[RPG | 15O] Pure Times Are Over — Speeltopic O1 - Speeltopics

26 april 2018 - 15:58 Aynur is offline

Aynur 2380

P U R E T I M E S A R E O V E R

De academie is op de volgende wijze opgebouwd: de onderbouw (waarin de jongsten verblijven), de bovenbouw (waarin leerlingen van tussen de twaalf en de achttien jaar verblijven) en de laatste garde waarin de eindbeslissing moet worden gemaakt. Je gaat pas over naar een andere groep wanneer de docenten aangeven dat je klaar bent voor de volgende fase in je leven. Er is een aparte vleugel voor de meisjes en voor de jongens, maar de jaarlagen liggen door elkaar. Iedereen heeft een eigen kamer.
De lessen worden op dezelfde manier gegeven als deze op aarde worden gedaan. Je begint de dag met een ontbijt om acht uur – iedereen eet samen op hetzelfde tijdstip – waarna de lessen beginnen om negen uur. De tijd waarin je klaar bent, is afhankelijk van je rooster. Op zaterdagen worden activiteiten georganiseerd – een initiatief om in de toekomst de Demonen en de Engelen samen te brengen. Daarbij worden wedstrijden en de meeste trainingen ook op deze dag gehouden. Zondag is de enige rustdag.

✗ ✗ ✗

Megan — JessX
Lucia — Shadowsinger
Beatrice — KingRichard
Julia — FreeThyself
Luna — Qrystallized
Lucy — hopeloze
Tristin — Ziegler
Salhi — Sumner

Arthur — Necessity
Pyro — Cipher
Lennox — PeraIta
Aiden — Suzuya
Remus — Wheeler
Laslo — Amren
Raphael — PeraIta
Romulus — hopeloze

[ bericht aangepast op 4 mei 2018 - 7:20 ]

I have seen my own sun darkened

27 april 2018 - 23:53 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LUZ
your clothes would look nice on my bedroom floor
the troublemaker || twentyone || with remus || outfit

"Ohh ja en gebakken eitjes."
Al dit gepraat over eten maakt me enkel nog hongerig. Mijn lichaam is het met me eens en mijn maag maakt een niet zo charmant, knorrend geluid. Ik weet nu al dat ik straks veel eten naar binnenschuiven. En dat ik ga proberen eten van Remus' bord te stelen. Of van iemand anders bord.
Terwijl ik bezig ben in de spiegel, haalt Remus zijn hand door mijn donkere lokken, waarop ik een zacht, protesterend geluidje maak. "Niet doen, stomkop." Als wraak ga ik met mijn hand ook door zijn haar ga, net zolang tot zijn haar alle kanten opstaat. Op mijn lippen staat een speelse glimlach. "Zo, nu lijkt het net alsof je een ontzettende wilde nacht op heb gehad." Ik stuur een overdreven knipoog zijn kant op terwijl ik een borstel door mijn haar haal, om het te fatsoeneren.
"Acht uur is veel te vroeg," zeurt Remus.
"Dat is het zeker," zucht ik. "Stelletje barbaren dat het zijn." Het is van een god-achtig ding, want ik kan me niet voorstellen dat de duivel om acht uur naast z'n bed staat. Een reden om voor de "slechte" kant te kiezen. Ik kantel mijn hoofd lichtelijk en kijk Remus aan. "Voor mij part kruipen we het bed weer in, al zullen ze ons dan wel er uitslepen op een gegeven moment." Ik haal mijn schouders op. "Jij mag kiezen, dus wat wordt het, wolfje?"

To the stars who listen — and the dreams that are answered

28 april 2018 - 12:25 FreeThyself is offline

FreeThyself 804

J U L I A

If only my heart were stone...

