• T      H      I      S            I      S            F      A      M      E


    "What is fame? The advantage of being known by people of whom you yourself know nothing, and for whom you care as little"



    Wie wilt het nou niet, beroemd worden? Ook al is het maar voor even. Je saaie leventje verruilen voor een leven vol rijkdom. Zoveel geld dat je niet eens weet waar je het aan moet besteden, alles hebben wat je hartje begeert, ieder weekend feesten, universele bekendheid wat aardig wat privileges met zich mee brengt... Het klinkt als het perfecte leventje. Toch is dit niet voor iedereen weggelegd. Je komt niet zomaar in de top terecht. Je zult er hard voor moeten werken of zal gewoon stom geluk moeten hebben en ontdekt worden. Voor velen blijft het enkel bij een droom. Maar is het showbiz leventje eigenlijk wel zo rooskleurig als men doet lijken? Tuurlijk, in het begin is het allemaal leuk maar over het algemeen duurt het niet lang voordat de druk toch net iets teveel wordt. Nooit meer rust, overal waar je gaat herkent worden, en het ergste nog: de enorm hoge prestatiedruk. En als je zo rijk en bekend bent, wie vertelt je dan wie je echte vrienden zijn? Hoewel je universeel bekend bent is het niet moeilijk om je toch enorm alleen te gaan voelen in deze wereld. Hoe gaat men om met deze gevoelens? De een verdrinkt zijn gevoelens met alcohol, de ander verdringt haar gevoelens door middel van drugs. Anderen besluiten zich volledig terug te trekken, beseft dat het toch niet helemaal bij hen past. Maar kan dit wel zomaar? Je hebt niet zomaar een handvol albums uit kunnen brengen en zoveel mooie merk kleding kunnen aanschaffen en hebt getekend bij een platenmaatschappij of management. Deze heeft ook zo zijn ideeën over jou, wat je wel en niet kan en mag doen. Al dit laat vele beroemde jonge mensen zo onder druk staan dat het resulteert in soms een enorme burn out of uitloopt in een verslaving etc. In deze rpg volgen we een aantal van deze jonge mensen op hun weg door en vooral na fame. De een is het allemaal teveel geworden, de ander is al een tijdje uit het vak maar heeft moeite met het leven er na en het weer terugkeren in de "alledaagse" wereld. De een was zanger de ander model, maar er is in ieder geval één ding wat ze gemeen hebben: ze zijn achter wat de ware betekenis achter het woord fame is. Het gouden randje rondom het woord is voor hen compleet verdwenen. In de villa is het mogelijk een pauze te nemen en even volop te genieten van privacy, maar er zijn ook mensen die na hun carrière moeite hebben weer een "normaal" leven te leiden en er zullen ook mensen zijn die er komen om af te kicken van bepaalde dingen die de lifestyle met zich meegebracht hebben. Ook is er de mogelijkheid weer verder te timmeren aan je carrière, voor als mensen er na hun welverdiende pauze weer tegenaan willen







          VILLA     















          LIJSTJE     

    Naam            (ex) beroep            Leeftijd (20 - 35)            Reden van verblijf            Innerlijk            Uiterlijk            Geschiedenis            Extra            Relaties

    "Fame is like seawater; the more we drink, the thirstier we become"



          ROLLEN     


          Ladies

          Lavore

          River Tate            21            Childstar            Eostre

          Antonina Castellan Perez            22            Actrice            Ricciardo

          Avery Saélihn Phelan            25            Songwriter, gitariste, bassiste            Elentiya

          Julie Genevieve St. Martin            21            Socialmedia influencer            Kavinsky



          Gents

          Joel Kurt Gabriel            22            Zanger, gitarist, bassist            Therion

          Lucius "Luke" Jason Scofield            22            Sing and songwriter            AdoreDelano

          Milan Apollo Drake            25            Zanger            Necessity

          Bentley Derek Duval            21            Model            Remiinds

          Alistair "King" Kingsley            23            Pitcher & Batter            Tiabeanie

          Alexander 'Alec' Kellin Quinn            24            Socialmedia influencer, make-up artist, model            AdoreDelano

    Er is geen limiet op rollen, everyone can join.


          REGELS     


    ★ Minimaal 200 woorden.
    ★ De Quizlet Huisregels gelden hier.
    ★ OOC in het praattopic. Geen ruzies en weer respectvol naar elkaar toe.
    ★ Houd het graag realistisch.
    ★ Geen Mary Sue's [perfecte personages]
    ★ Naamsveranderingen doorgeven a.u.b.
    ★ Geen personages van anderen besturen zonder toestemming.
    ★ 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post
    ★ Alleen Therion of naestivate maken nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven.

          BEGINSITUATIE     


    Iedereen is inmiddels gearriveerd in de villa. De een zit er al een week terwijl de ander letterlijk nét binnen is. Sommigen hebben al ondervonden dat ze elkaar niet mogen terwijl anderen zich de hele week op hebben geslopen in hun kamer. Iedereen krijgt het maximum van een week om aan de situatie te wennen, daarna ben je verplicht om aan sommige activiteiten mee te doen en om samen te eten, tenzij er anders aangegeven is.
    Momenteel is het 13:00 uur smiddags en is er zojuist gelunched. Dit betekent dat iedereen nu vrij is om te gaan en staan waar zij of hij wilt.

    (De mensen die er al langer zijn worden om 19:00 voor het avondeten verwacht)


    Info verblijf:
    Er wordt natuurlijk wel in luxe geleefd, maar dat betekent niet dat er geen handen uit de mouwen worden gestoken. Er is een rooster die per dag bepaald wie per dag mee helpt met het opruimen. Ook krijgt ieder een persoonlijk rooster (afhankelijk van de reden van het verblijf natuurlijk) waar op staat of en wanneer je eventuele therapieën hebt en of de tijden van de groepsactiviteiten en eventuele bijeenkomsten. Ook zijn sommigen, afhankelijk van hun situatie, toegestaan de deuren te verlaten mits ze om klokslag 20:00 weer binnen zijn.
    Sommigen zullen de structuur fijn vinden terwijl anderen een grote hekel aan de situatie zullen hebben.
    Natuurlijk heeft ieder zijn eigen kamer met tweepersoons bed met de nodige luxe. Er is op het terrein genoeg te doen, noem het en het is er of er wordt gezorgd dat het er komt.
    Er is, aangezien het ook deels een afkickkliniek is, natuurlijk de nodige begeleiding. Ruzies en gevechten worden niet getolereerd en bij het overtreden van de regels zullen er maatregelen worden getroffen.


