[RPG • 200] This is Fame — Speeltopic 01 - Speeltopics

19 sep 2018 - 20:25 Smiths is offline

Smiths 5032

T H I S I S F A M E

"What is fame? The advantage of being known by people of whom you yourself know nothing, and for whom you care as little"

Wie wilt het nou niet, beroemd worden? Ook al is het maar voor even. Je saaie leventje verruilen voor een leven vol rijkdom. Zoveel geld dat je niet eens weet waar je het aan moet besteden, alles hebben wat je hartje begeert, ieder weekend feesten, universele bekendheid wat aardig wat privileges met zich mee brengt... Het klinkt als het perfecte leventje. Toch is dit niet voor iedereen weggelegd. Je komt niet zomaar in de top terecht. Je zult er hard voor moeten werken of zal gewoon stom geluk moeten hebben en ontdekt worden. Voor velen blijft het enkel bij een droom. Maar is het showbiz leventje eigenlijk wel zo rooskleurig als men doet lijken? Tuurlijk, in het begin is het allemaal leuk maar over het algemeen duurt het niet lang voordat de druk toch net iets teveel wordt. Nooit meer rust, overal waar je gaat herkent worden, en het ergste nog: de enorm hoge prestatiedruk. En als je zo rijk en bekend bent, wie vertelt je dan wie je echte vrienden zijn? Hoewel je universeel bekend bent is het niet moeilijk om je toch enorm alleen te gaan voelen in deze wereld. Hoe gaat men om met deze gevoelens? De een verdrinkt zijn gevoelens met alcohol, de ander verdringt haar gevoelens door middel van drugs. Anderen besluiten zich volledig terug te trekken, beseft dat het toch niet helemaal bij hen past. Maar kan dit wel zomaar? Je hebt niet zomaar een handvol albums uit kunnen brengen en zoveel mooie merk kleding kunnen aanschaffen en hebt getekend bij een platenmaatschappij of management. Deze heeft ook zo zijn ideeën over jou, wat je wel en niet kan en mag doen. Al dit laat vele beroemde jonge mensen zo onder druk staan dat het resulteert in soms een enorme burn out of uitloopt in een verslaving etc. In deze rpg volgen we een aantal van deze jonge mensen op hun weg door en vooral na fame. De een is het allemaal teveel geworden, de ander is al een tijdje uit het vak maar heeft moeite met het leven er na en het weer terugkeren in de "alledaagse" wereld. De een was zanger de ander model, maar er is in ieder geval één ding wat ze gemeen hebben: ze zijn achter wat de ware betekenis achter het woord fame is. Het gouden randje rondom het woord is voor hen compleet verdwenen. In de villa is het mogelijk een pauze te nemen en even volop te genieten van privacy, maar er zijn ook mensen die na hun carrière moeite hebben weer een "normaal" leven te leiden en er zullen ook mensen zijn die er komen om af te kicken van bepaalde dingen die de lifestyle met zich meegebracht hebben. Ook is er de mogelijkheid weer verder te timmeren aan je carrière, voor als mensen er na hun welverdiende pauze weer tegenaan willen

☆☆☆ VILLA ☆☆☆

☆☆☆ LIJSTJE ☆☆☆

Naam ☆ (ex) beroep ☆ Leeftijd (20 - 35) ☆ Reden van verblijf ☆ Innerlijk ☆ Uiterlijk ☆ Geschiedenis ☆ Extra ☆ Relaties

"Fame is like seawater; the more we drink, the thirstier we become"

☆☆☆ ROLLEN ☆☆☆

★ Ladies

★ Lavore

★ River Tate ★ 21 ★ Childstar ★ Eostre

★ Antonina Castellan Perez ★ 22 ★ Actrice ★ Ricciardo

★ Avery Saélihn Phelan ★ 25 ★ Songwriter, gitariste, bassiste ★ Elentiya

★ Julie Genevieve St. Martin ★ 21 ★ Socialmedia influencer ★ Kavinsky

★ Gents

★ ~~Joel~~ Kurt Gabriel ★ 22 ★ Zanger, gitarist, bassist ★ Therion

★ Lucius "Luke" Jason Scofield ★ 22 ★ Sing and songwriter ★ AdoreDelano

★ Milan Apollo Drake ★ 25 ★ Zanger ★ Necessity

★ Bentley Derek Duval ★ 21 ★ Model ★ Remiinds

★ Alistair "King" Kingsley ★ 23 ★ Pitcher & Batter ★ Tiabeanie

★ Alexander 'Alec' Kellin Quinn ★ 24 ★ Socialmedia influencer, make-up artist, model ★ AdoreDelano

~~Er is geen limiet op rollen, everyone can join.~~

☆☆☆ REGELS ☆☆☆

☆☆☆ BEGINSITUATIE ☆☆☆

Iedereen is inmiddels gearriveerd in de villa. De een zit er al een week terwijl de ander letterlijk nét binnen is. Sommigen hebben al ondervonden dat ze elkaar niet mogen terwijl anderen zich de hele week op hebben geslopen in hun kamer. Iedereen krijgt het maximum van een week om aan de situatie te wennen, daarna ben je verplicht om aan sommige activiteiten mee te doen en om samen te eten, tenzij er anders aangegeven is.
Momenteel is het 13:00 uur smiddags en is er zojuist gelunched. Dit betekent dat iedereen nu vrij is om te gaan en staan waar zij of hij wilt.

