[RPG • 250] House of Adoration • Speeltopic - Speeltopics

In het land van zon, zee, strand, en kangaroos, zijn de gevaarlijke wilde dieren en een zonnesteek niet de enige gevaren die je tegen kan komen. Ondanks dat acceptatie van de lgbtqiap+ gemeenschap steeds verder groeit, komen er ook nog vaker dan eens jongeren op straat te staan om wie ze zijn. Het is een triest feit van alle tijden. Gelukkig is er ook een vangnet: de Houses. Zij zetten hun deuren open voor deze verstoten lgbtqiap+ kinderen en helpen hen zichzelf te ontdekken en op eigen benen te staan. Elk House heeft een andere structuur, andere regels, en andere gebruiken, maar allemaal zijn ze daar als een familie voor degenen die door hun gegeven familie zijn verstoten. Het oudste House van Sydney is het House of Adoration. Door de jaren heeft het verschillende uitvalsbasissen gehad, maar inmiddels is het al jaren gesitueerd in een groot appartement aan de rand van het stadscentrum. Door de geschiedenis heeft het House veel weerstand en discriminatie moeten doorstaan, maar de laatste jaren is dat gelukkig iets gekalmeerd, al is het er nog altijd. Toch zal het nooit buigen voor haat en bekrompen wereldbeelden. Het zal er zijn tot het bestaan ervan overbodig wordt, al zal dat jammer genoeg nog lang niet het geval zijn.

• The House • Het House of Adoration is zowel een familie van outcasts en misfits, als een letterlijk huis. Het huis is gesitueerd in een appartementenblok in Sydney, Australië, aan de rand van het centrum. Het is niet enorm groot, maar groot genoeg voor het constante komen en gaan van bewoners, en de enkele vaste gezichten die er al jaren wonen. Er zijn 5 gedeelde slaapkamers, twee badkamers, en een woonkeuken. Het is niet heel veel, maar het is meer dan genoeg, en over de jaren is het een echt thuis geworden voor de bewoners. Vorig jaar heeft het House een kans gekregen het appartement te kopen. Na extra hard werken van de huidige bewoners, en steun van oud-bewoners, hebben ze het geld bij elkaar weten te sprokkelen. Dit heeft ervoor gezorgd dat het House nu een echt stabiele thuisbasis heeft en geen zorgen meer hoeft te hebben over het op tijd betalen van huur of de kans uit het appartement gezet te worden. Wel betekent dit dat ze zelf het onderhoud moeten doen, en dat is inmiddels hard nodig. Het House zelf is een gekozen familie voor degenen die aan de deur komen op zoek naar hulp en geborgenheid om hun leven op te kunnen bouwen. Het is een veilige haven voor degenen die door hun gegeven familie verstoten zijn voor wie ze zijn of van wie ze houden. Niemand wordt in principe weggestuurd, maar er wordt van iedereen wel verwacht dat ze bijdragen aan het House en dat ze hun best doen om hun eigen leven op de rit te krijgen. Als ze eenmaal op eigen benen staan trekken de meesten weg en maken ze plaats voor de volgende die hulp nodig heeft. Met feestdagen als kerst en australia day komen de huidige bewoners en oud-bewoners samen, vaak op een van de stranden van Sydney, om de feestdagen en hun familie te vieren. Op dit moment is Lady Felicia de leidster van het huis. Zij zorgt ervoor dat alles in goede banen wordt geleid, iedereen de basis heeft die ze nodig hebben, en dat niemand gebruik maakt van de anderen zonder zelf iets bij te dragen aan het House. Ook is zij degene die mediteert in meningsverschillen, nieuwelingen laat zien hoe het werkt, en die je kan helpen met je weg vinden op je weg naar zelfstandigheid. Plattegrond Impressie

• Rollen • • Manuel DeSantos • Panseksueel • 5 jaar • Castaneda • 1.3 • Amor Chesterfield • Homoseksueel • 4 jaar • Hargreeves • 1.2 • Joel Ellis • Homoseksueel • 1.5 jaar • Forky • 1.3 • Mason Andrews • Aseksueel • 4 jaar • xJess • 1.2 • Noah Bourne • Demiseksueel • 2 jaar • Venustic • 1.5 • Liam White • Homoseksueel • 7 jaar • L_Linda • 1.4 • Dominic o'Connell • Homoseksueel • Nieuw • Forky • 1.4 • Name • Reason to be here • • Sombre • . • Poppy Hassoune • Transgender • 7 jaar • KIaus • 1.2 • Hazel Robinson • Biseksueel • 5 jaar • Remiinds • 1.2 • Name • Reason to be here • • xJess • . • Lilian Rokowski • Aseksueel • 3 weken • Necessity • 1.3 • Indy Jones • Transgender Panseksueel • 2 jaar • Hargreeves • 1.4 • Gemma Cooper • Lesbisch • 8 maanden • Venustic • 1.5 • Serenity Wheeler • Lesbian • Nieuw • nesber • 1.6 • Phoenix Shaffer • Genderfluid • 3 jaar • Necessity • 1.3 • Harper Campbell • Non-binary Panseksueel • 11 maanden • KIaus • 1.3 • Kamerindeling • Kamer 1 • Harper Joel Manuel Kamer 2 • Gemma Indy Hazel Sombre's guy Kamer 3 • Lilian Amor Dominic Kamer 4 • Mason Liam Phoenix Kamer 5 • Jess's girl Poppy Noah Serenity

• Regels • • Minimaal 300 woorden. • Q Huisregels gelden hier. • OOC in het praattopic. Geen ruzies en wees respectvol naar elkaar toe. • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, vrienden hebben soms ruzie met elkaar, dingen gaan vaak fout en lopen niet hoe je wil, je komt niet bij een House als je leven over rozen gaat, je zal moeten zwoegen voor je geld, loyaliteit is alles, en NIEMAND is oppermachtig het House is een democratie, maar wees respectvol naar je meerdere. • Geen Mary Sue's • Naamsveranderingen doorgeven. • Geen personages van anderen besturen. • 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post • Klaus maakt nieuwe topics aan.

De helft van het House wordt wakker om zo naar het werk of de universiteit te gaan, terwijl de andere helft binnen komt druppelen na een nacht werken. Het is een heel normale ochtend, maar Lady Felicia heeft meegedeeld dat ze een belangrijke mededeling heeft zodra iedereen thuis is. Verder heeft ze niets laten vallen, dus er hangt best wat spanning in het huis. Niemand weet wat de Grand Dame van het House van plan is, of te vertellen heeft. Intussen zijn mensen ook nog erg druk met hun eigen leven. De badkamers zijn druk als altijd en de keuken is een puinhoop, maar wat verwacht je met zo veel mensen in een appartement? Welkom in het House of Adoration.

[ bericht aangepast op 15 juli 2019 - 0:00 ]

