[RPG | 15O] Pure Times Are Over — Speeltopic O1 - Speeltopics

26 april 2018 - 15:58 Aynur is offline

Aynur 2380

P U R E T I M E S A R E O V E R

De academie is op de volgende wijze opgebouwd: de onderbouw (waarin de jongsten verblijven), de bovenbouw (waarin leerlingen van tussen de twaalf en de achttien jaar verblijven) en de laatste garde waarin de eindbeslissing moet worden gemaakt. Je gaat pas over naar een andere groep wanneer de docenten aangeven dat je klaar bent voor de volgende fase in je leven. Er is een aparte vleugel voor de meisjes en voor de jongens, maar de jaarlagen liggen door elkaar. Iedereen heeft een eigen kamer.
De lessen worden op dezelfde manier gegeven als deze op aarde worden gedaan. Je begint de dag met een ontbijt om acht uur – iedereen eet samen op hetzelfde tijdstip – waarna de lessen beginnen om negen uur. De tijd waarin je klaar bent, is afhankelijk van je rooster. Op zaterdagen worden activiteiten georganiseerd – een initiatief om in de toekomst de Demonen en de Engelen samen te brengen. Daarbij worden wedstrijden en de meeste trainingen ook op deze dag gehouden. Zondag is de enige rustdag.

✗ ✗ ✗

Megan — JessX
Lucia — Shadowsinger
Beatrice — KingRichard
Julia — FreeThyself
Luna — Qrystallized
Lucy — hopeloze
Tristin — Ziegler
Salhi — Sumner

Arthur — Necessity
Pyro — Cipher
Lennox — PeraIta
Aiden — Suzuya
Remus — Wheeler
Laslo — Amren
Raphael — PeraIta
Romulus — hopeloze

[ bericht aangepast op 4 mei 2018 - 7:20 ]

I have seen my own sun darkened

1 mei 2018 - 17:54 Frisk is offline

Frisk 8331

π π π PYRO π π π

I'm the extra to the ordinary

The Badboy π Slaapvertrekken π Bea & Salhi π 22 π T-shirt, donkergrijze jogging, zwarte sneakers

Met een grote grijns liet hij de meisjes hem in zich opnemen. Hoewel Pyro nu niet altijd à la Gaston rond paradeerde, was hij er zich wel bewust van dat hij er goed uitzag. En op momenten als deze kon hij het niet laten om enkele spieren even op te spannen. Al helemaal niet als Bea aan zijn zitspieren voelde.
"Dus, ehm, op naar het ontbijt dan maar?" zei Salhi en als Pyro niet even in een staarwedstrijd met Bea zat, had hij haar ongemak misschien opgemerkt. Nu ging het alleen volledig langs hem heen en toen Salhi's buik zich besloot te mengen, leek ze alweer de oude te zijn. "En dan zeggen ze meestal dat vrouwen er uren over doen om henzelf klaar te maken."
"Dan ken je onze glitterkoning nog niet," grinnikte Bea. Pyro sloeg dramatisch een hand voor zijn blote borst en opende geschokt zijn mond.
"Koning, ik? Wat is dit, een upgrade?" Bea sloeg haar armen over elkaar.
"Als je niet opschiet, gaan we zelf wel. Niet de hele wereld is er klaar voor om je op deze manier te zien, babe. Ik wel, maar niet iedereen." Pyro grijnsde en haalde even zijn schouders op. De overdreven flair was weer even van hem afgegleden, de glitters blonken fel in zijn donkere haar.
"Wel, dat is niet echt mijn probleem of niet soms?" Hij volgde Bea's blik naar Salhi en knipoogde even, voor de grap. Opnieuw merkte hij haar rode wangen niet op, want voor hij goed kon kijken, werd hij zijn kamer ingeduwd.
"Twee minuten, prinses, dan vertrekt de koets."
"Prinses? Je moet wel - hé, nee, wacht, wow." Pyro sloeg zijn vleugels nog uit om de doorgang te blokkeren, maar hij was te laat. Een scherpe pijn trok door zijn schouderblad, doordat de linkerhelft in een lelijke hoek werd gewrongen. Hij stommelde naar binnen, stapte op een natte vlek en tuimelde tegen zijn bed. "Jezus, auw." De glitter die zich in zijn vleugels had verstopt, dwarrelde in het rond. Hoewel Pyro een vrij neutrale kleur van muren had, maakte de roze glitter de hele boel nog chaotischer dan het al was. Op zich vond Pyro dat allesbehalve erg, maar hij bekeek het toch liever niet ondersteboven. Met een soepele beweging duwde hij zichzelf weer recht en klopte hij zich af. Het effect van de douche was wat verdwenen, hij hing onder. Heel even tilde hij de rand van zijn boxershort omhoog.
"Huh," mompelde hij, maar hij vertelde niet wat hij net gezien had. Met enkele graaien hier en daar had hij zijn kleren bij elkaar geraapt, en al snel was hij heel wat minder naakt. Zijn vleugel deed nog steeds pijn, dus hij sloeg ze uit en plooide ze om, om het te inspecteren. Ze glansden, van het goud en van de glitter.
"Ik vrees dat ik niet van je gedroomd heb, Bea," mompelde hij, wrijvend over de dikste lijn. "Maar misschien wel van jou, Sal," grijnsde hij. Hij wiebelde wat met zijn wenkbrauwen, waarna hij zijn kamerdeur dichtdeed.

