• Dat zou toch ontzettend leuk en makkelijk zijn, maar in mijn ervaring is het vooral ongemakkelijk af.

    Misschien herinnert iemand zich mijn topic van god-knows-how-long-ago nog, over dat ik wellicht op kamers wilde. Nou, het gaat gebeuren hoor. Ik ben lid van wel drie facebook groepen waar mensen kamers in dumpen, en actief aan het zoeken. Het allereerste bericht vond ik vet eng om te sturen, maar nu copy paste ik in drie seconden het bericht dat ik klaar heb staan bij iedere kamer die me een beetje oke lijkt.
    Maar goed, het hospiteren, wat een kut activiteit is dat zeg. De eerste keer dat ik ging was vorige week. Het was een huis van 12 meiden (van een dispuut, dus ik zou ook gelijk bij een vereniging moeten) en er kwamen drie kamers vrij. We waren met z'n vieren, en het was de hele avond een soort van 'kom chillen/kletsen'-sfeer. Mijn onsocialiteit gemend met ongemakkelijkheid kwam vreselijk naar boven (ik ben geen enorme kletskous, helaas), en toen ik de deur uit stapte wist ik al gelijk dat dit hem niet zou worden.
    De tweede keer was gister. Dit was een huis met zeven meiden, dus daar was al minder druk. Ik heb mezelf wel wat meer gepusht om wat socialer te zijn, en ik stapte dan ook voldaan de deur weer uit, want ik had het idee dat het goed ging. Na mij kwam er echter een meisje binnen dat de een kende van de middelbare school, en toen had ik al het gevoel dat mijn kans daar weer direct het raam uit vloog. Of zij die kamer heeft gekregen weet ik niet, maar ik heb 'm in ieder geval niet.
    Maar goed, ik heb nu nog naar 8 mensen een berichtje gestuurd, zowel gemende als meidenhuizen. Bij 4/8 ben ik al uitgenodigd op de kijkavond, waarvan twee er nog een moeten plannen. De andere vier hebben nog niet gereageerd. Bij één kamer heb ik een soort vage connectie via mijn vriend. Dat meisje is de dochter van de beste vriend van mijn vriend zijn vader - volg je het nog? Dus dat ik misschien goed om op te brengen, hoewel ik haar helemaal niet ken natuurlijk. Ook is zij net afgestudeerd aan de studie waar ik nu aan ga beginnen.

    Oke, dit was even mijn leven de afgelopen drie weken, en dat wilde ik even delen. Om dit topic nog een beetje nut te geven: zijn er nog andere mensen op zoek naar een kamer, of hebben anderen een traumatische ervaring opgelopen door een hospiteer-avond?


    There are poems inside of you that paper can't handle

    Ik was er ook mee bezig, maar heb het na 2 weken niet meer echt gedaan, lol. Ik werd het een beetje moe de mensen te contacteren, een bezoek te plannen en vervolgens laat thuis te komen terwijl ik de dag erna weer vroeg op moet voor mijn werk. Ik ben 4 woningen gaan bezichtigen en 2 daarvan hebben achteraf gevraagd of ik de nieuwe huisgenoot wilde worden. Ik was geflatteerd, maar bij de een vond ik de kamer te klein en de gemeenschappelijke ruimtes niet zo netjes en bij de ander vond ik de prijs nog wat te duur voor wat er tegenover stond.

    Ik heb hetzelfde probleem dat ik niet veel spontaan praat in groep en dat anderen wel zo zijn. Zonder andere kandidaten erbij lukt het me wel goed. Ik zorg altijd dat ik een paar praktische vragen in mijn achterhoofd heb die ik zeker moet stellen. Inpikken in een gesprek met anderen erbij is niet makkelijk, maar blijven proberen, zou ik zeggen.

    Ik wil even zeggen dat je je niet mag laten ontmoedigen door de instelling die je had bij dat meisje die ze kenden van de middelbare school. Het is niet per sé omdat zij haar al kennen, dat de kans groter is dat zij het wordt. Zelf kan ik mij niet meteen iemand bedenken met wie ik op school heb gezeten en wel graag mee zou samenwonen. :W Bij mij zou iemand die ik van vroeger ken geen streepje voor krijgen. Ik zou echt kijken naar wie mij het best als huisgenoot lijkt.

    Wees ook niet bang om hen terug te contacteren om te vragen of ze hun keuze hebben gemaakt. Door de vele bezoeken kunnen ze het overzicht wel eens verliezen en zo toon je ook enthousiasme en zullen ze jou sneller in overweging nemen.

    Hoe is het ondertussen nog verder gegaan?