    Regels:
    1. Gelieve iedereen met respect te behandelen.
    2. Openbare ruzies, gevechten en onenigheden worden niet getolereerd.
    3. Verslavende middelen zoals drank en drugs zijn absoluut verboden. Als je in bezit hiervan bent wordt het beetje vrijheid dat je nog hebt ingenomen en zal je meer taken in de villa op je krijgen.
    4. Er wordt meerdere malen per week gecheckt op deze middelen en wordt iedereen getest op de percentages van deze middelen in zijn of haar systeem.
    5. Op het overtreden van maximaal drie van deze regels moet je de villa verlaten.

    (deze zullen waarschijnlijk nog aangepast worden, als jullie ideeën hebben zijn deze altijd welkom)


    "It is strange to be known so universally and yet to be so lonely"

    [ bericht aangepast op 26 dec 2018 - 12:52 ]


    How far is far

    BENTLEY DEREK DUVAL
    twenty-one || model || second day || alone in the kitchen

    In de slaapkamer keek ik naar mijn shirt, dat bezweet was en trok hem snel uit. Al vroeg was ik vandaag opgestaan om te sporten. Werken aan mijn conditie, een korte workout en gewichten heffen. Iets waardoor ik even terug kon komen in de routine die ik normaal altijd had voor een shoot. Het bezweette shirt vloog naar mijn koffer, die nog onuitgepakt op mijn bed lag en ik liep richting de douches, waar ook mijn schoenen, sokken, broek en onderbroek volgde. Zoals altijd ging er veel door mijn hoofd, vooral tijdens het douchen kon ik mijn hersenen minuten laten malen over allerlei doemsenario's. Wat als het plan om mij uit mijn ex leven te laten verdwijnen niet zo waterdicht was als we vooraf hadden gedacht? Wat als ze erachter komt waar ik nu verblijf? Zal ze me brieven sturen? Me komen opzoeken? Een rilling ging door mijn lichaam toen ik de kraan dichtdraaide en de douche uitstapte. Snel droogde ik me af en liep ik met een handdoek om mijn middel weer terug mijn kamer in. Snel trok ik schoon ondergoed aan, een jeans en een t-shirt. Simpele sneakers volgde na mijn sokken en verzonken in gedachten liep ik mijn kamer uit naar beneden. Toen ik hier gisteren arriveerde wist ik niet wat ik moest verwachten. Eigenlijk.. Weet ik nog steeds niet wat ik moet verwachten. Ik voel me hier nu al niet thuis. Ik was niet iemand die echt problemen had of veroorzaakte. Al is mijn manangment het daar niet over eens. Oh well.. Misschien valt het allemaal wel mee. Wie weet val ik wel tussen de minder erge gevallen? Tot nu toe lijkt het aardig veel op een vakantie, met allemaal jongeren in een villa vertroeven. Als ik niet beter zou weten zou ik het zo geloven. Ik dwaalde wat rond tot ik bij de keuken kwam. Daar pakte ik twee sneeën brood en stopte deze in de toaster. Met een knorrende maag wachtte ik leunend tegen het aanrecht tot de pling en ze omhoog zouden springen.


    • His arms feel more like home than any house ever did. •

    ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN

    ««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»»

    Het was verrassend kalmerend om zo met Kurt te zitten. Ik kon mijn ding doen en hij waardeerde het, terwijl het voor mij niks bijzonders was. Ik beet geconcentreerd op het puntje van mijn tong om niet uit te schieten en luisterde glimlachend naar Kurt zijn geratel over YouTube termen. 'Nee, ik vlog niet. Maar moest wel twee keer per week met een nieuwe look komen en die opnemen. Daarnaast ook vaak nog collebs met andere Youtubers en dan mijn Instagram nog enzo.' Legde ik wat afwezig uit. Ik pakte zijn rechterhand vast die nu klaar was en blies de nagellak droog, terwijl ik naar hem opkeek. 'Als ik hier niet goed in zou zijn, zou ik mijn geld er niet mee kunnen verdienen.' Grijnsde ik bijdehand. 'Blazen.' Ik liet hem het opdrogen overnemen zodat ik met zijn andere hand kon beginnen. 'Is er een nummer waarvan ik je zou moeren kennen?' Dat Kurt mij niet kende kon ik begrijpen, maar ik luisterde best veel muziek. Het feit dat dit via spotify was en ik van de helft van de artiesten niet wist hoe ze eruit zagen, maakte dat ik hoop had hem ergens van te kennen. Aan de andere kant, wat maakte het uit. Ik werkte ondertussen zijn nagels af en keek trots naar het resultaat. 'Dat word dan 20 euro alsjeblieft.' Grijnsde ik onschuldig terwijl ik de koffer dichtklapte en van het bed klauterde. 'Hier. Je hebt het harder nodig dan ik.' Ik gooide de pot met crème op zijn schoot. 'Bedank me maar door later een nummer over me te schrijven en zo al je fans naar mijn kanaal door te verwijzen.' Lachte ik.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    K U R T      J O E L      G A B R I E L

