.
[ bericht aangepast op 11 dec 2021 - 9:52 ]
[RPG~200] Bad Secrets 16+ [Speeltopic 1] - Speeltopics
-
20 nov 2017 - 15:17
10 dec 2017 - 16:54
Amiya Bhattacharyya
22 years old – styliste – alone – at the bar in the Loophole
Na een lange dag werken was ik eindelijk even terug in mijn huis. De dag had ik doorgebracht met een actrice die vanavond de première had van een nieuwe film. Mijn dag had dus bestaan uit haar opmaken, aankleden en ga zo maar door. Het feit dat ze mij had gevraagd voor de klus was een ongelofelijke eer, het was nu dus alleen aan mij geweest om het goed te doen en voor mijn gevoel was dat wel gelukt.
Ik liep richting de badkamer om even onder de douche te springen. Ik was uitgenodigd voor een feest in the Loophople en ik moest zeggen dat ik best zenuwachtig was. Het was nog niet heel lang geleden dat ik het bedrijf van mijn moeder had overgenomen dus wou ik mezelf zo veel mogelijk bewijzen en voor mijn gevoel hoorden gelegenheden waar je kon netwerken – zoals deze – er ook bij. Ik was nog nooit eerder naar zo'n soort evenement geweest, tenminste niet als iemand die ook min of meer een bedrijf moest zien te verkopen. Het zorgde ervoor dat ik toch behoorlijk nerveus aan het worden was. Eenmaal onder de douche vandaan liep ik met de handdoek om me heen naar mijn kledingkast, als styliste moest ik natuurlijk wel goed voor de dag verschijnen. Ik screende de kast en koos uiteindelijk voor een blauwe two piece die ik meteen aantrok om me vervolgens op mijn make-up te richten. Daarbij ging ik voor een natuurlijke look. Toen ik eenmaal tevreden was met hoe ik eruit zag liep ik terug naar de woonkamer om daar mijn spullen bijeen te pakken.
Nog een laatste maal checkte ik of ik alles bij me had en liep toen de voordeur uit op weg naar de club. Eenmaal daar stond er een behoorlijke rij met mensen die er niet in mochten. Gelijk besloot ik dus mijn uitnodiging tevoorschijn te halen. “Een fijne avond mevrouw Bha.. Bha…” ik lachte kort en keek de bewaker even aan. “Het is goed, bedankt. Werkse verder,” antwoordde ik en liep de deur door naar binnen.
Het was al behoorlijk druk wat er ook voor zorgde dat ik niet meteen een bekende kon ontdekken in de menigte. Ik besloot dus maar een drankje te halen en liep richting de bar. Onderweg keek ik mijn ogen uit, ik kwam niet vaak in dit soort clubs en was dus redelijk verbaasd over alles wat er te zien was. Wel moest ik toegeven dat het een stuk netter was dan ik in eerste instantie had gedacht.
”Mag ik alstublieft een rosé?” vroeg ik de barman zodra ik aan de beurt was. Ik draaide richting het podium en keek nieuwsgierig naar wat daar gaande was. Het leek me geen baan waar ik geschikt voor was, maar stel dat ik ooit in de positie zou komen dat ik geen keus had zou ik toch nog liever hier dansen dan bij een zeer onveilige stripclub. Ik pakte het glas dat de barman bij me had neergezet en bedankte de man. Kort beet ik op mijn lip en haalde even adem. Zo meteen zou ik me wel onder de mensen gaan begeven maar eerst wou ik mezelf nog wat moed indrinken.
Good people are like candles, they burn themselves up to give others light
11 dec 2017 - 0:37
Riley zou hem vermoorden. Of toch als hij enorm veel te laat zou komen. Dat kon wel eens gebeuren, want Jay lag nog steeds in zijn bed. Voor de eerste keer in tijden zat hij al meer dan zes uur in dromenland, zonder nachtmerries of opgehitste lichamen naast zich. In feite lag hij er zelfs al meer dan twaalf uur in, en het zou nog veel langer geweest zijn, als zijn gsm niet afging.
