[RPG • 250] House of Adoration • Speeltopic - Speeltopics

In het land van zon, zee, strand, en kangaroos, zijn de gevaarlijke wilde dieren en een zonnesteek niet de enige gevaren die je tegen kan komen. Ondanks dat acceptatie van de lgbtqiap+ gemeenschap steeds verder groeit, komen er ook nog vaker dan eens jongeren op straat te staan om wie ze zijn. Het is een triest feit van alle tijden. Gelukkig is er ook een vangnet: de Houses. Zij zetten hun deuren open voor deze verstoten lgbtqiap+ kinderen en helpen hen zichzelf te ontdekken en op eigen benen te staan. Elk House heeft een andere structuur, andere regels, en andere gebruiken, maar allemaal zijn ze daar als een familie voor degenen die door hun gegeven familie zijn verstoten. Het oudste House van Sydney is het House of Adoration. Door de jaren heeft het verschillende uitvalsbasissen gehad, maar inmiddels is het al jaren gesitueerd in een groot appartement aan de rand van het stadscentrum. Door de geschiedenis heeft het House veel weerstand en discriminatie moeten doorstaan, maar de laatste jaren is dat gelukkig iets gekalmeerd, al is het er nog altijd. Toch zal het nooit buigen voor haat en bekrompen wereldbeelden. Het zal er zijn tot het bestaan ervan overbodig wordt, al zal dat jammer genoeg nog lang niet het geval zijn.

• The House • Het House of Adoration is zowel een familie van outcasts en misfits, als een letterlijk huis. Het huis is gesitueerd in een appartementenblok in Sydney, Australië, aan de rand van het centrum. Het is niet enorm groot, maar groot genoeg voor het constante komen en gaan van bewoners, en de enkele vaste gezichten die er al jaren wonen. Er zijn 5 gedeelde slaapkamers, twee badkamers, en een woonkeuken. Het is niet heel veel, maar het is meer dan genoeg, en over de jaren is het een echt thuis geworden voor de bewoners. Vorig jaar heeft het House een kans gekregen het appartement te kopen. Na extra hard werken van de huidige bewoners, en steun van oud-bewoners, hebben ze het geld bij elkaar weten te sprokkelen. Dit heeft ervoor gezorgd dat het House nu een echt stabiele thuisbasis heeft en geen zorgen meer hoeft te hebben over het op tijd betalen van huur of de kans uit het appartement gezet te worden. Wel betekent dit dat ze zelf het onderhoud moeten doen, en dat is inmiddels hard nodig. Het House zelf is een gekozen familie voor degenen die aan de deur komen op zoek naar hulp en geborgenheid om hun leven op te kunnen bouwen. Het is een veilige haven voor degenen die door hun gegeven familie verstoten zijn voor wie ze zijn of van wie ze houden. Niemand wordt in principe weggestuurd, maar er wordt van iedereen wel verwacht dat ze bijdragen aan het House en dat ze hun best doen om hun eigen leven op de rit te krijgen. Als ze eenmaal op eigen benen staan trekken de meesten weg en maken ze plaats voor de volgende die hulp nodig heeft. Met feestdagen als kerst en australia day komen de huidige bewoners en oud-bewoners samen, vaak op een van de stranden van Sydney, om de feestdagen en hun familie te vieren. Op dit moment is Lady Felicia de leidster van het huis. Zij zorgt ervoor dat alles in goede banen wordt geleid, iedereen de basis heeft die ze nodig hebben, en dat niemand gebruik maakt van de anderen zonder zelf iets bij te dragen aan het House. Ook is zij degene die mediteert in meningsverschillen, nieuwelingen laat zien hoe het werkt, en die je kan helpen met je weg vinden op je weg naar zelfstandigheid. Plattegrond Impressie

• Rollen • • Manuel DeSantos • Panseksueel • 5 jaar • Castaneda • 1.3 • Amor Chesterfield • Homoseksueel • 4 jaar • Hargreeves • 1.2 • Joel Ellis • Homoseksueel • 1.5 jaar • Forky • 1.3 • Mason Andrews • Aseksueel • 4 jaar • xJess • 1.2 • Noah Bourne • Demiseksueel • 2 jaar • Venustic • 1.5 • Liam White • Homoseksueel • 7 jaar • L_Linda • 1.4 • Dominic o'Connell • Homoseksueel • Nieuw • Forky • 1.4 • Name • Reason to be here • • Sombre • . • Poppy Hassoune • Transgender • 7 jaar • KIaus • 1.2 • Hazel Robinson • Biseksueel • 5 jaar • Remiinds • 1.2 • Name • Reason to be here • • xJess • . • Lilian Rokowski • Aseksueel • 3 weken • Necessity • 1.3 • Indy Jones • Transgender Panseksueel • 2 jaar • Hargreeves • 1.4 • Gemma Cooper • Lesbisch • 8 maanden • Venustic • 1.5 • Serenity Wheeler • Lesbian • Nieuw • nesber • 1.6 • Phoenix Shaffer • Genderfluid • 3 jaar • Necessity • 1.3 • Harper Campbell • Non-binary Panseksueel • 11 maanden • KIaus • 1.3 • Kamerindeling • Kamer 1 • Harper Joel Manuel Kamer 2 • Gemma Indy Hazel Sombre's guy Kamer 3 • Lilian Amor Dominic Kamer 4 • Mason Liam Phoenix Kamer 5 • Jess's girl Poppy Noah Serenity

• Regels • • Minimaal 300 woorden. • Q Huisregels gelden hier. • OOC in het praattopic. Geen ruzies en wees respectvol naar elkaar toe. • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, vrienden hebben soms ruzie met elkaar, dingen gaan vaak fout en lopen niet hoe je wil, je komt niet bij een House als je leven over rozen gaat, je zal moeten zwoegen voor je geld, loyaliteit is alles, en NIEMAND is oppermachtig het House is een democratie, maar wees respectvol naar je meerdere. • Geen Mary Sue's • Naamsveranderingen doorgeven. • Geen personages van anderen besturen. • 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post • Klaus maakt nieuwe topics aan.

De helft van het House wordt wakker om zo naar het werk of de universiteit te gaan, terwijl de andere helft binnen komt druppelen na een nacht werken. Het is een heel normale ochtend, maar Lady Felicia heeft meegedeeld dat ze een belangrijke mededeling heeft zodra iedereen thuis is. Verder heeft ze niets laten vallen, dus er hangt best wat spanning in het huis. Niemand weet wat de Grand Dame van het House van plan is, of te vertellen heeft. Intussen zijn mensen ook nog erg druk met hun eigen leven. De badkamers zijn druk als altijd en de keuken is een puinhoop, maar wat verwacht je met zo veel mensen in een appartement? Welkom in het House of Adoration.