    There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad


    22 - Six days in - Alec's room - With Alec


    Waar Alec al zijn concentratie nodig had voor mijn nagels, zat ik hem maar af te leiden met mijn domme geratel over YouTube. YouTube en alle nieuwe mediaplatformen van tegenwoordig mijn mij volledig ontgaan. Maar dat kwam vooral omdat ik er ook helemaal niet mee bezig was. Soms zocht ik wat op YouTube op en natuurlijk had ik mijn eigen kanaal waar ik videoclips en audio's op uploadde, maar verder kwam het niet. Ik had wel een Instagram en Twitter account, maar dat was enkel en alleen voor de fans. Maar nu doe ik daar ook nog maar weinig mee, het was vooral het management wat door dingen op plaatste. Ik knikte op zijn uitleg. 'Dan had je vast niet veel tijd meer over voor jezelf,' Ik snapte wel dat als je nooit meer tijd voor jezelf had je flink overspannen kon raken. Het was geweldig om geld te verdienen met het geen waar je blij van word, maar het is nooit daadwerkelijk zo rooskleurig als het allemaal lijkt.
    Ik rolde speels met mijn ogen. 'Bijdehandje,' zuchtte ik. 'Het was bedoeld als compliment, take it or leave it,' zei ik en volgde zijn opdracht op door op mijn nagels te blazen. Ik haalde even kort mijn schouders op na zijn volgende vraag. Ik had inmiddels een flink repertoire nummers. Nummers die ik zelf had geschreven, nummers die ik had geschreven met anderen, nummers geschreven voor mij en zelfs een aantal covers. 'Weet je, ik ben ook ontdekt op YouTube... soort van.' zei ik. 'Ik ben begonnen met het coveren met nummers, voornamelijk van Nirvana en andere alternatieve/rock bands. Ik was echt een beetje een wannabe.' lachte ik dat laatste. 'Waarschijnlijk kun je ze nog wel ergens vinden als je goed zoekt.' zei ik. 'Mijn achternaam is Gabriel trouwens, misschien dat dat helpt.' Het zou ook enorm goed kunnen dat Alec me niet zou kennen, mijn muziek was nou eenmaal niet iedereens cup of tea. Ik trok één wenkbrauw op en keek Alec even vragend aan, waarna ik de pot die zojuist op mijn schoot was geworpen keek. 'Hmm, als ik je nu goed begrijp wil je dat ik je twinitg euro betaal voor mijn nagels, maar je geeft me wel een pot créme die waarschijnlijk het dubbele waard is al niet meer.' zei ik en begon met lachen. 'Je spreekt jezelf wel een beetje tegen.' Ik verplaatste naar de rand van het bed en begon mijn schoenen weer aan te trekken. 'Sure, ik schrijf wel een nummer over je, zolang jij één van je toekomstige looks naar mij vernoemd.' zei ik en knipoogde speels naar de jongen. 'Heb je even?' vroeg ik terwijl ik mijn schoenen weer aanhad en liep richting de deur. 'Dan haal ik mijn portemonnee.' zei ik en kon een minuscule grijns niet onderdrukken. Als hij zijn twintig euro, kreeg hij zijn twintig euro ook.


    How far is far

    ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN

    ««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»»

    Het was gek om te bedenken dat je zo makkelijk kon omgaan met iemand die je eigenlijk niet kende. Ik moest mezelf bijna altijd verdedigen tegenover vreemde als het ging over wat ik deed. Maar Bij kurt niet. Hij toonde interesse en stimuleerde het. Ik lachde Zodra hij me terecht wees, maar ik haalde mijn schouders op. 'Hier, geef ik je gewoon geld toe om je nagels voor je te doen.' Grijnsde ik terwijl ik alles weer netjes op zijn plek zetten. Ik was absoluut niet netjes, behalve als het over mijn make-up ging. 'De garbiel look, ik zal erover nadenken.' Als hij werkelijk dacht dat ik dit ging laten varen had hij het mis. Al was ik hier om juist eens niet na te denken over nieuwe looks. Ik keen toe hoe Kurt zijn schoenen aantrok en lachte. 'Ik stuur je wel een tikkie. Kom.' Geen flauw idee wat te gaan doen, wilde ik toch de kamer uit en het liefst het huis. Binnen zitten maakte dat ik het moeilijker vond mijn gedachtes op oorde te krijgen. Zin kreeg om mezelf helemaal kapot te blowen. En of Kurt nu wilde of niet, ik wilde niet alleen zijn. Daarbij vond ik hem gewoon fijn gezelschap en voelde ik nu niet de behoefte om vandaag nog socialer dan dit te worden. Een persoon vond ik wel weer genoeg voor een dag.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''


    MILAN ‘THE MADMAN’ APOLLO DRAKE
    25 – Singer – First day

    Something inside is hurting you. That’s why you need cigarettes, or whiskey, or music turned so fucking loud you can’t think.



    Hij had haar niet aan moeten spreken. Hij had hooguit ‘hoi’ moeten zeggen, zijn aansteker moeten pakken en maken dat hij weg zou komen. Deur op slot en zijn tijd uitzitten. Zijn management had hem hier wel fucking gedumpt, maar dat betekende niet dat hij ook zou meewerken. Hij zou zijn tijd uitzitten en dan terugkeren naar het leven dat hij toch al had. Het leven van drank, sex en muziek.
    Maar hij had iets gezegd wat haar aandacht had getrokken en zij had de aansteker opgeraapt. “Vertel mij wat. Soms zou het fijn zijn als juist die dingens gewoon eens doen wat ze moeten doen.” Hij kon haar niet negeren of zomaar weglopen.
    Dus pakte hij de aansteker aan. Zijn handen trilden nog steeds verraderlijk en het duurde te lang voor hij de sigaret die nog steeds onaangestoken in zijn mondhoek zat daadwerkelijk was aangestoken. Vijf pogingen. Vier pogingen te veel. Verdomme, kon hij niet eens een sigaret aansteken?
    “Ik ga nu vast heel cliché zijn door te zeggen dat ik je ergens van ken,” zei ze. “Maar ik weet haast zeker dat ik je ergens van ken. Of zeg ik nu echt iets heel vreemds?”
    Het was een gevoel die hij ook al bij haar had gehad. Alsof hij haar eerder ontmoet had en zou moeten weten wie ze was, maar telkens wanneer hij erop kwam het zijn brein weer ontglipte. Was ze een van zijn vele scharrels geweest en was hij te dronken geweest om zich er iets van te herinneren? Hadden ze elkaar ooit ontmoet? Op de basisschool bij elkaar in de klas gezeten?
    Hij lachte kort, al klonk het niet echt vrolijk, en nam eerst een hijs van zijn sigaret. “Ja, dat is cliché,” antwoordde hij. “Je zal niet de eerste zijn die het zegt. Wat zal het geweest zijn? Het optreden in Toronto? Of in New York? Of nee wacht, ik weet het al! Je hebt mijn foto in een van die vele roddelbladen zien staan met een of andere pakkende headline als ‘MADman of madman?’.”
    Hij klonk misschien wat cynisch tegen het meisje die hij misschien ooit, misschien nooit ontmoet had, en die dat niet verdiende, maar hij kon er serieus niet om geven. Hij was hier niet om vrienden te maken en te praten over eenhoorns. Hij was hier... Om eerlijk te zijn had hij geen fucking clue waarom hij hier was. In elk geval niet om op zijn woorden te letten. Dat had hij nooit gedaan, dus waarom zou hij daar nu wel mee beginnen?