"It is strange to be known so universally and yet to be so lonely"

[ bericht aangepast op 26 dec 2018 - 12:52 ]

How far is far

20 sep 2018 - 0:08 Villanelle is offline

Villanelle 14555

ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN

««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»»

Ik kon mezelf werkelijk wel slaan. De indruk die ik de jongen van mezelf gaf, kon alles behalve goed zijn. Het geratel, het hem er even op wijzen dat hij er belabberd uitzag en het beter weten. Waarom kon ik niet gewoon "leuk je te ontmoeten." Zeggen en verder mijn grote bek dichthouden. Het was goed bedoeld geweest, maar de manier hoe het eruit was gekomen minder. De jongen leek echter door de manier hoe door te kunnen kijken en ik glimlachte klein toen hij me ervan verzekerde dat het oké was en opgelucht haalde ik adem. De neiging om meteen naar boven te rennen om de crème te halen wist ik te onderdrukken en ik glimlachte iets breder. 'Zonder al dat spul zou ik er zelf niet veel beter uit zien. Maar wacht maar, als je het echt wilt gebruiken, straalt je huid zo weer.' Ik was wat rechter gaan zitten en vouwde mijn benen in kleermakerszit. Ik wist niet zeker of Kurt me wel echt serieus zou nemen, maar ik nam de proef op de som en probeerde te geloven dat het gemeent was. Dit zette mede aan hem meteen een sigaret te overhandige zodra hij hierom vroeg. 'Doe niet zo gek. Er komt vast een tijd dat ik ook van jou moet bietsen.' Ik was nooit zo moeilijk in dit soort dingen. Ik hield Kurt het vuur voor en besloot er zelf ook nog maar een op te steken. Even keek ik zwijgend voor me uit. 'Ik heb je nog niet eerder gezien, hoe lang zit je hier al?' Het was verwarrend omdat het er duidelijk naar uitzag dat hij net zijn bed uitkwam, wat moest betekenen dat hij hier had geslapen. Wat niet overeenkwam met het feit dat ik hem hier nog niet tegen was gekomen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

20 sep 2018 - 0:41 Smiths is offline

Smiths 5032

K U R T J O E L G A B R I E L

There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad

22 - Six days in - Outside - With Alec

Voordat mijn gedachten ook maar af konden dwalen naar de gevarenzone, werd ik terug op deze wereld getrokken door Alec zijn stem. Dit was een goed ding. Ik was bezig, had sociaal contact en zat ook nog eens met mijn luie reet buiten. Ik leek zowaar ook weer beter gehumeurd dan hoe ik mijn kamer zojuist verlaten had. Ik lachte even zacht om de jongen zijn opmerking en met die woorden bekeek ik hem even. 'Voor iemand die hier zit zie je er erg goed uit, wat is je geheim.' flapte ik eruit en nog geen halve seconde nadat het mijn mond verlaten had sloeg ik mijn handen voor mijn mond. Fuck. Het was nou niet bepaald sympathiek. 'Ik, eh... Ik bedoel als in, nee zo bedoelde ik het niet.' zei ik met een belachelijk aantal handgebaren om het maar zo goed mogelijk over te brengen, wat waarschijnlijk averechts werkte. 'Begrijp me niet verkeerd, je ziet er vast altijd goed uit, maar het was meer als in de zin van hoe heb jij... dit,' met die laatste woorden wees ik naar mijn gezicht. 'weggewerkt?' legde ik uit en wendde mijn blik af. Ik durfde hem niet zo goed meer aan te kijken. 'We wisselen elkaar zo wel goed af,' grinnikte ik zacht, doelend op het geratel van ons beiden.
Ik keek hem dankbaar aan toen hij zonder enige twijfel de gevraagde sigaret aan mij overhandigde. 'Je bent geweldig, ik sta bij je in het krijt.' glimlachte ik naar de jongen en nam de sigaret van hem aan welke ik vrijwel meteen tussen mijn tanden stak. Vervolgens kwam ik uit mijn comfortabele positie om gebruik te maken van het vuurtje dat Alec mij voorhield. 'Voel je vooral vrij om eens een bij mij te komen jatten.' zei ik waarna ik misschien net iets té enthousiast een hijs nam van de sigaret, wat in hoesten resulteerde. Ik wist nog net mijn hand voor mijn mond te houden. 'Shit,' lachte ik zacht. 'Dit is ook weer even wennen, I guess.' zei ik alvorens ik nu wat voorzichtiger om ging met het ding. Zes dagen helemaal clean zijn had misschien toch al wel enige vruchten afgeworpen. Waarschijnlijk niet veel, maar het was schijnbaar toch iets. Ik merkte dat roken met een capuchon op niet enorm praktisch was, zeker niet als je in de tussen tijd ook in een gesprek zat. Ik klemde de sigaret nogmaals tussen mijn tanden om mijn capuchon af te zetten. Vervolgens trok ik het zwarte elastiekje wat ik standaard om mijn pols droeg er af en bond mijn haar ermee bij elkaar. Mijn haar was inmiddels waarschijnlijk zo vet als bagger. Ach, dat kon er ook nog wel bij, paste bij de rest van de -de net uit bed/zwerver look waar ik vandaag voor was gegaan. Ik keek de jongen weer aan na zijn vraag. 'Zes dagen,' mompelde ik met de sigaret tussen mijn lippen, waarna ik deze er weer tussenuit haalde. Ik lachte kort. 'Ja, dat zou best kunnen. Ik zie er niet voor niets zo uit.' lachte ik. Ik zag er letterlijk uit of ik overreden was door een bus en op zijn minst zes meter was meegesleept over de grond. 'Ik heb me al die tijd een beetje verscholen op mijn kamer.' zei ik. Ik schudde even mijn hoofd en leidde de focus af van mij door over Alec te beginnen. 'Hoelang zit jij hier al dan?' vroeg ik. 'Ik heb jou wel al een paar keer zien lopen.' zei ik. Die keren dat ik mijn kamer uit kwam om eten of drinken te pakken had ik hem vluchtig gezien, maar dat was ook pas van de laatste paar dagen geweest.