---

Bowties were never Cooler

"Je bent te goed voor deze wereld, Manuel." grijnsde hij en streek liefkozend met zijn hand langs mijn wang. Ik lach zachtjes. Hij moest eens weten... Misschien was ik 'te goed' voor de mensen waar ik om gaf. Wat dat ook mocht betekenen, voor mij was het meer dan normaal. Voor anderen is het grotendeels een groot spel. Ik laat mezelf van mijn beste kant zien en pak dan ondertussen wat ik wil. Soms leek het alsof ik het zelf niet eens kon tegenhouden, alsof het moest. Niet dat ik dat ooit zei. De mensen die weten van mijn 'inkomen' denken zover ik weet enkel dat het een makkelijke manier voor mij is. ''Hmh, I try my best...'' zeg ik uiteindelijk met een klein glimlachje.
Ik maakte nog een opmerking over dat ik wellicht meer mijn best moest doen. "Hmm, ik bedoel, de jongens staan natuurlijk wel voor me in de rij..." zei Dominic met een ondeugende grijns. Ik lach en knik dan.. ''Oh, I know..'' grijns ik en kijk weer naar hem. Ik bedoel, ik zou er niet al te raar van opkijken. He's cute as hell.. "Doe je best, zou ik zeggen." Ik kijk in zijn ogen en grijns even, dan knik ik weer licht. ''Alright darling, be careful what you wish for,'' zeg ik. ''Nu kom je niet meer van me af.'' plaag ik hem vervolgens. Als iemand even mijn volle aandacht wil, I can do that.
Dominic rolde speels met zijn ogen toen ik de kers voor hem hield. "Jij gaat wel echt al de clichés of he?" grijnsde hij en ik hou mijn schouders op. "I like it though." zei hij en haalde kort zijn schouders op alvorens hij de kers van hem aannam. ''Het zijn clichés omdat het werkt,'' zeg ik lachend. ''Besides, als ik eerst de clichés af ga dan heb ik daarna genoeg tijd om verassend te zijn.'' zeg ik en ik knik, alsof ik net iets heel goeds heb gezegd. Vervolgens neem ik een slok van de milkshake en leun zijn kant op.
Hij sloeg zijn armen om mijn nek en klom zonder pardon op mijn schoot. Ik grijns even, het geluk dat er genoeg ruimte was in een booth. Én dat de werknemers hier wel wat van me gewend waren en dus ook van de meeste dingen niet meer opkeken. Misschien is dat ook de reden dat mijn spot ergens achterin was, oops? "Met jou? Altijd." grijnsde de jongen breed en plaatste een rij van kusjes op mijn kaaklijn. Ik lach zachtjes en leun even wat naar achter, mijn ogen gesloten. ''I like to hear that...'' zeg ik zachtjes. Ik kon ook wel genieten van wat aandacht, ook al bleeft geven meer mijn terrein. I'm a pleaser, I guess. Ik laat het even zo doorgaan, mijn hand laat ik rusten op zijn onderrug. De andere verplaats ik nu naar zijn wang en duw hem zachtjes & langzaam terug. ''Like I said,'' zeg ik en verplaats mijn lippen nu naar zijn nek. ''Nu kom je niet meer van me af.'' vervolg ik speels en maak tergend langzaam een weg omhoog tot ik zacht mijn lippen op die van hem kan drukken.
Pas een tijdje later trek ik me wat terug en leun even met mijn voorhoofd tegen dat van hem. ''Damn... Je bent echt niet goed voor mijn suikerverslaving,'' plaag ik hem en druk nog een zachte kus op zijn lippen. ''So sweet.'' vervolg ik op dezelfde speelse toon.
Ik leun wat naar achter en ben even stil als ik hem bekijk. ''Hmh, dit is wel een hele goede manier om elkaar te leren kennen, al zeg ik het zelf.'' zeg ik zachtjes met een luie glimlach op mijn lippen. Hij mocht me altijd meer vragen, natuurlijk, maar we leken er nu wel heel erg van afgedwaald te zijn. Toch wou ik hem ook wel beter leren kennen, hij was wel interessant in mijn ogen. ''Ochtendpersoon of avondpersoon?'' vraag ik hem dan met een lichte grijns. ''Oh oh, en zeer belangrijk, wat is je favoriete cocktail?'' vervolg ik op een speelse toon.

---

El Diablo.