    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    K U R T      J O E L      G A B R I E L

    There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad


    22 - Six days in - Alec's room - With Alec


    Lachend schudde ik mijn hoofd. 'Met jou wil ik wel vaker zaken doen.' Iets waar eigenlijk wel een kern van waarheid in zat, als ik keek naar hoe snel hij mijn nagels weer goed had gekregen mocht hij het zeker ook wel een tweede keer doen. Een grinnik rolde over mijn lippen. De Gabriel look, klonk wel leuk. Ik was wel benieuwd naar wat hij er van zou maken. Inmiddels zagen mijn nagels er weer perfect uiten had ik mijn schoenen aan weten te krijgen. Waar ik al half onderweg was om mijn portemonnee op te halen, had Alec geheel andere plannen. Zonder er tegenin te gaan volgde ik Alec naar beneden. Eenmaal beneden keek ik hem vragend aan. 'Wat is het plan?' vroeg ik met een grijns. Waarschijnlijk had Alec helemaal geen plan en wilde hij gewoon niet langer in zijn kamer zijn, iets wat ik eigenlijk wel kon begrijpen. 'Dus, wat doet prince beauty zoal in zijn vrije tijd buiten filmpjes schieten en de nagels opknappen van eigenwijze nagelbijtende mensen?' vroeg ik terwijl ik mijn capuchon weer op zette. Ik had er nog steeds geen zin in dat meer mensen dan Alec me zo zouden zien. Ik vond het al erg genoeg dat Alec dit moest zien. 'Hou je van tuinieren, schaken of... nee wacht, ik weet het,' zei ik enthousiast en draaide me naar hem om. 'Je houd van vissen?' zei ik met een speelse grijns. Ik was nu gewoon maar wat aan het kloten. Ik dacht niet werkelijk dat Alec fan was van vissen, en tuinieren met zulke nagels zou er ook wel niet in zitten. Ik liep iets verder de woonkamer in en observeerde de ruimte even. Ik was hier nooit langer geweest dan een paar minuten en had mezelf ook nog niet echt de tijd gegund om rond te kijken. Mijn blik viel op de keuken en mijn maag begon vrijwel gelijk te rommelen. Ik had honger, wat ook wel logisch was na zes dagen alles wat je at er meteen weer uit te gooien. Ik had gewoon niets binnen kunnen houden en was eerlijk gezegd nu een beetje bang om te eten. Straks gooide ik weer meteen alles eruit. Ik schudde deze gedachten van me af en ging maar op de bank zitten en klopte naast me op de bank. Aangezien we toch nog geen plan hadden konden we er net zo goed even bij gaan zitten, toch?


    How far is far

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Avery Saélihn Phelan

    ”You could rattle the stars.
    You could do anything,
    if only you dared

    • Twenty-five • Guitarist/Songwriter • 3 weeks • With Milan •

    Zwijgend keek ik toe hoe de jongen voor me met trillende handen zijn sigaret probeerde aan te steken, eens hij de aansteker van me had aangepakt. Het was niet dat ik er bewust op aan het letten was, maar het was iets wat moeilijk te negeren viel. Ik herkende de signalen die zijn handen afgeven maar al te goed; afkickverschijnselen. Het verklaarde tevens ook deels waarom hij er zo beroerd uitzag — al zag ik er zelf evengoed een stuk minder uit dan normaliter. Mijn haren hadden een uitgroei, waardoor een blonde streep mijn haargrens kleurde voordat het overging op de paarse kleur die er in zat; welke tevens een vale kleur hadden gekregen. De kringen rondom mijn ogen had ik tactvol geprobeerd weg te werken met wat make-up. Het was hopeloos.
          ”Ja, dat is cliché,” antwoordde de jongen na een vreugdeloze lach. “Je zal niet de eerste zijn die het zegt. Wat zal het geweest zijn? Het optreden in Toronto? Of in New York? Of nee wacht, ik weet het al! Je hebt mijn foto in een van die vele roddelbladen zien staan met een of andere pakkende headline als ‘MADman of madman?’.”
    Het cynisme waarmee de jongen sprak deed een van mijn wenkbrauwen iets oplichten, waardoor een vorm van irritatie in mijn binnenste groeide. Wat een lomperik! Ik probeerde alleen maar beleefd te zijn, maar als het zo moest. .
          “Ik lees geen roddelbladen, dus nee, helaas heb ik geen pakkende titels met MADman of het andere voorbij zijn komen,” reageer ik koeltjes en schuif terug op de vensterbank. Ondertussen lukte het me nog altijd niet te bedenken waar ik hem van kon. Mijn geheugen was de laatste tijd vreselijk en sinds mijn instorting alleen maar een grote warboel geworden. Misschien wat het ergens niet gek dat ik niet wist waar ik de jongen van herkende, als hij toen deed zoals nu dan maakte hij maar weinig indruk; ook al had ie er nog zo’n knappe kop op staan.
          “Maar cliché of niet, het was een simpele vraag, waarvan ik zelf ook wel kon raden dat je die vaker had gehoord. Ik zal in het vervolg geen oprechte interesse meer tonen.”
    Heel even gleed mijn blik over mijn heen, waarna ik kort in zijn donkere kijkers kijk alvorens mijn aandacht geheel van hem af te halen door mijn knieen op te trekken en weer dwars op de vensterbank te gaan zitten. Als hij dan toch die behoefte niet had, ging ik er geen moeite voor doen. Wanneer een somber gevoel door me heen trekt en ik plots uit het niets mijn ogen voel prikken stort ik me verwoed op het kladblok in mijn schoot. Ik haatte het feit dat ik momenteel een emotioneel wrak leek te zijn, na alles wat er gebeurd was, maar ik had er na drie weken nog altijd weinig controle over. Gelukkig schoot ik zo alle kanten op in mijn emotie, dat de boosheid al gauw de overhand weer nam.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Julia Genevieve St. Martin

