• Addams Academy
    Is there truly a way to know —
    whether it’s a curse, or a gift?


    Story
    Reeds jarenlang is Addams Academy, gelegen in Seattle, een haven voor mensen met gaven – in de volksmond ‘mutanten’ genoemd. Opgericht door Archie Addams en nu reeds gesteund door de overheid, is het instituut er om die personen die met hun Talent – steevast zo genoemd binnen de academie – problemen veroorzaakt hebben te helpen hun plaats binnen de maatschappij te vinden. Zo krijgen de weglopers, criminelen en verloren zielen er niet alleen basis middelbare school & universitaire lessen en hulp in het krijgen van controle, maar ook alle kennis die ze benodigd hebben om bij het bereiken van 25-jarige leeftijd zelfstandig de wereld in kunnen gaan.
          Voor deze personen is Addams Academy dan ook een veilige thuishaven geworden, waar ze zich geaccepteerd weten te voelen. Want ondanks de wereld ze langzaamaan begint te accepteren, zijn er ook zij die ze compleet verachten – en streven naar hun dood. Zij staan gekend als ‘de Oppositie’ en zo sluw en genadeloos als ze klinken, is Addams Academy reeds lange tijd hun doelwit..




    Regels
    • Algemene huisregels van Quizlet
    • Algemene huisregels van Quizlet
    • Afwezigheid langer dan drie dagen van te voren melden
    • Maximaal twee personages per persoon.
          (Wil je toch een derde personage, moet je daarvoor eerst toestemming vragen aan Horvath of Busker.)
    • Wees realistisch in het creëren van je personage(s)
    • Minimaal 200 woorden per post
    • 16+ is toegestaan, mits duidelijk aangegeven
    • Ruzies enkel en alleen IC
    • Alleen Marie / Busker en Mirte / Traynor maken nieuwe topics aan




    Academie Regels
    (Let op; Dit zijn dus niet onze regels, maar degene welke 'zogenaamd' gelden binnen de academie.)

    • De algemene ruimten zijn gesloten tussen 0:00 en 6:00.
    • Het is toegestaan de school te verlaten en naar de stad te gaan, doch enkel tussen 13:00 en 18:00.
    • Het is verboden gaven (met opzet) op medestudenten of personeel te gebruiken.
    • Jongeren onder de leeftijd van 21 jaar, mogen geen alcohol drinken of roken.
    • Roken is enkel en alleen buiten toegestaan.
    • Ieders kamer dient ten alle tijden net te zijn, anders krijgt men corvee.
    • Men dient zelf zijn eigen maaltijd te bereiden/dit te regelen met medestudenten adhv het voorziene eten in de keuken. Nadien ook alles opruimen.




    Ruimten
    • Grote keuken
    • Eetkamer/Kantine
    • Recreatieruimte [met biljarttafel, televisie, spellen, etc.]
    • Ziekenzaal
    • Bureau Archie Addams [directie]
    • Leslokalen [1e verdieping]
    • Bibliotheek/Studieruimte [1e verdieping]
    • Slaapkamers [2e verdieping]
    • Badkamer jongens/badkamer meisjes [2e verdieping]
    • Ziekenzaal
    • Bureau psycholoog
    • Grote tuin [ommuurd]
    • Bunker waarin gaven geoefend kunnen worden.

    Rollen

    • Arthur Addams — Healing — Busker, 1.7
    • Zephaniah Cohen — Touch of Death — Traynor; 1.4
    • Fergus Ciar Whelan — Nemesis Form — Prongsie; 1.6
    • Asseri Mikkonen — Sense Enhancement — David Balheim — Garrett; 1.12
    • Nicholas Miller — Kepler; 1.7
    • Aelan Dev Roche — Potenticinesis — Connor Hill — Marlow; 1.12
    • Neo Silas Crawford — Puppeteer — Mabel; 1.8
    • Talon Woods — Telepathy — Mabel; 1.8
    • Leander Nerve Conall — Enhanced Strength — Necessity; 1.7

    • Asra Lovett — Aerokinesis — Busker; 1.8
    • Ameleigh Addams — Pain Inducement — Traynor; 1.7
    • Zara Caldwell — Elektrokinesis/Technokinesis — Brinvi; 1.8
    • Zea Silver Storm — Mediumship — Prongsie; 1.6
    • Veronica Blanche Graham — Hydrokinesis — Pennyworth; 1.7
    • Yara Maria Thompson — Visions — Perffect; 1.3
    • Adreana Ebony Reve — Umbrakinesis — Paddiecakes; 1.2
    • Ava Fontaine — Sonokinesis — Sasannach; 1.12
    • Faolan — Cyrokinesis
    • Apfelstrudel — Shapeshifter
    • Granian