Uiterlijk:

Mijn brein breint zoals het breint.

1 mei 2018 - 18:31 Naird is offline

Naird 10646

Lennox

Asking if I can have one of those
Organic cigarettes that she smokes

Ik was samen met de zon wakker geworden en was toen ook maar gelijk opgestaan. Ik wist niet goed waarom, maar ik was nooit echt een slaper geweest. Een groot voordeel wat daarbij kwam kijken, was het feit dat de school nog volledig verlaten was en dat ik daar nog even van kon genieten. Ik was al gek geworden van zeker negentig procent van de mensen op deze school, van negen procent werd ik langzamerhand gek en één procent kon ik redelijk tot wel goed verdragen. Na een rondje gelopen te hebben door de school, had ik het afgelegen hoekje gevonden, in de buurt van de jongensvleugel waar vrijwel nooit iemand kwam. Het morgenrood was langzamerhand al aan het verdwijnen en daarmee begon de hoeveelheid leven en geluid in het gebouw toe te nemen. Inmiddels had ik een sigaret opgestoken en staarde ik wat voor me uit, terwijl ik tegelijkertijd zo nu en dan wel in de gaten hield over er toch niet een docent, of één of andere goody two-shoes voorbij kwam lopen. Roken was namelijk verboden en ook al weerhield dat verbod mij er niet van om zo nu en dan een sigaret op te steken, had ik vandaag geen zin in de consequenties van betrapt worden.
‘Betrapt! Dat betekent je sigaret inleveren,’ klonk er plots. Fronsend keek ik op in het gezin van Laslo. Ik rolde mijn ogen en gooide het pakje sigaret naar zijn hoofd. ‘Goedemorgen trouwens.’ Laslo gaapte en ik trok een wenkbrauw naar hem op.
‘Hetzelfde, hoewel jij zo te zien nog niet klaar lijkt te zijn voor deze morgen.’ Ik kwam overeind van het muurtje waarop ik was gaan liggen en gooide mijn sigaret weg. ‘Wil je ook?’ Ik hield een aansteker op en keek Laslo vragend aan.

I just caught the wave in your eyes

1 mei 2018 - 18:35 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LUZ
your clothes would look nice on my bedroom floor
the troublemaker || twentyone || with remus || outfit