    'I don't dress up for boys
    I dress up to stare at
    my reflection as I
    Walk by store windows'


    Socialmedia Influencer | 21 year | In her room, in the dark | Alone

    Dat Alistair, Julia haar beste vriend, vandaag zou komen, daar was Julia wel van op de hoogte. Ze was het alleen even vergeten deze ochtend of de dag daar voor. Het was als een soort vaag bewustzijn, want het was als of haar hele lichaam in een soort ruststand stond. Haar gedachten leken niet meer helemaal te functioneren en sprongen van de hak op de tak. Het ene moment bleef ze maar malen over de kleinste dingen, over hoe de andere mensen in de villa over haar zouden denken en het andere moment kon ze niet eens de moeite nemen om te bedenken wat ze wou eten.
    Julia was dan ook licht verrast toen ze de stem van haar beste vriend hoorde toen de deur van haar kamer werd open geduwd. "Babe en Sammy waren ongerust," hoorde ze Alistair zachtjes zeggen terwijl hij met zijn vissenkom de kamer binnen kwam lopen. Ze kon Alistair zijn gezicht niet goed zien, doordat het licht van achteren kwam. Julia haar kamer was nog zo donker als het maar kon, dus de enige lichtbron kwam van de gang af, waardoor Alistair zijn gezicht in een schaduw viel. Julia haar gezicht zou hij waarschijnlijk wel kunnen spotten tussen de laag witte dekens door, hij zou dan ook kunnen zien dat Julia haar lippen in een vermoeide glimlach op krulden, ze was blij haar beste vriend weer te zien.
    Terwijl Alistair haar kant op liep hield Julia de dekens voor hem open zodat hij direct bij haar onder de dekens kon kruipen. Ze hield ze open, maar net niet ver genoeg dat Alistair kon zien wat ze aan had. Ze had namelijk één van zijn shirts aan die hij al heel lang kwijt meende te zijn, maar Julia had hem nooit willen vertellen dat het shirt eigenlijk al een hele tijd bij haar in de kast lag. Julia sliep graag in grote mannen shirts, maar sinds er geen jongen in haar leven was moest ze toch ergens een shirt vandaan halen. Dan waren haar opties Alistair of haar vader, maar haar vader had een maat met minstens twee x'en er in. Als Julia een shirt van de man aan zou doen dan zou hij waarschijnlijk van haar schouders af vallen, dus nee dat werd hem niet. Dan was haar optie Alistair, maar dat had ze hem echter nooit verteld.
    Toen Alistair bij haar het bed in was geklommen sloeg hij zijn armen stevig om Julia heen, terwijl Julia hetzelfde deed bij de jongen. Normaal gesproken was Julia niet zo van het fysiek contact, mensen die haar onnodig moesten omhelzen maakten haar zeker niet blij. Bij Alistair was het ander, misschien omdat ze zo'n sterke band met hem had. Ze wist het niet, maar zijn armen om haar heen waren toch wel enigszins geruststellend. Ze liet haar hoofd op Alistair zijn schouder vallen terwijl ze voelde hoe hij zijn gezicht in haar haar nestelde. Ze wist niet hoe hij dat deed, want als Julia ook maar één haar in haar gezicht kreeg moest het al meteen weer honderd keer naar achteren gestreken worden. Alistair nam een heel gezicht vol haar voor lief.
    Op een gegeven moment leek Alistair te besluiten dat hij Julia nu wel plat had geknuffeld en greep hij naar het glas wat hij eerder op zijn nachtkastje had gezet. "Het is een Pinkstagram..." zei Alistair, iets waarmee hij een kleine lach van Julia verdiende. 'Hoe kom je er op?' zei ze zachtjes terwijl ze zich zelf omhoog duwde, want drinken ging niet wanneer je nog altijd plat lag, dan goot ze meteen de roze vloeistof over zich zelf heen. 'Dank je wel,' zei ze vervolgend terwijl ze het glas van Alistair overnam.
    In stilte nam Julia een paar slokken van de smoothie die Alistair voor haar had gemaakt, dit was precies wat Julia nodig had. Ze moest er niet aan denken om een hele boterham naar binnen te werken, maar dit was precies goed. 'Ik ben heen blij dat je er bent,' zei Julia terwijl ze haar hoofd weer op Alistair zijn schouder neer liet dalen. 'En hoe gaat het met jou?'


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

    ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN

    ««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»»

    Ik hobbelde de trap af en keek even nietszeggend rond, niet wetend wat ik hier eigenlijk wilde doen. Kurt leek dit door te hebben en vroeg naar mijn plan. Een plan die ik duidelijk niet had. Zins ik hier was had ik nog geen moment echt een plan gehad. Totaal geen idee wat ik wilde gaan doen en het gebrek aan energie om ook werkelijk iets te gaan bedenken om te doen. Gelukkig voor mij, leek Kurt ook niet echt op een plan te rekenen en sloeg hij een ander gespreksonderwerp in. Mijn wenkbrauwen kropen steeds meer omhoog terwijl hij sprak en uiteindelijk slaakte ik een lach. 'Ja vissen. Tuurlijk. Tuinieren ook man. heerlijk.' Ik rolde even lachend met mijn ogen en sprong over de bankleuning om op de bank terecht te komen. Ik ging in kleermakerszit zitten en legde mijn handen in mijn schoot. 'Ik weet niet. Ik shop vaak als ik niks anders te doen heb denk ik.' Er ging zoveel tijd zitten in filmpjes maken en mijn leven delen op andere sociaal media accounts, dat ik daar eigenlijk altijd wel mee bezig was. Ook shoppen deed ik vaak met als uitkomst een nieuwe look voor Instagram. Dus dat telde eigenlijk ook niet. Ik dacht dat ik maar moest accepteren dat mijn leven uit niet veel meer bestond dan mijn carriere. Mischien was het daarom ook dat ik me hier zo verloren voelde, nu ik daar niet meer mee bezig mocht zijn. Ik zuchten en plukte aan mijn nagels. 'Dus, jij wel een leven naast je carriere?' Ik hoopte oprecht voor hem dat hij meer uit zijn leven kon halen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    K U R T      J O E L      G A B R I E L