---

Noah ging rustig door zijn spullen heen, onder zijn slaapshirt lag zijn portomonee niet en ook leek hij hem niet te kunnen vinden op zijn nachtkastje. Terwijl Noah diep nadacht waar hij hem dan wel kon hebben gelaten vroeg hij Harper of ze misschien mee zou willen naar de supermarkt. "Tuurlijk ga ik mee! Ik wilde toch nog de stad in, dus dat komt goed uit." zei Harper vervolgens, Noah knikte enthousiast. 'Gezellig.' zei hij vrolijk terwijl hij nogmaals de kamer door keek. Misschien zag zijn portemonnee wel in de jeans die hij gister had gedragen. Net toen Noah zich keerde naar het stapeltje kleding wat er lag van de vorige dag zag hij Harper er ook naar duiken. "Zocht je deze?" vroeg Harper terwijl ze Noah zijn portemonnee tentoonstelde alsof het een prijs was. Noah liet een lach over zijn lippen rollen. 'Als of je mijn gedachten kan lezen.' grapte hij terwijl hij de portemonnee die Harper nu naar zijn hoofd wierp op probeerde te vangen. Helaas was Noah zijn hand oog coördinatie slechter dan dat hij toe wou geven en glipte het bruin leren ding tussen zijn vingers weg. 'Dat was jou fout,' zei Noah terwijl hij kort zijn wenkbrauw naar Harper optrok, wetend dat het meer zijn eigen fout was dan die van Harper. Snel pakte Noah zijn portemonnee weer van de vloer af.
"Echt super! Het wordt wel echt enorm veel werk, maar het is echt geweldig wanneer het af is." zei Harper reagerend op Noah zijn vraag wat Harper vond van Lady Felicia haar aankondiging. 'Ja inderdaad, heb je al ideeën wat er moet gebeuren enzo?' vroeg Noah, hijzelf was nooit zo creatief wat betrof het organiseren van dingen of het mooi uit laten zien van ruimtes. Hij was creatief met liedjes en muziek, maar daar hield zijn creatieve geest redelijk mee op, je zou hem niet moeten vragen iets moois te tekenen. Alles wat Noah tekende leek vaak al snel op een aardappel.
Net zoals Harper pakte Noah ook zijn overige spullen snel bij elkaar waarna hij haar naar buiten toe volgde. "Zullen we meteen ook lekkere koffie halen? De koffie hier is prima, maar als we toch naar de winkels gaan, kunnen we ook naar het cafe bij Bondi." zei Harper toen de twee buiten stonden, Noah voelde het bloed naar zijn wangen stijgen. Noah was nooit zo goed in mensen afwijzen en Haper haar idee van ergens koffie halen was niet bepaald iets voor Noah. Noah dronk namelijk geen koffie, hij lustte het niet en ergens vond hij het toch vreemd om dit zo in de lucht te gooien. Voornamelijk omdat hij ergens had gedacht dat Harper het wel wist, hoewel iemand natuurlijk zoiets wel kon ontgaan. Het was niet alsof Noah het echt had verteld, maar Harper had hem zeker nog nooit met een kop koffie kunnen zien. Nu kon Noah dus twee dingen doen, hij kon met Harper meegaan en een kop koffie achterover slaan zodat hij hun beide niet in de, in zijn optiek, ongemakkelijke situatie hoefde te plaatsen waarin hij haar vertelde dat hij een hekel had aan koffie. Of hij kon gewoon eerlijk zijn en dus de ongemakkelijke situatie creëren waarin hij vertelde dat hij over zijn nek kon gaan van koffie. 'Ehm..' stamelde dan ook een beetje onhandig. 'Dat klinkt heel leuk, maar ja...' Noah glimlachte vriendelijk naar Harper zodat Harper zich niet beschaamd hoefde te voelen dat ze dit niet wist. 'Ik lust dus niet echt koffie.' Pas toen bedacht Noah zich dat dit natuurlijk nooit een verplichting was om koffie te drinken. In een café hadden ze genoeg andere dranken. 'Maar ik kan natuurlijk ook wat anders drinken, geen probleem.' zei hij dan ook snel.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Misschien was het niet het beste idee om Indy te vertellen over hoe dik ze aan het worden was van al het ongezond eten wat ze de laatste tijd deed, het was zeker niet iets om indruk mee te maken op iemand. Ik word steeds dikker, dat was zeker niet aantrekkelijk. Hoewel Gemma natuurlijk ook wel lichtjes overdreef, want naast dat ze veel at wist Gemma vaak ook nog wel tijd te maken om wat beweging te krijgen. Of dit nou was door door de golven te duikelen alsof ze een dolfijn was of door een klein stukje te hardlopen Gemma zorgde ervoor dat ze iedere dag wel aan haar half uur beweging kwam. Tegen de tijd dat ze straks thuis was had ze haar half uur zeker ook wel weer gehad en kon ze dus die pannenkoeken zeker wel eten. Plots boog Indy zich dan ook voorover naar Gemma haar buik, inplaats van hem uitzetten hield Gemma haar buik dan ook in. "Hmm het zou wel de schattigste foodbabie ooit zijn." zei Indy, Gemma liet weer een zenuwachtige giechel over haar lippen rollen. 'Ahww.' mompelde ze. 'Dat is lief.' zei ze terwijl een grote glimlach op haar gezicht verscheen. 'Je mag wel de peetmoeder worden van mijn foodbabie.' grapte Gemma.
" Maar om erop terug te komen, een cheatday kan nooit kwaad." zei Indy nog, Gemma knikte. 'Cheatweak, Cheatmonth, Cheatlife, ik weet inmiddels niet meer waar ik ben hoor.' grinnikte Gemma.
Hierna was Gemma verder gegaan over haar eigen struggles, ergens vond ze het wel fijn om er met Indy over te praten, maar aan de andere kant wou ze de blondine natuurlijk ook niet direct afschrikken. Straks dacht Indy dat Gemma veel te hoge eisen had aan een vriendschap, dan zag ze het zeker niet zitten als het ooit meer dan een vriendschap tussen hen werd. Hoewel Gemma totaal geen idee had hoe Indy daar uberhaubt in zou staan, ze kon de signalen van de jongedame niet bepaald goed op vangen leek het. Hoewel Gemma ook niet kon zeggen dat ze zelf de meest duidelijke signalen af gaf, ze wou Indy gewoon niet afschrikken, want ze vond de blondine enorm leuk. "Helemaal niet, je hebt evenveel recht op aandacht van je beste vriend." zei Indy tegen Gemma, waardoor Gemma haar mondhoeken weer omhoog krulden. "Ik ken Joel natuurlijk niet zo goed als jou, maar van wat ik hoor zit hij duidelijk in conflict met zichzelf. Maar misschien nu met de opportuniteit van lady Felicia kan je hem eens kidnappen?" Gemma grinnikte kort om Indy haar benaming, kidnappen, dat klonk wel een beetje heftig. "Ik bedoel weg van het huis, en kan je eens goed met hem praten? Ik weet niet veel van geloof, maar vriendschap is ook belangrijk." voegde Indy nog aan haar woorden toe. Gemma knikte langzaam. 'Ik denk dat je inderdaad gelijk hebt.' zei Gemma waarna ze naar Indy glimlachte. 'Dank je wel, Indy.'
. "Daarbij nu heb ik jou even gekidnapt." zei Indy nog, een lach rolde over Gemma haar lippen heen. 'Hmm, ik dacht dat het andersom was.' zei ze. 'Hoewel ik ook niet zeker weet of we het nog wel kidnappen kunnen noemen. Het is meer adultnappen.'
Hierna had Indy Gemma ook nog een compliment gegeven over haar outfit, waardoor Gemma een beetje zenuwachtig had gegiecheld en natuurlijk Indy had bedankt. Na een nogal vreemde opmerking te maken over Indy haar bril, maar Indy leek het totaal niet zo op te vatten. "Vind je? Ik lijk een beetje op een dork zo." zei Indy. "Maar dankjewel, ik hoor het niet zo vaak, dus dat ik wel leuk." Gemma glimlachte. 'Nee, helemaal niet.' zei ze reagerend op het feit dat Indy een dork zou zijn. 'En als het wel zo zou zijn, zou je de schattigste dork zijn die ik ooit heb gezien.' zei Gemma, heel even had ze Indy aangekeken, maar daarna had ze al snel haar blik ergns anders op gericht. Misschien was dit toch een beetje te 'full on'.
De twee dames liepen rustig verder totdat Indy zich ineens omdraaide, Gemma volgde het voorbeeld van de blondine om te kijken waar ze naar keek. Achter hen stond ineens een Benjamin, een jongen die net in het huis in was getrokken. Gemma had hem nog niet heel veel gezien en heel eerlijk, had ze hem nu ook liever niet gezien. Hij verpeste Gemma haar date met Indy een beetje, hoewel Gemma waarschijnlijk ook de enige was die dit zag als een date. 'Dag dames, Indy en Gemma toch?' zei hij, Gemma knikte kort. 'Hi,' zei ze terwijl ze kort van Indy naar Benjamin keek. "Ja klopt, het is Benjamin toch? " zei Indy vervolgens. "We gingen pannenkoeken eten en daarna windowshoppen, zin om mee te gaan?" stelde Indy voor. Gemma beet kort op haar onderlip, ergens had ze gehoopt dat ze Benjamin zo snel mogelijk ergens achter konden laten, maar Gemma wist ook dat dat uiterst onfatsoenlijk was. Vooral nu met Indy haar voorstel kon Gemma moeilijk zeggen dat ze absoluut niet wou dat hij mee ging. 'Ja hoor natuurlijk ga mee.' zei Gemma dan ook opgewekt. 'We willen graag food babies kweken.' grapte Gemma. 'Dus ik hoop dat je klaar bent om vader te worden.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Ergens had Liam nog gehoopt dat Joel hem zou tegenhouden. Dat hij zijn excuses zou maken voor wat hij had gezegd en dat hij het niet meende. Maar die hoop was tevergeefs. Een snelle blik over zijn schouder liet Liam zien dat Joel zich alweer over die klootzak heen had gebogen. En op dat moment zwoor Liam zichzelf dat hij wraak zou nemen op Amor. Ergens heel diep van binnen wist Liam ook wel dat Amor hier niks aan kon doen, en dat de schuld meer bij Joel lag dan bij Amor. Op dat moment kon Liam dat echter niks schelen en wilde hij alleen maar met zijn vuisten Amors gezicht verbouwen. Eenmaal uit de woonkamer liep Liam met nijdige passen het huis uit, en liet zich op de stoep zakken. Uit zijn broekzak haalde hij zijn pakje sigaretten, haalde een sigaret uit het pakje en stak deze aan met een aansteker. Driftig nam hij een hijs van de sigaret en blies de rook na een diepe ademhaling weer uit. Zijn boosheid ebde langzaam weg en maakte plaats voor een leeg en verdrietig gevoel. Hij zou er niet raar van opkijken als zijn klap Joel en Amor juist weer bij elkaar bracht. Als hij dat van tevoren had geweten, had hij die klap natuurlijk nooit uitgedacht. Liam zuchtte, drukte zijn peuk uit en slenterde naar binnen. Eenmaal binnen wilde hij zich eigenlijk alweer omdraaien – hij had er geen behoefte aan om Joel of Amor tegen te komen – toen de stem van Poppy opklonk. “Hi, Liam,” zei ze. Liam keek op en zag Poppy bij de wasmachine staan, waar ze zo te zien net een lading vuile was in had gestopt. Hij bleef staan, mompelde een “Hi” terug en vervolgens vroeg Poppy: “Wat is er aan de hand?” Een bezorgde ondertoon klonk door in haar stem. Liam zuchtte, hij had al half het woordje “niks” gevormd maar daarmee hield hij alleen zichzelf voor de gek. Bovendien had Poppy ook al wel door dat er niet niks aan de hand was. “Joel,” mompelde Liam toen. Hij stapte de ruimte in, en leunde met zijn rug tegen de muur. “We hebben ruzie gehad,” zei Liam toen. “Joel en ik. Eerst hadden Joel en Amor ruzie, maar ik was zo stom om me er mee te bemoeien. Ik nam het voor Joel op, maar dat viel nogal verkeerd. Toen was het opeens hen twee tegen mij, en heb ik Amor een klap verkocht.” Hij kon er niks aan, maar een traan druppelde langs zijn wang omlaag. “Joel ging door het lint. Hij… Hij zei de vreselijkste dingen. Dat hij nooit iets voor mij gevoeld had. Dat soort zooi.” Terneergeslagen staarde Liam naar de grond.

Benjamin ● 19 years old ● bi-sexual ● outfit ● outside ● Indy&Gemma ●●● Lichtelijk buiten adem stond ik nu naast de 2 mooie dames. Misschien moest ik weer wat vaker gaan hardlopen, echt een heel slecht idee was dat niet. Indy draaide al snel om, waarschijnlijk had ze me horen rennen en hijgen. Erg beschamend.       'Dag dames, Indy en Gemma toch?' glimlachte ik vriendelijk. 'Hi,' kwam er voorzichtig over de lippen van Gemma. 'Ja klopt, het is Benjamin toch? ' Antwoordde Indy terug met een glimlach. Ik knikte instemmend mijn hoofd. Wat goed dat ze mijn naam wist, bijna niemand hier had het meteen goed na 1 keer voorstellen.       'We gingen pannekoeken eten en daarna windowshoppen, zin om mee te gaan?' vroeg Indy vriendelijk. Ook wisselde ze even een blik met Gemma, die het geloof ik iets minder leuk vond dat ik er ineens bij was. Misschien hadden ze wel een date en ben ik een complete anti-climax... Ik slikte even en schonk Gemma een onschuldige glimlach. Gemma beet kort op haar onderlip, maar besloot toch in te stemmen.       'Ja hoor natuurlijk ga mee.' Zei ze dan ook opgewekt. 'We willen graag food babies kweken.' Grapte ze, waardoor ik even moest lachen. 'Dus ik hoop dat je klaar bent om vader te worden.' Vervolgde ze nog. Nu begon ik al helemaal te lachen. Vader worden van foodbabies met deze mooie dames? Absoluut!       'Dat klinkt als muziek in mijn oren, heb altijd al vader willen worden!' Grinnikte ik dan ook naar de dames. 'Maar alleen windowshoppen... ik weet niet of ik mezelf in kan houden hoor...' kwam er nog onschuldig over mijn lippen. Ik was nogal verslaafd aan kleding kopen en echt veel zelfbeheersing had ik niet, maar misschien dat de dames me daar mee konden helpen.       'Dan moeten jullie me maar in bedwang houden! En waar wilden jullie pannenkoeken gaan eten?' Glimlachte ik terwijl ik samen met Indy en Gemma verder liep.

