[RPG » 300] Behind The Curtain —— Speeltopic. - Speeltopics

---

A hard beginning maketh a great ending... Een leven dat iedereen lijkt te willen leiden —— geld krijgen door enkel te doen waar je hart ligt en duizenden personen van het andere (of hetzelfde) geslacht aan je voeten. Velen lijkt dit het perfecte leven, maar wat dacht je eigenlijk van wat er achter de schermen gebeurt? De slapeloze nachten, oppervlakkige vriendschappen, aasgieren van paparazzi, schijnrelaties, overmatig gebruik van slaappillen, (best) bewaarde geheimen, zwarte lijsten, sadistische spelletjes achter de schermen en natuurlijk de druk van het presteren worden stuk voor stuk vergeten wanneer we het hebben over onze favoriete celebs. Wij denken dat hun interviews het zwaarste lijkt te zijn dat zij moeten ondergaan, maar in hun dagelijkse leven hebben ze het een stuk zwaarder dan wij op het eerste oog zien, en dat is precies wat wij hier naar voren laten komen.

---

Het is weer zover, The Leonardo DiCaprio Foundation Annual Gala To Fund Climate And Biodiversity Projects (of zoals velen het simpelweg noemen: Saint-Tropez cruise). Als je naam iets betekend, ben je aanwezig op deze gigantische jacht van deze gentleman, the heartthrob, the ladies man and one hell of an actor. Trek je meest zomerse (maar toch black tie) outfit aan, maar vergeet uiteraard ook zeker je nieuwste zwemkleding niet om deze te showen. Wees zo vrij om een duikje in de zee te nemen, of uiteraard in het grootse zwembad aan boord. Geniet van het uitzicht en de mensen om je heen en — bovenal — doneer!       Uitnodigingen zijn weken geleden de deur uitgegaan, en mocht je op die dag wat hebben dan zijn deze ideeën direct uit de deur gegooid. Niets gaat boven een feest van Leonardo DiCaprio, dus zet je beste glimlach op en neem je chequeboekje mee terwijl je geniet van de prachtige mensen om je heen, maar bovenal de live muziek

---

Faith is everything.

Cesar Dave Rivas at the bar • with Tariq • reality-tv star Ik had een pak speciaal op maat laten maken voor deze benefiet van the one and only Leonardo Dicaprio. Ik had aardig wat opgebouwd door de jaren heen maar Leo zat op een ander level, hij had gemaakt en nu gebruikte hij die positie om de wereld te redden.       Ook ik had een aardig dure auto ingehuurd om mij vervolgens te laten brengen naar de jacht waar het allemaal zou plaatsvinden– ik wou een nogal grote entree maken en hoopte daarmee eigenlijk wat aandacht te trekken.       Perfectionistisch bekeek ik mezelf in de spiegel van mijn badkamer waar ik piekerig nogmaals een hand door mijn haar haalde. Ik zag er prima uit dus ik hoefde me eigenlijk geen zorgen te maken maar ergens wou ik het toch even zeker weten, de wallen onder mijn ogen had ik namelijk ditmaal zelf moeten wegwerken aangezien er geen visagiste in de buurt was.       Toen ik het sms’je kreeg dat mijn auto was gearriveerd was ik de hotelkamer – waar ik vannacht had verbleven – uitgelopen. Misschien was het geen goed idee geweest om gister uit te gaan maar het was het zeker waard geweest.       Ik bedankte mijn chauffeur die de deur voor mij had opengehouden en stapte achterin in, het was duidelijk waar ik heen moest en in minder dan tien minuten was ik gearriveerd.       De paparazzi stond netjes uitgelijnd achter een lint en ik stapte met een zwakke glimlach uit en kreeg genoeg vragen naar mijn hoofd gesleurd waar ik soms zelfs de tijd voor nam op te beantwoorden.       De jacht was immens groot en zelfs ik was een beetje verbijsterd ondanks ik al aardig aan wat luxe was gewend– verbaasd keek ik om en begroette hier en daar wat mensen voor ik me naar natuurlijk de eerste bestemming van vanavond wist te brengen– de bar.       Ik zette mezelf neer op een kruk en wachtte geduldig tot de jongen naast mij klaar was met zijn bestelling, ondertussen twijfelde ik over wat ik zou bestellen en keek even om mij heen om te zien ik of ik enige bekende zag. Ik had gehoord dat er vele zouden komen maar tot nu toe had ik nog niemand gezien.       Ik bestelde vervolgens een whiskey en keek nogmaals opzij naar de jongen die het glas water had besteld en zag nu pas wie het was. Altair Vega.       Een guilty pleasure van mij waren immers al mijn hele leven comic books en nu zat een van de grootste naast mij aan de bar. Ik had weinig over hem ingelezen als persoon maar zijn boeken had ik vrijwel allemaal gelezen.       ‘Altair Vega,,’ begon ik en keek hem aan terwijl ik even zwak glimlachte, ‘je zou het misschien niet denken maar ik ben groot fan van je werk. Kan ik anders wat voor je bestellen op mijn kosten?’ Voegde ik er aan toe en knikte naar zijn water, ik had immers geen idee hoeveel hij verdiende als stripboek schrijver maar ik liet niemand aan het goedkoopste nippen. Het was een goede doelen avond en ik vond het ditmaal niet erg om ook wat te schenken aan een medemens.