    There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad


    22 - Six days in - Living room - With Alec


    Uit Alec zijn antwoord was op te doen dat ik nog geen helderziende talent had. Het sarcasme droop er vanaf, waardoor ook ik in de lach schoot. 'Hey, misschien kunnen we eens samen vissen. Mijn vader nam mij vroeger altijd mee. Als er weer eens een familie vis uitje is zal ik aan je denken.' Ik probeerde serieus over te komen, maar ik had niet het idee dat Alec er voor zou vallen.
    Ik keek toe hoe hij bij me kwam zitten en knikte op zijn antwoord. 'Lees je geen boeken, of kijk je films en series, iets in die richting?' vroeg ik. Er moest toch iets zijn wat hij leuk vond buiten alles wat met zijn carrière te maken had?
    Ik lachte even sarcastisch toen ik de vraag teruggekaatst kreeg en dacht even na. Gitaarspelen was mijn grootste hobby, maar ook dat was mijn carrière geworden. Naast dat en werken was eigenlijk het enige wat ik deed drugs gebruiken, uitgaan en slapen, hoe triest het ook was. Niet dat ik hem dat ging vertellen. Ja wat doe je naast je baan? Mezelf helemaal naar de kloten helpen door de hele dag drugs te gebruiken. Nee, dat was niet zo charmant. Ik merkte dat er al even een stilte was gevallen. 'Hmm...' onderbrak ik de stilte. 'Ik ben stiekem erg goed in de keuken.' zei ik met een speelse grijns. Mijn ogen vonden die van Alec weer en schoot automatisch weer in de lach. 'Oké, nee, dat is niet waar. Ik laat zelfs een pizza in de magnetron nog compleet afbranden.' lachte ik. 'Maar ik vind het wel leuk om te doen, ik ben er alleen niet zo goed in.' gaf ik eerlijk toe. Waar ik er net nog niet zo goed achter kon komen dat Alec buiten zijn carrière niet echt hobbys had, was ik er nu achter dat ik zelf niet veel beter was. 'Verder ging ik best vaak uit, maar dat was vaak eigenlijk ook vaak op uitnodiging vanwege mijn carrière.' mompelde ik. Des te meer ik over mijn carrière begon te praten des te meer ik weer aan het hele drugsprobleem moest denken en die kant wilde ik dus niet op. Door met Alec te praten was ik het juist allemaal even vergeten. 'Oké, ander onderwerp.' besloot ik. 'Waar kom je vandaan? Broers en zussen? Huisdieren?' vroeg ik met een grijns terwijl ik wat comfortabeler ging zitten. Op deze manier kon ik het hier wel volhouden.

    [ bericht aangepast op 22 sep 2018 - 16:39 ]


    How far is far

    ALISTAIR "KING" KINGSLEY
    24 | Baseball Wonderkid | First day | Julia, Babe & Sammy

    Het kleine lachje dat op Julia's lippen verscheen beschouwde Alistair als een heuse overwinning. Hij zou het haar natuurlijk niet vertellen maar ze zag er regelrecht miserabel uit, al was dat voor hem waarschijnlijk ook het geval geweest tot enkele van zijn teamgenoten hem uit bed gesleept hadden. Hij had zich zo lang kranig weten te houden maar uiteindelijk was de breuk met Ronnie hem veel zwaarder gevallen dan iedereen verwacht had. Hun relatie was nooit een schoolvoorbeeld geweest en had vaker downs dan ups gekend maar had het feit dat ze elkaar telkens terug vonden dan niet luid genoeg gesproken wat betrof zijn gevoelens voor haar? Met het bedrog van Veronica was hij niet alleen zijn vrouw kwijt geraakt, maar ook een hele goede vriend. Het deed pijn zo verraden te worden door twee van
    "Hoe kom je er op?" doorbrak Julia zijn sombere gedachten. Hij grinnikte even en haalde kort zijn schouders op. Er waren twee dingen waar je Julia een plezier mee kon doen; roze spullen die bovendien ook nog Instagramwaardig waren. Ver had hij dus niet hoeven zoeken naar de naam. "Dank je wel." Als antwoord streelde hij kort haar bol en keek vol goedkeuring toe hoe ze van het glas dronk. De pers opperde wel eens dat ze een geschikt koppel zouden vormen, maar zo dacht Alistair helemaal niet over haar. Het was geen leugen dat ze close waren en het altijd leuk hadden met elkaar, of dat hij immer zijn ei kwijt kon bij Julia. Maar van romantiek was er geen sprake. Ze voelde aan als een soort stiefzusje voor hem; op zich zouden ze best voor elkaar mogen vallen, maar ergens zou het niet helemaal normaal voelen. Hun vriendschap zou hem nooit in de steek laten, daar was Alistair ondanks zijn recente tegenslag van overtuigd.
    "Ik ben heen blij dat je er bent. En hoe gaat het met jou?" Alistair wenste ook te kunnen zeggen dat hij blij was hier te zijn, maar hij had nog nooit gelogen tegen Julia en daar zou hij nu ook niet mee beginnen. Hij maakte wat plaats voor haar hoofd door zijn eigen gezicht iets te kantelen en begon zachtjes haar rug te strelen.
    "Het gaat iets beter na die knuffel van jou", glimlachte hij droef. Hij was was nog nooit het type persoon geweest die graag of makkelijk sprak over wat er in zijn binnenste roerde. Daar had hij tenslotte honkbal voor; het was een uitlaatklep waarin hij zijn negatieve emoties kwijt kon zonder dat hij er een ander mee hoefde lastig te vallen. "Het heeft gewoon tijd nodig." Veel mensen hadden reeds bij hoog en laag gezworen dat Ronnie zijn verdriet niet waard was, en hoewel hij kon inzien waarom ze hem dat vertelden, maakte het het in werkelijkheid niet lichter mee.
    "Laten we eerst maar proberen jou een beetje op te knappen, dat scheelt mij ook al een pak zorgen," plaagde hij haar. Hij had eerder hierheen willen komen, en had de afgelopen dagen vaak aan Julia gedacht - voorheen spraken ze namelijk dagelijks, maar zonder mobiel bleek dat nogal een opgave. "Als jij nou gaat douchen dan leg ik alvast wat kleren voor je klaar, gaan we een flinke kop koffie halen en kunnen we misschien een wandelingetje in de tuin maken?" stelde hij voor terwijl hij alvast uit bed kwam en naar de gammele kleerkast liep, enkel en alleen om daar Julia's onuitgepakte koffer aan te treffen. Wel... Daarvoor was hij haar vriend, toch? Hij ritste het ding open en begon alles behalve het ondergoed een plekje te geven in de kast.