    Kamerindeling
    • Arthur Addams — Neo Silas Crawford
    • Zephaniah Cohen — Talon Woods
    • Leander Nerve Conall — Nicholas Miller
    • Fergus Ciar Whelan — Asseri Mikkonen
    • Aelan Dev Roche — Arne Abraham McCain

    • Asra Lovett — Zea Silver Storm
    • Ameleigh Addams — Ava Fontaine
    • Zara Caldwell — Yara Maria Thompson
    • Adreana Ebony Reve.



    Beginsituatie
    Vrijdagvoormiddag — 11:30, Wat begon als een doodnormale dag binnen Addams Academy, veranderde al snel wanneer merendeel van de docenten weggeroepen werden wegens een probleem met de Oppositie, niet meer dan 15 minuten geleden. De lessen zijn voor de rest van de dag afgelast en de studenten zijn vrij om hun tijd naar eigen verlangen te vullen.






    As children we always loved superheroes — desiring to become just as brave as they are;
    yet when given the opportunity, it would seem. . .
    it's simply so much easier to become the villain.




    [ bericht aangepast op 20 maart 2017 - 17:38 ]


    A girl who wonders.

    AELAN DEV ROCHE
    20 – Potentiscinesis – Outside – Dee & Fergus

    Het moment dat Aelan Dee vastpakte, was ook gelijk het moment dat ze zich weer ruw lostrok. “Behandel me niet zo. Ik laat me niet rondtrekken door jullie. Ik zorg voor mezelf. Ik heb het drie maanden alleen overleefd, dus behandel me niet alsof ik jullie bescherming nodig heb en stop met elkaar aanvallen. Als jullie tegen iemand gaan schreeuwen, doe het dan tegen mij, want ik ben degene die jullie achtergelaten heeft. Fergus is niet de schuldige en jij ook niet, Aelan,” ratelde Dee aan een stuk door, waarna ze naar Fergus toeliep en zijn polsen vastpakte.. “Ik weet dat je hem nu een klap wil gaan verkopen, maar doe het niet,” zei ze tegen hem, waarop Fergus snoof.
          ”Dus hij mag mij wel verrot slaan, maar als ik het bij hem wil doen, is het ineens niet meer ethisch verantwoord?” snauwde hij toch kortaf tegen het meisje. “Dat zegt ze toch, ben je op je achterlijk geworden ofzo?” snauwde Aelan naar de jongen. Hij snoof toen Fergus het meisje weer wegduwde en zijn polsen lostrok. De jongen tilde zijn hand al op om flink uit te halen naar Aelan, maar wordt tegengehouden door Dee. Furieus trekt Fergus zich los, waarna hij zich op Aelan richtte. “Deze keer kom je ermee weg, klootzak,” snoof hij en hij draaide zich om waarna hij wegbeende
    van het tweetal.
          ”Kom terug en vecht!” riep Aelan hem toen na. “Watje.”


    That is a perfect copy of reality.