Het geluid van een krakend bed verraad dat de luiwammes weer op bed gestort is. "My love oh how I missed you."
Ik kijk met een pruillipje naar Remus. "En ik nog wel denken dat ik je love was. Wat een verraad en bedrog toch weer hier, pup." Plagerig tik ik even op zijn vleugels. "Hier ga je wel wat zwarte veertjes van krijgen hoor." Ik steek mijn tong nog even naar hem uit, waarna ik bezig ga om mijn hoge laarzen aan te trekken.
Opnieuw verteld het gekraak van het bed mij dat Remus is opgestaan. Hij kijkt met een blik van een kindje dat net zijn favoriete knuffel is kwijtgeraakt in de supermarkt. "Hoe graag ik nog wat zou slapen, mijn maag jankt gewoon naar wat voer, so lets go pretty."
"Misschien is het wel gewoon je innerlijke wolf die naar buiten wilt komen." Ja, ik maak graag slechte grapjes over het gegeven dat Remus en Romulus dezelfde namen hebben als de Remus en Romulus die zogenaamd opgevoed werden door een wolf. "En ik weet dat ik pretty ben, dat hoef je me niet te vertellen, liefje," vervolg ik quasi-arrogant. Voor heel even wil ik op zijn rug springen, maar dan moet ik denken aan die keer dat ik daardoor per ongeluk iemands vleugel brak (sorry Lennox), dus ik laat het maar achterwege. De vleugels zijn soms verdomde irritant, ook al kunnen ze ingeklapt worden. Je zou haast express een gevallen engel worden enkel en alleen omdat ze dan die dingen van je rug hakken. "Maar goed, let's go. Mijn maag schreeuwt voor bacon en gebakken ei, maar ook wel naar waffels, hmm." Een zeer vreemde combinatie, maar ik ga het uitproberen. Je moet toch wat als het andere ontbijt op den duur saai wordt.
Ik trek Remus mee de gang op en sluit de kamerdeur achter me. Er lopen enkele andere meiden in de gang, die opkijken wanneer ze Remus uit mijn kamer zien komen. "Ik durf er om te wedden dat er tegen het eind van het ontbijt al geruchten rond gaan dat wij samen een avontuurlijke nacht gehad hebben," mompel ik. "Als we echt een avontuurlijke nacht hadden gehad, dan hadden ze dat zeker wel gehoord," grinnik ik speels, waarna ik naar Remus knipoog.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

1 mei 2018 - 18:52 FreeThyself is offline

FreeThyself 804

J U L I A

If only my heart were stone...

The Statue || 21 || Hall || with Lucy || outfit

Wanneer haar vriendin dan toch rechtop ging zitten kon Julia een triomfantelijke glimlach niet onderdrukken. Dit werd dan afgemaakt met een oogrol wanneer Lucy het over haar eetbare 'tegoed' had. "Kleed jij je nu maar gewoon om." gebood Julia haar, waarna ze zonder pardon door de blondine de gang op werd gestuurd. Bleek dat Lucy niet de enigste was die het lastig had met uit haar bed te komen. Terwijl Julia de gang rondkeek zag ze haar jaargenoten één voor één uit hun kamers komen. De een al wat vrolijker dan de ander. Julia stelde zichzelf tevreden met haar omgeving verder in zich op te nemen tot een luidde "Goeiemorgen, rise and shine, in vol ornaat." daar een stokje voor stak. Meteen draaide ze haar hoofd richting de stem. Het bleek Pyro te zijn. Hoewel ze tezamen in hun laatste jaar zaten, kende Julia de jongen niet goed. Ze kende zijn reputatie, en ze kon de donkere vleugels evengoed waarnemen als al de andere leerlingen aan Metonoia, maar toch boezemde het haar geen angst in. Waarom zou het ook? Het kon haar niet echt schelen als mensen over haar roddelden, waarom zou het haar dan boeien als ze het over iemand anders hadden? Wat echter wel haar attentie hield, waren de kleine roze lichtjes die over zijn hele lichaam verspreid leken. Was dat ... glitter? Ze schudde haar hoofd in onbegrip. Bizar, die jongen. Het gekraak van haar vriendin's kamerdeur haalde Julia weer uit haar gedachten. 'ben je nu blij. Je hebt een chagrijnige vriendin die je moet voeren.' klonk het verwijtend. Ze keek Lucy zijdelings aan. "Wees blij dat het enkel een 'chagrijnige vriendin' is, en niet een 'chagrijnige gestraft-omdat-ze-niet-aan-het-ontbijt-zat vriendin'." kaatste Julia terug. Vluchtig gleden haar ogen over het meisje haar kleren. "Ik vind je outfit leuk." zei ze prompt, terwijl ze zich omdraaide en aanstalten maakte om te vertrekken. "En nu heb ik ook wel zin in die 'extra croissant' van jou. Kom je?"