[ bericht aangepast op 15 juli 2019 - 0:00 ]

---

Bowties were never Cooler

---

---

"Ja het valt eigenlijk best mee,” zei Gemma. “Maar ik mag eigenlijk ook wel van geluk spreken, ik slaap met twee meisjes op een kamer dus het is heerlijk zen en je stikt niet in de zweetgeuren.” Lilian lachte en keek de kamer rond. Het was momenteel in elk geval een puinhoop, al viel het best mee met geuren en dergelijke. Beide heren leken daar toch ook minder van te houden – en anders in elk geval hun best te doen om het te voorkomen. Dat de schone was overal rondslingerde behalve de kast… Tja, Lilian had daar zeker ook haar aandeel in. “Hoewel het hier momenteel meevalt. Maar ik heb goed geslapen om je vraag te beantwoorden.” “Hier ruikt het nu vooral naar nagellak,” antwoordde ze. En nagellak had zo’n typische, te sterke geur. Misschien moest ze het raam maar even open zetten om de boel te luchten, want erg fijn zou het ook niet zijn als die geur er in de avond nog zou hangen. “Dank je,” was Gemma’s antwoord op Lilians uitroep over het kettinkje. “Ik heb hem bijna altijd om, maar ik durf er eigenlijk niet mee te slapen. Ik heb de gekke angst dat ik mezelf er dan mee zou wurgen ofzo.” “Geloof me, sieraden in bed is ook absoluut geen aanrader.” Hoewel Lilian niet bang was zichzelf te wurgen, had ze het al wel eens voor elkaar gekregen om ergens in haar slaap de ketting kapot te trekken. Gelukkig was het een goedkoop kettinkje zonder emotionele waarde geweest, maar vanaf dat moment controleerde ze altijd dubbel of ze haar sieraden af had gedaan voor ze ging slapen. “Dank je wel, je bent geweldig.” Lilian glimlachte bescheiden en haalde half haar schouders op. “Ach, het is niks,” zei ze. Het was echt geen enkele moeite, zelfs al was het wel fijn om Gemma die woorden te horen uitspreken.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

---

Normaal was Phoenix totaal niet van het vroege opstaan, maar deze ochtend was ze om vijf uur ’s ochtends haar bed al uit gekomen. Ze had zich rusteloos gevoeld en was gaan liggen malen, waardoor ze haar trainingspak had aangetrokken en een stuk was gaan hardlopen. Haar lichaam had net niet goed gevoeld, maar na een aantal kilometer rennen hadden haar spieren gebrand en was dat het enige wat niet meer goed voelde. Eenmaal terug had ze moeten douchen, want het zweet op haar rug maakte dat ze zich vies voelde. Pas na een half uur onder het warme water gestaan te hebben, voelde ze zich weer enigszins schoon. Op dit moment zat ze op de stoep bij de voordeur van het appartementencomplex. Het was niet heel warm, waardoor ze diep in haar jas weggekropen zat. Op haar schoot lag haar schetsboek, waar langzaam maar zeker de gebouwen voor haar duidelijk op werden. Het was het enige wat ze liever in eenzaamheid deed dan met anderen, zelfs al zou ze ook nu geen nee zeggen tegen gezelschap. Ze had graag gezelschap om haar heen, maar op het moment dat ze hier was gaan zitten, was iedereen nog diep in slaap geweest, en zelfs zij wist dat je niet zomaar iedereen wakker kon maken omdat je niet als enige wakker wilde zijn. En dus zat ze en tekende ze.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

Liam keek chagrijnig op en toen hij zag dat Joel naast hem op de grond kwam zitten, wist hij niet zeker of dat zijn humeur zou verbeteren. “Heeft je vriendje er geen?,” vroeg Liam geïrriteerd, maar gooide toen toch zijn aansteker in Joels schoot. Liam nam nog een hijs van zijn sigaret, inhaleerde diep en blies de rook langzaam uit. Hij sloot even zijn ogen. Als hij in zo’n pesthumeur bleef, zou Joel vast en zeker op hem afknappen. Daar moest hij absoluut iets aan doen, al schatte hij de kans klein dat het echt iets zou worden. Niet nu, in ieder geval. Volgens hem was Joel nog veel te veel bezig met Amor. Maar als hij niet zelf iets deed, zouden types als Manuel toe slaan. Liam deed zijn ogen weer open en nam nog een hijs van zijn sigaret, toen Joel zei: "Ik snap wel waarom je geen pannenkoeken meer wilt. Nu je eenmaal geproefd hebt van de boterham met sprinkles wil je niets anders meer." Joel grijnsde. "Ik wil er best nog een paar voor je maken hoor.” Liam glimlachte, al ging het nog wat moeizaam. “Neuh,” zei Liam onverschillig, en haalde zijn schouders op. “Dan ga ik toch voor die pancakes.” Liam keek van opzij even naar Joel. God, wat was dat toch een lekker joch. Hij snapte niet dat Amor met Joel gebroken had, al wist hij nou ook niet zeker wie van de twee het had uitgemaakt. “Zo,” zei Liam toen. “Dus je hebt vrijdag een optreden? Ik wist niet dat die Mexicaan kon zingen.” Nu grijnsde Liam wel. Hij had gedacht dat hij aan niemand anders behalve Amor een grotere hekel kon hebben, maar Manuel deed een aardige poging. Al was het van Liam ook niet helemaal eerlijk omdat hij Manuel nauwelijks kende. Had Manuel niet net zoveel recht om met Joel te flirten als hijzelf? “Meestal doen die Mexicanen toch alleen aan siësta?” Goed, misschien moest hij nu ophouden met flauw doen. Hij bracht de sigaret naar zijn mond, ademde opnieuw diep in en blies de rook weer uit.

"Natuurlijk, hoe kon het ook anders. Jij bent duidelijk de juiste persoon om de solo's te doen." grinnikte Joel en ik grijns. ''Obviously.'' zeg ik. "Hey, misschien als je indruk op me maakt roep ik je wel het podium op. Niet dat de band erg bekend, but still. You'll get your moment in the spolight." Ik lach en kijk in zijn ogen. 'Hmh, nou dan ga ik in ieder geval heel erg mijn best doen om op te vallen.' grijns ik. Niet dat dat normaal heel moeilijk was, ik was dol op aandacht en wist dan ook goed hoe ik het moest krijgen. Nu was het Joel die mijn kin zacht beet pakte en even was ik dan ook stil, een zachte grijns nog altijd op mijn lippen. "Je hebt wel het koppie van een ster." grijnsde hij en stak kort zijn tong uit. ''Hmh, I try my best..'' zeg ik met een parelwitte lach. ''Nog geen botox nodig? Of lipfillers?' plaag ik en knipoog snel.
“Laat die pannenkoeken maar zitten.” klonk het opeens, gevolgd door Liam die de kamer uit stormde. Ik haal mijn wenkbrauw kort op, wat was er met hem aan de hand? "Iemand is met het verkeerde been uit bed gestapt." Ik knik lichtjes. ''Dat is duidelijk, zie je? Dat gebeurt er als je niet snel goed ontbijt.' zeg ik speels. "Dat ben je toch al? Ik weet zeker dat zo'n pakje je geweldig zou staan." zei hij na mijn laatste opmerking en ik lach. ''Ik zal kijken of ik nog zo'n pakje en pompoms kan regelen ergens? Met geluk vind ik het in regenboogkleuren.' zeg ik geamuseerd.
"Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen maar, ik heb nicotine nodig." zei hij en ik kijk hem na naar het balkon. 'That's a whole mood.' zeg ik. Ik weet dat ik vrij was om te volgen en ik loop daarom ook snel naar mijn kamer. Ik had hopelijk nog wel een pakje liggen. Ik kijk rond en haal wat dingen opzij, waarna ik diep zucht. Ik had echt nieuwe moeten halen. Ik kijk voor de zekerheid nog onder mijn bed, ook geen geluk. Hoewel... Ik vis eerst een aansteker eronderuit en zie dan ook een losse sigaret liggen. Geen idee hoe die daar komt, maar momenteel zal ik niet klagen. Ik loop naar het balkon en hou de ene sigaret op. ''Lucky me.'' zeg ik met een kleine grijns en ik neem plaats op de rand, waar ik hem aansteek. Ik kijk over de stad en gaap zachtjes. ““Dus je hebt vrijdag een optreden? Ik wist niet dat die Mexicaan kon zingen. Meestal doen die Mexicanen toch alleen aan siësta?” hoorde ik Liam zeggen en langzaam kijk ik zijn kant op. ''Klinkt zeker goed. Gelukkig is dat optreden in de avond hmh?'' zeg ik rustig en werp mijn blik dan weer op de stad.