The Statue || 21 || Lucy's chamber || with Lucy || outfit

Met een stevige tred in haar pas wandelt Julia terug naar de slaapkwartieren. Het zou ondertussen geen verbazing meer moeten opwekken bij Julia dat het asblonde hoofd van haar vriendin niet aanwezig was aan de ontbijttafel. Immers verwonderde Julia er zich toch nog altijd over dat Lucy zo worstelt met 'opstaan'. Zo moeilijk was dat toch niet? Gewoon de dekens van je afgooien en je wekker een klap verkopen, klaar is kees. Ondertussen had Julia de deur van haar vriendin's kamer bereikt. Zoals gewoonlijk bracht ze haar hand omhoog om drie korte klopjes op de deur af te leveren. Een antwoord verwachtte ze allang niet meer, maar een kleine waarschuwing kon nooit kwaad. In een snelle opeenvolging stampte Julia de kamer binnen, opende ze de gordijnen in één ruk, mepte ze de nog na-ringende wekker stil en trok ze de dekens van haar vriendin's slapende figuur af. Zal het ooit eens gebeuren dat ze NIET terug moet lopen van het ontbijt om haar slaaphoofd van een vriendin te redden van een ochtendsanctie? Julia keek neer op het nog steeds slapende lichaam van Lucy. Waarschijnlijk niet. "Opstaan." zei Julia, in een gebiedende toon, terwijl ze zachtjes aan de arm van haar vriendin trok. Het werd beantwoord door wat gegrom en gegrauw waarna Julia geen seconde verloor en terug richting het raam wandelde. "Je krijgt 5 seconden vooraleer ik het raam open." Ondertussen wist ze dat haar vriendin een grondige hekel had aan de koude ochtendbries, het was dan ook het meest geschikte wapen om haar uit bed te krijgen. Een stiekem lachje vormde zich op Julia's lippen. "Vijf..Vier.."

Jump, and you will find out how to unfold your wings as you fall

28 april 2018 - 17:00 Necessity is offline

Necessity 5622

ARTHUR
23 – The Fallen King

The King now lies on a Bed of Stone,
Without a Crown, without a Home.

Arthur lag heerlijk te slapen – nadruk op lag – toen hij gewekt werd door een hoop gehoest vanuit de kamer naast hem. Voor de zoveelste keer. Echt, het zou niet lang duren voor hij een kamerwissel zou aanvragen of zelf het probleem zou oplossen. Waarom moesten de muren hier zo ontzettend dun en gehorig zijn? Ze waren hier op een luxe plek, de tussenwereld tussen leven en dood notabene! Dan zou je op zijn minste wat luxe verwachten, toch?
Aangezien hij toch op moest staan, draaide Arthur zich niet nogmaals om – wat hij wel wilde – maar stond hij toch maar op om zich aan te kleden. Hij had honger en was echt toe aan een grote kop koffie. Het zou maar beter zijn dat hij niemand tegen zou komen voor hij zijn eerste kop op had, want zijn humeur stond op standje onweer.
Uiteraard gebeurde dat niet, maar liep hij toen hij de deur naar de gang deed bijna meteen iemand omver. Letterlijk. Hij had de ander niet gezien en botste daarom met volle kracht tegen hem op, net toen diegene iets over water mompelde. Dat het ook nog eens degene was die hem zo hardhandig gewekt had, maakte zijn humeur niet beter.
“De volgende keer graag voor je iedereen wekt met al dat gehoest,” zei hij als antwoord op Aidens opmerking over water. De irritatie was duidelijk hoorbaar in zijn stem.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

28 april 2018 - 17:45 hopeloze is offline

hopeloze 75

✗ LUCY ✘

''Your faith can move mountains and your doubt can create them.''

20 ----> Angel • Julia (bedroom) • outfit& hair

Natuurlijk hoorde ik iemand op de gangen, voelde ik dat het ochtend was. Natuurlijk hoorde ik de deur kraken toen hij open ging en dat iemand mijn kamer binnen sloop. Ik had alleen geen zin om te kijken wie het was. Om recht op te gaan zitten en mijn ogen te openen, want dat kost moeite en ik moest er motivatie voor hebben. Dat is toevallig nou net wat ik niet had. Mijn ogen waren dicht en die bleven voor mij apart nog een paar uur dicht.
Als het aan mijn vriendin lag kon mijn hoop door de grond zakken. "Opstaan." zei Julia. Nee, wou ik terug mompelen. Het probleem was dat mijn stem er nog geen zin had en er een soort krakend, mompelend geluidje uit mijn keel kwam. Nooit hoorbaar voor Julia, die dus gewoon verder ging met haar ochtendritueel. Dat was namelijk ervoor zorgen dat haar vriendin uit haar bed rolde en gewoon wakker werd, een onmogelijke opgave voor die vriendin zelf. Iets waar Julia zich niets van aantrok, want ze ging alweer verder met mijn ochtend-irritatie. "Je krijgt 5 seconden vooraleer ik het raam open." Opnieuw bromde ik en trok de deken over mijn hoofd. "Vijf..Vier.." Ik ging recht op zitten, ''goed dan. Jij wint. Alleen om het goed te maken moet je me wel een extra croissantje geven.'' Zuchtend sta ik op en trek was kleren uit mijn kast, waarna ik Julia de gang op stuur en me aankleed. Vrolijk gekleed in ananassen stap ik naar haar toe, ''ben je nu blij. Je hebt een chagrijnige vriendin die je moet voeren.''

