zijn gezicht was beland naar achteren en bleef even zo staan, nadenkend over wat zijn volgende zet ging zijn. Het was zo aanlokkelijk om deze twee nu gewoon achter te laten. Joel was er nu dan wel tussen gekomen maar als Amor iemand kort en klein wilde slaan liet hij zich door niets of niemand in de weg staan. Joel werd nu voor de twee keer ruw naar achter getrokken echter ging het dit keer met meer geweld. Joel moest zijn best doen niet zijn evenwicht te verliezen na deze onverwachte actie. Joel was even te druk met verwerken van wat er nou precies gebeurd was zonet. Echter wist hij al snel wat er gaande was toen hij Liam Amor tegen de muur zag duwen. “Ik zweer het je. Ik maak je helemaal af,” Joel beet hard op zijn lip. Dat dacht hij dus even niet. Amor was een lul geweest de afgelopen weken maar Joel was zelf ook niet geheel onschuldig. Dit hele gedoe kwam omdat ze zich er beiden te trots voor voelde om toe te geven dat ze fout zaten. Joel had van Amor gehouden en hij was daar eigenlijk nooit mee gestopt. Joel zijn defensiemechanisme was met verwijten en snijdende woorden gooien maar hij meende er geen woord van. Hij was nog steeds laaiend op Amor maar echt niet dat hij Liam Amor in elkaar ging laten timmeren. Amor had zich kwetsbaar opgesteld nadat hij Liam haast gesmeekt had om hem te slaan en hij wist dat Liam hier misbruik van zou maken. Joel dacht na over wat slim was in deze situatie echter voor hij tot een conclusie kon komen had Liam zijn vuist Amor zijn gezicht al gevonden. Joel zijn mond leek spontaan open te vallen van de harde klap. Joel had niet gedacht dat Liam daadwerkelijk de ballen had om Amor echt te slaan. Echter was het tegendeel zojuist bewezen. "What the fuck Liam!" verhief Joel zijn stem. "Ik dacht dat ik een jaloers kreng was maar jij bent nog erger." siste hij en nu was hij de geen die Liam hardhandig van Amor weg trok. "Jullie zijn beiden net zo erg, stelletje fucking kinderen!" schold hij en knielde neer bij Amor die half bewusteloos leek te zijn van de klap. Joel kantelde Amor zijn hoofd even om te kijken wat de schade was. Amor zijn gezicht was aardig rood, deels van de klap van daarnet en deels van het straaltje bloed dat afkomstig was van zijn gescheurde lip. Het maakte Joel furieus de jongen waar hij nog steeds zoveel om gaf zo te zien. Het kon hem op dit moment geen fuck meer schelen wie of wat hem zo zou zien of wat Liam wel niet van hem dacht. Hij had van Amor af te blijven en dat ging hij hem duidelijk maken ook. Zijn blik stond opnieuw op standje ijskoud en hij draaide zich om naar Liam. Hij veegde de tranen op zijn gezicht af met zijn mouw en liep dreigend op Liam af. Voor een moment bleef hij oog in oog met de jongen staan waarna hij zijn vuist nu écht met een klap in de muur naast het hoofd van de jongen plantte. "Ik heb je gewaarschuwd." zei hij met op elkaar geklemde kaken. "Ik heb je fucking gewaarschuwd Liam." siste hij en pakte de jongen zijn vuist nu weer beet en kneep er hard in. "En, hoe voelt dat nou? Ben je opgelucht? Ik weet niet wat je hiermee wilt bereiken maar ik had je slimmer ingeschat dan dit." snauwde hij en haalde zijn blik nog geen seconde van die van Liam af. "Dus, wat is je volgende zet? Ga je mij ook een klap verkopen?" vroeg hij de jongen en werd met iedere zin die hij uitsprak enkel en alleen maar kwader. "Doe maar, ik ben echt niet bang voor je." zei hij. "Je zult het mij moeten doen, Liam, want bij hem zet je geen stap meer in de buurt." zei hij en kneep nog wat harder in de jongen zijn vuist. "Heb je dat begrepen?" vroeg hij de jongen met zijn ogen tot spleetjes geknepen. "Want ik zweer het, Liam, ik sta niet voor mezelf in voor wat ik met je doe als je ook nog maar naar hem wijst." beet hij de jongen toe. Nu greep hij de jongen zijn kaak strak beet. "Wees verstandig en ga iemand anders pesten." zei hij en liet de jongen los. Voor enkele seconden stond Joel daar tussen de twee in, niet goed wetend wat te doen. Hij had ruzie met Amor maar hij kon hem niet aan zijn lot over laten... Amor was niet van suiker gemaakt en kwam hier echt wel overheen, het was niet zijn eerste gevecht en zeker ook niet zijn laatste. Toch voelde het niet goed om hem hier zo tegen de muur aan te laten liggen. Joel zuchtte en schudde zijn hoofd nijdig alvorens hij weer bij Amor neer knielde. "Waarom leer je hier nou nooit van?" mompelde hij hoofdschuddend. Hij zuchtte nogmaals bij het aanzicht van de jongen en veegde met zijn duim het bloed uit de jongen zijn mondhoek weg. "Stomme idioot." mompelde hij zowel gericht aan zichzelf als aan Amor en kon een minuscule lach niet verbergen. Even voelde het net als vroeger. Als Amor weer eens de held uit had gehangen en in een gevecht was beland was Joel er om hem te verzorgen en hem te vertellen hoe stom hij wel niet was. Blijkbaar was er in dat opzicht niet zoveel veranderd.

[ bericht aangepast op 27 juli 2019 - 18:16 ]

---

How far is far