[RPG | 2OO] Little Pink Lady's — War of Love | Speeltopic 1 - Speeltopics

LITTLE PINK LADY'S — WAR OF LOVE

Speeltopic
Praattopic
Rollentopic

THE STORY Princeton South-East High — Californië 2003 — Een middelbare school in Amerika, een school zoals ieder ander. Een school met zijn eigen leerlingen en hun eigen schooldrama's. Zo bedachten de laatste jaars jongeren van 2003 een plan. Ze kochten een dik, groot schoolschrift en net voor de laatste maand dat ze naar school gaan bedachten ze een soort wedstrijd. Voor de laatste schooldag moesten de jongens een meisje uit de klas verliefd op hen laten worden, en degene die het niet lukte of degene die als laatste was moest iets vreemds doen. In 2003 was dat nog spring in de sloot, maar jaren later?       2017 — In de jaren daarna werd het feit van ''verliefd worden'' over gebracht naar ''kussen'' en uit eindelijk zelfs ''krijgt het meisje in bed.'' Ook werden de opdrachten voor de verliezer steeds pijnlijker, van spring in de sloot tot steeds iets idioter. Zo kozen de jongens hun meid voor dit jaar uit, alleen leek het ineens alles dit tegen te werken. Een homo die nog niet uit de kast is gekomen die moet vallen op een meisje? Wat nou als het meisje die verliefd op je moet worden een oogje heeft op een ander? Of wanneer juist je vriendin/vriend het meisje/de jongen krijgt die jij juist wil? Er is één ding zeker, dit jaar gaat lastiger worden dan voorheen.

PRINCETON SOUTH-EAST Stad: Princeton Hall Fictie Staat: Californië Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar) Schoolkleuren: Blauw, rood en wit. Sportteams: — Football: The Hawks | Hier heb je eens in het jaar try-outs voor. — Cheerleaders: The Winter Wings | Ook hier heb je eens in het jaar try-outs voor. — Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, cricketteam en basketbal Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, feestcommissie en schaakclub Princeton South-Easth is gebouwd in het stadje Princeton Hall. Het is geen groot stadje, maar ook niet klein. Het is zo dat iedereen hier elkaar wel kent, en zo is het dat nieuws zich als een lopend vuurtje verspreid. In deze stad heb je een pizzeria (Montenegro's Pizza's) en een normale snackbar (Crumbs). Als je verder de stad in rijdt krijg je de normale dingen. Een klein winkelstraatje, de supermarkt, bed&breakfest, de autowasserij, maar ook kan je er een drive-in vinden waar één keer in de week rond 20:00 een film wordt gedraaid, meestal kan je op donderdagavond hiervan genieten. Verder vind je vele huizen en gebouwen en het bos van Princeton. Een dansclub kan niet missen, en deze wordt meestal afgehuurd voor feesten. Vrijdag heb je meestal hun eigen standaard avonden. Het theater (The Canvas) wordt voornamelijk gebruikt door de school en hun dramaclub of theater voorstellingen, maar ook wordt hij gebruikt voor andere dorpse shows. CHARACTERS VROUWEN 1 MEISJE NODIG Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina Chardonnay Parker Sweetwather • The ''One'' Person • Madelaine Petsch • Windvlaag • 1.3 Celeste Dariya Maksimov • Cheercaptain • Idk. • Greenlight • 1.2 Peaches Riddle • Status • Jessie Paige • Herfst • 1.5 Rosa Thomason • The Life of The Party • Faceclaim • Phortos • 1.2 Malin Gracie Newton • None • Scarlett Leithold • Virago • 1.3 Emily Eva Vanderbilt • The Quiet One • Lauren de Graaf • Sombre • 1.6 Ertha Latisha Green • The Newby • Bee Melvinn Windvlaag • 1,6 Lichelle ”Elle” Feyre Cohen • The Princess • Miranda Kerr • Aniketos • 1,6 MANNEN VOL Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina Noah Christopher Andrews • The Hyper • Cole Sprouse • Windvlaag • 1.3 Roman Damario Montana • Latino Fuckboy • Maluma • Maluma • 1.1 Naam • Status • Faceclaim • philocaly • Pagina Parker Thomas Smith • The Jock • Idk • Obeah • 1.2 Tanner Jacob Smith • Potterhead • Idk • Obeah • 1.2 Naam • Status • Faceclaim • Epine • Pagina Jackson 'Jake' Beau Aguillard • The Charming Dickhead • Lauren de Graaf • Sombre • 1.6 Valentine Cooper Anderson • Prine Charming • Pierson Fodé • Vaiana • 1.5

LIST Naam Leeftijd Reputatie Geheim? Sommigen van deze high school zouden misschien bijvoorbeeld een geheim hebben waardoor ze niet meteen mee kunnen doen aan het geheime project van de jongens, of iets wat hun reputatie in de stad of school in gevaar zou kunnen brengen. Innerlijk Uiterlijk Geschiedenis Relaties Overig THE ''RELETIONSHIPS'' Chardonnay — Roman Celeste — Parker Malin — Tanner Rosa — Noah Peaches — Ertha — Lichelle — Valentine Emily —

RULES De huisregels van Quizlet gelden hier. Houd dames en heren gelijk. Niet meer dan twee personages per persoon, en dan zowel een jongedame als een heer. Schrijf 200 woorden per post. 16+ is toegestaan, wel graag aangeven. Ruzies alleen in de RPG alsjeblieft. Alleen ik, [url=]Amber[/url], maakt de topics aan, mits aangegeven van niet.

---

''With all due respect, which is none...''