Op zich zou hij het nooit gehoord hebben, toch niet zonder zijn apparaatje, maar het ding lag naast hem in bed, en de trilfunctie werd intenser als het geluid harder werd gezet. En bij Jay stond dat altijd op het hardste. Langzaam maakte hij zijn slaaphoofd los van zijn kussen, terwijl hij gedesoriënteerd in het rondkeek. Eerst herkende hij zijn eigen kamer niet, doordat hij er zo weinig was, maar na een tijdje overviel de zachte geruststelling van thuis hem. En toen dat gebeurde, herinnerde hij zich ook wat hem had wakker gemaakt: een sms'je.
From: Cadi ;p
Bij elke move die ik daar op het podium maak vanavond denk ik aan jouw lekkere lk kan niet wachten op het moment dat we onze lichamen weer samen laten bewegen. Zie ik je vanavond?
"Urghbubbel," mompelde Jayno, al had hij zelf niet door dat er ook degelijk geluid uit zijn keel kwam. Hij kuchte eens, krabde afwezig in zijn woestenij van haren en stond langzaam op. Vanavond?, dacht hij, want in zichzelf mompelen had voor hem toch geen zin. What the fuck is er vanavond te doen? Wanneer is vanavond? Nog steeds in zijn haren krabbend keek hij naar zijn telefoon en kwam hij tot de conclusie dat het al vanavond was.
"Fuck!" Dat was wel luidop. Zelfs zo luid, dat hij het zelf had gehoord. Hij grabbelde naar een handdoek en struikelde naar de open badkamer, zo de douche in. Nog geen tien minuten later kwam hij er weer uit, droogde zich af en hees zichzelf met dampende haren in een pak dat hij nog had klaarliggen. Vervolgens ging hij de deur uit en haalde zijn gsm boven om onderweg een sms'je terug te sturen. Hij ging te voet, want voor tweehonderd meter ging hij geen kwartier op een taxi wachten.
To: Cadi ;p
Enkel als je flink bent (;
Zonder zelfs op te kijken, wandelde hij zo voorbij de lange rij aan de ingang én de buitenwipper, die hem meteen had herkend. Ook binnen vond hij bijna blindelings zijn weg naar de VIP-ruimte, waar de muziek iets minder luid stond en het ook minder druk was, zodat geen kat hoefde te merken dat hij bijna doof was. Pas dan besefte hij dat hij rats zijn hoorapparaat was vergeten. Op zich geen ramp, Jayno kon prima liplezen, en nog beter doen alsof hij aan het volgen was. Hij was dat rotding al zo vaak vergeten.
Aan de bar bestelde hij een drankje, om vervolgens ook nog iets naar Riley te sturen. Voor de zoveelste keer bedacht hij zich dat hij dat hartje moest weghalen, ook al was het er ooit als een dronken grap bij gezet. Het leverde soms een heel probleem op, met een hele eigen uitleg erbij, als één van zijn meisjes toevallig eens naar zijn scherm keek.
To: Riri <3
Ben in de VIP, kan niets horen, need back-up.
Vervolgens keek Jay eventjes in het rond. Hoewel hij de gesprekken om zich heen nauwelijks horen, kon hij wel volgen als hij even bleef kijken. Hij herkende veel gasten, maar sommige gezichten waren nieuw. Zo was er een Aziatisch uitziende man, die een voorbeeldig woordgebruik hanteerde. Jayno trok zijn wenkbrauwen op en concentreerde zich weer op zijn drankje en zijn telefoon.
My life, my love, my drive, it came from... Pain!Mijn brein breint zoals het breint.
11 dec 2017 - 9:11
14 dec 2017 - 10:57
RILEY JACOBUS WELTHAM
22 | Owner of retro burlesque club The Loophole | Intersex | @The Loophole with Cadi
"Oh, babe, je weet toch dat ik er altijd klaar voor ben." Hierom moest Riley luidop lachen. Kijk, dat vond hij zo leuk aan Cadi. Die dame wist namelijk van elke schijnbaar onschuldige zin iets schunnigs te maken, alles om te zetten in een flirt. Mocht hij niet beter weten dan had hij soms zelfs durven vermoeden dat ze zijn zusje kon zijn en bovendien was hij er zeker van dat ook zijn broers daar geen bezwaar op zouden hebben.