[ bericht aangepast op 10 juli 2019 - 20:46 ]

---

El Diablo.

---

“Hier ruikt het nu vooral naar nagellak,” gaf Lillian aan, Gemma knikte instemmend de geur van nagellak was haar ook meteen opgevallen. Hoewel Gemma zelf waarschijnlijk nog liever de geur van zweet sokken had dan de sterke geur die nagellak met zich mee bracht. Vooral in zo'n kleine kamer kon het behoorlijk sterk ruiken, vaak maakte de geur Gemma dan ook lichtelijk misselijk, maar ze wou er niet te veel over zeggen. Als Lillian haar teennagels wou verven op haar eigen kamer moest ze dat volledig zelf weten.
“Geloof me, sieraden in bed is ook absoluut geen aanrader.” zei Lillian, nadat Gemma had vertelt over haar wurg angst wat betrof haar kettinkje. 'Ah, veel ervaring?' vroeg Gemma lachend terwijl ze haar donkere haren weer een beetje in model duwde nadat Lillian haar kettinkje netjes om haar nek had gehangen. Gemma deed een klein stapje naar achteren toen Lillian klaar was en leunde tegen één van de bijna lege kledingkasten in de kamer.
“Ach, het is niks,” zei Lillian nadat Gemma de jongedame had bedankt, natuurlijk was het niet heel veel, maar toch hielp ze Gemma er wel mee. Het was haar zelf hoogstwaarschijnlijk niet gelukt of misschien wel gelukt, maar dan had ze twee uur extra nodig gehad. 'Heb je al gehoord dat Lady Felicia vanavond een mededeling al doen?' vroeg Gemma na een korte, misschien een beetje ongemakkelijke, stilte. Op zulke momenten realiseerde Gemma zich dat ze Lillian nog helemaal niet zo goed kende. Ze had geen flauw idee wat ze Lillian over haar leven moest vragen, want ze had geen flauw idee waar Lillian zich mee bezighield in haar vrije tijd. Had ze een bijbaantje, deed ze een studie? Wie zou het weten? 'Heb jij een idee wat het zou kunnen zijn?' voegde Gemma aan haar vorige vraag toe. 'Ik hoop maar dat het iets goeds is. Stiekem hoop ik dat ze de douche gaat veranderen in een regen douche.' gaf Gemma aan. 'Of een sauna nog beter.' Een kleine lach rolde over Gemma haar lippen heen. 'Maar ik weet niet, het zou echt alles kunnen zijn.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

22      ♥      Homosexual      ♥      The balcony      ♥      With Liam & Manuel

Joel vermaakt zich prima met Manuel maar het zat hem toch niet helemaal lekker dat Liam in zijn eentje het balkon op stormde. Joel wilde hem niet het gevoel geven dat het hem niets boeide wat hij deed. Joel had helemaal niets tegen Liam en zag hem zelfs als vriend net zoals hij dat met Manuel deed. Normaal had Joel zich gevleid gevoeld dat de jongens alle twee probeerde verder te gaan dan vrienden en hij moest toegeven dat hij er momenteel zelf ook aardig aan mee deed gezien hij er op dit moment gewoon erg gevoelig voor was. Hij voelde zich kut, gewoon compleet klote en wilde gewoon graag iemand die hem vast hield en zou zeggen dat alles goed kwam. Joel had dan ook stiekem op een wat andere reactie van Liam gehoopt dan welke hij kreeg, al was deze ook wel te verwachten gezien zijn humeur de rest van de ochtend. Joel beet even kort op zijn lip na die opmerking. Het woord vriendje stak iedere keer weer opnieuw. Het liet een leegte opborrelen die hij liever zoveel mogelijk onderdrukte. "Nou die heb ik niet meer hoor." zei Joel luchtig en kon een iets pissige toon niet onderdrukken. Waarom deed letterlijk álles hem denken aan die jongen? Hij werd er knetter gek van. Al kon hij toch slecht zijn huisgenoten een verbod op leggen om de woorden "vriendje", "relatie" en "Amor" niet meer uit te spreken. Voor hij de drang terug zou krijgen om op te staan en zichzelf alsnog te gaan verschuilen onder een stapel dekens stak hij snel de sigaret aan en speelde daarna even wat afwezig met Liam zijn aansteker. Hij nam de eerste hijs van zijn sigaret en barstte, zoals verwacht, in hoesten uit. Roken was niet een van zijn gewoonten en wilde het dat ook niet maken. Geen wonder dat hij zowat zijn longen uit zijn lijf hoestte. "Het is het waard." mompelde hij en schudde met zijn hoofd. Hoe dom het ook klonk, de nicotine verminderde zijn stressgehalte aanzienlijk en zorgde er, ook al was het maar even, voor dat hij niet letterlijk alles terug koppelde aan zijn liefdesverdriet. Nadat Joel geprobeerd had er een wat beter stemming bij Liam in te krijgen keek hij hem quasi beledigd aan. "Hey, maak je mijn kookkunsten nou belachelijk." zei hij met een kleine grijns en gooide de aansteker tegen de eigenaar aan. "Wie er zo over denkt is mijn kookkunsten ook niet waardig." zei Joel nog altijd gespeeld beledigd en ging met zijn armen over elkaar zitten met zijn blik recht vooruit. "Geen boterhammen met sprinkles meer voor jou." zei hij. Toch hield Joel zijn rol niet erg lang in stand gezien hij weer nieuwsgierig op keek toen Liam weer begon met praten. Joel grinnikte zacht om Liam zijn opmerking. "Ik eerst ook niet, tot je met hem een kamer deelt, dan kom je er niet onderuit." grijnsde Joel, al was hij zelf net zo erg. Voor een moment keek Joel even over de stad en beet weer kort op zijn lip, een tik die hij al zo lang hij zich kon herinneren had. "Hey, als je wilt ben je ook welkom om te komen kijken. Ik kan alle support gebruiken." zei hij met een kleine glimlach terwijl hij Liam aan keek. "En, kan Liam ook een beetje zingen? Wie weet kunnen we wel een Boyband vormen." grijnsde Joel waarna hij nog een hijs van zijn sigaret nam. Joel grinnikte nu iets harder om Liam zijn opmerking. De jongen had wel humor. Ook al had Joel zulke slechte humor dat hij eigenlijk alles wel grappig vond. Joel haalde zijn schouders op en blies de rook van zijn sigaret uit. Hij wilde net reageren toen Manuel het balkon op kwam zetten. "Ah shit, heb ik je laatste sigaret gejat?" vroeg Joel toen Manuel welgeteld één sigaret in de lucht hield. "Als je wilt haal ik wel een nieuw pakje voor je. En als je het niet erg vind delen we hem." zuchtte Joel en schudde kort zijn hoofd. "Iets zegt me dat ik ze nog nodig ga hebben." mompelde hij en ging wat rechter op zitten. "Ik ben geen Mexicaan, maar tegen een siësta zou ik ook geen nee zeggen." zei Joel en moest spontaan gapen toen Manuel dat ook deed. "En gezien jij 's nachts leeft moet het geen enkel probleem voor jou zijn, toch nachtbraker?" knipoogde Joel naar Manuel.