---

'Twee weken lang hebben we die nummers nog gezongen in de auto.' zei Roman, iets wat Celeste opnieuw hard deed lachen, want ja ze had Roman inderdaad een hele tijd gedwongen de muziek van Frozen in de auto op te zetten. Ze had hem zelf gedwongen 'Love is an open door' uit zijn hoofd te leren zodat ze dit als een echt duet met elkaar konden zingen. Niet dat Celeste dit ooit in het openbaar zou doen, dat zou ze veel te cringy vinden, maar in de auto zong ze zo hard ze maar kon mee met het liedje en had het op een gegeven moment echt gezien als hun liedje. Hoewel Celeste wel dacht dat ze zo niet het enige koppel waren die dit liedje keer op keer bleven zingen. 'Ik vind twee weken eigenlijk nog maar mild uitgedrukt,' zei Celeste lachend, de meeste liedjes waren ze na twee weken inderdaad wel mee opgehouden, maar 'Love is an open door' was toch een hele poos in de afspeellijst blijven staan. 'Ken je het nog?' vroeg Celeste Roman vervolgens enthousiast, waarna ze zijn laptop toch weer pakte om het liedje te googlen.
'Maar je bent een wifey, ultiem wifey material,' legde Roman zijn keuze voor het woord wifey uit, waarna Celeste als nog lichtjes haar hoofd schudde. 'Could be, maar ik ben je wifey nog helemaal niet,' zei ze waarna ze naar hem glimlachte en haar hoofd weer op Roman zijn schouder neer legde. Enkele seconden sloot ze haar ogen genietend van het moment, maar toen hoorde ze Roman zijn stem weer en keek ze de jongen weer aan. 'Maar oké goed, wat kan ik voor jou verzinnen...' zei hij, waarna hij duidelijk toch even na moest denken. 'I got it,' zei Roman uiteindelijk. 'Mi corazón..' Hierna duwde gaf Roman Celeste weer een kleine kus, terwijl Celeste in haar geheugen aan het graven was wat Roman zijn woorden ook alweer moesten te betekenen. Zou ze dit moeten weten? 'Het is perfect voor jou.' zei Roman ook nog, wat Celeste enkel maar meer deed denken dat ze de woorden zou moeten weten of nou ja, 'mi' kon ze nog vertalen, maar zijn andere woord... daar kwam ze niet heel erg ver. 'Roman, je kan me geen namen geven waarvan ik niet eens weet wat het betekend,' verzuchtte ze uiteindelijk, want het had ook helemaal geen zin om te doen als of ze wel wist waar hij over sprak. 'Ik bedoel hoe weet ik nou, dat je me geen rare naam hebt gegeven.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

'Could be, maar ik ben je wifey nog helemaal niet,' had ze gezegd. Ik lach zachtjes en schud mijn hoofd. 'Geloof me darling, als ik een ring op zak had nu zou ik je zeker proberen te overtuigen.' zeg ik plagend, alhoewel.. Ik zal niet klagen. Over mijn kleine naampje leek ze niet meteen tevreden. 'Roman, je kan me geen namen geven waarvan ik niet eens weet wat het betekend,' verzuchtte ze uiteindelijk en ik haal geamuseerd mijn wenkbrauw wat op. 'Ik bedoel hoe weet ik nou, dat je me geen rare naam hebt gegeven.' Ik lach even en schud mijn hoofd. Mijn handen laat ik langzaam naar haar zij glijden onder haar shirtje, al ga ik niet verder. Ik streel enkel over het stukje huid met mijn duim en voor een paar seconden ben ik stil.
'Ik zou niet durven darling,' grijns ik speels en kijk weer op naar haar. 'No worries.' knipoog ik snel. 'Mi corazon... My heart,' prevel ik dan zachter en glimlach lichtjes. 'Of my love, het kan beide, really..' vervolg ik. Ik kijk op naar haar. 'Maar alles klinkt beter in het Spaans, no?' Ik werp een korte blik op mijn laptop en dan vormt er weer een grijns op mijn lippen. 'Ons nummer eh?'

---

El Diablo.

• Eighteen • Swimmer • Outside, with Tanner • Outfit •

”Alles wat je maar wilt.”
Nadat hij zijn mobieltje had gepakt om vermoedelijk onze taxi naar huis te regelen, borg Tanner hem weer op zonder mij ook maar één seconde los te laten. Ik was hem dankbaar, meer dan dat zelfs, en weigerde ook nog maar een minuut om hem los te laten. Op dit moment was zijn troost, zijn aanwezigheid en zijn nabijheid precies wat ik nodig had en waar ik nu niet zonder kon — waar ik niet meer zonder wilde. “Zolang ik maar niet mee hoef te zingen. Dat wil je echt niet horen,” voegt hij er vervolgens aan toe. Met een schuine blik kijk ik iets naar hem op en voor even weten mijn mondhoeken vederlicht iets omhoog te komen. “En dat wilde ik je juist nog vragen,” breng ik uit en weet mijn woorden een klein beetje plagend over te brengen.
      Zonder tegen te stribbelen laat ik Tanner me vervolgens weghalen uit de tuin, en leidt hij me zo door het huis heen en naar de overkant van de straat. Heel even — echt voor maar een paar luttele seconden — kijk ik nog éénmaal om naar de plek waar een paar minuten eerder mijn hart aan diggelen was geslaan, alvorens de deur achter ons dicht gaat en ik in ieder geval het feestgedruis achter me laat; tezamen met wat eens mijn relatie was. Ik bijt hard op mijn lip als een nieuwe stroom aan tranen dreigt op te komen en wend pijnlijk mijn blik af, terug naar voren. Stilletjes volg ik Tanner en blijf stilstaan als deze het jack over mijn schouders goed dicht trek.
      ”Heb je het niet koud?”
Ik ril lichtjes, maar voor ik echt kan antwoorden dat ik het inderdaad koud had wrijft Tanner me alweer warm. Hij kende me veels te goed en wist zonder te vragen al wat ik nodig had. “Dankjewel,” fluister ik zacht en sla mijn armen over elkaar in de hoop zo de warmte vast te houden die hij me geeft. “Je kan straks wel een hoodie van me lenen,” zegt Tanner vervolgens terwijl ik onbewust wat meer naar hem toe besluit te leunen. Ik was blij dat hij niet vroeg naar mijn gesprek met Parker en dat hij me de afleiding bood waar ik in stilte om gevraagd zou hebben. Ik hoefde Tanner sowieso niet gauw om iets te vragen, hij en ik leken haast probleemloos op elkaar afgestemd en hadden elkaar van meet af aan al goed aan weten te vullen. Als ik plots Parker zijn woorden van eerder hoor — en dan niet degene waarmee hij een punt achter ons zetten — verschijnt er onbewust een frons op mijn hoofd, waarna ik ze vermoeid weer van me afduw. Helder denken stond nu even niet meer bovenaan.
      “En je kan gewoon in mijn bed vanavond, dan slaap ik wel op de bank.”
Vrij direct schud ik met mijn hoofd. Ik had allesbehalve zin om naar huis te gaan, wetende dat ik dan een stroom aan vragen van mijn ouders over me heen ging krijgen bij de eerste glimp die ze van me zouden zien, maar ik wilde niet dat Tanner zijn bed zou afstaan. “Ik kan je onmogelijk op de bank laten slapen, niet na alles wat je al voor me doet,” voeg ik dan aan mijn reactie toe en kijk omhoog naar Tanner op. Ergens verbaasde het me niet dat zijn gezicht geen pijnlijke herinnering vormde. Hij leek twee druppels op zijn broer, maar ik zag de verschillen luid en duidelijk. “Maar die hoodie neem ik met alle liefde van je aan,” vervolgde ik en huiverde nog een keer als een frisse bries langs mijn benen glijdt.
      ”Als ik geweten had dat het zo fris zou zijn dan had ik een broek aan gedaan,” mompelde ik. Een sombere trek gleed over mijn gezicht heen als ik richting de straat kijk. Waarschijnlijk was ik niet eens gekomen als ik geweten had welke verrassing me te wachten had gestaan.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