    Ik wil een tuin vol egels

    Island schreef:
    Ik zit hier echt van: hospiteren, what the hell is dat? In België hebben we zo'n dingen niet haha :')

    In Nederland is het denk ik een groot "ding". Hier in België is het niet zo gekend, maar het bestaat wel. We noemen het ook niet hospiteren, maar samenhuizen/co-housing. Momenteel zoek ik in Antwerpen en daar is toch redelijk meer aanbod dan ik dacht.

    En eigenlijk vind ik het nog niet zo slecht dat de huisgenoten iemand zoeken ipv de huurbaas. Bij koten zijn het altijd de huurbazen die iemand zoeken (logisch), maar het belangrijkste voor hen is dat je de huur betaalt. En daar zitten dan wel eens mensen bij die er niets om geven om de keuken netjes achter te laten of eens iets uit de koelkast pikken.
    De huisgenoten gaan erop letten of je wel iemand bent die mee netjes de gemeenschappelijke ruimtes onderhoudt. Dat zie je vaak in hun advertenties staan. En sommigen hechten er belang aan of er een klik met je is om zo een fijne sfeer hebt. (Of ze willen juist mensen die hen veel eigen ruimte geven, dat kan ook natuurlijk.) Het is ook wel iets belangrijker hierbij dat je tenminste met elkaar overweg kan, want op koten zit je nog soort van apart. De gemeenschappelijke ruimtes kunnen wat verder van je slaapkamer zitten en je woont er toch als individu. Bij samenhuizen deel je gewoon een appartement dat meerdere slaapkamers heeft en zit je dus dichter op elkaar. :p

    Maar ik heb door dit topic en nog een ander topic dat ik ooit las over hospiteren wel het gevoel dat in NL moeiljiker is. :') Maar ik heb ook wat berichtjes gestuurd waar ik nooit een antwoord op kreeg (een deel bleef ook wel op ongelezen staan), dus het blijft toch een gedoe.


    Ik wil een tuin vol egels

    Update:

    Ik heb ondertussen 5 kijkavonden gehad, en ben 5 keer afgewezen. Bij de connectie waar ik het over had in de beginpost had ik echt een heel goed gevoel, maar ben vervolgens afgewezen omdat er iemand eerder in kon dan ik (ik had gezegd dat ik er in september pas zou wonen-wonen, maar voor juli ook al huur wilde betalen zodat ik genoeg tijd heb om alles in te richten, en augustus ben ik grotendeels op vakantie). Dat was wel echt een bummer, en ik moet zeggen dat het een beetje deprimerend wordt.
    Ik heb er woensdag nog 2 en vrijdag 1, maar daar was ook ontzettend veel animo voor...
    Hebben jullie nog tips om het een beetje vol te houden? Ik weet dat ik het allemaal niet heel persoonlijk op moet vatten (terwijl dat is het juist wel, want je wordt afgekeurd op wie je bent), maar zelfs een afwijzing zonder überhaupt langs te zijn geweest is al kut. :S


    There are poems inside of you that paper can't handle

    Ik heb het geluk gehad dat ik nooit zo ver van school woonde dat ik wel in dezelfde stad op kot moest.
    Ik heb vier jaar gestudeerd, waarvan maar één jaar in Amsterdam was, waarvoor ik verder moest reizen met het ov dan een halfuur met de bus wat die voorgaande drie jaar zo was.

    Eén van m'n buurjongens is een goede vriend van mij en hij studeert en woont in Eindhoven van maandag t/m vrijdag. Niet al te lang geleden hadden ze een hospiteeravond in het studenthuis waar hij woont en er waren een hoop mogelijke huisgenoten voorbij gekomen. Een keuze maken vonden ze echt moeilijk.

    Als ik jou was, zou ik de moed niet opgeven. Dat je uitgenodigd wordt voor een kijkmiddag/-avond is al een goed teken!


    "If you're gonna say that you've always been secretly gay for me, everyone always just kind of assumed it."

    PftW schreef:
    Ik heb het geluk gehad dat ik nooit zo ver van school woonde dat ik wel in dezelfde stad op kot moest.
    Ik heb vier jaar gestudeerd, waarvan maar één jaar in Amsterdam was, waarvoor ik verder moest reizen met het ov dan een halfuur met de bus wat die voorgaande drie jaar zo was.

    Eén van m'n buurjongens is een goede vriend van mij en hij studeert en woont in Eindhoven van maandag t/m vrijdag. Niet al te lang geleden hadden ze een hospiteeravond in het studenthuis waar hij woont en er waren een hoop mogelijke huisgenoten voorbij gekomen. Een keuze maken vonden ze echt moeilijk.

    Als ik jou was, zou ik de moed niet opgeven. Dat je uitgenodigd wordt voor een kijkmiddag/-avond is al een goed teken!

    Jaa dat klopt, maar het blijft stom (cat)


    There are poems inside of you that paper can't handle