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    RIVER TATE

    ‘‘ SOMETIMES THE PLACE YOU'RE USED TO, IS NOT THE PLACE YOU BELONG.’’


    First day — pool — alone

    Ik was nog misselijk van mijn aankomst, waardoor ik de lunch had geskipt. Ik kon nog steeds niet geloven dat ze me hier heen hadden gestuurd, dacht ik terwijl ik naar de saaie muur voor me staarde.
    Ik stond langzaam op van mijn bed. Mijn breakdown was al zwaar genoeg geweest, en dan stopten ze me ook nog eens in deze gevangenis dat schuil ging achter deze luxe? Ik sloeg mijn armen over elkaar terwijl ik naar het raam liep. Het had uitzicht over het blauwe zwembad met ligbedden. 'S middags konden we zelf bepalen wat we deden, toch? Ik draaide me om naar mijn nog ingepakte koffers, en viste uit één mijn gestreepte badpak. In de badkamer kleedde ik me snel om. Ik pakte een handdoek van de stapel, en trok mijn badjas over mijn badpak aan. Uit mijn koffer viste ik een paar slippers, die ik aanschoot.
    Met lichte misselijkheid liep ik naar beneden.
    Zwemmen was altijd iets geweest waar ik rustiger van werd. Daarnaast moest ik toch op de een of andere manier mensen leren kennen, en dat ging dus niet als ik me in mijn kamer op sloot, hoe fijn dat ook was.
    Ik legde mijn handdoek op één van de ligbedden, en trok mijn badjas en slippers uit. Ik liep richting de waterrand, en haalde mijn voet door het water, wat heerlijk warm was. Ik ademde diep in en dook het water in.


    We were the forever that didn't last

    MILAN ‘THE MADMAN’ APOLLO DRAKE
    25 – Singer – First day

    Something inside is hurting you. That’s why you need cigarettes, or whiskey, or music turned so fucking loud you can’t think.



    Zijn woorden vielen niet in de smaak. Zelfs in de staat waarin hij nu verkeerde, waarin hij alleen aandacht voor zichzelf had en haast opgesloten in zijn eigen hoofd leek te zitten, merkte hij op hoe haar houding veranderde. Ze had een enorme muur tussen hen gezet. Maar was hij niet begonnen daarmee? Hij had in elk geval de slotgracht vol krokodillen al gebouwd en de fundering van de muur gezet. Zij had er slechts wat extra stenen bij op gezet.
    “Ik lees geen roddelbladen, dus nee, helaas heb ik geen pakkende titels met MADman of het andere voorbij zijn komen,” zei ze. “Maar cliché of niet, het was een simpele vraag, waarvan ik zelf ook wel kon raden dat je die vaker had gehoord. Ik zal in het vervolg geen oprechte interesse meer tonen.”
    Ergens knaagde haar afwijzing zelfs wel wat. Niet dat hij erom kon geven hoor. Hij was zelf degene geweest die haar keihard afgewezen had, nietwaar? Maar ze kwam hem ook bekend voor en nu wilde hij gewoon weten hoe het zat. Hadden ze elkaar al echt eens ontmoet?
    “Je zal de eerste zijn die dat niet leest,” antwoordde hij. Het klonk nog steeds behoorlijk sarcastisch. Hij wist ook wel hoe hij in die bladen bekend stond. De zanger met het drankprobleem. Degene die weer in de problemen was gekomen met de politie. Degene die gevochten had bij zijn eigen optreden. De verhalen waren erg negatief altijd en zetten hem totaal niet in een goed daglicht.
    Elk verhaal was waar.
    Bijna had hij teruggekaatst dat hij niet geloofde in oprechte interesse. In deze business was elke ‘oprechte interesse’ een manier om zelf in de belangstelling te komen en de faam te vergroten, of een mooi verhaal los te praten. Nog net slikte hij de woorden in.
    Zijn vingers speelden onbewust met de aansteker die hij nog in zijn hand had en hij nam nog een trek van zijn sigaret, voor hij weer opkeek naar haar. Heel even leek ze heel breekbaar, maar dat moment was zo snel weg dat hij vermoedde dat zijn brein spelletjes met hem aan het spelen was. Want waarom zou ze verdrietig zijn? Hadden ze toch ooit het bed gedeeld en was ze subtiel aan het vissen geweest of hij haar nog herinnerde en ze stiekem wel iets voor hem had betekend?
    Eigenlijk had hij van de gelegenheid gebruik moeten maken om gewoon weg te lopen, zoals hij vanaf moment één gewild had. Daar had hij nu de kans voor. Ze zou hem zeker niet achterna komen of naroepen. Of ooit nog met hem praten. Het zou heerlijk rustig zijn, precies zoals hij wilde. Maar hij deed het niet, want wanneer deed hij wel wat het beste was? Zijn manager zou hem waarschijnlijk vrij letterlijk vermoorden (voor zover hij dat niet al deed door hem hier te dumpen) als hij erachter kwam dat Milan letterlijk de eerste tien minuten dat hij zijn gezicht liet zien al praktisch een bloedvete gestart was met een of andere beroemdheid. Zodra de bladen hier hoogte van kregen zou het spektakel losbarsten.
    Hij zuchtte en haalde een hand door zijn haren. “We zijn verkeerd begonnen,” zei hij. Nee echt? Hij stak zijn hand naar haar uit. “Ik ben Milan.”