[ bericht aangepast op 28 april 2018 - 17:49 ]

Don't wanna be lonely, just wanna be yours.

29 april 2018 - 21:50 lilyofthevalley is offline

lilyofthevalley 1015

✨ ☾ LUNA ☽ ✨

The Dreamer || 18 || outfit || Aiden & Arthur - Hall

Luna sloeg net de hoek om naar de eetzaal toe, toen ze Aiden met Arthur zag staan aan de linkerkant van de gang. Arthur was zonder twijfelen een opmerking over Aiden aan het maken. Waarschijnlijk over zijn gehoest. Het kon sommigen lastig vallen, dat was begrijpelijk. Maar het lag aan hoe iemand op Aiden zou reageren. En te zien aan het gezicht van Arthur was het niet al te vriendelijk. Dus bijna automatisch namen haar voeten een paar passen terug en liepen richting de jongens slaapkamers. Met een glimlach sloeg Luna haar rechterarm over de schouder van Aiden en keek Arthur aan. "Goeiemorgen, zullen we wat te drinken halen?" Vroeg ze aan Aiden, ook al was het niet echt een vraag. Ze wist dat Aiden last had van zijn keel dus water zou zeker goed komen voor hem. Ze draaide om en liep weer richting de eetzaal. "Wat vind je van mijn nieuwe haarkleur?" Vroeg Luna met haar wenkbrauwen opgetild.

[ bericht aangepast op 1 mei 2018 - 20:37 ]

29 april 2018 - 22:43 Ken_ is offline

Ken_ 18305

REMUS ANDREW STEWART

With Luz || Luz' bedroom

"Niet doen, stomkop." In een soort wraak actie haalde Luz haar beide handen ook woelend door mijn lokken heen waardoor een tegenpruttelende 'Muh' over mijn lippen rolde. "Zo, nu lijkt het net alsof je een ontzettende wilde nacht op heb gehad." wist ze met een tevreden glimlachje te zeggen, iets wat me even lachend met mijn wenkbrauwen deed wiebelen. Gelukkig wist ik met een simpele hand door mijn haren weer alles op orde te zetten, terwijl Luz toch iets meer moeite moest doen voor haar lange zachte lokken. "Nou niet dat dat niet waar is." grijnsde ik. Ik vond een stripspelletje wel behoorlijk wild, maar tja mijn leventje hier kon ook behoorlijk saai zijn dus ik vond al snel iets spannend. Eens ik zeurde over de lesuren leek Luz het enkel maar met me eens te kunnen zijn.
"Dat is het zeker, Stelletje barbaren dat het zijn." =Zuchtte het arme schaap waarna ze haar haren verder borstelde, dit haf mij nog even te tijd om me goed uit te rekken en hierbij niet eens te moeite doen om mijn zoveelste gaap van vandaag te onderdrukken. 'Mhuaaaah" ik krabbelde even aan mijn nek en bukte me zodat ik mijn schoenen aan kon trekken. "Voor mij part kruipen we het bed weer in, al zullen ze ons dan wel er uitslepen op een gegeven moment." Eens Luz haar woorden uitsprak hoefde ik er al niet over na te dekken en liet me met alle liefde weer het bed in vallen. "Jij mag kiezen, dus wat wordt het, wolfje?" met deze woorden draaide de Brunette zich dan ook naar me om om me al ingenesteld in het bed te vinden. "My love oh how I missed you." kwam er haast zangerig over mijn lippen . Echter kon ik helaas dit niet maken gezien ik al meerdere keren aan mijn vleugels mijn kamer uitgetrokken ben geweest, gezien ik mijn lessen niet mocht gaan missen. Na een minuutje mijn ogen te sluiten besloot ik toch op te staan en keek ik Luz met een klein pruillipje aan. "Hoe graag ik nog wat zou slapen, mijn maag jankt gewoon naar wat voer, so lets go pretty ." grijnsde ik. Luz was mijn beste vriendin hier en mijn koosnaampjes voor haar is dan ook om haar wat te stangen.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