[ bericht aangepast op 12 juli 2019 - 16:08 ]

---

How far is far

INDY STUART JONES

---

Dominic had nog gevraagd of een topper iets nieuws voor me was, en eerlijk gezegd was hij inderdaad wat nieuws. Het mocht zo misschien niet lijken, ik had naast Joel niet echt veel bedpartners gehad. Hoogtens 4 en ze waren niet eens allemaal Gay. Mijn eerste relatie was met een meisje in het weeshuis, zij was 17 en ik net 16 geweest en het was het meest akwarde ding ooit. Vanaf dat moment was ik ook echt zeker dat ik homo was, wat zij natuurlijk niet grappig vond. Mijn eerste jongen was een one night stand geweest wat ook niet de fijnste ervaring was en ook had ik eens een fwb met een jongen die twee jaar geleden in the house zat, maar toen ook weer vertrokken is. Rond mijn 21 had ik ook nog een korte relatie gehad met ene Jimmy die ik nu nog soms tegen kwam tijdens het feesten en daarna pas Joel, maar geen enkel van hen waren echt 100%top geweest, waardoor ik Dominic nu ook wel zacht als de dominantere persoon in een relatie, iets wat ik wel aantrekkelijk vond. Toen ik ook vertelde aan Dominic dat ik net uit een relatie kwam, paste hij zijn houding helemaal aan, iets wat ik wel spijtig vond. Misschien had ik ook helemaal niet over Joel moeten beginnen, maar de blonde jongen zorgde nog altijd voor steken in mijn hart. "Sorry, als ik het geweten had was ik er wat tactvoller mee om gegaan." sprak Dominic waarbij ik mijn hoofd zachtjes schudde. " Je hoeft daar geen sorry voor te zeggen, daarbij ik ben een vrij man nu en ik mag jou wel, dus ik zie hier niets verkeerd in." zei ik met een lichte grijns waarna ik verkondigde toch een vreselijk vriendje te zijn. De meeste van mijn relaties waren ook door mijn koppigheid kapot gegaan. "Dat valt vast mee, soms lopen relaties gewoon stuk hoe vervelend het ook is." zei Dominic nog en ik haalde onverschillig mijn schouders op vooraleer ik hem meekreeg naar het wafelkaam en we het onderwerp Joel afgesloten hadden. "Dat heb ik je zeker beloofd en ik zal je vertellen Amor, Ik ben een man van mijn woord." Sprak Dominic weer een tikkelje enthousiaster waardoor ik vrolijk grijnsde. Het gegrom van mijn maag had ik al zo'n twintig minuten eerder genegeerd, maar nu begon de honger toch echt te knagen. ik had al sinds gisterenochtend niets meer binnengehad, waardoor de honger eigenlijk ook weggegaan was, maar enig sinds ik de geur van wafels bij Walleby's al geroken had, kon ik het ook niet langer meer uithouden. Ik volgde Dominics blik even naar het stukje oceaan dat je van hier kon zien. Sydney was en bleef wel een prachtige stad, ondanks dat veel mensen nogsteeds haat tegen ons toonde.
"Vertel eens, behoor jij tot de typische Australische surf hunks?" vroeg Domenic plots waardoor ik hem verrast aankeek "Of ben je net zo'n sukkel die constant van die plank af flikkert?" zijn woorden deden mij even lachen en ik kon het nu al zien hoe ik meteen van zo'n plank zou afploeteren. Ik was misschien wel lenig, maar ook vreselijk onhandig. "Overduidelijk de laatste optie." lachtte ik. "Hoewel ik het eigenlijk niet zou weten, ik heb nog nooit op een surfplank gestaan." grijnsde ik waarna ik met mijn elleboog even tegen die van hem aantikte. " En jij, met die bilspieren vermoed ik dat jij die golven wel kan temmen." grijnsde ik naar Dominic. voordat we toekwamen bij het wafelkraam en ik verlekkerd naar de wafels keek. "Dus, hot stuff, vertel maar welke wafel je wilt." Vroeg Domenic waarna ik hem geamuseerd nakeek toen hij een roze wafel kocht. "Don't Judge, ik coördineer alleen met de rest van mijn outfit." zijn woorden deden me lachen. "Oh god, jij bent er dus zo een." grijnsde ik geamuseerd waarna ik gewoon een simpele wafel vroeg. Ik was een vreselijke eter en alles dat er te veel aan was hoefde voor mij echt niet. Gewoon een pure beglische wafel is waar mijn maagje naar verlangte. Toen ik de wafel ook aangerijkt kreeg zette ik een vriendelijke glimlach op waarna ik wat hongerig een hap nam van de wafel en een genietende kreun mijn lippen verliet. "Heerlijk." momeplde ik met halfvollemond. waarna ik even nieuwsgierig rook aan Dominics roze wafel en ik een wenkbrauw ophaalde. "Wat is dat roze spul zelf?" vroeg ik oprecht niet wetend wat het is, het leek me pure suiker. "Ah shit, was het vandaag dat lady Felicia een mededeling ging doen?" vroeg ik Dom toen ik me daar net iets van herrinerde. "Ik hou van lady Felicia, maar ik zou hier momenteel veel liever met jou hier blijven hangen." sprak ik eerlijk. Momenteel wilde ik het huis aka Joel gewoon even blijven vermijden.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

SERENITY CATHARINA JUUNE WHEELER

---

''Of all the lies I've heard, 'I love you' was my favorite.''