'Geloof me darling, als ik een ring op zak had nu zou ik je zeker proberen te overtuigen.' zei Roman toen Celeste de jongen er op wees dat ze nog lang niet zijn wifey was. Celeste schudde haar hoofd kort. 'Oh, Roman, mijn vader zal je nooit laten,' zei Celeste terwijl ze weer door Roman zijn haar streek. Hoewel Celeste de woorden plagend had gezegd, was het ergens wel waar. Nooit was een groot woord, maar toen Celeste nog samen was geweest met Roman was haar vader al niet helemaal zijn fan geweest. Hoewel dit gedurende hun relatie steeds beter was gegaan, maar ja... nadat het uit gegaan waren de verhoudingen toch wel weer lichtjes geschoven. Valentine zou zo niet de enige zijn die niet blij was dat Celeste weer iets begon met Roman.
'Ik zou niet durven darling,' zei Roman. 'No worries.' Opnieuw verscheen er een kleine glimlach op Celeste haar lippen. Natuurlijk ging ze er ergens ook wel vanuit dat Roman haar niet ineens een vreemde naam zou geven, maar je wist het maar nooit. Het was niet alsof ze er ooit achter zou komen als hij haar iets vreemds noemde. Alleen als ze er zelf verder naar ging kijken natuurlijk, maar Celeste was meestal niet bepaald de persoon die extra research deed naar dingen zoals dat. 'Mi corazon... My heart. Of my love, het kan beide, really..' legde Roman zijn woorden vervolgens aan Celeste uit, waarna Celeste haar kleine glimlach nog net weer iets groter werd. 'Maar alles klinkt beter in het Spaans, no?' voegde Roman nog aan zijn woorden toe. 'Het klinkt sowieso geweldig,' zei Celeste tegen Roman, waarna ze haar vingers kort over Roman zijn wang liet glijden. 'Moet ik nu ook iets voor jou verzinnen?' vroeg Celeste vervolgens. 'Want ik ben niet zo geweldig met koosnaampjes verzinnen, ik kom niet veel verder dan Roro, maar dat klinkt ook niet echt als iets,' zei Celeste lachend.
Hierna viel Roman zijn oog weer terug op zijn laptop waar Celeste inmiddels hun liedje had gevonden. 'Ons nummer eh?' merkte Roman dan ook op, waarna Celeste hem grijnzend aan keek. 'Ik weet dat je diep van binnen nu ook het brandende verlangen voelt om dit te gaan zingen,' zei Celeste waarna ze recht overeind ging zitten. 'Ik bedoel als je wilt kunnen we zelf kijken of we het daar binnen aan kunnen zetten en het karaoke kunnen zingen,' zei Celeste doelend op het feestje, hoewel ze niet dacht dat Roman daar ooit mee in zou stemmen en zelf al zou hij het wel doen, Celeste ging zich echt niet zo voor schut zetten voor de halve school.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

'Het klinkt sowieso geweldig,' had Celeste gezegd. 'Moet ik nu ook iets voor jou verzinnen? Want ik ben niet zo geweldig met koosnaampjes verzinnen, ik kom niet veel verder dan Roro, maar dat klinkt ook niet echt als iets,' Ik lach en schud mijn hoofd, waarna ik lichtjes grijns. 'Alles op zijn tijd..' zeg ik rustig. 'Ik weet dat je diep van binnen nu ook het brandende verlangen voelt om dit te gaan zingen,' zei Celeste en ik lach weer. 'Ik bedoel als je wilt kunnen we zelf kijken of we het daar binnen aan kunnen zetten en het karaoke kunnen zingen,' Ik kijk haar aan en knik. 'Oké, let's go,' zeg ik, net alsof ik het echt meen. Voor een kort moment doe ik dan ook alsof ik ga opstaan maar kijk haar dan weer grijnzend aan.
'Just kidding, ik vind het hier veel te leuk met jou alleen,' zeg ik en knipoog, waarna ik een snelle kus op haar wang druk. Ik kijk even naar mijn rugtas en grijns als ik iets perfects zie, maar kijk al snel weer haar kant op. 'Máár, ik kan natuurlijk niet deze kans laten lopen.. Dus kom maar op corazon,' zeg ik en start het nummer, waarna ik wacht tot zij begint.

---

El Diablo.