    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    ALEXANDER 'ALEC' KELLIN QUINN

    ««« 24 - Socialmedia influencer, make-up artist, model - 3 days in - With Kurt »»»

    Ik kon niks anders dan met een glimlach naar Kurt luisteren. De ontschuld waarmee hij sprak. 'Nee Gabriel, we gaan niet samen vissen.' Greinsde ik. Natuurlijk had ik door dat hij het niet meende, maar zelfs als grap zou ik niet kunnen zeggen dat ik dat ging doen. Nooit in mijn leven dat ik zo'n vies glibberig ding ging aanraken en ook geen haakje uit zijn bek ging puiteren. Ik ging ondertussen iets confortabeler in de hoek van de bank zitten en trok mijn benen iets meer op. Het leek erop dat ook Kurt niet veel meer van zijn leven dan werk wist te maken. Ik steunde met mijn hoofd op mijn knieen en hield mijn benen bij elkaar door mijn armen erom heen te klemmen. 'Wij moeten nooit samen in de keuken gaan staan.' Ik was echt een ramp en als Kurt zelfs een pizza liet verbranden, zou het sowieso uitlopen op brand. Al klonk dat ook wel weer aanlokkelijk, want dan zouden we hier tenminste weg kunnen.
    Kurt die het duidelijk niet meer over onze zogenaamde vrijetijd wilde hebben, sprong over op een andere onderwerp en mijn glimlach vervaagde iets. Toch begon ik te vertellen. 'Ik heb twee broers. Een tweeling van 28. Dan heb ik nog een zus. Ook ouder dan ik. Ik ben de jongste. Ik kom oorspronkelijk uit New York, maar woon al een tijdje op mezelf in Los Angeles, Hollywood.' Ik zuchten even en dacht na. 'Ik heb een Kat, Pebbles, maar die in nu bij mijn zus.' Ik had nu al zijn vragen beantwoord en wist niks interessants meer te bedenken dus richten ik mijn pijlen op Kurt. 'Jij? Jij komt sowieso uit Australie ofzo.' Het was niet dat ik helderziend was, maar zijn accent had hem weggeven. Of ik moest er totaal naast zitten, want dan had ik mezelf nu best voor shut gezet.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    K U R T      J O E L      G A B R I E L

    There's good in all of us and I think I simply love people too much, so much that it makes me feel too fucking sad


    22 - Six days in - Living room - With Alec


    Bij het horen van Alec zijn antwoord op het vis uitje wat ik al helemaal aan het plannen was, kon ik het niet laten om weer te lachen. Echter herpakte ik mezelf snel weer om er een geacteerd pruillipje achteraan te gooien.
    Terwijl het gespreksonderwerp van hobby's naar werk over was gegaan voelde ik mezelf steeds verder in gedachten afdwalen en staarde ik wat afwezig voor me uit. Ik hoorde wel degelijk wat Alec allemaal zei en een grinnik verliet mijn mond. 'Hey, wie weet als we onze kunsten samen combineren en er iemand met een brandblusser klaar staat, kan het nog wel iets worden.' lachte ik. Hoe grappig ik het idee van ons twee in de keuken ook vond, was ik wel blij dat het onderwerp nu veranderd was. Dit was een onderwerp waar ik wel gelukkig op terug kan kijken, mijn familie. Geïnteresseerd luisterde ik naar wat Alec vertelde en keek hem aandachtig aan. Een glimlach verscheen op mijn gezicht toen hij vertelde dat hij de jongste was thuis, was ik tenminste niet de enige. Ik kon het niet laten even te grinniken na zijn constatering dat ik wel Australisch moest zijn. Ik knikte. 'Ik kom inderdaad uit Australië, maar woon nu al een tijdje op mezelf in Amerika' zei ik en liet mijn handen weer in mijn zakken glijden. 'Ik heb twee broers, een van 27 en een van 25, ik ben dus ook de jongste.' glimlachte ik naar hem. 'Ik heb een hond, Taco.' zei ik en schudde lachend mijn hoofd. Ik moest mijn liefde voor tacos toch ergens in verwerken. 'Maar die logeert nu bij mijn moeder.' bij de gedachte aan mijn familie was stond er een permanente glimlach op mijn gezicht. Ik richtte mijn aandacht nu weer volop op Alec. 'Is mijn accent echt zo erg?' vroeg ik. Naar mijn idee was mijn accent al aardig verwaterd na zolang in Amerika geleefd te hebben, maar blijkbaar zat ik er goed naast. Ik dacht even na over wat de aftrap van mijn volgende vragenvuur zou worden. Het was al duidelijk dat ik Alec enorm mocht, en hij zou waarschijnlijk ook de persoon zijn hier waar ik constant op terug zou vallen, dus waarom zou ik hem niet goed leren kennen? 'Oké,' begon ik en ging er even goed voor zitten terwijl ik Alec strak aan keek. 'Dit is een enorm belangrijke vraag, misschien wel de belangrijkste die ik je ooit ga stellen. Ben je er klaar voor?' vroeg ik. 'Wat voor muziek luister je?' vroeg ik. Sinds muziek praktisch mijn leven was -was het zeker een vraag die ik graag stelde, mensen een beetje op de proef stellen. Natuurlijk zou het me niets uit maken al zou Alec zeggen dat Barbie Girl zijn favoriete nummer zou zijn, ik vond het alleen leuk om te weten en was oprecht geïnteresseerd in Alec.


    How far is far