[ bericht aangepast op 9 aug 2019 - 19:43 ]

---

- thank you for existing -

---

Liam zat duidelijk niet lekker in zijn vel, maar ik had geen idee wat er was. Ik vroeg het dus maar gewoon. Het was niet goed om dingen binnen te houden, dan werd het alleen maar erger. Al was ik ook wel iemand die snel dingen voor mezelf hield, ik wilde niet dat mijn vrienden er aan onderdoor gingen. Het duurde even voor hij antwoord gaf, maar het antwoord wat kwam verklaarde al een hele hoop. Ik luisterde rustig, maar het deed me echt veel pijn om mijn vriend zo te zien. Hij leek zo'n brede stoere gast, en dat was hij meestal ook, maar ik moest nu echt de neiging onderdrukken om hem als klein ventje in mijn armen te sluiten. Ik hield het lang vol, tot ik de traan over zijn wang zag rollen. Ik stond op en sloeg mijn armen om hem heen. "Lieverd toch." zei ik zacht, terwijl ik kort de tijd nam om de traan van zijn wang te vegen. Hij was zo breekbaar, ondanks zijn imago. "Hij meende het vast niet. Mensen zeggen soms dingen in woede die nergens op slaan en waar ze heel veel spijt van krijgen. Hij geeft weldegelijk om je, ik weet het zeker. Het heeft nu alleen geen zin om te blijven pushen. Dan wordt het alleen maar erger." Ik wilde eigenlijk ook heel graag weten wat er was gebeurt. Tuurlijk was ik het er echt niet mee eens dat hij Amor had geslagen, maar het was ergens toch begrijpelijk met de feiten die ik nu had. Het was misschien toch beter als hij Joel een klap had verkocht, want die leek in zijn verhaal toch een grotere boeman dan Amor, maar iedereen wist dat hij dat nooit zou doen. Ik trapte met een voet de wasmachine dicht. Die zou ik zo wel aan doen. "Weet je wat. Zullen we even naar buiten gaan? Misschien naar het strand of gewoon de stad in. Hier binnen blijf je toch maar met hem geconfronteerd worden." Ik liet hem los om de wasmachine aan te zetten en hem eens goed aan te kunnen kijken. "Kom." Ik pakte zijn hand vast en trok hem zo goed en zo kwaad als het ging mee richting de deur. Ik wilde hem zo snel mogelijk opfleuren, en later kon ik altijd nog verhaal gaan halen bij Joel, maar nu was dit veel belangrijker. Zelf hield ik enorm van het strand en wist het geluid van de zee en de mensen om me heen me altijd weer terug te brengen naar het hier en het nu, en alles te relativeren. Ik wist niet hoe hij zich daarbij voelde, maar het huis uit gaan was nu in elk geval een slimme stap. Volgens mij waren Amor en Joel nog binnen en ik had geen behoefte om Liam in nog meer pijn te zien of dat hij grote problemen zou krijgen voor vechten in het huis.

[ bericht aangepast op 11 aug 2019 - 13:15 ]

---

Bowties were never Cooler

INDY STUART JONES

Panseksual Trans || Talking to Gemma and Benjamin || Outfit

---

Gemma leek mijn advies te waarderen en schonk me een vriendelijk glimlachje, gevolgd door een 'Ik denk dat je inderdaad gelijk hebt. Dank je wel, Indy.' vervolgens lachtte ze even over mijn kidnap opmarking waardoor ik vrolijk meelachtte. 'Hmm, ik dacht dat het andersom was.' zei ze vrolijk 'Hoewel ik ook niet zeker weet of we het nog wel kidnappen kunnen noemen. Het is meer adultnappen.' ik grinnikte om Gemma haar woorden. "Nou als dat zo is dan mag je me vaker adultnappen hoor." grijnsde ik, waarna we het even over onze kleren hadden. 'Nee, helemaal niet.' zei Gemma de schat toen ik zei dat ik wat op een dorl meel met mijn bril. 'En als het wel zo zou zijn, zou je de schattigste dork zijn die ik ooit heb gezien.' zei Gemma wat me even deed giechelen. "Wat ben je toch een schat!" zei ik met eeen brede glimlach, gevleid door Gemma haar woorden al keek Gemma even weg. Hierdoor had ik Benjamin gehoord en voegde de jongen zich bij onze uitstap.
'Ja hoor natuurlijk ga mee.' zei Gemma ook opgewerkt toen ik de jongen meeuitnodigde 'We willen graag food babies kweken.' grapte Gemma wat me spontaan deed lachen. 'Dus ik hoop dat je klaar bent om vader te worden.' Gemma haar woorden waren echt hilarisch, waardoor ik mijn best moest toen om niet als een halve gare op de grond te vallen van het lachen. Benjamin blik was dan ook goud waard al kon de jongen er ook zeker om lachen. 'Dat klinkt als muziek in mijn oren, heb altijd al vader willen worden!' zei Benjamin opgewekt waardoor ik het weer niet kon laten. Tijdens het gelach verliet een knorr geluidje mijn lippen waardoor, ik algauw een hand voor mijn mond sloeg en voelde ik mijn wangen rood worden. Nogsteeds wat nagiechelend, al wist ik weet wat te kalmeren. 'Maar alleen windowshoppen... ik weet niet of ik mezelf in kan houden hoor...' kwam er vervolgens Cheeky over de jongens lippen waardoor ik breed grijnsde. "Oh jee we hebben met een shopacholic te maken!" zie ik grappend. 'Dan moeten jullie me maar in bedwang houden! En waar wilden jullie pannenkoeken gaan eten?' Ik glimlachte terug naar Benjamin en keek dan even naar Gemma. " Vorige keer hebben we bij Strawberry Joe's pannekoeken gegeten toch?" vroeg ik Gemma nog eens voor de zekerheid. Enkele maanden geleden hadden Gemma en ikzelf daar eens gegeten, en ze hadden best goede pannekoeken toen. "Of weet je een beter stekje?" vroeg ik Gemma vervolgens waarna ik wat plaats maakte zodat Benjamin naast ons kon lopen. "Hoe vind je het al in house of adoration?" vroeg ik Benjamin oprecht benieuwd en nieuwsgierig. Ik kende de jongen nog niet zo goed, dus dit was een leuke opportuniteit om hem wat beter te leren kennen nu. "Ben je afkomstig van Sydney?" vroeg ik hem vervolgens nieuwsgierig.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