---

Emily Vanderbilt - the old gym - With Valentine OUTFIT Met grote ogen keek ik rond in het gebouw. Het was dicht gegroeid met planten, onkruid en een paar bloemen, prachtig was het. Mijn ogen vielen weer op Valentine en ik zag dat hij me met een glimlach aan keek.       'Ik koop je wel een nieuwe rok als je dat wil? Maar eerst moet je dit zien.' vertelde hij terwijl hij mijn hand vast pakte. Een gevoel schoot door mijn buik zodra zijn hand de mijne aanraakte en ik beet even op mijn lip terwijl ik Valentine braaf achterna liep.       'Ik heb genoeg rokjes,' zei ik zacht met een zachte grinnik tussendoor. Na een paar meter lopen drukte Valentine op een lichtknop, waardoor er een aantal lampen aan sprongen. Verderop hoorde ik wat geknetter, waarschijnlijk de oude bedrading waar stroom doorheen ging. Nu de zaal beter verlicht was zag ik hoe prachtig het echt was. Een tevreden glimlach verscheen op mijn gezicht en ik kneep zacht in Valentine's hand van enthousiasme.       'Ik kom hier vaak als ik een slechte dag heb gehad, even stoom afblazen in alle rust.' vertelde Valentine waarna hij mijn hand losliet. 'Heb je ooit al eens op een zandzak geslagen?' vroeg Valentine terwijl hij zijn tas op een bankje neer zette. Mijn wenkbrauwen gingen omhoog en ik keek hem verbaasd aan. Zag ik er uit alsof ik ooit iets had geslagen? Mijn blik viel op mijn handen, die klein, zacht en heel egaal waren, waarna ik Valentine weer aan keek.       'Nee...' mompelde ik, 'Moet dat?' mijn wangen begonnen te gloeien en ik probeerde het te verbergen, maar ik had echt kriebels in mijn buik. Valentine ritste zijn sporttas open en trok zijn shirt uit, waardoor mijn wangen nog erger begonnen te gloeien. Hij had echt een prachtig lichaam en ik had geen idee hoe ik hier op moest reageren. Charles had ik met zwemmen vaak genoeg zonder shirt gezien, maar dat is compleet anders.       'Oh en ik heb nog een extra joggingsbroek voor je als je wil?' Valentine's woorden trokken me uit mijn gedachten en ik keek hem een beetje twijfelend aan. 'Ik overleef het wel denk ik, dank je wel' kwam er met een glimlachje uit mijn mond. Ik kon me absoluut niet uitkleden waar hij bij was... en dan ook nog rondlopen in zijn joggingsbroek? Wat zal mijn vader wel niet denken als ik thuis kom.       'Als je wil kan ik je zelf enkele kickbox moves leren?' kwam er met een lachje uit Valentine's mond. Heftig schudde ik mijn hoofd terwijl ik moest lachen, ik zie mezelf niet boksen.       'Ik denk niet dat dat verstandig is, ik heb het nog nooit gedaan.' giechelde ik met mijn nogsteeds rode wangen. Hij had ondertussen nogsteeds niet zijn shirt aan getrokken en ik begon zenuwachtig te worden, als hij ging boxen zonder shirt dan weet ik niet wat ik in hemelsnaam moet doen. Een zucht verliet mijn lippen en ik keek Valentine even twijfelend aan.       'Ik wil je wel aanmoedigen?' glimlachte ik twijfelend zijn kant op.

"I can be fun, sometimes."

[ bericht aangepast op 21 feb 2018 - 21:08 ]

---

- thank you for existing -

---

"Sure, ik heb wel nood aan dit. Ik wil je niet alleen laten vannacht." Hoewel ik me allesbehalve blij voel op dit ogenblik trekken mijn mondhoeken toch kort omhoog in een glimlach. Ik weet niet waar de belofte aan elkaar om niet sentimenteel te gaan doen verloren gegaan was, maar op nu ben ik er helemaal niet rouwig om. Zonder mijn ogen van de weg af te halen leg ik één hand op de knie van Newt. Het is een stil gebaar, waarmee ik hoop uit te drukken wat ik nu niet over mijn lippen krijg; dat ik zo dankbaar ben dat hij er is nu, en niet alleen fysiek, dat ik inderdaad niet alleen hoef te zijn vannacht. "Waar gaan we eigenlijk heen?" Zijn nieuwsgierigheid maakt de kleine glimlach iets groter en ik kijk hem kort even aan alvorens terug naar de weg voor ons te kijken. Ik kan het niet helpen dan de vraag meer figuurlijk op te vatten dan Newt ze waarschijnlijk bedoelde, en had ik er de energie voor gehad om er over na te denken dat had ik dit ook daadwerkelijk gedaan en hem er een antwoord op te geven waar hij wat aan had, waar hij iets mee kon. "Dat zie je straks wel," zeg ik dan maar. "Het is niet ver meer nu." Ik haal even mijn hand weg om de versnellingspook te verhogen, zodat ik wat meer gas kan geven, om die vervolgens zo snel mogelijk terug te leggen. Zonder dat ik het echt in de gaten heb cirkelen mijn vingers wat rondjes. "Wil je mijn telefoon nemen een een smsje naar Tanner sturen dat ik niet thuis kom vanavond?" vraag ik na enkele minuten wikken en wegen. Ik kan natuurlijk niet met zekerheid weten of hij en Malin thuis zullen zijn, maar het minste dat ik kan doen is hem even laten weten dat ik hen niet in de weg zal komen lopen, dat ik hun avond niet nog verder kan vernietigen dan ik al gedaan heb. Ik haal mijn mobiel uit mijn broekzak en geef hem door aan de jongeman naast me. Heel even gaat het door me heen dat ik geen pyjama voor Newt heb, om dan te beseffen dat ik zelf ook al geen jaren een pyjama heb aan gehad en dat dat ook niet echt een probleem zou mogen zijn tussen ons, toch? Het is niet alles er dingen zijn die ik nog niet gezien heb... Maar waarom voelt het dan alsnog vreemd?