[ bericht aangepast op 9 aug 2017 - 13:40 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Na een paar flinke slokken te hebben genomen om zich wat meer te ontspannen moest Bash zichzelf goed inspreken dat hij langzamer moest gaan drinken. Zoals gewoonlijk begon het gevecht tegen de drank na zijn eerste slok en ook nu merkte hij al dat hij toegeefelijker werd. Hoewel Bash zich dus duidelijk bewust was van zijn drankprobleem wilde dat niet direct zeggen dat hij daardoor er ook controle over had. Niet meer.       "Bash!"       Een vrolijke stem haalde Bash uit zijn gedachten en hij draaide zich soepeltjes naar de blondine toe die op hem af kwam lopen. Als vanzelf gleed zijn blik over haar lichaam heen en zijn mondhoeken krulden goedkeurend omhoog.       "Hey doll," begroette Bash zijn beste vriendin waarna hij een kus op haar wang drukte. "Wat zie je er geweldig uit, was het je plan om alle mannen vanavond met een gebroken hart naar huis te sturen?" Een speelse lach speelde om zijn lippen terwijl hij wachtte tot ze naast hem was gaan zitten en haar compliment met een scheve grijns aannam. Ze moest eens weten waar hij dit pak vandaan had getoverd. Om precies te zijn, Bash wist het zelf eigenlijk ook niet. Het was een wonder dat hij überhaupt een pak had.       "Pfoe die Di Caprio zeg, ik hoop wel dat dit bootje beter gebouwd is dan de Titanic," sprak Kiernan terwijl ze een rosé wijn voor zich neer gezet kreeg. Bash grinnikte geamuseerd.       "Ach, anders zijn we in ieder geval in goed gezelschap, toch?" Een speelse knipoog volgde na zijn woorden en hoewel Bash wist dat Kiernan geen oog had voor mannen vond hij het heerlijk om haar te plagen. Zeker aangezien ze door de media altijd als een mannenverslinder werd geportreteerd; een roddel die des te hilarischer was met de wetenschap dat Kiernan op vrouwen viel.       "En ben je hier met je chicks?" Vroeg Bash aan haar terwijl hij even naar zijn glas blikte en zichzelf beviel zich in te houden. "Of hoe noemen ze dat tegenwoordig ook al weer.. squad?"       "Ik ben zoals gewoonlijk alleen," sprak Bash verder zonder op een vraag van Kiernan's kant te wachten. "Misschien moeten we een keer samen gaan, helpen we weer een nieuwe roddel de wereld in." Grijnzend likte Bash over zijn lippen terwijl hij haar lang aankeek. Ja, eeuwig zonde dat ze niet op mannen viel.

[ bericht aangepast op 8 aug 2017 - 22:29 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