---

Lesbian — 21 — New girl — Streets > House of Adoration

Het was koud in de ochtend op straat. Ze had een nacht mogen doorbrengen in een klein hotel een paar straten van waar ze nu was, maar meer geld wou ze daar nog niet aan uitgeven. Haar favoriete broer, Benjamin, had haar geld gegeven en het adres van een appartementenblok, waar ze nu naar onderweg was. Serenity schrok iedere keer weer als ze zich zelf in de spiegel zag, haar haar was pas net een dag knalrood. Haar lange lokken hingen over haar gezicht en zaten in de war, de wind had ze zwaar toegetakeld. Serenity stopte langs de weg om te kijken naar de mensen die over de straten liepen in deze vroege ochtend. Waarschijnlijk ging iedereen nu naar zijn of haar werk, iets wat Serenity nog niet had. Haar ouders hadden haar altijd gegeven wat ze nodig had, voornamelijk geld. Ze kreeg een brok in haar keel, maar wilde niet aan haar ouders denken. Serenity had wel wat beters te doen nu. Ze kwam erachter dat iemand naar haar aan het staren was, een onbekende. Hij grijnsde een grijns die Serenity liever niet had gezien. Nadat ze hem een ongemakkelijke glimlach teruggaf, stak ze over om de onbekende te ontlopen. Serenity voelde zich schuldig, hij kon namelijk onschuldig zijn en misschien gezelschap zoeken. Misschien stonden ze beiden wel op straat, misschien had hij wel gokproblemen en had zijn vrouw hem zijn huis uitgeschopt, misschien was die man al wel maanden op straat. Niet zo afgeleid, schoot een gedachten door haar hoofd, let op waar je heen moet. Bijna werd ze aangereden door een fietser, Serenity was onbewust van de stoep afgeweken. Scheldwoorden gleden uit de fietsers mond, maar toen hij wegreed keek hij nog wel om. Serenity niet, die rende verder aangezien de weg te lang had geduurd. De jongedame keek op het blaadje, het adres moest hier zijn en ze glipte naar binnen. Toen ze uit eindelijk bij de grootte voordeur stond, klopte Serenity's haar hart tien keer sneller dan normaal. Kon ze nog terug? Serenity schudde haar hoofd. Nu kon ze geen discussie met zich zelf aan. Twijfelend klopte ze op de deur, ,,hallo?'' Riep ze er zachtjes achteraan, iets waar ze gelijk spijt van had. Nu zou degene achter de deur sowieso raar opkijken...

---

Siamo fuori di testa ma diversi da loro -- We’re out of our minds but different from them

20      ♥      Homosexual      ♥      At the park      ♥      With Amor

Dominic wist niet goed wat voor houding hij zich nu moest geven. Iets wat nooit echt zijn sterkste punt was geweest, omgaan met gevoelens. Hij wilde gewoon doorgaan op dezelfde voet als dat ze deden voor het "ex vriend" gesprek, maar hij wist niet goed hoe. Hij was bang dat hij om de een of andere reden met één van zijn domme opmerkingen Amor pijn zou doen. Drie weken was namelijk nog erg vers en hij wilde Amor daarin de ruimte geven. Toch, gezien de twee steeds een stukje dichterbij elkaar kwamen, had Dominic wel moeite met zich inhouden. Gelukkig leek Amor er niet te veel over bezig te willen gaan en bevestigde hij, een opluchting voor Dominic, dat hij niet op eierschalen hoofde te lopen rondom hem, bang iets verkeerds te zeggen. Dominic had Amor misschien verkeerd begrepen en was misschien ook wel teveel uitgegaan van het stereotype hoe mensen met een break up omgingen. Amor leek Joel te willen vergeten en er niet meer in te willen blijven hangen, iets waar Dominic wel respect voor had. Hoewel het inmiddels geen zeven uur 's ochtends meer was, was het nog altijd te vroeg voor Dominic om zoveel na te denken over lastige onderwerpen. Daarbij hielp het feit niet dat zijn maag zich vrij had gevoeld om een oerkreet te slaken, smekend om eten. "Dat en zo te horen houd mijn maag het ook niet langer meer uit zonder een wafel." grijnsde Dominic na dat hij Amor verteld had dat hij een man van zijn woorden was. Ondanks dat zijn maag zo nu en dan zich helemaal binnenstebuiten leek te keren uit protest, genoot Dominic enorm van dit moment met Amor. Hij voelde zich voor het eerst sinds tijden weer... gelukkig? Het was een groot woord maar het gevoel dat hij nu had kwam aardig in de buurt. De stilte voor de storm, de zon die net perfect stond, de heerlijke mix van geuren afkomstig van de oceaan en het wafelkraampje en het warme gevoel dat Dominic vanbinnen kreeg zodra Amor zijn hand beet had. Dominic was altijd met jongens geweest die nul waarde hechtte aan ouderwetse romantiek, iemand leren kennen voor je meteen met iemand het bed in duikt. Dominic was hier ook schuldig aan geweest, in de tijd toen hij nog niet klaar was zich aan iemand te binden. Nu leek hij niets liever te willen. Hoewel hij er niet zo zeer het type voor leek, leek het hem geweldig om écht verliefd op iemand te zijn, iemand hebben waar je alles voor zou doen. Naast het gevoel van geluk was er ook een ander gevoel komen kijken. Angst. Deze jongen had zijn hart duidelijk harder laten kloppen en het maakte hem bang. Het was tevens iets waar Dominic niet teveel aan wilde denken. Overdenken was namelijk een van zijn grootste valkuilen. Hij moest gewoon genieten van dit moment, zich niet druk maken over wat er eventueel zou kunnen gebeuren anders zou hij zichzelf helemaal gek maken. Om hem weer met beiden benen op de grond te krijgen had hij Amor maar gevraagd of hij het bloed van een surf hunk had. Dominic had Amor afwachtend aangekeken en lachte met hem mee na zijn antwoord. Terwijl Amor op zijn vraag inging bekeek Dominic de zijkant van zijn gezicht even grondig. God wat was deze jongen toch knap. Hoe het laatste licht van de schemering op hem viel, de kleine glimlach die zijn lippen sierde als hij iets vertelde. Dominic moest flink zijn best doen niet ter plekken op de jongen af te vliegen en hem volop te zoenen. Zelf zou hij er absoluut geen problemen mee hebben maar hij wist niet hoe Amor erop zou reageren. Dominic werd uit zijn gedachten gehaald toen Amor zijn ellenboog even aantikte met die van hem zelf. Dominic moest lachen om de conclusie die Amor trok over Dominic zijn zogenaamd geweldige kont. "Hoe weet je nou dat deze zo gespierd is?" grijnsde hij en draaide zijn kont naar Amor toe. "Je hebt hem nog niet eens aangeraakt." grijnsde hij plagend en gaf een zachte tik op zijn eigen billen. Gelukkig voor Amor en Dominic hun hongerige maagjes was de wafelkraam nabij. Dominic stormde er nog net niet op af. Natuurlijk kwam het kind in hem naar boven en moest hij de wafel nemen die waarschijnlijk een hartinfarct op zich was en liet Amor zijn eigen wafel uitzoeken. Dominic snapte niet waarom hij de meest simpele wafel koos die er bestond als hij de keus had uit verschillende toppings. Na de "jij bent er dus zo een" opmerking kaatste Dominic deze meteen weer terug, doelend op de kale wafel in Amor zijn handen. Dominic keek geamuseerd toe hoe Amor de eerste hap van zijn wafel nam en lachte zacht om zijn reactie. "Ik ben blij dat hij in de smaak valt." grijnsde Dominic alvorens ook hij een hap nam van het roze ding in zijn handen. Dominic grinnikte om het feit dat hij ineens een paar ogen boven zijn wafel uit zag komen en deze besnuffeld werd. Dominic haalde zijn schouders op met een volle mond. "Geen idee, gezond is het niet maar wel verdomde lekker." zei hij met zijn hand voor zijn mond. "Hapje?" vroeg hij en hield Amor de wafel voor. "Dan mag je zelf bepalen wat het is Sherlock." lachte Dominic. Dominic keek op van zijn wafel toen Amor hem iets vroeg. "Ugh, shit. Ik geloof het wel." zei hij een beetje te neer geslagen. Hij wilde het liefst dat dit moment voor altijd zou duren en voelde er niet echt veel voor om het park te verlaten. Nu was het Dominic wie zijn wangen leken te verkleuren om Amor zijn woorden. Het feit dat Amor zijn tijd graag met Dominic door wilde brengen liet zijn hart een sprongetje maken. "Geloof me, ik ook." glimlachte Dominic. Hij beet op zijn wang en dacht even na. "Zou het zo'n ramp zijn als wij het toevallig "vergeten" zijn." zei Dominic met een kleine ondeugende grijns. "Ik bedoel, dat gebeurd iedereen wel eens toch." zei hij en knipoogde naar Amor. Als de mededeling zo belangrijk was zouden ze het wel te horen krijgen van de rest van de bewoners...