[ bericht aangepast op 21 feb 2018 - 21:19 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Ik trek een wenkbrauw op en kijk Malin wat vragend aan als ze hevig haar hoofd begint te schudden. Ik kan niet zeggen dat ik in de gaten heb waar het probleem precies zit, maar blijkbaar moet ik toch iets gezegd hebben dat haar niet zint want normaal is ze vrij meegaand. “Ik kan je onmogelijk op de bank laten slapen, niet na alles wat je al voor me doet." In plaats dat dit mijn verwarring oplost versterkt het alleen maar. Ik val vaak zat in slaap op de bank, zou niet de eerste keer zijn dat ze me al snurkend aantrof toen ze bij Parker op bezoek kwam, dus ik snap het probleem hiermee niet. Die bank ligt wat mij betreft heel lekker en ik zou niet weten waar ik anders gaan slapen moet. Het bad lijkt me namelijk niet echt een comfortabele oplossing. “Maar die hoodie neem ik met alle liefde van je aan," gaat ze verder. Ondanks mijn poging van net op haar warm te houden zie ik haar alsnog rillen. Enkele seconden later wordt wat ik zag bevestigd door wat Malin zelf oppert. ”Als ik geweten had dat het zo fris zou zijn dan had ik een broek aan gedaan." "Maar dat jurkje staat je zo leuk," flap ik er uit voor ik het zelf besef. Om de blossen op mijn wangen te verbergen, net zo goed als om haar opnieuw warm te proberen krijgen sluit ik het kleine beetje afstand dat nog tussen ons in zit en sla mijn armen om haar heen, waarna ik met mijn handen als een gek over haar rug begin te wrijven. Het is het beste dat ik op dit moment kan doen, gezien het nogal vreemd zou zijn mocht ik plots op de grond gaan zitten om over haar benen te gaan wrijven. "Weet je al welke film je wilt gaan kijken?" vraag ik, in de hoop haar van de koude een beetje af te kunnen leiden tot de auto aangekomen is. Alsof mijn gebed verhoord wordt komt er net op het moment dat ik uitgesproken ben een auto vlak voor ons tot stilstand. Met tegenzin laat ik het blondje uit mijn armen glijden, waarna ik me naar het portier toe haast om het te kunnen openen voor haar. Zodra ze ingestapt is hobbel ik naar de andere kant toe en stap zelf ook in. "Kan de verwarming misschien iets hoger?" vraag ik de chauffeur, die me vriendelijk bevestigt dat dat geen enkel probleem is. Het adres heeft ze daarna via de app reeds doorgekregen, dus dat hoeft ze gelukkig niet meer te vragen. Nu ik neer zit voelt het plots alsof ik al twee weken wakker ben en ik krijg het gevoel dat ik het einde van die film niet ga halen. Ik sla een hand voor mijn mond als ik een geeuw niet kan onderdrukken en kruip wat dichter tegen Gracie aan. "Kippenbil," grinnik ik, als ik de bultjes op de huid van haar bovenbeen zie staan. Ik zet mijn wijsvinger tegen mijn duim aan en laat deze dan tegen haar dij schieten, alsof dat wat helpen zou.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Toen Celeste voorstelde om het liedje zelf maar binnen voor de rest te zingen was er een kort moment waarop Roman dit ook echt leek te willen doen. Hij kwam al bijna omhoog van het matras. 'Nee, nee, nee,' riep Celeste al protesterend uit en Roman zat alweer terug op zijn plek, hoewel Celeste vermoedde dat dit niet kwam omdat zij had geprotesteerd. Aan de grijns op zijn gezicht te zien, was Roman helemaal niet van plan geweest zich zelf voor schut te zetten voor al zijn feestgasten. Of nou ja, voor Roman zou het waarschijnlijk niet eens echt voor schut zetten zijn, Roman kon zingen. Celeste daarin tegen... ze vond zich zelf niet al te best klinken. Misschien nog wel iets beter dan valse kat niveau, maar nog steeds niet goed genoeg om á la Troy en Gabriella op een feestje te gaan karaoken. Dat liet Celeste liever over aan de mensen met een echt goede stem of de stom dronken mensen.
'Just kidding, ik vind het hier veel te leuk met jou alleen,' zei Roman nog om Celeste haar vermoedens te bevestigen. 'Gelukkig maar, want ik zing alleen voor jou,' zei Celeste lachend, ja Roman mocht zich maar vereerd gaan voelen, want er waren niet veel mensen die haar zang stem mochten horen. Dan moest Celeste je echt wel een beetje vertrouwen en zo vertrouwde ze Roman dus ook genoeg. 'Máár, ik kan natuurlijk niet deze kans laten lopen.. Dus kom maar op corazon,' zei Roman vervolgens waarna hij het liedje startte. Een licht zenuwachtige lach rolde over Celeste haar lippen, waarna ze toch de tekst begon te zingen. 'Can i just say something crazy,' begon Celeste terwijl ze zich weer naast Roman liet vallen .

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Zoals verwacht leek ze te protesteren toen ik zogenaamd opstond om te gaan, maar zoals ik al zei.. Ik heb het hier veel te goed. 'Gelukkig maar, want ik zing alleen voor jou,' Ik grijns. 'Ik voel me heel erg vereerd.' knipoog ik. Een licht zenuwachtige lach rolde over haar lippen maar het duurt niet lang voor de tekst . 'Can i just say something crazy,' begon ze terwijl ze zich weer naast mij liet vallen. Ik streel zachtjes over haar wang maar kan toch mijn grijns niet tegenhouden. 'I love crazy!' val ik dan ook in. Zo gaat het nummer verder en richting het einde duw ik mezelf wat omhoog om mijn rugzak te pakken. Zoals ik dacht zie ik de verdwaalde ringpop liggen en ik lach zachtjes.
'Can I say something crazy?' eindig ik dan en pak de ringpop, waarna ik weer naar haar toe keer. Ik hou de ringpop voor en kijk met een speelse grijns op mijn lippen op naar haar. 'Will you marry me?' Eindig ik en kan het niet laten weer zacht te lachen. Dit is niet hoe ik de grote vraag had voorgesteld. Oké, dit was niet serieus natuurlijk. Maar als het ooit zo ver gaat komen wordt het groots, and very extra.