[ bericht aangepast op 1 mei 2018 - 19:11 ]

Jump, and you will find out how to unfold your wings as you fall

1 mei 2018 - 19:41 Amobi is offline

Amobi 15201

LASLO

22 – The Morally Grey – with Lennox – hallway

Fronsend keek Lennox op in het gezin van Laslo, nadat de tweede hem betrapte op het roken van een sigaret binnen de school, wat volgens de regels eigenlijk niet mocht. Lennox rolde met zijn ogen en gooide het pakje sigaret naar Laslo’s hoofd. Laslo ving het pakje net voordat het tegen zijn voorhoofd belandde en grinnikte kort.
Bij de goedemorgen van Las, trok Lennox een wenkbrauw naar hem op. “Hetzelfde, hoewel jij zo te zien nog niet klaar lijkt te zijn voor deze morgen,” zei de jongen daarna. Laslo haalde zijn schouders op. Acht uur in de ochtend was niet de tijd waarop hij zou opstaan als hij de keuze had nee, maakte daar maar een uur of tien, elf van.
“Ik beschrijf mijzelf nou niet echt als een ochtendmens, of als een mens in het algemeen,” antwoordde hij toen.
Lennox kwam overeind van het muurtje waarop hij eerder was gaan liggen en gooide zijn sigaret weg. “Wil je ook?” vroeg hij toen en de jongen hield een aansteker op. Hij keek Laslo vragend aan. Als antwoord haalde Laslo zijn schouders op, waarna hij de aansteker aanpakte en tegelijkertijd een sigaret uit het doosje haalde, waarmee Lennox eerder zijn hoofd probeerde te raken.
”Daar zeg ik geen nee tegen,” antwoordde hij, waarna hij de sigaret tussen zijn lippen plaatste en het aanstak. Hij gooide nu het doosje en de aansteker terug naar Lennox en staarde even uit het raam.
”Hoeveel tijd kunnen we sprokkelen voor het ontbijt zonder betrapt te worden door docenten denk je?” vroeg Las na een korte stilte aan hem, terwijl hij wat rook uitblies.

[ bericht aangepast op 1 mei 2018 - 19:43 ]

That is a perfect copy of reality.

1 mei 2018 - 20:06 Naird is offline

Naird 10646

Raphael

Go ahead as you waste your days with thinking

Megan moest gelukkig lachen om mijn stunteligheid en ze keek eventjes naar me. Ik hoopte vurig dat mijn wangen niet... uhm tja, vurig gekleurd waren.
‘N-nee, raak alles maar aan..’ sprak Megan. Het duurde even voordat ik begreep waar ze het over had. In eerste instantie had het geklonken alsof ze op iets geheel anders doelde. Bij die gedachte werden mijn wangen, als ze niet al rood waren, knalrood. Megan leek ook door te hebben wat ze had gezegd en ze moest ook blozen. Schaamde ze zich, wellicht voor mij? Of het idee van... dat, met mij? De vloedgolf aan zorgen van zonet overspoelde mijn gedachten opnieuw. ‘Ik...’ Megan leek te zoeken naar woorden. ‘Ik bedoel, je hoeft niet overal vanaf te blijven..’ Ze moest nog heftiger blozen en ondanks mijn zorgen, kon ik het niet helpen haar schaamte vertederend te vinden. Waarom was ze zo leuk? Ze leek op het punt te staan de deur uit te lopen, toen ze zich realiseerde dat schoenen wellicht handig waren. Ik grinnikte zachtjes en leunde tegen de deur aan, terwijl ik toekeek hoe ze haar schoenen aandeed.
‘Gaan we dan?’ vroeg ze wat aarzelend terwijl ze aan de armband aan haar pols frunnikte. Ik knikte en opende de deur voor haar.
‘Na u.’ Ik wachtte totdat ze door de deur was gelopen en kwam toen naast haar lopen. ‘Heb je een beetje zin in vandaag?’ Ik sloeg subtiel een arm om haar schouders en keek op haar neer.