How far is far

20 sep 2018 - 1:13 Villanelle is offline

Villanelle 14555

ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN

««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»»

Hij stamelde, kwam niet uit zijn woorden en ratelde door. Ik liet hem. Grijnsde enkel nog net iets breder en ontspande meer. Voor het eerst dat ik hier was, voelde ik me enigszins op mijn gemak. 'Nee, ga vooral door.' Lachte ik, waarna ik nog een hijs nam. Ik wilde hem zeggen dat als hij dit al goed vond, hij maar moest wachten tot ik echt iets uit te kast trok, maar wilde niet te hard van stapel lopen. Het feit dat hij een jongen was en geen problemen met mijn make-up leek te hebben was al bijzonder genoeg. Mijn ego hoefde Hij niet ook nog eens te slikken. Ik keek zwijgend hoe hij zijn haar vastbond en wist worden over haarmaskers ook nog net in te slikken. Ondanks mijn misschien kritische noot over zijn iets onverzorgde uiterlijk, voelde ik toch pijn. Het moest goed mis zijn als je het zover kon laten komen en dat het goed mis was, werd bevestigd. Zes dagen. En de glimlach op mijn gezicht verdween. 'Pas Drie.' Zuchten ik, waarbij ik me weer achterover in de stoel liet zakken en mijn benen uitschoof. 'Het voelt alleen al als jaren.' Langzaam kantelden ik mijn hoofd naar Kurt en keek ik hem even zwijgend aan. 'Gaat het een beetje?' Vroeg ik uiteindelijk. Het was totaal iets anders en ik wist dat ik de jongen net kende en hij waarschijnlijk niet erg zat te wachten op diepe gesprekken, maar ik vond het ook asociaal om te doen of ik niet zag dat het slecht met hem ging.

[ bericht aangepast op 20 sep 2018 - 15:59 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

20 sep 2018 - 1:43 Smiths is offline

Smiths 5032

K U R T J O E L G A B R I E L

There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad

22 - Six days in - Outside - With Alec

Ik schaamde me dood. Inmiddels was dat waarschijnlijk ook al wel af te lezen aan mijn gezicht welke, voor hoe ver het nu mogelijk was, lichtelijk versprongen was van kleur. Gelukkig keek de jongen me met een grijns aan en niet met een niet begrijpende blik. Ik lachte dan ook wat nerveus na zijn antwoord. 'Nee, geloof me, dat wil je niet.' zei ik. Ik was het typische voorbeeld van gooi er een kwartje in en hij begint te ratelen.
Met ieder volgend woord dat er gesproken werd gleed de grijns iets meer van mijn gezicht. Oh ja, we zaten hier met een reden. Met ieder woord dat er viel leek ik haast meer naar de sigaret te snakken. Ieder woord over deze plek leverde me stress op. Mijn blik schoot weer naar Alec toen hij antwoordde op mijn vraag. 'Hmh, dat kun je wel stellen ja.' zuchtte ik en focust mijn blik op een plukje van mijn haar dat vrolijk voor mijn ogen mee zwierde met het zachte briesje dat er stond. Het duurde weer even voor de volgende woorden van de jongen tot me door drongen. Ik nam een lange hijs van mijn sigaret. Ik haalde kort mijn schouders op alvorens ik me even voorover boog om de sigaret op de grond uit te drukken. Ik glimlachte wat nerveus en wist mezelf plots geen houding meer te geven. 'Naar omstandigheden,' zuchtte ik alvorens ik nogmaals mijn schouders op haalde en de jongen zijn ogen weer vond met de mijne. 'Eigenlijk gaat het niet zo lekker,' zei ik gevolgd door een zacht lachje. 'Waarschijnlijk met niemand echt hier.' mompelde ik. 'Met jou? Gaat het met jou?' vroeg ik nu op mijn beurt.
Ik bestudeerde de jongen nog eens, afwachtend op zijn antwoord terwijl ik wat afwezig aan mijn verschrikkelijk uitziende nagels aan het peuteren was. 'Is het asociaal als ik dit vraag? Waarschijnlijk wel.' zei ik en een nerveus lachje verliet mijn mond. 'Maar... Wat is de reden van jouw verblijf hier?' vroeg ik voorzichtig. Ik kon er niet zo één, twee, drie achter komen waarom hij hier nou precies zat. Hij zat hier pas drie dagen, maar kon al wel naar buiten. Ik had op de zesde dag al enorme moeite met naar buiten gaan, dus mijn stem ging niet uit naar drugs. Of in ieder geval niet het kaliber waarvoor ik hier zat.

