[RPG • 150] -- Alice' home for peculiar children - Speeltopics

Geschiedenis Op 16 november werd er een meisje geboren, maar het was geen gewoon meisje, want zij miste 1 arm en de andere was krom en klein. Vanaf het eerste moment dat ze naar school ging werd ze al gepest, iedereen lachte haar uit en ze werd door ieder individu buitengesloten. Zelfs haar eigen vader verafschuwde haar. Iedereen liet haar vallen, behalve haar moeder. Ze was er altijd voor haar, en zorgde ervoor dat zij kon leven in een wereld van haat. Ze bedacht dingen zodat ze haar beperking op een andere manier kon gebruiken, een manier waarop het voordelig was. Het meisje groeide goed op en kreeg vrienden die ook beperkingen hadden. Ze was heel blij dat haar moeder er altijd voor haar was geweest, maar niet iedereen heeft iemand waarop diegene kan rekenen. Daarom heeft ze een huis gecreeërd en niet zo maar een, maar een waar mensen met een beperking kunnen werken en leren om om te gaan of zelfs de beperking te veranderen in een gave. Iedereen met een beperking was er welkom. Wat spelen wij? Kinderen komen overal vandaan om zich bij het huis te voegen. Het huis is gevestigd in het noorden van Engeland. Het huis zit ver verstopt tussen de hoge bomen en het terrein is voor normale mensen lastig te vinden. Voor de kinderen met een beperking is het echter een veilig haven in de wrede wereld. Doordat kinderen met een beperking als een taboe worden gezien is het voor hen erg lastig om normaal op te groeien, zo worden zij enorm gepest of zullen ze later enorm lastig een baan kunnen vinden. Zodra zij naar dit huis toe gaan maken zij voor zichzelf dan ook de keuze om hun studie niet op nummer een te zetten. In dit huis leren zij namelijk hoe ze hun beperking om kunnen zetten in iets positiefs, een nieuwe kracht. Om een voorbeeldje te noemen zal een blinde zijn beperking bijvoorbeeld om kunnen zetten in het zien van aura's. Het enige wat dit huis is hen begeleiden op hen zoektocht naar deze kracht, de kinderen zullen alles zelf moeten doen, van iedere kracht die ontstaat is er tenslotte maar eentje, de beperkingen komen daarentegen wel vaker voor en hierin kunnen de kinderen elkaar dan ook helpen. Voordat zij volwassen zijn zullen zij geleerd hebben om hun beperking zo goed mogelijk te gebruiken. Zodra ze volwassen zijn is het dan ook de bedoeling dat zij het huis zullen verlaten, nu kunnen zij er ook voor kiezen om in het huis te komen werken als begeleider. Hier zullen ze niks mee verdienen, het enige wat ze dan hebben is met zekerheid een dak boven hun hoofd en iedere dag iets te eten. De community is echter wel nog redelijk gelovig en ook de kinderen worden zonder enkel geklaag aan het werk gezet. Zo heeft ieder per week een andere taak om uit te voeren, de ene keer kan dit met iemand anders zijn de andere keer doe je het alleen. Voor het avond eten wordt vaak nog een woordje naar de heer toe gepreveld en het wordt ook zeker niet gewaardeerd als er een jongen op de meisjeskamer is. Relaties zijn verder wel gewoon mogelijk. Invullijstje -- Naam -- Leeftijd (Kinderen: 12 t/m 18 Begeleiders: 18 t/m 50) -- Afkomst -- Beperking // Kracht -- Innerlijk -- Uiterlijk -- Geschiedenis -- Extra

---

Strange, I thought, how you can be living in you dreams and your nightmares at the very same time.