I just caught the wave in your eyes

1 mei 2018 - 20:25 Naird is offline

Naird 10646

Lennox

Asking if I can have one of those
Organic cigarettes that she smokes

‘Ik beschrijf mijzelf nou niet echt als een ochtendmens, of als een mens in het algemeen.’ Ik grinnikte en schudde mijn hoofd.
‘Met dat laatste ben ik het op een spiritueel level eens. Met dat eerste wat minder. In de ochtend kom je namelijk zo min mogelijk idioten tegen–’ mijn ogen gleden even over Laslo heen ‘–jij bent de eerste voor mij vandaag.’ Ik gunde Laslo een scheve grijns. Ondertussen nam hij de aansteker die ik voor hem ophield met plezier aan, waarmee hij vervolgens een sigaret opstak uit het doosjes die ik eerder nog had gebruikt om hem mee te bekogelen.
‘Daar zeg ik geen nee tegen.’ Het doosje kreeg ik nu naar mijn hoofd gegooid, samen met de aansteker. Net op tijd wist ik te voorkomen dat deze in mijn gezicht zouden belanden. ‘Hoeveel tijd kunnen we sprokkelen voor het ontbijt zonder betrapt te worden door docenten denk je?’ Ik dacht even na en wilde wat zeggen, toen door het hele gebouw het geluid van de klok klonk – acht keer, om precies te zijn.
‘Ik heb hier zelden iemand voorbij zien komen,’ begon ik en borg het pakje sigaretten samen met de aansteker op in de binnenzak van mijn jack. ‘Maar ik gok dat je ongeveer vijf minuten hebt om dat ding op te roken.’

I just caught the wave in your eyes

1 mei 2018 - 20:35 Velns is offline

Velns 1633

MEGAN

19 • outfit • Her room • With Raphael

Haar - behoorlijk verkeerde - opmerking had er niet alleen voor gezorgd dat zij zo rood was als een tomaat - ook Raphael kreeg een rode kleur op zijn wangen. Shoot. Ze had gehoopt dat hij de opmerking gewoon opvatte zoals ze hem bedoelde en niet er iets achter zocht maar schijnbaar had hij toch op zijn minst door gehad hoe je de opmerking dan op zou kunnen vatten.. Gelukkig was hij er verder niet op door gegaan en had hij alleen gegrinnikt en toegekeken hoe ze haar schoenen aan trok. Het scheelde weinig of Raphael had haar terug moeten roepen - en dan zou ze het liefste van schaamte onder haar bed gekropen zijn.
Zodra haar schoenen aan waren had ze gevraagd of ze dan gingen - ze wilde immers niet te laat komen bij het ontbijt - en ze had wat gefrunnikt aan haar armband. ''Na u.'' Ze keek op naar hem en glimlachte lichtjes toen hij de deur open hield voor haar. Ze liep langs hem heen de deur uit en wachtte tot hij de deur gesloten had, waarna ze begon te lopen richting de eetzaal.
''Heb je een beetje zin in vandaag?'' vroeg Raphael terwijl hij zijn arm om haar schouders heen sloeg - iets wat gemakkelijk ging aangezien Megan met haar 1m72 kleiner was dan hem. Misschien maar goed ook, ze zou het maar vreemd vinden als ze boven alle jongens uit stak. Ze haalde haar schouders lichtjes op - niet te hard omdat ze zijn arm niet weg wilde halen met die beweging. Want hoewel zijn arm om haar schouders ervoor had gezorgd dat haar wangen opnieuw lichtroze kleurden, voelde het fijn en warm aan. Eigenlijk had ze nog liever zijn beide armen om zich heen - maar no way dat ze daar om zou gaan vragen.
''Zin hebben is niet echt de goede beschrijving denk ik.'' zei ze met een klein glimlachje. ''Mijn nacht was wat kort dus ik had liever langer in bed gelegen.'' verklaarde ze toen. Normaal praatte ze niet echt over zichzelf maar inmiddels kende ze Raphael al wel redelijk goed, waardoor zulke opmerkingen er sneller uit kwamen. ''En heb jij er zin in? Ik bedoel - in vandaag?'' Serieus, waarom kwam alles er verkeerd uit als ze bij Raphael was? Hoewel ze zich ergens op haar gemak voelde bij hem, was dat tegelijkertijd totaal niet het geval waardoor er ontzettend stomme opmerkingen uit kwamen, ze stomme dingen deed - zoals haar shirt achterstevoren aantrekken - en zo kon ze nog wel door gaan. Hij was nu net diegene waar ze een beetje indruk op wilde maken en dan gedroeg ze zich zo stom..

