Volgens mij is hier nog geen topic over. Misschien ben ik één van de weinigen, maar ik vroeg mij af of hier nog meer mensen zijn die chronisch ziek zijn.
Welk van de zoveel diagnoses het ook is, mijn geheugen is aangetast. Mijn oude leven lijkt een vorig leven, en zo lang ik mij kan herinneren ben ik al ziek. Velen dokters konden mij niet verder helpen, waardoor ik tot op de dag van vandaag nog steeds (regelmatig bedlegerig) thuiszit.
Zojuist zag ik de documentaire film Unrest. Het doet pijn, het stelt mij gerust, maar het breekt mijn hart.
Ik ben niet alleen.
De documentaire Unrest is te zien op Netflix. Kijk deze wel met een positieve mindset, ik vond zelf de feiten en herkenning heel choquerend, en heb eindeloos gehuild.
Welk van de zoveel diagnoses het ook is, mijn geheugen is aangetast. Mijn oude leven lijkt een vorig leven, en zo lang ik mij kan herinneren ben ik al ziek. Velen dokters konden mij niet verder helpen, waardoor ik tot op de dag van vandaag nog steeds (regelmatig bedlegerig) thuiszit.
Zojuist zag ik de documentaire film Unrest. Het doet pijn, het stelt mij gerust, maar het breekt mijn hart.
Ik ben niet alleen.
De documentaire Unrest is te zien op Netflix. Kijk deze wel met een positieve mindset, ik vond zelf de feiten en herkenning heel choquerend, en heb eindeloos gehuild.
Kort mijn verhaal. Sinds mijn jongere jaren was ik al veel allergisch en ziek. Tijdens de middelbare school werd het op het psychische gegooid, en heb ik zelfs traumatherapie gekregen.
Het ging steeds slechter en ik heb na twee "burn-outs", wederom hebben moeten stoppen met mijn opleiding, en een gemeente-traject (waarbij ik in een groep sportte en vrijwillig werkte), gesmeekt mij te laten opnemen in een kliniek, omdat ik kennelijk psychisch niet in orde was. Daar kreeg ik nog meer mentale diagnoses. Na jaren aandringen werd ik doorgestuurd naar verschillende ziekenhuizen waar veelal geen antwoorden waren, ben ik overgestapt van huisarts die wel achter mij staat, maar is de situatie nog steeds "onverklaarbaar en uitzichtloos".
Meer informatie op mijn blog: klik.
Hiermee ben ik voorlopig gestopt, omdat ik niet meer kon relativeren.
De belangrijkste diagnoses die gesteld zijn, zijn Chronisch Vermoeidheidssyndroom (CVS) en Vitamine B12-tekort. Hoewel de vraag natuurlijk altijd blijft, welk van deze twee kwam eerder?
Zelf vond ik deze verwoording heftig, maar wel passend:
Het voelt alsof ik al dood ben, maar verplicht ben toe te kijken hoe de wereld verdergaat zonder mij.
Het ging steeds slechter en ik heb na twee "burn-outs", wederom hebben moeten stoppen met mijn opleiding, en een gemeente-traject (waarbij ik in een groep sportte en vrijwillig werkte), gesmeekt mij te laten opnemen in een kliniek, omdat ik kennelijk psychisch niet in orde was. Daar kreeg ik nog meer mentale diagnoses. Na jaren aandringen werd ik doorgestuurd naar verschillende ziekenhuizen waar veelal geen antwoorden waren, ben ik overgestapt van huisarts die wel achter mij staat, maar is de situatie nog steeds "onverklaarbaar en uitzichtloos".
Meer informatie op mijn blog: klik.
Hiermee ben ik voorlopig gestopt, omdat ik niet meer kon relativeren.
De belangrijkste diagnoses die gesteld zijn, zijn Chronisch Vermoeidheidssyndroom (CVS) en Vitamine B12-tekort. Hoewel de vraag natuurlijk altijd blijft, welk van deze twee kwam eerder?
Zelf vond ik deze verwoording heftig, maar wel passend:
Het voelt alsof ik al dood ben, maar verplicht ben toe te kijken hoe de wereld verdergaat zonder mij.
[ bericht aangepast op 24 mei 2018 - 21:30 ]
To love another person is to see the face of God. - Victor Hugo