AMOR CHESTERFIELD

---

De warmte van Joel's lichaam was net een persoonlijk kacheltje voor me, en ook vanbinnen werd ik warm door eindelijk weer zo dichtbij en geliefd te zijn door deze blonde jongen die zo fucking veel voor me betekende. Het gemis was zo groot geweest en ik zou alles doen op mijn fout in het verleden uit te wissen zodat ik hem nooit meer zou moeten missen. Ik wist zelf ook dat dat onmogelijk zou zijn, zeker gezien ik van plan was om mijn hele leven met Joel te willen delen. Ik wilde de jongen vooreeuwig aan mijn zijde en dit was maar 1 obstakel geweest in een pad die uit hoogte en dieptepunten gemaakt was.
De jongen zien glimlachen zorgde voor een warme gelukzalige gloed in mijn binnenste en nu ook besefte ik hoeveel ik aan de simpele woorden 'ik hou van je' had.
Zijn lippen deden dan ook wonderen zodra deze die van mij aanraakten. Een soort hemels wondermiddel die alle pijn onmiddellijk deed verdwijnen. Net alsof zijn lippen speciaal gemaakt waren om op mijn lippen te kunnen passen. Onze lippen lieten elkaar ditmaal wel even los, en ik hoopte ook maar voor heel even gezien ik nog veel tijd in te halen had met hem. Ik voelde een koude traan over mijn wang rollen en Joels warme hand die teder door mijn bruine lokken gleed vooraleer zijn hand mijn wang vond waar ze in alle voorzichtigheid de verdwaalde traan wegveegde. Ik schonk joel een zwak glimlachje en genoot van zijn hand die vederlicht tegen mijn wang aandrukte. Ik rihtte mijn bruine kijkers op naar zijn blauwe poelen en beet zachtjes op mijn onderlip. "Amor, wil je me één ding beloven?" vroeg Joel me , zijn hand opnieuw liefkozend door mijn krullen halend. "Geen geheimen meer, oké?" kwam er zacht over zijn lippen, waardoor ik mijn lippen weer even op elkaar drukte en stilletjes, maar instemmend knikte. "Je hoort met alles bij mij terecht te kunnen, en dat kan je ook vanaf nu, ja?" vervolgde de jongen, ook knikte. "Dat beloofd ik je." zei ik met een zwak glimlachje, al meende ik het oprecht. Ik zou niet meer liegen tegen de jongen, dat was iets dat ik mezelf ook beloofde.
'Althans, als je mijn vriendje nog wilt zijn..." mompelde Joel vervolgens waarna hij zijn blik van me afwendde en ik iets meer rechtop ging zitten, waarna ik nu degene was die mijn hand naar zijn gezicht bracht. Ik kantelde zijn hoofd een beetje zodat hij me wel moest aankijken. "Ik wil niets liever Joel." mijn stem haperde wat al waren mijn woorden vol zekerheid. " Wil jij mijn vriendje zijn?' ik slikte en schonk de jongen een glimlach, gepaard met een snik. Ik wilde dolgraag mijn liefde met hem delen, dat ik terug zijn liefje kon zijn en hij die van mij.
"Geen geheimen meer, geen drugs meer, geen Liam meer." beloofde ik Joel, al grijnsde ik lichtjes om die laatste , waarna ik hem een kleine peck haf met mijn lippen. "Ik moet je wel wat bekennen." sprak ik dan, mijn eerste belofte meteen in gang zetten. "Ik ben vandaag op date geweest met Dominic. Ik beloof je, het was puur vriendschappelijk. " sprak ik zachjtes en schraapte even mijn keel. "Ik heb hem wel gekust, maar dat was omdat ik me eenzaam voelde." ik richtte mijn blik even op mijn vingers. "heb jij ehm.. .Met andere jongens uitgegaan?" vroeg ik hem wat onzeker

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

20      ♥      Homosexual      ♥      At the Diner      ♥      With Manuel

Manuel was begonnen over dat hij nog wel wat speciale tactieken achter de hand had liggen om indruk te maken, iets wat Dominic zijn interesse natuurlijk gewekt had. Hij had dan ook zijn hard to get kaar uitgespeeld en Manuel verteld dat de jongens voor hem in de rij stonden. Was het maar waar... ''Oh, I know..'' was de jongen zijn antwoord geweest, iets wat Dominic zijn ego toch stiekem wel streelde. Hij had hem uitgedaagd om hem het uiterste van zichzelf te laten zien, gezien Dominic daar wel erg benieuwd naar was. Hij vond dat Manuel nu al veel meer moeite deed dan de gemiddelde jongen en vroeg zich af wat er dan zou gebeuren als hij al helemaal zijn best zou doen. Natuurlijk had Manuel zijn uitdaging geaccepteerd. ''Alright darling, be careful what you wish for, Nu kom je niet meer van me af.'' Dominic zijn mondhoeken schoten weer omhoog. "Dat is nou juist de bedoeling," grijnsde hij. ''Het zijn clichés omdat het werkt." Daar had hij een punt. Het leek te werken. Ook Dominic had er een handje van de clichés af te gaan, zo had hij dat vanmorgen ook bij Amor gedaan en het leek inderdaad te werken. "Besides, als ik eerst de clichés af ga dan heb ik daarna genoeg tijd om verassend te zijn.'' Deze zin liet Dominic even lachen en hij knikte verslagen. "Daar heb je een punt, you got me, you got me." grijnsde hij. Vervolgens waren ze het er beiden over eens dat ze the rainbow wel wilden proeven, iets wat Dominic zich geen tweede keer liet zeggen, zeker niet bij zo'n lekkerding als Manuel. Hij was zonder pardon bij de jongen op schoot geklommen, schijt hebbend aan het feit dat ze zich in een openbaar restaurant bevonden. Manuel had nu zijn volle aandacht. Dominic kon het niet laten om een rij van kusjes te plaatsten langs de strakke kaaklijn van de jongen maar werd na een tijdje toch teruggeduwd. ''Like I said,'' Dominic keek hem geïnteresserd aan en hield zijn hoofd iets schuin. Hij voelde hoe Manuel zijn lippen naar zijn nek verplaatste en sloot uit automatisme zijn ogen. ''Nu kom je niet meer van me af.'' na deze ontstond er een brede tevreden grijns rond Dominic zijn lippen en opende zijn ogen weer wat verrast toen hij plots de jongen zijn lippen op die van hem voelde. Dominic ging op in de kus en liet zijn handen naar de jongen zijn rug glijden waar hij de jongen zijn shirt vast greep. Het kostte Dominic moeite om niet meteen een pruillipje te trekken nadat Manuel zijn lippen van die van hem had verwijderd. Hij keek de jongen breed glimlachend aan terwijl hun voorhoofden tegen elkaar aanrustte en hij verplaatste zijn handen nu aan weerszijden van Manuel zijn gezicht terwijl hij hem aan bleef kijken. "Like I said..." zei hij zacht uitdagend. "I wouldn't want it any other way." grijnsde hij en drukte zijn lippen nogmaals stevig op die van hem. Met pijn en moeite trok Dominic een tijdje later toch terug en leunde zijn voorhoofd weer tegen die van Manuel aan. ''Damn... Je bent echt niet goed voor mijn suikerverslaving,'' sprak Manuel iets wat Dominic speels in zijn lip liet bijten. ''So sweet.'' "Hmm, weet je zeker dat -dat niet die overblijfselen van die milkshakes van je zijn." zei Dominic speels. ''Hmh, dit is wel een hele goede manier om elkaar te leren kennen, al zeg ik het zelf.'' Dominic knikte langzaam instemmend terwijl hij zijn armen rond Manuel zijn nek liet rusten. ''Ochtendpersoon of avondpersoon?'' Dominic kon een lach niet inhouden. Die was makkelijk. "Zeer zeker géén ochtendpersoon, dankuwel." lachte hij. "Toch zou ik voor jou mijn bed wel uit komen." knipoogde hij naar de jongen en hij werd alweer belaagd met de volgende vraag. ''Oh oh, en zeer belangrijk, wat is je favoriete cocktail?'' Dominic keek Manuel even aan of hij water zag branden. "Uhm..." mompelde hij. "Lach me alsjeblieft niet uit, maar..." lachte hij en beet weer kort op zijn lip. "Ik zou het niet weten, ik drink niet echt. Shocker, right?" lachte hij. Dit was voor de meeste vooral verassend omdat hij een permanente bol vol energie was waarvan leek dat hij er een paar op had. Hij had gewoon extreem veel last van ADHD en kon het niet zomaar uitzetten. "Al mag jij jezelf nu the lucky winner prijzen, want ik wijs jou aan als leraar." grijnsde hij en drukte zijn wijsvinger zacht in zijn borst. "Honden of katten?" vroeg Dominic nu met een scheve grijns.