---

El Diablo.

VALENTINE COOPER ANDERSON

'Ik heb genoeg rokjes,' Grinnikte Emily zacht op mijn opmerking dat ik het haar terug zou gaan betalen. Echter was ik een man van mijn woord en zou ik mijn best doen om toch iets terug te geven aan de jonge dame. Echter zoals ik wel had verwacht was de jongedame sprakeloos bij het bijna sprookjesachtige van dit gebouw. Ik was wat in mijn sporttas aan het rommelen toen ik haar uit interesse vroeg of ze ooit al gebokst had waardoor haar blik van mij naar haar handen gleedn en daarna weer terug naar mij. 'Nee...Moet dat?' haar wangen kleurden rood wat haar een schattig snoetje haf, iets wat me lachend mijn hoofd deed schudden. "Nee natuurlijk niet, ik vroeg het me gewoon af. Ik onderschat niemand zelf geen leuke meiden." knipoogde ik naar haar waarna ik mijn gymshirt aandeed. Bij mijn vraag of ze een jogging nodig had, wist ze zich wel te kunnen redden. 'Ik overleef het wel denk ik, dank je wel' glimlachte ze waarna ik mijn schouders ophaalde "Okey," kwam er gemakkelijk over mijn lippen waarna ik mijn riem opendeed. Echter besefte ik dat dit misschien nogal erg ongemakkelijk was voor Emily. "Ik eh ga me vlug omkleden , ben zo terug." ik nam mijn jogging waarna ik naar de oude kleedkamers ging om daar vlug van broek te wisselen. Ik was het gewoon om me bij Cel om te kleden, dus het was wel even wannen dat dit voor andere misschien nogal ongepast was. Eens omgekleed kwam ik terug waarna ik haar vroeg of ze wilde leren kickboksen, hierbij krijg ik echter een duidelijk antwoord gezien de blondine wild haar hoofd schudde terwijl ze lachte. Het was erg merkwaardig hoe Emily zo onschuldig kon lijken, ze leek me merkwaardig en zou haar wel uren kunnen bekijken. 'Ik denk niet dat dat verstandig is, ik heb het nog nooit gedaan.' giechelde ze waarna ze me toch even twijfelend aan keek. 'Ik wil je wel aanmoedigen?' glimlachte ze waardoor ik terug glimlachte naar haar. "Dat is wel leuk, een persoonlijke chearleader." grinnikte, maar goed da Cel hier niet was, ze zou me vermoorden. "Maar het is infeite echt niet moeilijk." vertelde ik haar waarna ik naar de zandzak toeliep en me ook zo draaide dat ik Emily nog gemakkelijk kon aankijken. "Kijk het belangrijkste is eigenlijk evenwicht. Als je verkeerd staat en iemand heeft je een duw, dan val je zo om. Maar als je je voeten iets verder uit elkaar zet, ben je een stuk stabieler en kun je-" terwijl ik sprak klopte ik hard op de zandzak. "Harder slaan, stel dat iemand je bijvoorbeeld aanvalt op straat ofzo, het is wel belangrijk." vertelde ik haar waarna ik nog enkele klappen uitdeelde tegen de zak. "Zeker dat je het niet wilt proberen? "

DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

at the party with Parker

Ik schrok licht op toen Parker plots zijn hand op mijn knie liet rusten. Het is een klein gebaar dat ik nooit van mijn leven had gedacht dat iemand me zou gunnen. Althans ik had ook nooit gedacht gevoelens te kunnen hebben. Mijn lippen krulden lichtjes op en ik liet zijn hand rustig zitten, af en toe zelf mijn hand op zijn hand laten rusten. zijn vinger cirkelde zachtjes op mijn knie wat erg aangenaam, haast rustgevend was te noemen. "Dat zie je straks wel," Wist de jongen me enkel te antwoorden. "Het is niet ver meer nu." ik knikte in stilte gezien ik niet echt wist wat te zeggen waarna ik mijn hoofd even liet rusten tegen de ruit en wat naar de voorbijsnellende bomen keek die langs ons heen flitsten. Ik had mijn ogen dan ook kort gesloten gezien ik erg uitgeput was van dit alles. "Wil je mijn telefoon nemen en een smsje naar Tanner sturen dat ik niet thuis kom vanavond?" ik opende mijn ogen weer en keek kort naar Parker. "Sure, waar ligt je mobiel?" vroeg ik de jongen, ik kwam weer wat overeind en vond na even dan zijn mobiel waarna ik met gemak zijn code intypte. Parker was op sommige vlakken erg voorspelbaar, so was zijn vergrendeling van zijn mobiel voor bij dan ook een eitje. Deel ook omdat ik hem het te vaak zag intypen, hij was nogal onsubtiel daarmee. Echter eens ik op de mobiel zat wist ik absoluut niet wat te typen. Zou ik zeggen dat ik diegene ben die het stuur... Nee wat als Malin het leest... Of Tanner denkt dat ik van hun break meteen misbruik maakte. Oh nee dat zou ik absoluut niet willen.
Ik besloot om het dan maar erg simpel en misschien wat kort te houden.

To Tanner: Ik ben niet thuis vannacht, jullie hebben geen last meer van mij

Echter voordat ik het verstuurde fronste ik toch even, oh gosh dit leek haast een suicide note. Ik wiste het bericht dan ook en typte opnieuw.

To Tanner: Hé, ik slaap ergens anders vannacht

Het was nogal droog en ik had absoluut geen idee of dit wel goed overkwam. "Gewoon dat je ergens anders slaapt?" vroeg ik Parker , waarna ik toch nog iets verder typte.

To Tanner, Hé ik slaap ergens anders vannacht, sorry voor alles.