    Adreana "Dee" Ebony Reve


    18 • Umbrakinesis • Buiten • Fergus & Aelan

    'Dus hij mag mij wel verrot slaan, maar als ik het bij hem wil doen, is het ineens niet meer ethisch verantwoord?' snauwt Fergus.
          'Dat zegt ze toch, ben je op je achterlijk geworden ofzo?'
    [tab'Nee, ik wil gewoon niet dat je je verlaagt naar zijn niveau,' snauw ik terug en ik schenk Aelan een woedende blik.
          'Deze keer kom je ermee weg, klootzak,' zegt Fergus en hij begint weg te stormen. Aelan schreeuwt hem nog na dat hij terug moet komen om te vechten. Ik grom en grijp Aelans arm. Met al mijn kracht sleep ik hem richting Fergus. Ik duw hem hard tegen de boom naast Fergus en trek Fergus weg van de boom. Ondertussen is er een soort duisternis rondom me verschenen door de woede die letterlijk van me afstraalt.
          'Stop met dit idiote, kinderachtige gedoe! Hoe oud zijn jullie? Twee jaar? Het lijkt bijna alsof jullie vechten om het meisje van jullie dromen,' zeg ik en ik rol mijn ogen. Mijn handen heb ik in mijn heupen gezet en ik weet dat ik nu ongelofelijk bazig bezig kom. Ik denk echter dat ik wat minder kracht uitstraal dan normaal, omdat ik langzaam de controle over mijn krachten aan het verliezen ben en ik wit weggetrokken ben door een gebrek aan energie. 'Alsjeblieft zeg. Geen van jullie vormt een gevaar voor me, tenzij ik mezelf tussen jullie gooi en in mijn gezicht gestompt word, maar zelfs dan kan ik dat prima overleven. Dus hou alsjeblieft op,
    jullie laten jullie testosterone overheersen.' Ik haal een hand door mijn lange zwarte haren en wiebel een beetje op mijn benen. 'Jullie betekenen allebei evenveel voor me en ik ga geen keuze maken, het kan me niet schelen of jullie dat willen of niet. Ik heb jullie allebei evenveel nodig en ik heb jullie allebei... even hard in de steek gelaten.' Voorzichtig laat ik de twee los en ik zet een stap achteruit. Ik heb ervoor gezorgd dat mijn twee beste vrienden met elkaar op de vuist gegaan zijn.
    Ik vloek zachtjes en draai van hen weg. Ik veeg ruw een eenzame traan weg en sla mijn armen om mijn tengere lichaam heen. 'Sorry.'


    “How do you wake up from a nightmare if you aren't asleep?”


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    FERGUS CIAR WHELAN
    "Fears are absolutely real."


    23 • NEMESIS FORM • OUTSIDE • DEE & AELAN

    Ik hoor Aelans kwade stem nog, maar ik reageer niet op hem. Ik zweer je, als hij nog één woord uitbrengt, flip ik en ik wil niet weten wat er dan zal gebeuren. Ik mep keihard tegen de boom aan en mijn knokkels beginnen weer te bloeden, maar voor ik echt heel veel schade weet aan te brengen, duwt Dee me met al haar kracht weg. Ik snuif als ik naar haar kijk. Ik zie de woede van haar afstralen en om eerlijk te zijn weet ik dat dat geen goed teken is. Het slokt haar energie op en ze kan zo door haar benen zakken als het haar te veel wordt. Goed gedaan, Aelan, denk ik, maar ik houd me in.
          'Geen van jullie vormt een gevaar voor me, tenzij ik mezelf tussen jullie gooi en in mijn gezicht gestompt word, maar zelfs dan kan ik dat prima overleven. Dus hou alsjeblieft op, jullie laten jullie testosteron overheersen.' Ze wiebelt een beetje, maar houdt zich niet in en gaat gewoon door met deze kleine monoloog over hoeveel we beiden voor haar betekenen. Ik kijk haar aan als ze een stap achteruit zet en zich verontschuldigt. Ik besluit meteen op haar af te stappen en mijn rug richting Aelan te draaien.
          'Niet je excuses aanbieden,' brom ik kort en ik houd Dee stevig vast, zodat ze niet omvalt. Ik zie dat ze helemaal wit weggetrokken is en dat is geen goed teken. Ik kijk even naar Aelan, maar negeer hem vervolgens weer vrolijk. Hij kan me op het moment geen zak schelen. Hij noemde me een regelrecht gevaar voor Dee en dat zal ik niet vergeten. Ik zal haar nooit, nooit opzettelijk pijn doen. Die ene keer was een ongeluk en zelf weet ik er niks meer van! Ze heeft het me verteld, over haar moeder en haar nachtmerries en zo, maar ik wist niet dat het zo diep zat. Ik slik kort en zorg dat Dee tegen de boom leunt zodat ze niet omvalt. 'Ik zou je nooit pijn doen,' zeg ik dan, al is dit meer gericht op Aelan dan op Dee zelf. Die klootzak beweert allemaal dingen die niet waar zijn en hij weet godverdomme dat ik mijn krachten niet onder controle heb.