30 april 2018 - 19:41 Aynur is offline

Aynur 2380

Salhi

outfit // @Pyro's // Pyro

“Walk of shame?” hoorde ik plots achter me waardoor ik met een knalrood hoofd weer overeind kwam aangezien ik net door het kiertje van de deur gegluurd had. Echter word de rode kleur onmiddellijk vervangen door een schuldbewust glimlach zodra ik Beatrice zie die naar me grijnsde. “Hah hah. Goedgemutst deze ochtend?” Ik rolde met mijn ogen.
Ze grinnikte alvorens ze hard op de deur van Pyro bonkte en naar hem schreeuwde dat hij nu naar buiten moest komen. “We hebben honger!” Dit kon ik alleen maar beamen. Het was alsof ze mijn gedachte las. “Een beetje meer pit, hè. Kom op, hij gaat niet dood als hij hardhandig wakker wordt gemaakt.” Ik snoof – al klonk het onwillekeurig meer als een lach.
Net op het moment dat ik een gevatte opmerking terug wilde geven, werd de deur geopend en stak Pi zijn hoofd door de opening. “Goedemorgen, rise and shine, in vol ornaat.” Doordat zijn blik naar zijn short ging, blikte ik ook naar die plek al wist ik niet hoe snel ik weer omhoog moest kijken. Een ongemakkelijk kuchje ontsnapte aan mijn lippen. “Juist... Hou het daar maar op,” klonk mijn stem sarcastisch. Hij ging even met zijn hand door zijn vochtige haren. Ik fronste zodra ik een aantal roze glitters aan zijn haar en kaaklijn geplakt zag zitten. “Jij neemt het shine-gedeelte misschien iets té letterlijk.” Ik schonk hem mijn beste engelen-glimlach alvorens ik zachtjes grinnikte. Als uitleg viste ik een paar glitters uit zijn haar.
Aan het gedeelte waar Pyro me een zoen op mijn wang gaf, was ik nog steeds niet gewend. Ik kreeg een halve hartverzakking en mijn wangen verschoten van kleur. Gelukkig was mijn huid dusdanig gebruind dat het niet al te erg opviel – tenminste, dat hoopte ik. Ik schudde nog even met mijn veren voordat hij zijn armen om mij en Bea heen sloeg. Mijn lange haar deed zeer dus ik zorgde ervoor dat ik iets meer ruimte kreeg zodat ik mijn haar wat beter kon schikken. Misschien had ik het toch beter in een vlecht moeten laten zitten.
“Dus – ehm – op naar het ontbijt dan maar?” Om mijn verhaal te onderstrepen, besloot mijn maag zijn gerommel te laten horen. “Dat bedoel ik dus, slome duikelaar,” zei ik terwijl ik Pyro een por gaf in zijn zij. “En dan zeggen ze meestal dat vrouwen er uren over doen om henzelf klaar te maken.”

"Curious Mind,
Adventurous Heart"