---

How far is far

---

Liam keek even op toen hij Joel zijn pissige toon doorklonk in zijn stem, maar ging er verder niet op door. Hij was er inmiddels wel achter gekomen dat het onderwerp Amor nou niet bepaald goed was voor Joel zijn humeur. Hij grinnikte even om toen Joel in hoesten uitbarstte. Liams humeur werd er wel beter op door zijn opmerking, en grijnsde toen. “Ik geloof dat die boterhammen met sprinkles voor jou binnenkort ook verleden tijd zijn hoor,” zei Liam. “Hoe vaak heeft Lady Felicia al gezegd dat die sprinkles niet voor op brood zijn? Honderd keer? Of heb ik een aantal waarschuwingen gemist?” Liam viel stil, en voelde de bekende kriebels in zijn buik weer op spelen. Waarom kon hij nou nooit eens verliefd worden op een jongen die vrijgezel was en hem ook meteen zag zitten? Niet dat hij nu al zo vaak écht verliefd was geweest. Vaak waren het gewoon wat losse flirts waarmee hij met een aantal ervan ook daadwerkelijk in bed was beland, maar daar bleef het ook bij. De volgende dag vertrok hij weer en was het over. Maar bij Joel… Liam onderdrukte een zucht. Hij zag Joel naar hem kijken en glimlachte terug. “Ik zal er zijn, vrijdag,” beloofde hij. “Maar laat mij maar niet zingen hoor, dan rent je publiek gillend weg,” voegde hij grinnikend aan toe. Hij drukte zijn sigaret uit in de asbak en keek uit over de stad, toen hij Manuel’s opmerking hoorde. “Klinkt zeker goed. Gelukkig is dat optreden in de avond hmh?” “Bof jij even. Hoef je je siësta niet te missen.” Liam kwam overeind en leunde over het balkon, terwijl Joel en Manuel het over de laatste sigaret. Hij rolde met zijn ogen – blij met zijn pakje sigaretten – en draaide zich toen om naar de twee jongens. “Lady Felicia zou vandaag toch vertellen wat voor mededeling ze had?,” vroeg Liam toen. “Weten jullie waar dat over gaat?”

AMOR CHESTERFIELD

---

Het was een eindje geledend at ik het echt nog so gezellig had gehad met een jongen waarvan de naam niet met een 'J' begon en ik genoot er eigenlijk wel van. Ondanks dat ik een heus slaaptekort had leek de jongen ervoor te zorgen dat ik niet moe was. Iets wat niet echt simpel was gezien ik na de breakup zowat alles vermoeiend vond en meteen weer mijn bed wilde inrollen als het niet over feesten ging. Echter nu kon ik even oprecht vrolijk zijn met Dominic en lachte ik mee met zijn grapjes, gezien we dezelfde humor leken te delen. Er was wel een klik tussen ons en dat kon ik niet ontkennen. "Hoe weet je nou dat deze zo gespierd is?" grijnsde de jongen breed waarna hij zijn bips naar me toedraaide en plagend een tik op zijn eigen billen haf. "Je hebt hem nog niet eens aangeraakt." het was een uitdaging waar ik geen nee tegen zei en ik grijnsde even. " Ik heb een geweldige buttradar, dat is mijn zesde zintuig." sprak ik quasi trots waarna ik het ook niet kon laten mijn hand op zijn achterste te plaatsen en er een zacht neepje in te geven en ik had gelijk, dat was een echte gespierde kont. "Zie je ik heb altijd gelijk." sprak ik lachend waarna ik mijn hand van zijn achterste haalde en met mijn pink zijn pink vastgreep als een soort van hand in hand babysteps gebaar. Ik had vandaag al veel aan zijn hand gekomen natuurlijk, heck ik had net mijn hand even op zijn bips geplant, maar ik vond dat er altijd wat magisch was als je elkaars hand vasthield en je vingers automatisch met de andere samenvlocht. MEt Joel kreeg ik altijd een bepaalde kriebeling in mijn onderbuik toen we dat deden want ze leken bijna perfect geweest te zijn voor elkaar...
Voordat mijn gedachten de droeivige kant uitdraaiden kreeg ik een heerlijke wafel in mijn hand gedrukt waardoor ik meteen weer blij werd. Wie werd er nou niet vrolijk van wafels? Dominic kaatste mijn woorden terug wat me deed gniffelen al genoot ik enorm van mijn wafel en knabbelde ik tevreden door terwijl we het park wat rondliepen. Ik negeerde de paar blikken van ouders die met hun kind hier liepen of die ene wandelaar met zijn hond die twee keer zijn hoofd naar ons draaide om zeker te zijn dat hij het juist had gezien dat we hand in hand liepen. Zo'n soort blikken zorgden er enkel voor dat ik mijn rug wat meer rechtte en trots was dat ik met zo'n leuke jongen als Dominic hier zat te wandelen. "Ik ben blij dat hij in de smaak valt." grijnsde Dominic waarna hij van zijn suikerbom at, geen idee wat het roze spul was, maar het leek me maar chemische drerrie. "Geen idee, gezond is het niet maar wel verdomde lekker." mompelde de jongen waarna hij de wafel bijna in mijn gezicht duwde. "Hapje? Dan mag je zelf bepalen wat het is Sherlock." lachte Dominic en ik haalde mijn neus op een schudde even met mijn hoofd. "Nee nee, één zo'n hap en ik stuiter de rest van de dag door." lachte ik waarna ik de jongen even aankeek. Het spul leek zijn spoor nagelaten te hebben tot aan zijn wang. "Wacht even." ik hield halt en drukte een kusje op zijn wang, hierdoor het plekkerige spul op mijn lippen stempelend. Ik likte mijn lip even en fronste waarna ik een niet tevreden grimas trok. " Oh wow, net alsof ze een eenhoorn en een berg bubbelgum vermalen hebben." zei ik en smekte even waarna ik een hap nam van mijn wafel om de smaak weg te krijgen. " Al ben ik vrij zeker dat de meeste zoetigheid gewoon van jou is." grijnsde ik plagend naar de jongen. Ik had Dominic nooit voor een zoetekauw aanzien, maar nu was het tegendeel zeker bewezen. "Misschien ben ik wel een vreselijke eter dat kan ook." zei ik simpel en haalde mijn schouders op. Het enige van zoetigheid dat ik lustte waren cocktails en voor de rest at ik het liefst appels of van die bittere pure chocolade.
Toen ik plots besefte dat Lady Felicia een melding had voor ons leek ook Dominic zich dat nu te herinneren en hij keek wat droevig waardoor ik hem vragend aankeek. Ik was ook spijtig, maar nu ik plots Dominic zag blosen krulen mijn lippen weer omhoog. "Geloof me, ik ook." glimlachte de jongen waardoor ik grijnsde en mijn hand nu echt die met de jongen verstrengelde. "Ooh wat zie ik daar nou?" sprak ik quasi verrast, waarna ik breed grijnsde. "Zijn dat blosjes op je wangen, of kleur je nou net zo roze door die wafel van je." ik grinnikte. "Zou het zo'n ramp zijn als wij het toevallig "vergeten" zijn." zei Dominic met een ondeugend grijnsje en ik beet even op mijn lip. "Ik bedoel, dat gebeurd iedereen wel eens toch." hij schonk me een knipoogje waardoor ik gniffelde en even twijfelend om mijn lip knauwde. Het was erg verleidelijk... Een zacht zuchtje verliet echter mijn lippen als ik me bedacht hoe teleurgesteld Lady Felicia wel niet zou zijn als ik weer eens niet zou komen opdagen. Want dit soort dingen vergat ik wel vaker en niet altijd met opzet. "Misschien, maar ik denk toch dat we moeten gaan, zeker als je en goede indruk op haar wilt nalaten." zei ik met een zwak glimlachje waarna ik mijn hoofd even op zijn schouder liet rusten, de jongen was een stukje groter dan mij dus dat lukte. Ik nam een laatste hap van mijn wafel en sprak bijna met volle mond. "Maar hé, niet getreurd." murmelde ik waarna ik slikte en Dominic aankeek met een kleine glimlach. "Dan kunnen we al wat leuks verzinnen voor een tweede date?"

