|
|
JULIE
18 The Good One With Broderick Arriving Wearing
Ik had besloten om mijn haren los over mijn schouders te laten hangen - al had ik er wel een stijltang doorheen gehaald. Zonder enige aankondiging kwam mijn moeder mijn slaapkamer binnen, en zonder een woord te wisselen, hield ik mijn jurkje tegen mijn lichaam aan, terwijl mijn moeder de rits sloot die zich op mijn rug bevond.
'Schiet liever een beetje op Julie, Broderick en Payton kunnen hier elk moment zijn.' Uit puur automatisme besloot ik maar te knikken, om verdere discussies uit de weg te gaan. Broderick zou me alleen op komen halen, Payton had me net een bericht gestuurd dat ze met Aristotle mee zou rijden. Op zich vond ik dat geen probleem aangezien ik niets tegen de man had. Ik bracht nog een subtiele laag make up aan op mijn gezicht, voor ik wat spullen waarvan ik dacht dat ik het nodig zou hebben vanavond in een clutch propte. Mijn voeten werden in een paar hoge hakken gestoken, waarna ik naar beneden liep. Ik drukte uit gewoonte een kus op de wang van mijn moeder, voor ik haar vertelde dat ik wel buiten zou wachten. Ik sloot de grote deur achter me, en ik haalde even diep adem. Morgen zou ze weer vertrekken, en dan had ik weer een paar dagen rust. Ik had een waardeloze relatie met mijn moeder, ik was eigenlijk gewoon een vaderskindje. Tijd om er verder over na te denken had ik eigenlijk niet, want het duurde niet lang voor ik Broderick's auto de oprit op zag komen. Toen de auto eenmaal tot stilstand was gekomen, stapte ik vlug in aangezien ik wist dat mijn moeder uit het raam stond te kijken.
'Waarschijnlijk weet je het al, maar Payton rijdt met iemand anders mee. Gelukkig is het niet ver, dus je zit niet lang met me opgescheept.' Er verscheen een kleine lach op mijn gezicht. 'Ja, ze stuurde me daarnet een berichtje. Het is echt oké, als jij me niet op was komen halen, dan had ik de deur niet uit gemogen.' Ik klikte de gordel vast, en ik legde mijn handen samen in mijn schoot terwijl ik mijn blik op de weg voor ons richtte. Ik keek even op toen ik zijn vingers in mijn ooghoek op het stuur had zien tikken, en nu pas viel me op dat hij de melodie van de muziek aan het neuriën was. Mijn blik gleed weer naar buiten, terwijl ik naar de gebouwen keek waar we aan voorbij reden. Ik was gek geweest op New York, en ik zou er ook niet snel willen vertrekken. Ik had altijd het idee gehad, dat ik me ergens anders niet zo thuis zou kunnen voelen als hier.
'Zin in het nieuwe schooljaar? Wat zijn eigenlijk je keuzevakken?' Ik schrok op uit mijn eigen gedachtengang, en ik keek de man achter het stuur even vragend aan, terwijl ik zijn vraag in mijn hoofd opnieuw herhaalde. Oh ja, mijn keuzevakken.
'Ja, natuurlijk heb ik zin in het nieuwe schooljaar. Het zal een druk jaar worden, met de keuze voor een universiteit en dergelijken. Zoals je misschien wel weet, wil ik journalistiek gaan studeren, en daarbij heb ik Italiaans en Spaans wel nodig als ik de wereld in wil gaan. Dus je hebt ook dit jaar nog last van me. En verder eigenlijk wel de standaard vakken.' Het was nu eigenlijk voor het eerst dat ik het echt hardop uitsprak dat ik journalistiek wilde studeren, en daarmee was het voor mij ook definitief. Ik had in mijn hoofd ook al een keuze voor een universiteit gemaakt, alleen zou mijn moeder een rolberoerte krijgen, daarom besloot ik daar nog niets over te zeggen. Het duurde niet lang voor we bij het landhuis van Brad Gardner aangekomen waren, waar we geduldig onze uitnodigingen afgaven en rustig wachtten tot we überhaupt de auto konden verlaten. Het was het gebruikelijke gedoe, kijken of we wel op de lijst stonden, en of de uitnodiging wel origineel was. Toen het sein eenmaal kwam dat we de auto konden verlaten, deed ik dit ook vrijwel direct. Mijn handen streken de stof van mijn jurkje weer glad, en ik liep naast Broderick verder richting het huis. Het was al behoorlijk druk, en diep van binnen wilde ik omdraaien en weglopen, maar ik wist ook dat ik dat niet kon maken - en dus besloot ik te blijven en er het beste van te maken. Het was niet dat ik niet van feestjes hield, het was meer dat ik niet echt van dit soort feestjes in het bijzonder hield.
'En jij? Heb jij ook weer zin om aan het werk te gaan?' Ik kon me ergens ook wel voorstellen als er dagen bij waren dat hij liever in zijn bed gebleven was, en dat hij geen zin had om kennis over te brengen als je niet altijd wist of degene voor je neus die kennis altijd goed op wisten te nemen.
|