I have seen my own sun darkened

30 april 2018 - 20:25 LordJohn is offline

LordJohn 10837

Bea~~trice~~

22 — the evil queen — hal — Salhi & Pyro

Salhi heeft geen tijd meer om een opmerking terug te maken, want Pyro komt halfnaakt de gang op lopen. Eerst kan ik het niet laten met mijn ogen te rollen, maar ik kan het óók niet laten om mijn ogen eens goed de kost te geven. Ja, Arthur is ook echt goed in bed en ik vermaak me altijd prima, maar de nachtelijke avontuurtjes van mij en Pyro vergeet ik ook niet zomaar. Het zal vast nog wel vaker gebeuren, aangezien we het beiden nodig hebben. Hij drukt een kus op mijn wang en daarna op die van Salhi. Zijn arm ligt al snel rond mijn schouder en ik kan het niet laten kort mijn hand op zijn kont te leggen. Ja, zeg, ik heb ook weleens wat nodig, hoor. En plagen is altijd leuk.
'Dus, ehm, op naar het ontbijt dan maar?' merkt Salhi op en ik maak me los uit Pi's greep en ik bekijk hem nog eens goed. Salhi's maag maakt een rommelend geluid en met opgetrokken wenkbrauwen staar ik naar Pyro, die nog altijd halfnaakt in het midden van de gang staat. 'En dan zeggen ze meestal dat vrouwen er uren over doen om henzelf klaar te maken.'
Ik lach een keer. 'Dan ken je onze glitterkoning nog niet,' merk ik op en ik sla mijn armen over elkaar heen. 'Als je niet opschiet, gaan we zelf wel,' brom ik zijn richting op en ik leun tegen de muur naast de deur van zijn kamer. 'Niet de hele wereld is er klaar voor om je op deze manier te zien, babe. Ik wel, maar niet iedereen.' Even blik ik naar Salhi. Haar rode wangen vielen me wel degelijk op en ik kan wel raden wat er door haar heen gaat elke keer als hij een kus op onze wangen drukt. Ik geef Pyro dan weer een zetje tegen zijn schouder en duw hem dwingend terug zijn kamer in. 'Twee minuten, prinses, dan vertrekt de koets.' Ik sla mijn vleugels een keer uit en mijn handen gaan kort over de pikzwarte veren en rode schakeringen.

Since when do I care about anyone's happiness but mine?

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

30 april 2018 - 22:15 Amobi is offline

Amobi 15201

MT.

That is a perfect copy of reality.

1 mei 2018 - 14:44 Naird is offline

Naird 10646

Raphael

Go ahead as you waste your days with thinking

Ik werd wakker van een luide stem op de gang. Een tikkeltje verward luisterde ik naar de schreeuwer, die een heel stuk te vrouwelijk klonk om zich hier in de jongensvleugel te mogen bevinden. Het duurde even voordat ik me realiseerde dat de stem toebehoorde aan niemand minder aan Bea en dat verklaarde dan ook een hoop. Kreunend krulde ik me nog wat beter in mijn dekens op en draaide ik me nog eens om. Deze actie kwam me duur te staan, want voor ik het wist verdween de zachtheid van mijn bed en werd ik begroet door de kille, pijnlijke omhelzing van de vloer.
‘Goedemorgen, Metanoia.’
Ik overwoog om zo te blijven liggen, als ik dat immers lang genoeg deed zou de vloer niet zo koud meer aanvoelen. Aan de andere kant van mijn slaapkamer deur klonken echter steeds meer stemmen en voetstappen en ik besloot toch maar te accepteren dat ik voor voorlopig afscheid moest nemen van mijn bed... en de vloer. Met moeite kreeg ik mezelf zover om mezelf aan te kleden en nog half slapend strompelde ik mijn kamer uit. Voor ieder ander zou het eruit zien alsof ik verschrikkelijk brak was, terwijl dit in feite gewoon ik in de ochtend was. Mijn opgewektheid moest elke dag eventjes op gang komen, het liefst met de hulp van een aantal koppen goede koffie. Op mijn weg richting de eetzaal liep ik langs Salhi en Bea, die aan Pyro's deur stonden. Bea wist me altijd te intimideren en Salhi... dat was weer een ander geval. Desalniettemin wist ik het op te brengen mijn hand naar ze op te steken en ze een goedemorgen te wensen. Hun bezoek aan Pyro herinnerde me er echter wel aan om misschien een detour te nemen via de meisjesvleugel. Ik vergewiste me er van dat er geen leraren liepen te patrouilleren en klopte eerst op de kamerdeur van mijn sister from another mister, Luna. Deze deed echter niet open – ook na de vijfde keer niet. Mijn oog viel toen op een deur verderop, die van Megan. Onmiddelijk voelde ik mezelf warmer worden en mijn wangen lieten dat waarschijnlijk ook duidelijk zien. Ik klopte op haar deur.
‘Hey Meg, ben je daar?’ Ik probeerde de deur open te maken, die wonder boven wonder openging. Ik ving een glimps op van haar bruine lokken en ik sloeg snel mijn handen voor mijn ogen en stapte haar kamer binnen. Hierbij botste ik tegen iets op, volgens mij was het een kast want ik hoorde deurtjes klapperen. ‘Kan ik kijken? Heb je honger? Hoewel, het zou natuurlijk apart zijn als je geen honger had want je hebt een hele nacht niks gegeten. Ik bedoel, ik vind jou niet apart, nee je bent heel normaal. Alsin goed normaal, niet saai normaal, weet je – ik vroeg me af of je misschien samen wilde ontbijten,’ ratelde ik.