How far is far

20 sep 2018 - 10:27 Villanelle is offline

Villanelle 14555

ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN

««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»»

Het was een stomme vraag geweest. Hij zat hier, en hoe hij erbij zat zei al genoeg over hoe hij zich voelde. Beschaamd wende ik mijn blik af en staarde naar het zwembad. Ik keek zelfs niet terug toen hij de vraag terugkaatste. Het liet me nadenken. Me afvragend hoe het eigenlijk met me ging. Ik zuchten even en drukte mijn vingers tegen mijn slaap. 'Weet niet.' Gaf ik uiteindelijk toe. Ik had mezelf niet echt de kans gegeven het allemaal te laten bezinken. Ik deed niet aan nadenken over gevoelens en ging gewoon. Ik keek pas terug naar Kurt zodra hij verder ging en beet op mijn lip. 'Druk.' Mompelde ik uiteindelijk. 'Ik kon de druk niet meer aan en ging steeds meer blowen.' Ik werkte voornamelijk voor mezelf, dus niemand die het toch doorhad.
Ondanks dat ik misschien over gevoelens was begonnen, was ik al snel weer klaar met dat gespreksonderwerp en zonder te twijfelen stond ik op. 'Kom.' Er vanuitgaande dat Kurt me zou volgen schoof ik de schuifdeuren weer open en stapte het huis in om de trap op te klimmen. Terug in mijn kamer begon ik tussen al mijn gezichtscremetjes te zoeken. Ik mocht alles dat hebben uitgesorteerd en netjes een plekje gegeven hebben, dat maakte niet dat het echt makkelijker zoeken was door de hoeveelheid tubes en pompjes er waren.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

20 sep 2018 - 11:29 Smiths is offline

Smiths 5032

K U R T J O E L G A B R I E L

There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad

22 - Six days in - Outside - With Alec

Voor een tijdje was het stil, wat me de tijd gaf om nog even goed de omgeving in me op te nemen. Mijn handen waren inmiddels in zakken van mijn hoodie gegleden. Ik had het inmiddels toch best wel een beetje kou gekregen. Wat afwezig kauwde ik op mijn onderlip en keek een stel vogels na. Die waren tenminste wel vrij.
Ik kon mokken wat ik wilde, maar één ding was niet te ontkennen, het was hier prachtig. De vraag over hoe het nou ging vond Alec te horen aan zijn antwoord ook moeilijk in te vullen. Je zou denken nu ik hier zit dat het iets beter met me zou moeten gaan, maar ik kon nou niet zeggen dat het zo voelde. Ik voelde me compleet door de mangel gehaald. Alles deed me zeer, ik was moe en ik had nu ook nog eens spontaan koud gekregen. Ik keek even vragend op toen Alec weer begon met praten. Tussen al mijn gedachten door had ik niet gehoord wat hij nou precies gezegd had. Bij wat hij hierna zei moest ik even slikken. Blowen, een oude vriend van me die ik maar al te goed kende. Nu keek ik niet meer om me heen, maar was mijn blik op slechts één punt gevestigd. Ik was blij dat Alec weer iets zei voor ik weer te ver af zou zakken. Ik keek op en volgde hoe hij zijn weg naar binnen maakte. Ik stond ook op en volgde hem. Het duurde voor mij iets langer voor ik de trap op was. Wie had het bedacht om zo'n enorm grote trap hier neer te zetten, alsof ik nog niet kapot genoeg was. Echter stond er maar één deur open dus was het niet al te moeilijk Alec terug te vinden. Ik leunde even in de deuropening om een beetje uit te hijgen alvorens ik daar plots geen tijd meer voor leek te hebben. Bij het aanzicht van de grote aantallen verzorgingsproducten viel mijn mond toch wel een klein beetje open. Als hij hier al zulke grote aantallen had, wat had hij thuis dan allemaal wel niet? Ik liep naar Alec toe, maar kon het niet laten mijn ogen tussen alle producten te laten gaan. Hij had niet alleen maar allerlei crèmes, hij had ook genoeg make-up liggen. 'Go big or go home, huh.' lachte ik zacht. Ik focuste nu mijn blik weer op Alec en keek toe hoe hij druk bezig was met zoeken. 'Heb je misschien ook iets voor deze?' vroeg ik terwijl mijn handen naar hem uit stak. Ik had altijd al nagels gebeten, maar dit sloeg alles. Ik had ze nog nooit zo kort gehad met zulke ernstige afgebladerde nagellak. Nu we toch bezig waren konden we wellicht nog een probleem oplossen. 'Sorry als ik wat te hard van stapel loop,' zei ik. 'Ik bedoel, dit is best overweldigend...' mompelde ik terwijl ik nog eens rond keek. 'Op een goede manier, begrijp me niet verkeerd.' zei ik met een grijns en wachtte tot Alec met het verlossende middel voor mijn wallen zou komen.

How far is far

20 sep 2018 - 12:05 Necessity is offline

Necessity 5622

MILAN ‘THE MADMAN’APOLLO DRAKE
25 – Singer – First day

Something inside is hurting you. That’s why you need cigarettes, or whiskey, or music turned so fucking loud you can’t think.