---

---

She's bright like glitter And bubbly like champage

Pas toen Kiernan al plaats had genomen naast Bash bedacht ze zich dat het misschien wel zo fatsoenlijk was geweest als ze op zijn minst haar vriendinnnen even had verteld waar ze heen ging, maar nu was ze hier een beetje laat mee. Waarschijnlijk zouden ze er wel gewoon vanuit gaan dat het goed met haar ging, ze was hier op het feestje wel in goede handen dus ze hadden niks om zich echt zorgen over te maken. "Hey doll, Wat zie je er geweldig uit, was het je plan om alle mannen vanavond met een gebroken hart naar huis te sturen?" zei Bash tegen Kiernan, wat er voor zorgde dat er weer een brede glimlach op haar lippen verscheen. 'Dank je, ik zat nog te twijfelen of de kleur mijn huid niet erg bleek doet lijken, maar ik denk dat het mee valt.' vertelde Kiernan de jongeman nog hoewel ze niet dacht dat het hem nou echt heel veel zou intereseren. Terwijl Kiernan de Rosé oppakte die net voor haar neer was gezet reageerde Bash op haar opmerking die ze net had gemaakt over de Titanic. "Ach, anders zijn we in ieder geval in goed gezelschap, toch?" zei de jongeman duidelijk doelen op zich zelf, Kiernan liet een lach over haar lippen rollen. 'Ja hoor schat, jij bent de Jack tot mijn Rose.' zei Kiernan lachend, ergens hoopte niet dat Leonardo niet nu net langs zou lopen. Kiernan had een enorme bewondering voor die man en het was misschien wel een beetje genant dat hij hoorde dat ze grapjes over één van zijn bekendste films maakte zelf al waren ze niet beledigend. Kiernan vond het ook altijd maar ongemakkelijk wanneer ze andere mensen over een film hoorde praten waar zij in had gespeeld. "En ben je hier met je chicks?" Vroeg Bash "Of hoe noemen ze dat tegenwoordig ook al weer.. squad?" Nogmaals rolde er een lach over Kiernan haar lippen toen hij hun groepje een squad noemde, hoewel hij ook weer niet fout was. 'Ugh, ik haat dat woord met mijn hart en ziel, maar ja men vind het wel altijd leuk om het zo te noemen.' zei Kiernan. 'Oh en ja ik ben met een deel van ze.' Kiernan blikte kort om zich heen als of hij één van ze weer terug kon vinden, maar de andere meisjes leken helemaal verdwenen te zijn in de menigte, ach die zag Kiernan later nog wel. "Ik ben zoals gewoonlijk alleen," sprak Bash "Misschien moeten we een keer samen gaan, helpen we weer een nieuwe roddel de wereld in." Voordat Kiernan Bash een reactie nam nam ze eerst een klein slokje van de rosé die ze nog altijd in haar hand had. 'Ach poor you, ik weet zeker als je je best doet dat je niet alleen naar huis hoeft.' zei Kiernan tegen de jongeman waarna ze naar hem glimlachte, als ze op mannen had gevallen wist ze zeker dat ze een ding voor Bash had gehad de jongeman was niet enkel knap maar had ook een geweldig persoonlijkheid hoe zou je hem niet leuk kunnen vinden. 'Oh gosh nee, volgens mij heb ik een relatie tussen jou en mij al zo vaak ontkent, elke keer dat het weer word gevraagd verbaas ik me er weer over, als of mensen niet normaal kunnen luisteren.' zei Kiernan, ergens had ze er wel eens over nagedacht om mensen gewoon te laten denken dat ze iets met Bash had, misschien dat de geruchten dat ze iets met anderen had dan op zouden houden. Tegenwoordig probeerde Kiernan de geruchten maar te negeren, ze was wel een beetje klaar met de hele tijd zich te verantwoorden tegenover de pers. 'Maar oké heb je ook zin om een leuke dame te vergezellen op de dansvloer?'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Tariq Malak Nagi // Altair Vega
• 29 • Comic Book Maker • On[be]grijpbaar > Just wants to be loved • Bar • Uncomfortable • Cesar •
Ik dronk rustig van mijn water. Ik hield van water, frisdrank was te zoet en het was nog geen tijd voor thee. Plots hoorde ik mijn naam van naast me komen. Ik had dit zo niet verwacht dat ik de helft van mijn water knoeide over mijn schoot en bijna van mijn stoel viel. "Bismillah!" riep ik uit, voor ik mezelf wist te herpakken. Ik ging weer op de stoel zitten en trok mijn shirt recht, voor ik de man naast me aankeek. Ik kende hem niet. Nu was dit niet vreemd, want ik keek weinig tv en ik keek alleen films met mijn familie met de feestdagen. Als kind had ik nooit echt de mogelijkheid gehad westerse films te zien, dus hij kon net zo goed enorm bekend zijn. Ik zou het toch niet weten. Hij zag er uit als een beetje een leeghoofd, maar ik wist ook wel dat je mensen niet moest definieren bij hun uiterlijk. Ik wist hoe vervelend dat was, niet alleen door gesprekspartners, maar ook op het vliegveld en in eigenlijk elke openbare setting met veel mensen. Hier bij de trap had het gelukkig mee gevallen, maar het zou me niet verbazen als ze straks toch door mijn spullen waren gegaan. Ik glimlachte toen hij zei dat hij een groot fan van mijn werk was. Het was altijd leuk om fans te ontmoeten, al was dit een beetje en vreemde setting. Bij zijn vraag of hij iets anders voor me mocht bestellen, haalde ik mijn schouders op. "Een nieuw glas water, misschien. Ik schok een beetje, dus het meeste ligt nu over de bar en mijn shirt." zei ik wat beschaamd. Ik keek naar de man, die zelf aan de drank zat. Ik hoopte niet dat hij dacht dat ik met hem mee zou drinken, want dan kwam hij toch voor een nare verrassing te staan. Ik krabte wat ongemakkelijk aan mijn baard. "Gezien jij mijn naam al kent, zou ik nog wel die van jou mogen leren kennen?" Ik voelde me hierbij zeker niet op mijn gemak, maar het was ook zo lullig als hij verwachtte dat ik zijn naam kende, en dat niet zo bleek te zijn. Ik dronk dus maar mijn glas water leeg en hoopte dat hij het niet tegen me hield dat ik zijn naam niet kende. Ik keek de bar rond en zag dat er langzaam meer mensen zich hier begonnen te vermaken. Als het te druk werd hoopte ik dat ik weer weg kon glippen, zonder de gevoelens van iemand te kwetsen. Ik was gewoon niet heel goed in deze setting en het feit dat iedereen hier rijk was en de meesten dit een heel normaal tijdsverdrijf vonden, maakte me niet meer comfortabel. Om eerlijk te zijn zou ik nu liever in de straten van mijn geboorteplaats lopen, wat voor mij onmogelijk was op dit moment, dan hier te zitten, terwijl er daar een aannemelijke kans was dat er naar me werd geschoten.