---

How far is far

---

"Nou als dat zo is dan mag je me vaker adultnappen hoor." zei Indy grijnzend, ook Gemma keek haar met een grote glimlach aan, als ze het toch aanbood... In dat geval mocht Indy er zeker op rekenen dat ze vaker werd geadultnapt door Gemma, hoewel Gemma hoopte dat ze het dan ook ooit een keer een date zou mogen noemen. Echter wist Gemma nog altijd totaal niet of Indy dat zou zien zitten, normaal was Gemma echt wel de persoon die iemand iets durfde te vragen. Ze stapte met al het gemak op iemand af, maar met Indy was het nu echt even anders. Ze spendeerde heel graag tijd met de blondine en mocht Indy haar niet leuk vinden wou ze hun relatie niet verpesten. De beste manier om een vriendschappelijke relatie te verpesten was door te zeggen dat je de ander leuk vind, dus ja, Gemma was gewoon bang voor de afwijzing.
"Wat ben je toch een schat!" zei Indy vervolgens vrolijk toen Gemma haar had gecomplimenteerd, Gemma haar wangen waren nog altijd een tintje roder dan normaal waardoor ze een beetje naar beneden. Vanuit haar ooghoek zag ze echter wel de grote glimlach op Indy haar gezicht die Gemma opnieuw deed smelten.
Het moment werd echter 'verpest' door Benjamin die duidelijk ook gezelschap nodig had. Toch vond Gemma dat ze de jongen moeilijk zou kunnen afwijzen en had ze enthousiast gezegd dat hij natuurlijk ook mee mocht op hun zoektocht naar pannenkoeken en kleding. Als Gemma foodbabies ging zitten kweken had ze waarschijnlijk ook wel wat nieuwe kleding nodig. Gemma had de grap over de foodbabies dan ook voorgezet tegenover Benjamin, waardoor Indy hard begon te lachen, iets wat Gemma toch een beetje vleide. Indy vond haar in ieder geval grappig. 'Dat klinkt als muziek in mijn oren, heb altijd al vader willen worden!' zei Benjamin, waardoor Gemma nu ook in de lach schoot, omdat de jongen zo leuk met hen mee deed. 'Ik weet zeker dat kleine Pan en Koek blij zullen zijn met hun nieuwe vader.' zei Gemma met een grote grijns op haar gezicht, ze vond zich zelf duidelijk weer hilarisch en keek dan ook heel even naar Indy om te kijken of die het zelfde vond. Inmiddels klonk er zelfs een zacht geknor vanuit Indy haar kant, Gemma giechelde lichtjes toen ze dit hoorde, gosh wat was Indy schattig.
'Maar alleen windowshoppen... ik weet niet of ik mezelf in kan houden hoor...' zei Benjamin vervolgens. "Oh jee we hebben met een shopacholic te maken!" reageerde Indy, Gemma grinnikte kort terwijl ze weer begon te lopen. Als ze bleven staan zouden ze morgen nog niet in het centrum zijn en Gemma legde nu al bijna het lootje van de honger. 'Dan moeten jullie me maar in bedwang houden! En waar wilden jullie pannenkoeken gaan eten?' zei Benjamin vervolgens, Gemma keek de jongen even serieus aan. 'Oké, dan zullen we je moeten boeien, zodat je niks kan pakken.' zei ze op dezelfde serieuze toon, maar erg lang hield Gemma dit niet vol al snel krulden haar lippen omhoog in een kleine glimlach.
" Vorige keer hebben we bij Strawberry Joe's pannekoeken gegeten toch?" vroeg Indy vervolgens, waarbij ze inging op de vraag van Benjamin net. Gemma knikte terwijl ze weer een steentje vond die ze voor zich uit kon schoppen terwijl ze over de straat liep. "Of weet je een beter stekje?" voegde Indy nog aan haar woorden toe. 'Nou,' begon Gemma. 'als jullie pannenkoeken kenner moet ik zeggen dat ze de beste pannenkoeken bij Pancakes on the rocks verkopen, wat ook op loopafstand hier vandaan is.' Gemma keek kort naar de andere twee. 'Als jullie dat willen natuurlijk?'
"Hoe vind je het al in house of adoration?" vroeg Indy vervolgens aan Benjamin. "Ben je afkomstig van Sydney?"

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

"Hmm, weet je zeker dat -dat niet die overblijfselen van die milkshakes van je zijn." zei Dominic speels en ik haal lichtjes mijn schouders op. ''Misschien is het een combinatie van twee van mijn favoriete dingen in deze wereld.'' plaag ik hem en ik laat mijn vingers ondertussen zachtjes over zijn rug strelen. Hmh, als ik drie dingen mee kon nemen naar een onbewoond eiland... Eten, aantrekkelijke mensen en nog meer eten? Klinkt goed voor mij. Na mijn eerste vraag moest hij lachen. "Zeer zeker géén ochtendpersoon, dankuwel." lachte hij en ik grijns even. Dat is al een ding waar ze in overeenkomen. Kijk, zolang ik niet heb geslapen vind ik de ochtend helemaal prima. Maar als je me 's ochtends wakker maakt, ben ik waarschijnlijk toch een stuk minder vrolijk. "Toch zou ik voor jou mijn bed wel uit komen." Ik lach. ''I'm flattered,' zeg ik en ik hou mijn hoofd wat schuin. ''Jij zou 's ochtends mijn eerste prioriteit hebben, daarna pas Redbull.'' zeg ik dan speels en ik geef hem een plagerig duwtje. Dat was een ander ding, zolang ik mijn energieshot had 's ochtends was ik niet zo chagrijnig. Als dat niet zo was... Well, laten we maar zeggen dat dat de reden is dat mijn voorraad nooit op raakt.
Ik vroeg hem vervolgens naar zijn favoriete cocktail. Zeer belangrijk en nog iets waar ik iets teveel van kon hebben. "Uhm..." mompelde hij en ik haal mijn wenkbrauw lichtjes op. "Lach me alsjeblieft niet uit, maar..." lachte hij en beet weer kort op zijn lip. ''Zeg alsjeblieft geen bloody mary.'' zeg ik ondertussen. "Ik zou het niet weten, ik drink niet echt. Shocker, right?" lachte hij en ik kijk hem even stilletjes aan. Well, dat was nieuw. Misschien bestond het grootste deel van mijn vriendengroep dan ook uit een stelletje alcoholisten. Who knows. "Al mag jij jezelf nu the lucky winner prijzen, want ik wijs jou aan als leraar." grijnsde hij en drukte zijn wijsvinger zacht in mijn borst. Ik lach en pak zijn pols zachtjes vast, waarna ik een kus op zijn hand plaats. ''Hmh, nou dat is iets waar ik je heel veel over kan leren.'' grijns ik en ik kijk op naar hem. ''Maar, er is een reden dat ik het vraag,'' zeg ik en een glimlach vormt op mijn lippen. ''Want ik wil niet het verkeerde voor je bestellen, als ik je meeneem naar de Rainbow Room'' zeg ik plagend. Oh ik kwam daar echt te vaak. Het was een club, bar, lounge, iets. In ieder geval, elke avond veel te gezellig. Geweldige cocktails, geweldige mensen, hele aantrekkelijke mensen als ik heel eerlijk ben... Het is een beetje overgenomen door de latinos en Latinas van de community, maar dat maakt het alleen maar beter. Ik bedoel maar, kijk naar mij. Oké nee, maar goed. Iedereen is geaccepteerd. Ik noem het altijd de verborgen schat van Sydney, want lang niet iedereen in deze community leek het te kennen raar genoeg. Maar in mijn ogen was het de beste spot om te komen en geloof me, ik ken veel spots in deze stad.
"Honden of katten?" vroeg Dominic opeens met een scheve grijns op zijn gezicht en ik schud lachend mijn hoofd. ''Heel eerlijk? Vissen.'' zeg ik en ik hou het nog vol om serieus te klinken. Niet veel later grijns ik echter en ik schud weer mijn hoofd. ''Nee oké, waarom niet beide?'' zeg ik en haal mijn schouders op. ''Ik wou stiekem altijd iets adopteren uit het asiel, maar ik weet niet of Lady F dat zo kan waarderen,'' zeg ik en ik glimlach lichtjes. ''Daarom hou ik het nu maar bij mijn wekelijkse vrijwilligerswerk daar.'' lach ik vervolgens zacht. Het was iets wat niet veel mensen wisten, maar toch was ik elke zaterdagochtend te vinden in het asiel. Het begon als iets om mijn karma een beetje in balans te kunnen houden, gezien ik daar heilig in geloof, maar toen begon het toch wel een beetje op me te groeien. Besides, als je altijd omringt bent met andere mensen dan kan het heel relaxed zijn om het tegenovergestelde te hebben. Zelfs al is het maar 1x per week.
Ik kijk naar hem en hou mijn hoofd wat schuin, terwijl ik nadenk over mijn volgende vragen.
''Heb je een raar talent?'' vraag ik hem dan met een lichte grijns. ''En wat is je ideale weekend?''