De ochtend was voor Milan nog niet erg goed verlopen. Gistermiddag was hij aangekomen bij de villa, waar hem ter plekke was meegedeeld dat dit niet alleen was om afkicken ‘te overwegen’, maar dat het nu al begon. Want hoorde hij daar zelf niks over te zeggen te hebben? Hij was verdomme volwassen!
Het had ook betekend dat Milan inmiddels bijna 24 uur sober was. Het was een zware nacht geweest. Geen alcohol om zich volledig aan lam te zuipen. Voor het eerst sinds tijden weer alleen in bed. Hij had geen oog dicht gedaan. De spoken in zijn hoofd waren te dichtbij gekomen.
Vanochtend had hij zijn gehele maaginhoud al in de wc gedeponeerd. Het had hem niet beter laten voelen. In tegendeel, hij voelde zich met het uur beroerder worden. Zijn lichaam schreeuwde om de alcohol. Zijn hoofd schreeuwde vooral om rust.
Hij snakte naar alcohol, naar zijn huis, naar een sigaret... Iets om het knagende gevoel vanbinnen te doven. Hij moest iets doen om de onrust de baas te worden, maar had totaal geen motivatie om te bewegen. Misschien als hij zou blijven liggen, zou alles vanzelf verdwijnen.
Maar om die sigaret, het enige wat hij hier wel zou kunnen krijgen, te krijgen zou hij toch op moeten staan. Er was al voorspeld dat hij zich zou opsluiten op zijn kamer, dus hadden ze zijn aansteker in de gezamenlijke keuken neergelegd. Dan moest hij wel opstaan. Want het was ook zeer waarschijnlijk dat hij na die eerste keer pakken zich niet zou terugtrekken en voortaan heel gezellig met de anderen zou praten over regenbogen en zonneschijn. Yeah, right.
Haast in een soort van trans stond hij toch op en liep de kamer uit. Aansteker halen. De ene voet voor de ander zetten. Pakken en wegwezen. Van zijn omgeving merkte hij weinig.
Hij zag er waarschijnlijk als een soort geestverschijning uit. Enorme wallen, bleker dan gezond was, haren die tegen zijn voorhoofd plakten in plaats van perfect in model (nonchalant door de war) zaten, de kleding van gisteren nog aan waarin hij ook geslapen had (als je ‘in bed liggen met ogen dicht, maar zeer zeker wakker’ als slapen rekende dan).
Hoe hij zich uiteindelijk naar de keuken gesleept had, was dan ook een raadsel. Maar hij was er en had de aansteker in zijn hand, en een sigaret in zijn mond. Zijn hand trilde zo erg dat zelfs na meerdere pogingen hij de aansteker niet werkend kreeg.
Omdat hij niet het risico wilde lopen anderen tegen te komen, liep hij terug naar zijn kamer. Zijn vingers speelden met de aansteker in zijn hand. Zijn hand trilde nog steeds, dus erg verwonderlijk was het niet dat op een gegeven moment de aansteker uit zijn hand schoot, precies naar de plek waar een jongedame die hem bekend voorkwam zat.
Had zij er al lang gezeten? Hij kon zich het niet herinneren van zijn heenweg. Maar hij kon zijn heenweg überhaupt amper herinneren. Had ze al zitten kijken hoe hij langs was komen stormen? Of was ze pas erna daar gaan zitten? Hij wist het niet. Moest hij nu zijn aansteker oppakken? Omdraaien en haar vooral ontwijken? Nee, dat niet. Hij wilde die aansteker hebben, zelfs al zou het betekenen met haar te moeten praten. Hoe kon hij anders roken?
Hij liep daarom op haar af. Zijn verraderlijk trillende handen verborg hij ‘nonchalant’ achter zijn rug. Het ging fucking goed met hem. Ze hoefde niks anders te denken.
Hij knikte naar de aansteker. “Altijd leuk die dingen die alle kanten behalve de goede opgaan.”

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

20 sep 2018 - 12:10 Villanelle is offline

Villanelle 14555

ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN

««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»»

Kurt was me gevolgd, maar daar kwam ik pas achter op het moment dat hij sprak. Ik keek even van hem naar mijn salontafel en het schaamrood kleurde mijn wangen. Ik besefte me best dat dit een heel raar tafereel voor hem moest zijn. Er stond waarschijnlijk meer uitgestald dan je bij tien verschillende dames bij elkaar zou vinden. En dan ook nog te bedenken dat er hier niks was om me voor op te doffen. Toch had ik het niet kunnen laten. Er werd al zoveel van me afgepakt hier, mijn uiterlijk zou ik daar niet bij kunnen trekken. 'Wees me maar dankbaar.' Probeerde ik mijn misschien lichtelijke obsessie goed te praten terwijl ik de goede pot omhoog hield. Het moment dat ik deze opendraaide en mijn vingers er in wilde stoppen, besefte ik me dat dit wellicht raar moest zijn, dus hield ik Kurt de pot voor zodat hij het zelf kon opsmeren. 'Je bent aan het goede adres gekomen vandaag.' Grijnsde ik licht zodra hij over zijn nagels begon en heel even pakte ik zijn hand vast om deze beter te bekijken. Ik herkende het. Was een enorme nagelbijter van mezelf en de enige manier om eraf te blijven was neppen. En zelfs die wist ik vaak genoeg te verneuken door mijn tanden erin te zetten. 'Alec to the rescue.' Grijnsde ik, terwijl ik een koffertje vol nagelproducten pakte, in kleermakerszit op mijn bed ging zitten en voor me klopte. Dit was mijn ding. Het zorgde ervoor dat ik me iets meer op mijn gemak voelde. In mijn element ban verzorging en mooi maken.

[ bericht aangepast op 20 sep 2018 - 15:58 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

20 sep 2018 - 15:56 Syaoran is offline

Syaoran 12962

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

Avery Saélihn Phelan

”You could rattle the stars.
You could do anything,
if only you dared.”