---

Rollen Naam • Gebruiker • Faceclaim • Beperking • Pagina Meisjes Vol! -- Eveline Eloïse Eugerre-- Herfst -- Meika Woollar -- Blind -- 1.4 -- Emily Thea Woods -- Pua -- Cloe East -- Doof -- 1.5 -- Heidi Ece Collins -- Inktzwart -- Sage Tullis -- Licht spasme -- 1.2 -- Naam -- Novembermeisje -- Faceclaim -- Beperking -- Pagina -- Daisy Grace Higgs -- Finkelstein -- Natalia Dyer -- Kan niet praten -- 1.3 -- May Hazy Terrel -- totheground -- Emily Rudd -- Narcolepsie -- 1.6 Jongens Vol! -- Crypto Ray Bet Farve -- Childhood -- Crypwolf -- Kleurenblind -- 1.3 -- Naam -- Jurriens -- Luke Pasqualino -- Biopolair -- Pagina -- Merce Valhe -- Inktzwart -- Cazfhey -- Psycho/Afgressie problemen -- 1.3 -- Ceri Tuure Reier -- totheground -- Faceclaim -- Afasie van Broca -- 1.5 -- Percy Max Grimm -- Herfst -- Ko Grimmer -- Zware astma -- 1.6 -- Naam -- Novembermeisje -- Faceclaim -- Beperking -- Pagina Begeleiders Nog 2 plekken vrij! -- Charlie Griffin Higgs -- Greenlight -- Mannnelijk -- Faceclaim -- 1.3 -- Naam -- Gebruiker -- Faceclaim -- Beperking -- Pagina -- Naam -- Gebruiker -- Faceclaim -- Beperking -- Pagina Beperkingen/Krachten Deze dingen zijn al bezet Blind • Special bond Doof • Special bond Kleurenblind • Zien in het donker Kan niet praten • Banshee Psychopaat/Agressieproblemen • Pyrokinese Zware vorm van astma • Snelle reflexen Afasie van Broca • spreekt altijd de waarheid Regels -- Alleen Herfst en Pua maken nieuwe topics aan -- Minimaal 150 woorden per post -- Reserveringen blijven 4 dagen staan, tenzij anders gevraagd -- Hou het gezellig met elkaar -- Bestuur alleen je eigen personage, indien anders aangegeven -- En heel veel plezier!

Praattopic 1
Rollentopic 1

Beginsituatie
Het is een regenachtige dinsdag morgen, iedereen is net een uurtje uit zijn bed en met zijn allen hebben ze zich verzameld om de al gedekte ontbijttafel. Het ontbijt is al van start gegaan en zodra je klaar bent met eten, kun je even kijken wat wil je gaan doen als je er maar aan denkt dat de lessen om half elf zullen beginnen en je dan dus ook in het klaslokaal wordt verwacht. De mensen die staan ingedeeld voor het afruimen van de tafel zullen dit als eerste moeten doen.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Kamerindeling Kamer 1: Eve en May Kamer 2: Emily en Heidi Kamer 3: Daisy en personage Novembermeisje En voor de jongens: Kamer 1: Ceri en Merce Kamer 2: Percy en personage Novembermeisje Kamer 3: Ray en personage Jurriens

Taakverdeling • de was • May • koken. -- met zijn tweeën • Emily en Daisy • afwas (middag) • Merce • afdrogen (middag) • Percy • afwas • vrouwelijke personage Novembermeisje • afdrogen • Eve • tafel dekken en afruimen (avond) • personage Jurriens • stofzuigen beneden mannelijke personage Novembermeisje • stofzuigen boven • Ray • tafel dekken en afruimen (ochtend en middag) --met zijn tweeën. • Ceri en Heidi

[ bericht aangepast op 22 nov 2017 - 20:17 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Mttttt

Herfst schreef:

Kamerindeling Kamer 1: Eve en May Kamer 2: Emily en Heidi Kamer 3: Daisy en personage Novembermeisje En voor de jongens: Kamer 1: Ceri en Merce Kamer 2: Percy en personage Novembermeisje Kamer 3: Ray en personage Jurriens

Taakverdeling • de was • May • koken. -- met zijn tweeën • Emily en Daisy • afwas (middag) • Merce • afdrogen (middag) • Heidi • afwas • vrouwelijke personage Novembermeisje • afdrogen • Eve • tafel dekken en afruimen (avond) • personage Jurriens • stofzuigen beneden mannelijke personage Novembermeisje • stofzuigen boven • Ray • tafel dekken en afruimen (ochtend en middag) --met zijn tweeën. • Ceri en Percy

Ies, sorry voor het omgooien van dit, maar Jo en ik wilden Ray en Merce op een kamer actually
En als Merce en Heidi in één scène zitten met de taken is dat ook onhandig want ik speel liever niet tegen mezelf (Mirthe wilde Merce geloof ik ook claimen bij één van haar personen?)
-Ik had het geloof ik ook gezegd maar dat kon onduidelijk zijn

[ bericht aangepast op 22 nov 2017 - 19:27 ]

---

obsessive rage

Mt

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Inktzwart schreef:
(...)