Het laatste was ook eerder voor mezelf, gezien ik niet echt de kans heb gehad om mezelf te verklaren tegenover Tanner laat staan Malin en ik me natuurlijk wel schuldig voelde. Als Parker dan ook instemde duwde ik op verzenden, waarna ik alsnog besloot mijn mobiel boven te halen en mijn mobeder toch een bericht te sturen dat ik bij een vriend bleef slapen en ze dus niet op mij moest wachten.

De stilte kilde me toch een beetje in de auto waardoor ik mijn keel schraapte. "Weet je..." begon ik waarna ik mijn hoofd weer tegen de ruit liet leunen. "Mijn echte naam is David." het was nogal een random moment om dit te verklaren, al hoopte ik wel dat Parker snapte dat ik dit tegen NIEMAND op school had gezegd, zelfs de leraren niet. Ik wilde me open stellen voor Parker en hoopte dat dit de stilte wat zou killen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Normaal zou Celeste waarschijnlijk in volle borst meezingen, maar met alle mensen die zich momenteel in huize Montana bevonden wist Celeste haar volume toch iets lager te houden. Je wist maar nooit wie er ineens onder aan de boom zou kunnen staan... Zelf al zouden de meeste mensen dronken zijn en het dan misschien de volgende dag ook wel weer vergeten zijn, toch riskeerde Celeste het maar niet. Ze wou zich zelf niet voor gek zetten.
Terwijl ze het liedje zachtjes zong keek Celeste de hele tijd Roman met een grote grijns aan. Waar zij nou niet bepaald goed klonk, wist Roman haar nog altijd te verbazen met zijn stem. Bijna jaloers makend, maar ja niet helemaal, want als Celeste Roman zijn stem had dan zou het wel wat vreemd klinken. Wel wist ze dat ze bij deze jongen al helemaal als een mislukkeling klonk, maar hier leek Roman zich totaal niet aan te storen. Tijdens het gehele liedje had Celeste tegen Roman aangelegen, pas aan het einde van het liedje moest ze van positie veranderen toen Roman een beetje overeind kwam. Waarom hij overeind was gekomen had ze pas door toen hij de laatste zinnen van het liedje zong of sprak. 'Can I say something crazy?' zei Roman. 'Will you marry me?' Verbaasd keek Celeste naar de ringpop die Roman tussen zijn vingers had geklemd. Ze was een beetje van haar stuk geduwd waardoor ze haar eigen laatste zinnen van het liedje miste. 'Huh... wat?' mompelde Celeste uiteindelijk niet wetend of Roman dit nou serieus meende of dat het echt een grap was. Ze hoopte maar op het tweede, want als hij aan kwam zetten met een ringpop in plaats van een echte ring, dan kon hij trouwen echt wel vergeten. 'Ja.. nee,' antwoordde Celeste toen een beetje stamelend waarna ze omhoog kwam om Roman echt goed aan te kunnen kijken. 'Niet nu,' zei ze uiteindelijk vastbesloten. 'Misschien ooit, als je met iets echts komt, maak je nog een kans,' zei Celeste waarna ze hem grijnzend aankeek. 'Tenminste je staat wel op mijn lijst van potentiële echtgenoten, recht onder Leonardo Dicaprio en Zac Efron dan,'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Ik moet nog een lach inhouden als ik haar verbaasde blik zie. Ik haal geamuseerd mijn wenkbrauwen op als ze haar eigen tekst mist. 'Huh... wat?' mompelde ze. 'Ja.. nee,' antwoordde ze vervolgens stamelend en ik lach zachtjes terwijl ik de ringpop weer in de tas gooi. "Niet nu. Misschien ooit, als je met iets echts komt, maak je nog een kans,' zei ze vervolgens met een grijns. 'Is that so?' lach ik. 'Tenminste je staat wel op mijn lijst van potentiële echtgenoten, recht onder Leonardo Dicaprio en Zac Efron dan,' Ik pruil lichtjes. 'Zac Efron? Serieus?' ik hou mijn hoofd wat schuin. 'Leo begrijp ik nog, daar zou ik ook ja tegen zeggen.' vervolg ik met een lach en pak mijn drankje waar ik een snelle slok van neem.
'Nee, don't worry darling,' zeg ik dan nonchalant. 'Als je me tegen die tijd nog wil dan moet je weten dat ik minstens een halve miljoen armer ga zijn.' zeg ik plagend en kijk naar haar. 'Besides, dan maak ik het wel wat groter. I'm extra.' zeg ik met een speelse grijns op mijn lippen waarna ik haar een paar keer zacht por in haar zij. Ik lach zacht en kijk voor een kort moment naar mijn huis door het raam, voor ik me weer op de dame naast me richt. 'Ik moet wel bekennen.. Ik heb er vaak over gedacht om je die ene ring van mijn oma nog te geven, die jij zo mooi vond. Als een soort promise,' zeg ik dan met een lichte glimlach. 'Maar ik denk niet dat dat nu nog interessant is.'

---

El Diablo.