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    Neo Silas Crawford
          Puppeteer • 19 • Zara • Outside     


    "Het is hoe dan ook handig om te weten dat jij je aanbiedt als… dame van plezier voor een stel sigaretten," grijnsde ze. Ze sloot haar ogen terwijl ik begon te jongleren. Heel even had ik de neiging om de appels één voor één op haar te gooien, maar dat was me toch net iets te kinderachtig.
          "Ik noem het liever een win-win situatie," mompelde ik.
          "Jongleren met slechts 3 appels is wel saai, no? Ze staan niet eens in de fik." De appels vielen met een plof in het gras. Ik moest sowieso de rook uitademen,
    maar het hele gedoe verveelde me ook meteen.
          "Dan niet," antwoordde ik droogjes. "Pyrokinese is niet echt mijn stijl, weet je," grijnsde ik. Wat verderop zag ik hoe enkele mensen ruzie kregen en ik keek dan ook geïnteresseerd toe, totdat Zara mijn aandacht weer opeiste.
          "Hoe dringend denk je dat het was waarvoor de leraren weg moesten? Ze waren wel erg snel weer terug, dus tenzij ze ineens kunnen Verdwijnselen zoals in Harry Potter," merkte ze op. Ik verzweeg maar even dat ik geen idee had waar ze het over had, aangezien ik Harry Potter enkel op filmposters had gezien.
          "Het zal wel één of andere onterechte melding zijn geweest," antwoordde ik. Ik keek weer naar het donkere stel ruziemakers. "Wat me veel meer interesseert, is dat," zei ik, terwijl ik hun richting uit knikte. "Ik zet vijf dollar opdat iemand een vuist als middagmaal krijgt."


    What doesn't kill you, disappoints me.


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Talon Woods
          Telepathy • 19 • Asra, Leander, Ava, Arne • Kitchen     



    Matig geïnteresseerd keek ik toe het gesprek in de keuken verliep. Het leek wat ongemakkelijk te worden en Leander brak plots wat bestek in zijn handen, maar zoals gewoonlijk miste ik de helft. Al is 'missen' hier misschien niet het juiste woord, want op zich vond ik het niet erg.
          Mijn yoghurt was sneller op dan verwacht, dus smeet ik de lepel in de wasbak en sprong van het aanrecht af. Ik was net onderweg naar de vuilnisbak, die dichter bij de koelkast stond, toen Asra op hetzelfde idee kwam en ik per ongeluk tegen haar aanbotste.
          "Alsjeblief, volg me," klonk het luid door mijn hersenpan heen. De muziek was kansloos tegen zoveel contact en door de plotse galm, liet ik het potje vallen.
          "Gadver," gromde ik, waarna ik een stap achteruit zette. "Sorry, alles oké?" vroeg ik meer uit beleefdheid dan interesse. Mams had me nu eenmaal keurig opgevoed en geen haar op mijn hoofd die eraan dacht haar daarin teleur te stellen. Ik bukte me snel even om het potje op te rapen, maar wachtte daarna wel op Asra's antwoord. Ik was geen totale, asociale klootzak.


    Mijn brein breint zoals het breint.

    AELAN DEV ROCHE
    20 – Potentiscinesis – Outside – Dee & Fergus

    ”Deze keer kom je ermee weg, klootzak,” zei Fergus en hij stormde weg, waarna Aelan hem naschreeuwde. Een grom verliet Dee’s lippen en ze greep Aelans arm vast. Met al haar resterende kracht sleepte ze hem richting Fergus. Ze duwde hem hard tegen de boom naast Fergus en trok Fergus weg van de boom. Ondertussen was er een soort duisternis rondom Dee verschenen, waarschijnlijk door
          ”Stop met dit idiote, kinderachtige gedoe! Hoe oud zijn jullie? Twee jaar? Het lijkt bijna alsof jullie vechten om het meisje van jullie dromen. Geen van jullie vormt een gevaar voor me, tenzij ik mezelf tussen jullie gooi en in mijn gezicht gestompt word, maar zelfs dan kan ik dat prima overleven. Dus hou alsjeblieft op, jullie laten jullie testosteron overheersen,” ging Dee er al snel weer verder. Ze wiebelde een beetje, maar hield zich niet in en gaat gewoon door. Daarna zette een stap achteruit en verontschuldigde ze zich. Fergus besloot daarop meteen op Dee af te lopen en zijn rug naar Aelan te draaien.
          ”Niet je excuses aanbieden,” bromde de jongen kort en hij hield Dee stevig vast. Het was duidelijk te zien dat Dee zich niet goed voelde. Even wendde Fergus zijn blik op Aelan, waarna hij zich weer op Dee richtte. Aelan wiebelde ongemakkelijk op zijn voeten. Hij wist niet goed wat hij hier nog te zoeken had. Fergus slikte kort en zorgde dat Dee tegen de boom leunde, zodat ze niet omviel. “Ik zou je nooit pijn doen,” zei Fergus toen tegen haar, al was dit volgens Aelan meer tegen hem bedoeld.
          Aelan keek even kort om zich heen en zuchtte toen diep. “For goodness sake, steek gewoon elkaars tongen in elkaars keel. Het is wel duidelijk,” zei Aelan toen, duidelijk geïrriteerd. “Het is wel duidelijk dat Fergus veel belangrijker voor je is Dee, waarom bescherm je anders alleen hem. Veel plezier verder hè?” ging Aelan verder, waarna hij kort tegen een boom schopte en toen wegliep van het tweetal.