Ies, sorry voor het omgooien van dit, maar Jo en ik wilden Ray en Merce op een kamer actually
En als Merce en Heidi in één scène zitten met de taken is dat ook onhandig want ik speel liever niet tegen mezelf (Mirthe wilde Merce geloof ik ook claimen bij één van haar personen?)
-Ik had het geloof ik ook gezegd maar dat kon onduidelijk zijn

Mm, Merce claimen? Idk, ik doe maar wat en heb nu gewoon medelijden met Ceri?

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Inktzwart schreef:
(...)

Ies, sorry voor het omgooien van dit, maar Jo en ik wilden Ray en Merce op een kamer actually
En als Merce en Heidi in één scène zitten met de taken is dat ook onhandig want ik speel liever niet tegen mezelf (Mirthe wilde Merce geloof ik ook claimen bij één van haar personen?)
-Ik had het geloof ik ook gezegd maar dat kon onduidelijk zijn

Ja had helemaal niet over die taken nagedacht en hen gewoon iedereen door de randomizer gehaald zodat het een beetje gemengt was, puur omdat ik merk dat als alles een beetje gemengd is vaak iedereen ook een beetje met iedereen een keertje schrijft.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Inktzwart schreef:
(...)

Ies, sorry voor het omgooien van dit, maar Jo en ik wilden Ray en Merce op een kamer actually
En als Merce en Heidi in één scène zitten met de taken is dat ook onhandig want ik speel liever niet tegen mezelf (Mirthe wilde Merce geloof ik ook claimen bij één van haar personen?)
-Ik had het geloof ik ook gezegd maar dat kon onduidelijk zijn

Ditt

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Mijn leven.

---

''With all due respect, which is none...''

Mt

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Emily Thea Woods ''At home, I was only a deaf person, here, I am more.''

13 years ~ deaf ~ special bond ~ ''talking'' to: Eve and Daisy Het is stil aan de ontbijttafel, nou ja stil, ik hoor gewoon niks. Toen ik jonger was kon ik nog wel horen, maar dan met een gehoorapparaatje. Dat was alleen niet voor lang, want op mijn vierde hoorde ik al bijna niks ermee en op mijn vijfde was ik volledig doof. Ik hoor nu alleen maar hele hoge of juist hele lage geluiden, maar daar heb ik helemaal niks aan. Heb je goed geslapen? vraag ik aan Eve door middel van telepathie. Het is fijn om verbonden te zijn met Eve, vooral als we onze gave gebruiken om even van onze beperking af te zijn. Dat is echt geweldig, weer even kunnen horen, maar jammer genoeg kan dat niet heel lang. Ik kijk naar links, waar Daisy zit.. Vandaag gaan we samen koken, heb je er zin in? vraag ik in gebarentaal aan haar. Ik kan op nog best veel manieren met mensen communiceren, gebarentaal, telephathie -alleen met Eve-, liplezen, schrijven en eigenlijk ook praten, maar dat ga ik nooit doen, echt nooit.