---

El Diablo.

---

Het voelde goed om zijn hart te kunnen luchten bij Poppy, om erover te praten en toch wel een traan te laten gaan. Nu loste het zijn problemen met Joel niet op – hij betwijfelde of dat nog opgelost kon worden – maar het voelde in ieder geval een ietsepietsie beter. “Lieverd toch,” zei Poppy op zachte toon. Ze had haar armen om hem heen geslagen en veegde de traan van zijn gezicht weg. “Hij meende het vast niet. Mensen zeggen soms dingen in woede die nergens op slaan en waar ze heel veel spijt van krijgen. Hij geeft wel degelijk om je, ik weet het zeker. Het heeft nu geen zin om te blijven pushen. Dan wordt het alleen maar erger.” Maar Liam zuchtte opnieuw en schudde zijn hoofd. “Je hebt hem niet gehoord, Poppy,” zei Liam en de radeloosheid klonk duidelijk door in zijn stem. “Hij was echt… Ziedend. Hij wilde mij zowat de hersens in slaan. Maar zich wel bekommeren om Amor.” Die laatste opmerking kwam er verbitterd uit. Hij dacht dat het nu eerder goed zou komen tussen Joel en Amor dan tussen hem en Joel. “Echt,” Liam schudde hoofdschuddend zijn hoofd. “Ik had me er nooit mee moeten bemoeien. Dan hadden die twee nu tenminste nog ruzie gehad.” Ergens vervloekte hij zichzelf, dat hij zich ermee was gaan bemoeien. Als hij dat niet had gedaan, was hun ruzie misschien alleen maar meer en meer uit de hand gelopen. “Weet je wat. Zullen we even naar buiten gaan? Misschien naar het strand of gewoon de stad in. Hier binnen blijf je toch maar met hem geconfronteerd worden.” Poppy zette de wasmachine aan, keek hem aan en vervolgde: “Kom.” Ze pakte zijn hand en trok hem mee richting de deur, iets wat hij gewillig toe liet. Hier in huis zou het er niet beter op worden en zeker niet als hij Joel of Amor tegenkwam. Vooral als hij alleen al aan Amor dacht, begon zijn bloed al te koken. “Strand?,” vroeg Liam toen ze eenmaal buitenstonden. Hij wist dat Poppy ook van het strand hield en bovendien vond hij het wel een goed idee om even uit te waaien. “Dan trakteer ik daar op een kop koffie.”

---

Ik lachte bij Noah's opmerking over zijn portemonnee dit ik had gevonden, en smeet het ding toen naar zijn hoofd. Hij was alleen duidelijk slechter in vangen dan dat ik had gedacht. Hij deed wel zijn best, maar dat zorgde er eigenlijk alleen maar voor dat het ding trager de grond raakte. Toch was het best amusant, zeker omdat hij daarvan mij de schuld gaf, terwijl dat duidelijk niet zo was. Dit zorgde ervoor dat mijn lach iets langer doorging dan daarvoor. Hij wist me er wel uit te slepen door zijn vraag. Ik was echt heel enthousiast over het idee, al was het nog iets om in mijn propvolle schema te passen. Ik haalde mijn schouders op bij zijn volgende vraag, terwijl ik ook mijn spullen pakte. "Geen idee. Eerst maar eens zien wat er moet gebeuren en wat Lady Felicia allemaal wil. Iets leuks met kleuren lijkt me wel wat." Ik had al allemaal ideeen, maar het was altijd afwachten wat kon en wat niet en wat anderen in gedachten hadden. Noah moest nog naar de winkel en ik wilde de stad in, dus ik stelde voor om gelijk maar koffie te halen. Noah bleef net iets te lang stil, waardoor ik toch begon te twijfelen of hij me wel echt mee wilde hebben. Ik had toch nooit iets gezegd of gedaan om hem te beledigen of pijn te doen? Ik dacht van niet, en ik hoopte het ten zeerste, maar dit deed me toch twijfelen. Toen uiteindelijk zijn antwoord in horten en stoten naar buiten kwam, viel die angst van mijn schouders. Hij hield alleen niet van koffie, dat wat toch geen probleem. De glimlach keerde terug naar mijn gezicht en ik pakte zijn arm vast. "Dat komt helemaal goed, Noah. Geen reden om je daar voor te schamen ofzo. Er is meer dan genoeg keus. Thee, warme chocolademelk, limonade, sap, frisdrank. Alles wat je maar wilt." Ik nam hem mee de kamer uit, de gang door, en naar buiten. Het was al een stuk rustiger in huis dan voor de mededeling. Iedereen hier had wel iets om te doen overdag, en dat was maar goed ook. Zo veel mensen in een appartement was wel veel als je constant op elkaars lip zou zitten. Eenmaal buiten liep ik intuïtief de goede kant op. "Dus, heb jij al ideeen voor het buurthuis?" Ik was ook wel benieuwd naar zijn visie. Ik had allerlei wilde ideeen, en ik verwachtte dat de meesten in het huis dat zouden hebben. Het lastigste zou misschien nog wel worden om iedereens ideeen tot een samenhangend geheel te maken wat mensen uitnodigde om binnen te komen en waar mensen zich thuis zouden voelen. Gelukkig was er altijd de zekerheid dat Lady Felicia de leiding zou nemen op elk punt waar het nodig was, of iemand aan te wijzen om het voor haar te doen. Naarmate we dichterbij de kust kwamen, trok de wind wat aan, al was het nog steeds niet veel, werd de hoeveelheid mensen meer, en werd het verkeer minder. Net voor de boulevard trok ik Noah mee de koffiezaak in. Buiten kon je de koffiebonen al ruiken, en binnen was de geur nog beter. "Kies wat je wil. Ik betaal." zei ik met een glimlach. Ik wist al wat ik wilde. Een dubbele espresso met een shot maple syrup. Ik hield van de boost met een klein beetje zoetigheid. Toch wachtte ik even tot Noah zijn keuze had gemaakt uit het overweldigend grote menu. Dit was echt een goede tent, zelfs al was het niet de allergoedkoopste, maar dat was niets hier in de buurt. Gelukkig was het alsnog goed betaalbaar en het was super kwaliteit, dus het was het meer dan waard. Ik had nu al zin in mijn koffie en de gezelligheid van Noah maakte het alleen maar beter.

[ bericht aangepast op 14 aug 2019 - 17:53 ]

---

Bowties were never Cooler

---

Liam's woorden klonken radeloos, als een man die geen enkele uitweg meer zag. Hij gaf duidelijk Amor de schuld, maar misschien zichzelf nog wel meer. Ik wist niet super goed hoe ik dit kon oplossen zonder dat iemand z'n neus werd gebroken, als dat nog niet was gebeurt. Ik stelde dus maar voor om naar buiten te gaan. Als Amor of Joel nu in de buurt zou komen, werd het mogelijk een bloedbad, en daar had niemand wat aan. Al snel stonden we buiten en stelde Liam het strand voor. Rustig begonnen we die kant op te lopen. "En het is echt niet jou schuld. Je weet niet hoe het anders zou zijn afgelopen. Als Amor en Joel echt bij elkaar willen zijn maakt het niet uit wat je hebt gedaan en dan komt er binnenkort iemand op je pad die z'n leven met je wil delen, en als niet goed zit tussen de twee maakt dit ook niet veel uit. Het leven vindt altijd een weg." Ik wilde hem zo graag opbeuren, maar ik wist ook niet zo goed hoe ik dit anders moest aanpakken. Ik had nog nooit een relatie gehad, niet echt in elk geval, dus dat hielp ook niet. Eenmaal bij het strand trok ik mijn schoenen uit en liep daarna de trap af het zand op. Het was altijd een heerlijk gevoel om het zand tussen mijn tenen te voelen. "Weet je wat, we kunnen altijd nog naar knappe surfers kijken, al is het jammer dat het strandwachten seizoen nog even op zich laat wachten." Knappe jongens hielpen vast een beetje met het liefdesverdriet. Thuis zou ik Joel of Amor wel vragen wat er volgens hen was gebeurt, maar eerst hoopte ik Liam genoeg op te kunnen beuren dat er vrede in het huis zou blijven en dat hij zich weer goed zou voelen. Het waaide nog verrassend weinig en door de zon was het eigenlijk best lekker, al zou de zee in hartje winter echt ijskoud zijn. Het was gelukkig ook rustig op het strand. Er waren wat touristen, maar niets vergeleken met de zomer. "Wil je de zee nog in? Of alleen even lekken wandelen en zitten? Of wil je eerst koffie?" Het was mij allemaal om het even. Ik was gewoon blij om op het strand te zijn om ook even mijn eigen zorgen en spanning van me af te laten glijden en echt even te relaxen en alles te vergeten.