• Twenty-five • Guitarist/Songwriter • 3 weeks • With Milan •

Ik had zo graag gewild dat er meer op papier verscheen, maar het poppetje in de hoek van mijn bladzijde was het enige nieuwe wat verschenen was. Met een zucht kantel ik mijn hoofd iets naar achter en leun met mijn achterhoofd tegen het muurtje aan terwijl een nieuwe, diepe zucht mijn mond verliet. Ik probeerde niet te veel na te denken, misschien lag daar dan ook wel het probleem in, want als ik mijn gedachten te ver liet afdwalen raakte ik al gauw bedolven onder een soort alles heersende paniek — de afgrond waar ik in was gevallen en nog altijd uit probeerde te klauteren. Bij mij was het niet enkel het gebruik van alcohol en drugs geweest, maar een compleet pakket van verschillende aspecten die me over de rand heen hadden geduwd; drank, drugs, slecht eten, weinig slaap en vooral veel feesten tussen de vele optredens door, waarbij ik opkomende problemen direct aan de kant schoof. Nietsvermoedende destijds dat het me eens finaal zou gaan inhalen.
Een zacht gekletter doet me licht opschrikken uit mijn donkere gedachten, waarop ik mijn hoofd direct naar het geluid toe draai en een aansteker vlak naast me op de grond zie liggen. Daarna verschijnt een jongeman in mijn zicht als ik opkijk, die ik eerder niet aan had horen komen, waardoor een kleine frons zich tussen mijn wenkbrauwen nestelt terwijl mijn blik vluchtig een keer over hem heen glijdt. Een vaag belletje begint in mijn achterhoofd te rinkelen, maar ik weet nog niet direct een vinger te leggen waarom.
”Altijd leuk die dingen die alle kanten behalve de goede opgaan.”
Licht duw ik mijn mondhoeken iets omhoog. “Vertel mij wat,” zeg ik dan en plaats mijn voeten terug op de grond, waarna ik iets voorover buk om de aansteker van de grond af te rapen die het gekletter van net veroorzaakt had doordat hij vermoedelijk uit de handen van zijn eigenaar was geglipt. “Soms zou het fijn zijn als juist die dingens gewoon eens doen wat ze moeten doen.” Ik glimlach voorzichtig en steek de aansteker uit naar de jongen voor me, waarop het gerinkel in mijn hoofd steeds duidelijk lijkt worden en ik opnieuw iets frons. Mijn kladblok en potlood houdt ik ondertussen met één hand stevig op mijn schoot gedrukt.
”Ik ga nu vast heel cliché zijn door te zeggen dat ik je ergens van ken,” zeg ik dan en bijt heel kort even op mijn onderlip. “Maar ik weet haast zeker dat ik je ergens van ken. Of zeg ik nu echt iets heel vreemds?”

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

20 sep 2018 - 16:56 Smiths is offline

Smiths 5032

K U R T J O E L G A B R I E L

There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad

22 - Six days in - Alec's room - With Alec

Dankbaar was ik hem zeker. Zonder hem had ik er waarschijnlijk de rest van mijn verblijf als een lijk uit gezien. Zelf had ik er namelijk niet echt aan gedacht om iets naast deodorant, tandpasta, shampoo en haar producten mee te nemen. Al was er van dat haar product ook nog niet echt iets van gekomen, aangezien mijn haar zich nu zo vet als bagger en futloos op een prop op mijn hoofd bevond. 'Geloof me, dat ben ik ook.'
Ik glimlachte dankbaar naar hem toen hij me de pot voorhield. Voorzichtig stak ik mijn vingers er in om daarmee vervolgens het spul op de boosdoeners aan te brengen. Ik hoopte dat het middel zo goed zou werken als Alec beweerde, ik was de hobo-chic nu al zat. Al was het bij mij waarschijnlijk meer hobo dan chic. Ik lachte om wat hij zei. 'Ik ben blij dat ik je tegen ben gekomen,' knikte ik. Niet alleen om al Alec zijn handige red middeltjes, maar ook omdat hij gewoon fijn gezelschap was. Gek genoeg voelde ik me al op mijn gemak bij hem. Ik volgde hoe hij mijn handen eens bekeek, waarna hij al een idee leek te hebben hoe dit aan te pakken. Wat me niets verbaasde. Hij leek wel een soort van beauty tovenaar. Ik zag hoe hij plaats had genomen op het bed en ging in op zijn uitnodiging om bij hem te komen zitten. Ik trapte mijn schoenen uit, welke overigens absoluut niet bij de rest van mijn outfit paste. Ik had de meeste extravagante schoenen ooit aangetrokken. Niet dat het gepland was, ik was gewoon zo op gegaan in gedachten dat ik per ongeluk mijn gouden Chelsea boots aan had getrokken. Was het toch nog een beetje chic. Ik nam plaats voor Alec en legde mijn handen voor me neer. 'Oké, show me your magic.'