---

22 jaar | Begeleider | Ontbijt | Met May
Al een tijdje geleden was het Charlie opgevallen hoe alle dagen op elkaar begonnen te lijken, de gesprekken iets anders, maar de handelingen leken voor een groot deel het zelfde te zijn. Het begon altijd met de wekker, nog twee keer op snooze drukken, maar dan toch uit bed gaan. Daarna volgde een korte douche en uiteindelijk trok Charlie zijn kleding aan, vergezeld door zachte muziek die door zijn kamer heen speelde. Het eerste wat Charlie in zijn kamer had gezet was een cd-speler en er ging een dag verloren dat het ding niet werd gebruikt.
Na het aankleden was het ontbijt en daarna ging het leven weer door en keer op keer leek het voor Charlie hetzelfde te zijn. Hij was allang over het punt heen waar hij dit echt verveld vond, ergens vond hij het wel fijn de routine.
Ook vandaag begon de dag weer hetzelfde, Charlie had zijn twee ker op snooze drukken al verbruikt en toen de wekker nogmaals af ging moest hij zich zelf dwingen om zich te begeven naar de douches. Hier bleef Charlie voor een goede tien minuten onder staan, waarna hij zich weer terug begaf naar zijn kamer. Zelf Charlie zijn kleding leek niet heel veel variatie meer te hebben, maar dit kwam door de manier waarop hij zijn inkomen deed. Broeken waren bijna allemaal zwart, truien hadden drie kleuren, zwart, grijs of wit. Vandaag was het een zwarte trui die hij aantrok.
Toen Charlie zijn kleding aan had gedaan bleef hij nog even op zijn bed zitten luisterend naar de U2 cd die hij aan had gezet. Pas toen de laatste akkoorden van With or without you door de kamer klonken stond Charlie weer op en zette hij de cd-speller uit.
Aan de ontbijttafel hadden zich de meesten van de kinderen al verzameld en ook Charlie zette zich zelf neer op één van de stoelen. Terwijl hij een stukje brood pakte glimlachte hij kort naar zijn zusje die scheef tegenover hem zat, maar daarna draaide Charlie zich al snel naast May die de plek naast hem in had genomen. 'Goedemorgen.' zei Charlie vrolijk terwijl hij zijn brood begon te besmeren met jam. 'Ik droomde vannacht dat iemand het huis had vol gestopt met van die houtkevers.' begon Charlie terwijl hij zijn vingers kort over het hout van de ontbijttafel liet glijden. 'Je weet wel die beesten eten dus hout, het was allemaal erg dramatisch zoals je wel kan begrijpen. Uiteindelijk viel het huis in elkaar.' vertelde Charlie terwijl hij met zijn handen gebaarde hoe het huis dan wel niet in elkaar had moeten vallen. 'Boem, ik was eigenlijk wel benieuwd hoe dat nou opgelost zou moeten worden als het echt zou gebeuren. Helaas kwam ik niet zover in mijn droom toen ging de wekker.' zei Charlie. 'Die gewoonte heeft mijn wekker wel vaker, me wakker maken wanneer dingen interessant worden.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Eve Eloïse Eugerre

Mieux vaut être haï pour ce que l'on est, qu'aimé pour ce que l'on n'est pas.

Zuchtend stond ik op en snel trok ik wat kleren aan. Al tastend voelde ging ik mijn kledingkast af. Ik had vaste setjes die je ook standaard aantrok, mijn kast lag nog best wel volgepropt met kleding en dit kwam deels door de hoeveelheid kleding ik mee had genomen vanuit Frankrijk. Gelukkig had ik het setje vrij snel gevonden. Ze had altijd al een vrij aparte en kleurrijke kledingstijl. De haren van de jas gleden even tussen haar vingers door waarna ze het soepel over haar schouders gooide. Met haar handen aan de leuning gekleeft liep ze naar beneden waar ze plaats nam op haar vaste plekje naast Emily. Ze kende het huis ondertussen vrijwel uit haar hoofd en de stok die ze normaal bij zich droeg was hier niet echt van toepassing. Al snel hoorde ze de woorden van Emily al fluisterend in haar hoofd. Ik heb wel ooit beter geslapen antwoordde ik, het was onze eigen manier van communiceren, niet dat we echt heel anders konden. Bij Emily heb ik me altijd op mijn plaats gevoeld en hetzelfde was andersom. Ze was een veilige haven iemand in wiens handen ik mijn hart durfde te leggen. Wil je een boterham voor me pakken? vroeg ik haar, het irriteerde me meestal mateloos dat het brood altijd ergens anders stond niet dat ze daar nu zoveel aan konden doen maar het was best lastig zo nu en dan. 'Goedemorgen' hoorde ik Charlie vrolijk zeggen, ik kreeg er spontaan een glimlach van op mijn gezicht terwijl ik hetzelfde terug zeg. Vrolijk steekt de jongen van wal met zijn verhaal over hoe de beesten dan ook mogen heten. Een huis dat instort even moest ik denken aan die keer dat ik in het weeshuis vol op het lego huis van een ander was gevallen, dat was ook niet zo stevig. Zouden die beesten dat huis ook op hebben gegeten? Ik grinnik even als reactie op zijn grapje van de wekker. 'Is dat niet precies waar wekkers voor zijn' antwoord in met een vlijm van sarcasme en een korte grinnik. Ik hoefde nooit mijn wekker te zetten, standaard wordt ik om zeven uur 's ochtends wakker of het nu weekend, vakantie of een doordeweekse dag is. Zeven uur is de tijd om op te staan. Nu is het soms vijf minuten later en anders vijf minuten eerder niet dat het mij veel uitmaakte.