Terwijl hij Cadi nog snel hielp met het dicht ritsen van haar jurk, merkte hij een scheurtje op.. Met een wenk liet hij de naaister die hij permanent backstage aanwezig had naar het tweetal toe komen zodat hij het het probleem kon verhelpen. Na amper een minuutje leek het reeds alsof er nooit iets aan de hand was geweest. Riley maakte nog een allerlaatste check, alvorens Cadi zijn goedkeuring te geven het podium op te gaan.
Hij was pas terug onderweg naar de club zelf toen hij een melding van een nieuw smsje kreeg. Riley zou natuurlijk niet Riley zijn als zijn nieuwsgierigheid er niet voor zorgde dat hij die dan ook onmiddellijk wilde lezen en prompt halt hield om zijn telefoon uit zijn broekzak te halen. Het zien van de afzender bracht een brede glimlach op zijn lippen, zoals gewoonlijk. Zodra hij echter de boodschap las verdween die ook weer. Misschien iets ruwer dan voorheen slonk hij opnieuw tussen de lichamen in de club, naar de VIP ruimte toe. In tegenstelling tot eerder bleef hij ook niet hangen. Zodra ik de afzender zie verschijnt er een brede glimlach op mijn lippen. De boodschap die er staat doet deze echter meteen verdwijnen. Ik baan me opnieuw een weg tussen de lichamen, misschien iets bruter dan voorheen en zonder stil te staan bij degenen die subtiel zijn aandacht vroegen.
Hij kon zich zelfs al niet meer herinneren hoe precies Jay en hij bevriend waren geraakt, en de twee konden kibbelen als een getrouwd stel, maar het feit was wel dat ze er altijd waren voor elkaar. In minder goede tijden, maar ook gewoonweg om leuke dingen te doen. Het had een tijdje geduurd voor de broers Jay aanvaard hadden. Schorem, hadden ze hem gevonden. Maar Riley had voet bij stuk gehouden, er was toen al iets aan die jongen waardoor Riley hem graag in de buurt had. En uiteindelijk was Wallace de eerste geweest die een toegeving had gedaan. Waarom nodig je Jayno niet uit voor de pokeravond? Die beslissing had hij echter later berouwd, gezien Riley en Jay hem hadden ingemaakt. Daar moesten Preston en Frederick zo hard om lachen dat ze ook minder en minder bezwaar kregen tegen de vriendschap van Jay en Riley.
Eenmaal in de VIP aangekomen keek Riley om zich heen, op zoek naar zijn maatje. Tot zijn verbazing merkte hij verschillende mensen op die hij nog nooit eerder in zijn leven gezien had. Hoe in godsnaam waren ze dan hier beland? Hij stond een beetje in dubio; moest hij hen wegsturen of waren ze welgesteld genoeg om kennis mee te maken? Opnieuw haalde hij zijn mobiel boven, en stuurde een bericht naar de bouncer van dienst, dat hij het eerste uur geen gasten meer mocht binnen laten. Vervolgens ging hij verder op zoek.
"Jayno." Het was er uit voor hij het besefte; Jay zou hem niet kunnen horen want hij was álweer zijn hoorapparaat vergeten. Grinnikend om zichzelf tikte hij dan maar op de schouder van de jongen. "Alles oké?" gebaarde hij, nog steeds ietwat ongerust. Hier en daar had hij wat gebarentaal opgepikt, maar zijn kennis bleef behoorlijk beperkt. Tenminste, berperkter dan hij zelf had gewild. "Dat is al de tweede keer deze week, warhoofd," articuleerde hij vervolgens duidelijk, zodat de andere man zeker zou meekrijgen wat hij zei. Gelukkig stond Jay's hoofd vast op zijn schouders, geheid dat hij dat anders ook vergat.Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.
14 dec 2017 - 22:31
______________________________________________________
Kioshi Hara
______________________________________________________
Ik wilde Chryssa net gaan zeggen dat ik Riley Weltham alleen van uiterlijk via social media kende, tot er ineens een jongeman binnen kwam lopen, die naar mijn idee even kort om zich heen keek en dan zijn telefoon pakte. Hij was hier vaker geweest. Een ongemakkelijk gevoel bekroop me, alsof wij hier niet welkom waren. Eerst had ik het gedoe bij de deur met de kleerkast die me niet kende, nu was ik degene die niemand kende. Het voelde vreemd en totaal onwennig. Ik wierp een blik op Chryssa en vroeg me af of zij wel bekenden had gezien hier.