1 mei 2018 - 20:38 lilyofthevalley is offline

lilyofthevalley 1015

✨ ☾ LUNA ☽ ✨

The Dreamer || 18 || outfit || Aiden - Hall

Luna moest glimlachen toen Aiden een positief antwoord gaf op haar vraag over haar felrode haar. ''Dankjewel.'' Zei ze en liet haar arm vallen van zijn schouder zodat ze wat afstand kon nemen en hem niet belaste met haar vleugels. Ze vond het nog altijd vreemd dat Aiden allergisch was voor veren. Want hij had ze zelf ook en iedereen hier liep ook met een groot aantal veren die vastzaten aan de rug. En elke keer dat ze Aiden zag lijden aan zijn allergie had ze medelijden met hem, dus probeerde ze hem ook zo veel mogelijk te helpen met wat dan ook omdat hij het al lastig genoeg had met zijn allergie.
Luna zag Raphael aan de andere kant van de gang staan voor de deur van Megan en zwaaide naar hem toe. ''Goeiemorgen!''Riep ze en keek vervolgens naar Megan. Nog een glimlach vormde rond haar lippen. Ze wist dat Raphael en Megan elkaar leuk vonden, waarschijnlijk wist iedereen het want het was overduidelijk hoe ze naar elkaar gedroegen. Ze vond het wel schattig maar ook komisch. Het verbaasde Luna een klein beetje dat Raphael het initiatief had genomen om naar Megan toe te gegaan zodat ze samen konden ontbijten. Luna stak haar duim op terwijl ze liep maar draaide haar hoofd toen ze plots iemand op de grond hoorde vallen. Ze kon het niet laten om te proesten op het moment dat ze Pyro op de grond zag liggen onder het glitter in zijn kamer. ''Nice job, Pyro.'' Zei Luna lachend voordat ze Salhi en Bea aankeek. Haar glimlach werd iets minder breed toen ze Bea zag en gauw besloot ze weer verder te lopen voordat ze weer gezeik hoorde van Bea.

[ bericht aangepast op 1 mei 2018 - 20:41 ]

1 mei 2018 - 20:46 Amobi is offline

Amobi 15201

LASLO

22 – The Morally Grey – with Lennox – hallway

Een grinnik vanaf Lennox’ kant was hoorbaar. ”Met dat laatste ben ik het op een spiritueel level eens. Met dat eerste wat minder. In de ochtend kom je namelijk zo min mogelijk idioten tegen–“ zijn ogen gleden even over Laslo heen en Laslo keek hem quasi-beledigd aan. “–jij bent de eerste voor mij vandaag,” zei de jongen en een scheve grijns werd er naar Laslo gestuurd. Als antwoord richtte Laslo een middelvinger naar Lennox terug.
”Zegt de grootste idioot die op deze school rondloopt,” antwoordde hij. Op de vraag hoelang ze de tijd zouden hebben voordat ze betrapt gingen worden, werd er geantwoord met het klinken van welgeteld acht bellen. Acht uur, great. Laslo zette wat meer haast achter het oproken van zijn sigaret.
”Ik heb hier zelden iemand voorbij zien komen,” begon Lennox. Nee, dat was Laslo al opgevallen, aangezien ze beiden de regel van het roken hadden verbroken en dat hier kon zonder gelijk in de problemen te komen. “Maar ik gok dat je ongeveer vijf minuten hebt om dat ding op te roken,” vervolgde de jongen, waarna hij zijn sigaretten en aansteker opborg.
Een zucht klonk vanaf Laslo’s kant, terwijl er een wolkje rook uit zijn mond kwam rollen. “Daar moet ik het dan maar mee doen denk ik,” zei Laslo, waarna hij de sigaret weer aan zijn lippen zette.
”Desnoods probeer ik ze te overtuigen dat ik de weg kwijt was, ook al loop ik hier al zeventien jaar rond, dat is me tot nu toe een keer gelukt,” vervolgde hij, waarna hij Lennox aankeek.

That is a perfect copy of reality.