[ bericht aangepast op 24 nov 2017 - 6:57 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Are you sick of hearing this "hakuna matata"-motto from people who won the lotto, WE'RE NOT THAT LUCKY!

16 jaar | Narcolepsie | Praat met Charlie en Eve | Zowel vermoeid als geamuseerd Die ochtend was May enkel te beschrijven als dodelijk vermoeid. Deze nacht had ze nauwelijks geslapen, niet de kans gehad om slaap te nemen van iemand anders -- ze had het niemand gegund.       Nu was ze dan ook net een spook. Haar toch al bleke gezicht was nog witter dan normaal, afgezien van de grote wallen onder haar ogen, hoewel ze die eigenlijk constant had. Wat het nog meer benadrukte was het contrast met haar gitzwarte, warrige haren en het feit dat haar pyjama, bestaande uit een kniebroek en een shirt, spierwit was.       Aan de ontbijttafel werd ze dan ook door de meesten met rust gelaten -- Mays driftbuien waren in de ochtend nog erger.       Of tja, ze dacht dat ze met rust werd gelaten. Nu had één van de begeleiders, Charlie, echter besloten naast haar plaats te nemen. "Goedemorgen!" zei hij vrolijk.       Er is niets goeds aan deze morgen. Ga weg.       "Ik droomde vannacht dat iemand het huis had vol gestopt met van die houtkevers." May huiverde even. Ze haatte insecten. "Je weet wel, die beesten eten dus hout, het was allemaal erg dramatisch zoals je wel kan begrijpen. Uiteindelijk viel het huis in elkaar." Druk gebaarde de jongeman met zijn handen, als om te laten zien hoe het allemaal gegaan was.       Plotseling vroeg May zich af waarom ze dit eigenlijk aan zat te horen. Ze was moe. Zou ze niet gewoon weg moeten lopen? Of was dat teveel moeite? Ja? "Boem." Boem. En daar kwam plotseling een lachje om haar lippen.       "Ik was eigenlijk wel benieuwd hoe dat nou opgelost zou moeten worden als het echt zou gebeuren. Helaas kwam ik niet zover in mijn droom, toen ging de wekker," zei Charlie. "Die gewoonte heeft mijn wekker wel vaker, me wakker maken wanneer dingen interessant worden."       "Is dat niet precies waar wekkers voor zijn?" Een sarcastische stem viel in voor May iets kon zeggen. Ze keek opzij, zag Eve -- die blinde.       "Klopt," stemde May vlug in. Ze mocht Eve wel. "Alhoewel ik denk dat de wekker in Charlies geval vrij onhandig kwam. Ik zou best willen weten hoe er met zo'n probleem zou moeten worden omgegaan." Ze leunde met haar kin op haar vuist. "Maar ew, dat is walgelijk. Ik heb een hekel aan kevers." Een rilling gleed over haar rug bij de gedachte aan de kleine, wriemelende beestjes.