---

Bowties were never Cooler

• Catherine 'Cate' Dubois • • 25 • Visagist • With Dahlia & Avery • At the yacht. • Wearing "Ooh, ik kan nu al niet wachten," Ik keek de dame lachend aan, waarop ik haast automatisch even knikte. Niemand kon haast wachten op deze avond, wat ook wel te begrijpen was. Deze feesten waren namelijk echt exclusief en niet iets wat je elke week of elke maand meemaakte. Op het moment dat ik Dahlia's hand om mijn heup voelde, sloeg ik haast automatisch mijn arm langs achter om haar heen, terwijl we met zijn drieën tussen de mensen door liepen. Het duurde echter niet lang voor er een fotograaf voor onze neuzen verscheen, waarna hij enkele foto's schoot van ons gezelschap. Ik was er gewend aan geraakt, het hoorde er nu eenmaal bij. "Zullen we een drankje gaan halen?" Mijn blik gleed nu naar Avery, om vervolgens naar de bar te kijken. "Klinkt goed, ik kan wel iets te drinken gebruiken." Had ik met een lach geantwoord. Het duurde echter niet lang voor Avery, Dahlia losliet en ons innig omhelzend liet staan. Ik liet Dahlia los met een lach op mijn gezicht, terwijl mijn ogen langs de verschillende gezichten gingen om te zien of ik ergens al bekenden zag. "Of een dansje wagen al?" Avery leek op voorhand al besloten te hebben dat we eerst wat zouden drinken, om vervolgens te gaan dansen. Dat klonk mij in ieder geval beter in de oren. De dame had zich omgedraaid om achteruit naar de bar te kunnen lopen, in de hoop dat ze ons mee kon lokken. Ik keek Dahlia even vragend aan, maar voor ze überhaupt een antwoord kon geven, besloot ik om Avery te volgen. "Dus drinken en dansen?" Ik knikte met een brede grijns op mijn gezicht, waarna we gezamenlijk koers zette richting de bar. Het was nog niet super druk, maar het was ook niet meer rustig te noemen. Dahlia vroeg om een Strawberry Daiquiri, en ik dacht zelf even na wat ik zou moeten drinken. "Een Cosmopolitan, alsjeblieft." Het was eigenlijk iets wat ik altijd nam op een feest. Mijn ogen gleden even door de ruimte heen, en net zoals vorig jaar, was het nu ook weer tip top verzorgd en geregeld. Ik was ook eigenlijk niets anders gewend van Leonardo DiCaprio. "We moeten straks wel echt gaan dansen, misschien dat er dan meer mensen volgen." Zei ik, doelend op de rust die nu nog heerste op de dansvloer.

---

Faith is everything.

• Twenty-five • Guitarist • With the girls, Dahlia & Cate • Outfit

Zonder enige vorm van tegenstribbelen poseer ik tussendoor samen met Dahlia en Cate voor de fotograaf die enkele kiekjes van ons wil nemen. Een brede, gelukzalige glimlach glijd dan ook over mijn lippen heen als Dahlia zowel mij als Cate naar zich toetrekt en ik weet mijn gezicht in de perfecte plooi te houden als enkele flitsen ons pogen te verblinden. Ik vond het heerlijk om hier met de meiden aan te komen en samen met hen deel te nemen aan grote feest wat gegeven werd, waar ik eveneens dankbaar was voor de groeiende vriendschap tussen ons drieën.
      Voor een paar tellen volg ik Dahlia’s blik als haar poelen op de (nu nog) lege dansvloer gericht zijn, waarop een verduvelde grijns mijn lippen bespeeld — vooral wanneer de blondines gedachten een beetje duidelijk lijken te worden. “Waarom niet beide? We halen wat te drinken en laten dan onze beste moves zien natuurlijk.” Een vrolijke lach rolt over mijn lippen heen en mijn innerlijke zelf klapt haast tevreden in haar handjes, waarbij ik nog net niet te keer ga met dezelfde enthousiaste aanstekelijkheid die Cassandra soms kan hebben wanneer we iets leuks gaan doen. “Dus drinken en dansen?” Tegelijkertijd met Cate knikken we beide instemmend op het voorstel van Dahlia, waarna we samen de weg naar de bar vonden.
      Eenmaal bij de bar aangekomen wacht ik geduldig op mijn beurt om te bestellen, waarbij ik op een soepele manier tegen de bar aanleun en mijn poelen opnieuw de kost geef om alles eens te bekijken om ons heen terwijl mijn twee vriendinnen hun bestelling doorgeven. “Quante e tres jus d’orange, alsjeblieft,” glimlach ik de barman toe wanneer deze zich tot mij wendt, alvorens hij de dames langs me al voorziet van hun drankjes en ik nog even moet wachten tot hij ook met de mijne klaar is. “We moeten straks wel echt gaan dansen, misschien dat er dan meer mensen volgen,” hoor ik Cate zeggen, doelend op de rust die nog altijd op de dansvloer lijkt te heersen. Een speels lachje vormt zich op mijn lippen en grinnik even als ik mijn drankje van de barman aanneem, alvorens me naar de dames te richten.
      ”Waar wachten we op? Iemand moet het voortouw nemen,” reageer ik en neem een slok van mijn drankje, waarna ik mijn lippen haast tevreden aflik zonder bang te zijn dat de donkere kleur van mijn lippenstift al verdwijnt. “We hebben ons drankje en nu wordt het tijd voor onze dansmoves.” Met het drankje stevig tussen mijn vingers geklemd pluk ik Cate tactvol aan haar jurk met me mee, om eens de dame in de benen is dit ook bij Dahlia te doen zodat ik me met beide dames richting de dansvloer begeef.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Alexandra ‘Lexi’ Lexington 25 – Model - (Arriving) at the jacht – With Levon – Outfit       ”Bedankt en maar goed dat je het weet,” ik lachte nog kort om zijn opmerking en keek hem vrolijk aan. Ik had toch eigenlijk wel geluk gehad dat mijn management Levon had gekozen als schijnrelatie en niet een andere chagrijn. De tijd die ik eens in de zoveel tijd met hem moest doorbrengen was absoluut geen straf, we konden plezier maken en elkaars humor ook erg waarderen. Het was dan wel geen relatie die aan de gang was tussen ons maar er werd zeker wel een goede vriendschap gecreëerd. Zelf had ik geen idee hoe lang deze schijnrelatie moest gaan duren, maar ik wist wel dat ik hoopte dat onze ‘break-up’ op een goede manier naar het publiek gebracht kon worden zodat het niet raar zou worden als we eens in de zoveel tijd nog samen gespot zouden worden.       Hand in hand waren we het hotel uitgelopen en de taxi ingestapt. Eenmaal in de auto had ik Levon gevraagd of hij nog wilde plannen had voor deze avond, wie weet had hij het plan om met een of ander sexy vrouw terug naar het hotel te gaan. Het werd met echter al snel duidelijk dat dit niet het plan was, het lachje had me dat al duidelijk gemaakt maar hij bevestigde dat nog eens door te antwoorden. “Niet echt. Jij wel dan?” op mijn beurt schudde ik mijn hoofd. “Nee ook totaal niet eigenlijk, maar wie weet, de avond is jong,” antwoorde ik rustig en keek kort uit het raampje van de taxi.       Nog veel sneller dan ik had verwacht waren we al aangekomen bij het jacht en was Levon uit de auto gegaan om vervolgens mij te helpen uit te stappen. Ik glimlachte dankbaar naar hem terwijl ik zijn hand vastpakte en toch wel redelijk soepel uit het voertuig wist te komen. Kort draaide ik me terug naar de chauffeur en bedankte die vriendelijk, hierna draaide ik me terug naar Levon en de pers die meteen vragen op ons af begonnen te vuren. Kort dacht ik na of ik deze moest beantwoorden maar al snel besloot ik het voorbeeld van de man naast me te volgen. Alle camera’s die flitsten maakten maar weinig indruk op me, ik was het nou eenmaal gewend. Ik legde mijn hand op die van Levon en glimlachte nog even naar de pers waarna ik hem volgde richting de boot.       Terwijl Levon al begroet werd door de hostess pakte ik mijn uitnodiging uit mijn clutch en overhandigde die vervolgens aan haar. “U natuurlijk ook een fijne avond gewenst, Miss Alexandra,” ik bedankte de dame waarna ik verder het jacht op liep.       Eenmaal binnen duurde het niet lang voor ik wat bekenden spotte, het was gelukkig nog niet heel druk waardoor dat nog prima te doen was. Bij de bar hingen een paar bekenden en ook Dahlia en the girls. “Als je iemand ziet moet je er gewoon naartoe gaan, maar je geen zorgen om oude Levon,” ik lachte kort en keek licht omhoog naar hem. De por in mijn zij zorgde er echter voor dat ik wat rare kronkels maken en me uit zijn arm wurmde. “Dat was niet lief,” grinnikte ik even waarna ik even mijn hoofd schudde en kort nadacht. “Ik kijk wel, je bent me nu trouwens een dans schuldig om het goed te maken. Meteen of nog even wachten?” ik keek hem met een licht uitdagende blik aan, ik hield zelf enorm veel van dansen, het was dan ook iets wat ik vaak deed als niemand keek. Maar ook op feesten was ik zo ongeveer altijd op de dansvloer te vinden.