Op dat moment verscheen een danspaar op het podium en voerden een dans uit die ik nog nooit eerder had gezien. De dans zag er uitermate erotisch uit, maar ik kon niet wegkijken. Het groeiende gevoel van bewondering voor hun dans verving het onderliggende gevoel van schaamte door met zoveel bewondering naar hun bewegingen te kijken. Deze twee mensen hadden vaker gedanst; er was geen getraind oog voor nodig om dat te constateren.
Op dat moment ging nogmaals de deur open. Ik wierp een blik op de man die wat om zich heen keek. Riley Weltham. Ik had bijna mijn whisky op tafel gezet en aanstalten gemaakt om hem te begroeten, tot de verbazing in zijn ogen me stopte. Ineens werd ik me bewust van de uitnodiging in mijn linkerhand, de gladde sierlijke letters en het glanzende papier.
Ik kwam uit een land van subtiliteiten en waar gevoelens niet gezegd, maar gelezen werden. De korte blik van Riley Weltham en een korte polsslag richting zijn telefoon zeiden genoeg. Ik beet op de binnenkant van mijn wang. De uitnodiging kwam niet van hem. Maar van wie dan wel? Ondertussen begroette hij de man die eerder de VIP-ruimte binnenkwam met de hartelijkheid bekend onder vrienden. Riley gebruikte zelf gebarentaal. De andere man moest slechthorend zijn.
‘Chryssa-‘ Ineens gaf de realiteit me een stomp. Hard. En ik kon geen woord meer uitbrengen. Mijn telefoon gleed uit mijn hand op de grond. Ik zakte terug in de stoel terwijl mijn zicht kort voor mijn ogen begon te draaien. Mijn ouders waren voornamelijk geïnteresseerd in mijn studie. Mijn oom zat in Singapore. Hij kende mijn rooster niet eens. De interesse van mijn zus voor mijn leven was ver te zoeken. Er bleef maar één persoon over die er belang bij had dat ik hier, nu op deze avond zou zijn.
Ik voelde me plots beschaamd en verraden. Maar ik was niet het type dat zomaar met de staart tussen de benen wegliep. Bangeriken runnen geen bedrijven.
Hij wist dat.
Ik goot het laatste restje whisky naar binnen en stond op, ditmaal zonder moeite. Met de uitnodiging in mijn hand liep ik naar Riley en de man bij hem.
‘Mijn excuses dat ik u onderbreek. Ik ben Kioshi Hara en ik ben hier samen met Chryssa- ehm.’ Ik realiseerde me dat ik haar achternaam niet wist. Snel stapte ik opzij zodat zij haar konden zien. ‘Als ik me niet vergis bent u de heer Weltham. Ik ben hier naar aanleiding van deze uitnodiging. Maar deze komt niet van u. Dat realiseer ik me nu pas.’ Er ontstond een kort moment van stilte en ik schoot een blik naar Chryssa. Mijn stem was zacht en beheerst, maar helaas niet accentloos in Engels.
‘Ik heb niet de intentie om u te beledigen, ik zag het aan de manier waarop u naar ons keek. Gezien de populariteit van deze club, ben ik ervan overtuigd dat uw personeel valse uitnodigingen meteen zal herkennen.’ Ik liet mijn vingers over de uitnodiging glijden.
‘Chryssa heeft een digitale uitnodiging. Ik probeer niet te insinueren dat uw personeel onkundig is in hun werk. Ik ben alleen benieuwd naar hoe deze uitnodiging in mijn handen is gekomen.’ Ik pakte mijn portemonnee en liet het visitekaartje zien van de man die een zakenrelatie met Riley Weltham zou hebben, volgens mijn chauffeur althans.
‘Kent u deze man? Zijn naam is Akira Ito en hij werkt regelmatig samen met mijn ouders. Volgens mijn chauffeur komt deze uitnodiging via hem bij mij terecht.’ Maar mijn uitnodiging zei nog niks over die van Chryssa, die ik zelf heb gevraagd om mee te komen.
‘Chryssa.. hoe ben je eigenlijk aan je uitnodiging gekomen?’
[ bericht aangepast op 14 dec 2017 - 23:01 ]
No growth of the heart is ever a waste
Valkyria