[ bericht aangepast op 26 nov 2017 - 18:06 ]

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

DAISY GRACE HIGGS

Het was een ochtend zoals alle andere, Daisy was weer vroeg wakker geworden, had haar bunnyslippers aangedaan en had uit de ruit gekeken hoe de ochtendzon vroeg ontwaakte. Het was sinds de laatste keer dat ik echt een 'visioen' had gekregen dat ik amper nog tot na 6 uur kon uitslapen. Ik had toen maanden geleden weer het hele huis bijeen geschreeuwd, en eerlijk vond ik het vreselijk als dit gebeurde. Ik was hoe dan ook bijna altijd te laat om de mensen te redden en het lijkt soms alsof ik iedere keer mee met hun stierf.
De ochtenzon zien opkomen samen met de vogels die s'ochtends ontwaakten was dan ook een soort van kalmerende therapie. Het deed me even vergeten dat ik een vreemd meisje was. Hoe dan ook kon ik het niet ontsnappen en na een uurtje de natuur te bewonderen start mijn dag pas echt. Ik schuifelde naar de kledingskast toe en haalde een wollen trui uit die ik combineerde met een jeans kleedje ik hield van de kleuren en de trui warmde me lekker op. Mijn slippers hield ik nog gezellig aan, waarna ik mijn bruine krullen doorkamde en nog wat mascara en lipgloss opgooide. Deels ook om me te weerhouden dat ik weer mijn lippen zou gaan stuk knauwen. Eens ik blij was en het tijd was om te gaan ontbuiten, verliet ik mijn kamer en trippelde de trappen af. De eetkamer was haast leeg toen ik aankwam al zei ik wel een goeiemorgen door naar iedereen vriendelijk te zwaaien, maar eens ik echt aan tafel zat en ik al mijn tas met melk had gevuld begon te tafel stilaan voller te geraken. Tegenover me zat Emily, een schat van een meid waar ik erg goed mee overweg kon. Ik mocht dan misschien niet doof zijn, zoals haar toch vond ik wel dat we iets gemeen hadden. We konden toch aardig communiceren met gebarentaal. Charlie was ook toegekomen beneden en had zich naast May geplaatst. Nadat ik ook goedemorgen terugzwaaide naar Charlie nam ik een sneedje brood en richtte me op Emily. 'Vandaag gaan we samen koken, heb je er zin in?' gebaarde ze me waarna ik glimlachend knikte. 'Enorm veel zin, zullen we pasta maken?' gebaarde ik terug naar haar. Ik was nog niet zo ervaren met het vocabulaire van gebarentaal, maar ik wist me er meestal uit te redden en als ik echt het woord niet wist, had ik nog steeds mijn schriftje bij me. Ik hoopte dan ook dat ik pasta had uitgebeeld in plaats van iets anders, gezien ik altijd vergat hoe ik mijn hand moest houden. 'Goed geslapen trouwens?' gebaarde ik nog naar Emily.

[ bericht aangepast op 23 nov 2017 - 23:10 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Emily Thea Woods ''At home, I was only a deaf person, here, I am more.''

13 years ~ deaf ~ special bond ~ outfit ~ ''talking'' to: Eve and Daisy Ik heb wel ooit beter geslapen, hoor ik Eve's stem in mijn hoofd. Wil je een boterham voor me pakken? Vraagt ze vlak daarna. Natuurlijk, geen probleem, antwoord ik terwijl ik een boterham voor haar pak en op haar bord leg. Ik richt me weer op Daisy die tegenover me zit. Daisy is heel aardig en we begrijpen elkaar omdat we allebei niet kunnen praten, maar soms ben ik toch wel jaloers op haar, omdat zij kan horen en ik niet. Ze knikte glimlachend. 'Enorm veel zin, zullen we pasta maken?' Ik knik blij, haar gebaar voor pasta was niet helemaal goed, maar ik wist wat ze bedoelde en dat is het belangrijkste. 'Ja, lekker!' gebaar ik terug. 'Goed geslapen trouwens?' gebaart ze naar me. 'Ja opzich wel, jij?' gebaar ik terug met een glimlach op mijn gezicht.

[ bericht aangepast op 24 nov 2017 - 16:26 ]