[ bericht aangepast op 10 aug 2017 - 9:01 ]

---

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

Cesar Dave Rivas at the bar • with Tariq • reality-tv star Altair had duidelijk iets wat hij verborg want om zo erg te schrikken van enkel je eigen naam vond ik iet wat verdacht. ‘Bismillah!’ Riep hij uit en ik was voor even vergeten dat natuurlijk Engels niet zijn eerste taal was.       Er verscheen een glimlach op zijn gezicht door mijn woorden en ik wist niet zo goed hoe ik moest reageren op het feit dat hij zojuist een geheel glas water over zichzelf heen had gegooid.       ’Een nieuw glas water, misschien. Ik schrok een beetje, dus het meeste ligt nu over de bar en mijn shirt,’ sprak hij en de schaamte was duidelijk van zijn gezicht af te lezen. Echter als je, je ergens niet hoefde te schamen was dat wel in mijn aanwezigheid– ik had veel ergere dingen gezien.       Ik knikte kort voor ik twee vingers opstak en twee whisky’s bestelde, voor Altair zou kunnen tegenstribbelen schoof ik het glas naar hem toe. ‘Maak je geen zorgen, deze zijn op mijn kost.’       Hij krabbelde even aan zijn baard voor hij toch een aardig grote vraag als een bom liet vallen; ‘gezien jij mijn naam al kent, zou ik nog wel die van jou mogen leren kennen?’ Het kostte me enorm veel moeite om niet te laten zien dat ik ongelofelijk beledigd was en schonk daarom het glas whisky in één keer achterover.       ‘Ik ben Cesar Rivas,’ ik schonk hem een zwakke glimlach en haalde mijn schouders op. ‘Ik heb maar vijf TV-shows gehad,’ voegde ik er aan toe en speelde met het viltje onder mijn glas.       ‘Mijn excuses,’ sprak ik haast gelijk en liet mijn blik over Altair zijn gezicht gaan, proberende zijn reactie af te lezen. ‘Ik heb weinig tot geen verstand van mensen die hun kost verdienen aan stripboeken.’