I just caught the wave in your eyes

1 mei 2018 - 14:48 Suzuya is offline

Suzuya 30263

Aiden

The Unfortunate One || 18 || De bunny op zijn hoodie || Hallway

Ik had de woorden nog niet uit mijn mijn geperst, of ik lag al op de grond. Ik schudde verbaasd met mijn hoofd en keek op op, om te kijken wie mij omver had gelopen. Ik kromp lichtelijk ineen toen ik zag dat het Arthur was die mij omver liep. "De volgende keer graag voor je iedereen wekt met al dat gehoest," was hetgeen wat hij zei, niet eens een sorry. Niet dat je mij al te veel hoorde klagen, ik had het toch al niet verwacht van hem. Arthur was nou niet bepaald diegene die je s'ochtends tegen wilde komen, zeker niet als jij diegene bent die hem zo'n beetje elke dag abrupt wakker maakt. Ik moet eigenlijk er voor zorgen of ik een ander kamer kon krijgen, het liefst voordat Arthur ging bewijzen dat een engel wel degelijk zijn laatste loodje kon leggen. Ik kroop overeind en knikte maar een beetje op de woorden van Arthur "Zal het proberen," mompelde ik. Het was natuurlijk onmogelijk om eerst water te drinken voordat ik ga hoesten als mijn eigen vleugels een moordaanslag op me aan het plegen is.
"Goeiemorgen, zullen we wat drinken halen?" word er ineens naast me gevraagd, er was ook een arm om me heen geslagen. Het was Luna. Ik had nog net te tijd om op haar vraag te knikken en Arthur gedag te zeggen, voordat ze zich al omdraaide en richting de eetzaal liep. Doordat haar arm nog om mijn nek zat, werd ik zonder pardon meegesleurd. Ik glimlachte vriendelijk naar haar terwijl ik haar bedankte. "Wat vind je van mijn nieuwe haarkleur?" vroeg ze met haar wenkbrauwen opgetild. Het kwam door die woorden dat het mij nu pas opviel dat haar haren een totaal andere kleur had. Onbewust bekeek ik haar verder en het viel me op dat ze helemaal in het rood was.
"Rood." zei ik lachend en moest er vervolgens van hoesten. Was ik eigenlijk nog wel te verstaan? Ik keek een beetje links en rechts met mijn ogen, terwijl mijn wangen lichtjes kleuren. "Het staat je goed!"