How far is far

20 sep 2018 - 18:54 Villanelle is offline

Villanelle 14555

ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN

««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»»

Het maakte me rustig om zo bezig te zijn. Vertrouwd omdat het iets was waar ik goed in was. Kurt was bij me komen zitten en voorzichtig pakte ik zijn hand vast en begon ik de reste van de overgebleven nagellak weg te poetsen. Ik keek heel even op, terwijl ik een fijl tevoorschijn toverde. Het was niet dat er nog veel van zijn nagels over was, maar ik wilde het goed doen en daar hoorde haakjes en scheurtjes niet bij in het plaatje.'Waar zou ik je eigenlijk van moeten kennen?' Vroeg ik Kurt terwijl ik verder ging. Ik wist dat iedereen die hier zat bekend was, maar er was geen lampje bij me gaan branden, bij het aanzicht van de jonge voor me. Het enige wat ik dus bijna zeker wist, was dat hij niet bekend was van een sociaal media platform. Ik durfde namelijk met zekerheid te zeggen dat ik daar bijna iedereen van kende. Ik observeerde hem even, maar kon me niet zo een, twee, drie bedenken wat ik bij hem vond passen, buiten een rockster. 'Wil
Je straks dezelfde kleur? Anders moet je even kijken wat je wilt.' Ik schoof de doos met alle kleuren potjes en verloren nepnagels naar hem toe, waarna ik zijn andere hand vastpakte om ook deze bij te vijlen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

20 sep 2018 - 20:06 Valkyria is offline

Valkyria 3960

ALISTAIR "KING" KINGSLEY

24 | Baseball Wonderkid | First day | Julia, Babe & Sammy

Hoewel Alistair zeker wist dat Julia hier ook te vinden moest zijn had hij haar nog steeds niet daadwerkelijk weten op te sporen. Pas toen hij haar bij het middagmaal ook nergens wist te bespeuren waren bij hem de alarmbellen loeihard afgegaan. Hij had zijn eten dan ook zo snel en functioneel mogelijk weg gekauwd, waarna hij zijn bord afgeruimd had en door de keukenkasten beginnen rommelen was. Hij vond er wat yoghurt, rode bessen, amandelmelk en kokosschaafsel. Wellicht waren deze ingrediënten bedoeld voor bij het ontbijt van de volgende dag, of misschien ook wel helemaal niet, maar daar zou hij zich niks van aantrekken. In stilte gooide hij de eerste drie lekkernijen in de blender en goot het drankje vervolgens in een glas. Nadat hij zijn kleine meesterwerkje af had gemaakt nam hij de kom, waarin Sammy en Babe voorlopig zouden blijven tot het betere aquarium een dagje had kunnen acclimatiseren, onder zijn arm en ging op zoek naar zijn beste maatje. Na de tuin gecontroleerd te hebben bedacht hij zich dat Julia misschien niet het risico wilde lopen een conversatie te moeten starten, en ze zich waarschijnlijk in haar kamer had terug getrokken. Op goede hoop wandelde hij door de gang, tot hij de deur met het juiste naamplaatje gevonden had. Hij klopte een keer en deed de deur vervolgens op een kiertje open. Hij zette de vissenkom op de grond en schoof deze door de kleine spleet naar binnen, gevolgd door de smoothie die hij zo zorgvuldig had samengesteld. Als laatste stak hij zijn eigen gezicht door de kier.
"Babe en Sammy waren ongerust," sprak hij zachtjes, al was het voor de blondine waarschijnlijk duidelijk dat hij zijn vissen als medium gebruikte om zijn eigen gedachten ter sprake te brengen. Zonder verder iets te zeggen stapte hij de kamer in en zette de goudvissen op het nachtkastje, samen met het drankje, alvorens bij Julia in bed te kruipen en zijn armen stevig om haar heen te vouwen. Hij hield haar dicht tegen zich aan en bedacht zich hoe zeer hij Ronnie miste, maar tegelijk ook hoe goed het was dat Julia niet Ronnie was. Teder drukte hij zijn lippen op haar haren, om er vervolgens zijn gezicht in te verbergen. Hij had deze knuffel net zo hard nodig als Julia, al zou ze dat waarschijnlijk nooit luidop toe willen geven.
Toen hij er zeker van was dat hij het blondje voldoende zachtaardig begroet had greep hij toch het drankje van het nachtkastje en hield het onder haar neus, hopend dat de geur haar zou overtuigen toch iets naar binnen te willen werken.
"Het is een Pinkstagram..." doopte hij zijn creatie. Het was overbodig geweest te proberen verduidelijken hoe hij op de naam had gekomen, dus dat deed hij dan ook maar niet. Hij kon alleen maar hopen dat het haar weer een beetje aan het lachen zou brengen. Julia was één van zijn meeste favoriete personen op deze planeet en haar zo zien voelde bijna net zo verscheurend als zijn eigen verdriet.