• Eighteen • Swimmer • Outside, with Tanner • Outfit •

”Maar dat jurkje staat je zo leuk.”
Net als ik op kijken neemt Tanner me dicht tegen zich aan, hierdoor vergeet ik dat ik naar zijn uitdrukking had willen kijken en slaak ik een zachte zucht als ik opnieuw de warmte van hem neem die hij me zo geeft. Ik kon zo wel uren met hem staan, bedacht ik met terwijl zijn handen over me heen wreven in de hoop zo de koelte bij me weg te houden. Net als mijn gedachten met me aan de loop dreigen te gaan, klinkt Tanner zijn stem weer. Heel even voel ik me schuldig omdat ik nu niet het juiste gezelschap voor hem kan zijn die ik normaliter geweest zou zijn, maar ik weet dat hij het niet erg vind — niet nu althans en gezien de omstandigheden waarin ik me bevind.
      ”Weet je al welke film je wilt gaan kijken?”
Zodra de vraag over Tanner zijn lippen heen was gerold, komt een auto de straat ingereden en stopt deze vlak bij ons. “Ik zou het eerlijk gezegd echt nog niet weten,”breng ik uit en weet een jammerend geluidje nog net tegen te gaan als Tanner me loslaat. Een klein stemmetje in mijn binnenste schreeuwt direct dat hij me niet los mag laten, dat hij me voor altijd vast moet houden en niet meer mag laten gaan. Ik spreek ze echter niet uit, verwijt het aan het verdriet met dat ik net gedumpt ben en sla mijn armen over elkaar heen als Tanner het portier voor me openhoudt. Een glimlach, hoe somber misschien nog een beetje, glijdt over mijn lippen heen als ik een blik op de jongen werp alvorens de auto in te glijden. “Kan de verwarming misschien iets hoger?” vraagt Tanner aan de chauffeur terwijl ik zo gemakkelijk mogelijk op de achterbank ga zitten. Kippenvel rolt over mijn huid heen als ik een nieuwe huivering door me heen voel trekken.
      ”Wat zal ik blij zijn als we thuis zijn, lekker warm onder een deken voor de tv,” zucht ik zachtjes en schuif richting Tanner als deze ook goed plaats heeft genomen. “Kippenbil,” grinnikt deze dan, waarna hij met zijn vinger zacht tegen mijn huid aanschiet. Heel even kijk ik hem schuin aan, maar dan weet er toch een kleine grinnik mijn lippen te verlaten en schud ik zacht met mijn blonde lokken. Losjes haal ik mijn vingers door zijn haren heen als Tanner op zijn beurt iets naar me toeschuift. “Dankjewel,” mompel ik dan, waarna mijn poelen over zijn gezicht heen glijden. Mijn Tanner. Wat zou ik zonder hem moeten?

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

"Gewoon dat je ergens anders slaapt?" vraagt Newt, nadat hij reeds even in de weer geweest is met typen. Ik glans kort een keert naar mijn mobiel in zijn handen en denk even na. Ergens krijg ik het idee dat hij hierdoor alleen maar een verkeerd beeld -nuja, misschien toch wel redelijk accuraat- zal krijgen, dat ik alsnog gewoon bij Newt ga slapen vanavond. Ik heb het gevoel dat op één of andere manier Malin dit bericht ook te zien zal krijgen en ik wil haar niet nog meer hoeven kwetsen dan ik al gedaan heb. "Zeg even dat moeder wel weet waar ik heen ga," deel ik mee. "Alsjeblieft," voeg ik er aan toe, beseffend dat hij dit helemaal niet voor me hoeft te doen, maar wel zo aardig is. Bovenop alle schuldgevoel van eerder komt nu nog eens het idee knagen dat ik Newt tot nu toe gewoon voor vanzelfsprekend genomen heb. Ik slik een keer moeilijk en laat mijn blik gedurende enkele seconden op het gezicht van Newt hangen. Een diepe zucht verlaat mijn lichaam en nu pas besef ik hoe moe ik me voel. Uiteindelijk is het bericht naar Tanner goed om verzonden te worden. TO Tanner: Hé ik slaap niet thuis straks, mam weet me wel te vinden. Sorry voor alles. "Bedankt," fluister ik oprecht, nadat het smsje verstuurd is. Opnieuw volgt er een stilte, al kan ik deze niet geheel als ongemakkelijk beschrijven. Het is voornamelijk volkomen verslagenheid die in de lucht hangt, maar door deze negatieve wolk heen ben ik alsnog extreem opgelucht dat ik er vanavond niet alleen doorheen moet. Ik had nooit, maar dan ook nooit gedacht dat er tussen Newt en mezelf iets meer zou gaan spelen dan seks, dan pure ongeremde lust. En ik ben zo verdomd kwaad op mezelf dat uitgerekend vanavond ik er pas achter kwam dat er wel iets anders gegroeid is tussen de lakens. Ik weet niet wat het is, het is niet iets dat me bekend voor komt. Maar ik ben er zo immens nieuwsgierig naar dat ik me geen andere keuze dan degene die ik daarnet gemaakt heb kan inbeelden. "Weet je..." klinkt het plots naast me. Ik onderbreek mijn gedachten om te luisteren naar wat Newt wil gaan zeggen. "Mijn echte naam is David." Ik trek een wenkbrauw op en kijk de jongeman naast me verbaasd aan. Er is helemaal niks aan dit moment dat logisch lijkt; ik snap niet waarom hij over zijn naam zou liegen, ik snap niet waarom hij het nu wil vertellen en ik snap niet wij zijn kind in hemelsnaam een naam als David geeft. "Wat?" breng ik uit. "Oh fuck," vervolg ik al snel als ik opmerk dat ik in mijn verbazing van de weg aan het afwijken ben. Ik richt mijn ogen snel voor me en stuur zo vlug mogelijk bij, waardoor de auto kort wat heen en weer geslingerd wordt. Mijn hart klopt als een bezetene in mijn borstkas en de adrenaline zorgt ervoor dat ik onmiddellijk weer klaarwakker ben. Gedurende enkele seconden houd ik mijn vingers stevig om het stuur geklemd -ik denk niet dat ik ze zelfs los zou krijgen. Wanneer ik er zeker van ben dat ik de wagen weer helemaal onder controle heb en op een normaal tempo adem kan halen komen mijn gedachten ook langzaam weer tot leven. "David," herhaal ik tentatief. Ik weet het niet... Het is zo anders. Ik ben hem niet anders gewend dan Newt en mocht ik hem een andere moeten aanmeten dan was het eerder iets als Jack geweest. "David... Newt... David?" hoor ik mezelf stilletjes mompelen, wellicht op zoek naar ook maar enige link tussen de twee. Ik kan het niet laten zijn echte naam een keer te kreunen, om te weten hoe heet dat mogelijks kan klinken in een wilde beurt. Ik kan je vertellen, het valt bijzonder tegen. Onwillekeurig trek ik mijn neus op, geheel niet tevreden gesteld met het idee. "Kan begrijpen waarom je Newt verkiest," verklaar ik, een hint van een glimlach op mijn lippen. "Waarom gebruik je een andere naam?" vraag ik dan toch, niet in staat mijn nieuwsgierigheid te bedwingen.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.