    That is a perfect copy of reality.

    Adreana "Dee" Ebony Reve


    18 • Umbrakinesis • Buiten • Fergus

    'Niet je excuses aanbieden,' hoor ik Fergus zeggen en ik voel zijn armen om me heen. Hij zorgt ervoor dat ik de boom heb om tegenaan te leunen zodat ik niet omval. Wat hebben we vandaag toch met bomen? 'Ik zou je nooit pijn doen,' mompelt hij zachtjes.
          'Dat weet ik,' fluister ik zachtjes. Ik sluit mijn ogen en leun een beetje tegen hem aan. Ik haat het om zo zwak over te komen, maar mijn tekort aan slaap en alle actie vandaag heeft alle energie uit me gezogen. Ik hoor Aelan zuchten.
          'For goodness sake, steek gewoon elkaars tongen in elkaars keel. Het is wel duidelijk,' zegt hij geïrriteerd. Ik kijk op naar Aelan en frons verbaasd. 'Het is wel duidelijk dat Fergus veel belangrijker voor je is Dee, waarom bescherm je anders alleen hem. Veel plezier verder hè?' Ik maak me los uit Fergus' armen, maar voordat ik Aelan tegen kan houden is hij al verdwenen. Hopeloos blijf ik staan. Vervolgens draai ik me om naar de boom, hij staat er nu toch maar zo, en is het mijn beurt om er een harde stomp tegenaan te geven. Vervolgens laat ik me langzaam op de grond zakken. Ik verberg mijn gezicht in mijn handen en leun tegen de boom aan. Ik heb het verpest met mijn twee beste vrienden en het is helemaal mijn eigen, domme schuld. Ik had niet zo zwak moeten zijn om weg te lopen. Waarom kon ik niet gewoon blijven? Dan was ik zelf maar langzaam afgebrokkeld, maar dan was ik er in ieder geval voor hen.
          Om me heen is alles nu zwart. Ergens is het vervelend dat iemand kan zien wanneer ik een sterke emotie voel, want dan raak ik de controle over mijn krachten kwijt. Het lijkt bijna alsof er nacht is gevallen rondom Fergus en mij, maar het is engel mijn rare kracht die ik op dit moment niet weet te beheersen.


    “How do you wake up from a nightmare if you aren't asleep?”


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    FERGUS CIAR WHELAN
    "Fears are absolutely real."


    23 • NEMESIS FORM • OUTSIDE • DEE & AELAN

    'For goodness sake, steek gewoon elkaars tongen in elkaars keel. Het is wel duidelijk. Het is wel duidelijk dat Fergus veel belangrijker voor je is Dee, waarom bescherm je anders alleen hem. Veel plezier verder hè?'
          Dee wurmt zich los uit mijn greep en ze wil Aelan tegenhouden, maar hij loopt gewoon weg van ons en ik rol met mijn ogen. Hij steunt Dee niet eens en dan verwacht hij dat ik mezelf voor hem inhoud? Dacht het niet, de klootzak. Ik kijk van een klein afstandje naar het zwartharige meisje, dat nu zelf kwaad tegen een boom stompt. Ik kijk haar aan en ik slik kort. Om ons heen is het helemaal zwart en ik wrijf even over mijn eigen knokkels heen, de wondjes zijn weer open en het bloed droogt langzaam op. Ik schud mijn hoofd en stap dan op Dee af.
          'Dee...' zeg ik zacht. Ik ga bij haar tegen de boom zitten. Ik kan niet echt verbergen dat ik Aelan niet zo heel erg mag, zeg maar, maar ik zie dat het Dee zeer doet. 'Niet over nadenken,' brom ik dan en ik veeg over mijn handen heen, zodat ze er iets minder bloederig en gehavend uit zien. Ik zet nu mijn zonnebril op mijn hoofd en kan Dee dus goed aankijken. 'Hij is een klootzak...' zeg ik maar zacht. Ik haal mijn schouders op. 'Er is niks aan de hand tussen ons, maar als hij dat ziet... moet hij dat zelf weten. Hij is gewoon jaloers.' Ik snuif kort. Aelan heeft tenminste een kracht die, denk ik, geen schade veroorzaakt bij anderen. MIjn kracht en die van Dee hebben gewoon totaal geen nut. 'Hij weet niet hoe het is om mij te zijn...'