2 mei 2018 - 12:06 Naird is offline

Naird 10646

Raphael

Go ahead as you waste your days with thinking

Het voelde fijn en vertrouwt om zo met Megan door de gangen te lopen. We waren al een tijdje vrienden – hoewel ik haar eigenlijk altijd al leuker dan dat heb gevonden – en om een één of andere reden voelde ik altijd de drang om haar te beschermen. Ik wist niet goed waarom, misschien omdat ze kwetsbaarheid uitstraalde? Mijn blik gleed over haar gelaat heen en toen vielen me pas de lichte blosjes op haar wangen op... Vond ze het misschien ongemakkelijk dat ik mijn arm zo om haar heen had geslagen? was dat iets geks om te doen? Ik begon te twijfelen en trok langzaam mijn arm terug, waarna ik deze langs mijn zij liet vallen.
‘Sorry,’ mompelde ik haast onverstaanbaar.
‘Zin hebben is niet echt de goede beschrijving denk ik. Mijn nacht was wat kort dus ik had liever langer in bed gelegen.’ Ik kantelde mijn hoofd wat en een lichte frons verscheen er op mijn gezicht.
‘Hoezo dat dan?’ vroeg ik, een tikkeltje nieuwsgierig. Inmiddels waren we al bijna bij de ontbijtzaal terecht gekomen.
‘En heb jij er zin in? Ik bedoel - in vandaag?’ Ik lachte zachtjes en haalde mijn schouders op.
‘Mijn dag begon niet het meest geweldig – ik ben letterlijk mijn bed uit gerold–’ ik wapperde wat met mijn vleugels die nog steeds een beetje beurs aanvoelden ‘–maar voor de rest heb ik er eigenlijk altijd wel zin in. Een nieuwe dag, nieuwe kansen – toch?’

I just caught the wave in your eyes

2 mei 2018 - 13:06 Naird is offline

Naird 10646

Lennox

Asking if I can have one of those
Organic cigarettes that she smokes

‘Zegt de grootste idioot die op deze school rondloopt,’ antwoordde Laslo. Ik keek hem droog aan en schudde enkel mijn hoofd. Zulke opmerkingen behoefden niet eens een antwoord. Nadat de klok had geluid, zag je dat Laslo flink wat vaart achter het oproken van zijn sigaret zette, een vrij komisch gezicht als je het mij vroeg. Ik nam dan ook niet de moeite om hem niet uit te lachen.
‘Ontspannend he, zo'n sigaret.’ Ik schonk hem een geamuseerde grijns.
‘Daar moet ik het dan maar mee doen denk ik.’ Hij zette de sigaret weer aan zijn lippen en ik knikte. Het was eigenlijk jammer dat deze school soms net een gevangenis leek – regeltje hier, straf daar. Het hele bestuur was me wat te braaf, wat me zo af en toe toch wel verbaasde. Lilith zou ik immers niet bepaald 'goed' noemen, dus waarom het hier nou zo'n gesticht was-was mij één groot raadsel. ‘Desnoods probeer ik ze te overtuigen dat ik de weg kwijt was, ook al loop ik hier al zeventien jaar rond, dat is me tot nu toe een keer gelukt.’
‘En dat noemt mij dan de grootste idioot? Zelfreflectie hebben is ook een talent, die jij niet hebt blijk maar weer.’ Ik grinnikte en klopte Laslo op zijn schouder. ‘Laten we gaan, voordat je die waardeloos smoes moet gaan gebruiken.’

I just caught the wave in your eyes

2 mei 2018 - 13:27 Velns is offline

Velns 1633

MEGAN

19 • outfit • Dining hall • With Raphael

Het laatste wat ze verwacht had was dat Raphael zijn arm ineens terug trok. ''Sorry.'' mompelde hij haast onverstaanbaar. Waarom had ze op zulke momenten niet het lef om zijn arm terug te leggen en te zeggen dat ze het fijn vond, dat hij vooral niet moest stoppen ermee. Ze baalde er enorm van. Ze schudde dan ook enkel haar hoofd. ''Het is niet erg.'' zei ze vervolgens net zo zachtjes tegen hem terug. ''Het is juist.. fijn..'' Oké, en daar ging ze weer. Ze was weer net een tomaat en ze draaide haar hoofd dan ook even weg in de hoop dat de kleur weer snel weg zou trekken. Ze had daarna echter al tegen hem verteld dat ze niet enorm veel zin had in vandaag omdat ze niet erg goed geslapen had. ''Hoezo dat dan?'' vroeg hij en ze haalde haar schouders wat twijfelend op. ''En heb jij er zin in? Ik bedoel - in vandaag?'' Hij had zachtjes gelachen en haalde zijn schouders eens op.
''Mijn dag begon niet het meest geweldig - ik ben letterlijk mijn bed uit gerold.'' Hij verduidelijkte zijn woorden wat meer door met zijn vleugels te wapperen, die zouden vast en zeker wel pijn aan voelen. Hoewel ieder ander hem uit zou lachen - deed ze dat niet. Ergens vond ze het gewoon sneu dat hij uit bed was gevallen en ze hoopte maar dat hij zich niet al te veel zeer had gedaan.
''Maar voor de rest heb ik er eigenlijk altijd wel zin in. Een nieuwe dag, nieuwe kansen - toch?'' Ze glimlachte lichtjes en knikte eens. ''Ik hoop alleen voor je dat je niet te veel last blijft houden.'' zei ze met een knikje naar zijn vleugels. Ze richtte daarna haar blik op de eetzaal en keek rond waar nog plek was. ''Waar wil je gaan zitten?'' Ze richtte haar vragende blik op Raphael aangezien ze zelf niet zo goed wist waar hij wilde gaan zitten.