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

20 sep 2018 - 21:17 Smiths is offline

Smiths 5032

K U R T J O E L G A B R I E L

There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad

22 - Six days in - Alec's room - With Alec

Geïnteresseerd keek ik toe hoe Alec te werk ging. Ik vroeg me af of er überhaupt nog iets aan te vangen was met mijn nagels. 'Kun je er nog wel wat mee?' vroeg ik, aangezien er nog weinig van mijn nagels over was. Ik kon er niets aan doen, eenmaal ik stress had of nerveus was moesten mijn nagels er aan geloven.
Ik keek op van mijn nagels na zijn vraag en kon een kleine grinnik niet onderdrukken. 'Wat denk je dat ik in het dagelijks leven doe?' vroeg ik met een speelse grijns rond mijn lippen. 'Waag maar een gok,' zei ik en bekeek de jongen grondig. 'Ik weet vrijwel zeker dat jij iets met beauty doet, maar met wat precies moet je me even helpen.' grijnsde ik. Er waren natuurlijk talloze beroepen beschikbaar binnen die tak, daar ging ik nooit uit komen. Zeker niet in één gok. 'Hmm, ik ga altijd voor rood of zwart, maar een andere kleur is misschien ook wel eens leuk.' mompelde ik terwijl ik naar de verschillende kleuren keek. 'Wat vind jij?' vroeg ik terwijl ik hem weer aan keek. 'Misschien past roze beter bij me, of misschien wel geel' het was nou niet of ik nou zoveel in zicht had in wat het beste bij mij zou staan. Vaak keek ik gewoon naar wat ik mooi vond. Oké, ik zorgde wel dat alles semi bij elkaar paste, maar of ik er daadwerkelijk verstand van had. 'Ik laat mijn nagels volledig over aan jou,' glimlachte ik. Ik zag dat hij er plezier in had en ook dat vond ik gewoon leuk om te zien.

[ bericht aangepast op 20 sep 2018 - 21:19 ]

How far is far

20 sep 2018 - 21:58 Villanelle is offline

Villanelle 14555

ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN

««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»»

Ik bestudeerde Kurt wat beter. Beet op mijn lip en fronste mijn voorhoofd automatisch terwijl ik nadacht. Mijn blik gleed af naar zijn hand die ik vasthad en ik liet de vijl zakken. 'Je speelt sowieso gitaar.' Het was geen gok zoals hij zei die ik moest maken. Het eeld op zijn vingers en de striemen in zijn toppen maakte dat dit iets was wat ik zeker wist. De staat maakte dat ik durfde te zeggen dat hij het echt dagelijks deed en niet alleen als hobby. Ik rommelde wat in de koffer terwijl Kurt een gok naar mijn loopbaan maakte en ik grijnsde. 'Ik maakte make-up filmpjes waar ik mijn geld mee verdien' Legde ik trots uit. Het klonk waarschijnlijk heel stom. Maar er waren niet heel veel mensen die meer dan 800K aan volgers hadden en daar hun geld mee konden verdienen en een carrière uit konden halen. Ondertussen had ik Kurt zijn nagelriemen aangeduwd en een verhardende laag lak op elke nagel gedaan, waardoor ik nu tussen de verschillende kleuren aan het snuffelen was. Ik snapte waarom hij vaak zwart of rood gebruikte. Het zou hem sowieso staan. Maar ik ging niet voor de veilige weg. Mijn oog viel op een enorm donkere paars en ik wist meteen dat dit degene was die het zou worden. 'Vertrouw de expert maar.' Lachte ik onschuldig. En bij de eerste nagel wist ik dat ik de goede keuze had gemaakt. 'Zo pretty.' Glimlachte ik haast trots op mezelf en lachend keek ik op naar Kurt.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

20 sep 2018 - 22:48 Smiths is offline

Smiths 5032

K U R T J O E L G A B R I E L

There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad

22 - Six days in - Alec's room - With Alec

Nog altijd met een speelse grijns spelend rond mijn lippen keek ik hoe Alec nadacht. Ik trok mijn wenkbrauwen spontaan op toen hij met zijn antwoord kwam. Even dacht ik dat hij echt helderziend was, maar toen ik mijn blik weer op mijn vingers richtte besefte ik dat het best duidelijk was dat ik gitaar speelde. Ik knikte en verplaatste mijn blik weer naar Alec. 'Ik speel inderdaad gitaar, zing er een beetje bij. Niet zo heel bijzonder, ik heb alleen het geluk gehad dat ik mijn geld er mee kan verdienen.' zei ik en haalde mijn schouders op.
Mijn wenkbrauwen schoten automatisch weer omhoog toen hij uit de doeken deed wat hij precies deed als baan. Ik wist wel van YouTube af en zo, maar had nog nooit iemand ontmoet wie het als beroep had. 'Dat is best wel cool, dat je daar je geld mee kunt verdienen.' zei ik. 'En blogde je, of nee wacht, vlogde… dat tweede is het toch?' vroeg ik lichtelijk in de war van al de nieuwe termen waar ik niet echt thuis in was. 'Je begrijpt vast wel wat ik bedoel.' lachte ik om mijn eigen domme gedoe. 'Deed je dat ook?' vroeg ik. Ik kon me namelijk best voorstellen dat als je je hele leven op film zette voor de buitenwereld om te zien, het best heel overweldigend kon worden. Ik lachte om het volgende wat hij zei. 'Het lot van mijn nagels ligt in jouw handen.' grijnsde ik. Ik had lang niet iedereen mijn nagels toe vertrouwd, maar ik leek geen enkele moeite te hebben met Alec te vertrouwen. Hij was gewoon toegankelijk en wist nou eenmaal enorm veel over dit soort dingen. Nieuwsgierig volgde ik hoe Alec zorgvuldig een kleur uitkoos en deze op mijn nagels aanbracht. Met een brede grijns keek ik naar de eerst gelakte nagel en voelde hoe mijn wangen licht verschoten van kleur na Alec zijn woorden. Ik knikte goedkeurend en keek Alec weer aan. 'Je bent hier echt goed in,' zei ik. Ik was blij dat ik er straks niet meer uit zou zien als een typische drugsverslaafde. Natuurlijk kon Alec niet alles weg werken, dat was onmogelijk, maar dit was een goed begin en ik was de jongen erg dankbaar.

How far is far

Index RPG Actieve Topics Zoek