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    Adreana "Dee" Ebony Reve


    18 • Umbrakinesis • Buiten • Fergus

    'Dee...' zegt hij zacht en hij komt naast me zitten. 'Niet over nadenken.' Ik kijk op naar hem en veeg dan ruw een verdwaalde traan van mijn wang af. 'Hij is een klootzak... Er is niks aan de hand tussen ons, maar als hij dat ziet... moet hij dat zelf weten. Hij is gewoon jaloers.' Ik weet niet precies wat er gebeurd is tussen Aelan en Fergus, maar ze hebben ruzie vanwege mij gehad en dat voegt nog toe aan de stapel van schuldgevoel die al meter hoog is. 'Hij weet niet hoe het is om mij te zijn...' Ik zucht zachtjes en leun mijn hoofd voorzichtig op zijn schouders. Ik sluit mijn ogen en probeer de controle over mijn krachten weer terug te krijgen. Langzaam komt de zon weer terug en ik zak bijna in elkaar van vermoeidheid. Ik verberg mijn gezicht in mijn handen en laat mijn hoofd vervolgens langzaam op zijn schoot zakken. Ik krul op en sla mijn armen om mijn tengere lichaam heen. Ik heb de neiging om op te geven en nu in bed te kruipen om er nooit meer uit te komen.
          'Sorry,' mompel ik. 'Ik wilde echt niet alles erger voor je maken.' Ik sluit mijn ogen. 'Ik dacht dat ik het beter zou maken als ik weg was.' Ik haal mijn schouders op en vecht tegen de tranen. Ik wil niet gaan huilen, ik ben al meer dan een last genoeg voor Fergus. 'Sorry,' fluister ik opnieuw. Uiteindelijk probeer ik langzaam overeind te komen. 'Laten we wat gaan eten of zo?' stel ik voor en ik wankel op mijn benen als ik rechtop sta. Ik leun tegen de boom aan. Ik heb niet echt honger,
    maar ik wil iets kunnen doen om mezelf en Fergus af te lijden. Als ik nog langer alleen gelaten word met mijn gedachten word ik straks echt gek.


    “How do you wake up from a nightmare if you aren't asleep?”


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    FERGUS CIAR WHELAN
    "Fears are absolutely real."


    23 • NEMESIS FORM • OUTSIDE • DEE

    'Sorry,' zegt ze. Ik kijk haar aan. Langzaam verdwijnt de duisternis om ons heen, maar het is niet te zeggen dat het weer heel erg licht en vrolijk is. Zo voel ik me ook totaal niet, moet ik zeggen. 'Ik wilde echt niet alles erger voor je maken. Ik dacht dat ik het beter zou maken als ik weg was. Sorry.'
          Ik zucht een keer en kijk haar aan. Ze staat op, maar wankelt en ik slik kort. 'Je hoeft geen sorry te zeggen, Dee, het is ook mijn schuld. Na twee jaar zou ik mijn krachten onder controle moeten hebben.' Ik schud mijn hoofd en sta ook op, waarna ik haar overeind houd en ondersteun. Ik leg mijn arm om haar heen en ik glimlach kort. Af en toe lijk ik net een dreinende peuter, maar godverdomme, alles frustreert me mateloos. Ik kan het echt niet helpen, dat zweer ik.
          'Laten we wat gaan eten, of zo?' stelt ze voor en ik knik kort.
          'Je moet wat eten, ja,' merk ik op. Ze staat te trillen op haar benen, het put haar helemaal uit. 'Kom.' Ik begin richting het gebouw te lopen en ondersteun Dee met mijn arm. We zwijgen als we naar binnen gaan en naar de gezamenlijke eetzaal lopen. Ik haal mijn hand door mijn haar en plof op een bank neer die klaarstaat. Ik schud mijn hoofd vermoeid. 'Wat een gedoe.'


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.