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Tariq Malak Nagi // Altair Vega
• 29 • Comic Book Maker • On[be]grijpbaar > Just wants to be loved • Bar • Uncomfortable • Cesar •
Ondanks dat ik de man vroeg om een water, bestelde hij toch alcohol voor me en schoof het glas naar me toe. Ik negeerde het maar even en vroeg de vraag die toch wel het meest op mijn tong brandde: Wie was deze man? Blijkbaar was het geen vraag die hij normaal kreeg, wat af te lezen was aan zijn gezicht en vervolgens ook aan zijn antwoord. Zijn naam zei me niets, maar ik keek eigenlijk geen tv, dus daar lag het waarschijnlijk aan. "Ik kijk geen tv, dus daar ligt het denk ik aan." zei ik verontschuldigend, al had ik niets om me voor te verontschuldigen. De man leek namelijk niet blij met het feit dat ik hem niet kende. Hij bood zelf ook zijn excuses aan, maar dat bleek meer een tussenwoordje te zijn om het over mijn verdiensten te hebben. "Het is werk zoals ieder ander, alleen zonder kantoortijden." Dat ik gemiddelt zo'n 12 uur per dag, elke dag, werkte zei ik er maar niet bij. Nu leek mij de kans om van het alcoholische drankje af te komen. "Bedankt voor het drankje, maar ik heb toch liever water. Ik drink geen alcohol." Ik had geen idee hoe hij deze afwijzing aan zou nemen, maar ik ging mij principes niet aanpassen omdat een man, die blijkbaar bekend was van de tv, mij een drankje kocht waar ik niet om had gevraagd. Hij dacht misschien wel dat het uit de overweging van kosten was, maar ik wilde gewoon water. Het was ook deels uit het idee van kosten besparing, maar sowieso was dit alles in mijn ogen een grote geldverspilling. Ik hield daarover alleen mijn mond maar. Ik was uitgenodigd en was daar dankbaar voor. Toch had ik liever thuis gezeten en gewerkt. Mijn broer en ouders hadden alleen aangedrongen, vooral ook omdat ik nooit vakantie nam, behalve hier en daar enkele dagen voor Comic Con op een aantal plekken, maar zelfs daar werkte ik nog een aantal uren per dag, wat ik hier ook wilde doen. Ik bestelde bij de barman nog een glas water en begon er rustig van te drinken. Hopelijk had de man nog interesante gespreksonderwerpen in gedachten, want we hadden nu niet echt een goede start gehad. Dat hij mijn comics leuk vond, was zeker een eer, maar zeker niet meer dan een ventje van 12 die driehoog achter woonde, en voor de rest vond ik hem tot nu toe vrij arrogant.

---

Bowties were never Cooler

Kiernan vertelde iets over de keuze van haar jurk en hoewel Bash open stond voor alle gespreksonderwerpen was dit iets waar hij geen verstand van had. Ze zag er goed uit, wat maakte het dan allemaal uit? Ach, het was vast een vrouwen ding.       Het grapje over Jack en Rose ontlokte een brede lach bij hem en in tegenstelling tot Kiernan deed Bash niet zijn best om dit te verbergen. Hij vond haar humor geweldig en het was een van de redenen waarom ze hem zo was opgevallen.       Ze spraken nog even verder over haar vriendinnen groep, waarbij Kiernan toegaf het woord net zo te haten als hijzelf. En daarna zorgde ze er weer voor dat er een lach op Bash zijn gezicht verscheen door te zeggen dat hij vast zijn best zou doen om niet alleen naar huis te gaan.       "Hm, daar heb je helemaal gelijk in, ik ga zeker mijn best doen." Bash wierp zijn beste vriendin een schuine knipoog toe en knikte instemmend toen ze klaagde over de roddels die over hen rond gingen.       "Ach ja, aan de andere kant, je wordt wel aan een onwijs knappe kerel gelinkt, menig vrouw is jaloers op je," plaagde Bash terwijl hij de laatste slok van zijn whisky nam.       Toen Kiernan vroeg of hij haar wilde vergezellen op de dansvloer keek Bash even bedenkelijk naar de bar. Hij had eigenlijk wel zin in nog een drankje.. Zodra hij zichzelf op die gedachten betrapte plakte hij een lach op zijn gezicht en keek hij Kiernan weer aan.       "Ik dacht dat je het nooit zou vragen!"       Hoewel Bash het uit zichzelf nooit zou toegeven hield hij er stiekem best wel van om zich op de dansvloer te begeven. Hij bood zijn arm dan ook aan aan de dame en samen liepen ze richting de dansvloer die nog aardig verlaten was.       Bash trok zijn jasje uit en gaf deze aan een voorbij lopende barman met de vraag of hij er even op wilde letten. Vervolgens nam hij Kiernan's handen in de zijne en grijnsde zijn tanden bloot.       Het was niet moeilijk om het ritme van de opzwepende muziek te vinden en hij boog zich naar haar toe, zijn lippen naast haar oor houdend. "Ready?"       Zonder op haar antwoord te wachten drukte Bash haar een beetje van zich af om haar vervolgens een rondje om haar as te laten draaien.