[ bericht aangepast op 13 juli 2019 - 13:14 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

Langzaam maar zeker begon de schets vorm te krijgen. De details werden steeds meer ingevuld, en er begon leven in de lijnen te komen. Dat was het moment dat Phoenix besloot om eerst een kop thee te halen voor ze verder zou gaan. Het was niet al te warm en daarbij zou de hitte van de thee haar ook helpen ontwaken. Ze kon de dag niet starten zonder thee met te veel suiker. Ze had net de deur achter haar dicht getrokken toen er aangeklopt werd en een wat aarzelende stem “hallo?” riep. Het maakte dat Phoenix glimlachte. Het liet haar zo denken aan toen zij hier voor het eerst gestaan had. Aangezien zij praktisch al voor de deur stond, liep Phoenix de drie passen terug naar de deur en opende die. Het was een jonge meid die daar stond, van ongeveer haar eigen leeftijd. Phoenix herkende er een hoop van. Hier voor de deur staan, twijfelen of je hier wel goed aan deed, maar waar kon je anders heen? En je hoofd vol met de woorden die ervoor gevallen waren, de beelden van waarom je hier toevlucht zocht. “Hey,” zei ze. “Welkom bij House of Adoration. Ik ben Phoenix, zij/haar. Kom binnen.” Automatisch had ze de pronouns van dit moment eraan toegevoegd, zoals ze eigenlijk altijd deed. Ze stapte opzij zodat het meisje ook binnen kon komen. Er was geen twijfel over mogelijk wat de reden van haar bezoek hier was. Het was een bepaalde blik in de ogen, vol machteloosheid en het idee dat dit hun laatste hoop was, die Phoenix de afgelopen jaren bij iedereen die hier onverwacht aanklopte gezien had.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

---

Terwijl Gemma haar haren weer in model bracht, zette Lilian het raam op een kier. Het rook hier echt behoorlijk naar nagellak, en dan kon het beter even luchten en wat frisser zijn dan warm zijn en alsmaar hier naar nagellak laten ruiken. Heel even was het stil. Het maakte dat Lilian zich realiseerde dat ze elkaar echt amper kenden. Wat hadden ze gemeen om over te praten? Misschien een hoop, maar dat wisten ze nog niet van elkaar. Zolang ze niet zouden praten, zouden ze die punten ook niet ontdekken. Maar hoe begon je met praten? “Heb je al gehoord dat Lady Felicia vanavond een mededeling zal doen?” vroeg Gemma haar. “Heb jij een idee wat het zou kunnen zijn? Ik hoop maar dat het iets goeds is. Stiekem hoop ik dat ze de douche gaat veranderen in een regen douche. Of een sauna nog beter. Maar ik weet niet, het zou echt alles kunnen zijn.” “Ja, ik ving zoiets op,” zei Lilian. Het was het gespreksonderwerp van het moment geweest, en praktisch iedereen die zich langs haar kamer had begeven had het erover gehad – op een volume die iets te hoog lag voor het moment van de dag. Ze lachte. “Een sauna zou wel echt perfect zijn! Of… of… een zonnebank? Of een zwembad in de kelder? Of, nee, ik weet het!” Het laatste was meer een uitroep. “We gaan verhuizen naar een groot landgoed!” Ze lachte weer. Was het maar zo’n feest. Al maakte het haar niet uit, hier was het ook goed. Het was groot genoeg, en tegelijkertijd ook knus. Ze miste niet echt iets. “Worden er wel eens feesten georganiseerd?” vroeg ze vervolgens, een stuk serieuzer. Een groot feest zou ook zo’n geheimzinnige aankondiging waard zijn, al wist Lilian of dat hier heel gebruikelijk was.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

SERENITY CATHARINA JUUNE WHEELER

---

''Of all the lies I've heard, 'I love you' was my favorite.''

