Ik stond op het punt om mijn rijbewijs weg te gooien - Stamcafé

Vanmiddag was ik even boodschappen doen bij de Albert Heijn hier in de buurt. Omdat ik lui ben, pakte ik mijn vaders auto. Het was aardig druk in de parkeergarage, maar ik wist nog een plekje te vinden. Veel ruimte was er niet en ik reed er een beetje ongelukkig in: mijn rechter buitenspiegel zat maar een centimeter of vijf van de muur af. Maarrrr ik stond.

Uitdraaien ging niet zo makkelijk. Mijn stuur stond nog scheef en als ik corrigeerde zou ik de muur raken met mijn spiegel, dus ik moest er precies in dezelfde lijn uit als ik erin was gedraaid. Hield een paar mensen op met mijn geklungel, maar mijn spiegel zat er nog aan.

Eenmaal thuis ging ik voor de zekerheid toch nog maar even een rondje om de auto lopen. Toen ik mijn rijbewijs net had, ergens vorige zomer, was ik tegen een hekje aangereden toen ik voor een andere auto aan de kant ging. Dat leverde aardig wat krassen op, waar mijn vader absoluut niet blij mee was. Sindsdien ben ik errrrg voorzichtig met hekjes, muurtjes, paaltjes en dergelijke. Toen ik vanmiddag een flinke kras op de bumper zag, net boven de rechter mistlamp, dacht ik dan ook even dat ik een hartverzakking kreeg.

Met trillende vingers maakte ik een foto die ik naar mijn vader stuurde. "Zat dit er al...?" Nou, nee, dat dacht mijn vader niet. Oftewel: ik had toch echt schade gereden, voor de tweede keer nu. Hij was niet heel boos, maar ik voelde me zo stom. Ergens tegenaan rijden is al kut genoeg, maar het niet eens doorhebben is nog erger. Ik heb vijf keer examen moeten doen voor ik mijn rijbewijs haalde, wat mijn zelfverzekerdheid geen goed heeft gedaan. Ondanks dat ik nu met veel plezier rij, twijfel ik nog vaak genoeg aan mijn kundigheid. Ik dacht bij mezelf: nu ga ik echt nooit meer achter het stuur zitten.

Vanavond toen mijn vader met zijn motor thuiskwam van werk, stonden we samen naar de kras te kijken. Ik zei dat ik er niets van snapte, dat ik echt niks gehoord of gevoeld had. Toen herinnerde mijn vader zich opeens wat: die ochtend, toen hij zijn motor uit de garage reed, raakte hij de auto. De kras zat precies op de hoogte van de uitlaat van zijn motor. De aap kwam uit de mouw. "Ik denk... uh... dat jij het niet gedaan hebt, Sarah."

Ik heb me in tijden niet zo opgelucht gevoeld, god. Ik moet echt leren meer vertrouwen te hebben in mijn rijvaardigheid haha.

i put the fun in funeral

Woah, ik zou echt geschrokken zijn omg. Wel vet gaaf dat je pa er zo chill over deed.

Heaven is a place that we all have

Oef, dat valt gelukkig mee!
Maar goed: een auto is en blijft een stuk blik. Het is inderdaad vervelend als er een kras op komt, maar je vader kiest er wel voor om het toe te staan dat jij er mee rijdt. En beginnende bestuurders hebben altijd meer kans op ongelukjes dan ervaren bestuurders, dat weet hij (als het goed is) van tevoren.

Je moet absoluut niet stoppen met rijden, ookal rijd je je auto total loss. In de lesauto oefen je met de auto en het verkeer, maar je leert pas echt autorijden als je helemaal alleen rijdt. En leren is met vallen en opstaan. Blijven proberen, dus. (;

Ik snap je opluchting wel, hoor. Ik ben ook beginnend bestuurder. Ik heb sinds mei vorig jaar mijn rijbewijs en mag sinds december vorig jaar alleen rijden. Toen ik nog niet alleen mocht rijden heb ik ook weleens een krasje gemaakt, en ik schaamde me echt diep. :') Maar ja, van fouten moet je leren. (;

Wauw, gelukkig valt dat mee dan! Ik snap dat je er heel erg van schrikt! Ik was aan het begin ook vet onzeker, maar nu heb ik gewoon veel vertrouwen in mijn kunnen. Hoe vaker je rijdt, hoe meer dat komt.

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

Haha, goed verhaal. Wel vervelend dat je je zo schuldig hebt moeten voelen...

Time is not your enemy. You are your own enemy, and you envy time because it moves on.

Ooh wat zul jij blij zijn geweest haha.

Op de weg ben ik zelf ook erg onzeker zeker met bijrijders door een ongeluk van mn broer. Vooral snachts op een onbekende weg... i hate it maar je moet niets gaan vermijden. Laatst reed ik op een 80 weg 60 omdat het tussen de bossen was met drempels en shit nah ik ben gekomen waar ik moest zijn en was nog heel😂

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Ik kan me heel goed voorstellen hoe blij je je toen voelde, haha.

Zelf heb ik minder geluk gehad en ooit de rechter buiten spiegel er vanaf gereden. Sindsdien durf ik niet zo goed meer in parkeergarages met de auto. :')

stay safe because I like being alive at the same time as you

Wauw, valt gelukkig mee ^^
Klinkt misschien stom, maar ik denk best dat je ontzettend blij was dat het je vader was die die kras had gemaakt en niet jij (':
Dat zou ik zijn althans.... Maar wat ik zou zeggen: Gewoon blijven rijden, vooral doen! Hoe meer je gaat rijden, hoe meer vertrouwen je erin krijgt, hoe beter je ook wordt. Als je juist stopt met rijden, dan ga je het ook nooit verbeteren of minder onzeker worden ^^

[ bericht aangepast op 28 maart 2017 - 17:15 ]

It's never gonna happen, Guys.