3 mei 2018 - 1:09 Amobi is offline

Amobi 15201

LASLO

22 – The Morally Grey – with Lennox – hallway

”Ontspannend he, zo'n sigaret,” zei Lennox en hij schonk Laslo een geamuseerde grijns. Laslo gaf hem een sarcastische grijns terug. “Niets is zo ontspannend als een sigaret oproken binnen vijf minuten, je zou het eens moeten proberen,” antwoordde Laslo, terwijl hij in een rap tempo door zijn sigaret probeerde heen te komen.
De twee jongens hadden het erover dat ze nog enkele minuten hadden om bij de ontbijtzaal te komen voordat ze opgejaagd gingen worden en Laslo kwam met het idee om anders de slechtste smoes van de wereld te gebruiken, iets waarop Lennox het natuurlijk niet kon laten om een opmerking over te maken.
”En dat noemt mij dan de grootste idioot? Zelfreflectie hebben is ook een talent, die jij niet hebt blijk maar weer,” zei de jongen. Hij grinnikte en klopte Laslo op zijn schouder. Laslo grinnikte ook en schudde toen zijn hoofd. “Laten we gaan, voordat je die waardeloos smoes moet gaan gebruiken,” vervolgde hij.
Als teken van bevestiging gooide Laslo het laatste deel van zijn sigaret op de grond en trapte hij het uit. “Ik weet toch dat het een waardeloze smoes is, wat nou ik heb geen zelfreflectie,” grinnikte de jongen, waarna hij voor Lennox uit liep.
”Misschien moet jij je vriendenkennis eens wat uitbreiden,” zei Laslo, waarna hij kort stopte en op Lennox’ voorhoofd tikte, in de buurt van waar hij schatte dat zijn brein zat. “Daar ontbreekt het hier binnen geloof ik een beetje aan,” vervolgde hij, waarna de jongen kort grinnikte om zijn eigen - niet grappige - grap.
”Nemen we de omweg of de korte weg?”

That is a perfect copy of reality.

5 mei 2018 - 0:19 Naird is offline

Naird 10646

Raphael

Go ahead as you waste your days with thinking

Terwijl ik vertelde over het feit dat ik uit mijn bed was gevallen, viel het me op dat ze me niet zoals de meesten zouden doen stond uit te lachen. Sterker nog, ze keek zelfs een tikkeltje bezorgd.
‘Ik hoop alleen voor je dat je niet te veel last blijft houden,’ zei ze toen ook vervolgens en knikte in de richting van mijn vleugels. Ik grinnikte en deed toen iets zonder erbij na te denken. Wellicht was het omdat ik al de hele tijd iemand wilde knuffelen, of misschien was het omdat ze er zo lief uitzag – helemaal wanneer ze zo bezorgd was om zoiets kleins – maar ik sloeg mijn armen spontaan om Megan heen. Ik trok haar dicht tegen mij aan.
‘Dankjewel voor je bezorgdheid – maar ik kan heus wel tegen een stootje, die hebben ze namelijk al vaker gehad,’ zei, ik zachtjes lachend en liet haar toen los. Voor het geval Megan enorme vraagtekens ging zetten bij deze zeer... spontane actie, besloot ik maar zo nonchalant mogelijk te doen.
‘Waar wil je gaan zitten?’ Ik dacht even na en zag toen een mooi plekje in een hoekje. Ik wist dat Megan niet hield van zich in het midden van de aandacht te begeven, dus dat plekje leek me uitermate geschikt.
‘Daar?’ Ik wees naar het plekje, pakte Megan bij haar hand een leidde haar erheen.

I just caught the wave in your eyes

Index RPG Actieve Topics Zoek