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

1 mei 2018 - 15:30 Velns is offline

Velns 1631

MEGAN

19 • outfit • Her room • With Raphael

Hoewel Megan normaal op tijd wakker was, had ze de afgelopen nacht niet erg goed geslapen waardoor ze behoorlijk laat voor haar doen wakker geworden was. Haar blik viel op de klok en meteen schoot ze overeind. Shoot. Ze was nog op tijd voor het ontbijt maar dan zou ze wel echt op moeten schieten. De brunette klom snel uit haar bed en rende naar de badkamer, waar ze eerst haar gezicht waste zodat ze er niet meer zo.. brak, uit zag. Nog steeds zag ze er niet bepaald fit uit maar het was al ietsjes beter. De rest zou vanzelf wel beteren na een grote mok thee en als ze de tijd had gehad om wakker te worden, hoopte ze dan toch. Zodra ze haar gezicht weer had afgedroogd, begon ze met het poetsen van haar tanden. Ze wilde op zijn minst voorkomen dat ze mensen weg zou jagen met een stinkende morning breath. Toen haar adem weer fris rook haalde ze een borstel door haar haren heen, die ze vandaag los liet hangen. Ze liep daarna terug naar haar kamer en trok het shirtje van haar pyjama alvast over haar hoofd heen. Haar broekje ging ook uit en ze trok schone lingerie aan, waarna ze de vieze in de wasmand gooide.
Ze greep een schone broek en trok die aan. Ze had nog maar amper het knoopje dichtgemaakt of ze hoorde iemand kloppen op de deur. Met een ruk ging haar hoofd omhoog en keek ze naar de deur. ''Hey Meg, ben je daar?'' Raphael? Net toen ze haar mond wilde opentrekken om terug te roepen dat hij een momentje moest hebben, ging de deur al open. Vliegensvlug draaide ze haar rug naar de deuropening toe en greep ze haar trui vast. Ze keek over haar schouder toen ze iets hoorde en tot haar opluchting was het Raphael die zijn handen voor zijn ogen gelegd had en daardoor tegen een kastje aan was gelopen. Een boek dat erop stond viel daardoor om maar daar bleef het bij. Haar wangen waren intussen knalrood geworden en ze was dankbaar dat Raphael dat nu niet zou zien.
‘Kan ik kijken? Heb je honger? Hoewel, het zou natuurlijk apart zijn als je geen honger had want je hebt een hele nacht niks gegeten. Ik bedoel, ik vind jou niet apart, nee je bent heel normaal. Alsin goed normaal, niet saai normaal, weet je – ik vroeg me af of je misschien samen wilde ontbijten,’ Begon hij te ratelen terwijl ze snel haar sweater over haar hoofd trok. Ze hoopte maar dat de rode kleur op haar wangen inmiddels minder geworden was - ze kon hem immers moeilijk daar laten staan met zijn handen voor zijn ogen.
''Je mag kijken.'' zei ze uiteindelijk zacht, wat aarzelend klinkende. ''Ik.. uhm..'' God, waarom kon ze niet eens gewoon antwoorden zoals de andere meiden? Gewoon meteen met een volle 'ja' antwoorden. Megan was daar soms jaloers op - zij kreeg er niet veel meer dan wat gestamel uit en ze vroeg zich af waarom hij in hemelsnaam met háár zou willen ontbijten. ''.. ja.. graag.'' vervolgde ze uiteindelijk. Voor haar gevoel was haar hoofd zo rood als een boei op het moment en ze kon wel door de grond zakken.

1 mei 2018 - 16:36 Naird is offline

Naird 10646

Raphael

Go ahead as you waste your days with thinking

‘Je mag kijken,’ hoorde ik Megan zachtjes kijken. Voorzichtig gluurde ik tussen mijn vingers door en toen ik zag dat ze inderdaad volledig aangekleed was, haalde ik mijn handen pas helemaal weg. Nieuwsgierig en vlug gleden mijn ogen even kort over haar heen, vlug genoeg om het niet vreemd of perverse te laten zijn. Zo'n soort jongen was ik heus niet.
‘Uhm... Meg,’ begon ik zachtjes en één mondhoek krulde een tikkeltje geamuseerd omhoog. Ik knikte naar haar trui. ‘Volgens mij zit je trui achterstevoren.’ Ik grinnikte zachtjes en draaide me wat van haar af, zodat ze haar trui goed om-om kon aantrekken. Ik keek haar kamer wat rond en wachtte totdat ze zou zeggen dat ik weer kon kijken. De trui die ze aanhad stond haar heel leuk, zelfs achterstevoren. Hoe zou ze eruit zien met één van mijn truien? Ze zou er vast ontzettend lief in uitzien.
‘Ik.. uhm..’ sprak Megan toen, na mijn geratel over ontbijten. Er klonk een soort twijfel in haar stem en ik begon me af te vragen of ze nee zou gaan zeggen. Had ze misschien via-via gehoord wat ik voor haar voelde en wilde ze niet veel meer met me te maken hebben? Plotseling werd ik overspoeld met zorgelijke gedachtes. ‘.. ja.. graag.’ De vloedgolf van zorgen verdween zo snel als hij gekomen was en ik moest me inhouden niet opgelucht adem te halen.
‘Laten we dan maar gaan,’ ik begon me al om te draaien, maar realiseerde me toen dat ze me nog geen signaal had gegegeven. Ik richtte mijn blik gauw op het gevallen boek en zette het netjes terug. Hierbij gooide ik bijna alle boeken van de kast af, bijna. ‘Sorry, ik raak wel niks meer aan.’