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Het geflits van de camera's zorgde ervoor dat mijn hoofd begon te duizelen, en bijna greep ik de arm van een onbekende vrouw vast. Ze keek me geschrokken aan. ‘Gaat het?’ Het duurde even voordat mijn zicht weer scherp werd en ik haar kon aankijken. Haar bruine ogen stonden bezorgd. Ik probeerde het zwakke momentje weg te wuiven door breeduit te glimlachen. ‘Prima.’ Ze liet haar gespannen schouders iets zakken en ik voelde de opluchting. Glimlachen werkte altijd. ‘Mooi,’ lachte ze, ‘ik was even bang dat je onderuit zou gaan.’ Ik besloot het bij een laatste, verontschuldigende glimlach te laten. Als ik te lang bleef praten, dachten vrouwen vaak dat ik interesse had. Er was een moment dat ik daar van genoot. Nu was niet dat moment. Het enige gezelschap waar ik nu naar verlangde was in de vorm van een wijnglas en was niet eentje die veel vragen stelde. Omdat ik zo in gedachten verzonken was, had ik niet door dat ik bij de ingang was aangekomen. Pas toen ik een hand op mijn schouder voelde, keek ik op. Een blonde vrouw met twinkelende blauwe ogen en vuurrode lippenstift keek me nieuwsgierig aan. ‘Mag ik uw uitnodiging zien?’ ‘Oh, ja natuurlijk.’ zei ik, tastend naar de gouden envelop in de binnenzak van mijn jasje. Ze glimlachte bij het zien van de bovenkant. Hoogstwaarschijnlijk omdat ze deze al wist. ‘Veel plezier, Silas.’ Ik pakte de envelop weer aan en knikte vriendelijk naar haar. Eenmaal binnen voelde ik onmiddellijk dat ik thuis teveel had gedronken voor een evenement als dit. Het was warm, de muziek stond hard en de knipperende lichten zorgden voor een bonzend gevoel in mijn hoofd. Het zielige was alleen dat ik ook wist dat ik moest blijven drinken, wilde ik deze avond doorkomen. Zonder alcohol had ik niet eens de kracht gehad om überhaupt op te komen dagen. Ik bedacht me niet en tikte de eerste, de beste ober aan die ik zag. ‘Waar is de bar?’

[ bericht aangepast op 11 aug 2017 - 20:37 ]

demonpox schreef:

Silas

Het geflits van de camera's zorgde ervoor dat mijn hoofd begon te duizelen, en bijna greep ik de arm van een onbekende vrouw vast. Ze keek me geschrokken aan. ‘Gaat het?’ Het duurde even voordat mijn zicht weer scherp werd en ik haar kon aankijken. Haar bruine ogen stonden bezorgd. Ik probeerde het zwakke momentje weg te wuiven door breeduit te glimlachen. ‘Prima.’ Ze liet haar gespannen schouders iets zakken en ik voelde de opluchting. Glimlachen werkte altijd. ‘Mooi,’ lachte ze, ‘ik was even bang dat je onderuit zou gaan.’ Ik besloot het bij een laatste, verontschuldigende glimlach te laten. Als ik te lang bleef praten, dachten vrouwen vaak dat ik interesse had. Er was een moment dat ik daar van genoot. Nu was niet dat moment. Het enige gezelschap waar ik nu naar verlangde was in de vorm van een wijnglas en was niet eentje die veel vragen stelde. Omdat ik zo in gedachten verzonken was, had ik niet door dat ik bij de ingang was aangekomen. Pas toen ik een hand op mijn schouder voelde, keek ik op. Een blonde vrouw met twinkelende blauwe ogen en vuurrode lippenstift keek me nieuwsgierig aan. ‘Mag ik uw uitnodiging zien?’ ‘Oh, ja natuurlijk.’ zei ik, tastend naar de gouden envelop in de binnenzak van mijn jasje. Ze glimlachte bij het zien van mijn naam op de bovenkant. Hoogstwaarschijnlijk omdat ze deze al wist. ‘Veel plezier, Silas.’ Ik pakte de envelop weer aan en knikte vriendelijk naar haar. Eenmaal binnen voelde ik onmiddellijk dat ik thuis teveel had gedronken voor een evenement als dit. Het was warm, de muziek stond hard en de knipperende lichten zorgden voor een bonzend gevoel in mijn hoofd. Het zielige was alleen dat ik ook wist dat ik moest blijven drinken, wilde ik deze avond doorkomen. Zonder alcohol had ik niet eens de kracht gehad om überhaupt op te komen dagen. Ik bedacht me niet en tikte de eerste, de beste ober aan die ik zag. ‘Waar is de bar?’

Cesar Dave Rivas lost, somewhere • alone • reality-tv star ‘Ik kijk geen tv, dus daar ligt het denk ik aan,’ sprak hij verontschuldigend maar het gekrenkte ego boog niet vanzelf terug in plaats. Ook was ik aardig verbaasd over het feit dat hij geen tv keek, in welke tijd leefde we ook al weer? Je moest toch wel iets van het nieuws volgen om bijvoorbeeld de trends na te leven, zeker in een positie als die waarin wij stonden.       ’Het is werk zoals ieder ander, alleen zonder kantoortijden,’ antwoordde hij en ik fronste licht voor ik een grote slok nam van de whisky– ik had vanavond wel wat harders dan alcohol, hoe hard ik dat ook probeerde te verbergen.       ‘Bedankt voor het drankje, maar ik heb toch liever water. Ik drink geen alcohol.’ Deze man kwam met de minuut meer onder mijn nagels, hij was mijn werkelijke tegenpool en ik wist niet hoeveel langer ik dit gesprek kon voortzetten. Blijkbaar waren die stripboeken van hem naar zijn bol gestegen en voelde hij zich te goed om een drankje van mij aan te nemen.       ‘Des te meer voor mij,’ antwoordde ik daarop en schoof zijn drankje naar mij toe. ‘Werk als ieder ander, zei je?’ Zei ik en krabde aan het viltje terwijl ik mijn blik door de ruimte liet gaan, ‘hemel jezelf maar niet op,’ voegde ik er aan toe voor ik van mijn kruk afzakte en het glas pakte. ‘Excuseer me, ik moet echt even naar het toilet.’       Ik pakte het glas whisky op en keerde mijn rug naar Altair terwijl ik met grote stappen op zoek ging naar het toilet; dat was namelijk ook nog een taak opzich.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