---

Lesbian — 21 — New girl — House of Adoration, Phoenix

Serenity schrok toen de deur openging en ér echt iemand was die haar gehoord had. Haar broer had haar een adres gegeven voor een nieuw thuis, omdat haar ouders haar niet meer zouden goedkeurden. Serenity wist dat hij het serieus meende en dat haar ouders hun dochter misschien ook iets zouden aandoen, maar wou ze wel een nieuw thuis? Is dit de enige en laatste optie die de jongedame had? Misschien had ze hier nog niet zo goed over nagedacht en waren haar ouders geen slechte mensen, maar de serieuze blik in haar broers ogen leek haar gedachten alweer te doen veranderen... ,,Hey,” zei de onbekende persoon in de deuropening. Het leek alsof Serenity wakker schrok uit een dagdroom. ,,Welkom bij House of Adoration. Ik ben Phoenix, zij/haar. Kom binnen.” Phoenix stapte op zij, als gebaar dat Serenity naar binnen mocht komen, maar voordat ze dat deed voelde ze alweer twijfeling opkomen. De jongedame negeerde haar onderbuikgevoel. Voorzichtig en een beetje terughoudend liep Serenity het appartement in. Kon ze echt niet naar huis? Nee, dan zouden haar ouders haar nog steeds gaan behandelen als oud vuil en dat is het laatste wat ze wou. Ze zou moeten doorzetten en de nieuwe situatie moeten accepteren, want anders zou ze niet ver komen. Het feit dat de jongedame in het appartement was leek de twijfeling te doen verdwijnen en gaf haar nieuwe moed. ,,Hoi,’’ zei Serenity tegen Phoenix, toen ook de verlegenheid er even niet meer leek te zijn. ,,Ik ben Serenity, aangenaam kennis te maken.”

---

Siamo fuori di testa ma diversi da loro -- We’re out of our minds but different from them

20      ♥      Homosexual      ♥      At the park      ♥      With Amor

Dominic had de kans toen Amor over zijn billen schoon gezien om zijn handen te krijgen waar hij ze wilde, op zijn bips. Amor zijn handen hadden op elke andere plek op zijn lichaam geweldig gevoeld en hij verwachtte op zijn achterste niets anders. Dominic had het slim gespeeld en het resulteerde erin dat hij precies kreeg wat hij wilde. Er speelde een brede grijns rondom zijn lippen na het kneepje in zijn billen. "Hmm, dat mag je best vaker doen hoor." knipoogde Dominic naar Amor, de jongen die zogenaamd altijd gelijk had. Van zijn bips gleden Amor zijn handen af naar zijn handen, althans, enkel zijn pink. "Pinky promise?" grijnsde Dominic speels toen hij opkeek naar Amor. Niets had zo goed gevoeld als Amor zijn hand vast te houden om de een of andere reden had Dominic zich completer gevoeld. Toch had dit ook wel iets en wiegde Dominic hun handen heen en weer tussen hun in. De moeheid was bij hun beiden wat op komen spelen en dat was te merken. De twee rondrennende kindjes die elkaar achterna zaten in de ballenbak waren voor nu even ver te zoeken maar leken langzamerhand weer terug te komen toen er weer wat suiker in hun systeem zat. Dominic deelde zijn eten niet graag maar voor Amor offerde hij zijn chemische prinsessen wafeltje wel op. Echter leek Amor hier niet veel trek in te hebben en haalde hij zijn neus er voor op. Dominic haalde zijn schouders op, his loss. "Je weet niet wat je mist." zei Dominic met een kleine grijns alvorens hij zijn tanden weer in het roze ding zette. Iemand moest binnenkort hoogst waarschijnlijk een afspraak bij de tandarts gaan maken... Dominic lachte om Amor zijn woorden. "Wil je niet nog een paar ballenbakken terroriseren met mij?" vroeg hij. "Ik tel nu weer voor tien namelijk, je moet me wel bij kunnen houden." grijnsde Dominic breed waarna hij om zijn woorden kracht bij te zetten Amor zijn hand vast pakte en een paar sprongen om hem heen maakte. Dominic verloor zich voor enkele seconden in de prachtige ogen van Amor en keek hem afwachtend aan na zijn woorden. Enkele seconden later voelde hij Amor zijn lippen op zijn wang, tergend dichtbij de plek waar hij ze op dit moment het liefste wilde hebben. Dominic kreeg het er spontaan erg warm van en wist niet goed waar hij moest kijken. Dominic lachte om Amor zijn reactie wie nu het roze spul op zijn lippen had. "Hoe zoeter, hoe beter." grijnsde Dominic. "Hey, what's the point in being gay als alles wat ik eet niet roze en glitterig is." grijnsde hij. Dominic schudde zacht lachend zijn hoofd. Dominic leek het steeds warmer te krijgen van Amor zijn woorden. "Oh ja, ben jij zo'n slechte eter?" vroeg Dominic. "Daar wil ik je best vanaf helpen hoor. Misschien iets voor de tweede date, uit eten gaan." grijnsde Dominic en gaf de jongen een knipoog. "Ah, shit." mompelde Dominic en keek Amor aan. "Volgens mij zit hier ook wat." zei Dominic met een kleine grijns en wees zijn lippen aan. Hij had geen idee of Amor er in zou trappen maar hij kon het op zijn minst proberen. Amor leek zich plotseling te beseffen dat ze binnenkort verwacht werden in the House voor de mededeling van Lady Felicia. Maar hij vermeldde er ook bij dat hij hier vele malen liever met Dominic bleef, iets wat de doorslag gaf tot Dominic zijn fel gekleurde wangen. Natuurlijk ging ook Amor dit niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Dominic draaide breed grijnzend zijn hoofd weg van Amor en kneep hem in zijn hand. "Hou op!" lachte hij. "Het komt gewoon door die verdomde wafel. Ik heb gewoon een sugar rush." lachte hij en durfde Amor nu weer wat aan te kijken. Vervolgens had Dominic Amor geprobeerd over te halen hier met hem te blijven. Nu had Dominic het een keer met iemand naar zijn zin, hadden ze weer een afspraak waar ze heen moesten. Amor leek er over na te denken maar kwam toch tot de conclusie dat ze maar beter wel konden gaan. Amor had wel gelijk, maar dat betekende niet dat Dominic het leuk vond het park nu al te verlaten. Dominic slaakte een zacht sarcastisch lachje. "Ik maak op niemand ooit een goede indruk." lachte hij maar rustte nu ook zijn hoofd tegen die van Amor. "Maar als jij vindt dat we terug moeten doen we dat," glimlachte Dominic. Dominic keek de jongen aan voor in hoeverre dat kon toen hij iets met zijn mond vol verkondigde. Er verscheen een brede glimlach rond Dominic zijn lippen na zijn laatste woorden. "Deal," grijnsde hij. Dominic slikte ook snel zijn laatste stukje van de wafel door, veegde zijn handen een beetje af aan zijn broek en tilde Amor zonder pardon op. "Ik hoop dat je een beetje van zwemmen houd," grijnsde Dominic breed alvorens hij met de jongen in zijn armen het strand op rende. Natuurlijk zou hij de jongen niet zomaar het water in gooien, hij wilde gewoon met hem over het strand lopen. Als ze dan toch naar huis moesten konden ze beter in stijl terug lopen, toch?

---

How far is far