I just caught the wave in your eyes

1 mei 2018 - 17:53 Amobi is offline

Amobi 15201

LASLO

22 – The Morally Grey – with Lennox – hallway

Ochtenden. Laslo vond ze niet het vreselijkste dat ooit uitgevonden was, maar het was ook zeker niet zijn favoriet. Met veel moeite en luid gekreun rolde de jongen uit bed, waardoor hij plat op de vloer belandde. Bij nader inzien had hij misschien beter gewoon uit bed kunnen stappen, al was hij nu wel goed wakker.
Laslo duwde zichzelf overeind en rekte zichzelf uit. Ondanks dat de ochtend genoeg vervelende dingen met zich mee bracht, was er toch een ding waar hij wel naar uitkeek. Het ontbijt. Als voedselliefhebber was dit Laslo’s definitie van de hemel.
Met nog een slaperig hoofd kleedde hij zich aan en pakte hij de spullen die hij nodig had voor vandaag. Zijn vleugels hingen erbij zoals de jongen zich voelde. Slap. Laslo vond zijn vleugels altijd wel een mooie weergave van zijn karakter. Alle kleuren.
Eenmaal op de gang sloot hij zijn deuren en maakte hij aanstalten om naar de ontbijtzaal te gaan. Alleen was Laslo, Las niet, als hij een omweg maakte om zo door de wat meer verlaten gangen van Metanoia te wandelen.
Laslo kwam er al snel achter dat hij niet de enige was die dit besluit had gemaakt, toen hij ergens een wolkje rook vandaan zag komen. Hij besloot erop af te lopen. Hier kwam hij Lennox al rokend tegen.
”Betrapt! Dat betekent je sigaret inleveren,” zei Laslo tegen de jongen, terwijl hij tegen de muur tegenover hem leunde. “Goedemorgen trouwens,” vervolgde hij, waarna hij een falende poging onderging om een gaap te onderdrukken.

That is a perfect copy of reality.

1 mei 2018 - 17:54 Velns is offline

Velns 1631

MEGAN

19 • outfit • Her room • With Raphael

Zodra ze had gezegd dat hij mocht keken, zag ze dat zijn vingers iets uit elkaar gingen, waarna hij zijn handen weghaalde. Hij bekeek haar maar toen één mondhoek bij hem omhoog krulde, wist ze dat er iets niet klopte. 'Uhm... Meg. Volgens mij zit je trui achterstevoren.’ Meende hij dit? Wat aarzelend keek ze omlaag en serieus - het voelde alsof haar mond zometeen van hitte uit elkaar zou klappen. Ze keek weer op naar Raphael maar hij had zich al wat omgedraaid zodat hij het niet zou zien als ze haar trui opnieuw aan zou trekken. Ze trok dan ook haar trui weer over haar hoofd heen en draaide de trui goed, om die vervolgens weer aan te trekken - en deze keer controleerde ze meteen of hij nu wel goed aan zat, voor de zekerheid. Ze controleerde ook maar meteen of de rits en knoop van haar broek wel dicht waren - just in case.
''Laten we dan maar gaan.'' zei hij al terwijl ze de trui nog goed trok. Ze knikte eens en keek toe hoe hij het omgevallen boek terug probeerde te zetten, waarbij hij nog maar net kon voorkomen dat de rest ook van de kast af viel. ''Sorry, ik raak wel niks meer aan.'' Ze glimlachte eens lichtjes om hem terwijl ze naar hem keek. Gosh, waarom was hij zo leuk?
''N-nee, raak alles maar aan..'' Oh wacht, dat kwam er zó verkeerd uit. Meteen trok de rode kleur - die net weer weg was geweest - weer naar haar wangen. ''Ik..'' Hoe ging ze dit goed praten? ''Ik bedoel, je hoeft niet overal vanaf te blijven..'' Oh dat maakte het echt niet beter. ''Je mag weer kijken trouwens.'' zei ze zacht, nadat ze eens diep had ademgehaald en maar gewoon haar mond hield verder over het aanraken. Megan kwam echter tot de conclusie dat ze haar schoenen nog niet eens aan had getrokken - voor hetzelfde geld was ze dus gewoon naar de ontbijtzaal gegaan op haar sokken. Ze nam het paar schoenen dan ook en liet zich op het bed zakken, waar ze die aan trok. Zodra ze gestrikt waren en ze nog eens gecheckt had of ze wel de goede schoen aan de goede voet aan had - en dat ze bij elkaar hoorden - stond ze op en keek ze weer op naar hem. ''Gaan we dan?'' vroeg ze wat aarzelend terwijl ze aan de armband aan haar pols frunnikte.

Index RPG Actieve Topics Zoek