---

---

She's bright like glitter And bubbly like champage

Kiernan was allang over de fase heen waar ze zich serieus schaamde voor haar seksualiteit, ze waren 2017 of ze nou mannen of vrouwen leuk vond kon allang niemand meer schelen. Niemand behalve verscheidene regisseurs, dat was het enige punt voor Kiernan ze deed het op het moment gewoon zo goed in de business en wou niet dat dit verpest werd door zoiets kleins al haar seksualiteit. Haar angst om verkeerde rollen hierdoor te krijgen was net iets groter dan in hoever Kiernan comfortabel was met haar seksualiteit. "Ach ja, aan de andere kant, je wordt wel aan een onwijs knappe kerel gelinkt, menig vrouw is jaloers op je," zei Bash toen tegen haar, nadat Kiernan hem er op had gewezen dat ze niet met hem gelinkt wou worden. 'Kijk dat is nou juist het punt.' riep Kiernan lachend uit. 'Ik wil toch helemaal niet dat menig vrouw jaloers op mij is, ik wil dat ze jaloers op jou zijn omdat jij mij dan zou hebben.' Snel dronk Kiernan haar rosé op, een goede rosé kon ze niet verspild laten worden, maar hierna pakte ze Bash zijn hand dan toch vast om samen met de jongeman naar de dansvloer toe te lopen. "Ik dacht dat je het nooit zou vragen!" zei de jongeman, een korte lach rolde over Kiernan haar lippen heen. 'Sorry, de volgende keer begroet ik je niet eens meer, maar trek ik je meteen de dansvloer op als dit je al te lang duurde.' zei Kiernan terwijl ze haar ogen kort over de dansvloer liet glijden, veel stond er niet op. De mensen die er wel waren leken zich voornamelijk nog aan de rand van de dansvloer te bevinden bang dat ze ook maar één move verkeerd maakten. Kiernan kon dit helemaal niks schelen vandaar dat zij en Bash dan ook al snel midden op de dansvloer stonden. Ze schudde haar blonde krullen los en liet haar heupen op de maat van de muziek heen en weer bewegen. "Ready?" vroeg Bash haar toen, Kiernan fronste, maar voordat ze de jongeman kon vragen waarvoor ze klaar moest zijn liet hij haar dit al zien. Toen Kiernan een rondje om haar as had gedraaid stak ze haar hand omhoog. 'Nu jij.' zei ze vrolijk terwijl ze haar arm omhoog stak, maar met haar omdat Kiernan nog maar net één meter vijftig was kreeg ze haar arm lang niet hoog genoeg voor Bash. 'Oké laat.' zei lichtjes verslagen, maar al snel stond Kiernan alweer mee te dansen op de muziek. 'Nu we hier toch zijn wil ik straks wel even de titanic na spelen hoor, dan mag jij dat liedje voor me zingen terwijl we op het puntje van het schip staan.' Dat de bood waar het tweetal zich op bevond een hele andere bood was dan die van de titanic leek bij dit voorstel even helemaal niet in Kiernan naar boven te komen.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Tariq Malak Nagi // Altair Vega
• 29 • Comic Book Maker • On[be]grijpbaar > Just wants to be loved • Bar • Uncomfortable • Cesar •
De man leek net blij met me te zijn en zodra ik zijn drankje afwees, stond zijn blik op onweer. Zijn woorden die volgden, klopten in mijn hoofd niet. Ik had niet gedaan om mezelf op te hemelen. Ik kende hem alleen niet en wilde geen drankje van hem aannemen. Als er iemand zichzelf had opgehemelt en een enorm ego had, was hij het. Ik snapte deze mensen echt niet. Waaom was het zo'n big deal dat ik geen drankje van hem wilde aannemen. Hij draaide zijn rug naar me toe en zwalkte weg, waardoor ik maar weer blij was dat ik niet dronk. Het was toch mensonterend om zo rond te lopen, of eigenlijk was het meer vallen. Ik dronk rustig van mijn water en keek nogmaals de bar rond. Ik zag allerlei mensen, dames en heren, jong en ouder. Iedereen was in meerdere of mindere maten opgedirkt. Ik snapte de hele situatie niet zo goed, maar ik hoopte dat ik straks nog even rustig kon werken als de boot eenmaal aan het varen was. Ik moest sowieso nog wat dingen van het forum halen en nog een paar bladzijden kleuren. Ik hoopte dat de rest van de mensen hier aardig waren, maar als het gesprek met deze man een standaard was, had ik zo het gevoel dat het een lange eenzame cruise zou worden. Gelukkig had ik altijd werk, zelfs hier. Ik kon altijd en overal werken, want ik kon altijd en overal schrijven en tekenen, zolang ik een potlood en papier had. Hier had ik zelfs mijn pennen, stiften, en laptop bij me, dus ik had meer dan genoeg om stripboeken mee te produceren. De verhalen kwamen altijd wel, en met alle kleurrijke personages die ik nu al op de boot had gezien, was er hier ook weer inspiratie te over. Misschien zou ik wel wat nieuwe personages opzetten of een volledige nieuwe verhaallijn verzinnen. Ik zag wel waar het op uitliep, zoals altijd, en er kwam vaak wel iets goeds uit. Ik viste een pen uit mijn binnenzak en begon wat te tekenen op een viltje wat op de bar lag. Gewoon wat gezichten en kleding die ik in de bar langs zag komen. Ik had toch tijd te doden en zo zonder de arrogante man, was het hier best goed uit te houden.

[ bericht aangepast op 13 aug 2017 - 20:15 ]

---

Bowties were never Cooler