---

Bowties were never Cooler

22      ♥      Homosexual      ♥      Joel's room      ♥      With Amor

Het afgelopen uur was een ware rollercoaster vol emoties geweest voor Joel. Hij had zo'n beetje elke emotie die er bestond voorbij zien komen maar deze leek nu te blijven hangen op geluk en verliefdheid. Zijn hart maakte allerlei vreemde bewegingen in zijn borstkas zodra hij Amor aanraakte. Hoewel dit enkel drie weten nog zo normaal was geweest leek het nu weer of Joel alles opnieuw voor het eerst ervaarde en hij koesterde iedere seconde. Stiekem was hij toch bang dat het ieder moment zo weer om kon slaan. Het was namelijk de dag dat het mis ging ook van het ene op het andere fout gegaan. Hij wilde dit absoluut voorkomen, hij was veel te blij dat hij Amor nu weer terug had en wilde dat zo houden. Joel wilde Amor nóóit meer kwijtraken en besloot hem dit ook duidelijk te maken. Joel wilde niets liever dan doorgaan waar ze gebleven waren, al was dat misschien voor nu iets te ambitieus. Joel had zoveel van Amor gehouden dat als Amor hem toen ten huwelijk zou hebben gevraagd hij meteen ja had gezegd. Joel hield nog steeds ziels veel van Amor maar het was duidelijk dat er gewerkt moest worden aan hun relatie. Liegen en elkaar niet vertellen hoe ze zich voelde moest stoppen en daar leek Amor het gelukkig ook mee eens te zijn. "Dat beloofd ik je." Na deze woorden vulde Joel zijn ogen zich automatisch weer met tranen. Hij kon gewoon niet geloven dat de jongen die hij weken lang vermeden had hier weer voor hem zat. Hij had zijn Amor weer terug en hij was dolgelukkig. Toen besefte Joel dat het eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend was dat Amor na de kus weer meteen zijn vriendje was, iets wat hard op zijn dak viel. Soms haatte hij de realiteit en waande hij zich liever in zijn eigen droomwereldje. Hier waren hij en Amor niet uit elkaar geweest. Amor kwam altijd voor in zijn dromen, iets waarom hij ook zo slecht sliep en het liever vermeed. In zijn dromen waren ze altijd samen geweest en zodra hij wakker werd -werd hij nog eens extra met de harde realiteit geconfronteerd. Hoewel Joel wel kon ontkennen dat de kans bestond dat Amor misschien wel helemaal niet met hem verder wilde besloot hij het hem toch met veel pijn, moeite en toch ook een beetje schaamte te vragen. Hij had zijn blik afgewend, ergens toch bang voor de reactie. Amor had zijn hoofd weer net zo hard terug gedraaid waardoor Joel hem wel moest aan kijken. "Ik wil niets liever Joel." er liep een rilling over Joel zijn rug na deze woorden, het leek net of hij droomde. Joel had hem enkele seconden met een open mond aangestaard, niet gelovend dat hij echt ja had gezegd. Joel leek de juiste woorden niet te kunnen vinden en dat hoefde ook niet. "Wil jij mijn vriendje zijn?" had Amor gevraagd en Joel dacht even dat zijn hart hem in de steek gelaten had. Joel beet hard glimlachend op zijn lip en pakte Amor zijn hand weer tussen die van hem en knikte hevig. Hij drukte zonder erbij na te denken stevig zijn lippen op die van Amor en legde zijn hart en ziel er in, hopend dat Amor Joel zijn antwoord er uit op zou kunnen maken. Eenmaal hij weer terug trok keek hij Amor weer breed glimlachend aan, hij kon zijn ogen niet van de beeldschone jongen afhouden, dat had hij nooit gekund. "Geen geheimen meer, geen drugs meer, geen Liam meer." Joel schudde kort lachend zijn hoofd. Inderdaad, geen van alle meer. Nu was het alleen nog hij en Amor. Toch liet het Joel ergens toch wel schuldig voelen tegenover Liam. Hij had zich oprecht kut gevoeld om het feit dat hij Liam de verkeerde signalen had gegeven maar was te boos geweest om dit echt toe te geven. Hij wist één ding zeker, hij moest het proberen goed te maken met de jongen. Joel was voor even afgeleid geweest maar werd weer terug getrokken in de realiteit op een erg prettige manier. "Ik moet je wel wat bekennen." Joel keek Amor vragend aan, stiekem een beetje bang voor wat er zou komen. "Ik ben vandaag op date geweest met Dominic. Ik beloof je, het was puur vriendschappelijk. " dit waren inderdaad woorden die Joel liever niet hoorde maar dit was wat hij wilde, de waarheid. Joel beet opniew op zijn lip maar glimlachte klein naar Amor. Hij had Amor al close zien doen met Dominic en wist het stiekem eigenlijk al maar het was de bevestiging die het meest pijn deed. Het was iets wat nu in het verleden lag en wat Joel moest accepteren. Amor had niets fout gedaan, hij was immers single geweest en hij kon doen en laten wat hij wilde. "Ik heb hem wel gekust, maar dat was omdat ik me eenzaam voelde." na deze woorden vonden Joel zijn ogen die van Amor weer en voelde hij een lichte steek in zijn hart. Joel kon wel boos worden, maar hij was precies hetzelfde geweest, al niet erger... Joel haalde even diep adem en knikte. "heb jij ehm.. .Met andere jongens uitgegaan?" vroeg Amor toen aan hem, iets waar hij al bang voor was geweest. Moest hij nu daadwerkelijk zijn waslijst van jongens uit de doeken doen voor Amor? Het antwoord was ja, want dat was nou eenmaal de afspraak, geen geheimen meer. Joel zuchtte en beet weer onzeker op zijn lip. Waar hij het liefst hele dagen in Amor zijn ogen verdronk ontweek hij ze nu het liefst. "Ja..." zei hij zacht al had het meer weg van piepen. "Ik heb eigenlijk geen idee waarom precies... misschien omdat ik me eenzaam voelde zo zonder jou of juist omdat ik je jaloers wilde maken..." mompelde Joel. "Toch hielp het allemaal vrij weinig. Het gat in mijn hart is er een die enkel jij op kan vullen, besefte ik al snel." zei hij en keek Amor nu weer aan. "Ik weet niet of je wilt weten wie? Al kan je die waarschijnlijk zelf ook wel invullen." zei hij zacht. "Ik wil wel dat je weet dat ik er absoluut niet trots op ben... en het is nooit op iets anders uitgelopen dan enkel zoenen, dat beloof ik." zei hij. Ook al was hij single geweest en had hij soms wel behoefte gehad aan verdere affectie had hij het niet over zijn hart kunnen verkrijgen. "Ik hou van jou, alleen van jou en daar komt niemand meer tussen, oké?" vroeg hij met een kleine glimlach aan Amor en streek weer met zijn hand langs Amor zijn wang. "Hoe, eh..." begon hij aarzelend en wierp zijn blik op Amor zijn arm. "Hoe zit het eigenlijk precies met je drugs verleden?" vroeg hij voorzichtig. Ook al had Amor het er waarschijnlijk niet graag over had Joel wel het recht om het te weten en wilde hij dit ook, voornamelijk om Amor beter te kunnen begrijpen en helpen. Als ze nu alle onderwerpen in één keer zouden tackelen zouden ze op de goede voet weer verder kunnen en konden ze weer volop genieten van wat voor speciaals ze samen hadden en daar keek Joel enorm naar uit.

---

How far is far